Pizo (latine Pisum) estas genro de unujaraj, pli-malpli grimpaj herboj kun alternaj, plume kunmetaj folioj, ofte unuĉiraj kaj/aŭ dustipulaj, kun akselaj, unu-aŭ malmult-opaj floroj kaj kun plataj aŭ preskaŭ cilindraj guŝoj, enhavantaj globformajn semojn po kelkaj. Estas tri specioj el la Mediteranea regiono kaj Okcidenta Azio, el kiu la ĝardena pizo (Pisum sativum) estas tre kultivata por semoj aŭ guŝoj manĝataj krudaj aŭ kuiritaj.[1]
Ekzistas proverbo pri pizo en la Proverbaro Esperanta de L. L. Zamenhof[2]:
Pizo (latine Pisum) estas genro de unujaraj, pli-malpli grimpaj herboj kun alternaj, plume kunmetaj folioj, ofte unuĉiraj kaj/aŭ dustipulaj, kun akselaj, unu-aŭ malmult-opaj floroj kaj kun plataj aŭ preskaŭ cilindraj guŝoj, enhavantaj globformajn semojn po kelkaj. Estas tri specioj el la Mediteranea regiono kaj Okcidenta Azio, el kiu la ĝardena pizo (Pisum sativum) estas tre kultivata por semoj aŭ guŝoj manĝataj krudaj aŭ kuiritaj.