Göydimdik (lat. Oxyura Bon., 1828) cinsi Quşlar (Aves) sinfinin Ördəklər (Anatidae) fəsiləsinə, Qazkimilər (Anseriformes) dəstəsinə aiddir[1].
Azərbaycanda Göydimdik cinsinə 1 növ daxildir:
Müqəddəs ibis
Adi göydimdik
Adi ağqaz
Sarı pırtlaşıqlələk
Adi qarıldaq
1. Azərbaycanın heyvanlar aləmi. III cild, Onurğalılar. Bakı: "Elm", 2004.-620 səh.
Göydimdik (lat. Oxyura Bon., 1828) cinsi Quşlar (Aves) sinfinin Ördəklər (Anatidae) fəsiləsinə, Qazkimilər (Anseriformes) dəstəsinə aiddir.
Ar piklosted(Daveoù a vank) eo an evned palvezek a ya d'ober ar genad Oxyura, krouet e 1828 gant an evnoniour gall Charles Lucien Bonaparte (1803-1857).
C'hwec'h spesad a ya d'ober ar genad :
Daou (2) isspesad en holl.
a vo kavet e Wikimedia Commons.
Ar piklosted(Daveoù a vank) eo an evned palvezek a ya d'ober ar genad Oxyura, krouet e 1828 gant an evnoniour gall Charles Lucien Bonaparte (1803-1857).
Oxyura és un gènere d'ocells aquàtics de la tribu Oxyurini, dins la subfamília dels anserins (Anserinae), i la família dels anàtids (Anatidae). Es caracteritzen per una cua rígida que sovint mantenen erecta quan l'ocell està en repòs. Tenen grans becs, blaus en els mascles. Habiten a zones càlides o atemperades de tots els continents. Als Països Catalans es presenten dues de les espècies, l'ànec capblanc i l'ànec de Jamaica; el segon és un invasor.
Són aus bussejadores, amb les potes molt endarrerides, el que els fa maldestres a terra, per la qual cosa rarament deixen l'aigua.
Segons la classificació del Congrés Ornitològic Internacional (versió 2.5, 2010) aquest gènere conté 6 espècies:
O. ferruginea era inclosa a O. jamaicensis.
Oxyura és un gènere d'ocells aquàtics de la tribu Oxyurini, dins la subfamília dels anserins (Anserinae), i la família dels anàtids (Anatidae). Es caracteritzen per una cua rígida que sovint mantenen erecta quan l'ocell està en repòs. Tenen grans becs, blaus en els mascles. Habiten a zones càlides o atemperades de tots els continents. Als Països Catalans es presenten dues de les espècies, l'ànec capblanc i l'ànec de Jamaica; el segon és un invasor.
Són aus bussejadores, amb les potes molt endarrerides, el que els fa maldestres a terra, per la qual cosa rarament deixen l'aigua.
Kachnice (Oxyura) je rod vrubozobých ptáků z čeledi kachnovitých.
Obrázky, zvuky či videa k tématu kachnice ve Wikimedia Commons
Galerie kachnice ve Wikimedia Commons
Kachnice (Oxyura) je rod vrubozobých ptáků z čeledi kachnovitých.
The stiff-tailed ducks, the genus Oxyura, are part of the Oxyurini tribe of ducks.
All have, as their name implies, long, stiff tail feathers, which are erected when the bird is resting. All have relatively large, swollen bills. These are freshwater diving ducks. Their legs are set far back, which makes them awkward on land, so they rarely leave the water.
Their unusual displays involve drumming noises from inflatable throat sacs, head throwing, and erecting short crests. Plumage sequences are complicated, and aging difficult. Plumage is vital for survival because of this animals tendency to spend time in the water.
The genus Oxyura was introduced (as a subgenus) in 1828 by the French naturalist Charles Lucien Bonaparte to accommodate a single taxon, Anas rubidus Wilson, 1814. This is now considered to be a synonym of Anas jamaicensis Gmelin 1789, the ruddy duck.[1][2] The genus name is derived from Ancient Greek oxus, meaning "sharp", and oura meaning "tail".[3]
The six extant members of this genus are distributed widely throughout North America, South America, Australia]], Asia, and much of Africa.[4]
A fossil species from the Late Pliocene or Early Pleistocene of Jalisco (Mexico) was described as Oxyura zapatanima. It resembled a small ruddy duck or, even more, an Argentine blue-bill. A larger Middle Pleistocene fossil form from the southwestern United States was described as Oxyura bessomi; it was probably quite close to the ruddy duck.
"Oxyura" doksana from the Early Miocene of Dolnice (Czech Republic) cannot be assigned to any anatine subfamily with certainty.[6]
The stiff-tailed ducks, the genus Oxyura, are part of the Oxyurini tribe of ducks.
All have, as their name implies, long, stiff tail feathers, which are erected when the bird is resting. All have relatively large, swollen bills. These are freshwater diving ducks. Their legs are set far back, which makes them awkward on land, so they rarely leave the water.
Their unusual displays involve drumming noises from inflatable throat sacs, head throwing, and erecting short crests. Plumage sequences are complicated, and aging difficult. Plumage is vital for survival because of this animals tendency to spend time in the water.
La Oksiuroj aŭ veraj Rektavostaj anasoj estas parto de la subfamilio de Oksiurenoj ene de la familio de Anasedoj. Ĉiuj havas, kiel ties nomo implikas, longajn rigidajn vostoplumojn, kiuj stariĝas kiam la birdo ripozas. La latina scienca nomo Oxyura estas kunmetaĵo de du radikoj el la antikva greka, nome "oksis" kaj "uros" signife respektive "rigida, pinteca, pinĉa" kaj "vosto". El tiu nomo devenas tiu de la subfamilio nome Oksiurenoj, ĉar ĝi estas ties tipa genro kaj la ununura kiu havas pli da unu vivanta specio.
Ĉiuj havas relative grandajn ŝvelajn bekojn, ĝenerlae bluajn.
Tiuj estas nesalakvaj plonĝanasoj. Ties kruroj estas tre malantaŭaj, kio faras ilin tre mallertaj piedirantoj surtere, kaj tiele ili rare foriras el akvo.
Ties eksterordinaraj memmontradaj ceremonioj inkludas tamburajn bruojn el ŝveleblaj gorĝosakoj, kaposkuadon kaj starigon de mallongaj krestoj.
Plumartipoj konfuzetas kaj determini aĝon malfacilas. Plumaro nepras por survivado pro la tendenco de tiu birdospecio pasi tempon surakve. Sen plumaro tiuj anasoj mortus pro hipotermio pro malkablo reguligi sian korpotemperaturon.
Oni priskribis specion el fosilio el fina Plioceno aŭ komenca Pleistoceno de Jalisco (Meksiko) kiel Oxyura zapatanima. Ĝi similis al malgranda Jamajka anaso aŭ, eĉ plie, Argentina blubekulo. Pli granda fosilia formo el meza Pleistoceno el sudokcidenta Usono estis priskribata kiel Oxyura bessomi; ĝi estis probable tre proksima al la Jamajka anaso.
"Oxura" doksana el komenca Mioceno de Dolnice (Ĉeĥio) ne povas esti atribuata al ĉiu ajn subfamilio ene de Anasenoj certige.[1]
La Oksiuroj aŭ veraj Rektavostaj anasoj estas parto de la subfamilio de Oksiurenoj ene de la familio de Anasedoj. Ĉiuj havas, kiel ties nomo implikas, longajn rigidajn vostoplumojn, kiuj stariĝas kiam la birdo ripozas. La latina scienca nomo Oxyura estas kunmetaĵo de du radikoj el la antikva greka, nome "oksis" kaj "uros" signife respektive "rigida, pinteca, pinĉa" kaj "vosto". El tiu nomo devenas tiu de la subfamilio nome Oksiurenoj, ĉar ĝi estas ties tipa genro kaj la ununura kiu havas pli da unu vivanta specio.
Ĉiuj havas relative grandajn ŝvelajn bekojn, ĝenerlae bluajn.
Tiuj estas nesalakvaj plonĝanasoj. Ties kruroj estas tre malantaŭaj, kio faras ilin tre mallertaj piedirantoj surtere, kaj tiele ili rare foriras el akvo.
Ties eksterordinaraj memmontradaj ceremonioj inkludas tamburajn bruojn el ŝveleblaj gorĝosakoj, kaposkuadon kaj starigon de mallongaj krestoj.
Plumartipoj konfuzetas kaj determini aĝon malfacilas. Plumaro nepras por survivado pro la tendenco de tiu birdospecio pasi tempon surakve. Sen plumaro tiuj anasoj mortus pro hipotermio pro malkablo reguligi sian korpotemperaturon.
Oxyura es un género de aves anseriformes de la familia Anatidae conocidos vulgarmente como malvasías, patos zambullidores o patos rana. Todos tienen las plumas de la cola largas, que se yerguen cuando el ave está en reposo, y el pico relativamente grande.
Son los patos buceadores de agua dulce. Sus patas los hacen torpes en la tierra, por ello raramente dejan el agua.
Sus despliegues o cortejos involucran tamborilleo; los ruidos los producen hinchando las bolsas de las garganta, cabeza grande, yerguen sus cortas crestas.
Las sucesiones del plumaje son complicadas, y envejeciendo es más complejo.
El género Oxyura incluye entre cinco a seis especies:[1]
Oxyura australis
Oxyura jamaicensis
Oxyura leucocephala
Oxyura vittata
Oxyura es un género de aves anseriformes de la familia Anatidae conocidos vulgarmente como malvasías, patos zambullidores o patos rana. Todos tienen las plumas de la cola largas, que se yerguen cuando el ave está en reposo, y el pico relativamente grande.
Son los patos buceadores de agua dulce. Sus patas los hacen torpes en la tierra, por ello raramente dejan el agua.
Sus despliegues o cortejos involucran tamborilleo; los ruidos los producen hinchando las bolsas de las garganta, cabeza grande, yerguen sus cortas crestas.
Las sucesiones del plumaje son complicadas, y envejeciendo es más complejo.
Kuparisorsat (Oxyura) on sorsien heimoon kuuluva lintusuku.
Kuparisorsat (Oxyura) on sorsien heimoon kuuluva lintusuku.
Le genre Oxyura (les érismatures) comprend six espèces.
D'après la classification de référence (version 2.2, 2009) du Congrès ornithologique international (ordre phylogénique) :
L'Érismature routoutou est dorénavant Nomonyx dominicus.
Oxyura Bonaparte, 1828 è un genere della famiglia degli Anatidi. Le cinque specie in esso raggruppate, note comunemente come gobbi o anatre dalla coda rigida, sono tutte australi a eccezione di due. Piccole e tarchiate, con una coda sostenuta da corte penne rigide che funge sott'acqua da timone, rivelano zampe molto arretrate, dal che il camminare sul terreno diviene goffo e stentato. I maschi hanno abito castano scuro o marrone, sovente con testa nera o bianca e nera, mentre molte specie hanno becco d'un vivido blu. Le femmine in generale hanno colore bruno piuttosto smorto. Il volo, sostenuto dalle tozze ali, è rapido e diretto, spesso dopo un faticoso decollo. I corteggiamenti dei maschi sono relativamente elaborati.
Quasi tutte le anatre dalla coda rigida effettuano due mute nell'arco dei dodici mesi a differenza di quelle specie della selvaggina acquatica che cambiano le penne delle ali una volta all'anno.
Il genere Oxyura comprende le seguenti specie:[2]
Oxyura Bonaparte, 1828 è un genere della famiglia degli Anatidi. Le cinque specie in esso raggruppate, note comunemente come gobbi o anatre dalla coda rigida, sono tutte australi a eccezione di due. Piccole e tarchiate, con una coda sostenuta da corte penne rigide che funge sott'acqua da timone, rivelano zampe molto arretrate, dal che il camminare sul terreno diviene goffo e stentato. I maschi hanno abito castano scuro o marrone, sovente con testa nera o bianca e nera, mentre molte specie hanno becco d'un vivido blu. Le femmine in generale hanno colore bruno piuttosto smorto. Il volo, sostenuto dalle tozze ali, è rapido e diretto, spesso dopo un faticoso decollo. I corteggiamenti dei maschi sono relativamente elaborati.
Quasi tutte le anatre dalla coda rigida effettuano due mute nell'arco dei dodici mesi a differenza di quelle specie della selvaggina acquatica che cambiano le penne delle ali una volta all'anno.
Stačiauodegės antys (lot. Oxyura) – antinių (Anatidae) šeimos paukščių gentis. Gentyje išskiriamos šešios rūšys.
Lietuvoje migracijos metu stebima tik viena rūšis:
Stačiauodegės antys (lot. Oxyura) – antinių (Anatidae) šeimos paukščių gentis. Gentyje išskiriamos šešios rūšys.
Lietuvoje migracijos metu stebima tik viena rūšis:
Baltagalvė stačiauodegė antis (Oxyura leucocephala)Zilknābji (Oxyura) ir viena no pīļu dzimtas (Anatidae) ģintīm, kas apvieno 6 mūsdienās dzīvojošas sugas un vienu izmirušu sugu. Atkarībā no sugas tās izplatītas Eiropā, Āzijā, Āfrikā, Austrālijā, Ziemeļamerikā un Dienvidamerikā.
Latvijā līdz šim vienu reizi novērots baltgalvas zilknābis (Oxyura leucocephala),[1] kas ir arī vienīgā Eiropas izcelsmes zilknābju suga.[2] Eiropā mājo arī Jamaikas zilknābis, kas, izbēgot no dekoratīvo putnu dārziem, savairojies Eiropas savvaļā.[2]
Zinātniskais nosaukums Oxyura atvasināts no sengrieķu valodas, kas latviski nozīmē "asa aste". [3] Visām ģints sugām, kā jau zinātniskais nosaukums norāda, ir garas, stīvas astes spalvas, kuras parasti ir saslietas stāvus, kad putns atpūšas. Kājas anatomiski atrodas tālu uz aizmuguri, kas nodrošina izcilu peldētspēju, toties uz sauszemes pīles ir ļoti neveiklas. Šī iemesla dēļ tās reti pamet ūdenstilpi. Peldot pīles ķermenis dziļi iegrimst ūdeni, astei pazūdot pat zem ūdens.[4][5]
Visi zilknābji ir saldūdens pīļu sugas, kas uzturas ezeros, dīķos un upēs.[5] Visām sugām raksturīgs dzimumu dimorfisms: tēviņi ir krāsaināki, košāki, ar gaiši zilu, masīvu knābi, bet mātītes neuzkrītoši brūnas, un to knābis ir pelēks. Visām sugām raksturīgs ļoti bīlvs un spīdīgs apspalvojums, tomēr tam iztrūkst metāliskais spīdums.[5] Kakls ir salīdzinoši īss un masīvs, kakla āda samērā brīvi karājas, veidojot rīkles maisu, kuram saspiežoties veidojas īpatnējas rīkles skaņas. Visām sugām ir platas, lielas pēdas, kā arī uz galvas ir nelieli cekuli.[5]
Zilknābji (Oxyura) ir viena no pīļu dzimtas (Anatidae) ģintīm, kas apvieno 6 mūsdienās dzīvojošas sugas un vienu izmirušu sugu. Atkarībā no sugas tās izplatītas Eiropā, Āzijā, Āfrikā, Austrālijā, Ziemeļamerikā un Dienvidamerikā.
Latvijā līdz šim vienu reizi novērots baltgalvas zilknābis (Oxyura leucocephala), kas ir arī vienīgā Eiropas izcelsmes zilknābju suga. Eiropā mājo arī Jamaikas zilknābis, kas, izbēgot no dekoratīvo putnu dārziem, savairojies Eiropas savvaļā.
Oxyura is een geslacht van vogels uit de familie eenden, ganzen en zwanen (Anatidae). Het geslacht telt 6 soorten.[1]
Oxyura is een geslacht van vogels uit de familie eenden, ganzen en zwanen (Anatidae). Het geslacht telt 6 soorten.
Oxyura er en slekt med skarvender (Oxyurinae) i andefamilien (Anatidae). Gruppen består av seks arter som alle er monotypiske.
Artene er distribuert i Amerika, Eurasia, Afrika og Australia.[1] Oxyura er trolig søstergruppen til maskeand (Nomonyx dominicus).[2]
Artene har tydelig kjønnspreg. Hannene i denne slekten har lange, smale og brede blågrå nebb som kan virke opphovnet ved nebbroten. De har hovedsakelig nøttebrun–rødbrun fjærdrakt i hekketiden, men blir langt mer uanselige da de bytter til eklipsedrakt og ligner mer på hunnene. Hannene er promiskuøse. Begge kjønn preges av en kort, stiv stjert og meget korte undere ekstremiteter. Alle artene er dykkende og ernærer seg stort sett gjennom sikting av bunnmaterialer. Fugler som hekker på høye breddegrader trekker mot lavere breddegrader i vintersesongen.[1]
Inndelingen følger HBW Alive og er i henhold til Carboneras (2018).[1] Norske navn på arter følger Norsk navnekomité for fugl og er i henhold til Syvertsen et al. (2008, 2017).[3][4] Eventuelle benevnelser i parentes er kun midlertidige beskrivelser, i påvente av et offisielt navn på arten.
Oxyura er en slekt med skarvender (Oxyurinae) i andefamilien (Anatidae). Gruppen består av seks arter som alle er monotypiske.
Artene er distribuert i Amerika, Eurasia, Afrika og Australia. Oxyura er trolig søstergruppen til maskeand (Nomonyx dominicus).
Multimedia w Wikimedia Commons Oxyura – rodzaj ptaka z podrodziny sterniczek (Oxyurinae) w rodzinie kaczkowatych (Anatidae).
Rodzaj obejmuje gatunki występujące na wszystkich kontynentach oprócz Antarktydy[11].
Długość ciała 35–51 cm, rozpiętość skrzydeł 53–70 cm; masa ciała 476–1300 g[12].
Do rodzaju należą następujące gatunki[21]:
Oxyura – rodzaj ptaka z podrodziny sterniczek (Oxyurinae) w rodzinie kaczkowatych (Anatidae).
Oxyura är ett vida spritt släkte med kopparänder inom familjen änder. Släktet tilldelas ibland det svenska trivialnamnet kopparänder men det trivialnamnet bärs även av den enda arten i släktet Nomonyx, nämligen svartmaskad kopparand.
Arterna inom släktet har långa stela stjärtfjädrar som sticker rakt upp när fågeln är inaktiv och relativt stora och svullna näbbar. De lever i sötvatten och dyker efter föda. Deras ben är placerade långt bak på kroppen vilket gör att de rör sig klumpigt på land och därför mestadels befinner sig i vattnet. Fåglarna har ett komplext ruggningssystem varför de är svåra att åldersbestämma i fält. De har specifika uppvisningsbeteenden under inledningen av häckningen, där de skapar ett trummande läten med hjälp av en uppblåst strupsäck, rör huvudet i kraftiga rörelser och reser sin korta tofs på huvudet.
Släktet omfattar numera fem nu levande arter, med utbredning på alla kontinenter: Enligt Clements et al. 2018[1]
Tre utdöda arter finns beskrivna i släktet:
Ytterligare en art, "Oxyura" doksana från tidig miocen i Tjeckien, anses inte kunna placeras i släktet med säkerhet.[2]
Oxyura är ett vida spritt släkte med kopparänder inom familjen änder. Släktet tilldelas ibland det svenska trivialnamnet kopparänder men det trivialnamnet bärs även av den enda arten i släktet Nomonyx, nämligen svartmaskad kopparand.
Oxyura là một chi chim trong họ Vịt.[1]
Oxyura Bonaparte, 1828
Савки (лат. Oxyura) — род птиц из подсемейства Oxyurinae (Савковые) семейства утиных. К этим птицам относятся небольшие утки коренастого телосложения. Для всех характерен длинный жёсткий ступенчатый хвост, который они часто держат поднятым да водой во всех возрастах. У большинства видов основание клюва в большей или меньшей степени вздуто. Обитают на пресных и солоноватых внутренних водоёмах, во время миграций и зимовок могут отмечаться на морских мелководьях и других солёных водоёмах.
Отлично плавают и ныряют, на сушу практически не выходят. Летают неохотно, от опасности предпочитают скрываться путём ныряния. В связи с этим ноги их сильно сдвинуты назад.
Распространены, преимущественно, в тёплых районах — Северная Америка к югу от Канады, Южная Америка, Средиземноморье, степные и пустынные районы Европы и Азии на восток до Западной Монголии и Пакистана, Африка к югу от Сахары, Австралия.
Питаются различными водными беспозвоночными — ракообразными, моллюсками, червями, насекомыми и их личинками, поедают водную растительность — семена, корневища и зелёные части высших растений и водоросли.
Бёме Р. Л., Флинт В. Е. Пятиязычный словарь названий животных. Птицы. Латинский, русский, английский, немецкий, французский. / под общей редакцией акад. В. Е. Соколова. — М.: Рус. яз., «РУССО», 1994. — С. 35. — 2030 экз.
Савки (лат. Oxyura) — род птиц из подсемейства Oxyurinae (Савковые) семейства утиных. К этим птицам относятся небольшие утки коренастого телосложения. Для всех характерен длинный жёсткий ступенчатый хвост, который они часто держат поднятым да водой во всех возрастах. У большинства видов основание клюва в большей или меньшей степени вздуто. Обитают на пресных и солоноватых внутренних водоёмах, во время миграций и зимовок могут отмечаться на морских мелководьях и других солёных водоёмах.
Отлично плавают и ныряют, на сушу практически не выходят. Летают неохотно, от опасности предпочитают скрываться путём ныряния. В связи с этим ноги их сильно сдвинуты назад.
Распространены, преимущественно, в тёплых районах — Северная Америка к югу от Канады, Южная Америка, Средиземноморье, степные и пустынные районы Европы и Азии на восток до Западной Монголии и Пакистана, Африка к югу от Сахары, Австралия.
Питаются различными водными беспозвоночными — ракообразными, моллюсками, червями, насекомыми и их личинками, поедают водную растительность — семена, корневища и зелёные части высших растений и водоросли.
_RWD.jpg)
_RWD2.jpg)
