Psittacula a zo ur genad e rummatadur an evned, ennañ krakperokeded, krouet e 1800 gant ar skiantour gall Georges Cuvier (1769-1832).
Trizek spesad a ya d'ober ar genad hiziv an deiz :
Pemp isspesad warn-ugent (25) bev c'hoazh en holl.
a vo kavet e Wikimedia Commons.
Psittacula a zo ur genad e rummatadur an evned, ennañ krakperokeded, krouet e 1800 gant ar skiantour gall Georges Cuvier (1769-1832).
Psittacula és un gènere d'ocells de la família dels psitàcids (Psittacidae ).
Aquest gènere està format per 15 espècies:[1]
Die Edelsittiche (Psittacula) sind eine Gattung der Papageien (Psittacidae). Das Hauptverbreitungsgebiet erstreckt sich von Asien über den gesamten indischen Subkontinent über Bangladesch bis nach China und Thailand. Ein weiteres Verbreitungsgebiet einiger Unterarten ist in Afrika im Senegal und Guinea in einem breiten Band durch den Sahel bis in den Südsudan. In Äthiopien bis nach Dschibuti und Somalia gibt es Unterarten des Halsbandsittiches.[1]
Die Gattung umfasst 15 Arten, davon sind drei früher endemisch auf Inseln des Indischen Ozeans lebende Arten ausgestorben. Von den Inselarten lebt heute nur noch der Mauritiussittich. Mehrere Arten werden noch in Unterarten unterteilt.
Edelsittiche sind schon seit der Antike in Europa bekannt.
Alle Edelsittiche sehen sich recht ähnlich. Das Gefieder ist hauptsächlich grün. Bei ihnen machen die verlängerten Schwanzfedern über 50 % der Gesamtlänge aus. Männchen und Weibchen zeigen ein unterschiedlich gefärbtes Gefieder (Geschlechtsdimorphismus). Ebenso gibt es Unterschiede zwischen ausgewachsenen Vögeln und Jungvögeln. Das Federkleid ist bei allen wildfarbigen Edelsittichen grün.
Zahme Edelsittiche wurden schon vor zweieinhalbtausend Jahren als Haustiere an indischen Höfen gehalten. Für einen Nagaraka (नागरक), einen intellektuellen jungen Inder der reichen Oberschicht, gehörte die Fähigkeit, einem Papageien das Sprechen beizubringen, sogar zu den vierundsechzig in dem altindischen Lehrbuch Kamasutra von Watsjajana verzeichneten Fertigkeiten, die er zu beherrschen hatte.[3]
Die erste überlieferte europäische Erwähnung stammt vom Griechen Ktesias von Knidos, der 397 v. Chr. das Buch Indika veröffentlichte.
Die Edelsittiche (Psittacula) sind eine Gattung der Papageien (Psittacidae). Das Hauptverbreitungsgebiet erstreckt sich von Asien über den gesamten indischen Subkontinent über Bangladesch bis nach China und Thailand. Ein weiteres Verbreitungsgebiet einiger Unterarten ist in Afrika im Senegal und Guinea in einem breiten Band durch den Sahel bis in den Südsudan. In Äthiopien bis nach Dschibuti und Somalia gibt es Unterarten des Halsbandsittiches.
Die Gattung umfasst 15 Arten, davon sind drei früher endemisch auf Inseln des Indischen Ozeans lebende Arten ausgestorben. Von den Inselarten lebt heute nur noch der Mauritiussittich. Mehrere Arten werden noch in Unterarten unterteilt.
Edelsittiche sind schon seit der Antike in Europa bekannt.
Members of the parrot genus Psittacula or Afro-Asian ring-necked parrots, as they are commonly known in aviculture, originate from Africa to South-East Asia. It is a widespread group with a clear concentration of species in south Asia, but also with representatives in Africa and the islands of the Indian Ocean. This is the only genus of Parrot which has the majority of its species in continental Asia. Of all the extant species only Psittacula calthropae, Psittacula caniceps and Psittacula echo do not have a representative subspecies in any part of mainland continental Asia. The rose-ringed parakeet, Psittacula krameri, is one of the most widely distributed of all parrots.
The other two Asian genera, Loriculus and Psittinus are represented by only two species each, which occur in the mainland part of Asia. The majority of the Loriculus species occur on islands. Moreover, since Loriculus is spread across both sides of the Wallace Line it can be considered more Australasian than Asian. These parrots mostly have green plumage, with adults having coloured heads. The bill is stout, and the tail is long and graduated.
The genus name Psittacula is a diminutive of the Latin word psittacus meaning "parrot".
The genus Psittacula was introduced in 1800 by the French naturalist Georges Cuvier.[1] The type species was designated in 1923 by Gregory Mathews as the red-breasted parakeet.[2][3] The name of the genus is a diminutive of the Latin word psittacus for a "parrot".[4]
The genus includes 16 species, of which three are extinct.[5]
Blossom-headed parakeet, Psittacula roseata
Plum-headed parakeet, Psittacula cyanophala
Slaty-headed parakeet, Psittacula himalayana
Grey-headed parakeet, Psittacula finschii
Layard's parakeet, Psittacula calthrapae
Blue-winged parakeet, Psittacula columboides
† Seychelles parakeet, Psittacula wardi
Alexandrine parakeet, Psittacula eupatria
Rose-ringed parakeet, Psittacula krameri krameri
Echo parakeet, Psittacula eques echo
Rose-ringed parakeet, Psittacula krameri manillensis
Rose-ringed parakeet, Psittacula krameri borealis
Blue-rumped parrot, Psittinus cyanurus
Great-billed parrot, Tanygnathus megalorynchos
Azure-rumped parrot, Tanygnathus sumatranus
Long-tailed parakeet, Psittacula longicauda
Red-breasted parakeet, Psittacula alexandri alexandri
Lord Derby's parakeet, Psittacula derbiana
Red-breasted parakeet, Psittacula alexandri fasciata
Red-breasted parakeet, Psittacula alexandri abbotti
Phylogeny of the genus Psittacula based on a study by Michael Braun and coworkers published in 2019.[6]Genetic evidence has found that the genus Psittacula is likely paraphyletic; for example, genetic analysis has supported merging short-tailed parrots of the genus Tanygnathus, Psittinus, and the extinct Mascarinus with Psittacula.[7] A revised classification was proposed by Michael Braun and coworkers in 2019 that splits the genus Psittacula into multiple monophyletic genera in order to preserve Tanygnathus, Psittinus, and Mascarinus as distinct genera. After the proposed split, the only remaining species in Psittacula sensu stricto are P. derbiana, P. caniceps, and P. alexandri.[6] This is also the taxonomic system followed by the IUCN Red List and BirdLife International. The list of split or monophyletic genera and species (and any of their allied species) is displayed below:
The extinct Mascarene grey parrot (P. bensoni) was not sampled in the study and has not been reclassified to Psittacula sensu lato by the IUCN or BirdLife, so it is still classified in Lophopsittacus under this taxonomy and with the common name Mauritius grey parrot.[8] The Nicobar parrot(P. caniceps) was also not sampled but kept in Psittacula by the authorities that incorporated this taxonomy.[9]
The study has also found that the rose-ringed and red-breasted parrots are likely paraphyletic species themselves, and thus need to be split into multiple species.[6]
The Rothschild's or intermediate parakeet P. intermedia, found in northern India, was formerly considered a mystery, as only very few specimens were known. It has since been demonstrated to be a hybrid between the slaty-headed parrot P. himalayana and the plum-headed parrot P. cyanocephala.[10][11]
The taxonomy of the Réunion parakeet P. eques is also confusing. Extinct since 1770, little evidence even exists of the bird's existence. A study skin had been discovered at the Royal Museum of Scotland, explicitly referencing a book description of the Réunion birds. It is known from other descriptions, as well as illustrations of which it is unknown whether they were drawn from live or stuffed specimens. This may be the only material proof of these birds' existence. Taxonomists are unsure if the birds were a distinct species, or conspecific with the echo parakeet, although genetic analysis supports it being a subspecies of the echo parakeet.
Members of the parrot genus Psittacula or Afro-Asian ring-necked parrots, as they are commonly known in aviculture, originate from Africa to South-East Asia. It is a widespread group with a clear concentration of species in south Asia, but also with representatives in Africa and the islands of the Indian Ocean. This is the only genus of Parrot which has the majority of its species in continental Asia. Of all the extant species only Psittacula calthropae, Psittacula caniceps and Psittacula echo do not have a representative subspecies in any part of mainland continental Asia. The rose-ringed parakeet, Psittacula krameri, is one of the most widely distributed of all parrots.
The other two Asian genera, Loriculus and Psittinus are represented by only two species each, which occur in the mainland part of Asia. The majority of the Loriculus species occur on islands. Moreover, since Loriculus is spread across both sides of the Wallace Line it can be considered more Australasian than Asian. These parrots mostly have green plumage, with adults having coloured heads. The bill is stout, and the tail is long and graduated.
Psittacula es un género de aves psitaciformes perteneciente a la familia Psittaculidae. Lo forman varias especies de cotorras que viven principalmente en el sur de Asia, aunque algunas también pueblan África y ciertas islas del Índico. Entre ellas destaca la cotorra de Kramer (P. krameri), que vive en Asia y África y se cría en cautividad desde la antigüedad.[1] El nombre de Psittacula es un diminutivo de Psittacus que significa loro en latín.
El género contiene 16 especies,[2] tres de las cuales se han extinguido:
La cotorra intermedia (P. intermedia), encontrada en el norte de la India y que era considerada un ave enigmática por conocerse solo unos pocos ejemplares, resultó ser un híbrido entre la cotorra del Himalaya (P. himalayana) y la cotorra ciruela (P. cyanocephala).[3][4]
La taxonomía de P. eques también ha resultado confusa. Se considera extinguida en Reunión desde 1770, con tan pocas evidencias que se dudó incluso de su existencia. Se conocía solo por descripciones y por ilustraciones dibujadas a partir de ejemplares vivos o disecados. Hasta que se descubrió una piel en el Museo Real de Escocia que hacía referencia explícita a un libro de aves de Reunión. Actualmente se considera que pertenecen a la misma especie que las actuales cotorras de Mauricio, que anteriormente se denominaban (P. echo), pero que debido a la preeminencia del nombre anterior eques ahora son nombradas como P. eques echo.
Psittacula es un género de aves psitaciformes perteneciente a la familia Psittaculidae. Lo forman varias especies de cotorras que viven principalmente en el sur de Asia, aunque algunas también pueblan África y ciertas islas del Índico. Entre ellas destaca la cotorra de Kramer (P. krameri), que vive en Asia y África y se cría en cautividad desde la antigüedad. El nombre de Psittacula es un diminutivo de Psittacus que significa loro en latín.
Kaijat (Psittacula) on kaijojen heimoon kuuluva lintusuku.
Kaijat (Psittacula) on kaijojen heimoon kuuluva lintusuku.
Les perruches du genre Psittacula sont communément appelées Perruches à collier afro-asiatique.
D'après la classification de référence (version 5.1, 2015) du Congrès ornithologique international (ordre phylogénique) :
Parmi celles-ci, trois espèces éteintes :
Les perruches du genre Psittacula sont communément appelées Perruches à collier afro-asiatique.
Para anggota genus bayan Psittacula atau parkit berleher cincin Afro-Asia umumnya dikenal berasal dari Afrika sampai Asia Tenggara. Genus tersebut adalah kelompok yang besar, dengan konsentrasi spesies yang jelas di selatan Asia, selain juga para perwakilan di Afrika dan kepulauan Samudera Hindia.
Para anggota genus bayan Psittacula atau parkit berleher cincin Afro-Asia umumnya dikenal berasal dari Afrika sampai Asia Tenggara. Genus tersebut adalah kelompok yang besar, dengan konsentrasi spesies yang jelas di selatan Asia, selain juga para perwakilan di Afrika dan kepulauan Samudera Hindia.
Psittacula Cuvier, 1800 è un genere di uccelli della famiglia degli Psittaculidi.[1]
A questo genere appartengono 16 specie di pappagalli, 3 delle quali estinte, di taglia media, diffusi in Africa e Asia, dove prediligono le foreste non troppo fitte e le boscaglie lungo i corsi d'acqua. Alcune di queste specie sono allevate in cattività, dove si sono selezionate alcune interessanti mutazioni.
Comprende le seguenti specie:[1]
Psittacula Cuvier, 1800 è un genere di uccelli della famiglia degli Psittaculidi.
A questo genere appartengono 16 specie di pappagalli, 3 delle quali estinte, di taglia media, diffusi in Africa e Asia, dove prediligono le foreste non troppo fitte e le boscaglie lungo i corsi d'acqua. Alcune di queste specie sono allevate in cattività, dove si sono selezionate alcune interessanti mutazioni.
Žieduotosios papūgos (lot. Psittacula, vok. Edelsittiche) – papūginių (Psittacidae) šeimos paukščių gentis.
Tai labai gražios ir grakščios vidutinio dydžio papūgos. Kūno ilgis iki 42 cm, sparnų ilgis 16 cm. Uodega ilga. Snapas apskritos formos, stambus. Plunksnų danga žalia, aplink kaklą yra vėrinį, kaklaraištį ar žiedą primenanti juosta. Sparnai ilgi ir smailūs. Patinų ir patelių spalva skiriasi. Jauniklių spalva kaip patelės. Po trejų metų jaunikliai subręsta ir jų spalva tampa kaip suaugusių paukščių. Kojos silpnos ir trumpos. Vaikščiodamos ant žemės arba laipiodamos šakomis daugiau naudoja snapą kaip atramą.
Paplitusios Pietų Azijoje ir Rytų Afrikoje.
Gyvena pulkais miškingose vietose. Anksti ryte ir vakare skrenda maitintis, o po to būriuojasi prie vandens telkinių. Pasimaitinusios ilsisi tupėdamos tankmėje ant medžių galūnių.
Maitinasi laukinių ir kultūrinių augalų sėklomis ir vaisiais.
Tai populiarūs paukščiai tarp paukščių mylėtojų. Lengvai perneša kambario sąlygas, greitai pripranta prie žmogaus. Nelaisvėje gyvena ilgai. Gali greitai išmokti pamėgdžioti atskirus žodžius ar net frazes. Vienintelis trūkumas – aštrus ir nemalonus balsas. Jos būna gana rėksnios, bet nuo šito galima atpratinti.
Gentyje yra 12-16 rūšių:
Kininė žieduotoji papūga (Psittacula derbiana)
Aleksandro žieduotoji papūga (Psittacula eupatria)
Žieduotosios papūgos (lot. Psittacula, vok. Edelsittiche) – papūginių (Psittacidae) šeimos paukščių gentis.
Burung Bayan adalah sejenis burung nuri dalam genus Psittacula. Burung Bayan merupakan kumpulan yang tersebaar luas, dengan tumpuan jelas spesies di Asia selatan, tetapi juga terdapat di Afrika dan kepulauan Lautan Hindi.
Psittacula is een geslacht van vogels uit de familie van de Psittaculidae (papegaaien van de Oude Wereld).[1] De wetenschappelijke naam van het geslacht is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1800 door Cuvier.
De soorten in het geslacht komen voornamelijk voor in Zuid-Azië en Zuidoost-Azië. De halsbandparkiet komt oorspronkelijk ook in Afrika voor en sinds de twintigste eeuw ook als verwilderde populaties in grote steden in Europa.
De volgende soorten zijn bij het geslacht ingedeeld:[1][2]
Psittacula is een geslacht van vogels uit de familie van de Psittaculidae (papegaaien van de Oude Wereld). De wetenschappelijke naam van het geslacht is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1800 door Cuvier.
Halsbåndparakitten (Psittacula) er ei slekt som hører til gruppen parakitter (Psittacidae). Artene er sosiale og lever et matriarkisk system der monogami praktiseres. Dette vises spesielt i hekkesesongen, da hunnene kan bli særlig aggressive mot hannene.
Hannene har et markert bånd rundt halsen, som kan variere i farge og har gitt opphav til det norske navnet på gruppen. Det mest karakteristiske ved halsbåndparakittene er deres lange og sterke hale. Den gjør dem til gode flygere og som er dyktige til å manøvrere. Et annet kjennetegn er et bredt og kraftig nebb, som står i kontrast til en lang og slank kropp.
Grekerne i det gamle Hellas må ha verdsatt halsbåndsparakitter høyt, for den ble dokumentert alt 350 år f.Kr. Legen Ktesias beskrev en fugl som kunne snakke det indiske språket. Fuglen bar en blågrønn fjærdrakt og et lilla ansikt med svart skjegg.
...of the parrot about as large as a hawk, which has a human tongue and voice, a dark-red beak, a black, beard, and blue feathers up to the neck, which is red like cinnabar.5 It speaks Indian like a native, and if taught Greek, speaks Greek.
- Photius Bibliotheca or Myriobiblon History of India.
På den tiden skilte man ikke papegøyer fra parakitter, derfor brukes betegnelsen parrot. I nyere tider har det blitt påvist at det var en halsbåndparakitt, men det er usikkert hvilken art som ble beskrevet. Ifølge noen kilder kan det ha vært P. cyanocephala eller P. roseata [trenger referanse].
Det var gjerne rike kvinner som kjøpte snakkende halsbåndsparakitter til prisen av en slave. De hadde dem i store bur laget av elfenben, skilpaddeskall og sølv.
Norske navn på artene er i henhold til Norsk Ornitologisk Forenings oversikt; Norske navn på verdens fugler.[1]
Nedenfor er kun et utvalg av artene.
Denne ornitologirelaterte artikkelen er foreløpig kort eller mangelfull, og du kan hjelpe Wikipedia ved å utvide den. Halsbåndparakitten (Psittacula) er ei slekt som hører til gruppen parakitter (Psittacidae). Artene er sosiale og lever et matriarkisk system der monogami praktiseres. Dette vises spesielt i hekkesesongen, da hunnene kan bli særlig aggressive mot hannene.
Multimedia w Wikimedia Commons Psittacula – rodzaj ptaka z podrodziny papug wschodnich (Psittaculinae) w rodzinie papug wschodnich (Psittaculidae).
Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Afryce i Azji[4].
Długość ciała 29–62 cm; masa ciała 56–258 g[5].
Do rodzaju należą następujące gatunki[8]:
Układ filogenetyczny (podrodziny, plemiona, rodzaje) na podstawie:
Psittacula – rodzaj ptaka z podrodziny papug wschodnich (Psittaculinae) w rodzinie papug wschodnich (Psittaculidae).
Psittacula é um gênero de aves da família Psittacidae.
As seguintes espécies são reconhecidas:[1]
https://avibase.bsc-eoc.org/species.jsp?lang=PT&avibaseid=1021FA920B6915F9
https://avibase.bsc-eoc.org/species.jsp?lang=PT&avibaseid=2C828882547EDCF6
https://avibase.bsc-eoc.org/species.jsp?lang=PT&avibaseid=6B1CFC3CFA400D78
https://avibase.bsc-eoc.org/species.jsp?lang=PT&avibaseid=1B1E760896C3AE97
https://avibase.bsc-eoc.org/species.jsp?lang=PT&avibaseid=20F87A8D82C00B84
https://avibase.bsc-eoc.org/species.jsp?lang=PT&avibaseid=5D7421A056FDE997
https://avibase.bsc-eoc.org/species.jsp?lang=PT&avibaseid=A72667DFE3933E71
https://avibase.bsc-eoc.org/species.jsp?lang=PT&avibaseid=109000B451137457
https://avibase.bsc-eoc.org/species.jsp?lang=PT&avibaseid=7FBB0C8D4C9661D6
https://avibase.bsc-eoc.org/species.jsp?lang=PT&avibaseid=378A591F7D735C21
https://avibase.bsc-eoc.org/species.jsp?lang=PT&avibaseid=DB5ABCFC5FAF4B44
https://avibase.bsc-eoc.org/species.jsp?lang=PT&avibaseid=BE817B490E519D62
https://avibase.bsc-eoc.org/species.jsp?lang=PT&avibaseid=AC2576A1A8D7096B
https://avibase.bsc-eoc.org/species.jsp?lang=PT&avibaseid=3BC383B01A1BD382
https://avibase.bsc-eoc.org/species.jsp?lang=PT&avibaseid=C7B5B8044FD44F97
https://avibase.bsc-eoc.org/species.jsp?lang=PT&avibaseid=39960EAB7C827833
Psittacula é um gênero de aves da família Psittacidae.
Psittacula är ett fågelsläkte i familjen asiatiska och australiska papegojor inom ordningen papegojfåglar.[1] Släktet omfattar 16 arter som förekommer framför allt i södra Asien och Sydostasien från Afghanistan till Borneo, men också med en art i Afrika söder om Sahara och flera arter på öar i västra Indiska oceanen, varav de flesta idag är utdöda:[1][2]
Wikimedia Commons har media som rör Psittacula.
Psittacula är ett fågelsläkte i familjen asiatiska och australiska papegojor inom ordningen papegojfåglar. Släktet omfattar 16 arter som förekommer framför allt i södra Asien och Sydostasien från Afghanistan till Borneo, men också med en art i Afrika söder om Sahara och flera arter på öar i västra Indiska oceanen, varav de flesta idag är utdöda:
Gråhuvad parakit (P. finschii) Himalayaparakit (P. himalayana) Äppelhuvad parakit (P. roseata) Plommonhuvad parakit (P. cyanocephala) Mustaschparakit (P. alexandri) Derbyparakit (P. derbiana) Långstjärtad parakit (P. longicauda) Ghatsparakit (P. columboides) Smaragdparakit (P. calthrapae) Alexanderparakit (P. eupatria) Seychellparakit (P. wardi) – utdöd Halsbandsparakit (P. krameri) Mauritiusparakit (P. eques) Rodriguesparakit (P. exsul) – utdöd Nikobarparakit (P. caniceps) Gråparakit (P. bensoni) – utdödPsittacula là một chi chim trong họ Psittacidae.[1]
Psittacula là một chi chim trong họ Psittacidae.
Кольчатые попугаи (лат. Psittacula) — род птиц семейства попугаевых.
Это очень красивые и грациозные птицы средних размеров. В длину достигают от 30 до 50 см, длина крыла 16 см. Характерным признаком этих попугаев является длинный ступенчатый хвост. Клюв округлой формы, крупный. Окраска оперения преимущественно зелёная, вокруг шеи имеется полоса в виде «ожерелья», а у некоторых видов — наподобие «галстука». Крылья у них острые и длинные. Окраски самцов и самок различаются. Все молодые попугаи окрашены, как самки. К трём годам становятся половозрелыми и приобретают характерную взрослую окраску. Ноги у этих попугаев слабые и короткие, поэтому при лазании по веткам или ходьбе по земле они используют клюв, как третью опору.
Обитают в Южной Азии и Восточной Африке. Некоторые виды этого рода были завезены в другие регионы, например, в Австралию и на остров Мадагаскар, где они прижились и начинают вытеснять аборигенные виды птиц с мест гнездовий и кормёжки.
Населяют леса и культурные ландшафты. Живут стаями. Ранним утром и вечером летают на кормёжку, затем — на водопой. Между кормлениями отдыхают на густых верхушках деревьев. Питаются семенами и плодами диких и культурных растений.
В кладке 2—4 яйца, сидит обычно только самка, самец её кормит и охраняет гнездо. Молодые выводятся через 22—28 дней, а покидают гнездо через 6—8 недель. В сезон делают 2 выводка (у мелких видов, возможно, 3).
Очень популярные птицы у любителей природы. Они хорошо переносят комнатное содержание, быстро привыкают к человеку, в неволе долго живут. Могут быстро научится произносить отдельные слова и даже фразы. Единственный их недостаток — неприятный и резкий голос. Они бывают очень крикливы, но от этого их можно отучить.
Род включает в себя 15 видов, 2 из которых являются вымершими.
В зависимости от классификации количество видов может варьировать, и род может включать от 12 до 16 видов. Так, например, было доказано, что средний ожереловый попугай P. intermedia, выделяемый ранее в отдельный вид, естественный гибрид между гималайским попугаем P. himalayana и красноголовым попугаем P. cyanocephala.
Кольчатые попугаи (лат. Psittacula) — род птиц семейства попугаевых.
.jpg)
_-Assam_-India-8a.jpg)
_feeding_on_Lantana_W_IMG_4519.jpg)
