Chaenomeles japonica (Thunb.) Lindl. ex Spach

Owoce

Pigwowiec japoński (Chaenomeles japonica (Thunb.) Lindl. ex Spach.) – gatunek rośliny wieloletniej z rodziny różowatych (Rosaceae). Nieprawidłowo bywa czasami nazywany pigwą japońską. Pochodzi z Japonii^[2]. Nazwa rodzajowa Chaenomeles związana jest z anatomią owocu. Pochodzi od gr. chainein (dzielić, otwierać się) i gr. mèlon (jabłko). W Polsce jest uprawiany.

Morfologia

Pokrój

Kolczasty krzew o wysokości 1-2 m. Młode pędy nagie. Ma szeroko rozpostarte na boki gałęzie.

Liście

Odwrotnie jajowate lub łopatkowate, długości do 5 cm, ostro piłkowane z dużymi przylistkami.

Kwiaty

Liczne 5-działkowe i 5-płatkowe, łososioworóżowe lub pomarańczowoczerwonawe z licznymi pręcikami i 1 słupkiem powstałym ze zrośnięcia pięciu owocolistków.

Owoce

Owoce pozorne, pachnące i jadalne, po dojrzeniu koloru jasnożółtego, czasami czerwono nakrapiane. Dojrzewają w październiku.

Zmienność

Często tworzy mieszańca z pigwowcem chińskim (jest to pigwowiec pośredni Ch. ×superba (Frahm) Rehder.)^[3].

Zastosowanie

• Sztuka kulinarna: owoce są twarde i kwaśne. Zawierają duże ilości witaminy C, kwasów organicznych oraz polifenoli. Nie nadają się do bezpośredniego spożycia z powodu niskiego poziomu cukrów do kwasów (2:1, czyli poniżej akceptowalnego 10:1)^[4]. Nadają się natomiast jako dodatek do herbaty (w miejsce cytryny), podstawa pigwówki i na przetwory: dżemy, galaretki. Można je łączyć w przetworach z innymi owocami, np. jabłkami lub aronią.
• Roślina ozdobna: w Europie nieco zapomniany krzew ozdobny. Wczesną wiosną obficie i efektownie zakwita, czasami powtórnie zakwita jesienią. W uprawie często spotykany w odmianie karłowatej (C.j. var alpina). Istnieją odmiany o różnych barwach kwiatów, od pomarańczowej, poprzez różową do czerwonej. Nie ma specjalnych wymagań co do gleby i jest odporny na mróz. Należy przycinać nadmiernie rozrastające się na boki pędy.

Przypisy

Bibliografia

1. A. i J. (red.) Szweykowscy: Słownik botaniczny. Warszawa: 2003. ISBN 83-214-1305-6.
2. Zbigniew Podbielkowski: Słownik roślin użytkowych. Warszawa: PWRiL, 1989. ISBN 83-09-00256-4.
3. Pigwowiec w odmianach. [dostęp 18 stycznia 2008 r.].