Die Wulpe (Numenius) is 'n genus van voëls in die familie van strandlopers en snippe (Scolopacidae). Die genus omvat 8 spesies.[1] Hulle word gekenmerk aan hul gevlekte bruin vere en lang, dun, afwaarts geboë snawels.
Die Wulpe (Numenius) is 'n genus van voëls in die familie van strandlopers en snippe (Scolopacidae). Die genus omvat 8 spesies. Hulle word gekenmerk aan hul gevlekte bruin vere en lang, dun, afwaarts geboë snawels.
Ar c'hefeleged a zo evned hirc'harek eus ar c'herentiad Scolopacidae, asambles gant ar gioc'hed hag ar strelleged.
8 spesad kefeleged a zo:
En ur genad all (Scolopax) emañ ar c'hefeleged-koad.
Diouzh an evnoniourien e vez renket ar c'hefeleged en urzhiad Charadriiformes pe Ciconiiformes.
Ar c'hefeleged a zo evned hirc'harek eus ar c'herentiad Scolopacidae, asambles gant ar gioc'hed hag ar strelleged.
Polits i becuts – siglots al País Valencià – són els noms vulgars que reben les diferents espècies del gènere Numenius, grup d'aus de la família dels escolopàcids (Scolopacidae). Aquest gènere es caracteritza per un llarg i fi bec, corbat cap avall, amb un plomatge principalment de color marró que canvia poc amb les estacions. Es tracta d'un dels llinatges més antics de l'ordre dels caradriformes (Charadriiformes), juntament amb els tètols, que es diferencien pel bec recte (Thomas, 2004).[1]
Aquests ocells s'alimenten furgant al fang o sobre sòl molt tou, a la recerca de cucs i altres invertebrats amb els seus llargs becs. També prenen crancs i animals semblants.
L'única espècie que es presenta amb freqüència als Països Catalans és el becut.
Se n'han descrit 8 espècies d'aquest gènere, dues d'elles possiblement extintes:[2]
Polits i becuts – siglots al País Valencià – són els noms vulgars que reben les diferents espècies del gènere Numenius, grup d'aus de la família dels escolopàcids (Scolopacidae). Aquest gènere es caracteritza per un llarg i fi bec, corbat cap avall, amb un plomatge principalment de color marró que canvia poc amb les estacions. Es tracta d'un dels llinatges més antics de l'ordre dels caradriformes (Charadriiformes), juntament amb els tètols, que es diferencien pel bec recte (Thomas, 2004).
Aquests ocells s'alimenten furgant al fang o sobre sòl molt tou, a la recerca de cucs i altres invertebrats amb els seus llargs becs. També prenen crancs i animals semblants.
L'única espècie que es presenta amb freqüència als Països Catalans és el becut.
Numenius (spover) er en slægt af vadefugle. Slægten omfatter 8 arter i verden, hvoraf småspove (Numenius phaeopus) og storspove (Numenius arquata) forekommer i Danmark. Navnet Numenius betyder 'nymåne' (af græsk neos 'ny' og mene 'måne'), hvilket hentyder til at næbbets form minder om månen lige omkring tidspunktet for nymåne [1].
Numenius (spover) er en slægt af vadefugle. Slægten omfatter 8 arter i verden, hvoraf småspove (Numenius phaeopus) og storspove (Numenius arquata) forekommer i Danmark. Navnet Numenius betyder 'nymåne' (af græsk neos 'ny' og mene 'måne'), hvilket hentyder til at næbbets form minder om månen lige omkring tidspunktet for nymåne .
Die Brachvögel (Numenius) sind eine Gattung aus der Familie der Schnepfenvögel (Scolopacidae). Sie sind durch einen langen, schmalen, abwärts gebogenen Schnabel und ein einfarbig braunes Federkleid ohne größere jahreszeitliche Veränderungen charakterisiert. Die nahe verwandten Pfuhlschnepfen unterscheiden sich durch ihren geraden Schnabel.
Brachvögel ernähren sich hauptsächlich von Insekten, Würmern und anderen Wirbellosen, die sie mit ihrem langen Schnabel in sumpfigen Böden suchen, aber auch von Beeren. Ein für Brachvögel ungewöhnliches Nahrungsspektrum zeigt der sehr seltene Borstenbrachvogel. Er frisst auch Eidechsen, kleine Bodensäuger und Aas, außerdem auch die Eier von Seevögeln, die er gelegentlich sogar unter brütenden Vögeln wegpickt. Gewöhnlich brechen Borstenbrachvögel die Schale auf, indem sie die Eier auf den Boden fallen lassen. Borstenbrachvögel wurden aber auch schon dabei beobachtet, dass sie Steine auf die Eier fallen ließen.[1] Auf ihren langen Wanderungen zeigen sie hohe Flexibilität bei der Ernährung, der Borstenbrachvogel wurde schon beim Plündern von Seevogelnestern beobachtet.
Die Brachvögel (Numenius) sind eine Gattung aus der Familie der Schnepfenvögel (Scolopacidae). Sie sind durch einen langen, schmalen, abwärts gebogenen Schnabel und ein einfarbig braunes Federkleid ohne größere jahreszeitliche Veränderungen charakterisiert. Die nahe verwandten Pfuhlschnepfen unterscheiden sich durch ihren geraden Schnabel.
Brachvögel ernähren sich hauptsächlich von Insekten, Würmern und anderen Wirbellosen, die sie mit ihrem langen Schnabel in sumpfigen Böden suchen, aber auch von Beeren. Ein für Brachvögel ungewöhnliches Nahrungsspektrum zeigt der sehr seltene Borstenbrachvogel. Er frisst auch Eidechsen, kleine Bodensäuger und Aas, außerdem auch die Eier von Seevögeln, die er gelegentlich sogar unter brütenden Vögeln wegpickt. Gewöhnlich brechen Borstenbrachvögel die Schale auf, indem sie die Eier auf den Boden fallen lassen. Borstenbrachvögel wurden aber auch schon dabei beobachtet, dass sie Steine auf die Eier fallen ließen. Auf ihren langen Wanderungen zeigen sie hohe Flexibilität bei der Ernährung, der Borstenbrachvogel wurde schon beim Plündern von Seevogelnestern beobachtet.
De Gütvagels oder Tüütwelpen (Numenius) sünd en Geslecht mank de Snippenvagels (Scolopacidae). Se hefft all en langen, smallen Snavel, de na nedden daalböögt is un dreegt en bruun Fedderkleed, dat sik mit de Johrtieden nich ännert. Vun ehre neegsten Verwandten, de Grüttos, verscheelt se sik dör de Snavelform. Grüttosnavels sünd liek un nich krumm.
Freten doot Gütvagels toeerst Insekten, Wörmer un annere Warvellose, de se mit ehren langen Snavel in'e Motten un sumpige Eer söökt. Man ok Beeren versmaht se nich. Besünners is, wat de Tahiti-Gütvagel freten deit: He vertehrt ok Eerdkrupers, lüttje Söögdeerter un Aas, bovendem ok Eier vun Seevagels, de he towielen ok unner de Olen bi dat Bröden wegpicken deit.[1]
. Mehr Biller, Videos oder Audiodateien to’t Thema gifft dat bi Wikimedia Commons. De Gütvagels oder Tüütwelpen (Numenius) sünd en Geslecht mank de Snippenvagels (Scolopacidae). Se hefft all en langen, smallen Snavel, de na nedden daalböögt is un dreegt en bruun Fedderkleed, dat sik mit de Johrtieden nich ännert. Vun ehre neegsten Verwandten, de Grüttos, verscheelt se sik dör de Snavelform. Grüttosnavels sünd liek un nich krumm.
Freten doot Gütvagels toeerst Insekten, Wörmer un annere Warvellose, de se mit ehren langen Snavel in'e Motten un sumpige Eer söökt. Man ok Beeren versmaht se nich. Besünners is, wat de Tahiti-Gütvagel freten deit: He vertehrt ok Eerdkrupers, lüttje Söögdeerter un Aas, bovendem ok Eier vun Seevagels, de he towielen ok unner de Olen bi dat Bröden wegpicken deit.
Kwa matumizi mengine za jina hili angalia Membe (maana)
Membe ni ndege wa jenasi Numenius katika familia ya Scolopacidae. Bartramia longicauda ana mnasaba sana na membe. Ndege hawa ni wakubwa kabisa katika familia hii. Wana miguu mirefu na mdomo mrefu unaopingwa chini (isipokuwa Bartramia). Wana rangi kahawia na madoa na michirizi nyeupe mwaka mzima. Hutafuta chakula kwa matope wakiingiza mdomo mrefu wao, na hula nyungunyungu, daa, wadudu na gegereka. Hutaga mayai 3-6 ardhini kwa manyasi.
Membe sululu
Membe sautisaba
Upland sandpiper
Long-billed curlew
Far eastern curlew
Little curlew
Bristle-thighed curlew
Kwa matumizi mengine za jina hili angalia Membe (maana)
Membe ni ndege wa jenasi Numenius katika familia ya Scolopacidae. Bartramia longicauda ana mnasaba sana na membe. Ndege hawa ni wakubwa kabisa katika familia hii. Wana miguu mirefu na mdomo mrefu unaopingwa chini (isipokuwa Bartramia). Wana rangi kahawia na madoa na michirizi nyeupe mwaka mzima. Hutafuta chakula kwa matope wakiingiza mdomo mrefu wao, na hula nyungunyungu, daa, wadudu na gegereka. Hutaga mayai 3-6 ardhini kwa manyasi.
Төөчулдуктар (лат. Numenius) — чулдук чымчыктарынын бир уруусу, булардын кыйла түрү бар: ири төөчулдук (лат. N. arquata), ичке тумшук төөчулдук (N. tenuirostris), кидик төөчулдук (N. minutus), кадимки төөчулдук (N. phaeopus), эскимос төөчулдугу (N. borealis).
_(12).jpg)
Hƿilpe is ǣniȝ sumra eahta cynna stǣþfugla. Hie hǣfdon lange, gehylcede ceaflas.
The curlews (/ˈkɜːrljuː/) are a group of nine species of birds in the genus Numenius, characterised by their long, slender, downcurved bills and mottled brown plumage. The English name is imitative of the Eurasian curlew's call, but may have been influenced by the Old French corliu, "messenger", from courir , "to run". It was first recorded in 1377 in Langland's Piers Plowman "Fissch to lyue in þe flode..Þe corlue by kynde of þe eyre".[1] In Europe "curlew" usually refers to one species, the Eurasian curlew (Numenius arquata).
They are one of the most ancient lineages of scolopacid waders, together with the godwits which look similar but have straight bills.[2] Curlews feed on mud or very soft ground,[3][4] searching for worms and other invertebrates with their long bills. They will also take crabs and similar items.
Curlews enjoy a worldwide distribution. Most species show strong migratory habits and consequently one or more species can be encountered at different times of the year in Europe, Ireland, Britain, Iberia, Iceland, Africa, Southeast Asia, Siberia, North America, South America and Australasia. The distribution of curlews has altered considerably in the past hundred years as a result of changing agricultural practices. Reclamation and drainage of marshy fields and moorland, and afforestation of the latter, have led to local decreases, while conversion of forest to grassland in some parts of Scandinavia has led to increases there.[5] There are now only a small number of curlews in Ireland and Britain raising concerns that the bird will go extinct in those countries.[6]
The stone-curlews are not true curlews (family Scolopacidae) but members of the family Burhinidae, which is in the same order Charadriiformes, but only distantly related within that.
The genus Numenius was erected by the French scientist Mathurin Jacques Brisson in his Ornithologie published in 1760.[7] The type species is the Eurasian curlew (Numenius arquata).[8] The Swedish naturalist Carl Linnaeus had introduced the genus Numenius in the 6th edition of his Systema Naturae published in 1748,[9] but Linnaeus dropped the genus in the important tenth edition of 1758 and put the curlews together with the woodcocks in the genus Scolopax.[10][11] As the publication date of Linnaeus's sixth edition was before the 1758 starting point of the International Commission on Zoological Nomenclature, Brisson and not Linnaeus is considered as the authority for the genus.[12] The name Numenius is from Ancient Greek noumenios, a bird mentioned by Hesychius. It is associated with the curlews because it appears to be derived from neos, "new" and mene "moon", referring to the crescent-shaped bill.[13]
The genus contains nine species:[14]
The Late Eocene (Montmartre Formation, some 35 mya) fossil Limosa gypsorum of France was originally placed in Numenius and may in fact belong there.[17] Apart from that, a Late Pleistocene curlew from San Josecito Cave, Mexico has been described.[18] This fossil was initially placed in a distinct genus, Palnumenius, but was actually a chronospecies or paleosubspecies related to the long-billed curlew.
The upland sandpiper (Bartramia longicauda) is an odd bird which is the closest relative of the curlews.[2] It is distinguished from them by its yellow legs, long tail, and shorter, less curved bill.
The curlews (/ˈkɜːrljuː/) are a group of nine species of birds in the genus Numenius, characterised by their long, slender, downcurved bills and mottled brown plumage. The English name is imitative of the Eurasian curlew's call, but may have been influenced by the Old French corliu, "messenger", from courir , "to run". It was first recorded in 1377 in Langland's Piers Plowman "Fissch to lyue in þe flode..Þe corlue by kynde of þe eyre". In Europe "curlew" usually refers to one species, the Eurasian curlew (Numenius arquata).
Kurlo estas komuna nomo por la birdoj el la genro Numenius, grupo de ok specioj de vadbirdoj de la familio de Skolopedoj, karakterizitaj de longa fajna subenkurvita beko kaj ĉfe bruna plumaro kun malmulta laŭsezona ŝanĝo. Ili estas unu el la plej antikvaj grupoj de vadbirdoj Skolopedoj, kune kun limozoj kiuj aspektas similaj sed havas rektajn bekojn (Thomas, 2004). En Eŭropo "Kurlo" kutime uzeblas por unu el la specioj, nome Granda kurlo Numenius arquata.
Kurloj manĝas ĉe koto aŭ tre milda grundo, serĉante vermojn kaj aliajn senvertebrulojn per siaj longaj bekoj. Ili predas ankaŭ krabojn kaj similajn predojn.
Malfrua Eocena fosilia Limosa gypsorum el Francio estis dekomence lokita ene de genro Numenius kaj ja povas fakte aparteni al tiu (Olson, 1985).
La Longvosta tringo (Bartramia longicauda) estas rara birdo plej proksima parenco de kurloj (Thomas, 2004). Ĝi diferencas el tiuj pro ties flavaj kruroj, longa vosto kaj pli mallonga kaj malpli kurva beko.
La ŝtonturnuloj ne estas veraj kurloj de la familio Skolopedoj, sed membroj de la familio Burinedoj, kiu estas en la sama ordo de ĥaradrioformaj, sed iom malproksime.
Kurlo estas komuna nomo por la birdoj el la genro Numenius, grupo de ok specioj de vadbirdoj de la familio de Skolopedoj, karakterizitaj de longa fajna subenkurvita beko kaj ĉfe bruna plumaro kun malmulta laŭsezona ŝanĝo. Ili estas unu el la plej antikvaj grupoj de vadbirdoj Skolopedoj, kune kun limozoj kiuj aspektas similaj sed havas rektajn bekojn (Thomas, 2004). En Eŭropo "Kurlo" kutime uzeblas por unu el la specioj, nome Granda kurlo Numenius arquata.
Kurloj manĝas ĉe koto aŭ tre milda grundo, serĉante vermojn kaj aliajn senvertebrulojn per siaj longaj bekoj. Ili predas ankaŭ krabojn kaj similajn predojn.
Numenius es un género de aves caradriformes de la familia Scolopacidae conocidas vulgarmente como zarapitos.[1]
Se conocen nueve especies de Numenius:[2]
Numenius es un género de aves caradriformes de la familia Scolopacidae conocidas vulgarmente como zarapitos.
Kurlinta (Numenius) Scolopacidae familiako genero baten izen arrunta da.
Kuliska mota handia da, gure artean neguan ikusten dena.[1]
Generoak, egun, 8 espezie ditu:[2]
Kurlinta (Numenius) Scolopacidae familiako genero baten izen arrunta da.
Kuliska mota handia da, gure artean neguan ikusten dena.
Kuovit (Numenius) on kurppien heimoon kuuluva lintusuku. Kuovien sukuun kuuluu kahdeksan lajia.
Kuovit (Numenius) on kurppien heimoon kuuluva lintusuku. Kuovien sukuun kuuluu kahdeksan lajia.
Numenius
Numenius est un genre d'oiseaux limicoles qui ont courlis pour nom normalisé.
Les courlis sont caractérisés par un bec long, fin et recourbé vers le bas, et un plumage surtout marron avec peu de changements suivant la saison. Ils représentent une des lignées les plus anciennes de limicoles scolopacidés, avec les barges qui leur ressemblent mais possèdent des becs droits ou légèrement retroussés[1]. En Europe on désigne généralement par « courlis » une seule espèce, le Courlis cendré (Numenius arquata).
Les courlis trouvent leur nourriture dans la vase ou la terre très molle, où ils cherchent des vers et d'autres invertébrés avec leurs longs becs. Ils prennent aussi des crabes et des animaux analogues.
Les œdicnèmes, souvent nommés « courlis de terre », ne sont pas de vrais courlis (famille des scolopacidés), mais ils appartiennent à la famille des burhinidés, classée dans le même ordre des Charadriiformes.
D'après la classification de référence (version 10.1, 2020) du Congrès ornithologique international (ordre phylogénique) :
Numenius
Numenius est un genre d'oiseaux limicoles qui ont courlis pour nom normalisé.
Spóar eru átta flokkar fugla af tegundinni Numenius, einkenni þeirra eru mjór niðursveigður goggur og brúnar fjaðrir sem breytast lítið eftir árstíðum. Í Evrópu er vanalega aðeins talað um eina tegund spóa, það er að segja Numenius arquata.
I chiurli (Numenius) sono un genere di uccelli della famiglia degli scolopacidi.[1]
Comprende le seguenti specie[1]:
Il termine chiurlo (o anche chiù) viene usato popolarmente, ma anche in letteratura, per indicare principalmente l'assiolo[2][3] il cui canto risuona distinto nel silenzio notturno, come riportato per esempio nell’omonima poesia di Giovanni Pascoli. Oppure per indicarne il verso stesso[4], ne dà un esempio scritto Pirandello ne I vecchi e i giovani: Sonò a un tratto nel bujo sopravvenuto il chiurlo lontano d'un assiolo, come un singulto.
Inoltre il nome chiurlo viene talvolta usato nel parlare popolare anche per il mignattaio e il piovanello maggiore.[5]
I chiurli (Numenius) sono un genere di uccelli della famiglia degli scolopacidi.
Kuitalas (Numenius) ir sloku dzimtas (Scolopacidae) tārtiņveidīgo putnu ģints, kas apvieno 8 sugas.[1] Zinātniskais nosaukums Numenius atvasināts no sengrieķu valodas (noumenios) un latviski nozīmē "jauns mēness", atspoguļojot izliekto putna knābi, kas atgādina jauna mēness sirpi.[2]
Kuitalas sastopamas gandrīz visā pasaulē, izņemot Antarktīdu. Lielākā daļa kuitalu sugu ir gājputni. Tās ligzdo ziemeļu reģionos (Arktikā, Subarktikā, kā arī mērenajā joslā), bet ziemo dienvidos (tropos un Dienvidu puslodes mērenajā joslā).[3] Kuitalas, atkarībā no sugas, ligzdo Eiropā, Īriju, Britu salas un Islandi ieskaitot, Sibīrijā, Krievijas Tālajos Austrumos un Ziemeļamerikā, ziemo Āfrikā, Dienvidaustrumāzijā, Austrālāzijā un Dienvidamerikā.
Latvijā sastopamas divas kuitalu sugas: kuitala (Numenius arquata) un lietuvainis (Numenius phaeopus).[4] 1926. gada rudenī Vecgulbenē tikusi nošauta, iespējams, tievknābja kuitala (Numenius tenuirostris), kas mūsdienās, iespējams, ir izmirusi. Tā kā šis gadījums nav uzskatāms par pārliecinoši pierādītu — iegūtais eksemplārs nav saglabājies, noteikšanas pazīmju apraksts nav publicēts, taksidermista putnu noteikšanas prasmes arī nav zināmas —, tad suga izslēgta no Latvijas putnu saraksta.[5]
Kuitalas ir liela auguma bridējputni ar garu, uz leju noliektu knābi un garām kājām.[6] To apspalvojums ir brūni, pelēki raibumots, ar gaišu vēderu un zemasti. Kuitalām ļoti līdzīgas ir puskuitalas, kuras visvieglāk atšķirt pēc knābjiem. Pēdējām knābis ir taisns vai viegli uzliekts uz augšu.[7] Lielākā ģintī ir lielā kuitala (Numenius madagascariensis), kuras ķermeņa garums var sasniegt 66 cm, svars 1350 g.[8] Par lielo kuitalu, lai arī īsāka (57 cm[9]), tomēr smagāka ir kuitala (Numenius arquata), kuras mātīte var svērt 1,36 kg, bet tēviņš 1,1 kg.[10]
Kuitalas barojas, ar garo knābi iztaustot dūņas vai ļoti mīkstus dubļus un meklējot ūdens tārpus un citus bezmugurkaulniekus, vēžveidīgos ieskaitot.[11]
Kuitalas (Numenius) ir sloku dzimtas (Scolopacidae) tārtiņveidīgo putnu ģints, kas apvieno 8 sugas. Zinātniskais nosaukums Numenius atvasināts no sengrieķu valodas (noumenios) un latviski nozīmē "jauns mēness", atspoguļojot izliekto putna knābi, kas atgādina jauna mēness sirpi.
Voor de Griekse filosoof met dezelfde naam, zie Numenius van Apamea Numenius is een geslacht van vogels uit de familie strandlopers en snippen (Scolopacidae). Het geslacht telt 8 soorten.[1]
Numenius is een geslacht van vogels uit de familie strandlopers en snippen (Scolopacidae). Het geslacht telt 8 soorten.
Numenius er ei biologisk slekt av åtte spovar, karakterisert av lange, slanke, nedkurva nebb og spraglete brun fjørdrakt. Saman med spovar i slekta Limosa som liknar, men har rett nebb, er dei ei av dei eldste linjene i snipefamilien.[1]
Numenius-spovar beitar i gjørme eller veldig mjukt underlag, og søkjer etter makk og andre virvellause dyr med dei lange nebba sine. Dei vil òg ta krabbar og liknande dyr.
Desse spovane har ein verdsomspennande distribusjon. Dei fleste viser sterke trekkvanar og dermed kan ein eller fleire artar treffast i ulike årstider på Dei britiske øyane, Iberia, Island og i Afrika, Søraust-Asia, Sibir, Nord-Amerika, Sør-Amerika og Australasia.
Numenius-spovane i rekkjefølgje etter Clementslista versjon 6.5 frå desember 2010 [2] med norske namn etter Norske navn på verdens fuglar. [3]
Numenius er ei biologisk slekt av åtte spovar, karakterisert av lange, slanke, nedkurva nebb og spraglete brun fjørdrakt. Saman med spovar i slekta Limosa som liknar, men har rett nebb, er dei ei av dei eldste linjene i snipefamilien.
Numenius-spovar beitar i gjørme eller veldig mjukt underlag, og søkjer etter makk og andre virvellause dyr med dei lange nebba sine. Dei vil òg ta krabbar og liknande dyr.
Desse spovane har ein verdsomspennande distribusjon. Dei fleste viser sterke trekkvanar og dermed kan ein eller fleire artar treffast i ulike årstider på Dei britiske øyane, Iberia, Island og i Afrika, Søraust-Asia, Sibir, Nord-Amerika, Sør-Amerika og Australasia.
ArtslistaNumenius-spovane i rekkjefølgje etter Clementslista versjon 6.5 frå desember 2010 med norske namn etter Norske navn på verdens fuglar.
Dvergspove, Numenius minutus Eskimospove, Numenius borealis Småspove, Numenius phaeopus Alaskaspove, Numenius tahitiensis Austspove, Numenius madagascariensis Smalnebbspove, Numenius tenuirostris Storspove, Numenius arquata Langnebbspove, Numenius americanusNumenius er en slekter snipefugler. Gruppene Limosa og Numenius inneholder de artene som vi refererer til som spover. De har et slankt, nedoverbøyd nebb og stort sett brun fjærdrakt som endrer seg lite gjennom årstidene.
De finner føde i gjørme eller veldig myk bakke hvor de leter etter makk og andre smådyr. De tar også krabber og lignende.
Præriesnipe er den nærmeste slektningen til Numenius. Den skiller seg fra gruppen ved sine gule bein, lange sjert og kortere, mindre buede nebb.
Det franske fossilet Limosa gypsorum fra sent i Eocen-epoken (rundt 35 millioner år siden) ble opprinnelig plassert i Numenius og hører kanskje hjemme her også.
Et fossil fra sent i pleistocen fra Mexico har også blitt beskrevet. Dette fossilet ble opprinnelig plassert i en egen slekt, Palnumenius, men var egentlig en kronospecie beslektet med Numenius americanus.
Numenius er en slekter snipefugler. Gruppene Limosa og Numenius inneholder de artene som vi refererer til som spover. De har et slankt, nedoverbøyd nebb og stort sett brun fjærdrakt som endrer seg lite gjennom årstidene.
De finner føde i gjørme eller veldig myk bakke hvor de leter etter makk og andre smådyr. De tar også krabber og lignende.
Multimedia w Wikimedia Commons Numenius – rodzaj ptaka z rodziny bekasowatych (Scolopacidae).
Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Eurazji i Ameryce Północnej[6].
Długość ciała 28–66 cm; masa ciała 118–1360 g; rozpiętość skrzydeł 68–110 cm; płcie podobne, lecz samce są mniejsze i lżejsze od samic[7].
Gr. νουμηνιος noumēnios – ptak wspomniany przez Hezychiusza, tradycyjnie wiązany z kulikem wielkim ze względu na jego dziób w kształcie półksiężyca, od νουμηνια noumēnia – nów, od νεος neos – nowy; μηνη mēnē, μηνης mēnēs – księżyc (por. łac. numen, numinis – kiwając głową, od nuere – kiwać, zgodzić się)[8].
Do rodzaju należą następujące gatunki[9]:
Numenius – rodzaj ptaka z rodziny bekasowatych (Scolopacidae).
Numenius é um género de aves da família Scolopacidae. O grupo inclui oito espécies de maçaricos.
Os maçaricos do género Numenius são característicos pelo seu bico longo, fino e curvado para baixo. A plumagem é em tons de castanho para todas as espécies e não se altera com as estações. As espécies do género Limosa são parecidas, mas distinguem-se pelo bico direito. São aves migratórias.
Estas aves alimentam-se de invertebrados, que pescam em zonas lamacentas e pantanosas.
O grupo inclui duas espécies em perigo crítico de extinção: o maçarico-de-bico-fino e o maçarico-esquimó. Esta última é já considerada extinta por alguns autores.
Numenius é um género de aves da família Scolopacidae. O grupo inclui oito espécies de maçaricos.
Os maçaricos do género Numenius são característicos pelo seu bico longo, fino e curvado para baixo. A plumagem é em tons de castanho para todas as espécies e não se altera com as estações. As espécies do género Limosa são parecidas, mas distinguem-se pelo bico direito. São aves migratórias.
Estas aves alimentam-se de invertebrados, que pescam em zonas lamacentas e pantanosas.
O grupo inclui duas espécies em perigo crítico de extinção: o maçarico-de-bico-fino e o maçarico-esquimó. Esta última é já considerada extinta por alguns autores.
Numenius är ett släkte med spovar som består av åtta vadarfåglar.
De är flyttfåglar som karaktäriseras av sin långa, smala och nedåtböjda näbb och en till största delen brunaktig fjäderdräkt som förändras mycket lite beroende på säsong. Numenius-spovarna födosöker efter mask och andra ryggradslösa djur genom att sticka ned sin långa näbb i lera eller mycket mjuk mark men plockar även mindre djur, som exempelvis krabbor, direkt från ytan.
Släktnamnet har tre möjliga etymologiska ursprung. En gör gällande att det härstammar från grekiskans "noumenios" som betyder "från nymånen", där spovens näbb jämförs med den tunna månskäran.[1] En andra möjlighet är att släktnamnet härstammar ifrån ordet numen, som betyder "nicka", och refererar till dess huvudrörelser när de födosöker. Den sista möjligheten är att Numenius är en latiniserad från grekiskans noumenios, vilket var det namn som Diogenes Laertius använde för spov.[2]
Spovarna i Numenius utgör de mest uråldriga utvecklingslinjerna bland snäpporna (Scolopacidae) tillsammans med piparsnäppan (Bartramia longicauda). Därmed är Numenius-spovarna och de raknäbbade spovarna i Limosa inte varandras närmaste släktingar.[3]
De fossil från sen eocen (cirka 35 miljoner år sedan) som återfunnits i Montmartreformationen i Frankrike och som beskrivits som Limosa gypsorum placerades först i släktet Numenius och kan faktiskt tillhöra detta släkte.[4]. Utöver det har bara en förhistorisk Numenius-spov beskrivits vilken härstammar från sen pleistocen och som återfunnits i grottan San Josecito i Mexico. Detta fossil placerades först i det egna distinkta släktet Palnumenius, men är ett förstadium eller en förhistorisk underart besläktad med långnäbbad spov (N. americanus).[5]
Artikeln är översatt från engelskspråkiga wikipedias artikel [Curlew], läst 2010-02-13, där följande källor anges:
Numenius är ett släkte med spovar som består av åtta vadarfåglar.
Великі та середнього розміру птахи з довгим дзьобом. Дзьоб тонкий, сильно загнутий донизу. Забарвлення пір'я однотонне, з дрібними плямочками, спина сіра або бурувата. Черево біле, боки білі з темними плямами. Хвіст з поперечними смугами.
Полюбляють болота, вологі луки, трапляються в горах. Живляться жуками, хробаками та ягодами, лише один вид — кульон аляскинський — ящірками, дрібними ссавцями, яйцями інших птахів. Їжу шукають довгими дзьобом у болотистих ґрунтах. У пошуках їжі можуть долати великі відстані.
Яйця відкладають переважно серед каміння на землі або серед трави на болотах.
Не мають сезонного диморфізму.
Мешкають у Північній та Південній Америках, Євразії, Африці та Океанії.
Numenius là một chi chim trong họ Scolopacidae.[1]
Bài viết Bộ Choi choi này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn. Numenius là một chi chim trong họ Scolopacidae.
Кро́ншнепы (лат. Numenius) — очень яркие представители семейства бекасовых. Их легко узнать по длинным, слегка изогнутым вниз клювам. Длинный острый клюв помогает отыскивать добычу во влажном, мягком дне.
Редчайший тонкоклювый кроншнеп гнездится в северных и умеренных широтах Северного полушария.
Южней обитает большой кроншнеп (N. arquata). Длина его тела 55 см, масса 750—920 г, и он заметно крупней тонкоклювого кроншнепа. Этот кроншнеп имеет длинные ноги, длинный и тонкий клюв, вершинная часть которого сильно загнута книзу. Издали птица кажется землисто-серой, но задняя часть спины и надхвостье у неё белые. От других видов кроншнепов, помимо размеров, хорошо отличается однообразным продольноисчерченным теменем. После прилета кроншнепа с зимовки начинаются токовые игры. Самец поднимается на дрожащих крыльях косо вверх, летает кругами, издавая все время громкие трели, которые напоминают ржание жеребенка. Временами токующая птица задерживается на одном месте, трепеща крыльями, скользит вниз и иной раз даже переворачивается при этом через бок.
В южных частях Приморья и у Карагинского залива на Камчатке гнездится очень похожий на большого, но отличающийся от него отсутствием белого цвета на задней части спины и надхвостье, дальневосточный кроншнеп (N. madagascariensis). Зимует он на островах Океании, в Австралии и на Тасмании. Гнездится по открытым моховым и реже по травянистым или торфяным болотам. Самый маленький кроншнеп нашей страны так и называется — кроншнеп-малютка (N. minutus). Трагична судьба эскимосского кроншнепа (N. bоrealis). Раньше он населял тундры Северной Америки и зимовал в пампах Южной. Иногда залетал на Чукотский полуостров и в бассейн Анадыря. Эта птица подвергалась неограниченному преследованию на пролетах. Вплотную сбившиеся стаи этих доверчивых по отношению к человеку птиц давали на пахотных землях долины Миссисипи прекрасную возможность истреблять их тысячами. В течение 30 лет этих кроншнепов полностью истребили.
Кро́ншнепы (лат. Numenius) — очень яркие представители семейства бекасовых. Их легко узнать по длинным, слегка изогнутым вниз клювам. Длинный острый клюв помогает отыскивать добычу во влажном, мягком дне.
Редчайший тонкоклювый кроншнеп гнездится в северных и умеренных широтах Северного полушария.
Южней обитает большой кроншнеп (N. arquata). Длина его тела 55 см, масса 750—920 г, и он заметно крупней тонкоклювого кроншнепа. Этот кроншнеп имеет длинные ноги, длинный и тонкий клюв, вершинная часть которого сильно загнута книзу. Издали птица кажется землисто-серой, но задняя часть спины и надхвостье у неё белые. От других видов кроншнепов, помимо размеров, хорошо отличается однообразным продольноисчерченным теменем. После прилета кроншнепа с зимовки начинаются токовые игры. Самец поднимается на дрожащих крыльях косо вверх, летает кругами, издавая все время громкие трели, которые напоминают ржание жеребенка. Временами токующая птица задерживается на одном месте, трепеща крыльями, скользит вниз и иной раз даже переворачивается при этом через бок.
В южных частях Приморья и у Карагинского залива на Камчатке гнездится очень похожий на большого, но отличающийся от него отсутствием белого цвета на задней части спины и надхвостье, дальневосточный кроншнеп (N. madagascariensis). Зимует он на островах Океании, в Австралии и на Тасмании. Гнездится по открытым моховым и реже по травянистым или торфяным болотам. Самый маленький кроншнеп нашей страны так и называется — кроншнеп-малютка (N. minutus). Трагична судьба эскимосского кроншнепа (N. bоrealis). Раньше он населял тундры Северной Америки и зимовал в пампах Южной. Иногда залетал на Чукотский полуостров и в бассейн Анадыря. Эта птица подвергалась неограниченному преследованию на пролетах. Вплотную сбившиеся стаи этих доверчивых по отношению к человеку птиц давали на пахотных землях долины Миссисипи прекрасную возможность истреблять их тысячами. В течение 30 лет этих кроншнепов полностью истребили.
N. phaeopus
N. tenuirostris
N. arquata
N. americanus
N. madagascariensis
N. minutus
N. borealis
N. tahitiensis
杓鷸屬（Numenius）是鷸科下的一個屬，下有七個種，這些鳥類以擁有纖長的喙和斑駁的褐色羽毛而知名。該屬為鷸科下最古老的屬之一，而另外一個同樣古老的屬，即塍鷸屬與其有較爲相似的特徵，唯後者的喙是筆直的。[1] 作爲一種涉禽，杓鷸通常會在泥濘的沙灘或沼澤地帶捕食隱藏在地底的無脊椎動物。由於栖息地喪失，杓鷸的數量正在不斷減少。[2]
杓鷸屬（Numenius）是鷸科下的一個屬，下有七個種，這些鳥類以擁有纖長的喙和斑駁的褐色羽毛而知名。該屬為鷸科下最古老的屬之一，而另外一個同樣古老的屬，即塍鷸屬與其有較爲相似的特徵，唯後者的喙是筆直的。 作爲一種涉禽，杓鷸通常會在泥濘的沙灘或沼澤地帶捕食隱藏在地底的無脊椎動物。由於栖息地喪失，杓鷸的數量正在不斷減少。
_(12).jpg)
