Шафранска ѕвингалка (науч. Sicalis flaveola) — птица од семејството на тангерите (Thraupidae) од Јужна Америка која често се среќава по отворените и полуотворените рамници вон Амазонската Низина. Има широка распространетост во Колумбија, северна Венецуела (каде се нарекува „тавански канаринец“), западен Еквадор, западно Перу, источен и јужен Бразил (каде се нарекува „домороден канаринец“), Боливија, Парагвај, Уругвај, северна Аргентина и Тринидад и Тобаго. Видот е доведен и на Хаваите, Порторико и други места. Иако најчесто се нарекува канаринец, не е во сродство со таа птица.
Мажјакот е светложолт, со портокалово теме, кое го одликува од останатите жолти ѕвингалки (освен џуџестата жолта ѕвингалка). Женката лесно се меша бидјеќи е само за нијанса побледа од мажјакот, но кај јужниот подвид S. f. pelzelni истата е маслиновокафеава, со впечатливи темни линии.
Птицата најчесто се гнезди во шуплини, во напуштени гнезда на црвениот печкар (Furnarius rufus), на бамбусови гранчиња и под куќни покриви. Не ѝ пречи човечкото присуство, и се јавува по населбите и посетува птицопои. Има пријатна, но повторлива песна и интересен изглед, па затоа се чува и како миленик. Мажјаците се полигамни (се парат со две женки) и се одликуваат со територијалност, поради што луѓето со нив приредуваат борби во кафез.[2][3]
Шафранска ѕвингалка (науч. Sicalis flaveola) — птица од семејството на тангерите (Thraupidae) од Јужна Америка која често се среќава по отворените и полуотворените рамници вон Амазонската Низина. Има широка распространетост во Колумбија, северна Венецуела (каде се нарекува „тавански канаринец“), западен Еквадор, западно Перу, источен и јужен Бразил (каде се нарекува „домороден канаринец“), Боливија, Парагвај, Уругвај, северна Аргентина и Тринидад и Тобаго. Видот е доведен и на Хаваите, Порторико и други места. Иако најчесто се нарекува канаринец, не е во сродство со таа птица.
Мажјакот е светложолт, со портокалово теме, кое го одликува од останатите жолти ѕвингалки (освен џуџестата жолта ѕвингалка). Женката лесно се меша бидјеќи е само за нијанса побледа од мажјакот, но кај јужниот подвид S. f. pelzelni истата е маслиновокафеава, со впечатливи темни линии.
Птицата најчесто се гнезди во шуплини, во напуштени гнезда на црвениот печкар (Furnarius rufus), на бамбусови гранчиња и под куќни покриви. Не ѝ пречи човечкото присуство, и се јавува по населбите и посетува птицопои. Има пријатна, но повторлива песна и интересен изглед, па затоа се чува и како миленик. Мажјаците се полигамни (се парат со две женки) и се одликуваат со територијалност, поради што луѓето со нив приредуваат борби во кафез.