L'ànec negre americà (Melanitta americana) és un ocell de la família dels anàtids (Anatidae) que era considerat una subespècie de l'ànec negre. Habita llacs i estanys de la tundra a Sibèria oriental, des del riu Lena, cap a l'est, a través de Sakhalín i Kamtxatka, al nord-oest d'Alaska i l'illa Kodiak. També a Terranova. En hivern migren cap al sud, adoptant hàbits marins, per les costes del Pacífic, fins a la Xina i Califòrnia i per la costa atlàntica de Canadà.
L'ànec negre americà (Melanitta americana) és un ocell de la família dels anàtids (Anatidae) que era considerat una subespècie de l'ànec negre. Habita llacs i estanys de la tundra a Sibèria oriental, des del riu Lena, cap a l'est, a través de Sakhalín i Kamtxatka, al nord-oest d'Alaska i l'illa Kodiak. També a Terranova. En hivern migren cap al sud, adoptant hàbits marins, per les costes del Pacífic, fins a la Xina i Califòrnia i per la costa atlàntica de Canadà.
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Môr-hwyaden America (sy'n enw benywaidd; enw lluosog: môr-hwyaid America) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Melanitta nigra americana; yr enw Saesneg arno yw American scoter. Mae'n perthyn i deulu'r Hwyaid (Lladin: Anatidae) sydd yn urdd y Anseriformes.[1]
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn M. nigra americana, sef enw'r rhywogaeth.[2]
Mae'r môr-hwyaden America yn perthyn i deulu'r Hwyaid (Lladin: Anatidae). Dyma rai o aelodau eraill y teulu:
Rhestr Wicidata:
rhywogaeth enw tacson delwedd Alarch gyddfddu Cygnus melancoryphus Alarch utganol Cygnus buccinator
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Môr-hwyaden America (sy'n enw benywaidd; enw lluosog: môr-hwyaid America) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Melanitta nigra americana; yr enw Saesneg arno yw American scoter. Mae'n perthyn i deulu'r Hwyaid (Lladin: Anatidae) sydd yn urdd y Anseriformes.
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn M. nigra americana, sef enw'r rhywogaeth.
Die Amerikanische Trauerente (Melanitta americana) ist ein Entenvogel aus der Gattung Melanitta. Sie wird auch Pazifische Trauerente oder Pazifiktrauerente genannt. Der Gattungsname kann von den altgriechischen Wörtern melas für "schwarz" und netta für "Ente" abgeleitet werden. Der Artname americana stammt vom lateinischen Wort für "amerikanisch".[1] Diese Art bildet zusammen mit der Trauerente die Untergattung Oidemia. Gelegentlich werden beide Arten auch als konspezifisch angesehen, die Amerikanische Trauerente wird dann als M. nigra americana gelistet.[2]
Diese relativ große Ente mit einer Länge von 43 bis 49 cm hat ein charakteristisches wuchtiges Aussehen und einen großen Schnabel. Adulte Männchen sind schwarz gefärbt und besitzen einen größtenteils gelb gefärbten, massigen Schnabel. Das Weibchen besitzt ein braunes Federkleid mit blassen Wangen und ist im Schnitt 980 g schwer und 45 cm lang. Das Männchen besitzt ein durchschnittliches Gewicht von 1100 g und eine Länge von 49 cm.[3][4] Die Art kann von anderen Arten der Gattung Melanitta durch das Fehlen von weißen Federpartien der Erpel und den größeren blassen Wangen der Enten unterschieden werden.
Die Brutgebiete der Amerikanischen Trauerente liegen im fernen Norden Nordamerikas von Labrador südöstlich nach Neufundland und nordwestlich bis zur Hudson Bay. Ebenso verbreitet ist sie auf der sibirischen Seite der Beringstraße östlich des Janas. Die Überwinterung erfolgt in südlicheren temperierten Zonen, wie den Nordküsten der Vereinigten Staaten und Kanadas, der pazifischen Küste südlich der San Francisco Bay und den Küsten des Atlantiks und des Golf von Mexikos. In Asien migriert diese Art bis Südchina.[3][5] Einige Individuen überwintern in den Großen Seen.
In Westeuropa ist diese Art ein sehr seltener Irrgast. Da aus der Distanz nur Erpel sicher bestimmt werden können, ist es leicht möglich, dass Weibchen bei Beobachtungen unentdeckt bleiben.
Während ihrer Wanderungen und in der Überwinterungszeit an den Küsten tauchen Amerikanische Trauerenten nach Krebs- und Weichtieren. In der Brutzeit auf dem Süßwasser besteht ihr Nahrungsspektrum aus Insekten und deren Larven (vorwiegend Köcherfliegen), Fischlaich und seltener Wasserpflanzen.
In den Winterquartieren bildet diese Ente große und dichte Schwärme an geeigneten Küstengewässern. Dort sieht man diese oft gemeinsam auffliegen. Es wird vermutet, dass in Küstengewässern geschützte Buchten mit unterschiedlichen Wassertiefen bevorzugt werden.[6] Zur Brutzeit ist das Sozialverhalten dieser Art einzelgängerischer.
Die Amerikanische Trauerente brütet im Vergleich zu anderen nordamerikanischen Entenarten später im Jahr. Vom späten Winter bis in den Frühling finden sich die Paare zusammen. Sie bauen ein ausgefüttertes Nest am Boden in Wassernähe oder in Wäldern und Tundren. Ein Gelege umfasst 5 bis 7 Eier mit einem Gewicht von je 60–74 g, was ca. 8 % der Masse des Weibchens entspricht. Nach einer Brutdauer von 27 bis 31 Tagen schlüpfen die Küken. Die Mutter kümmert sich bis zum Flüggewerden noch 3 Wochen intensiv um ihren Nachwuchs.
Die Amerikanische Trauerente (Melanitta americana) ist ein Entenvogel aus der Gattung Melanitta. Sie wird auch Pazifische Trauerente oder Pazifiktrauerente genannt. Der Gattungsname kann von den altgriechischen Wörtern melas für "schwarz" und netta für "Ente" abgeleitet werden. Der Artname americana stammt vom lateinischen Wort für "amerikanisch". Diese Art bildet zusammen mit der Trauerente die Untergattung Oidemia. Gelegentlich werden beide Arten auch als konspezifisch angesehen, die Amerikanische Trauerente wird dann als M. nigra americana gelistet.
Amerikanmeritedri (Melanitta americana) on lindu.
Америка буор атах андыта (нууч. американская синьга, лат. Melanitta americana Swains.) — орто кус.
The black scoter or American scoter (Melanitta americana) is a large sea duck, 43 to 49 cm (17 to 19 in) in length. The genus name is derived from Ancient Greek melas "black" and netta "duck". The species name is from the Latin for "American ".[2]
Together with the common scoter M. nigra, it forms the subgenus Oidemia; the two are sometimes considered conspecific, the black scoter then being referred to as M. nigra americana. Its French name, used in parts of its Canadian range, is macreuse noire (also meaning "black scoter").[3] The species is listed as Near Threatened by the IUCN.
This large sea duck is characterised by its bulky shape and large bill. The adult male is all black with a very bulbous bill which is mostly yellow. The female is a brown bird with pale cheeks, very similar to female common scoter. The adult female averages about 980 g (2.16 lb) and 45 cm (18 in) in length, while the adult male is on average 1,100 g (2.4 lb) and 49 cm (19 in) in length.
This species can be distinguished from other scoters, apart from common scoter, by the lack of white anywhere on the drake, and the more extensive pale areas on the female.
The black scoter and common scoter have diagnosably distinct vocalisations.[6]
The black scoter breeds in the far north of North America in Labrador and Newfoundland to the southeast and northwest of Hudson Bay. It also occurs on the Siberian side of the Bering Straits east of the Yana River. It winters farther south in temperate zones, on the coasts of the northern USA and Canada, on the Pacific coast south to the San Francisco Bay region and on the Atlantic and Gulf of Mexico coasts, and in Asia as far south as China.[3][7]
Some birds may over-winter on the Great Lakes. This species is a very rare vagrant to western Europe; only drakes are safely identifiable out of range, so females are likely to be undetected.
This species dives for crustaceans and molluscs while migrating or wintering on the sea-coasts, and feeds on insects and their larvae, especially caddisflies, fish eggs and, more rarely, vegetation such as duck weed while nesting on freshwater. It forms large flocks on suitable coastal waters in winter quarters. These are tightly packed, and the birds tend to take off together; in the breeding season they are less social. It has been suggested that in coastal waters this species prefers sheltered embayments, and possibly waters that include some mixed depths.[8]
Black scoters nest later than most other ducks in North America. Pairs form in late winter or spring. The lined nest is built on the ground close to the sea, lakes or rivers, in woodland or tundra. 5–7 eggs are laid. Each eggs weighs from 60–74 g (2.1–2.6 oz), or 8% of the females body weight. The incubation period may range from 27 to 31 days. Females brood their young extensively for about 3 weeks, after which the still flightless young must fend for themselves.
The male performs a diagnostic downward head movement when stretching his wings.[5]
The black scoter or American scoter (Melanitta americana) is a large sea duck, 43 to 49 cm (17 to 19 in) in length. The genus name is derived from Ancient Greek melas "black" and netta "duck". The species name is from the Latin for "American ".
Together with the common scoter M. nigra, it forms the subgenus Oidemia; the two are sometimes considered conspecific, the black scoter then being referred to as M. nigra americana. Its French name, used in parts of its Canadian range, is macreuse noire (also meaning "black scoter"). The species is listed as Near Threatened by the IUCN.
La Amerika maranaso (Melanitta americana) estas granda birdospecio de la grupo de la maraj anasoj, en la genro de la maranasoj. Kun la Nigra maranaso M. nigra, ĝi formas la subgenron Oidemia; ambaŭ estas foje konsiderataj samspeciaj, kaj tiam tiu Amerika maranaso (Black Scoter, tio estas nigra maranaso, en angla) estas menciata kiel M. nigra americana. Ties franca nomo, uzata en partoj de ties kanada teritorio, estas macreuse noire[1] (kiu same signifas "nigra maranaso").
Ina plenkreskulo averaĝas ĉirkaŭ 980 g kaj 45 cm longa, dum maskla plenkreskulo estas averaĝe 1100 g kaj 49 cm longa. Ĝi estas karaktera pro diketa korpoformo kaj granda beko. La masklo estas tutnigra kun tre tubereca beko kiu estas ĉefe flava, kio estas rilata simileco kun la Nigra maranaso. La ino estas malhelbruna kun palaj vangoj, tre simila al ino de la Nigra maranaso. Tiu estas la ununura tutnigra anaso en Nordameriko, kvankam la ino povas havi iome da flaveca ĉirkaŭ la naztruoj.
Tiu specio povas esti distingata el aliaj maranasoj, krom la Nigra, pro manko de blanko ĉe maskloj, kaj pli etendaj helaj areoj de la inoj.
La Nigra maranaso kaj la Amerika maranaso havas diagnoze distingajn voĉojn (Sangster 2009).
La Amerika maranaso reproduktiĝas en malproksima nordo de Nordameriko en Labradoro kaj Novtero sudoriente de la Golfo Hudson, en Alasko. Ĝi loĝas ankaŭ en la siberia flanko de la Beringa Markolo oriente de la rivero Jana. Ĝi vintras sude en moderklimataj zonoj, en marbordoj de norda Usono kaj Kanado, en la marbordo de Pacifiko sude de la regiono de la Golfo de San-Francisko kaj en la marbordoj de Atlantiko kaj Golfo de Meksiko, kaj en Azio tiom sude kiom ĝis Ĉinio.[2]
Kelkaj birdoj povas vintrumi en la Grandaj Lagoj. Tiu specio estas tre rara vaganto en okcidenta Eŭropo; nur maskloj estas certe identigeblaj for de siaj teritorioj, tiele inoj estas plej verŝajne nedetektataj.
Tiu specio plonĝas por manĝoserĉi krustulojn kaj moluskojn dum migrado aŭ vintrado ĉe la marbordoj, kaj manĝas insektojn kaj ties larvojn, ĉefe de triĥopteroj, ovojn de fiŝoj kaj, pli rare, vegetaĵaron kia anasherbo dum nestumado ĉe fluanta akvo. Ili formas grandajn arojn en taŭgaj marbordaj akvoj en vintrumejoj. Tiuj aroj estas forte ligitaj, kaj la birdoj tendencas ekflugi kune; dum la reprodukta sezono ili estas malpli sociemaj. Oni sugestis, ke ĉe marbordaj akvoj tiu specio preferas ŝirmajn golfejojn, kaj eble akvojn kiuj inkludas iome da miksaj profundoj[3].
La remburita nesto estas konstruata surgrunde ĉe maro, lagoj aŭ riveroj, en arbaro aŭ tundro. La ino demetas 5-7 ovojn. Ĉiu ovo pezas 60-74 g, tio estas 8% el la ina korpopezo. La periodo por kovado povas gami el 27 al 31 tagoj. Poste la ino idozorgas ekstensive dum ĉirkaŭ 3 semajnoj, post kio la ankoraŭ neflugaj junuloj elturniĝas per si mem.
La Amerika maranaso (Melanitta americana) estas granda birdospecio de la grupo de la maraj anasoj, en la genro de la maranasoj. Kun la Nigra maranaso M. nigra, ĝi formas la subgenron Oidemia; ambaŭ estas foje konsiderataj samspeciaj, kaj tiam tiu Amerika maranaso (Black Scoter, tio estas nigra maranaso, en angla) estas menciata kiel M. nigra americana. Ties franca nomo, uzata en partoj de ties kanada teritorio, estas macreuse noire (kiu same signifas "nigra maranaso").
El negrón americano o negreta negra (Melanitta americana)[2] es una especie de ave anseriforme de la familia Anatidae. Junto con el negrón común (Melanitta nigra) forman el subgénero Oidemia y a veces son consideradas una sola especie.
Se reproduce en el extremo norte de América del Norte, en Terranova y Labrador, al sureste de la bahía de Hudson, en Alaska, y en Siberia, al este de estrecho de Bering y el río Yana. Pasa el invierno en zonas templadas más al sur, en las costas del norte de Estados Unidos y Canadá, en la costa del Pacífico hasta la región de la bahía de San Francisco, en el Atlántico hasta el golfo de México y en Asia hasta el sur de China.[3] Algunas aves pueden pasar el invierno en los Grandes Lagos. También es un vagabundo muy raro en el oeste de Europa.
El negrón americano o negreta negra (Melanitta americana) es una especie de ave anseriforme de la familia Anatidae. Junto con el negrón común (Melanitta nigra) forman el subgénero Oidemia y a veces son consideradas una sola especie.
Ida-mustvaeras (Melanitta americana) on partlane. Mõnes süsteemis käsitletakse teda mustvaera alamliigina – Melanitta nigra americana.
Täiskasvanud emase kaal on keskmiselt umbes 980 g, täiskasvanud isase isendi keskmine kaal on 1100 g. Pikkus 43–49 cm.
Ida-mustvaeras (Melanitta americana) on partlane. Mõnes süsteemis käsitletakse teda mustvaera alamliigina – Melanitta nigra americana.
Täiskasvanud emase kaal on keskmiselt umbes 980 g, täiskasvanud isase isendi keskmine kaal on 1100 g. Pikkus 43–49 cm.
Melanitta americana Melanitta generoko animalia da. Hegaztien barruko Anatidae familian sailkatua dago.
Amerikanmustalintu (Melanitta americana tai Melanitta nigra americana) on mustalintujen sukuun kuuluva sorsalaji. Sitä pidettiin aiemmin mustalinnun (Melanitta nigra) alalajina.[1]
Amerikanmustalintu pesii läntisessä Alaskassa, Newfoundlandissa ja Venäjän itäosissa. Se on muuttolintu, joka talvehtii merellä Amerikan koillisosissa ja Tyynenmeren rannikolla Pohjois-Amerikan, Venäjän, Japanin, Korean ja Itä-Kiinan alueilla.[1]
Amerikanmustalintukannan arvioidaan olevan 530 000–830 000 yksilöä. Laskevan kannankehityksen takia laji on luokiteltu silmälläpidettäväksi.[1]
Amerikanmustalintu käyttää ravinnokseen pääasiassa nilviäisiä, mutta myös muita selkärangattomia.[1]
Amerikanmustalintu (Melanitta americana tai Melanitta nigra americana) on mustalintujen sukuun kuuluva sorsalaji. Sitä pidettiin aiemmin mustalinnun (Melanitta nigra) alalajina.
Melanitta americana
La Macreuse à bec jaune (Melanitta americana) est une espèce d'oiseaux de la famille des Anatidae, qui fut longtemps considérée comme une sous-espèce américaine de la macreuse noire (Melanitta nigra) et elle en porte encore l'appellation dans la bouche de nombreux francophones du continent américain, même si la CINFO lui a attribué un autre nom normalisé.
Cet oiseau ressemble beaucoup à la Macreuse noire avec un plumage identique. Il en diffère surtout par la coloration du bec du mâle beaucoup plus jaune mais également un peu plus court (en moyenne 43,7 mm et valeurs extrêmes de 42 et 45,5 mm au lieu de 43 à 51 mm chez la Macreuse noire mâle adulte). Cet oiseau mesure de 44 à 54 cm de longueur. Il présente un net dimorphisme sexuel.
Le plumage du mâle est entièrement noir à l'exception du dessous des rémiges. Son bec est essentiellement jaune (en particulier la protubérance à la base) et une coloration noire seulement à l'extrémité et sur les bords. Ses pattes sont brun noir et ses iris bruns.
La femelle présente un plumage brun, plus foncé sur le dessus de la tête. Les joues, la gorge et les côtés du cou sont brun grisâtre très clair, tirant même sur le blanchâtre. La poitrine et le ventre sont brun clair. Le bec est noir, parfois marqué de jaune.
Le juvénile ressemble beaucoup à la femelle adulte mais est brun plus pâle dessus et plus blanc dessous.
Cet oiseau peuple la Sibérie (à partir de la Léna), l'Alaska et le nord-est du Canada.
Melanitta americana
La Macreuse à bec jaune (Melanitta americana) est une espèce d'oiseaux de la famille des Anatidae, qui fut longtemps considérée comme une sous-espèce américaine de la macreuse noire (Melanitta nigra) et elle en porte encore l'appellation dans la bouche de nombreux francophones du continent américain, même si la CINFO lui a attribué un autre nom normalisé.
L'orchetto marino americano (Melanitta americana (Swainson, 1832)) è una grande anatra marina, lunga da 43 a 49 centimetri. Insieme all'orchetto marino, M. nigra, forma il sottogenere Oidemia; le due specie vengono a volte considerate conspecifiche, e in tal caso ci si riferisce all'orchetto nero come a M. nigra americana. Il suo nome francese, usato in alcune parti del suo areale canadese, è macreuse noire[1] (che significa "orchetto nero").
La femmina adulta pesa in media 980 grammi ed è lunga 45 cm, mentre il maschio adulto si aggira sui 1100 grammi e sui 49 cm di lunghezza. Questa specie è caratterizzata da un grande becco di forma tozza. Il maschio è tutto nero ed ha un becco molto bulboso che, per la maggior parte, è giallo. La femmina è un uccello bruno dalle guance pallide, molto simile alla femmina dell'orchetto comune. Questa è l'unica anatra nera che si possa trovare in America, nonostante la femmina possa essere anche un po' gialla intorno alle narici. Quando questo uccello è in volo, le sue parti inferiori assumono una tonalità argentea.[2]
Questa specie si può facilmente distinguere dagli altri orchetti, ad eccezione di quello comune, per la totale mancanza di bianco nel maschio e per le aree pallide più estese nella femmina.
L'orchetto nero si riproduce nell'estremo nord del Nordamerica, dal Labrador e da Terranova alla baia di Hudson sudorientale e all'Alaska. Vive anche sul lato siberiano dello stretto di Bering, ad est del fiume Yana. Sverna un po' più a sud, nelle zone temperate, sulle coste degli USA settentrionali e del Canada, sulla costa pacifica a sud della regione della baia di San Francisco e sulle coste atlantiche e del golfo del Messico, e, in Asia, un po' più a sud, fino alla Cina.[3]
Alcuni uccelli possono trascorrere l'inverno sui Grandi Laghi. Questa specie, molto raramente, può vagabondare fino all'Europa occidentale; al di fuori del proprio areale solo i maschi possono essere identificati con sicurezza, mentre le femmine non vengono identificate.
Mentre sta migrando o nel periodo di svernamento sulle coste marine questa specie si immerge alla ricerca di crostacei e molluschi; invece, quando nidifica sulle acque dolci si nutre di insetti e delle loro larve, specialmente di tricotteri, di uova di pesce e, più raramente, di vegetali, come l'erba delle anatre. Nei quartieri invernali, in acque costiere particolarmente accoglienti, forma grandi stormi. I membri di questi raggruppamenti sono strettamente uniti e questi uccelli tendono a decollare tutti insieme; nella stagione della nidificazione sono meno socievoli. È stato ipotizzato che in acque costiere questa specie preferisca le insenature più riparate, e possibilmente acque che includono diversi livelli di profondità[4].
Il nido edificato viene costruito sul suolo, nei pressi del mare, di laghi o fiumi, nelle foreste o nella tundra. Vi vengono deposte 5-7 uova. Ogni uovo pesa 60-74 grammi, l'8% del peso corporeo della femmina. Il periodo di incubazione varia dai 27 ai 31 giorni. Le femmine allevano intensamente i loro piccoli per circa 3 settimane, dopo le quali, anche se non sono ancora capaci di volare, devono nutrirsi da soli.
L'orchetto marino americano (Melanitta americana (Swainson, 1832)) è una grande anatra marina, lunga da 43 a 49 centimetri. Insieme all'orchetto marino, M. nigra, forma il sottogenere Oidemia; le due specie vengono a volte considerate conspecifiche, e in tal caso ci si riferisce all'orchetto nero come a M. nigra americana. Il suo nome francese, usato in alcune parti del suo areale canadese, è macreuse noire (che significa "orchetto nero").
De Amerikaanse zee-eend (Melanitta americana) is een zee-eend uit de familie van de Anatidae.
Deze vogel voedt zich met schaaldieren, weekdieren, insecten en viseieren.
Deze soort komt voor in noordoostelijk Siberië, Alaska en noordoostelijk Canada.
Deze eend wordt ook wel beschouwd als een ondersoort Melanitta nigra mericana van de in Europa en West-Azië voorkomende zwarte zee-eend. De soortsplitsing komt niet dan ook niet voor in Howard and Moore Complete Checklist of the Birds of the World, derde druk 2003.
Bronnen, noten en/of referentiesAmerikasvartand (Melanitta americana) er en dykkand som tilhører slekten Melanitta.
Den hekker hovedsakelig i Newfoundland og Labrador, og rundt Hudson Bay i Canada. Den hekker også på den sibirske siden av Beringstredet. Den overvintrer langs kysten av USA, for det meste på vestkysten og i Mexicogulfen.
Multimedia w Wikimedia Commons 
Hasło w Wikisłowniku Markaczka amerykańska (Melanitta americana) – gatunek średniego wędrownego ptaka wodnego z rodziny kaczkowatych (Anatidae).
Gniazduje we wschodniej Syberii i północnej Ameryce. Rzadko zalatuje na wybrzeża Europy. W Polsce stwierdzona 4 razy.
Cechy gatunku: Przypomina markaczkę zwyczajną, ale dorosły samiec w szacie godowej jest łatwo odróżnialny (także w locie) po dużej jaskrawo żółtawo-pomarańczowej narośli na dziobie bez czerni przy czole. Narośl jest zwykle żółta na górze, a pomarańczowa u nasady. W locie skrzydła są jednolicie ciemne, ale lotki I rzędu zdają się dość jasne, jak u markaczki zwyczajnej, zwłaszcza od spodu. Samice takie jak u zwyczajnej, ale mają odrobinę wydatniejszy hak na końcu dzioba i rozleglejszą ciemną plamę na karku. Nieliczne dorosłe samice mają lekki żółty rysunek na ciemnym dziobie, niespotykany u zwykłej markaczki. Niedojrzałe ptaki podobne do samic, ale z białym brzuchem. Jedna z najbardziej wokalnych kaczek. Samce odzywają się łagodnym, zawodzącym gwizdem, a samica podłużnym ,,kraaa"
Długość ciała: 44-54 cm. Rozpiętość skrzydeł: 84 cm. Masa ciała: 862–1270 g.
Biotop Lęgnie się nad małymi jeziorami w tundrze. Zimą przebywa na woda przybrzeżnych, szczególnie ze skalistym dnem.
Dorosły samiec Gniazdo Gniazdo to wydrążony w ziemi dół położony w dużej kępie traw w pobliżu wody. Wyścielony częściowo puchem i trawą. Jaja Składa od 5 do 10 biało-różowych jaj. Okres lęgowy Jaja wysiadywane są przez okres 27–31 dni przez samicę. Kaczor opuszcza samicę krótko po rozpoczęciu lęgu. Pisklęta opuszczają gniazdo po wykluciu i wędrują za matką nad wodę. Usamodzielniają się po 45–50 dniach. Pożywienie Podobnie jak markaczka zwyczajna - drobne zwierzęta wodne, głównie małże, skorupiaki, owady wodne z niewielką domieszką pokarmu roślinnego, korzeni i pęczków.
W Polsce jest objęty ścisłą ochroną gatunkową oraz wymagający ochrony czynnej[3].
Markaczka amerykańska (Melanitta americana) – gatunek średniego wędrownego ptaka wodnego z rodziny kaczkowatych (Anatidae).
Amerikansk sjöorre (Melanitta americana) är en and som tillhör underfamiljen Merginae.[2] Amerikansk sjöorre tilldelades artstatus i Sverige i januari 2007.[3]
Tidigare kategoriserades amerikansk sjöorre som en underart till sjöorre men på grund av geografiskt väl uppdelade häckningsområden, olika näbbformer och olika spelläten kategoriserar man idag dem som två olika arter.
Amerikansk sjöorre är en flyttfågel som häckar i Ryssland öster om floden Lena, på Kamtjatka-halvön, i västra Alaska och i Québec i Kanada. Den övervintrar i Stora sjöarna och utefter Nordamerikas västra och östra kust, men också i Ryssland, norra och centrala Japan, Korea och till och från i östra Kina.[4] Den påträffas tillfälligt i Europa, med 18 fynd, endast hanar, i Sverige till och med 2015.[5]
Amerikansk sjöorre mäter 44-54 cm, vilket gör den lika stor som sjöorren.[6] Hanen är något större än honan.
I adult dräkt är amerikansk sjöorre, liksom sjöorren, svart med mörka vingar som dock har ljusare handpennor. Adult hona är gråbrun med mörkare brunsvart hätta och nacke. I stort är den snarlik sin nära släkting men den adulta hanen är diagnostisk på grund av sin stora gula näbbknöl, i nederkant till och med gulorange. Vidare har den tjockare hals.[6] Honan är mycket lik sjöorrens hona, men skiljer sig på att teckningen i nacken är något bredare, nageln på näbben lite mer nedåtböjd samt att vissa honors mörka näbbar är mönstrade i gult.[6] De skiljer sig också åt genom dess sorgsamma spelläte är mycket mer utdraget (0,7 sekunder jämfört med 0,1).[7]
Amerikansk sjöorre häckar i gölar, småsjöar eller åar på tundra, tajga eller myrliknande områden, och sällan inne i skog.[8] Paren bildas vintertid och häckningen påbörjas i månadsskiftet maj-juni. Honan, som är starkt platstrogen, lägger sex till åtta gulbruna ägg, varpå hanen överger honan.[8] Äggen ruvas i 28-31 dagar.[8]
Hanarna börjar flytta från häckningsområdet redan i juni och samlas i stora mängder för att rugga i James Bay och Hudson Bay.[8] Under flyttningen har stora antal observerats utmed Kommendörsöarna, Kamtjatkahalvön och Kurilerna.[8] De övervintrar gärna i relativt grunda områden utmed låglänta exponerade kuster, men kan under flyttningen också besöka våtmarker inåt landet.[8]
Fågeln lever mestadels på mollusker, men äter även insekter, kräftdjur, maskar, småfisk och växtmaterial. Under sommaren lever honan på fjädermyggslarver och vattenloppor, medan ungarna först äter frön och insekter från vattenytan innan de går över till samma föda som honan.[8] Amerikanska sjöorren dyker efter sin föda.
Världspopulationen för amerikansk sjöorre uppskattas till 530.000-830.000 individer.[9] Den tros minska relativt kraftigt och kategoriseras därför som nära hotad av internationella naturvårdsunionen IUCN.[1]
Wiktionary har ett uppslag om amerikansk sjöorre.Amerikansk sjöorre (Melanitta americana) är en and som tillhör underfamiljen Merginae. Amerikansk sjöorre tilldelades artstatus i Sverige i januari 2007.
Vịt Scoter đen, tên khoa học Melanitta americana, là một loài chim trong họ Vịt.[2]
.jpg)
