dcsimg

Amenazas ( шпански; кастиљски )

добавил Conabio
Principalmente los que afectan a su hábitat, como deforestación, incendios, huracanes y fragmentación debido a la ganadería, agricultura, introducción de vías de comunicación, tala selectiva clandestina y turismo.


Situación actual del hábitat con respecto a las necesidades de la especie

Su hábitat está amenazado. El bosque mesófilo de montaña tiene una distribución completamente fragmentada por las características topográficas de nuestro país, además de que su amplitud es muy reducida. La selva ha sido reducida de un 12% de la superficie total del país a menos del 1%. Para 1985, las cifras del INEGI señalaban que en el país quedaban un total de 114,060 km cuadrados de selvas y en la actualidad su extensión debe ser aún menor (INEGI 2001, SEMARNAT 2001).

En México de D. mentalis sólo se encuentra en dos áreas protegidas, los Humedales Costeros del Norte de la Península de Yucatán y la Reserva de la Biosfera de Montes Azules, la extensión del área de vegetación correspondiente a selva y bosque mesófilo, donde podría encontrarse la especie es de menos de 1000 000 has. (Arizmendi y Márquez 2000).


Refugios

Humedales Costeros del Norte de la Península de Yucatán y Reserva de la Biosfera Montes Azules (Arizmendi y Márquez 2000, Correa et al. 1999, González y Rangel 1999).
лиценца
cc-by-nc-sa-2.5
авторски права
CONABIO
библиографски навод
Neri-Fajardo, M. 2009. Ficha técnica de Dysithamnus mentalis. En: Escalante-Piego. P. (compilador). Fichas sobre las especies de aves incluidas en Proyecto de Norma Oficial Mexicana PROY-NOM-059-ECOL-2000. Parte 1. Instituto de Biología, UNAM. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. W007. México, D.F.
автор
Neri-Fajardo, M.
изворно
посети извор
соработничко мреж. место
Conabio

Biología ( шпански; кастиљски )

добавил Conabio
Historia de vida

Estas aves habitan el bosque montano siempreverde, la selva tropical siempreverde de tierras bajas y el respectivo crecimiento secundario adyacente (Álvarez del Toro 1980, AOU 1998, Elizondo 2000, Howell y Webb 1995, Peterson y Chaliff 2000, Ridgely y Gwynne 1989, Stiles y Skutch 1995). Son raras a no comunes, se encuentran en parejas, grupos familiares o, menos frecuentemente, solitarios. También se integran a bandadas mixtas, pudiendo ser una de las especies núcleo (Álvarez del Toro 1980, Elizondo 2000, Howell y Webb 1995, Peterson y Chalif 2000, Ridgely y Gwynne 1989, Skutch 1945, 1981, Stiles y Skutch 1995). Difieren en sexos y edades. Se alimentan de artrópodos (Elizondo 2000, Stiles y Skutch 1995). Posiblemente en el cortejo y otras interacciones sociales muestren el parche blanco oculta en el hombro, como Howell y Webb (1995) lo indican para otros miembros de la familia. Se reproducen de febrero a julio, ponen dos huevos blancos que son incubados por 15 días y los pichones abandonan el nido después de 9 días (Elizondo 2000, Howell y Webb 1995, Stiles y Skutch 1995).

Antecedentes del estado de la especie o de las poblaciones principales

Probablemente esta especie siempre ha tenido poblaciones bajas pero no se han realizado estudios demográficos que lo atestigüen. Los datos acerca de su número, están relacionados con estimaciones de abundancia relativa.
лиценца
cc-by-nc-sa-2.5
авторски права
CONABIO
библиографски навод
Neri-Fajardo, M. 2009. Ficha técnica de Dysithamnus mentalis. En: Escalante-Piego. P. (compilador). Fichas sobre las especies de aves incluidas en Proyecto de Norma Oficial Mexicana PROY-NOM-059-ECOL-2000. Parte 1. Instituto de Biología, UNAM. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. W007. México, D.F.
автор
Neri-Fajardo, M.
изворно
посети извор
соработничко мреж. место
Conabio

Biología de poblaciones ( шпански; кастиљски )

добавил Conabio
Tamaño poblacional

Su abundancia relativa registrada va de rara a común en el rango de 0-1200 msnm, (raro = especie muy escasa y rara vez encontrada, aún durante prolongadas estancias en el campo). Muchas especies raras tienen territorios muy grandes, algunas son nómadas, la mayoría se encuentran distribuidas en parches y, casi todas, ocurren en pequeños números por todo su rango. Comúnmente, están representadas por menos de un individuo por Km2. Peterson (1989), menciona que es muy raro al norte de Chiapas y Campeche. Su centro de abundancia es el superior tropical (entre 900 y 1600 m) (Stotz et et al. 1996).
лиценца
cc-by-nc-sa-2.5
авторски права
CONABIO
библиографски навод
Neri-Fajardo, M. 2009. Ficha técnica de Dysithamnus mentalis. En: Escalante-Piego. P. (compilador). Fichas sobre las especies de aves incluidas en Proyecto de Norma Oficial Mexicana PROY-NOM-059-ECOL-2000. Parte 1. Instituto de Biología, UNAM. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. W007. México, D.F.
автор
Neri-Fajardo, M.
изворно
посети извор
соработничко мреж. место
Conabio

Comportamiento ( шпански; кастиљски )

добавил Conabio
Generalmente, es inconspicuo a menos que emita su canto, es poco arisco, habitante de sitios sombríos, donde salta entre las ramas de los breñales con cierta lentitud, actuando de una forma similar a la de un víreo, muy ocupado por rápidos saltos y cortos vuelos, con breves pausas para buscar entre la vegetación de los alrededores, normalmente a pocos metros del suelo. Siempre bajo el dosel alto, forman parejas, grupos familiares o, con menos frecuencia, son solitarios; en ocasiones, se integran a bandadas mixtas o se les unen furnáridos o trepatroncos (dendrocolaptidos) pequeños. Puede ser una de las especies núcleo de la mayoría de las bandadas del bosque.
Voz: El llamado es una nota de contacto nasal suave nyu-nyut , tiu-tiut , niut niut , chut-nyu; un callado, nasal rroynk´y dyerr-k´, un ladrido nasal keh keh..o kyeh kyeh.., o ji, ji, ji-ji-ji-jijijijí 10/8-9 segundo (parecido al de Micrastur ruficollis) y cuando es molestado una llamada, algo rápido, prolongado y usualmente acelerando y bajando las series de notas, bi-bi bi bi-bi o como un lamento cher cher cher, etc. a menudo acoplado. El canto, es una serie de notas claras silbadas como risa hueca ligeramente nasal, usualmente 25-28 notas, que se elevan y entonces caen y se aceleran sucesivamente, con una calidad de madera, bajando de velocidad al final en unas pocas notas más fuertes, jou-jou-jou-jou, je-je-je; recuerda al del batará barrado (Thamnophilus doliatus), pero más risueño, carece del gruñido al final. También da un melodioso murmullo en series sucesivas de 4 - 6 notas claras. (Álvarez del Toro 1980, Elizondo 2000, Howell y Webb 1995, Peterson y Chalif 2000, Ridgely y Gwynne 1989, Skutch 1945, 1981, Stiles y Skutch 1995).
лиценца
cc-by-nc-sa-2.5
авторски права
CONABIO
библиографски навод
Neri-Fajardo, M. 2009. Ficha técnica de Dysithamnus mentalis. En: Escalante-Piego. P. (compilador). Fichas sobre las especies de aves incluidas en Proyecto de Norma Oficial Mexicana PROY-NOM-059-ECOL-2000. Parte 1. Instituto de Biología, UNAM. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. W007. México, D.F.
автор
Neri-Fajardo, M.
изворно
посети извор
соработничко мреж. место
Conabio

Conservación ( шпански; кастиљски )

добавил Conabio
No se está haciendo ningún esfuerzo especial para conservar la especie; los esfuerzos se concentran en la conservación de su hábitat dentro de las áreas protegidas.
лиценца
cc-by-nc-sa-2.5
авторски права
CONABIO
библиографски навод
Neri-Fajardo, M. 2009. Ficha técnica de Dysithamnus mentalis. En: Escalante-Piego. P. (compilador). Fichas sobre las especies de aves incluidas en Proyecto de Norma Oficial Mexicana PROY-NOM-059-ECOL-2000. Parte 1. Instituto de Biología, UNAM. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. W007. México, D.F.
автор
Neri-Fajardo, M.
изворно
посети извор
соработничко мреж. место
Conabio

Descripción ( шпански; кастиљски )

добавил Conabio
Mide de 110 a 120 mm de longitud y pesa 14.5 gr. Es pequeño, grueso, de cola corta y cabeza grande, con el pico más bien robusto y ligeramente ganchudo. Macho adulto con la parte superior de la cabeza color pizarra oscuro, línea ligeramente más pálida por encima de los auriculares y resto de la región superior oliva grisáceo oscuro. Dos angostas barras alares blancas y parche blanco oculto en el hombro, garganta gris pálido, pecho y flancos oliva grisáceo. Abdomen y cobertoras infracaudales amarillo pálido y forro alar blanco, cola negra con un delgado margen blanco en la punta, pico negro por encima y gris por abajo, iris café muy oscuro y patas grises. Hembras con píleo, alas y cola café leonado rojizo y resto de las partes superiores café oliváceo. Lados de la cabeza con tinte grisáceo y delgado anillo ocular blanco, garganta gris claro con tintes oliváceos, pecho y flancos oliva parduzco claro, abdomen amarillo pálido, barras de las alas color ante canela pálido. Maxila negra, mandíbula y patas gris pálido. Los pollos en el nido es todo de color café oscuro. Los inmaduros son semejantes a los adultos pero más claros por debajo, garganta blancuzca, pecho y abdomen amarillos. Remeras del macho café más intenso, borde de cobertoras alares en hembras color leonado y anillo ocular ante (Álvarez del Toro 1980, Elizondo 2000, Howell y Webb 1995).
лиценца
cc-by-nc-sa-2.5
авторски права
CONABIO
библиографски навод
Neri-Fajardo, M. 2009. Ficha técnica de Dysithamnus mentalis. En: Escalante-Piego. P. (compilador). Fichas sobre las especies de aves incluidas en Proyecto de Norma Oficial Mexicana PROY-NOM-059-ECOL-2000. Parte 1. Instituto de Biología, UNAM. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. W007. México, D.F.
автор
Neri-Fajardo, M.
изворно
посети извор
соработничко мреж. место
Conabio

Distribución ( шпански; кастиљски )

добавил Conabio
Actual

MEXICO

Distribución histórica: Probablemente, su extensión coincidía hasta hace un siglo con la distribución del bosque tropical perennifolio en la vertiente del Golfo-Caribe, desde Tamazunchale (San Luis Potosí) y Ozuluama (Veracruz), a lo largo del estado de Veracruz y algunas regiones limítrofes de Hidalgo, Puebla y Oaxaca, hasta el norte y noreste de Chiapas y las porciones de Tabasco con drenaje adecuado; también en la mayor parte de Campeche y Quintana Roo. Además, en las zonas boscosas tropicales de Tamaulipas y el bosque mesófilo de montaña distribuido en las laderas de la Sierra Madre Oriental, Sierra Madre Occidental y Sierra Madre del Sur.

Distribución actual: Es una especie residente local desde el este de Tabasco, noreste de Chiapas, sur de Campeche. Específicamente en Chiapas, se encuentra en las montañas de mediana altitud en la zona norte y las faldas de la Sierra Madre y en el sureste del estado, en especial hacia la Cuenca Central; además, existen registros dentro de los Humedales Costeros del Norte de la Península de Yucatán (Álvarez del Toro, 1980: Arizmendi & Márquez, 2000; Correa et al., 1999).

MEXICO / CHIAPAS

MEXICO / TABASCO

Histórica-actual

COSTA RICA

En Costa Rica habita en el norte de la Cordillera de Talamanca, la región de Dota y la vertiente del Caribe de la Cordillera Volcánica Central, principalmente entre los 700 y los 1500 m; localmente asciende hasta los 2500 m. También en los valles del General, Coto Brus y en la región del Golfo Dulce. Efectúan migraciones altitudinales, quizá estacionales (Elizondo, 2000; Stiles & Skutch, 1995).

HONDURAS

En Honduras, se encuentra en la selva de la vertiente del Caribe. Es más común a elevaciones medias de 400 a 1200 m pero pueden, llegar a los 1500 m. Alrededor del Lago Yojoa y en el Cerro Santa Bárbara (Monroe, 1968).

ND

Según Stotz et al., 1996 se pudo haber distribuido dentro de las siguientes regiones zoogeográficas neotropicales: Tierras altas de la Sierra Madre, Vertiente del Golfo-Caribe, tierras altas de Chiriquí-Darién, tierras bajas de Chocó, Costa Pacífica Ecuatorial, Norte de los Andes, Centro de los Andes, Norte de Sudamérica, Centro de Sudamérica, Bosque del Atlántico. Se estima que efectúan migraciones altitudinales, quizá estacionales, al menos en Costa Rica (Elizondo, 2000; Stiles & Skutch, 1995).

PANAMÁ

En Panamá, vive en las faldas de las tierras altas, en ambas vertientes, principalmente de 600-1500 m, hacia el centro son conocidos solo de Cerro Campana y del área de Cerro Azul/Jefe (Ridgely & Gwynne, 1989).

MEXICO / CAMPECHE
лиценца
cc-by-nc-sa-2.5
авторски права
CONABIO
библиографски навод
Neri-Fajardo, M. 2009. Ficha técnica de Dysithamnus mentalis. En: Escalante-Piego. P. (compilador). Fichas sobre las especies de aves incluidas en Proyecto de Norma Oficial Mexicana PROY-NOM-059-ECOL-2000. Parte 1. Instituto de Biología, UNAM. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. W007. México, D.F.
автор
Neri-Fajardo, M.
изворно
посети извор
соработничко мреж. место
Conabio

Estado de conservación ( шпански; кастиљски )

добавил Conabio
NOM-059-SEMARNAT-2001

Pr sujeta a protección especial




CITES

CITES




UICN

LC Preocupación menor




Otras clasificaciones de riesgo

Stotz et al. (1996) ave con sensibilidad media, prioridad de conservación e investigación bajas.


лиценца
cc-by-nc-sa-2.5
авторски права
CONABIO
библиографски навод
Neri-Fajardo, M. 2009. Ficha técnica de Dysithamnus mentalis. En: Escalante-Piego. P. (compilador). Fichas sobre las especies de aves incluidas en Proyecto de Norma Oficial Mexicana PROY-NOM-059-ECOL-2000. Parte 1. Instituto de Biología, UNAM. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. W007. México, D.F.
автор
Neri-Fajardo, M.
изворно
посети извор
соработничко мреж. место
Conabio

Estrategia trófica ( шпански; кастиљски )

добавил Conabio
Cazan en forma activa mediante brincos rápidos y salidas cortas y, de vez en cuando, se detienen para revisar la vegetación circundante. Se alimentan de abejones, polillas, hormigas, arañas y tetigónidos que rebuscan en el follaje y las ramitas (Elizondo 2000, Stiles y Skutch 1995).
лиценца
cc-by-nc-sa-2.5
авторски права
CONABIO
библиографски навод
Neri-Fajardo, M. 2009. Ficha técnica de Dysithamnus mentalis. En: Escalante-Piego. P. (compilador). Fichas sobre las especies de aves incluidas en Proyecto de Norma Oficial Mexicana PROY-NOM-059-ECOL-2000. Parte 1. Instituto de Biología, UNAM. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. W007. México, D.F.
автор
Neri-Fajardo, M.
изворно
посети извор
соработничко мреж. место
Conabio

Hábitat ( шпански; кастиљски )

добавил Conabio
Bosque montano siempreverde, bosque tropical siempreverde de tierras bajas húmedas y el crecimiento secundario adyacente, en altitudes que van de los 0 a los 2500 msnm en las zonas tropical y subtropical. Sin embargo, el rango de altitud cambia a lo largo de su rango, por ejemplo, en Guatemala sólo se distribuye de los 0 a los 350 msnm, en las laderas de Honduras se encuentra de 400 a 1200 msnm y en los bosques montanos y laderas de Costa Rica de 600 a 2200 msnm. En Chiapas vive alrededor de los 1000 msnm, en las tierras bajas y matorrales, a veces cerca del suelo, generalmente entre uno y cuatro metros. Los estratos que ocupa en todo su hábitat coinciden con el reportado para Chiapas, sotobosque y parte baja del dosel. En Panamá se le observa en colinas y faldas de las tierras altas, en ambas vertientes, principalmente de 600-1500 msnm y ocasionalmente algo más bajo o alto (Álvarez del Toro 1980, AOU 1998, Elizondo 2000, Howell y Webb 1995, Peterson Y Chaliff 2000, Ridgely y Gwynne 1989, Stiles y Skutch 1995).

Macroclima

Principalmente en climas cálidos y templados húmedos. En toda el área de distribución son de los siguientes tipos: Am, tropical de monzón con una estación seca corta, Af para las porciones más húmedas, tropical sin estación seca, Aw, tropical con estación seca larga, Cf, templado con lluvias todo el año, y Cw, templado con la temporada lluviosa en la época caliente del año. Se encuentra en altitudes que van de los 0 a los 2500 msnm (Elizondo 2000, Rzedowski 1978, Stotz et et al. 1996).

Tipo de ambiente

Bosque tropical perennifolio y subcaducifolio y bosque montano tropical. La vegetación tropical selvática se caracteriza por sus formas arbóreas dominantes, con ejemplares de 20 hasta 40 metros de altura. También abundan las plantas epífitas, lianas, helechos, arbustos de muchas especies, hongos, protistas y moneras. La mayoría de las plantas conservan su follaje durante todo el año, las que pierden sus hojas lo hacen durante una pequeña temporada en la parte seca del año, a menudo coincidente con la floración. La mayor parte de la vegetación consiste en árboles de madera dura, con muy pocas plantas herbáceas. En la selva virgen prosperan unas cien especies distintas de árboles por hectárea como por ejemplo, Guatteria anomala, Talauma mexicana, Chaetoptelea mexicana, Brosimum alicastrum, Pouteria campechiana, Licania platypus, Swietenia macrophylla, Manilkara zapota, Pouteria sapota, Poulsenia armata, Pithecellobium arboreum, Pithecellobium leucocalyx, Alchornea latifolia, Dendropanax arboreus, Sterculia mexicana, Dialium guianense, Ficus sp., Guarea glabra, Guarea excelsa, Cynometra retusa, Celtis monoica, etc. Este tipo de vegetación se ha dividido por su altura y la caducidad de sus hojas. En la selva alta, la altura media de la masa forestal dominante es superior a 25 m con árboles emergentes de hasta 50 m. Algunas de sus especies más representativas son Terminalia amazonia, Swietenia macrophylla, Dialium guianense y Ceiba pentandra. La selva mediana se presenta como subperennifolia y subcaducifolia. La altura de la masa forestal dominante es entre 15 y 25 metros, las especies que destacan son Castilla elastica, Bernoullia flammea, Brosimum alicastrum, Bursera simaruba.
Otro de los tipos de vegetación en donde se encuentra D. mentalis es el bosque mesófilo de montaña, que se caracteriza por ser denso, con árboles de 15 a 35 m de altura y diámetros hasta de 2 m, pero frecuentemente de 30 a 50 cm. El periodo de carencia de follaje suele ser breve en los meses más fríos. Las trepadoras leñosas pueden ser abundantes (por ejemplo, Celastrus, Clematis, Gelsemium, Smilax, Rhus, Vitis). Las epífitas están muy bien representadas, musgos, líquenes, pteridofitas y fanerógamas pertenecientes principalmente a las familias Piperaceae, Bromeliaceae y Orchidaceae, así como también abundan arbustos y árboles como Oreopanax, Topobea, Fucsia, Clusia, etc. Phoradendron y Struthantus.
лиценца
cc-by-nc-sa-2.5
авторски права
CONABIO
библиографски навод
Neri-Fajardo, M. 2009. Ficha técnica de Dysithamnus mentalis. En: Escalante-Piego. P. (compilador). Fichas sobre las especies de aves incluidas en Proyecto de Norma Oficial Mexicana PROY-NOM-059-ECOL-2000. Parte 1. Instituto de Biología, UNAM. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. W007. México, D.F.
автор
Neri-Fajardo, M.
изворно
посети извор
соработничко мреж. место
Conabio

Relevancia de la especie ( шпански; кастиљски )

добавил Conabio
Relevancia de la especie

Es una especie importante desde el punto de vista taxonómico porque pertenece a la Familia Thamnophilidae que no es muy estudiada en el país, además de que pocas especies de la familia mucho más numerosa en Sudamérica, habitan en México. Desde el punto de vista ecológico, es importante porque forma parte de la intrincada red trófica dentro de las selvas y el bosque mesófilo de montaña que son de los hábitats más amenazados en el país. Probablemente, realiza movimientos altitudinales, que por lo que indica su distribución actual, deben estar muy restringidos y no han sido estudiados.
Es indicadora de tres regiones zoogeográficas tropicales (entre 900-1600 m): las Tierras Altas de la Sierra Madre, con vegetación de bosque montano siempreverde, de la Central de los Andes, superior tropical y de la del Norte de los Andes, estas dos últimas, con vegetación de selva en las zonas bajas y de bosque mesófilo de montaña en las laderas. Desde el punto de vista económico, es importante porque los observadores de aves podrían pagar por lograr observar estos ejemplares. Culturalmente, se estaría protegiendo un patrimonio hasta ahora muy poco conocido, que es medianamente sensible a la perturbación humana y sería de las primeras especies en desaparecer de continuar el deterioro de su hábitat.
лиценца
cc-by-nc-sa-2.5
авторски права
CONABIO
библиографски навод
Neri-Fajardo, M. 2009. Ficha técnica de Dysithamnus mentalis. En: Escalante-Piego. P. (compilador). Fichas sobre las especies de aves incluidas en Proyecto de Norma Oficial Mexicana PROY-NOM-059-ECOL-2000. Parte 1. Instituto de Biología, UNAM. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. W007. México, D.F.
автор
Neri-Fajardo, M.
изворно
посети извор
соработничко мреж. место
Conabio

Reproducción ( шпански; кастиљски )

добавил Conabio
Su nido consiste en una taza profunda de paredes finas, suspendida del borde de una horqueta horizontal, hecha de raicillas y filamentos oscuros de hongos, decorada generalmente por fuera con musgo. Se localiza a una altura de 0.6 a 2 m dentro del bosque. Ponen dos huevos blanco opaco, con salpicaduras y manchas café purpúreo más densas en el extremo grueso. Los huevos miden 20.0 por 15.0 mm y son incubados por 15 días. Los pichones abandonan el nido después de 9 días. Se reproducen de febrero a julio (Elizondo 2000, Howell y Webb 1995, Stiles y Skutch 1995).

Fecundidad

Dos huevos por nidada.
лиценца
cc-by-nc-sa-2.5
авторски права
CONABIO
библиографски навод
Neri-Fajardo, M. 2009. Ficha técnica de Dysithamnus mentalis. En: Escalante-Piego. P. (compilador). Fichas sobre las especies de aves incluidas en Proyecto de Norma Oficial Mexicana PROY-NOM-059-ECOL-2000. Parte 1. Instituto de Biología, UNAM. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. W007. México, D.F.
автор
Neri-Fajardo, M.
изворно
посети извор
соработничко мреж. место
Conabio

Habitat ( шпански; кастиљски )

добавил INBio
Frecuenta el sotobosque de los bosques maduros y el crecimiento secundario adyacente.

лиценца
cc-by-nc-sa-3.0
авторски права
INBio, Costa Rica
автор
Luis Humberto Elizondo C.
уредник
The Nature Conservancy
соработничко мреж. место
INBio

Diagnostic Description ( шпански; кастиљски )

добавил INBio
Localidad del tipo: Brasil = Curytiba, Paraná, Brasil.
Depositario del tipo:
Recolector del tipo:
лиценца
cc-by-nc-sa-3.0
авторски права
INBio, Costa Rica
автор
Luis Humberto Elizondo C.
уредник
The Nature Conservancy
соработничко мреж. место
INBio

Diagnostic Description ( шпански; кастиљски )

добавил INBio
Mide 11.5 cm. y pesa 14.5 grs. Es pequeño, grueso, de cola corta y de cabeza grande, con el pico más bien robusto y ligeramente ganchudo. El macho adulto presenta la parte superior de los lados de la cabeza de color pizarra oscuro, con una lista ligeramente más pálida por encima de los auriculares. El resto de la región superior es oliva grisáceo oscuro. Cuenta con dos barras alares angostas blancas, y una mancha blanca oculta en el hombro. La garganta es gris pálido, y el pecho, el costado y los flancos oliva grisáceo. El abdomen y las coberteras infracaudales son amarillo pálido, y el forro alar es blanco. Las hembras presentan el pileo rufo leonado, y el resto café oliváceo por encima. Los lados de la cabeza muestran un tinte grisáceo y un anillo ocular de color blanco y delgado, y la garganta gris claro con tinte oliváceo. El pecho, el costado y flancos son oliva parduzco claro, y el abdomen amarillo pálido. La maxila es negra, la mandíbula y las patas de color gris pálido. Los ejemplares son semejantes a los adultos pero son más claros por debajo, con la garganta blancuzca y el pecho amarillo, igual que el abdomen. Las remeras del macho son más café, y el borde de las coberteras alares en las hembras es de color leonado y el anillo ocular anteado.

лиценца
cc-by-nc-sa-3.0
авторски права
INBio, Costa Rica
автор
Luis Humberto Elizondo C.
уредник
The Nature Conservancy
соработничко мреж. место
INBio

Reproduction ( шпански; кастиљски )

добавил INBio
Su nido consiste en una taza profunda de paredes finas, suspendida del borde de una horqueta horizontal, hecha de raicillas y filamentos oscuros de hongo, decorada generalmente por fuera con musgo. Se localiza a una altura de 0.6 a 2 m., dentro del bosque. Ponen 2 huevos blanco opaco, con salpicaduras y manchas café purpúreo más densas en el extremo grueso, que miden 20.0 por 15.0 mm., y que son incubados por 15 días. Los pichones abandonan el nido después de 9 días. Se reproducen de febrero a julio.

лиценца
cc-by-nc-sa-3.0
авторски права
INBio, Costa Rica
автор
Luis Humberto Elizondo C.
уредник
The Nature Conservancy
соработничко мреж. место
INBio

Trophic Strategy ( шпански; кастиљски )

добавил INBio
Cazan en forma activa mediante brincos rápidos y salidas cortas, y de vez en cuando se detienen para revisar la vegetación circundante. Se alimentan de abejones, polillas, hormigas, arañas y tetigónidos que rebuscan en el follaje y las ramitas.

лиценца
cc-by-nc-sa-3.0
авторски права
INBio, Costa Rica
автор
Luis Humberto Elizondo C.
уредник
The Nature Conservancy
соработничко мреж. место
INBio

Distribution ( шпански; кастиљски )

добавил INBio
Distribucion en Costa Rica: Es una especie residente común en las elevaciones intermedias húmedas de ambas vertientes de las cordilleras del norte y la Cordillera de Talamanca, y el lado del Caribe de la Cordillera Volcánica Central, principalmente entre los 700 y los 1500 m. de altura; localmente asciende hasta los 2500 m., especialmente en la Cordillera de Talamanca y la región de Dota. Es poco común en los valles del General y Coto Brus y en la región del Golfo Dulce. En raras ocasiones, es posible que se desvíe hasta las bajuras del lado del Caribe.


Distribucion General: Se encuentra desde el sur de México hasta el noroeste de Perú y el noreste de Argentina.

лиценца
cc-by-nc-sa-3.0
авторски права
INBio, Costa Rica
автор
Luis Humberto Elizondo C.
уредник
The Nature Conservancy
соработничко мреж. место
INBio

Behavior ( шпански; кастиљски )

добавил INBio
Forman parejas, grupos familiares o con menos frecuencia, son solitarios. En ocasiones se integran a bandadas mixtas o se les unen furnáridos o trepatroncos pequeños.

лиценца
cc-by-nc-sa-3.0
авторски права
INBio, Costa Rica
автор
Luis Humberto Elizondo C.
уредник
The Nature Conservancy
соработничко мреж. место
INBio

Cyclicity ( шпански; кастиљски )

добавил INBio
Efectúan migraciones altitudinales, quizás estacionales.

лиценца
cc-by-nc-sa-3.0
авторски права
INBio, Costa Rica
автор
Luis Humberto Elizondo C.
уредник
The Nature Conservancy
соработничко мреж. место
INBio

Dysithamnus mentalis ( астурски )

добавил wikipedia AST
Map marker icon – Nicolas Mollet – Birds – Nature – white.png Les especies d'aves con nome común en llingua asturiana márquense como NOA. En casu contrariu, conséñase'l nome científicu o de la SEO.

Dysithamnus mentalis ye una especie d'ave paseriforme de la familia Thamnophilidae. Ye nativu d'América Central y Suramérica, incluyendo Arxentina, Belice, Bolivia, Brasil, Colombia, Costa Rica, Ecuador, Guatemala, Hondures, Méxicu, Nicaragua, Panamá, Paraguái, Perú, Trinidá y Tobagu y Venezuela.[1] El so hábitat consiste de monte húmedu tropical y subtropical, y sabana.[1] Nun tien subespecies reconocíes.[2]

Referencies

  1. 1,0 1,1 1,2 BirdLife International. «Dysithamnus mentalis» (inglés). Llista Roxa d'especies amenazaes de la UICN 2011.2.
  2. Sistema Integráu d'Información Taxonómica. «Dysithamnus mentalis (TSN 559838)» (inglés).

Enllaces esternos

Protonotaria-citrea-002 edit.jpg Esta páxina forma parte del wikiproyeutu Aves, un esfuerciu collaborativu col fin d'ameyorar y organizar tolos conteníos rellacionaos con esti tema. Visita la páxina d'alderique del proyeutu pa collaborar y facer entrugues o suxerencies.
лиценца
cc-by-sa-3.0
авторски права
Wikipedia authors and editors
изворно
посети извор
соработничко мреж. место
wikipedia AST

Dysithamnus mentalis: Brief Summary ( астурски )

добавил wikipedia AST
Dysithamnus mentalis Map marker icon – Nicolas Mollet – Birds – Nature – white.png Les especies d'aves con nome común en llingua asturiana márquense como NOA. En casu contrariu, conséñase'l nome científicu o de la SEO.

Dysithamnus mentalis ye una especie d'ave paseriforme de la familia Thamnophilidae. Ye nativu d'América Central y Suramérica, incluyendo Arxentina, Belice, Bolivia, Brasil, Colombia, Costa Rica, Ecuador, Guatemala, Hondures, Méxicu, Nicaragua, Panamá, Paraguái, Perú, Trinidá y Tobagu y Venezuela. El so hábitat consiste de monte húmedu tropical y subtropical, y sabana. Nun tien subespecies reconocíes.

лиценца
cc-by-sa-3.0
авторски права
Wikipedia authors and editors
изворно
посети извор
соработничко мреж. место
wikipedia AST

Morgrugydd plaen ( велшки )

добавил wikipedia CY

Aderyn a rhywogaeth o adar yw Morgrugydd plaen (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: morgrugyddion plaen) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Dysithamnus mentalis; yr enw Saesneg arno yw Plain antvireo. Mae'n perthyn i deulu'r Adar Morgrug (Lladin: Formicariidae) sydd yn urdd y Passeriformes.[1]

Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn D. mentalis, sef enw'r rhywogaeth.[2] Mae'r rhywogaeth hon i'w chanfod yn Ne America a Gogledd America.

Teulu

Mae'r morgrugydd plaen yn perthyn i deulu'r Adar Morgrug (Lladin: Formicariidae). Dyma rai o aelodau eraill y teulu:

Rhestr Wicidata:

rhywogaeth enw tacson delwedd Brych morgrug cynffongoch Chamaeza ruficauda Brych morgrug cynffonfyr Chamaeza campanisona
Chamaeza campanisona.jpeg
Brych morgrug llinellog Chamaeza nobilis
Chamaeza nobilis.jpg
Brych morgrug rhesog Chamaeza mollissima
ChamaezaMollissimaWolf.jpg
Brych morgrug Schwartz Chamaeza turdina
Bird lore (1914) (14753372034).jpg
Brych morgrug Such Chamaeza meruloides
Such's Antthrush - Intervales - Brazil S4E9846 (16798141006).jpg
Pita morgrug bronfrych Hylopezus ochroleucus
Hylopezus ochroleucus - White-browed antpitta.jpg
Pita morgrug bronresog Hylopezus perspicillatus
Hylopezus perspicillatus -Carara National Park, Central Pacific Conservation Area, Costa Rica-8.jpg
Pita morgrug sbectolog Hylopezus macularius
Torom-carijó (Hylopezus macularius).jpg
Pita morgrug torgoch Hylopezus fulviventris
GrallariaFulviventrisSmit.jpg
Pita morgrug yr Amason Hylopezus berlepschi
Diwedd y rhestr a gynhyrchwyd yn otomatig o Wicidata.

Gweler hefyd

Cyfeiriadau

  1. Gwefan Cymdeithas Edward Llwyd; adalwyd 30 Medi 2016.
  2. Gwefan Avibase; adalwyd 3 Hydref 2016.
лиценца
cc-by-sa-3.0
авторски права
Awduron a golygyddion Wikipedia
изворно
посети извор
соработничко мреж. место
wikipedia CY

Morgrugydd plaen: Brief Summary ( велшки )

добавил wikipedia CY

Aderyn a rhywogaeth o adar yw Morgrugydd plaen (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: morgrugyddion plaen) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Dysithamnus mentalis; yr enw Saesneg arno yw Plain antvireo. Mae'n perthyn i deulu'r Adar Morgrug (Lladin: Formicariidae) sydd yn urdd y Passeriformes.

Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn D. mentalis, sef enw'r rhywogaeth. Mae'r rhywogaeth hon i'w chanfod yn Ne America a Gogledd America.

лиценца
cc-by-sa-3.0
авторски права
Awduron a golygyddion Wikipedia
изворно
посети извор
соработничко мреж. место
wikipedia CY

Plain antvireo ( англиски )

добавил wikipedia EN

The plain antvireo (Dysithamnus mentalis) is a passerine bird species in the antbird family (Thamnophilidae). It is a resident breeder in tropical Central and South America.

Taxonomy

The plain antvireo was described by the Dutch zoologist Coenraad Jacob Temminck in 1823 and given the binomial name Myothera mentalis.[2][3] It is now placed in the genus Dysithamnus which was introduced by the German ornithologist Jean Cabanis in 1847.[4]

There are 18 subspecies:[5]

  • D. m. septentrionalis Ridgway, 1908 – south Mexico to west Panama
  • D. m. suffusus Nelson, 1912 – east Panama and northwest Colombia
  • D. m. extremus Todd, 1916 – central Colombia
  • D. m. semicinereus Sclater, PL, 1855 – west central Colombia
  • D. m. viridis Aveledo & Pons, 1952 – north Colombia and northwest Venezuela
  • D. m. cumbreanus Hellmayr & Seilern, 1915 – north Venezuela
  • D. m. andrei Hellmayr, 1906 – northeast Venezuela, Trinidad
  • D. m. oberi Ridgway, 1908 – Tobago
  • D. m. ptaritepui Zimmer, JT & Phelps, 1946 – tepuis of south Venezuela
  • D. m. spodionotus Salvin & Godman, 1883 – south Venezuela and north Brazil
  • D. m. aequatorialis Todd, 1916 – west Ecuador and northwest Peru
  • D. m. napensis Chapman, 1925 – south Colombia to north Peru
  • D. m. tambillanus Taczanowski, 1884 – north and central Peru
  • D. m. olivaceus (Tschudi, 1844) – central and south central Peru
  • D. m. tavarae Zimmer, JT, 1932 – southeast Peru to central Bolivia
  • D. m. emiliae Hellmayr, 1912 – northeast Brazil
  • D. m. affinis Pelzeln, 1868 – central Brazil and northeast Bolivia
  • D. m. mentalis (Temminck, 1823) – southeast Brazil, east Paraguay and northeast Argentina

Description

Dysithamnus mentalis - Plain Antvireo (song)

The plain antvireo is 10–13 cm (3.9–5.1 in) in length and weighs 12.5–16 g (0.44–0.56 oz).[6] The adult male of the nominate race has a slate grey head and upperparts, blackish cheeks, three narrow white wing bars, pale grey underparts and a white belly. The female has olive brown upperparts, a rufous crown, a white eye-ring, yellowish-buff underparts and weakly buff-barred rufous wings. A white (male) or buff (female) shoulder stripe is only visible when the wing is spread. Immature males are much like the adult male, but have brown edgings to the flight feathers, an olive rump and yellowish underparts.

Depending on subspecies, there are large variations in the plumage of both sexes, especially in the colour of the underparts (yellow to white), the darkness of the face, the amount of olive to the upperparts of the male, and the amount of rufous to the upperparts of the female.

It has a musical buu-bu-bu-bu-u-u-u song, and calls include a weak naaa and a questioning bu-u-u-u-u?

Distribution and habitat

This is a common and confiding bird of primary and secondary forest. The plain antvireo breeds from southern Mexico south to northern Argentina, and on Trinidad and Tobago. It is patchily distributed at the margins of its range and generally (but not universally) avoids the lowlands.

In Guyana for example, it is at least locally common above 1,000 meters ASL in the Pakaraima Mountains (though not Mount Roraima), and also inhabits the southern Acari Mountains. On the other hand, it has not been recorded from the Iwokrama Forest or the Potaro Plateau. In Nicaragua where upland habitat is mainly restricted to the northwest, the species occurs only here and there in most of the country. For example, the plain antvireo was found to be common, a few dozen meters ASL, in the Dipteryx oleifera-dominated primary forest of Refugio Bartola in the very south of Nicaragua.[7]

Behaviour and ecology

The plain antvireo feeds like a vireo of the songbird family Vireonidae, hence its common name. It forages for small insects and other arthropods taken from twigs and foliage in the lower branches of trees. It usually does not join mixed-species feeding flocks often, preferring to keep its distance from other species it encounters when attending army ant swarms. Locally, however (e.g. as noted in the somewhat atypical habitat of Refugio Bartola), it may attend mixed-species flocks more frequently. But usually, it is encountered in pairs or small groups, such as adults with last years' young or birds congregating at a special food source. Breeding pairs are quite territorial against conspecifics however, and defend a patch of habitat that may be as large as about 7,000 square metres, but sometimes is only half that size.[8]

The female lays two cinnamon-marked white eggs in a small deep cup nest in the lateral fork of a sapling. The eggs are incubated by both parents for 15 days to hatching, with a further 9 days to fledging. If the nest is approached, an incubating bird will drop to the ground and flutter weakly to distract the potential predator. During this, the light shoulder stripe is flashed conspicuously to attract the intruder's attention to the parent.

Due to its large range, this species is not considered threatened by the IUCN.[1] It appears to be tolerant of some degree of habitat disturbance and/or human activity.[9]

References

  1. ^ a b BirdLife International (2017). "Dysithamnus mentalis". IUCN Red List of Threatened Species. 2017: e.T22701378A110785606. doi:10.2305/IUCN.UK.2017-1.RLTS.T22701378A110785606.en. Retrieved 11 November 2021.
  2. ^ Temminck, Coenraad Jacob (1838) [1823]. Nouveau recueil de planches coloriées d'oiseaux, pour servir de suite et de complément aux planches enluminées de Buffon (in French). Vol. 2. Paris: F.G. Levrault. Plate 179, Fig. 3. The 5 volumes were originally issued in 102 parts, 1820-1839
  3. ^ Peters, James Lee, ed. (1951). Check-list of Birds of the World. Vol. 7. Cambridge, Massachusetts: Museum of Comparative Zoology. p. 184.
  4. ^ Cabanis, Jean (1847). "Ornithologische notizen". Archiv für Naturgeschichte (in German). 13: 186–256 [223].
  5. ^ Gill, Frank; Donsker, David, eds. (2018). "Antbirds". World Bird List Version 8.1. International Ornithologists' Union. Retrieved 16 March 2018.
  6. ^ Zimmer, K.; Isler, M.L. (2020). del Hoyo, J.; Elliott, A.; Sargatal, J.; Christie, D.A.; de Juana, E. (eds.). "Plain Antvireo (Dysithamnus mentalis)". Handbook of the Birds of the World Alive. Lynx Edicions. doi:10.2173/bow.plaant1.01. S2CID 216488798. Retrieved 18 March 2018.
  7. ^ Múnera-Roldán et al. (2007), O'Shea et al. (2007)
  8. ^ Machado (1999), Duca et al. (2006), Múnera-Roldán et al. (2007), O'Shea et al. (2007)
  9. ^ BLI (2008), Duca et al. (2006)
лиценца
cc-by-sa-3.0
авторски права
Wikipedia authors and editors
изворно
посети извор
соработничко мреж. место
wikipedia EN

Plain antvireo: Brief Summary ( англиски )

добавил wikipedia EN

The plain antvireo (Dysithamnus mentalis) is a passerine bird species in the antbird family (Thamnophilidae). It is a resident breeder in tropical Central and South America.

лиценца
cc-by-sa-3.0
авторски права
Wikipedia authors and editors
изворно
посети извор
соработничко мреж. место
wikipedia EN

Dysithamnus mentalis ( шпански; кастиљски )

добавил wikipedia ES

El batarito cabecigrís[3]​ (Dysithamnus mentalis), es una especie de ave paseriforme perteneciente al género Dysithamnus de la familia Thamnophilidae. Es la más diseminada de las especies de su género y las numerosas subespecies se distribuyen desde el sur de México, por América Central y del Sur, hasta el sur de Bolivia, noreste de Argentina y sur de Brasil.[2]

Nombres comunes

Se le denomina batarito cabecigrís (en Costa Rica y Nicaragua), batará amarillo chico (en Argentina), choca amarilla (en Argentina), hormiguero sencillo (en Colombia y México), hormiguero tiznado (en Colombia), hormiguero cabecigrís (en Honduras), batarito sencillo (en México), batarito de cabeza gris (en Perú), batará amarillo (en Paraguay), burujara pequeña (en Venezuela) o choquita amarillenta.[2]

Distribución y hábitat

Se registra su presencia en Argentina, Belice, Bolivia, Brasil, Colombia, Costa Rica, Ecuador, Guatemala, Honduras, México, Nicaragua, Panamá, Paraguay, Perú, Trinidad y Tobago y Venezuela.[1]​ Presumiblemente también en Guyana; está prácticamene ausente de la región amazónica.[4]

Esta especie es ampliamente diseminada y frecuentemente común en el sotobosque de bosques húmedos tropicales y subtropicales de piedemonte y montanos bajos, localmente también en bosques caducifolios y más hacia el sur principalmente en tierras bajas. Mayormente debajo de los 1800 m de altitud.[5]

Sistemática

Descripción original

La especie D. mentalis fue descrita por primera vez por el naturalista neerlandés Coenraad Jacob Temminck en 1823 bajo el nombre científico Myothera mentalis; localidad tipo «Curitiba, Paraná, Brasil».[4]

Etimología

El nombre genérico «Dysithamnus» proviene del griego «duō»: zambullir y «thamnos»: arbusto; enmarañado; significando «que zambulle en los arbustos»;[6]​ y el nombre de la especie «mentalis», proviene del latín «mentalis»: relativo al mentón; en referencia a las plumas del barbijo de esta especie.[7]

Taxonomía

La presente especie y Dysithamnus xanthopterus, D. stictothorax, D. striaticeps y D. puncticeps parecen formar un grupo monofilético con el cual otras especies del género es probable que estén próximamente relacionadas. La división en subespecies es tentativa: algunas pueden representar apenas un punto en un cline de variación de plumajes, de manera que la limitación geográfica es imposible en algunas áreas (p. ej. partes de Colombia y Perú, donde napensis puede ser inseparable de tambillanus); son necesarios más estudios moleculares para establecer las relaciones entre las poblaciones.[4]

Subespecies

Según la clasificación del Congreso Ornitológico Internacional (IOC) (Versión 7.2, 2017)[8]​ y Clements Checklist v.2016,[9]​ se reconocen 18 subespecies, con su correspondiente distribución geográfica:[4]

Referencias

  1. a b BirdLife International (2012). «Dysithamnus mentalis». Lista Roja de especies amenazadas de la UICN 2016.3 (en inglés). ISSN 2307-8235.
  2. a b c Batarito Cabecigrís Dysithamnus mentalis (Temminck, 1823) en Avibase. Consultada el 18 de mayo de 2017.
  3. Bernis, F; De Juana, E; Del Hoyo, J; Fernández-Cruz, M; Ferrer, X; Sáez-Royuela, R; Sargatal, J (2003). «Nombres en castellano de las aves del mundo recomendados por la Sociedad Española de Ornitología (Octava parte: Orden Passeriformes, Familias Eurylaimidae a Rhinocryptidae)». Ardeola. Handbook of the Birds of the World (Madrid: SEO/BirdLife) 50 (1): 103-110. ISSN 0570-7358. Consultado el 19 de diciembre de 2011.
  4. a b c d Plain Antvireo (Dysithamnus mentalis) en Handbook of the Birds of the World - Alive (en inglés). Consultada el 18 de mayo de 2017.
  5. Ridgely, Robert and Guy Tudor. 2009, Dysithamnus mentalis, p. 338, lámina 23(6), en Field guide to the songbirds of South America: the passerines – 1.a edición – (Mildred Wyatt-World series in ornithology). ISBN 978-0-292-71748-0
  6. Jobling, J. A. (2017) Dysithamnus Key to Scientific Names in Ornithology (en inglés). En: del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (eds.). Handbook of the Birds of the World Alive. Lynx Edicions, Barcelona. Consultado el 13 de mayo de 2017.
  7. Jobling, J. A. (2017) mentalis Key to Scientific Names in Ornithology (en inglés). En: del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (eds.). Handbook of the Birds of the World Alive. Lynx Edicions, Barcelona. Consultado el 18 de mayo de 2017.
  8. Gill, F & Donsker, D. (Eds.). «Antbirds». IOC – World Bird List (en inglés). Consultado el 18 de mayo de 2017. Versión 7.2. Versión/Año:
  9. Clements, J. F., T. S. Schulenberg, M. J. Iliff, D. Roberson, T. A. Fredericks, B. L. Sullivan & C. L. Wood (2016). «The eBird/Clements checklist of birds of the world: v2016». Disponible para descarga. The Cornell Lab of Ornithology (en inglés).

 title=
лиценца
cc-by-sa-3.0
авторски права
Autores y editores de Wikipedia
изворно
посети извор
соработничко мреж. место
wikipedia ES

Dysithamnus mentalis: Brief Summary ( шпански; кастиљски )

добавил wikipedia ES

El batarito cabecigrís​ (Dysithamnus mentalis), es una especie de ave paseriforme perteneciente al género Dysithamnus de la familia Thamnophilidae. Es la más diseminada de las especies de su género y las numerosas subespecies se distribuyen desde el sur de México, por América Central y del Sur, hasta el sur de Bolivia, noreste de Argentina y sur de Brasil.​

лиценца
cc-by-sa-3.0
авторски права
Autores y editores de Wikipedia
изворно
посети извор
соработничко мреж. место
wikipedia ES

Dysithamnus mentalis ( баскиски )

добавил wikipedia EU

Dysithamnus mentalis Dysithamnus generoko animalia da. Hegaztien barruko Thamnophilidae familian sailkatua dago.

Erreferentziak

  1. (Ingelesez)BirdLife International (2012) Species factsheet. www.birdlife.org webgunetitik jaitsia 2012/05/07an
  2. (Ingelesez) IOC Master List

Ikus, gainera

(RLQ=window.RLQ||[]).push(function(){mw.log.warn("Gadget "ErrefAurrebista" was not loaded. Please migrate it to use ResourceLoader. See u003Chttps://eu.wikipedia.org/wiki/Berezi:Gadgetaku003E.");});
лиценца
cc-by-sa-3.0
авторски права
Wikipediako egileak eta editoreak
изворно
посети извор
соработничко мреж. место
wikipedia EU

Dysithamnus mentalis: Brief Summary ( баскиски )

добавил wikipedia EU

Dysithamnus mentalis Dysithamnus generoko animalia da. Hegaztien barruko Thamnophilidae familian sailkatua dago.

лиценца
cc-by-sa-3.0
авторски права
Wikipediako egileak eta editoreak
изворно
посети извор
соработничко мреж. место
wikipedia EU

Vireomuura ( фински )

добавил wikipedia FI

Vireomuura (Dysithamnus mentalis) on laajalla alueella Keski- ja Etelä-Amerikassa tavattava puumuuriin kuuluva varpuslintu.

Koko ja ulkonäkö

Vireomuura on noin 11,5 cm pitkä. Koiras on selästään oliivinharmaa ja päästään tummemman harmaa. Koiraan rinta on vaaleanharmaa, sen kurkku ja vatsa ovat väritykseltään valkoisemmat. Naaras on selästään oliivinruskea ja päälaki on punaruskea. Silmien ympärillä on valkoinen rengas. Vatsa on pääosin vaaleanoliivin harmaa. Ruumiinrakenteeltaan vireomuura on tukeva ja pienikokoinen.[2][3][4]

Levinneisyys ja elinympäristö

Keski-Amerikassa vireomuuraa tavataan Meksikon eteläosista, Belizestä, Costa Ricasta, Guatemalasta, Hondurasista, Nicaraguasta ja Panamasta.[1] Etelä-Amerikassa lajia tavataan Andien alarinteillä Venezuelassa, Kolumbiassa, Ecuadorissa, Perussa ja Boliviassa. Perun kohdalla levinneisyysalue laajenee itään Brasiliaan Amazonasin alueen etelä- ja keskiosiin. Lisäksi lajia tavataan Brasilian koillisrannikolla sekä kaakkoisrannikolta Paraguayhyn ja Argentiinan pohjoisosiin. Lintua esiintyy myös Trinidad ja Tobagossa. Vireomuuran elinympäristöä ovat vuorten rinteiden kosteat metsät.[2]

Elintavat

Vireomuurat elävät yleensä pareittain ja voivat liittyä sekaparviksi muiden lintujen kanssa.[4] Vireomuuran ravintoa ovat hyönteiset ja niiden toukat. Ravintoaan laji etsii puiden ja pensaiden lehvästön joukosta.[5]

Lajin pesimäkausi kestää, alueesta riippuen, maaliskuulta heinäkuulle tai heinäkuulta syyskuulle. Pesä sijaitsee pensaassa ja on muodoltaan kuppimainen. Naaras munii kaksi valkoista violetinruskeapilkullista munaa.[3]

Lähteet

  1. a b BirdLife International: Dysithamnus mentalis IUCN Red List of Threatened Species. Version 2013.2. 2012. International Union for Conservation of Nature, IUCN, Iucnredlist.org. Viitattu 3.2.2014. (englanniksi)
  2. a b Robert S. Ridgely, Guy Tudor, William L. Brown: The Birds of South America: The suboscine passerines, s. 250. University of Texas Press, 1994. ISBN 978-0-292-77063-8. Kirja Googlen teoshaussa (viitattu 6.1.2010). (englanniksi)
  3. a b Steven L. Hilty, Bill Brown, William L. Brown: A guide to the birds of Colombia, s. 386. Princeton University Press, 1986. ISBN 978-0691083728. Kirja Googlen teoshaussa (viitattu 6.1.2010). (englanniksi)
  4. a b Robert S. Ridgely, John A. Gwynne: A Guide to the Birds of Panama: With Costa Rica, Nicaragua, and Honduras, s. 267. Princeton University Press, 1992. ISBN 978-0-691-02512-4. Kirja Googlen teoshaussa (viitattu 6.1.2010). (englanniksi)
  5. Arthur Grosset: Plain Antvireo (Dysithamnus mentalis) arthurgrosset.com. Viitattu 6.1.2010. (englanniksi)
Tämä lintuihin liittyvä artikkeli on tynkä. Voit auttaa Wikipediaa laajentamalla artikkelia.
лиценца
cc-by-sa-3.0
авторски права
Wikipedian tekijät ja toimittajat
изворно
посети извор
соработничко мреж. место
wikipedia FI

Vireomuura: Brief Summary ( фински )

добавил wikipedia FI

Vireomuura (Dysithamnus mentalis) on laajalla alueella Keski- ja Etelä-Amerikassa tavattava puumuuriin kuuluva varpuslintu.

лиценца
cc-by-sa-3.0
авторски права
Wikipedian tekijät ja toimittajat
изворно
посети извор
соработничко мреж. место
wikipedia FI

Batara gorgeret ( француски )

добавил wikipedia FR

Dysithamnus mentalis

Le Batara gorgeret (Dysithamnus mentalis) est une espèce de passereaux de la famille des Thamnophilidae (Thamnophilidés en français).

Description

Le Batara gorgeret mesure environ 13 cm.

Alimentation

Répartition

On le trouve du sud du Mexique, en Amérique centrale à l'exception du Salvador jusqu'au Nord-Est de l'Argentine.

Nidification

Sous-espèces

Il existe 18 sous-espèces :

  • Dysithamnus mentalis septentrionalis (Ridgway, 1908)
  • Dysithamnus mentalis suffusus (Nelson, 1912)
  • Dysithamnus mentalis extremus (Todd, 1916)
  • Dysithamnus mentalis semicinereus (P.L. Sclater, 1855)
  • Dysithamnus mentalis viridis (Aveledo & Pons, 1952)
  • Dysithamnus mentalis cumbreanus (Hellmayr & Selern, 1915)
  • Dysithamnus mentalis andrei (Hellmayr, 1906)
  • Dysithamnus mentalis oberi (Ridgway, 1908)
  • Dysithamnus mentalis ptaritepui (Zimmer & W.H. Phelps, 1946)
  • Dysithamnus mentalis spodionotus (Salvin & Godman, 1883)
  • Dysithamnus mentalis aequatorialis (Todd, 1916)
  • Dysithamnus mentalis napensis (Chapman, 1925)
  • Dysithamnus mentalis tambillanus (Taczanowski, 1884)
  • Dysithamnus mentalis olivaceus (Tschudi, 1844)
  • Dysithamnus mentalis tavarae (Zimmer, 1932)
  • Dysithamnus mentalis emiliae (Hellmayr, 1912)
  • Dysithamnus mentalis affinis (Pelzeln, 1868)
  • Dysithamnus mentalis mentalis (Temminck, 1823)

лиценца
cc-by-sa-3.0
авторски права
Auteurs et éditeurs de Wikipedia
изворно
посети извор
соработничко мреж. место
wikipedia FR

Batara gorgeret: Brief Summary ( француски )

добавил wikipedia FR

Dysithamnus mentalis

Le Batara gorgeret (Dysithamnus mentalis) est une espèce de passereaux de la famille des Thamnophilidae (Thamnophilidés en français).

лиценца
cc-by-sa-3.0
авторски права
Auteurs et éditeurs de Wikipedia
изворно
посети извор
соработничко мреж. место
wikipedia FR

Bosmiervireo ( холандски; фламански )

добавил wikipedia NL

Vogels

De bosmiervireo (Dysithamnus mentalis) is een zangvogel uit de familie Thamnophilidae.

Verspreiding en leefgebied

Deze soort telt 18 ondersoorten:

  • Dysithamnus mentalis septentrionalis: van Z-Mexico tot W-Panama.
  • Dysithamnus mentalis suffusus: O-Panama en NW-Colombia.
  • Dysithamnus mentalis extremus: C-Colombia.
  • Dysithamnus mentalis semicinereus: WC-Colombia.
  • Dysithamnus mentalis viridis: N-Colombia en NW-Venezuela.
  • Dysithamnus mentalis cumbreanus: N-Venezuela.
  • Dysithamnus mentalis andrei: NO-Venezuela en Trinidad.
  • Dysithamnus mentalis oberi: Tobago.
  • Dysithamnus mentalis ptaritepui: de tepuis van Z-Venezuela.
  • Dysithamnus mentalis spodionotus: Z-Venezuela en N-Brazilië.
  • Dysithamnus mentalis aequatorialis: O-Ecuador en NW-Peru.
  • Dysithamnus mentalis napensis: van Z-Colombia tot N-Peru.
  • Dysithamnus mentalis tambillanus: N- en C-Peru.
  • Dysithamnus mentalis olivaceus: C- en ZC-Peru.
  • Dysithamnus mentalis tavarae: van ZO-Peru tot C-Bolivia.
  • Dysithamnus mentalis emiliae: NO-Brazilië.
  • Dysithamnus mentalis affinis: C-Brazilië en NO-Bolivia.
  • Dysithamnus mentalis mentalis: ZO-Brazilië, O-Paraguay en NO-Argentinië.

Externe link

Bronnen, noten en/of referenties
лиценца
cc-by-sa-3.0
авторски права
Wikipedia-auteurs en -editors
изворно
посети извор
соработничко мреж. место
wikipedia NL

Bosmiervireo: Brief Summary ( холандски; фламански )

добавил wikipedia NL

De bosmiervireo (Dysithamnus mentalis) is een zangvogel uit de familie Thamnophilidae.

лиценца
cc-by-sa-3.0
авторски права
Wikipedia-auteurs en -editors
изворно
посети извор
соработничко мреж. место
wikipedia NL

Choquinha-lisa ( португалски )

добавил wikipedia PT

Choquinha-lisa (Dysithamnus mentalis) é uma espécie de ave pertencente à família Thamnophilidae, onde se enquadra na subfamília Thamnophilinae. Pode ser encontrada nas Américas Central e do Sul. Em inglês chama-se Plain Antvireo.

Taxonomia

A choquinha-lisa foi descrita por Coenraad Jacob Temminck em 1823 e recebeu o nome binomial Myothera mentalis.[2][3] Hoje faz parte do gênero Dysithamnus, que foi introduzido pelo ornitólogo alemão Jean Cabanis em 1847.[4]

Existem 18 subespécies: [5]

  • D. m. septentrionalis Ridgway, 1908 – sul do México até o oeste do Panamá
  • D. m. suffusus Nelson, 1912 – leste do Panamá e noroeste da Colômbia
  • D. m. extremus Todd, 1916 – Colômbia central
  • D. m. semicinereus Sclater, PL, 1855 – centro-oeste da Colômbia
  • D. m. viridis Aveledo & Pons, 1952 – norte da Colômbia e noroeste da Venezuela.
  • D. m. cumbreanus Hellmayr & Seilern, 1915 – norte da Venezuela
  • D. m. andrei Hellmayr, 1906 – nordeste da Venezuela e Trinidad
  • D. m. oberi Ridgway, 1908 – Tobago
  • D. m. ptaritepui Zimmer, JT & Phelps, 1946 – tepuis do sul da Venezuela
  • D. m. spodionotus Salvin & Godman, 1883 – sul da Venezuela e norte do Brasil
  • D. m. aequatorialis Todd, 1916 – oeste do Equador e noroeste do Peru
  • D. m. napensis Chapman, 1925 – sul da Colômbia até o norte do Peru
  • D. m. tambillanus Taczanowski, 1884 – norte e centro do Peru
  • D. m. olivaceus Tschudi, 1844 – centro e centro-sul do Peru
  • D. m. tavarae Zimmer, JT, 1932 – sudeste do Peru até a Bolívia central
  • D. m. emiliae Hellmayr, 1912 – nordeste do Brasil
  • D. m. affinis Pelzeln, 1868 – Brasil central e nordeste da Bolívia
  • D. m. mentalis Temminck, 1823 – sudeste do Brasil, leste do Paraguai e nordeste da Argentina

Descrição

A choquinha-lisa chega a até 13 cm de comprimento e pesa até 16 g.[6] O macho adulto da subespécie nominal tem a parte superior cinza-escuro, bochechas pretas, três barras brancas e estreitas na asa, parte de baixo cinza-esbranquiçado e barriga branca. A fêmea tem a parte de cima marrom-oliva, uma coroa ruiva, um anel periocular branco, parte de baixo amarelada e asas com fracas barras amareladas. Uma listra branca (macho) ou amarelada (fêmea) no ombro é visível quando as asas estão abertas. O macho imaturo é muito parecido com o macho adulto, mas tem bordas marrons nas penas de voo, a parte traseira cor de oliva e as inferiores amareladas.

Dependendo da subespécie, há grande variação na plumagem dos dois sexos, especialmente na cor da parte de baixo (amarela e branca), o grau do escuro da face, a quantidade de oliva na parte de cima do macho e de ruivo na da fêmea.

Ecologia

É uma ave comum das florestas primárias e secundárias. A espécie se reproduz do sul do México até o norte da Argentina, e também em Trinidad e Tobago. Distribui-se em manchas nas margens de seu alcance e geralmente (mas não universalmente) evita terras baixas.

Na Guiana, por exemplo, é comum acima de 1000 metros de altitude na Serra de Pacaraima, e habita o sul da Serra do Acari. Por outro lado, não foi encontrada na Floresta de Iwokrama ou no Planato de Potaro. Na Nicarágua, onde as altas altitudes estão restritas ao noroeste, a espécie é encontrada esporadicamente na maior parte do país. Por exemplo, a choquinha-lisa é comum, a baixa altitude, na floresta primária dominada Dipteryx oleifera no Refúgio Bartola, no extremo sul do Nicarágua. [7]

A choquinha-lisa se alimenta como um vireonídeo, o motivo de seu nome em inglês (Plain antvireo). Busca pequenos insetos e outros artrópodes apanhados de gravetos e da folhagem nos ramos mais baixos das árvores. Não costuma participar de bandos mistos, preferindo manter distância de outras espécies que encontra ao seguir correições de formigas, entretanto possa participar localmente. Mas usualmente é encontrada em pares ou pequenos grupos, como adultos com jovens ou em uma fonte especial de alimento. Casais são bastante territoriais com indivíduos da mesma espécie, defendendo um território que pode ter até 7000 metros quadrados, mas algumas vezes tem apenas metade desse tamanho.[8]

A fêmea bota dois ovos brancos manchados de canela em um pequeno e fundo ninho em forma de taça em árvores jovens. Os ovos são incubados pelos dois pais por 15 dias. Se o ninho for abordado, o pai que está incubando vai para o chão e tremula fracamente para distrair o potencial predador. Nesta ocasião, a listra clara no ombro é mostrada para atrair a atenção do intruso.

Devido a sua grande abrangência, a espécie não é considerada ameaçada pela IUCN.[1] Aparenta ser tolerante a algum grau de distúrbio causado por humanos em seu hábitat.[9]

Referências

  1. a b BirdLife International (2012). «Dysithamnus mentalis». Lista Vermelha de Espécies Ameaçadas. 2012old-form url
  2. Temminck, Coenraad jacob (1838). Nouveau recueil de planches coloriées d'oiseaux, pour servir de suite et de complément aux planches enluminées de Buffon. [S.l.: s.n.] p. Prancha 179, Fig. 3
  3. Peters, James Lee, ed. (1951). Check-list of Birds of the World. 7. Cambridge, Massachussets: Museum of Comparative Zoology. p. 184
  4. Cabanis, Jean (1847). «Ornithologische notizen». Archiv für Naturgeschichte (em alemão). 13. pp. 186-256 [223]
  5. Gill, Frank; Donsker, David, eds. (2018). «Antbirds». World Bird List Version 8.1. International Ornithologists' Union. Consultado em 16 de Março de 2018
  6. Zimmer, K.; Isler, M.L. (2018). «Handbook of the Birds of the World Alive» (em inglês). Consultado em 18 de Março de 2018
  7. Múnera-Roldán et al. (2007), O'Shea et al. (2007)
  8. Machado (1999), Duca et al. (2006), Múnera-Roldán et al. (2007), O'Shea et al. (2007)
  9. BLI (2008), Duca et al. (2006)
 title=
лиценца
cc-by-sa-3.0
авторски права
Autores e editores de Wikipedia
изворно
посети извор
соработничко мреж. место
wikipedia PT

Choquinha-lisa: Brief Summary ( португалски )

добавил wikipedia PT

Choquinha-lisa (Dysithamnus mentalis) é uma espécie de ave pertencente à família Thamnophilidae, onde se enquadra na subfamília Thamnophilinae. Pode ser encontrada nas Américas Central e do Sul. Em inglês chama-se Plain Antvireo.

лиценца
cc-by-sa-3.0
авторски права
Autores e editores de Wikipedia
изворно
посети извор
соработничко мреж. место
wikipedia PT

Grå myrvireo ( шведски )

добавил wikipedia SV

Grå myrvireo[2] (Dysithamnus mentalis) är en fågel i familjen myrfåglar inom ordningen tättingar.[3] IUCN kategoriserar arten som livskraftig.[1]

Grå myrvireo delas in i 18 underarter med följande utbredning:[3]

Referenser

  1. ^ [a b] Birdlife International 2016 Dysithamnus mentalis Från: IUCN 2016. IUCN Red List of Threatened Species. Version 2016.3 www.iucnredlist.org. Läst 2016-12-11.
  2. ^ Sveriges ornitologiska förening (2015) Officiella listan över svenska namn på världens fågelarter Arkiverad 18 oktober 2014 hämtat från the Wayback Machine., läst 2015-09-01
  3. ^ [a b] Clements, J. F., T. S. Schulenberg, M. J. Iliff, D. Roberson, T. A. Fredericks, B. L. Sullivan, and C. L. Wood (2016) The eBird/Clements checklist of birds of the world: Version 2016 http://www.birds.cornell.edu/clementschecklist/download, läst 2016-08-11

Externa länkar

лиценца
cc-by-sa-3.0
авторски права
Wikipedia författare och redaktörer
изворно
посети извор
соработничко мреж. место
wikipedia SV

Grå myrvireo: Brief Summary ( шведски )

добавил wikipedia SV

Grå myrvireo (Dysithamnus mentalis) är en fågel i familjen myrfåglar inom ordningen tättingar. IUCN kategoriserar arten som livskraftig.

Grå myrvireo delas in i 18 underarter med följande utbredning:

Dysithamnus mentalis septentrionalis – Atlantsluttningen i södra Mexiko (Campeche, Chiapas) till västra Panama Dysithamnus mentalis suffusus –östra Panama (Darién) och nordvästra Colombia (norra Chocó och norra Antioquia) Dysithamnus mentalis extremus – västra Anderna och centrala Andernas västsluttning i Colombia Dysithamnus mentalis aequatorialis – Stillahavssluttningen i västra Ecuador och nordvästligaste Peru (Tumbes) Dysithamnus mentalis viridis – bergstrakter i norra Colombia och norra Venezuela Dysithamnus mentalis cumbreanus – kustnära berg i norra Venezuela (Falcón och Lara till norra Sucre) Dysithamnus mentalis oberi – Tobago Dysithamnus mentalis andrei – nordöstra Venezuela (södra Sucre till nordöstra Bolivar); Trinidad Dysithamnus mentalis ptaritepui – tepuier i södra Venezuela (Ptari-Tepui och Sororopán-Tepui) Dysithamnus mentalis spodionotus – södra Venezuela (södra Bolívar, Amazonas) och norra Brasilien (Roraima) Dysithamnus mentalis semicinereus – Anderna i västra delen av centrala Colombia Dysithamnus mentalis napensis – sydligaste Colombia till nordligaste Peru (norra Amazonas) Dysithamnus mentalis tambillanus – Andernas östsluttning i norra och centrala Peru Dysithamnus mentalis olivaceus – Andernas östsluttning i Peru (Pasco till Cusco och västra Madre de Dios) Dysithamnus mentalis tavarae – sydöstra Peru (sydöstra Madre de Dios) till centrala Bolivia Dysithamnus mentalis emiliae – nordöstra Brasilien (sydöstra Pará, norra Maranhão, Ceará och Pernambuco, Alagoas) Dysithamnus mentalis affinis – nordostligaste Bolivia och centrala Brasilien Dysithamnus mentalis mentalis – sydöstra Brasilien (Bahia) till östra Paraguay och nordöstra Argentina Dysithamnus mentalis - Ecuador2.jpg DysithamnusSemicinereusWolf.jpg
лиценца
cc-by-sa-3.0
авторски права
Wikipedia författare och redaktörer
изворно
посети извор
соработничко мреж. место
wikipedia SV

Dysithamnus mentalis ( виетнамски )

добавил wikipedia VI

Dysithamnus mentalis là một loài chim trong họ Thamnophilidae.[2]

Chú thích

  1. ^ BirdLife International (2012). Dysithamnus mentalis. Sách Đỏ IUCN các loài bị đe dọa. Phiên bản 2013.2. Liên minh Bảo tồn Thiên nhiên Quốc tế. Truy cập ngày 26 tháng 11 năm 2013.
  2. ^ Clements, J. F., T. S. Schulenberg, M. J. Iliff, B.L. Sullivan, C. L. Wood, and D. Roberson (2012). “The eBird/Clements checklist of birds of the world: Version 6.7.”. Truy cập ngày 19 tháng 12 năm 2012.

Tham khảo


Hình tượng sơ khai Bài viết liên quan họ chim Thamnophilidae này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn.
лиценца
cc-by-sa-3.0
авторски права
Wikipedia tác giả và biên tập viên
изворно
посети извор
соработничко мреж. место
wikipedia VI

Dysithamnus mentalis: Brief Summary ( виетнамски )

добавил wikipedia VI

Dysithamnus mentalis là một loài chim trong họ Thamnophilidae.

лиценца
cc-by-sa-3.0
авторски права
Wikipedia tác giả và biên tập viên
изворно
посети извор
соработничко мреж. место
wikipedia VI