Die Grootknoet (Calidris tenuirostris) is 'n seldsame swerwer aan die ooste van Suider-Afrika. Die voël word gewoonlik by riviermondings in Mosambiek gesien en is al twee keer aan die Weskus opgeteken. Die voël is 26 – 28 cm lank, 125 - 220 g groot met 'n vlerkspan van 64 cm. In Engels staan die voël bekend as die Great Knot.
'n Grootknoet.
'n Swerm.
Die Grootknoet (Calidris tenuirostris) is 'n seldsame swerwer aan die ooste van Suider-Afrika. Die voël word gewoonlik by riviermondings in Mosambiek gesien en is al twee keer aan die Weskus opgeteken. Die voël is 26 – 28 cm lank, 125 - 220 g groot met 'n vlerkspan van 64 cm. In Engels staan die voël bekend as die Great Knot.
Ar sourouc'han bras a zo ur spesad evned hirc'harek eus kerentiad ar Scolopacidae. Calidris tenuirostris an anv skiantel anezhañ.
Bevañ a ra al labous e biz Siberia[1].
a vo kavet e Wikimedia Commons.
Ar sourouc'han bras a zo ur spesad evned hirc'harek eus kerentiad ar Scolopacidae. Calidris tenuirostris an anv skiantel anezhañ.
El territ gros siberià[1] (Calidris tenuirostris) és un ocell limícola de la família dels escolopàcids (Scolopacidae) que durant l'estiu habita la tundra del nord-est de Sibèria i durant l'hivern costes i aguamolls, sobretot entre el sud-est asiàtic i Austràlia.
El territ gros siberià (Calidris tenuirostris) és un ocell limícola de la família dels escolopàcids (Scolopacidae) que durant l'estiu habita la tundra del nord-est de Sibèria i durant l'hivern costes i aguamolls, sobretot entre el sud-est asiàtic i Austràlia.
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Pibydd mawr yr aber (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: pibyddion mawr yr aber) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Calidris tenuirostris; yr enw Saesneg arno yw Great knot. Mae'n perthyn i deulu'r Pibyddion (Lladin: Scolopacidae) sydd yn urdd y Charadriiformes.[1] Dyma aderyn sydd i'w gael yng ngwledydd Prydain, ond nid yng Nghymru.
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn C. tenuirostris, sef enw'r rhywogaeth.[2] Mae'r rhywogaeth hon i'w chanfod yn Asia ac Awstralia.
Mae'r pibydd mawr yr aber yn perthyn i deulu'r Pibyddion (Lladin: Scolopacidae). Dyma rai o aelodau eraill y teulu:
Rhestr Wicidata:
rhywogaeth enw tacson delwedd Cyffylog Scolopax rusticola Gïach Cyffredin Gallinago gallinago
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Pibydd mawr yr aber (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: pibyddion mawr yr aber) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Calidris tenuirostris; yr enw Saesneg arno yw Great knot. Mae'n perthyn i deulu'r Pibyddion (Lladin: Scolopacidae) sydd yn urdd y Charadriiformes. Dyma aderyn sydd i'w gael yng ngwledydd Prydain, ond nid yng Nghymru.
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn C. tenuirostris, sef enw'r rhywogaeth. Mae'r rhywogaeth hon i'w chanfod yn Asia ac Awstralia.
Der Große Knutt (Calidris tenuirostris), auch Anadyrknutt genannt, ist ein Vogel aus der Familie der Schnepfenvögel. Er ist ein Brutvogel Sibiriens, der als Irrgast gelegentlich auch in Westeuropa und Nordamerika anzutreffen ist. Es sind keine Unterarten der Art beschrieben.
Innerhalb der Gattung der Strandläufer ist der Große Knutt mit einer Körperlänge von 28 Zentimeter die größte Art. Er ist deutlich größer als der Knutt und hat einen auffallend längeren, dünneren und stärker abwärts gerichteten Schnabel.
Die Körperoberseite ist grau, die Unterseite hell mit dunklen Flecken oder Streifen. Im Prachtkleid ist das Brustgefieder dunkel und auf den Flanken zeigen sich dunkle, klar abgegrenzte Flecken. Beine und Schnabel sind dunkel. Bei den Jungvögeln ist das Rückengefieder dunkler sowie braun und weiß gesäumt. Vom Knutt unterscheidet sich der Große Knutt durch seine Größe, den längeren Schnabel sowie das Prachtkleid, in dem nur wenige Gefiederpartien bräunlich gefärbt sind.
Die Art brütet als Bodenbrüter in der sibirischen Tundra, besonders im nordöstlichen Sibirien. Das Gelege, das sich in einer Bodenmulde befindet, umfasst durchschnittlich vier Eier. Der Große Knutt ist ein Zugvogel, der überwiegend im östlichen Indien, an den Küsten der Malaiischen Halbinsel sowie vor allem im Norden und Westen Australiens überwintert. Eine kleine Population überwintert auch an den südlichen Küsten des Persischen Golfs und des Arabischen Meers. Das Überwinterungsgebiet reicht hier von den Vereinigten Arabischen Emiraten, den Osten Saudi-Arabiens, Omans bis nach Pakistan und den Nordwesten Indiens. Im Januar des Jahres 2000 wurden erstmals auch überwinternde Vögel an der Küste des Irans beobachtet. Auf welcher Zugroute diese Vögel in das Gebiet ziehen ist nicht bekannt. Vermutet wird, dass diese Knutts entweder im äußersten Westen des Brutareals brüten oder aus einem noch nicht bekannten Brutgebiet stammen.[1]
Der Große Knutt ist ein ausgesprochener Langstreckenzieher, der während des Zuges nur selten im Binnenland beobachtet wird und der zwischen den einzelnen Rastplätzen lange Distanzen zurücklegt. Die Weibchen verlassen das Brutareal bereits im frühen Juli. Die Männchen und die Jungvögel folgen Ende Juli. Ihre Zugstrecke scheint sie nach jetzigem Wissenstand direkt an die Küste zu führen, von wo aus sie südlich über das Ochotskische Meer und das Japanische Meer entlang der Küste von Ostchina und den Philippinen ziehen. Ziehende Große Knutts können im Südosten Sibiriens und im Osten Chinas von Ende Juli bis Ende Oktober beobachtet werden, wobei die Hauptzugzeiten in den August und September fallen. Adulte Vögel erreichen Australien gegen Ende August und zu Beginn des Septembers. Die diesjährigen Jungvögel treffen in der Regel im Oktober in Australien ein.[2]
Ihre Überwinterungsquartiere im Nordosten Australiens verlassen die Großen Knutts ab Ende März bis Mitte April. Vermutlich fliegen sie von dort aus direkt ohne Zwischenrast bis zu den Rastplätzen an der Küste Südchinas. Dort sind Große Knutts von Anfang April bis Anfang Juni zu beobachten. Ihre Brutareale im Nordosten Sibiriens erreichen Große Knutts in der zweiten Maihälfte oder zu Beginn des Junis. Vögel, die ihr erstes Lebensjahr noch nicht vollendet haben, kehren mit großer Wahrscheinlichkeit nicht in die Brutareale zurück, sondern übersommern in den tropischen Regionen ihres Verbreitungsgebietes.[3]
Der Große Knutt brütet im subarktischen Hochland Nordostsibiriens. Bei den Brutarealen handelt es sich um arktisch-alpine Regionen, kahle oder steinige Bergrücken des Binnenlandes in Höhen zwischen 300 und 1.000 Metern.[4] Charakteristisch für die Brutplätze sind große kahle und kiesige Flächen, die mit Flechten und einigen Kräutern bewachsen sind.[5] In geeigneten Arealen wurden auf 9,5 Quadratkilometer 13 Brutpaare gefunden.
Außerhalb der Brutzeit hält er sich auf Schlammflächen und Sandbänken auf.
Seine Nahrung, die hauptsächlich aus Muscheln und Insekten besteht, findet er überwiegend an Stränden und in Sumpfgebieten.
Die ersten Brutgebiete dieser Art wurden erst 1929 entdeckt, die Brutbiologie gilt als immer noch nicht vollständig erforscht.[6]
Der Große Knutt ist ein monogamer Vogel. Sie sind territoriale Vögel und beide Elternvögel sind an der Aufzucht der Jungen beteiligt. Es scheint aber, als verließen die Weibchen das Gelege, bevor dieses geschlüpft ist. Bislang wurden nur Männchen beobachtet, wie sie Jungvögel führten.[7] Das Nest ist eine Vertiefung im Moos auf einem erhöhten und steinigen Grad. Das Gelege besteht gewöhnlich aus vier graugelben Eiern, die sehr intensiv rotbraun gefleckt sind.
Der Bestand der Population wird von der IUCN als „stark gefährdet“ (endangered) gelistet. Potentiell bedroht ist der Vogel durch Jagd und Lebensraumverlust in Korea und China, beides Länder, die der Große Knutt auf seinem Zug in die Überwinterungsgebiete passiert. Auch in Victoria wird diese Art als „bedroht“ (endangered) aufgeführt. Er zählt zu den Arten, die unter das Agreement on the Conservation of African-Eurasian Migratory Waterbirds (AEWA) fallen.
Der Große Knutt (Calidris tenuirostris), auch Anadyrknutt genannt, ist ein Vogel aus der Familie der Schnepfenvögel. Er ist ein Brutvogel Sibiriens, der als Irrgast gelegentlich auch in Westeuropa und Nordamerika anzutreffen ist. Es sind keine Unterarten der Art beschrieben.
Keudidi nakeuh saboh cicém nyang na hudép lam da'irah meudong ië lagèe paya, neuheun, kuala, pusông anoë ngon uteuën bangka (mangrove). Cicém nyoë teuka dari wilayah Siberia Timu ngon tiëp thôn 'oh watèe musém leupië cicém nyan meuhijeurah u da'irah Asia Teunggara ngon Australia. Lam bahsa ilmiah cicém nyan geupeunan Calidris tenuirostris, lam bahsa Indônèsia geupeunan kedidi besar.
Cicém Keudidi meuwareuna keulabèe meuburék-burék, ngon ji po kayém meukawan raya. Eumpeuën jih nakeuh glang nyang jicungké lam tanoh atawa na cit jipajôh udeuëng ngon eungkôt ubeut-ubeut.[1].
Keudidi nakeuh saboh cicém nyang na hudép lam da'irah meudong ië lagèe paya, neuheun, kuala, pusông anoë ngon uteuën bangka (mangrove). Cicém nyoë teuka dari wilayah Siberia Timu ngon tiëp thôn 'oh watèe musém leupië cicém nyan meuhijeurah u da'irah Asia Teunggara ngon Australia. Lam bahsa ilmiah cicém nyan geupeunan Calidris tenuirostris, lam bahsa Indônèsia geupeunan kedidi besar.
Cicém Keudidi meuwareuna keulabèe meuburék-burék, ngon ji po kayém meukawan raya. Eumpeuën jih nakeuh glang nyang jicungké lam tanoh atawa na cit jipajôh udeuëng ngon eungkôt ubeut-ubeut..
The great knot (Calidris tenuirostris) is a small wader. It is the largest of the calidrid species. The genus name is from Ancient Greek kalidris or skalidris, a term used by Aristotle for some grey-coloured waterside birds. The specific tenuirostris is from Latin tenuis "slender" and rostrum "bill".[2]
Their breeding habitat is tundra in northeast Siberia. They nest on the ground laying about four eggs in a ground scrape. They are strongly migratory wintering on coasts in southern Asia through to Australia. This species forms enormous flocks in winter. The species is recorded in low numbers in western Alaska most years, and has occurred as a vagrant in British Columbia, Oregon, West Virginia, and Maine.
The great knot is the largest species of Calidris sandpiper, with its sister species, the red knot, being the next largest. Adult great knots can measure 26 to 30 cm (10 to 12 in), with a wingspan of 56 to 66 cm (22 to 26 in), and weighing 115 to 261 g (4.1 to 9.2 oz).[3][4][5] This species has short dark legs and a medium-length thin dark bill. Breeding adults have mottled greyish upper parts with some rufous feathering. The face, throat and breast are heavily spotted black, and there are also some streaks on the rear belly. In winter the plumage becomes uniformly pale grey above. This bird is closely related to the more widespread red knot. In breeding plumage, the latter has a distinctive red face, throat and breast. In other plumages, the great knot can be identified by its larger size, longer bill, deeper chest, and the more streaked upper parts.
These birds forage on mudflats and beaches, probing or picking up food by sight. They mainly eat molluscs and insects.
The great knot is one of the species to which the Agreement on the Conservation of African-Eurasian Migratory Waterbirds (AEWA) applies.
Great knot are not listed as threatened on the Environment Protection and Biodiversity Conservation Act 1999.
The great knot (Calidris tenuirostris) is a small wader. It is the largest of the calidrid species. The genus name is from Ancient Greek kalidris or skalidris, a term used by Aristotle for some grey-coloured waterside birds. The specific tenuirostris is from Latin tenuis "slender" and rostrum "bill".
La Grandega kalidro, Calidris tenuirostris, estas eta fortika vadbirdo aŭ kalidro de la familio de Skolopedoj kaj ordo de Ĥaradrioformaj. Ĝi estas tamen la plej granda de la Kalidroj.
Ties reprodukta medio estas tundro en nordorienta Siberio. Ili konstruas neston surplanke; la ino demetas kvar ovojn en surplanka truo. Ili estas migrantaj birdoj kiuj vintras en marbordoj en sudorienta Azio el Irano kaj Barato ĝis Filipinoj kaj suden ĝis Aŭstralio. Tiu palearktisa specio formas grandegajn arojn vintre. Ĝi estas rara vagulo en okcidenta Eŭropo.
Temas pri mezgranda birdo 27 ĝis 30 cm longa kaj ĉirkaŭ 160 g peza. Tiu specio havas mallongajn malhelajn krurojn kaj mezlongan maldikan malhelan bekon. Breduloj havas makulitajn grizajn suprajn partojn kun kelkaj ruĝecaj plumoj. Vizaĝo kaj ĉefe gorĝo kaj brusto estas tre punktitaj nigre kaj estas ankaŭ kelkaj strioj en malantaŭa ventro. Vintre la plumaro iĝas tute helgriza supre.
Tiu birdo estas parence rilata kun la pli disvastigata Granda kalidro. En reprodukta plumaro, tiu lasta montras diferencigan ruĝecajn vizaĝon, bruston kaj ventron. En aliaj plumaroj, la Grandega kalidro povas esti identigita pro sia pli granda grando, pli longa beko, pli akra mentono kaj pli striitaj supraj partoj.
Tiuj birdoj manĝas en kotejoj, lagoj kaj strandoj, tuŝoprobante kaj bekoplukante manĝaĵojn per rigardo. Ili manĝas ĉefe moluskojn kaj insektojn. Ili estas sociaj birdoj kiuj foje ariĝas kun karadrioj de specio Charadrius bicinctus.
La Grandega kalidro estas specio protektita de la Traktato por la konservado de afrikeŭraziaj migrantaj vadbirdoj (AEWA).
El correlimos grande (Calidris tenuirostris)[2][3] es una especie de ave caradriforme de la familia de los escolopácidos (Scolopacidae).
Su hábitat de cría es la tundra en el noreste de Siberia. Son fuertemente migratorias invernantes en las costas del sur de Asia hasta Australia, encontrada ocasionalmente en Europa Occidental y América del Norte.
El correlimos grande (Calidris tenuirostris) es una especie de ave caradriforme de la familia de los escolopácidos (Scolopacidae).
Su hábitat de cría es la tundra en el noreste de Siberia. Son fuertemente migratorias invernantes en las costas del sur de Asia hasta Australia, encontrada ocasionalmente en Europa Occidental y América del Norte.
Calidris tenuirostris Calidris generoko animalia da. Hegaztien barruko Scolopacidae familian sailkatua dago.
Calidris tenuirostris Calidris generoko animalia da. Hegaztien barruko Scolopacidae familian sailkatua dago.
Vuorisirri (Calidris tenuirostris) on keskikokoinen kahlaaja. Lajin kuvaili ja nimesi Thomas Horsfield 1821.
Linnun pituus on 26–28 cm, siipien kärkiväli 62–66 cm ja paino 125–230 g. Naaras on selvästi kookkaampi. Suurikokoinen sirri, hieman isosirriä suurempi. Nokka on melko ohut ja pitkähkö ja lievästi alaspäin kaartunut. Höyhenpuku on lähes kauttaaltaan tummatäpläinen, vatsapuolelta vähiten. Sukupuolet ovat samanvärisiä.
Pesii Koillis-Siperian tundralla. Muuttolintu, joka talvehtii suurina parvina Etelä-Aasiassa Pakistanista Kiinaan ja Australiassa. Maailman populaation koko noin 380 000 yksilöä. Sen kanta on erittäin uhanalainen.[1] Lajia ei ole tavattu Suomessa.
Pesimäaikana laji elää tundralla ja arktisen alueen tunturien ja vaarojen niityillä ja pensaikoissa. Pesimäajan ulkopuolella rannikoiden muta- ja hiekkarannoilla.
Pesä on maassa ja munia on 4.
Hyönteiset, nilviäiset ja muut pienet selkärangattomat.
Vuorisirri (Calidris tenuirostris) on keskikokoinen kahlaaja. Lajin kuvaili ja nimesi Thomas Horsfield 1821.
Calidris tenuirostris
Le Bécasseau de l'Anadyr (Calidris tenuirostris) est une espèce d'oiseaux limicoles de taille moyenne.
Le Bécasseau de l'Anadyr mesure 26 à 28 cm. Son plumage est dans l'ensemble grisâtre. En plumage nuptial, les parties inférieures sont fortement tachetées de noir.
Ce bécasseau se nourrit surtout en sondant la vase. Mêlé à d'autres limicoles, il se regroupe en reposoirs importants et denses. La population avait été estimé en 2006 à 380 000 individus. Elle est aujourd'hui estimée à 295 000 individus. Le déclin serait dû en partie à la remise en état des vasières de Saemangeum (Corée du Sud).
Calidris tenuirostris
Le Bécasseau de l'Anadyr (Calidris tenuirostris) est une espèce d'oiseaux limicoles de taille moyenne.
O pilro de Bering (Calidris tenuirostris) é unha especie de ave limícola, a máis grande das especies do xénero dos pilros, Calidris.
O nome do xénero procede do grego kalidris ou skalidris, termo usado por Aristóteles para referirse a unha ave costeira de cor gris. O nome específico tenuirostris vén do latín e significa 'de peteiro delgado'.[2]
O seu hábitat de reprodución é a tundra do noroeste de Siberia. Aniñan no chan e poñen uns catro ovos nunha depresión que fan no chan. Son fortemente migratorios e pasan o inverno nas costas do sur de Asia ata Australia. Esta especie forma enormes bandadas en inverno. A especie foi rexistrada en pequeno número no oeste de Alasca a maioría dos anos e aparece como ave errante na Columbia Británica, Oregón, Virxinia Occidental e Maine.
A especie ten patas curtas e escuras e un peteiro escuro, delgado e de mediana lonxitude. Os adultos reprodutores teñen partes superiores grises con manchas, con algunhas plumas marróns avermelladas. A face, pescozo e peito teñen moitas manchas negras, e teñen tamén algunhas liñas na parte de atrás do ventre. En inverno a plumaxe faise uniformemente gris clara por arriba.
Esta ave está estreitamente relacionada co máis estendido pilro gordo (Calidris canutus). En plumaxe reprodutor, este último ten unha cara, pescozo e peito vermellos distintivos. Noutras plumaxes, o pilro de Bering pode identificarse polo seu maior tamaño, peteiro máis longo, peito máis ancho, e partes superiores con máis liñas.
Comen en chairas lamacentas e praias, sondando ou peteirando para buscar comida utilizando a vista. Comen principalmente moluscos e insectos.
A IUCN considéraa unha especie ameazada.[1] É unha das especies ás que se aplica o Acordo para a conservación das aves acuáticas migratorias africano-eurosiáticas (AEWA).
O pilro de Bering (Calidris tenuirostris) é unha especie de ave limícola, a máis grande das especies do xénero dos pilros, Calidris.
Burung kedidi besar adalah salah satu keluarga Scolopacidae. Dan merupakan salah satu jenis yang terbesar dari jenis Calidris lainnya.
Berukuran paling besar, 29 cm, di antara jenis kedidi lainnya. Berwarna keabuan dengan paruh panjang, bagian atas lebih gelap dengan coretan sama. Mahkota bercoret, dada dan sisi tubuh berbintik hitam (dalam masa berbiak tidak terlihat). Tungging dan sayap bergaris putih. Pada musim panas, dada terlihat kehitaman dan sayap bergaris merah karat. Iris coklat, paruh hitam, kaki abu-abu kehijauan[1].
Kedidi besar melakukan musim kawin di Siberia timur. Dan apabila mereka melakukan migrasi, mereka migrasi ke Asia Tenggara,Indonesia, dan Australia[2].
Burung ini Menggunakan parahnya yang panjang untuk mengais ke dalam lumpur, mencari cacing, dan udang-udangan yang tesembunyi.Burung perancah pengembara ini dapat melewati kawasan Sunda dalam perjalanan ke dan dari tempat makan ke selatan dan timur pada musim dingin. Pada sebagian musim, dapat menjadi pengunjung musim dingin yang tetap, singgah di sepanjang pesisir kawasan ini dan kadang-kadang terlihat dalam kelompok besar ratusan bahkan ribuan ekor[3].
Saat musim dingin kerap mengunjungi gosong lumpur yang luas, gosong pasir dan muara, jarang di danau[4].
Burung kedidi besar adalah salah satu keluarga Scolopacidae. Dan merupakan salah satu jenis yang terbesar dari jenis Calidris lainnya.
Il piovanello beccosottile (Calidris tenuirostris, Horsfield 1821) è un uccello della famiglia degli Scolopacidae.
Calidris tenuirostris non ha sottospecie, è monotipico.
Questo uccello vive in Asia, dalla Russia all'Indonesia e dall'Arabia Saudita alla Malaysia, in Australia e in Alaska. È di passo in Nuova Zelanda e nell'Oceania occidentale, in Europa occidentale (Spagna, Regno Unito, Germania, Danimarca e Norvegia), nelle Seychelles, in Marocco, Yemen e Bahrain.
Il piovanello beccosottile (Calidris tenuirostris, Horsfield 1821) è un uccello della famiglia degli Scolopacidae.
Burung Kedidi Dian Besar ialah salah satu daripada burung berhijrah yang boleh di dapati di Malaysia. Nama sainsnya Calidris tenuirosrtis[1].
Burung Kedidi Dian Besar adalah haiwan yang tergolong dalam golongan benda hidup, alam : haiwan, filum : kordata, sub-filum : bertulang belakang (vertebrata), kelas : burung. Burung Kedidi Dian Besar adalah haiwan berdarah panas, mempunyai sayap dan tubuh yang diselubungi bulu pelepah. Paruh Burung Kedidi Dian Besar tidak bergigi.
Burung Kedidi Dian Besar membiak dengan bertelur. Telur Burung Kedidi Dian Besar bercengkerang keras.
A - B - C - D - E - F - G - H - I - J - K - L - M - N - O - P - Q - R - S - T - U - V - W - X - Y - Z Burung Kedidi Dian Besar ialah salah satu daripada burung berhijrah yang boleh di dapati di Malaysia. Nama sainsnya Calidris tenuirosrtis.
De grote kanoet (Calidris tenuirostris) is de grootste van het geslacht Calidris.
De grote kanoet is 28 tot 30 cm lang. De vogel is sterk verwant aan de kanoet, maar is niet zo opvallend rood in de broedtijd; zowel in zomerkleed als in winterkleed heeft de grote kanoet duidelijke zwarte stippels op de borst. In zomerkleed zijn de bovendelen van de vogel warmbruin gekleurd, in winterkleed wordt de vogel veel meer grijs, net als de gewone kanoet. Het is een forse, vrij gedrongen vogel met korte hals en poten en een middellange snavel.[2]
De grote kanoet broedt op de toendra's in het noordoosten van Siberië. Het is een uitgesproken trekvogel die in grote troepen overwintert langs de kusten van zuidelijk Azië tot in Australië. Het is een dwaalgast in West-Europa.
De grote kanoet heeft een betrekkelijk klein broedgebied. De grootte van de wereldpopulatie werd in 2007 geschat op 292.000 tot 295.000 exemplaren. De soort gaat aantoonbaar in aantal achteruit en het tempo ligt boven de 77% in 22 jaar (6,6% per jaar). Grote stukken van waddengebieden, die belangrijk zijn als foerageergebied tijdens de trek, in onder andere China, Japan en Zuid-Korea (de polder Saemangeum) zijn verloren gegaan door inpoldering en hebben aantoonbaar effect op de grootte van de populatie. Om deze redenen staat deze strandloper als bedreigd op de Rode Lijst van de IUCN.[1] Ook in Australië wordt de grote kanoet beschouwd als een bedreigde diersoort. De vogel is beschermd via het AEWA.
In 1991 werd voor het eerst in Nederland een grote kanoet waargenomen. Dit was de zevende waarneming in Europa.[3]
De grote kanoet (Calidris tenuirostris) is de grootste van het geslacht Calidris.
Sibirsnipe (Calidris tenuirostris) er ein vadefugl i snipefamilien med hekketerritorium i nordaustre Sibir. Han er ein sterk trekkfugl, store mengder trekker til nordre og nordvestre kystområde av Australia, men andre trekker kortare, til Filippinane, sørlege Asia og Australasia. Nokre få trekkfuglar kan dukke opp så langt sør som på Stewart Island/Rakiura sør for Sørøya på New Zealand, og år om anna dukkar det opp streiffuglar i Vest-Europa.
Wikimedia Commons har multimedia som gjeld: Sibirsnipe Sibirsnipe (Calidris tenuirostris) er ein vadefugl i snipefamilien med hekketerritorium i nordaustre Sibir. Han er ein sterk trekkfugl, store mengder trekker til nordre og nordvestre kystområde av Australia, men andre trekker kortare, til Filippinane, sørlege Asia og Australasia. Nokre få trekkfuglar kan dukke opp så langt sør som på Stewart Island/Rakiura sør for Sørøya på New Zealand, og år om anna dukkar det opp streiffuglar i Vest-Europa.
Sibirsnipe (vitenskapelig navn Calidris tenuirostris) er en fugl.
Denne ornitologirelaterte artikkelen er foreløpig kort eller mangelfull, og du kan hjelpe Wikipedia ved å utvide den. Sibirsnipe (vitenskapelig navn Calidris tenuirostris) er en fugl.
Multimedia w Wikimedia Commons Biegus wielki (Calidris tenuirostris) – gatunek średniego ptaka wędrowny z rodziny bekasowatych (Scolopacidae).
Biegus wielki (Calidris tenuirostris) – gatunek średniego ptaka wędrowny z rodziny bekasowatych (Scolopacidae).
Występowanie Zamieszkuje północno-wschodnią Syberię. Zimuje w Azji południowo-wschodniej, Australii i na azjatyckich wybrzeżach Oceanu Indyjskiego. Do Polski zalatuje wyjątkowo, stwierdzony dwukrotnie (15-19.09.2001 - Zb. Turawski, 17.07.2014 - Ujście Wisły). Cechy gatunku W szacie godowej samiec ma białą głowę, szyję i pierś bardzo gęsto pokrytą czarnymi plamami. Grzbiet i pokrywy skrzydłowe czarne z dużymi, rdzawymi plamami na łopatkach. Spód ciała biały, dziób i nogi czarne. Samica nieco większa, z mniejszymi rdzawymi plamami. W upierzeniu spoczynkowym wierzch ciała bladoszary, a spód biały. Na wierzchu i piersi ciemne cętki. Wymiary średnie dł. ciała ok. 27 cmO Calidris tenuirostris é uma espécie de ave maçarico da Nova Zelândia que, segundo a IUCN, está em situação de risco de extinção.[1]
O Calidris tenuirostris é uma espécie de ave maçarico da Nova Zelândia que, segundo a IUCN, está em situação de risco de extinção.
Kolymasnäppa[2] (Calidris tenuirostris) är en starkt hotad östasiatisk snäppa, den största i släktet Calidris och närbesläktad med kustsnäppa (Calidris canutus).[3]
Kolymasnäppan har korta ben, medellång svagt nedåtböjd näbb med grov bas och tunn spets. Den har långa vingar som stående, sträcker sig lite längre än stjärten och ger den en spetsigt och utdraget akterparti. Fågeln mäter 24-27 centimeter. Adulta fåglar i häckningsdräkt har mörka ben, vattrad gråaktig ovansida med en aning rostbrunt på skuldrorna. Undersidan är mestadels vit. Ansiktet, strupen och bröstet är kraftigt svartfläckat och den är även något streckad kroppssida. I vinterdräkt är ovansidan enfärgat grå. Om vintern uppträder den ofta i stora flockar.
Den är lik kustsnäppan men är något större, har längre näbb, mindre huvud, längre hals och kraftigare streckade ovansida och fläckat bröst. I häckningsdräkt skiljer sig vidare kustsnäppan med sitt röda ansikte, strupe och bröst.
Kolymasnäppan häckar på tundran i nordöstra Sibirien. De är långflyttare som övervintrar vid kuster från södra Asien, som längst västerut i Oman på Arabiska halvön, och österut till Australien.
Felflugna individer har observerats på många håll i världen som Alaska, Kanada, USA, Marocko och Nya Zeeland. Den är en sällsynt gäst i Västeuropa och har observerats i Storbritannien, Tyskland, Polen, Nederländerna, Spanien, Norge och Danmark. I Sverige har den observerats vid tre tillfällen: i Ottenby på Öland i augusti 2005, vid Hjälstaviken i Uppland juni 2012 och samma individ senare på Visingsö samt återigen i Ottenby i juni 2015.
Kolymasnäppan lägger i genomsnitt fyra ägg i redet som är en urgröpning i marken. Äggen ruvas av båda föräldrar i genomsnitt 21 dygn. Den lägger endast en kull om året. De födosöker genom att patrullera gyttjiga stränder där de plockar upp föda som de lokaliserar med synen. De lever främst av blötdjur och insekter.
2006 uppskattades världspopulationen till 380 000 individer. Efter torrläggning av våtmarkerna i Saemanguem i Sydkorea försvann cirka 90 000 icke-häckande individer. Undersökningar på andra platser i Sydkorea bekräftar att de inte bytt rastplats och en minskning i samma storleksordning och vid samma tidpunkt i Australien tyder på att de individerna har dött. Därefter uppskattades antalet därför till 292 000-295 000 individer 2007. Arten kategoriseras numera som starkt hotad.[1] Kolymasnäppan är en art som förts upp på fördraget Agreement on the Conservation of African-Eurasian Migratory Waterbirds (AEWA).
Kolyma är en region i nordöstra Sibirien i Ryska federationen, som är belägen mellan Norra ishavet i norr och Ochotska havet i syd. Fågeln har på svenska också kallats större kustsnäppa.
Wikimedia Commons har media som rör kolymasnäppa.
Kolymasnäppa (Calidris tenuirostris) är en starkt hotad östasiatisk snäppa, den största i släktet Calidris och närbesläktad med kustsnäppa (Calidris canutus).
Dẽ lớn[2] (tên khoa học: Calidris tenuirostris) là một loài chim trong họ Scolopacidae.[3] Môi trường sống sinh sản của loài dẽ này là lãnh nguyên ở phía đông bắc Siberia. Chúng làm tổ trên mặt đất và đẻ khoảng bốn trứng trong một lỗ cạo trên mặt đất. Chúng là loài di cư mạnh trong mùa đông trên bờ biển ở miền nam châu Á thông qua Úc. Loài này tạo thành đàn lớn vào mùa đông. Đó là một loài lang thang hiếm khi thấy ở Tây Âu. Loài này có chân đen ngắn và dài vừa phải mỏ mỏng tối màu. Chim trong mùa sinh sản có vết lốm đốm trên lưng màu xám với một số lông nâu đỏ. Mặt, cổ họng và ngực có rất nhiều đốm đen, và cũng có một số vệt trên bụng phía sau. Vào mùa đông bộ lông trở nên màu xám nhạt đồng nhất ở trên.
Bài viết Bộ Choi choi này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn. Dẽ lớn (tên khoa học: Calidris tenuirostris) là một loài chim trong họ Scolopacidae. Môi trường sống sinh sản của loài dẽ này là lãnh nguyên ở phía đông bắc Siberia. Chúng làm tổ trên mặt đất và đẻ khoảng bốn trứng trong một lỗ cạo trên mặt đất. Chúng là loài di cư mạnh trong mùa đông trên bờ biển ở miền nam châu Á thông qua Úc. Loài này tạo thành đàn lớn vào mùa đông. Đó là một loài lang thang hiếm khi thấy ở Tây Âu. Loài này có chân đen ngắn và dài vừa phải mỏ mỏng tối màu. Chim trong mùa sinh sản có vết lốm đốm trên lưng màu xám với một số lông nâu đỏ. Mặt, cổ họng và ngực có rất nhiều đốm đen, và cũng có một số vệt trên bụng phía sau. Vào mùa đông bộ lông trở nên màu xám nhạt đồng nhất ở trên.
Большой песочник гнездится исключительно на территории России, то есть является гнездовым эндемиком этой страны. Ареал охватывает горные тундры Восточной Сибири и Дальнего Востока к востоку от Верхоянского хребта. Северная граница гнездовий проходит через горные районы в дельте Колымы и Чукотского полуострова, южная через хребты Становой, Джугджур и юго-западную оконнечность Колымского нагорья[12].
Места зимовок находятся на побережьях Индостана, Юго-Восточной Азии и Австралазии. Значительное количество птиц перемещается на северо-запад Австралии и берега залива Карпентария. Изредка зимует в западной части Индонезии и ещё реже в Новой Зеландии. Случайные залёты известны в Саудовской Аравии и Марокко. Годовалые птицы не возвращаются на гнездовья, а проводят лето на зимовках[2].
Места обитания большого песочника заметно отличаются от других представителей рода и больше напоминают таковые у более крупных куликов, таких как монгольский зуёк, пепельный улит и кроншнеп-малютка. Подавляющее число видов песочников в гнездовой период выбирает арктические побережья и сырые зональные тундры. В отличие от них, большой отдаёт предпочтение плоским вершинам горной тундры, на которых плотно сросшиеся с субстратом (накипные) лишайники и редкие пятна травянистой растительности наподобие дриады, толокнянки альпийской, водяники и голубики теряются на фоне обширных пространств из голого щебня[6][13]. На зимовках песочник держится на морских побережьях либо в непосредственной близости от них — в устьях рек либо по берегам мелких лагун[14].
Моногам[15]. Весной первые птицы появляются на Сахалине в конце первой декады мая, интенсивный пролёт происходит в третьей декаде мая[16]. Откладка яиц в мае — июне. В гнезде 4 яйца, насиживают оба родителя в течение 21 дня. Выводок водит самец, в то время как самка покидает гнездо вскоре после появления на свет птенцов. Птенцы поднимаются на крыло в возрасте 20 — 25 дней[15]. По наблюдением на Сахалине, осенне-летние перемещения куликов начинаются в июле, продолжаются в августе—сентябре и заканчиваются в октябре[16].
В гнездовой период взрослые птицы питаются преимущественно ягодами, однако птенцов откармливают насекомыми. На зимовках основу питания составляют двустворчатые моллюски. Кроме того, употребляет в пищу улиток, ракообразных, кольчатых червей и голотурий[15].
Воспроизвести медиафайл Видеоклип с участием больших песочников Большой песочник гнездится исключительно на территории России, то есть является гнездовым эндемиком этой страны. Ареал охватывает горные тундры Восточной Сибири и Дальнего Востока к востоку от Верхоянского хребта. Северная граница гнездовий проходит через горные районы в дельте Колымы и Чукотского полуострова, южная через хребты Становой, Джугджур и юго-западную оконнечность Колымского нагорья.
Места зимовок находятся на побережьях Индостана, Юго-Восточной Азии и Австралазии. Значительное количество птиц перемещается на северо-запад Австралии и берега залива Карпентария. Изредка зимует в западной части Индонезии и ещё реже в Новой Зеландии. Случайные залёты известны в Саудовской Аравии и Марокко. Годовалые птицы не возвращаются на гнездовья, а проводят лето на зимовках.
Места обитания большого песочника заметно отличаются от других представителей рода и больше напоминают таковые у более крупных куликов, таких как монгольский зуёк, пепельный улит и кроншнеп-малютка. Подавляющее число видов песочников в гнездовой период выбирает арктические побережья и сырые зональные тундры. В отличие от них, большой отдаёт предпочтение плоским вершинам горной тундры, на которых плотно сросшиеся с субстратом (накипные) лишайники и редкие пятна травянистой растительности наподобие дриады, толокнянки альпийской, водяники и голубики теряются на фоне обширных пространств из голого щебня. На зимовках песочник держится на морских побережьях либо в непосредственной близости от них — в устьях рек либо по берегам мелких лагун.
大滨鹬（学名：Calidris tenuirostris），又稱姥鷸，为鹬科滨鹬属的鸟类。在中国大陆，分布于辽宁、河北、山东、江苏、浙江、福建、贵州、广东、海南等地。该物种的模式产地在爪哇。[1]
这是一篇鴴形目相關小作品。你可以通过编辑或修订扩充其内容。 
オバシギ（尾羽鷸、学名：Calidris tenuirostris）は、チドリ目シギ科に分類される鳥類の一種である。
シベリア北東部で繁殖し、冬季はインド、東南アジア、オーストラリアに渡り越冬する。
日本では、旅鳥として春と秋の渡りの時に全国各地で普通に見られる。
全長28cm。夏羽は頭部から胸にかけて黒い斑が密にあり、脇にも黒褐色の斑がある。背から上面は黒褐色で白い羽縁があるが、肩羽に赤褐色の斑がある。腰は白い。腹は白く黒斑がある。冬羽では、体上面が灰色っぽくなる。雌雄同色である。嘴は黒く、頭部の長さより長い。
非繁殖期には、干潟や河口、海岸、川岸、海岸近くの水田などに生息する。数羽から数十羽の群れで生活している。繁殖期はツンドラや荒れた草原などに生息する。
砂泥地で、貝類や甲殻類、昆虫類などを捕食する。特に貝類を好んで食べる。また、植物の種子を食べることもある。
繁殖期は5月下旬から7月で、苔の生えた地上に営巣し、普通4卵を産む。雌は産卵後暫くすると巣から離れ、それ以降は雄が抱卵、育雛をする。
「ケッケッ」「キュ キュ」などと鳴く。
