Scotorepens és un gènere de ratpenats de la família dels vespertiliònids. El grup conté quatre espècies, de les quals tres són endèmiques d'Austràlia i l'altra viu a Austràlia, Indonèsia i Papua Nova Guinea. Anteriorment es classificava S. balstoni i S. greyii al gènere Nycticeius. Les espècies dins aquest gènere són:
Scotorepens és un gènere de ratpenats de la família dels vespertiliònids. El grup conté quatre espècies, de les quals tres són endèmiques d'Austràlia i l'altra viu a Austràlia, Indonèsia i Papua Nova Guinea. Anteriorment es classificava S. balstoni i S. greyii al gènere Nycticeius. Les espècies dins aquest gènere són:
Scotorepens balstoni Scotorepens greyii Scotorepens orion Scotorepens sanborniKleine Breitnasenfledermäuse (Scotorepens) sind eine Fledermaus-Gattung innerhalb der Familie Glattnasen mit vier Arten, die in der biogeographischen Region Australis vorkommen. Vor Aufstellung der neuen Gattung wurden die Arten zu den Amerikanischen Abendseglern (Nycticeius) gezählt.
Laut Mammal Species of the World (2005) und Weltnaturschutzunion (IUCN) enthält die Gattung folgende Arten:[1][2]
Kleine Breitnasenfledermäuse erreichen eine Kopf-Rumpf-Länge von 37 bis 65 mm und eine Schwanzlänge von 25 bis 42 mm. Sie wiegen 6 bis 18 g. Das Fell hat am Rücken eine braune, graubraune oder olivbraune Farbe, der Bauch ist meist heller. Die Arten gleichen den Amerikanischen Abendseglern im Körperbau und haben wie diese eine annähernd viereckige Schnauze und nur einen oberen Schneidezahn in jeder Kieferhälfte. Dagegen kommt bei ihnen der dritte obere Molar nur rudimentär vor.[3]
Diese Fledermäuse leben in unterschiedlichen Habitaten, benötigen jedoch Teiche oder andere Wasserstellen in der Umgebung. Sie ruhen am Tage in Baumhöhlen oder Gebäuden und bilden dort kleinere Kolonien. In der Nacht jagen sie fliegende Insekten. Männchen und Weibchen paaren sich vor dem australischen Winter, nach sieben Monaten Trächtigkeit werden ein oder zwei Junge geboren. Diese klammern sich in den ersten 10 Tagen ans Fell der Mutter und bleiben später im Versteck, wenn die älteren Tiere jagen. Nach etwa fünf Wochen können sie selbst fliegen.[3]
Die Weltnaturschutzunion listet alle Arten als "nicht gefährdet" (Least Concern).[2]
Kleine Breitnasenfledermäuse (Scotorepens) sind eine Fledermaus-Gattung innerhalb der Familie Glattnasen mit vier Arten, die in der biogeographischen Region Australis vorkommen. Vor Aufstellung der neuen Gattung wurden die Arten zu den Amerikanischen Abendseglern (Nycticeius) gezählt.
Laut Mammal Species of the World (2005) und Weltnaturschutzunion (IUCN) enthält die Gattung folgende Arten:
Scotorepens balstoni, zentrale Gebiete Australiens sowie im Westen und Südosten bis an die Küste. Scotorepens greyii, Nord- und Ost-Australien. Scotorepens orion, Australiens Südostküste und östliche Kap-York-Halbinsel. Scotorepens sanborni, nördliches Australien, südliches Neuguinea und auf Timor.Kleine Breitnasenfledermäuse erreichen eine Kopf-Rumpf-Länge von 37 bis 65 mm und eine Schwanzlänge von 25 bis 42 mm. Sie wiegen 6 bis 18 g. Das Fell hat am Rücken eine braune, graubraune oder olivbraune Farbe, der Bauch ist meist heller. Die Arten gleichen den Amerikanischen Abendseglern im Körperbau und haben wie diese eine annähernd viereckige Schnauze und nur einen oberen Schneidezahn in jeder Kieferhälfte. Dagegen kommt bei ihnen der dritte obere Molar nur rudimentär vor.
Diese Fledermäuse leben in unterschiedlichen Habitaten, benötigen jedoch Teiche oder andere Wasserstellen in der Umgebung. Sie ruhen am Tage in Baumhöhlen oder Gebäuden und bilden dort kleinere Kolonien. In der Nacht jagen sie fliegende Insekten. Männchen und Weibchen paaren sich vor dem australischen Winter, nach sieben Monaten Trächtigkeit werden ein oder zwei Junge geboren. Diese klammern sich in den ersten 10 Tagen ans Fell der Mutter und bleiben später im Versteck, wenn die älteren Tiere jagen. Nach etwa fünf Wochen können sie selbst fliegen.
Die Weltnaturschutzunion listet alle Arten als "nicht gefährdet" (Least Concern).
Scotorepens is a genus of bats within the Vespertilionidae family. Species within this genus are widely distributed across Australia and to the north at Papua New Guinea and Indonesia.
The genus was erected by Ellis Troughton in his 1943 volume on Australian mammals,[1] having previously identified new taxa of "broad-nosed bats". The type species is Scoteinus orion, published by Troughton in 1937.[2] The taxa have been allied to the genus Nycticeius, as given in Troughton's earlier descriptions, but recognised as a genus in other author's arrangements. Scotorepens has been allied to the Vespertilionini tribe of the subfamily Vespertilioninae, or grouped with Nycticeiini in earlier revisions.[3]
The authority Mammal Species of the World (2003), recognised the species and subspecies of the genus, which may be summarised as
The systematics of the genus are suggested to be poorly resolved. An undescribed species somewhat resembling Scotorepens orion, although smaller in size and weight, is designated the "central-eastern broad-nosed bat" pending further investigation.[4][3]
A genus of moderately small microchiropterans, the face is distinguished the lack of hair on the muzzle or the elaborate nose-leaf structure of other genera.[2]
Scotorepens is a genus of bats within the Vespertilionidae family. Species within this genus are widely distributed across Australia and to the north at Papua New Guinea and Indonesia.
Scotorepens es un género de murciélago de la familia Vespertilionidae.
Las especies de este género son:[1]
Datos: Q753706
Multimedia:
Especies: Scotorepens
Scotorepens es un género de murciélago de la familia Vespertilionidae.
Scotorepens (Troughton, 1943) è un genere di pipistrelli della famiglia dei Vespertilionidi, comunemente noti come pipistrelli dal naso largo.
Al genere Scotorepens appartengono pipistrelli di piccole dimensioni, con lunghezza della testa e del corpo tra 37 e 65 mm, la lunghezza dell'avambraccio tra 27 e 40 mm, la lunghezza della coda tra 25 e 42 mm e un peso fino a 18 g.[1]
Il cranio è appiattito, il rostro è relativamente sottile mentre la cresta sagittale è spesso assente. Gli incisivi superiori sono inclinati in avanti e non in contatto con i canini. Il terzo molare superiore è notevolmente ridotto.
Sono caratterizzati dalla seguente formula dentaria:
3 1 1 1 1 1 1 3 3 2 1 3 3 1 2 3 Totale: 30 1.Incisivi; 2.Canini; 3.Premolari; 4.Molari;Le parti superiori variano dal marrone al fulvo-olivastro, mentre le parti inferiori sono più chiare. Il muso è molto largo, dovuto alla presenza di due grandi masse ghiandolari sui lati. Le orecchie possono essere strette o moderatamente larghe, mentre il trago è curvato in avanti. Le membrane alari sono attaccate posteriormente alla base del quinto dito, il calcar è lungo e fornito di un lobo terminale piccolo. La coda è lunga ed inclusa completamente nell'ampio uropatagio.
Il genere è diffuso a Timor, in Nuova Guinea e Australia.
Il genere comprende 4 specie.[2]
Scotorepens (Troughton, 1943) è un genere di pipistrelli della famiglia dei Vespertilionidi, comunemente noti come pipistrelli dal naso largo.
Scotorepens is een geslacht van vleermuizen uit de familie der gladneuzen (Vespertilionidae) dat voorkomt in Australië en op Timor en Nieuw-Guinea. Dit geslacht werd vroeger als een ondergeslacht van Nycticeius gezien, maar is daar mogelijk niet nauw aan verwant. Deze kleine gladneuzen hebben korte oren, een brede, onbehaarde bek en slechts twee bovensnijtanden.
Dit geslacht omvat, naast een onbeschreven soort uit de grensregio van Queensland en Nieuw-Zuid-Wales, de volgende vier soorten
De onbeschreven soort lijkt op S. orion, maar is iets kleiner en heeft een voorarmlengte die minder dan twee en een half keer zo groot is als de tibialengte, anders dan bij S. orion. Het dier leeft in grasland en bos bij de kust op de grens tussen Queensland en Nieuw-Zuid-Wales.
Scotorepens is een geslacht van vleermuizen uit de familie der gladneuzen (Vespertilionidae) dat voorkomt in Australië en op Timor en Nieuw-Guinea. Dit geslacht werd vroeger als een ondergeslacht van Nycticeius gezien, maar is daar mogelijk niet nauw aan verwant. Deze kleine gladneuzen hebben korte oren, een brede, onbehaarde bek en slechts twee bovensnijtanden.
Dit geslacht omvat, naast een onbeschreven soort uit de grensregio van Queensland en Nieuw-Zuid-Wales, de volgende vier soorten
Scotorepens balstoni (binnenlanden van Australië) Scotorepens greyii (Noord- en Midden-Australië) Scotorepens orion (Zuidoost-Australië) Scotorepens sanborni (Timor, Zuidoost-Nieuw-Guinea en Noord-Australië)De onbeschreven soort lijkt op S. orion, maar is iets kleiner en heeft een voorarmlengte die minder dan twee en een half keer zo groot is als de tibialengte, anders dan bij S. orion. Het dier leeft in grasland en bos bij de kust op de grens tussen Queensland en Nieuw-Zuid-Wales.
Multimedia w Wikimedia Commons Szerokonosek[3] (Scotorepens) – rodzaj ssaka z podrodziny mroczków (Vespertilioninae) w rodzinie mroczkowatych (Vespertilionidae).
Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Australii, Timorze i Nowej Gwinei[4].
Do rodzaju należą następujące gatunki[4][3]:
Szerokonosek (Scotorepens) – rodzaj ssaka z podrodziny mroczków (Vespertilioninae) w rodzinie mroczkowatych (Vespertilionidae).
Scotorepens é um gênero de morcegos da família Vespertilionidae, encontrado na Austrália, Nova Guiné e Timor. Era incluído no gênero Nycticeius, entretanto, foi elevado a gênero distinto por Kitchener e Caputi (1985) e Volleth e Tidemann (1991).
Scotorepens é um gênero de morcegos da família Vespertilionidae, encontrado na Austrália, Nova Guiné e Timor. Era incluído no gênero Nycticeius, entretanto, foi elevado a gênero distinto por Kitchener e Caputi (1985) e Volleth e Tidemann (1991).
Scotorepens är ett släkte fladdermöss i familjen läderlappar med fyra arter som förekommer i den australiska regionen.[1] Arterna listades tidigare i släktet Nycticeius.[2]
Individerna når en kroppslängd (huvud och bål) av 37 till 65 mm och en svanslängd av 25 till 42 mm. De väger mellan 6 och 18 gram. Pälsen har på ryggen en brun, gråbrun eller olivbrun färg och buken är vanligen ljusare. Medlemmarna i Scotorepens liknar arterna i det amerikanska släktet Nycticeius och de har liksom dessa en nästan fyrkantig nos och bara en övre framtand i varje käkhalva. Däremot är den tredje övre molaren förminskad hos Scotorepens.[1]
Arterna förekommer i olika habitat men de behöver vattenansamlingar i levnadsområdet. Dessa fladdermöss vilar på dagen i trädens håligheter eller i byggnader och bildar där små kolonier. De jagar flygande insekter. Hanar och honor parar sig före den australiska vintern och efter sju månaders dräktighet föds en eller två ungar. Ungarna håller sig cirka 10 dagar fast i moderns päls och senare stannar de vid viloplatsen när modern letar efter föda. Efter ungefär fem veckor kan de flyga.[1]
Enligt Wilson & Reeder (2005) och IUCN utgörs släktet av följande arter:[3][4]
Alla fyra listas av IUCN som livskraftig (LC).[4]
Scotorepens är ett släkte fladdermöss i familjen läderlappar med fyra arter som förekommer i den australiska regionen. Arterna listades tidigare i släktet Nycticeius.
Ці кажани мешкають в Австралії та Новій Гвінеї. Мешкає в різних середовищах проживання, але часто в сухих місцях з доступом до джерел води.
Морфометрія. Довжина голови й тіла: 37—65 мм, хвіст довжиною 25—42 мм, довжина передпліччя: 27—40 мм, вага: 6—18 гр.
Опис. Верх тіла коричневий, сіро-коричневий, смагляво-оливковий, низ блідо-коричневий чи жовтувато-брунатний. Нагадує Nycticeius, маючи широкий квадратний писок і єдиний верхній різець з кожного боку, але відрізняється тим, що третій верхній моляр зменшений.
Малі колонії знаходять вдень прихисток в порожнинах дерев, будівлях і спливають в сутінках щоб переслідувати малих комах, що збираються над водою. Спаровування відбувається перед самісіньким початком зими (травень в Австралії), а нове покоління кажанів з'являється в листопаді.
Scotorepens là một chi động vật có vú trong họ Dơi muỗi, bộ Dơi. Chi này được Troughton miêu tả năm 1943.[1] Loài điển hình của chi này là Scoteinus orion Troughton, 1937.
Chi này gồm các loài:
Bài viết họ Dơi muỗi này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn. Scotorepens là một chi động vật có vú trong họ Dơi muỗi, bộ Dơi. Chi này được Troughton miêu tả năm 1943. Loài điển hình của chi này là Scoteinus orion Troughton, 1937.
작은넓적코박쥐속(Scotorepens)은 애기박쥐과에 속하는 박쥐 속의 하나이다.[1] 오스트레일리아에 널리 분포하며, 북쪽으로 파푸아뉴기니와 인도네시아에서도 발견된다.
작은 박쥐로 몸길이가 37~65mm이고, 전완장은 27~40mm이다. 꼬리 길이는 25~42mm, 몸무게는 최대 18g이다.[2] 두개골은 편평하고 주둥이는 비교적 얇다. 등 쪽 털은 황갈색과 올리브색 등 다양한 반면에 배 쪽은 밝다.
4종이 알려져 있다.[1]
