The Bougainvillea plant is an ornamental plant in places with warm weather. It can be a vine, a bush, or a tree. It has large thorns that are coated with a black waxy substance. The Bougainvilla is an evergreen plant, meaning that is has leaves year round and that these leaves are always green. It has very small white flowers that are surrounded by larger petals that are usually pink, magenta, or purple, but can also be red, orange, white, or even yellow.
Bougainvillea is ’n genus doringagtige, ornamentele rankplante, bosse en bome met blomagtige veerblare naby sy blomme. Verskillende kenners erken van vier tot 18 spesies in die genus. Hulle is inheemse plante van Suid-Amerika, van Brasilië wes tot in Peru en suid tot in Suid-Argentinië. Die plant is in verskillende lande ook onder verskeie ander name bekend.
Die rankspesies reik oor ander plante met hul stekerige dorings. Aan die punte van die dorings kom ’n swart, wasagtige stof voor. Die plante is immergroen waar reënval deur die jaar voorkom of bladwisselend as daar ’n droë seisoen is. Die blare is 4 tot 13 cm lank en 2 tot 6 cm breed. Die eintlike blom van die plant is klein en gewoonlik wit, maar elke tros van drie blomme word omring deur drie tot ses skutblare met die helder kleure wat met die plant verbind word – onder meer pienk, magenta, pers, rooi, oranje, wit en geel.
Bougainvilleas is gewilde ornamentele plante in die meeste streke met ’n warm klimaat, ook in Suid-Afrika. In koeler klimaatstreke word dit as ’n huisplant gebruik. Sy hoë soutweerstand maak dit ’n gewilde plant in kusstreke. Dit kan gesnoei word in ’n sekere vorm, maar word ook gegroei teen heinings en mure, en in potte en hangmandjies. Sy lang, doringagtige takke dra hartvormige blare en massas kleurryke skutblare. Daar is verskeie kultivars beskikbaar, onder meer met dubbele blomme en onreëlmatige kleure.
Daar is tans wêreldwyd meer as 300 variëteite. Omdat verskeie hibriede oor verskeie generasies gekruis is, is dit moeilik om hul oorsprong vas te stel. Natuurlike mutasies gebeur oënskynlik spontaan deur die wêreld. Dit het gelei tot verskeie name vir dieselfde kultivar (of variëteit) en dra by tot die verwarring oor die name van bougainvillea-kultivars.
Slegs twee spesies is in Suid-Afrika van belang: B. glabra en B. spectabilis.
Bougainvilleas groei teen verskillende tempo's, na gelang van die variëteit. In streke naby die ewenaar is hulle geneig om heeljaar te blom. Elders is hulle seisoenaal, met blomsiklusse van vier tot ses weke. Bougainvilleas groei die beste in droë grond in baie helder, volle sonlig en met gereelde toevoeging van kunsmis. Hulle het min water nodig as hulle eers gevestig is en sal eintlik nie gedy as hulle te veel water kry nie. Hulle kan oorgeplant word deur middel van jong steggies.[2]
Bougainvilleas is oor die algemeen plaagvry, maar wurms, slakke, dopluise, wolluise, rooimyte en meeldou kan voorkom.[3] Die larwes van sekere vlinderspesies eet hulle ook.
Die sap van die Bougainvillea kan ’n ernstige veluitslag veroorsaak.
Wikimedia Commons het meer media in die kategorie Bougainvillea.
Wikispecies het meer inligting verwant aan: Bougainvillea
Hierdie artikel is vertaal uit die Engelse Wikipedia
Bougainvillea is ’n genus doringagtige, ornamentele rankplante, bosse en bome met blomagtige veerblare naby sy blomme. Verskillende kenners erken van vier tot 18 spesies in die genus. Hulle is inheemse plante van Suid-Amerika, van Brasilië wes tot in Peru en suid tot in Suid-Argentinië. Die plant is in verskillende lande ook onder verskeie ander name bekend.
Die rankspesies reik oor ander plante met hul stekerige dorings. Aan die punte van die dorings kom ’n swart, wasagtige stof voor. Die plante is immergroen waar reënval deur die jaar voorkom of bladwisselend as daar ’n droë seisoen is. Die blare is 4 tot 13 cm lank en 2 tot 6 cm breed. Die eintlike blom van die plant is klein en gewoonlik wit, maar elke tros van drie blomme word omring deur drie tot ses skutblare met die helder kleure wat met die plant verbind word – onder meer pienk, magenta, pers, rooi, oranje, wit en geel.
Bugenvilleya (lat. Bougainvillea) — qərənfilçiçəklilər sırasının nyctaginaceae fəsiləsinə aid bitki cinsi.
Cənubi Amerikanın, Asiyanın tropik və subtropik ərazilərində 18 növü məlumdur. Gülçülükdə ən çox Braziliyadan gətirilmiş çılpaq B. (B. qlabra) becərilir. L.A. Bugenvilin şərəfinə adlandırılmışdır.
Sürünən, dırmanan, yaxud ilişən zoğları olan kollar və kiçik ağaclardır. Yarpaqları növbəli, yumurtavarı oval, tamkənarlıdır. Xırda, qoltuqda yerləşən, çiçəkləri ağ, sarı, narıncı, çəhrayı, qırmızı rəngli 3 iri çiçəkyanlığı ilə əhatələnmişdir. [1]
Bugenvilleya (lat. Bougainvillea) — qərənfilçiçəklilər sırasının nyctaginaceae fəsiləsinə aid bitki cinsi.
Buguenvíl·lea (Bougainvillea) és un gènere amb 18 espècies de plantes originàries de les regions tropicals i subtropicals de l'Amèrica del sud i s'estenen des de Brasil al Perú i cap al sud fins a la regió del Chubut a l'Argentina. Va ser descobert al Brasil, el 1767, per Philibert Commerson, naturalista de l'expedició de Louis Antoine de Bougainville.
Són plantes enfiladisses o lianes de fins a 12 metres de llarg. De fulla persistent o no segons les condicions climàtiques. Fulles alternes de fins a 13 cm de llarg i 6 d'ample.
És un gènere molt utilitzat en jardineria en zones de clima mediterrani, per exemple en les estacions de tren.
Aparentment fan gran quantitat de flors, però en realitat són fulles modificades o bràctees amb colors vistosos. Les autèntiques flors són blanques i poc destacades i fan fruits en forma d'aqueni.
Les buguenvíl·lees necessiten sol directe per prosperar i són molt poc atacades per insectes i malalties.
Buguenvíl a Taormina
Buguenvíl·lea a l'estació de tren de Calella
Buguenvíl·lea morada
Buguenvíl·lea groga
Buguenvíl·lea (Bougainvillea) és un gènere amb 18 espècies de plantes originàries de les regions tropicals i subtropicals de l'Amèrica del sud i s'estenen des de Brasil al Perú i cap al sud fins a la regió del Chubut a l'Argentina. Va ser descobert al Brasil, el 1767, per Philibert Commerson, naturalista de l'expedició de Louis Antoine de Bougainville.
Són plantes enfiladisses o lianes de fins a 12 metres de llarg. De fulla persistent o no segons les condicions climàtiques. Fulles alternes de fins a 13 cm de llarg i 6 d'ample.
És un gènere molt utilitzat en jardineria en zones de clima mediterrani, per exemple en les estacions de tren.
Aparentment fan gran quantitat de flors, però en realitat són fulles modificades o bràctees amb colors vistosos. Les autèntiques flors són blanques i poc destacades i fan fruits en forma d'aqueni.
Les buguenvíl·lees necessiten sol directe per prosperar i són molt poc atacades per insectes i malalties.
Buguenvíl a Taormina
Buguenvíl·lea a l'estació de tren de Calella
Buguenvíl·lea morada
Buguenvíl·lea groga
Bugenvilea (Bougainvillea) je dřevnatá, stálezelená liána, rod z čeledě rostlin nocenkovitých, který je tvořen 14 až 18 druhy. Rod pochází z tropických oblastí Jižní Ameriky a je hojně pěstován v tropech i subtropech po celém světe. Důvodem obliby těchto dlouze kvetoucích rostlin není vzhled květů, ale velké, tenké, jakoby pergamenové, barevné listeny, které drobné květy podpírají a také její nenáročnost a dlouhověkost.
Rostliny poprvé popsal v roce 1766 francouzský botanik Philibert Commerçon v Brazílii a roku 1789 byly pojmenovány podle francouzského badatele a admirála Louise Antoine de Bougainville, velitele výpravy, při které byly objeveny.
Bugenvilea je tvárná liána, která roste na teplých, osluněných místech v kypré a propustné půdě. Požaduje průběžně dostatek, nikoli však nadbytek vláhy, neprospívají ji dlouhodobá období sucha. Ve své domovině nemá období klidu, roste a kvete během celého roku. Pokud je vysazena v chladnějším podnebí, přestává růst již při teplotách okolo +15 °C a tehdy potřebuje sucho.
Nejvíce kvete, pokud se délka dne rovná délce noci. Jestliže roste v oblastech nedaleko zemského rovníku, kde jsou den a noc přibližně stejně dlouhé, má tendenci kvést po celý rok. V místech položených dále od rovníků nejčastěji rozkvétá na jaře nebo na podzim, v dobách tamní rovnodennosti.
Vytrvalá, stále zelená, postupně dřevnatějící rostlina, která roste jako rozložitý keř, malý strom nebo se popíná po jiných rostlinách či různých oporách. Větve má řídce porostlé trny, kterými se zachytávají za podpěry a střídavými, řapíkatými, celokrajnými listy s lesklými čepelemi vejčitými až elipticky kopinatými, které jsou někdy chlupaté.
Koncové vrcholičnaté květenství je obvykle tvořeno třemi drobnými, stopkatými květy; každý květ je podepřen nejčastěji třemi velkými žlutými, červenými, fialovými, růžovými, oranžovými nebo bílými listeny. Květy jsou oboupohlavné, nálevkovitého tvaru, asi jen 0,5 cm široké, mají pět nebo šest nevýrazných okvětních lístků, které jsou bílé, slabě nažloutlé či narůžovělé. V květu bývá pět až deset tyčinek vespod nitkami srostlých, vřetenovitý semeník na stopce a krátká čnělka nesoucí třepenitou bliznu. Ze semeníků se po opylení vyvinou válcovitá, žebrovatá semena s endospermem.
Bugenvilea dokáže po pevné opoře vyšplhat 5 m a výše, zachycuje se přitom svými trny. Mimo volného, přirozeného keřovitého tvaru ji lze vypěstovat do vzhledu vzrostlého stromu či vyššího keře, nebo se používá jako okrasný a těžce prostupný živý plot. Velmi dobře snáší stříhání a rychle obrůstá, je proto vděčnou rostlinou při tvarování bonsají.
Rostliny se množí hřížením mladých stonků nebo zdřevnatělými, polovyzrálými či kořenovými řízky, které při spodní teplotě minimálně 30 °C zakoření do 6 týdnů. Zakořeněné řízky mají velmi křehké kořínky, které není radno poškodit, jinak se růst na dlouho zastaví. Povyrostlé rostlinky se seřezávají, aby se rozkošatěly, nebo se výhony v mládí ohýbají a tvarují.
Jednotlivé druhy se mezi sebou kříží a snadno vznikají nové kultivary. Většina dnes pěstovaných kultivarů je výsledkem křížení tří nejdůležitějších druhů:
Existuje již více než 300 kultivarů, některé vznikly spontánně a jiné uměle. Mnoho rostlin již jsou potomci hybridů a nelze u nich určit původ. To vedlo ke vzniku několika názvů pro stejný kultivar.
Mezi nejznámější hybridy patří bugenvilea Butiova (Bougainvillea × buttiana), kříženec mezi bugenvileou lysou a bugenvileou peruánskou, která se vyznačuje panašovanými listeny.[1][2][3][4][5][6]
Bugenvilea Butiova
Bugenvilea nádherná
Bugenvilea lysá
Bugenvilea lysá 'Formosana'
Obrázky, zvuky či videa k tématu bugenvilea ve Wikimedia Commons
Bugenvilea (Bougainvillea) je dřevnatá, stálezelená liána, rod z čeledě rostlin nocenkovitých, který je tvořen 14 až 18 druhy. Rod pochází z tropických oblastí Jižní Ameriky a je hojně pěstován v tropech i subtropech po celém světe. Důvodem obliby těchto dlouze kvetoucích rostlin není vzhled květů, ale velké, tenké, jakoby pergamenové, barevné listeny, které drobné květy podpírají a také její nenáročnost a dlouhověkost.
Rostliny poprvé popsal v roce 1766 francouzský botanik Philibert Commerçon v Brazílii a roku 1789 byly pojmenovány podle francouzského badatele a admirála Louise Antoine de Bougainville, velitele výpravy, při které byly objeveny.
Die Bougainvillea, auch Bougainville, Bougainvillée, Bougainvillier oder Drillingsblume genannt, ist eine Pflanzengattung, die zur Familie der Wunderblumengewächse (Nyctaginaceae) gehört. Die 10 bis 18 Bougainvillea-Arten stammen ursprünglich aus Südamerika. Die Züchtungen gedeihen in allen subtropischen Gebieten bis ins südliche Mittelmeergebiet.
Bougainvillea-Arten sind verholzende Pflanzen, selten Kletterpflanzen, meist Sträucher oder kleine Bäume. Die Sprossachsen können unbehaart oder behaart und oftmals mit Stacheln besetzt sein. Die wechselständig angeordneten, gestielten Laubblätter sind einfach mit eiförmiger bis elliptisch-lanzettlicher Blattspreite. Nebenblätter fehlen.
In den seitenständigen zymösen Blütenständen stehen meist nur drei Blüten und drei große, auffällig gefärbte Hochblätter. Die Mittelrippe des eiförmigen Hochblattes ist mit dem Blütenstiel verwachsen. Die zwittrigen Blüten sind radiärsymmetrisch. Die fünf bis sechs Blütenhüllblätter sind trichterförmig verwachsen. Der Querschnitt der Röhre ist rund oder fünfkantig. Der Saum ist schmal und besteht aus fünf bis sechs kurzen Zipfeln, die nach innen gefaltet und gefächert sind.
Die fünf bis zehn Staubblätter ragen nicht aus der Blütenröhre heraus. Die haarförmigen, etwas ungleich langen Staubfäden sind an der Basis verwachsen und dort keilförmig verbreitert. Die Staubbeutel sind paarig wachsen. Der Fruchtknoten ist gestielt, spindelförmig und seitlich leicht eingedrückt. Der nicht über die Blütenröhre hinaus ragende Griffel ist kurz, fadenförmig und gerade oder leicht gebogen und ist zumindest an einem Teil mit Papillen besetzt.
Der Anthokarp genannte Fruchtstand ist spindelförmig, häutig und fünfrippig. Der Embryo im Samen ist hakenförmig.
Die Gattung Bougainvillea wurde 1789 durch Philibert Commerson in Antoine Laurent de Jussieu: Genera Plantarum, S. 91 aufgestellt;[1] der Name ehrt den französischen Seefahrer und „Entdecker“ Louis Antoine de Bougainville, nach dem auch die Insel Bougainville (Salomonen) benannt ist. Im Zuge von dessen Weltumsegelung 1766/69 „entdeckte“ allerdings wohl Commersons Begleiterin und heimliche Geliebte Jeanne Baret eine Pflanze der Gattung in Südamerika am Rand von Rio de Janeiro.[2]
Ein Synonym für Bougainvillea Comm. ex Juss. ist Tricycla Cav.;[3] das südamerikanische Verbreitungsgebiet der Gattung erstreckt sich von den ecuadorianischen Anden bis über das mittlere Brasilien hinaus.
In Europa eingeführt wurde die Art aus Ägypten durch den international erfolgreichen und ausgezeichneten deutschen Gärtnermeister und Züchter Karl Ruser.[4]
Es gibt 10 bis 15[5] oder bis zu 18[6] Bougainvillea-Arten:[3][7][8][9]
Es gibt auch Hybriden, an denen sowohl Bougainvillea glabra als auch Bougainvillea spectabilis beteiligt sind.
Wegen ihrer farbenprächtigen Hochblätter und der Fähigkeit, Mauern und Zäune zu überwachsen, werden sie häufig als Zierpflanzen genutzt. In Kultur finden sich drei der 18 Arten der Gattung, von denen es einige Sorten gibt. Zu den kultivierten Arten gehören Bougainvillea glabra, Bougainvillea spectabilis, Bougainvillea peruviana und ihre Hybriden.[13]
Die Bougainvillea, auch Bougainville, Bougainvillée, Bougainvillier oder Drillingsblume genannt, ist eine Pflanzengattung, die zur Familie der Wunderblumengewächse (Nyctaginaceae) gehört. Die 10 bis 18 Bougainvillea-Arten stammen ursprünglich aus Südamerika. Die Züchtungen gedeihen in allen subtropischen Gebieten bis ins südliche Mittelmeergebiet.
Ang bogambilya[1] (Ingles: bougainvillea) ay isang uri ng namumulaklak na halaman.
Ang lathalaing ito na tungkol sa Halaman ay isang usbong. Makatutulong ka sa Wikipedia sa nito.
Ang bogambilya (Ingles: bougainvillea) ay isang uri ng namumulaklak na halaman.
Bugenvilija (bugenvileja) lat. Bougainvillea) je rod grmastih penjačica iz porodice Nyctaginaceae, porijeklom sa područja Južne Amerike. Latinski naziv roda Bougainvillea dan je u čast francuskom pomorcu Louis Antoine de Bougainvilleu (1729. – 1811.) koji je u 18. stoljeću oplovio svijet te iz Brazila donio u Evropu prvr bugenvilije.[1]
Pripadnici roda Bougainvillea imaju bodlje koje im u prirodi služe za pridržavanje među granama drugog drveća. Odgovara joj sunčano podneblje, a u našim krajevim uspijeva bolje uz more i u južnijim predjelimana i kao kućna biljka na balkonima i u klimatiziranim baštama. Za biljke koje su na otvorenom pri temapearaturama manjim od 2° C potrebno ju je zaštiti suhom travom. Na temperaturama manjim od 12° C će vjerojatno izgubiti lišće. Može se uzgajati i u loncu, jer dobro podnosi i "manje" posude i lahko podnosi sputanost korijenova.[2]
Bougainvillea è nu geniri di chianti dâ famigghia dî Nyctaginaceae, originaria dî zoni tropicali e n particulari dû Brasili.
La chianta fu scuperta ntô 1768 dû butanicu francisi Philibert Commerson e pigghiau lu sò nomu n unuri di Luois Antoine de Bougainville, l'espluraturi francisi ca era a capu di 'dda spidizzioni.
La Bougainvillea è assai diffusa n'Europa miridiunali e si disitngui pi li sò culura vivaci, ca ni fannu na chianta urnamintali assai apprizzata. Pò agghicari a diversi metri di autizza.
Bugenvilija (bugenvileja) lat. Bougainvillea) je rod grmastih penjačica iz porodice Nyctaginaceae, porijeklom sa područja Južne Amerike. Latinski naziv roda Bougainvillea dan je u čast francuskom pomorcu Louis Antoine de Bougainvilleu (1729. – 1811.) koji je u 18. stoljeću oplovio svijet te iz Brazila donio u Evropu prvr bugenvilije.
Buganivilia ni jenasi ya mimea inayotoa maua yenye asili yake katika Bara la Amerika ya Kusini kuanzia Brazili na kusonga magharibi kuelekea Peru na kusini hadi Argentina kusini (Mkoa wa Chubut). Mimea hii ina maua meupe madogo. Sehemu za mimea zenye rangi kali si maua ya kweli lakini aina ya majani maalum yanayoitwa braktea. Yanahami maua.
Waandishi tofauti wanakubali kuwa kuna kati ya spishi 4 na 18 katika jenasi hii. Mimea hii iligunduliwa nchini Brazili mnamo mwaka wa 1768 na Philibert Commerçon, msomi wa mimea kutoka nchi ya Ufaransa alipokuwa akimwandama mkuu wa Jeshi la Wanamaji la Kifaransa na mpelelezi Louis Antoine de Bougainville wakati wa safari yake ya kuizunguka dunia.
Braktea nyekundu za buganivilia nchini Malaysia
Bougainvillea spectabilis
Braktea za buganivilia za rangi ya bluu iliyochanganywa na samawati
Braktea za buganivilia za rangi ya manjano
Mjini Tel Aviv, Uisraeli
Buganivilia katika barabara kuu ya mji wa California
Buganivilia mjini Taormina
Rangi tatu za buganivilia mjini Los Angleles
Buganivilia katika eneo la Kolkata India
Katika Veracruz, Mexico.
Makala hii kuhusu mmea fulani bado ni mbegu. Buganivilia ni jenasi ya mimea inayotoa maua yenye asili yake katika Bara la Amerika ya Kusini kuanzia Brazili na kusonga magharibi kuelekea Peru na kusini hadi Argentina kusini (Mkoa wa Chubut). Mimea hii ina maua meupe madogo. Sehemu za mimea zenye rangi kali si maua ya kweli lakini aina ya majani maalum yanayoitwa braktea. Yanahami maua.
Waandishi tofauti wanakubali kuwa kuna kati ya spishi 4 na 18 katika jenasi hii. Mimea hii iligunduliwa nchini Brazili mnamo mwaka wa 1768 na Philibert Commerçon, msomi wa mimea kutoka nchi ya Ufaransa alipokuwa akimwandama mkuu wa Jeshi la Wanamaji la Kifaransa na mpelelezi Louis Antoine de Bougainville wakati wa safari yake ya kuizunguka dunia.
Chhì-á-hoe, seng-bu̍t ê sio̍k-miâ sī Bougainvillea ê kui-ná-chóng hoe. Hoe chiâⁿ-súi , m̄-ko oe seⁿ-chhì ē chak-lâng.
Ko e felila ko e fuʻu ʻakau siʻi ia mo e matalaʻiʻakau kulokula pe lanufelila, pea mo e talatala masila. ʻOku ui foki ko e Bougainvillea glabra.
Ko e felila ko e fuʻu ʻakau siʻi ia mo e matalaʻiʻakau kulokula pe lanufelila, pea mo e talatala masila. ʻOku ui foki ko e Bougainvillea glabra.
Kembang kertas utawa kang populèr kanthi jeneng bugènvil (pocapan jroning basa Inggris /ˌbuːɡɨnˈvɪliə/[1] cf. bougainville; jeneng èlmiah: Bougainvillea, mligi B. glabra) ya iku salah sawijining tuwuhan hias kang populèr. Warna kembang bugenvil kang apik lan manéka warna ndadèkaké kembang kertas disenengi banget karo penggemar tuwuhan kembang. Saliyané iku, bugenvil uga gampang anggoné ngopèni.[2] Kembang Bugenvil nduwé kembang kang wernané apik lan ketel. Godhongé warnané ijo, manawa kembangé duwé warna kang manéka warna kaya ta abang, putih, kuning, lan jambon.[3]
Morfologi tuwuhan kembang kertas:
Kembang bugènvil asalé saka Brasilia, Amérika Selatan. Ahli Botani Perancis kang nemoaké kembang bugènvil ing tlatah asalé. Nalika bali menyang Perancis ahli botani mau ngentèni kapal kang dinahkodai déning Commodore Louis de Bougainvilleuise. Kanggo ngaturké rasa matur nuwun marang nahkoda, ahli botani mau banjur njenengi tuwuhan kang ditemoaké mau kanthi jeneng Bougainvile utawa Bugènvil.[2]
Kembang kertas utawa bougainville utawa bugenvil duwé rasa kang pait, kelat, lan anget. bahan bahan kimia kang kandhut ing bugenvil ing antarané betanidin, isobetanidin, 6-o-P-saphoroside, lan 6-o-rhamnosysophoroside.[5]
Efek farmakologis kembang kertas ing antarané kanggo nglancarake peredaran getih.[5] Pérangan saka tuwuhan bugenvil kang bisa digunaake kanggo obat ya iku kembang lan watange.[5] Kembang lan watang kembang bugenvil minangka dipaduake karo tuwuhan liyané bisa digunaake kanggo nambani wudun, keringet lan gatel-gatel (pruritis), Hepatitis, Haid kang ora teratur, Keputihan (leucorrhea) lan nyeri haid (dysmenorrhea), lara nalika haid lan getih haid kang kenthel, lan telat haid.[5]
Nalika nandur kembang kertas, diusahaake wit kembang ditandur ing panggonan kang kena padhangé srengéngé langsung, amarga kembang kertas luwih apik urip ing paggonan kang padhang. Srengéngé uga bisa ndadèaké kembang kertas urip subur lan kembangé rikat ketel.[3]
Kembang kertas duwé wit kang ketel, mula kudu kerep dikethoki watangé supaya wit kembangé kétok ringkes lan éndah. Yèn wit kembang rutin dikethoki uga bisa ngrangsang kembang rikat metuné.[3]
Kembang kertas uga butuh disirami banyu, nanging kudu digatèkna manawa banyuné ora perlu akèh-akèh. Yèn banyuné kakèhan bisa njalari watange gampang bosok lan wit mati. Nalika ing mangsa udan kembang kertas ora perlu disiram manèh.[3]
Nandur kembang kertas bisa dilakoni kanthi cara setek batang, cangkok, okulasi, atau wiji.[5]
Kembang kertas utawa kang populèr kanthi jeneng bugènvil (pocapan jroning basa Inggris /ˌbuːɡɨnˈvɪliə/ cf. bougainville; jeneng èlmiah: Bougainvillea, mligi B. glabra) ya iku salah sawijining tuwuhan hias kang populèr. Warna kembang bugenvil kang apik lan manéka warna ndadèkaké kembang kertas disenengi banget karo penggemar tuwuhan kembang. Saliyané iku, bugenvil uga gampang anggoné ngopèni. Kembang Bugenvil nduwé kembang kang wernané apik lan ketel. Godhongé warnané ijo, manawa kembangé duwé warna kang manéka warna kaya ta abang, putih, kuning, lan jambon.
बोगनवेलिया इसके फूल के पास छोड़ देता है। फूल की तरह वसंत के साथ कांटेदार सजावटी लताएं, झाड़ियों, और पेड़ों की एक जीनस है। विभिन्न लेखकों जीनस में चार के बीच और 18 प्रजातियों स्वीकार करते हैं। वे ब्राजील से पश्चिम पेरू के लिए और दक्षिण दक्षिणी अर्जेंटीना (चुबुत प्रांत) के लिए दक्षिण अमेरिका के देशी पौधे हैं।
बेल प्रजातियों उनके काँटेदार कांटों के साथ अन्य पौधों पर पांव मार, लंबा 1 से 12 मीटर (3-40 फुट।) से कहीं भी बढ़ता है। कांटों एक काला, मोमी पदार्थ के साथ इत्तला दे दी। एक शुष्क मौसम है, अगर वहाँ वे वर्षा सभी वर्ष होती है जहां सदाबहार, या पर्णपाती हैं। पत्ते, 4-13 सेमी लंबी और 2-6 सेमी व्यापक वैकल्पिक, सरल आवते-नोकीला हैं। संयंत्र की वास्तविक फूल छोटे और आम तौर पर सफेद है, लेकिन तीन फूलों की प्रत्येक क्लस्टर गुलाबी, मैजेंटा, बैंगनी, लाल, नारंगी, सफेद या पीले रंग सहित संयंत्र, के साथ जुड़े चमकीले रंग के साथ तीन या छह ब्रेस्ट्स से घिरा हुआ है। ब्रेस्ट्स पतली और काग़ज़ी हैं क्योंकि बोगनवेलिया ग्लेब्रा कभी कभी "कागज के फूल" के रूप में जाना जाता है। फल एक संकीर्ण पांच लोबेड चेन है। बोगनवेलिया अपेक्षाकृत कीट मुक्त पौधे हैं, लेकिन कीड़े, घोंघे और एफिड्स से पीड़ित हो सकता है। कुछ लेपिडोप्टेरा प्रजातियों के लार्वा भी उदाहरण के लिए, खाद्य पौधों के रूप में विशाल तेंदुए कीट (हैपेरकॉम्प स्क्रिबोनिअ) उन का उपयोग करें।
एन बी आर आई के पुष्पोत्पादन विभाग के प्रमुख बी.के.बनर्जी के अनुसार[1], इस नई प्रजाति के अलग-अलग रंग और शेड्स इसे सामान्य बोगनवेलिया से अलग करते हैं। इस नई किस्म में सफेद और हरे रंग के कई अलग अलग रूप हैं।
वैज्ञानिकों ने बताया कि 'बनॉस वैरीगाटा-जयंती' वैज्ञानिक नाम वाला यह बोगनवेलिया छोटे पॉट में भी लगाया जा सकता है। इस नई प्रजाति को 'इंटरनेशनल बोगनवेलिया रजिस्ट्रेशन अथॉरिटी' नई दिल्ली में पंजीकृत करा दिया गया है।
इन पौधों का वर्णन करने के लिए यूरोपीय पहली फिलिबेर्ट कोमरकोम, जलयात्रा की अपनी यात्रा के दौरान फ्रांसीसी नौसेना के एडमिरल और एक्सप्लोरर लुई एंटोनी डे बोगनवेलिया साथ एक वनस्पतिशास्त्री था, और पहले यह संभव है कि 1789 में एंटोनी लॉरेंट डे जुससीयू द्वारा उसके लिए प्रकाशित यूरोपीय इन पौधों का निरीक्षण करने के लिए पहली जैन नंगे, कोमरकोम के प्रेमी और वनस्पति विज्ञान में एक विशेषज्ञ था जो सहायक था; वह एक औरत के रूप में जहाज पर अनुमति नहीं थी, क्योंकि वह यात्रा करने के क्रम में एक आदमी के रूप में खुद को प्रच्छन्न (और इस तरह दुनिया से परिभ्रमण करने वाली पहली महिला बनीं)।
केरल में बोगनवेलिया ग्लेब्रा बीस साल कोमरकोन की खोज के बाद, यह पहली बार में अल डे जुससीयू द्वारा पीढ़ी प्लांटरूं में 'बोगनवेलिया' के रूप में प्रकाशित किया गया था 1789 यह अंत में सूचकांक केविंसिस में 'बोगनवेलिया' को ठीक किया गया था जब तक जीनस बाद में कई मायनों में वर्तनी था 1930 के दशक के। वनस्पति विज्ञानियों उन्हें पूरी तरह से अलग प्रजातियों होने के लिए मान्यता प्राप्त है जब मूल रूप से, बी स्पेक्टबिलिएस और बी ग्लेब्रा शायद ही 1980 के मध्य तक भेदभाव कर रहे थे। शुरुआती 19 वीं सदी में, इन दो प्रजातियों यूरोप में पेश होने के लिए पहले थे, और जल्द ही, फ्रांस और इंग्लैंड में नर्सरी ऑस्ट्रेलिया और अन्य दूरदराज के देशों के लिए नमूनों को उपलब्ध कराने के एक संपन्न व्यापार किया था। इस बीच, केव गार्डन यह दुनिया भर में ब्रिटिश उपनिवेशों के लिए प्रचार किया था पौधों वितरित की। इसके तुरंत बाद, बोगनविलिया के इतिहास में एक महत्वपूर्ण घटना श्रीमती आर.वी. द्वारा, कार्टाजेना, कोलम्बिया में एक लाल रंग नमूना की खोज के साथ जगह ले ली बट। मूल रूप से एक अलग प्रजाति माना जाता है, यह बृत्तिअन उसके सम्मान में बी नामित किया गया था। पेरू से एक "स्थानीय गुलाबी बोगनविलिया" - हालांकि, यह बाद में संभवतः बी ग्लेब्रा और बी पेरुविअन की एक किस्म का एक प्राकृतिक संकर होने की खोज की थी। प्राकृतिक संकर जल्द ही दुनिया भर में सभी आम घटनाओं होना पाया गया है। उदाहरण के लिए, तीन प्रजातियां एक साथ बड़े हो रहे थे जब 1930 के दशक के आसपास,, कई संकर पार पूर्वी अफ्रीका, भारत, कैनरी द्वीप, ऑस्ट्रेलिया, उत्तरी अमेरिका और फिलीपींस में लगभग अनायास बनाया गया था।
Purple bougainvillea
Purple bougainvillea
Yellow bougainvillea
Bougainvillea is a common sight along Interstate overpasses in San Diego, California
Three colors of bougainvillea adorn a fence in Los Angeles
बोगनवेलिया इसके फूल के पास छोड़ देता है। फूल की तरह वसंत के साथ कांटेदार सजावटी लताएं, झाड़ियों, और पेड़ों की एक जीनस है। विभिन्न लेखकों जीनस में चार के बीच और 18 प्रजातियों स्वीकार करते हैं। वे ब्राजील से पश्चिम पेरू के लिए और दक्षिण दक्षिणी अर्जेंटीना (चुबुत प्रांत) के लिए दक्षिण अमेरिका के देशी पौधे हैं।
बेल प्रजातियों उनके काँटेदार कांटों के साथ अन्य पौधों पर पांव मार, लंबा 1 से 12 मीटर (3-40 फुट।) से कहीं भी बढ़ता है। कांटों एक काला, मोमी पदार्थ के साथ इत्तला दे दी। एक शुष्क मौसम है, अगर वहाँ वे वर्षा सभी वर्ष होती है जहां सदाबहार, या पर्णपाती हैं। पत्ते, 4-13 सेमी लंबी और 2-6 सेमी व्यापक वैकल्पिक, सरल आवते-नोकीला हैं। संयंत्र की वास्तविक फूल छोटे और आम तौर पर सफेद है, लेकिन तीन फूलों की प्रत्येक क्लस्टर गुलाबी, मैजेंटा, बैंगनी, लाल, नारंगी, सफेद या पीले रंग सहित संयंत्र, के साथ जुड़े चमकीले रंग के साथ तीन या छह ब्रेस्ट्स से घिरा हुआ है। ब्रेस्ट्स पतली और काग़ज़ी हैं क्योंकि बोगनवेलिया ग्लेब्रा कभी कभी "कागज के फूल" के रूप में जाना जाता है। फल एक संकीर्ण पांच लोबेड चेन है। बोगनवेलिया अपेक्षाकृत कीट मुक्त पौधे हैं, लेकिन कीड़े, घोंघे और एफिड्स से पीड़ित हो सकता है। कुछ लेपिडोप्टेरा प्रजातियों के लार्वा भी उदाहरण के लिए, खाद्य पौधों के रूप में विशाल तेंदुए कीट (हैपेरकॉम्प स्क्रिबोनिअ) उन का उपयोग करें।
காகிதப்பூ என்பது ஒரு வகைப் பூ. இது போகைன்வில்லா எனவும் அழைக்கப்படுகின்றது. இது பூக்கும் தாவரவகைக்குரியது. தென்னமரிக்காவில் பிரேசில் முதல் பெரு வரையான பகுதிகளைத் தாயகமாகக் கொண்டது. இதில் சுமார் 18 வரையான குலபேதங்கள் இருப்பதாகக் கூறப்படுகின்றது..இது மிகவும் மெல்லியதாக இருப்பதால் தமிழகத்தில் காகிதப்பூ என்றழைக்கப்படுகிறது. இப்பூக்கள் ரோசா நிறம், சிவப்பு, வெள்ளை முதலிய நிறங்களில் காணப்படுகின்றன. இதன் செடியில் முட்கள் இருக்கும். காகிதப்பூவை வீட்டில் அலங்காரச் செடிகளாகவும், வேலிகளாகவும் மக்கள் பயன்படுத்துகின்றனர்.
கொடிவகை இனங்கள் 1 முதல் 12 மீ (3 முதல் 40 அடி.) வரை வளரக்கூடியது. முட்களின் முனைகள் ஒரு கறுப்பு மெழுகுப் படையால் மூடப்பட்டிருக்கும். உலர் காலத்தில் இலை உதிர்த்தியும் மழைக் காலத்தில் பசுமையுடனும் காணப்படும். இலைகள் 4-13 செ.மீ. நீளமும் 2-6 செ.மீ. அகலமும் கொண்டது. இதன் உண்மையான மலர் சிறிய மற்றும் பொதுவாக வெள்ளை, அல்லது மஞ்சள் நிறத்தி காணப்படும். நிறம் கவர்ச்சியான தோற்றத்தை பூவடி இலைகள் வழங்குகின்றன. மூன்று மலர்கள் கொண்ட கோர்வைக்கு இளஞ்சிவப்பு, கருநீலம், ஊதா, சிவப்பு, ஆரஞ்சு, வெள்ளை, அல்லது மஞ்சள் நிறத்திலான பிரகாசமான பூவடி இலை காணப்படும்.
காகிதப்பூ என்பது ஒரு வகைப் பூ. இது போகைன்வில்லா எனவும் அழைக்கப்படுகின்றது. இது பூக்கும் தாவரவகைக்குரியது. தென்னமரிக்காவில் பிரேசில் முதல் பெரு வரையான பகுதிகளைத் தாயகமாகக் கொண்டது. இதில் சுமார் 18 வரையான குலபேதங்கள் இருப்பதாகக் கூறப்படுகின்றது..இது மிகவும் மெல்லியதாக இருப்பதால் தமிழகத்தில் காகிதப்பூ என்றழைக்கப்படுகிறது. இப்பூக்கள் ரோசா நிறம், சிவப்பு, வெள்ளை முதலிய நிறங்களில் காணப்படுகின்றன. இதன் செடியில் முட்கள் இருக்கும். காகிதப்பூவை வீட்டில் அலங்காரச் செடிகளாகவும், வேலிகளாகவும் மக்கள் பயன்படுத்துகின்றனர்.
கொடிவகை இனங்கள் 1 முதல் 12 மீ (3 முதல் 40 அடி.) வரை வளரக்கூடியது. முட்களின் முனைகள் ஒரு கறுப்பு மெழுகுப் படையால் மூடப்பட்டிருக்கும். உலர் காலத்தில் இலை உதிர்த்தியும் மழைக் காலத்தில் பசுமையுடனும் காணப்படும். இலைகள் 4-13 செ.மீ. நீளமும் 2-6 செ.மீ. அகலமும் கொண்டது. இதன் உண்மையான மலர் சிறிய மற்றும் பொதுவாக வெள்ளை, அல்லது மஞ்சள் நிறத்தி காணப்படும். நிறம் கவர்ச்சியான தோற்றத்தை பூவடி இலைகள் வழங்குகின்றன. மூன்று மலர்கள் கொண்ட கோர்வைக்கு இளஞ்சிவப்பு, கருநீலம், ஊதா, சிவப்பு, ஆரஞ்சு, வெள்ளை, அல்லது மஞ்சள் நிறத்திலான பிரகாசமான பூவடி இலை காணப்படும்.
බෝගන්විලා (උච්චාරණය බෝගන්වීලියා ලෙසින්: https://forvo.com/search/Bougainvillea/en/ ) (/ˌbuːɡᵻnˈvɪliə/ or /ˌboʊɡᵻnˈvɪliə/) is a genus of thorny ornamental vines, bushes, and trees with flower-like spring leaves near its flowers.
බෝගන්විලා (උච්චාරණය බෝගන්වීලියා ලෙසින්: https://forvo.com/search/Bougainvillea/en/ ) (/ˌbuːɡᵻnˈvɪliə/ or /ˌboʊɡᵻnˈvɪliə/) is a genus of thorny ornamental vines, bushes, and trees with flower-like spring leaves near its flowers.
စက္ကူပန်းပင်သည် (Bougainvllea) အရောင်စုံသော်လည်း ရနံ့မရှိသည့် ခြုံပန်းပင်မျိုးဖြစ်သည်။
စက္ကူပန်းပင်သည် (Bougainvllea) အရောင်စုံသော်လည်း ရနံ့မရှိသည့် ခြုံပန်းပင်မျိုးဖြစ်သည်။
Bougainville originaria de su sud America, de sa Familia Bougainvillea. Pianta rampicante, vigurosa, cun ramos longos chi ant ispinas; cun fozas de meda colores, rosa, ruju, viola. Usada comente ornamentu, creschet appoggiada a muros e a ringhieras. Creschet bene in s'istiu. Bella meda cando est fiorida.
Bougainvillea (/ˌbuːɡənˈvɪli.ə/ BOO-gən-VIL-ee-ə, US also /ˌboʊ-/ BOH-) is a genus of thorny ornamental vines, bushes, and trees belonging to the four o' clock family, Nyctaginaceae. It is native to eastern South America, found from Brazil, west to Peru, and south to southern Argentina. Different authors accept from 4 to 22 species in the genus.[2] The inflorescence consists of large colourful sepal-like bracts which surround three simple waxy flowers, gaining popularity for the plant as an ornamental.
The species grow 1 to 12 metres (3 to 39 ft) tall, scrambling over other plants with their spiky thorns. They are evergreen where rainfall occurs all year, or deciduous if there is a dry season. The leaves are alternate, simple ovate-acuminate, 4–13 cm long and 2–6 cm broad. The actual flower of the plant is small and generally white, but each cluster of three flowers is surrounded by three or six bracts with the bright colours associated with the plant, including pink, magenta, purple, red, orange, white, or yellow. Bougainvillea glabra is sometimes called "paper flower" because its bracts are thin and papery. The fruit is a narrow five-lobed achene.
The first European to describe these plants was Philibert Commerçon, a botanist accompanying French Navy admiral Louis Antoine de Bougainville during his voyage of circumnavigation of the Earth, and first published by Antoine Laurent de Jussieu in 1789.[3] It is possible that the first European to observe these plants was Jeanne Baret, Commerçon's lover and assistant, who was an expert in botany. Because she was not allowed on ship as a woman, she disguised herself as a man in order to make the journey (and thus became the first woman to circumnavigate the globe).[4]
Twenty years after Commerçon's description, it was first published as 'Buginvillæa' in Genera Plantarum by A. L. de Jussieu in 1789.[5] The genus was subsequently spelled in several ways until it was finally established as "Bougainvillea" in the Index Kewensis in the 1930s. Originally, B. spectabilis and B. glabra were undifferentiated until the mid-1980s when botanists classified them as distinct species. In the early 19th century, these two species were the first to be introduced into Europe, and soon nurseries in France and Britain sold these varieties in Australia and throughout their former colonies. Meanwhile, Kew Gardens distributed plants it had propagated to British colonies throughout the world. Soon thereafter, a crimson specimen in Cartagena, Colombia was added to the genus descriptions. Originally thought to be a distinct species, it was named B. buttiana in honour of the European who first encountered it. However, later studies classified it as a natural hybrid of a variety of B. glabra and possibly B. peruviana - a "local pink bougainvillea" from Peru. Natural hybrids were soon found to be common occurrences all over the world. For instance, around the 1930s, when the three species were grown together, many hybrid crosses were produced almost spontaneously in East Africa, India, the Canary Islands, Australia, North America, and the Philippines.
Bougainvillea are popular ornamental plants in most areas with warm climates, such as Florida, South Carolina,[6] South India, California, and across the Mediterranean Basin.
Although it is frost-sensitive and hardy in USDA Hardiness Zones 9b and 10, bougainvillea can be used as a houseplant or hanging basket in cooler climates. In the landscape, it makes an excellent hot season plant, and its drought tolerance makes it ideal for warm climates year-round. Its high salt tolerance makes it a natural choice for colour in coastal regions. It can be pruned into a standard, but is also grown along fence lines, on walls, in containers and hanging baskets, and as a hedge or an accent plant. Its long arching thorny branches bear heart-shaped leaves and masses of papery bracts in white, pink, orange, purple, and burgundy. Many cultivars, including double-flowered and variegated, are available.
Many of today's bougainvillea are the result of interbreeding among only three out of the eighteen South American species recognised by botanists. Currently, there are over 300 varieties of bougainvillea around the world. Because many of the hybrids have been crossed over several generations, it is difficult to identify their respective origins. Natural mutations seem to occur spontaneously throughout the world; wherever large numbers of plants are being produced, bud-sports will occur. This had led to multiple names for the same cultivar (or variety) and has added to the confusion over the names of bougainvillea cultivars.
The growth rate of bougainvillea varies from slow to rapid, depending on the variety. They tend to flower all year round in equatorial regions. Elsewhere, they are seasonal, with bloom cycles typically four to six weeks. Bougainvillea grow best in dry soil, in very bright full sun and with frequent fertilisation; but they require little water once established, and in fact will not flourish if over-watered. They can be easily propagated via tip cuttings.[7]
Bougainvillea is also a very attractive genus for Bonsai enthusiasts, due to their ease of training and their radiant flowering during the spring.[8] They can be kept as indoor houseplants in temperate regions and kept small by bonsai techniques.
B. × buttiana is a garden hybrid of B. glabra and B. peruviana. It has produced numerous garden-worthy cultivars.
The cultivars 'San Diego Red'[9] and 'Mary Palmer's Enchantment' [10] have gained the Royal Horticultural Society's Award of Garden Merit. Bougainvillea are relatively pest-free plants, but they may be susceptible to worms, snails and aphids. The larvae of some Lepidoptera species also use them as food plants, for example the giant leopard moth (Hypercompe scribonia).
Various species of Bougainvillea are the official flowers of Guam (where it is known as the Puti Tai Nobiu);[11] Lienchiang and Pingtung Counties in Taiwan; Ipoh, Malaysia;[12] the cities of Tagbilaran, Philippines; Camarillo, California; Laguna Niguel, California; San Clemente, California; the cities of Shenzhen, Huizhou, Zhuhai, and Jiangmen in Guangdong Province, China; Xiamen, Fujian[13] and Naha, Okinawa. Is also the national flower in Grenada.
Native to South America, bougainvillea carry several names in the different regions where they are present. Apart from Rioplatense Spanish santa-rita, Colombian Spanish veranera, Peruvian Spanish papelillo, it may be variously named primavera, três-marias, sempre-lustrosa, santa-rita, ceboleiro, roseiro, roseta, riso, pataguinha, pau-de-roseira and flor-de-papel in Brazilian Portuguese. Nevertheless, buganvília [buɡɐ̃ˈviʎ̟ɐ] in Portuguese and buganvilia [buɣamˈbilja] in Spanish are the most common names accepted by people of the regions where these languages are spoken but it is an introduced plant.
The sap of bougainvillea can cause serious skin rashes, similar to Toxicodendron species.[14]
As of 2010, Bougainvillea is generally placed in the Bougainvilleeae subtribe (containing 3 genera) of the Nyctaginaceae tribe with Pisonieae being a sister subtribe (containing 4 genera):
PisonieaePisoniella (Heimerl) Standl. (2 species)
Neea Ruiz & Pav. (81)
Guapira Aubl. (76)
Pisonia L. (47)
BougainvilleeaeBougainvillea Comm. ex Juss. (16 species)
Belemia Pires (2)
Phaeoptilum Radlk. (1)
According to the Catalogue of Life, there are 16 species of Bougainvillea.[15]
Bougainvillea, Behbahan. Many of the small white flowers, in various stages of development, may be seen among the larger bracts. Bougainvillea (/ˌbuːɡənˈvɪli.ə/ BOO-gən-VIL-ee-ə, US also /ˌboʊ-/ BOH-) is a genus of thorny ornamental vines, bushes, and trees belonging to the four o' clock family, Nyctaginaceae. It is native to eastern South America, found from Brazil, west to Peru, and south to southern Argentina. Different authors accept from 4 to 22 species in the genus. The inflorescence consists of large colourful sepal-like bracts which surround three simple waxy flowers, gaining popularity for the plant as an ornamental.
Bougainvillea (esperantlingve Bugenvilo aŭ Bugenvileo)[1] estas genro de grimpantaj arbustoj el Brazilo, kiuj ricevis sian nomon laŭ sia malkovranto Louis Antoine de Bougainville. Li trovis la planton ĉ. 1760 kaj ĝi alvenis Eŭropon post 100 jaroj. Ĉar la floro estas varmoŝatanta, ĝi disvastiĝis en Sud-Eŭropo kie ĝi oftas en la sudaj balkonoj, fenestroj.
La floroj formas triope infloreskon, la brakteoj pompas en diversaj koloroj kaj preskaŭ tute kovras la florojn.
Plej konataj specioj estas por ĉambro: la Bougainvillea glabra kaj por ekstero: la Bougainvillea spectabilis.
La ĉambra planto bezonas de septembro ĝis februaro helecon kaj temperaturon de 8-10 C. En februaro oni devas transplanti la planton en malgrandan ujon. Oni povas aldoni gruzojn al la grundo kaj devas tranĉi je 5-6 cm (ĉef-ŝoso) kaj je 1 folio (flankŝosoj). Ĉe longaj ŝosoj aperas branĉodornoj. En aprilo oni devas meti la planton en la fina loko, kie ĝin trafas sufiĉo da lumo (ekz. teraso, balkono).
Ĝi vivas en vintra ĝardeno 20-30 jarojn, en ĉambro 5 jarojn. Ĝi estas multigebla per stikaĵoj en 30-35 Co.
Bougainvillea (esperantlingve Bugenvilo aŭ Bugenvileo) estas genro de grimpantaj arbustoj el Brazilo, kiuj ricevis sian nomon laŭ sia malkovranto Louis Antoine de Bougainville. Li trovis la planton ĉ. 1760 kaj ĝi alvenis Eŭropon post 100 jaroj. Ĉar la floro estas varmoŝatanta, ĝi disvastiĝis en Sud-Eŭropo kie ĝi oftas en la sudaj balkonoj, fenestroj.
La floroj formas triope infloreskon, la brakteoj pompas en diversaj koloroj kaj preskaŭ tute kovras la florojn.
Plej konataj specioj estas por ĉambro: la Bougainvillea glabra kaj por ekstero: la Bougainvillea spectabilis.
La ĉambra planto bezonas de septembro ĝis februaro helecon kaj temperaturon de 8-10 C. En februaro oni devas transplanti la planton en malgrandan ujon. Oni povas aldoni gruzojn al la grundo kaj devas tranĉi je 5-6 cm (ĉef-ŝoso) kaj je 1 folio (flankŝosoj). Ĉe longaj ŝosoj aperas branĉodornoj. En aprilo oni devas meti la planton en la fina loko, kie ĝin trafas sufiĉo da lumo (ekz. teraso, balkono).
Ĝi vivas en vintra ĝardeno 20-30 jarojn, en ĉambro 5 jarojn. Ĝi estas multigebla per stikaĵoj en 30-35 Co.
El género Bougainvillea, conocido popularmente como veranera, buganvilla, buganvilia[2] o bugambilia,[3] es un género de la familia Nyctaginaceae, con 18 especies aceptadas de las 35 descritas.[1] Es nativo de los bosques tropicales húmedos de América del Sur, principalmente de los situados en áreas de Brasil, Perú y norte de Argentina [4] y ampliamente cultivado en regiones tropicales y subtropicales.[5]
Son arbustos o árboles pequeños, algunos trepadores perennes en las zonas lluviosas todo el año, o bien caducifolios en las de estación seca; de entre 1 hasta 12 m de altura. Se sujetan en otras plantas usando sus afiladas púas que tienen la punta cubierta de una sustancia cerosa negra. Las hojas son alternas, simples y de forma ovalado-acuminada de 4-12 cm de largo y 2-6 de ancho. Las flores, hermafroditas, son axilares, conspicuas, tubulares, con 5-6 lóbulos cortos, generalmente blancas, organizadas en grupos de 3, cada una insertada en una bráctea persistente de aspecto papiráceo y habitualmente vivamente coloreada de blanco, amarillo, rosado, magenta, morado, rojo o anaranjado. El número de estambres varia de 5 a 10; con filamentos cortos y soldados en la base. El ovario es fusiforme, glabro o pubescente, con estilo lateral corto. El fruto es un aquenio pentámero estrecho, fusiforme o cilíndrico.[5]
Esta planta recibe un amplio uso medicinal tradicional en los estados del centro y sur del territorio mexicano, principalmente en casos de infecciones respiratorias como tos, asma, bronquitis y gripe. Para su tratamiento son empleadas las flores o brácteas, así como su preparación el cual se administra en forma oral.
Se afirma que la bougainvillea también sirve como un buen tratamiento para la piel ya que sus propiedades antisépticas ayudan a prevenir el acné y las descamaciones.
Bougainvillea: nombre genérico otorgado por Philibert Commerson (1727-1773) en honor de Louis Antoine de Bougainville (1729-1811), el marino y explorador francés que introdujo la planta en Europa desde Brasil, y de quien era el botánico que le acompañó en su expedición alrededor del mundo de 1766 a 1769. Su publicación fue obra de Antoine Laurent de Jussieu en su Genera Plantarum (Jussieu), 91, en 1789.[6][7] La especie tipo es: Bougainvillea spectabilis Willd.
Datos: Q156996
Multimedia:
Especies: Bougainvillea
El género Bougainvillea, conocido popularmente como veranera, buganvilla, buganvilia o bugambilia, es un género de la familia Nyctaginaceae, con 18 especies aceptadas de las 35 descritas. Es nativo de los bosques tropicales húmedos de América del Sur, principalmente de los situados en áreas de Brasil, Perú y norte de Argentina y ampliamente cultivado en regiones tropicales y subtropicales.
Bugainbilea (Bougainvillea) landare dikotiledoneoen genero baten izen arrunta da, Nyctaginaceae familiakoa.
Jatorriz, Hego Amerikako oihan tropikaletakoa da. Europara, Louis Antoine de Bougainville frantziar esploratzaileak ekarri zuen Brasildik. Europako lurralde epeletan, etxe-aurreak apaintzeko erabiltzen da.
Zuhaixka igokaria da, 1 eta 12 m bitarteko garaiera izan dezake, eta arantzak ditu zurtoin eta adarretan. Hosto berde ilun eta distiratsuak ditu. Hostoerorkorra da landarea urte-sasoi lehorra dagoen lekuetan; hostoiraunkorra, aldiz, euria urte osoan egiten duen lekuetan. Kolore bizi-biziak erakusten ditu —morea, arrosa, horia, gorria, laranja eta zuria—, baina lore inguruko «hosto-muturrek» hartzen dute kolore bizi hori, braktea deritzenek, alegia; egiazko loreak txikiak eta zuriak dira. Fruitua bost lobuluko akenio mehar bat da.
Klima guztietara egokitzen da, baina bereziki gustuko ditu klima lehor eta epelak. Ongi jasaten du gatza, eta, beraz, aukerako landarea da kostaldeko lurraldeetarako. Bakar-bakarrik landatzen ahal da, baina ezin hobe egoten da hormen kontra, hesietan trabatuta eta saskietatik zintzilik.
Botanikariek Bougainvillea generoko hemezortzi espezie sailkatu dituzte Hego Amerikan. Gaur egun zabalduen dauden barietateak, ordea, Hego Amerikako hemezortzi horietako hiru espezie bakarrik hibridatuta lortu dira, eta Bougainvillea spectabilis da ezagunena. Guztira, 300 barietate baino gehiago aurkitu dituzte mundu osoan.
Gure arteko espezie hautatuak hauek dira:
More koloreko brakteadun Bougainvillea spectabilis.
More koloreko brakteadun Bougainvillea spectabilis.
Hori koloreko brakteadun Bougainvillea spectabilis.
Laranja koloreko brakteadun Bougainvillea spectabilis.
Arrosa koloreko brakteadun Bougainvillea spectabilis.
Hiru koloretako brakteadun Bougainvillea spectabilis.
Lore zuria eta more koloreko brakteadun Bougainvillea spectabilis.
10 bat metroko altuera duen bugainbilea hareharrizko labarraren gainean. Algorta.
Bugainbilea (Bougainvillea) landare dikotiledoneoen genero baten izen arrunta da, Nyctaginaceae familiakoa.
Jatorriz, Hego Amerikako oihan tropikaletakoa da. Europara, Louis Antoine de Bougainville frantziar esploratzaileak ekarri zuen Brasildik. Europako lurralde epeletan, etxe-aurreak apaintzeko erabiltzen da.
Zuhaixka igokaria da, 1 eta 12 m bitarteko garaiera izan dezake, eta arantzak ditu zurtoin eta adarretan. Hosto berde ilun eta distiratsuak ditu. Hostoerorkorra da landarea urte-sasoi lehorra dagoen lekuetan; hostoiraunkorra, aldiz, euria urte osoan egiten duen lekuetan. Kolore bizi-biziak erakusten ditu —morea, arrosa, horia, gorria, laranja eta zuria—, baina lore inguruko «hosto-muturrek» hartzen dute kolore bizi hori, braktea deritzenek, alegia; egiazko loreak txikiak eta zuriak dira. Fruitua bost lobuluko akenio mehar bat da.
Klima guztietara egokitzen da, baina bereziki gustuko ditu klima lehor eta epelak. Ongi jasaten du gatza, eta, beraz, aukerako landarea da kostaldeko lurraldeetarako. Bakar-bakarrik landatzen ahal da, baina ezin hobe egoten da hormen kontra, hesietan trabatuta eta saskietatik zintzilik.
Botanikariek Bougainvillea generoko hemezortzi espezie sailkatu dituzte Hego Amerikan. Gaur egun zabalduen dauden barietateak, ordea, Hego Amerikako hemezortzi horietako hiru espezie bakarrik hibridatuta lortu dira, eta Bougainvillea spectabilis da ezagunena. Guztira, 300 barietate baino gehiago aurkitu dituzte mundu osoan.
Gure arteko espezie hautatuak hauek dira:
Bougainvillea buttiana Bougainvillea glabra L. Bougainvillea peruviana Bougainvillea spectabilis Bougainvillea spinosaIhmeköynnökset (Bougainvillea) on kasvien suku, jonka jäseniä kasvaa tropiikin ja subtropiikin alueilla sekä Aasiassa että Etelä-Amerikassa. Suku on saanut nimensä ranskalaisesta amiraali Louis Antoine de Bougainvillestä, joka löysi ihmeköynnöksiä Brasiliassa vuonna 1768.[3]
Ihmeköynnökset ovat puuvartisia piikikkäitä köynnöksiä, jotka kasvavat 1-12 metriä pitkiksi ja kiipeävät rakennusten tai muiden kasvien päälle tarttuen piikeillään mihin tahansa. Jos kosteutta riittää, ihmeköynnös on ainavihanta, mutta sellaisilla alueilla, joilla on kuiva kausi, ihmeköynnös pudottaa lehtensä sen ajaksi. Kukka on pieni ja vaatimaton, mutta kukinnon ympärillä on suuret kirkasväriset suojalehdet, jotka säilyvät pitkään.[4]
Ihmeköynnöksiä kasvatetaan koriste- ja huonekasveina.[5]
Ihmeköynnökset (Bougainvillea) on kasvien suku, jonka jäseniä kasvaa tropiikin ja subtropiikin alueilla sekä Aasiassa että Etelä-Amerikassa. Suku on saanut nimensä ranskalaisesta amiraali Louis Antoine de Bougainvillestä, joka löysi ihmeköynnöksiä Brasiliassa vuonna 1768.
Ihmeköynnökset ovat puuvartisia piikikkäitä köynnöksiä, jotka kasvavat 1-12 metriä pitkiksi ja kiipeävät rakennusten tai muiden kasvien päälle tarttuen piikeillään mihin tahansa. Jos kosteutta riittää, ihmeköynnös on ainavihanta, mutta sellaisilla alueilla, joilla on kuiva kausi, ihmeköynnös pudottaa lehtensä sen ajaksi. Kukka on pieni ja vaatimaton, mutta kukinnon ympärillä on suuret kirkasväriset suojalehdet, jotka säilyvät pitkään.
Ihmeköynnöksiä kasvatetaan koriste- ja huonekasveina.
Bougainvillea est un genre d'arbustes de la famille des Nyctaginaceae.
Certaines de ses espèces sont appelées bougainvillée (féminin) ou bougainvillier (masculin), notamment Bougainvillea glabra, Bougainvillea spectabilis et Bougainvillea buttiana.
Philibert Commerson a été le premier botaniste à décrire et nommer un spécimen de ce genre, récolté au Brésil lors de l'expédition autour du monde dirigée par l'explorateur français Louis Antoine de Bougainville[1], [2].
Commerson rend alors hommage à Bougainville en nommant le genre Buginvillaea, orthographe par la suite rectifiée en Bougainvillea [3].
Ce sont des arbustes épineux grimpants aux vives couleurs. Ce qu'on prend généralement pour les fleurs, ou les pétales des fleurs, très colorés, n'en sont pas. Ce sont les bractées de l'extrémité des rameaux. Les fleurs sont petites et blanches, et se trouvent entre les bractées.
Ces plantes sont originaires des forêts tropicales humides d'Amérique du Sud et sont largement utilisées comme plantes ornementales jusque dans les régions tempérées chaudes.
Il en existe de nombreux cultivars lianescents[N 1].
Le bougainvillier est considéré comme une plante magique dans les rites vaudou et antillais pour se venger des femmes méprisantes en causant leur déchéance. Il ne doit pas être confondu avec le flamboyant qui correspond aux rites funéraires.
À la Réunion, on dit qu'introduire des fleurs de bougainvillier dans la maison porte malheur.
Bougainvillée région de Lima au Pérou.
Bougainvillée à Taormine.
Bougainvillée de la Réunion.
Bougainvillée à Tahiti.
Bougainvillée blanc à Tahiti.
Bougainvillée Rouge.
Bougainvillées.
Fleur de bougainvillée par Jardinetmaison[6]
Selon The Plant List[7] 25 septembre 2012
Selon The Plant List[7] 25 septembre 2012
Les bractées de Bougainvillea glabra sont colorées du fait de la présence de bétacyanines, en association à de grandes quantités de flavonols (conjugués de kaempférol et de quercétine)[8].
Les feuilles de Bougainvillea spectabilis contiennent du pinitol, un composé aux propriétés anti-diabétiques[9].
Bougainvillea est un genre d'arbustes de la famille des Nyctaginaceae.
Certaines de ses espèces sont appelées bougainvillée (féminin) ou bougainvillier (masculin), notamment Bougainvillea glabra, Bougainvillea spectabilis et Bougainvillea buttiana.
Tom nó crann adhmadach dreaptha atá dúchasach do Mheiriceá Theas. Na duilleoga ubhchruthach. Na bláthanna feadánach, i dtríonna, timpeallaithe ag brachtanna cosúil le peitil, liathchorcra, corcra, maigeanta, dearg, flannbhuí, bándearg nó bán. Fástar mar mhaisiúchán é i réigiúin theo i ngach tír.
As buganvíleas[2] son plantas rubideiras pertencentes ao xénero Bougainvillea. Ten 17 especies aceptadas das 35 descritas.[1] Son moi comúns coma rubideiras ornamentais en Galiza, normalmente abeiradas á casa ou gateando por muros ou pérgolas.
Son rubideiras espiñentas de porte arbustivo que miden de 1 até 12 m de altura, e que medran en calquera terreo. Ruben por outras plantas usando as súas afiadas pugas que teñen a punta cuberta dunha substancia cerosa negra. Son plantas sempreverdes nas zonas chuviosas todo o ano, ou ben caducifolias nas de estación seca. As follas son alternas, simples e de forma oval-acuminada de 4–12 cm de longo e 2-6 de largo. As flores, hermafroditas, son axilares, conspicuas, tubulares, con 5-6 lóbulos curtos, xeralmente brancas, organizadas en grupos de 3, cada unha insertada nunha bráctea persistente de aspecto papiráceo e habitualmente vivamente coloreada de branco, amarelo, rosado, purpúreo, vermello, alaranxado,... . O número de estames varía de 5 a 10; con filamentos curtos e soldados na base. O ovario é fusiforme, glabro ou pubescente, con estilo lateral curto. O froito é un aquenio pentámero estreito, fusiforme ou cilíndrico.[3]
Bougainvillea: nome xenérico que foi creado por Philibert Commerson (1727-1773) en honra a Louis Antoine de Bougainville (1729-1811), o mariñeiro e explorador francés que trouxo por vez primeira a planta a Europa dende o Brasil, e de quen era o botánico que o acompañou na súa expedición arredor do mundo de 1766 a 1769. A súa publicación foi obra de Antoine Laurent de Jussieu no seu Genera Plantarum (Jussieu), 91, en 1789.[4][5]
A especie tipo é: Bougainvillea spectabilis Willd..
As buganvíleas son plantas rubideiras pertencentes ao xénero Bougainvillea. Ten 17 especies aceptadas das 35 descritas. Son moi comúns coma rubideiras ornamentais en Galiza, normalmente abeiradas á casa ou gateando por muros ou pérgolas.
Trójnička (Bougainvilla) je ród ze swójby dychničkowych rostlinow (Nyctaginaceae).
Wobsahuje sćěhowace družiny:
Jeli sy jedyn z mjenowanych njedostatkow skorigował(a), wotstroń prošu potrjecheny parameter předłohi {{Předźěłuj}}. Podrobnosće namakaš w dokumentaciji.
Bunga kertas atau bugenvil (pengucapan bahasa Inggris: [ˌbuːɡɨnˈvɪliə][1]cf. bougainville; nama ilmiah: Bougainvillea, terutama B. glabra) adalah tanaman hias populer. Bentuknya berupa pohon kecil yang sukar tumbuh tegak. Keindahannya berasal dari seludang bunganya yang berwarna cerah dan menarik perhatian karena tumbuh dengan rimbunnya. Seludang bunga ini kerap dianggap sebagai bagian bunga, walaupun bunganya yang benar adalah bunga kecil yang terlindung oleh seludang.
Bunga kertas mempunyai bagian tanaman yang berwarna-warni. Oleh karena itu, bunga kertas menjadi tanaman hias yang sangat populer karena kecantikkan warnanya dan cara merawatnya yang mudah.
Berasal dari Amerika Selatan, tanaman ini sering ditanam di taman dan kawasan perumahan. Pada waktu tanaman ini berbunga, tanaman ini mempunyai kebiasaan merontokkan beberapa daunnya. Bentuknya adalah pohon kecil yang sukar tumbuh tegak yang memiliki seludang bunga. Tanaman ini disebut bunga kertas karena bentuk seludang bunganya yang tipis dan mempunyai ciri – ciri seperti kertas. Nama Inggris bunga ini adalah bougainvillea yang diambil dari nama Sir Louis Antoine de Bougainville, seorang prajurit angkatan laut Prancis. Antara jenis bunga kertas tersohor antara lain Bougainvillea ‘Elizabeth Angus’, Bougainvillea ‘Red’, Bougainvillea Pultonii, Bougainvillea ‘Easter Parade’, dan Bougainvillea ‘Lady Mary Baring’.
Perawatannya pun mudah, tidak memerlukan waktu yang lama karena spesies tumbuhan ini sangat sesuai ditanam di kawasan beriklim tropis dan khatulistiwa seperti negara kita dan bisa tumbuh hingga 10 meter tingginya. Batang tanaman bunga ini agak keras, mempunyai duri yang tajam dan bercabang-cabang. Perkembang biakannya pula hanya memerlukan keratan batang yang disemai di dalam bungkus plastik ataupun pot dengan cara mudah. Selain itu, tanaman ini juga mempunyai sulur yang rapat, daun yang lebar dan berbentuk bujur tirus yang mampu membentuk rimbunan pokok di kawasan halaman rumah atau juga sebagai tumbuhan pagar di kawasan yang menarik.
Walaupun tanaman ini berukuran kecil dan berbentuk corong, tetapi memiliki banyak manfaat. Contohnya saja untuk hiasan rambut, campuran bunga untuk upacara siraman, dan sebagai kegunaan di upacara pemakaman bagi bangsa Tiongkok dan India.
Tarikan mempesona bunga ini menjadi perbincangan penduduk di negara kita karena terkesan dengan bentuknya dan warnanya yang menarik hati. Warna bunga ini terdiri dari berbagai macam warna, seperti jingga, merah menyala, merah jambu, merah pucat, kuning, ungu, putih, dan berbagai campuran warna.
Sedikit perawatan ringkas, penyiraman air dan pemupukan sempurna mampu mengembalikan kesegaran tanaman bunga kertas ini dalam jangka waktu kurang dua minggu. Dan jika ingin tanaman bunga kertas ini berbunga seterusnya, kita hanya perlu mengurangi pemberian air dan pupuk lantas meletakkan pot tanaman di tempat yang terkena sinar matahari.
Bunga kertas atau bugenvil (pengucapan bahasa Inggris: [ˌbuːɡɨnˈvɪliə]cf. bougainville; nama ilmiah: Bougainvillea, terutama B. glabra) adalah tanaman hias populer. Bentuknya berupa pohon kecil yang sukar tumbuh tegak. Keindahannya berasal dari seludang bunganya yang berwarna cerah dan menarik perhatian karena tumbuh dengan rimbunnya. Seludang bunga ini kerap dianggap sebagai bagian bunga, walaupun bunganya yang benar adalah bunga kecil yang terlindung oleh seludang.
Bunga kertas mempunyai bagian tanaman yang berwarna-warni. Oleh karena itu, bunga kertas menjadi tanaman hias yang sangat populer karena kecantikkan warnanya dan cara merawatnya yang mudah.
Bougainvillea è un genere di piante della famiglia delle Nyctaginaceae, originario delle zone tropicali (in special modo di Trinidad e Tobago). La pianta fu scoperta nel 1768 in Brasile da Philibert Commercon, botanico ufficiale nella spedizione di Louis Antoine De Bougainville, e fu nominata in seguito in onore del comandante.
Comprende specie arbustive sarmentose, spinose sempreverdi a grande sviluppo (8–10 m) con foglie ovate quasi persistenti di colore verde lucente.
L'interesse come piante ornamentali è dato da grappoli di piccoli fiori tubolosi bianchi o giallognoli riuniti a gruppi di tre in un involucro di tre brattee vistosamente colorate di bianco, giallo, arancio, rosa, rosso o viola, che fioriscono per molti mesi l'anno.
Il genere Bougainvillea comprende circa 18 specie. Nel tempo questa pianta ha subìto svariati processi di ibridazione, ai quali si deve l'esistenza delle qualità chiamate "Orange king", dalle brattee color giallo arancio, "Miggi Ruser", oppure "Mary Palmer" che possiedono brattee rosa e bianche.
Le specie più conosciute sono:
boccioli e brattee di bougainvillea spectabilis a Taormina.
Foglie e brattee di bougainvillea .
Bougainvillea arancione
Fiori di bougainvillea spectabilis.
Le specie di Bougainvillea che possono essere coltivate all'aperto in zone a clima temperato (escluse le zone a clima troppo rigido), in terreno di medio impasto fertile e una buona umidità, posizione soleggiata e riparata dai venti freddi invernali, sono: la B. glabra varietà Sanderiana pianta molto rustica, di forma raccolta con foglie piccole lucide fiori con brattee rosso-violaceo brillante può essere anche coltivata in vaso[1].
Altre specie di grande altezza (oltre 10 m) a fiori più grandi, anche se meno fiorifere e rustiche della precedente, inadatte al climi freddi e alla coltivazione in appartamento, sono la B. spectabilis pianta lianosa con fiori giallognoli e brattee rosa-malva e la B. lateritia a fiori di colore salmone.
Le specie coltivate in vaso per gli appartamenti come la B. buttiana vengono allevate a cespuglio con regolari spuntature degli apici, richiedono ambienti caldi e soleggiati per una buona fioritura, regolari annaffiature e concimazioni liquide diradate entrambi d'inverno, rinvasare o rinterrare in primavera usando terriccio corretto con torba.
Questa pianta può essere preda di vari parassiti animali quali:
Altre malattie sono quelle provocate da errata coltivazione come terreno poco drenato, eccessivo o insufficiente annaffiamento. Queste sono dette malattie crittogame e sono causate da funghi microscopici; qui di seguito si elencano le principali:
Una sbagliata coltivazione può portare alla caduta delle foglie e alla mancata fioritura.
Nella florigrafia, la Bougainvillea assume il significato simbolico di passione e di benvenuto. I suoi rami fioriti abbelliscono e rischiarano l'intero ambiente, ed è per questo motivo che nel Mediterraneo la Bougainvillea viene esposta all'ingresso di luoghi di accoglienza ed abitazioni, rendendo omaggio agli ospiti.
Bougainvillea è un genere di piante della famiglia delle Nyctaginaceae, originario delle zone tropicali (in special modo di Trinidad e Tobago). La pianta fu scoperta nel 1768 in Brasile da Philibert Commercon, botanico ufficiale nella spedizione di Louis Antoine De Bougainville, e fu nominata in seguito in onore del comandante.
Bugenvilija (lot. Bougainvillea) – dyvinutinių (Nyctaginaceae) šeimos augalų gentis. Pavadinta jūrininko Luiso Antuano de Bugenvilio (1729-1811), kuris vadovavo pirmajai prancūzų kelionei aplink pasaulį garbei.
Natūraliai paplitusi Pietų Amerikoje nuo Brazilijos vakarinės dalies iki Peru ir į pietus iki pietų Argentinos. Auga tropinio ir subtropinio klimato zonose.
Gentyje yra 18 rūšių.
Bugenvilija (lot. Bougainvillea) – dyvinutinių (Nyctaginaceae) šeimos augalų gentis. Pavadinta jūrininko Luiso Antuano de Bugenvilio (1729-1811), kuris vadovavo pirmajai prancūzų kelionei aplink pasaulį garbei.
Natūraliai paplitusi Pietų Amerikoje nuo Brazilijos vakarinės dalies iki Peru ir į pietus iki pietų Argentinos. Auga tropinio ir subtropinio klimato zonose.
Gentyje yra 18 rūšių.
Pokok Bunga Kertas (bahasa Inggeris: "bougainvillea") mempunyai bunga berwarna-warni yang berkembang sepanjang tahun dan oleh itu, telah menjadi pilihan tanaman hiasan tropika yang sangat popular. Berasal dari Amerika Selatan, pokok bunga kertas sering ditanam di taman-taman, kawasan perumahan, dan kawasan hiasan laman. Semasa pokok bunga kertas berbunga, adalah kebiasaannya bahawa kebanyakan daunnya akan luruh dan meninggalkan bunga-bunga dan dahan-dahan yang menarik. Nama botani bunga ini Bougainvillea spp.
Pokok bunga kertas mendapat nama disebabkan bunganya yang nipis dan mempunyai ciri-ciri seperti kertas. Nama Inggeris dan genus pohom berbunga ini iaitu Bougainvillea dinamakan sempena Louis-Antoine de Bougainville, seorang Komander Laut Perancis.
Pokok bunga kertas tergolong dalam famili Nyctaginaceae yang mengandungi 28 genus dan 250 spesies. Terdapat tiga spesies utama bougainvilla di Malaysia, iaitu B. glabra, B. spectabilis, dan B. Mrs. Butt. Banyak kacukan telah dilakukan daripada tiga spesies asal ini untuk menghasilkan pokok bunga kertas yang mempunyai pelbagai warna kelopak, baik selapis mahupun banyak lapis.
Pokok bunga kertas juga menjadi pilihan kacukan untuk menjadikan pokok bunga kertas yang mempunyai pelbagai dahan dengan bunga yang berlainan warna. Pokok bunga kertas menjadi pilihan ramai disebabkan bunga berwarna-warni yang cantik dan tahan lama, mudah dijaga, serta pokoknya yang tahan lama sehingga melebihi 20 tahun (jika dijaga dengan betul). Pokok bunga kertas kini juga menjadi pilihan bagi menghasilkan pokok bonsai renek.
Bunga kertas merah jambu
Bunga kertas merah
Bunga kertas ungu
Singapura Pokok Bunga Kertas
Pokok Bunga Kertas (bahasa Inggeris: "bougainvillea") mempunyai bunga berwarna-warni yang berkembang sepanjang tahun dan oleh itu, telah menjadi pilihan tanaman hiasan tropika yang sangat popular. Berasal dari Amerika Selatan, pokok bunga kertas sering ditanam di taman-taman, kawasan perumahan, dan kawasan hiasan laman. Semasa pokok bunga kertas berbunga, adalah kebiasaannya bahawa kebanyakan daunnya akan luruh dan meninggalkan bunga-bunga dan dahan-dahan yang menarik. Nama botani bunga ini Bougainvillea spp.
Pokok bunga kertas mendapat nama disebabkan bunganya yang nipis dan mempunyai ciri-ciri seperti kertas. Nama Inggeris dan genus pohom berbunga ini iaitu Bougainvillea dinamakan sempena Louis-Antoine de Bougainville, seorang Komander Laut Perancis.
Pokok bunga kertas tergolong dalam famili Nyctaginaceae yang mengandungi 28 genus dan 250 spesies. Terdapat tiga spesies utama bougainvilla di Malaysia, iaitu B. glabra, B. spectabilis, dan B. Mrs. Butt. Banyak kacukan telah dilakukan daripada tiga spesies asal ini untuk menghasilkan pokok bunga kertas yang mempunyai pelbagai warna kelopak, baik selapis mahupun banyak lapis.
Pokok bunga kertas juga menjadi pilihan kacukan untuk menjadikan pokok bunga kertas yang mempunyai pelbagai dahan dengan bunga yang berlainan warna. Pokok bunga kertas menjadi pilihan ramai disebabkan bunga berwarna-warni yang cantik dan tahan lama, mudah dijaga, serta pokoknya yang tahan lama sehingga melebihi 20 tahun (jika dijaga dengan betul). Pokok bunga kertas kini juga menjadi pilihan bagi menghasilkan pokok bonsai renek.
Bougainvillea is een geslacht uit de familie Nyctaginaceae. Soorten en kruisingen uit het geslacht worden toegepast als tuin- en kamerplant.
Er zijn circa 15 soorten, afkomstig uit de tropen en subtropen van Zuid-Amerika, vooral Brazilië. Ze zijn in de eerste helft van de 19de eeuw in Europa ingevoerd. Vooral in de landen rond de Middellandse Zee en in Afrika tieren ze welig.
Deze planten zijn heester- of kruidachtig, groenblijvend of bladverliezend, meest klimmend. In de vrije natuur worden ze tot 4 m hoog. Ze hebben bedoornde twijgen en onaanzienlijke bloempjes. De bloemen zijn omgeven door opvallend gekleurde, papierachtige schutbladeren die lang aan de plant blijven zitten.
Bougainvillea werd voor het eerst gevonden in de tweede helft van de 18e eeuw, tijdens een expeditie waarover de Franse zeevaarder Louis Antoine de Bougainville de leiding had.
Bougainvillea is een geslacht uit de familie Nyctaginaceae. Soorten en kruisingen uit het geslacht worden toegepast als tuin- en kamerplant.
Er zijn circa 15 soorten, afkomstig uit de tropen en subtropen van Zuid-Amerika, vooral Brazilië. Ze zijn in de eerste helft van de 19de eeuw in Europa ingevoerd. Vooral in de landen rond de Middellandse Zee en in Afrika tieren ze welig.
Deze planten zijn heester- of kruidachtig, groenblijvend of bladverliezend, meest klimmend. In de vrije natuur worden ze tot 4 m hoog. Ze hebben bedoornde twijgen en onaanzienlijke bloempjes. De bloemen zijn omgeven door opvallend gekleurde, papierachtige schutbladeren die lang aan de plant blijven zitten.
Bougainvillea werd voor het eerst gevonden in de tweede helft van de 18e eeuw, tijdens een expeditie waarover de Franse zeevaarder Louis Antoine de Bougainville de leiding had.
Multimedia w Wikimedia Commons Bugenwilla, kącicierń (Bougainvillea Comm. ex Juss.) – rodzaj roślin z rodziny nocnicowatych. Należy do niego od 4 do 18 gatunków roślin pnących i płożących z Ameryki Południowej. Nazwa rodzaju wywodzi się od nazwiska admirała francuskiej marynarki Louisa Antoine'a de Bougainville, który jako pierwszy opisał go w 1768 roku. Gatunkiem typowym jest Bougainvillea spectabilis Willd[2].
Należy do rodziny nocnicowatych (Nyctaginaceae ), rzędu goździkowców (Caryophyllales) w obrębie dwuliściennych właściwych.
Gromada okrytonasienne (Magnoliophyta Cronquist, podgromada Magnoliophytina Frohne & U. Jensen ex Reveal, klasa Rosopsida Batsch, podklasa goździkowe (Caryophyllidae Takht.), nadrząd Caryophyllanae Takht., rząd goździkowce (Caryophyllales Perleb), rodzina dziwaczkowate (Nyctaginaceae Juss.), plemię Bougainvilleeae Choisy in DC., podplemię Bougainvilleinae Benth. & Hook.f., rodzaj bugenwila (Bougainvillea Comm. ex Juss.)[3].
Ze względu na swoje bardzo obfite kwitnienie bugenwille są popularnymi roślinami ozdobnymi w regionach z ciepłym klimatem. Liczne kultywary i mieszańce są hodowane od lat. Powstały już formy bez cierni i bezpłodne, które rozmnaża się wegetatywnie. Bugenwille rosną bardzo szybko i w ciepłym klimacie kwitną cały rok. W Polsce ze względu na klimat mogą być uprawiane tylko w oranżeriach lub w mieszkaniach w pojemnikach jako rośliny pokojowe. Możliwa jest uprawa bonsai w zamkniętych pomieszczeniach. Kwitną bardzo długo, zazwyczaj przez całe lato. W uprawie doniczkowej w mieszkaniach ich żywotność wynosi ok. 5 lat, gdyż później nadmiernie drewnieją i słabo kwitną, ale w oranżeriach mogą żyć 25-30 lat.
Różne gatunki bugenwilli są oficjalnymi kwiatami Grenady, Guam, powiatów Lianjiang i Pingdong na Tajwanie, Ipoh w Malezji oraz miast: Tagbilaran na Filipinach i Camarillo, San Clemente i Laguna Niguel w Kalifornii.
Bugenwilla, kącicierń (Bougainvillea Comm. ex Juss.) – rodzaj roślin z rodziny nocnicowatych. Należy do niego od 4 do 18 gatunków roślin pnących i płożących z Ameryki Południowej. Nazwa rodzaju wywodzi się od nazwiska admirała francuskiej marynarki Louisa Antoine'a de Bougainville, który jako pierwszy opisał go w 1768 roku. Gatunkiem typowym jest Bougainvillea spectabilis Willd.
Bougainvillea é um gênero botânico da família Nyctaginaceae, de espécies geralmente designadas como buganvílias. Nativas da América do Sul, essas angiospermas recebem vários nomes populares, como primavera, três-marias, juá-francês, sempre-lustrosa, santa-rita, ceboleiro, roseiro, roseta, riso, pataguinha, pau-de-roseira e flor-de-papel. Também são encontradas em diversas cores como branca, roxa, rosa claro, rosa, vermelha, amarela, laranja e diversas outras, simples ou com duas cores.
As plantas do gênero Bougainvillea são trepadeiras lenhosas, alcançando a altura de até 15 metros. São perenes em regiões com chuva ao longo do ano todo, mas decíduas em regiões que possuem estação seca. Essas angiospermas apresentam maior desenvolvimento ao ficarem expostas a grande luminosidade solar, de modo que, quanto maior a incidência de luz proveniente do Sol sobre ela, mais flores são apresentadas.[1][2]
Uma das características mais marcantes do gênero é a presença de brácteas, isto é, folhas modificadas de cores chamativas que visam à atração de polinizadores. Devido a tais características, costumam ser confundidas com pétalas.[3] As verdadeiras pétalas são amarelo-esbranquiçadas e compõem flores diminutas.
Seu caule apresenta espinhos verdadeiros, isto é, que são vascularizados e danificam tecidos subjacentes se removidos, ao contrário dos acúleos das rosas. As folhas de exemplares desse gênero são do tipo simples, oval, de nervuras reticuladas e extremidades lisas. Dispõem-se no caule de modo alternado.
Bougainvillea glabra
Bougainvillea é um gênero botânico da família Nyctaginaceae, de espécies geralmente designadas como buganvílias. Nativas da América do Sul, essas angiospermas recebem vários nomes populares, como primavera, três-marias, juá-francês, sempre-lustrosa, santa-rita, ceboleiro, roseiro, roseta, riso, pataguinha, pau-de-roseira e flor-de-papel. Também são encontradas em diversas cores como branca, roxa, rosa claro, rosa, vermelha, amarela, laranja e diversas outras, simples ou com duas cores.
Trillingblomssläktet (Bougainvillea) är ett släkte i familjen underblommeväxter. Arterna i släktet är vedartade, tornförsedda, blommande klätterväxter som ursprungligen kommer från regnskogen Amazonas i Sydamerika. Släktet är uppkallat efter Louis Antoine de Bougainville, en fransk upptäcktsresande som ledde den expedition som fann växterna i Brasilien på 1760-talet.
Den egentliga blomman är liten och vanligen vit, men varje samling av tre blommor omges av tre eller sex färgstarka, tunna, pappersliknande högblad. De kan vara rosa, ljuslila, mörklila, röda, orange, vita eller gula.
Där klimatet är lämpligt är trillingblomssläktets arter omtyckta prydnads- och trädgårdsväxter. De används även som krukväxter. Det finns ett otal sorter både av de rena arterna och av hybrider. Växterna är starkväxande och blommar året runt i varmt klimat, särskilt om de beskärs. De trivs bäst i starkt solsken och behöver regelbundet få gödning. Däremot krävs inte så mycket vatten. Tvärtom så blommar de inte och kan även tappa blad om de får för mycket vatten.
Trillingblomssläktet (Bougainvillea) är ett släkte i familjen underblommeväxter. Arterna i släktet är vedartade, tornförsedda, blommande klätterväxter som ursprungligen kommer från regnskogen Amazonas i Sydamerika. Släktet är uppkallat efter Louis Antoine de Bougainville, en fransk upptäcktsresande som ledde den expedition som fann växterna i Brasilien på 1760-talet.
Den egentliga blomman är liten och vanligen vit, men varje samling av tre blommor omges av tre eller sex färgstarka, tunna, pappersliknande högblad. De kan vara rosa, ljuslila, mörklila, röda, orange, vita eller gula.
Där klimatet är lämpligt är trillingblomssläktets arter omtyckta prydnads- och trädgårdsväxter. De används även som krukväxter. Det finns ett otal sorter både av de rena arterna och av hybrider. Växterna är starkväxande och blommar året runt i varmt klimat, särskilt om de beskärs. De trivs bäst i starkt solsken och behöver regelbundet få gödning. Däremot krävs inte så mycket vatten. Tvärtom så blommar de inte och kan även tappa blad om de får för mycket vatten.
Begonvil, mor, beyaz, pembe ve kırmızı renkte çiçekleri olan, tırmanıcı özellikte ve ağaçsı bir bitkidir. Güneşi sever. Hastalık ve böcek barındırmaması önemli bir özelliğidir.
Adını, kendisini 1768 yılında Brezilya'da keşfeden ve Avrupa'da tanınmasını sağlayan Fransız amiral Louis Antoine de Bougainville'den almıştır. Gelin Duvağı ve Rodos Sarmaşığı diğer adlarıdır.
Ana vatanı Güney Amerika olan Begonvil Ekvator'dan orta Brezilya'ya kadar uzanan alanda yetişir. Eski Dünyada ise Akdeniz ikliminin görüldüğü don riskinin olmadığı kıyı bölgelerinde yetişir.
Begonvilleri rüzgardan korumak gerekir. Ilıman iklim bitkisi olduğundan kışı soğuk geçiren yörelerde iç mekanda yetiştirilebilir fakat havasız kaldığı takdirde çiçeklerini dökecektir. Mekanın düzenli olarak havalanmasına dikkat edilmelidir.
Süzek bahçe toprağını tercih eder. Eğer çok sulanırsa çiçeklerini döker.
Üretimi vejetatiftir, anaç bitkiden alınan yarı odunsu yan sürgünlerle gerçekleştirilir. İlk dikildiği dönemlerde bol sulanması daha sonraları çiçeklenmeyi teşvik etmek amacıyla az sulanması gerekmektedir.
Transplantasyon yaparken bitkinin kökünün kesinlikle hava almaması gerekir. Transplantasyon öncesi bitkinin toprağının kuru olmasına dikkat edilmesi gerekir böylece kök, toprağıyla beraber bütün halinde çıkacaktır. Eğer kökü yerinden oynatılırsa ve kök hava alırsa , bitki anında yapraklarını ve çiçeklerini buruşturacaktır. Bu durumda derhal dikilip bolca sulanması bitkiyi kurtarabilir.
Begonvil, mor, beyaz, pembe ve kırmızı renkte çiçekleri olan, tırmanıcı özellikte ve ağaçsı bir bitkidir. Güneşi sever. Hastalık ve böcek barındırmaması önemli bir özelliğidir.
Adını, kendisini 1768 yılında Brezilya'da keşfeden ve Avrupa'da tanınmasını sağlayan Fransız amiral Louis Antoine de Bougainville'den almıştır. Gelin Duvağı ve Rodos Sarmaşığı diğer adlarıdır.
Рід названо на честь Луї Антуана де Бугенвіля (1729—1811), французького мандрівника, керівника першої французької навколосвітньої експедиції, члена Паризької Академії наук.
Представники роду — вічнозелені кучеряві чагарники, іноді невисокі дерева. Рослини у природі досягають висоти 5 метрів.
Листки послідовні, з цільними краями.
Квітки дрібні, малопомітні, укладені у яскраво забарвлені (зазвичай у пурпуровий колір) широкі приквітки, які і визначають декоративну цінність представників цього роду.
Деякі види культивують як кімнатні або оранжерейні рослини, це стосується у першу чергу бразильських видів Бугенвілія гола (Bougainvillea glabra) і Бугенвілія чудова (Bougainvillea spectabilis). Рослини легко розмножуються живцями, швидко ростуть.
Пурпурова бугенвілія
Жовта бугенвілія
Бугенвілія, вирощена у вигляді бонсай
Бугенвілія гола у ботанічному саду
(Санкт-Петербург)
Chi Hoa giấy hay chi Bông giấy (danh pháp khoa học: Bougainvillea) là một chi trong thực vật có hoa bản địa khu vực Nam Mỹ, từ Brasil về phía tây tới Peru và về phía nam tới miền nam Argentina (tỉnh Chubut). Các tác giả khác nhau công nhận từ 4 tới 18 loài trong chi. Tên gọi khoa học của chi xuất phát từ Louis Antoine de Bougainville, đô đốc của Hải quân Pháp, một trong số những người đã bắt gặp nó tại Brasil năm 1768.
Các loài trong chi này là các loại dây leo dạng gỗ, cây bụi hay cây thân gỗ có gai. Các loài dây leo mọc cao tới 1–12 m, bò trên các loài cây khác bằng các gai có móc. Các gai có mũi nhọn chứa chất dạng sáp màu đen dễ dàng để lại trong thịt của các nạn nhân không ngờ vực. Chúng là thường xanh khi lượng mưa dồi dào quanh năm, nhưng lại là sớm rụng lá nếu sống trong môi trường có mùa khô. Các lá mọc so le, lá đơn hình trứng nhọn mũi, dài 4–13 cm và rộng 2–6 cm. Hoa thật sự của chúng nhỏ và nói chung có màu trắng, nhưng mỗi cụm 3 hoa được bao quanh bằng 3 hay 6 lá bắc với màu rực rỡ gắn liền với nhóm thực vật này, bao gồm các màu hồng, tím, tía, đỏ, cam, trắng hay vàng. Bougainvillea glabra đôi khi được gọi là "hoa giấy" do các lá bắc của nó mỏng và giống như giấy. Quả là dạng quả bế hẹp, 5 thùy.
Bougainvillea tương đối ít bị sâu bệnh, nhưng có thể bị tổn thương từ các loài giun và rệp. Ấu trùng của một số loài cánh vẩy cũng phá hoại chúng, chẳn hạn như Hypercompe scribonia.
Người châu Âu đầu tiên mô tả hoa giấy là Philibert Commerçon (1727-1773), một nhà thực vật học đi cùng đô đốc hải quân Pháp kiêm nhà thám hiểm Louis Antoine de Bougainville (1729-1811) trong chuyến đi vòng quanh Trái Đất của ông, và lần đầu tiên công bố cho ông bởi Antoine Laurent de Jussieu năm 1789.[2] Rất có thể người châu Âu đầu tiên quan sát các loài thực vật này là Jeanne Baré (1740-1807), tình nhân kiêm trợ lý của Commerçon và bà này thì là một chuyên gia về thực vật học. Do phụ nữ không được phép xuống tàu nên bà đã cải trang thành đàn ông để thực hiện chuyến du hành này (và vì thế là người phụ nữ đầu tiên đi vòng quanh địa cầu).[3]
Hai mươi năm sau phát hiện của Commerçon, nó được công bố như là 'Buginvillæa' trong Genera Plantarum của A.L. de Jussieu năm 1789.[4] Sau đó, tên chi được viết theo nhiều kiểu khác nhau cho tới khi cuối cùng nó được viết thành "Bougainvillea" trong Index Kewensis trong thập niên 1930. Ban đầu, B. spectabilis và B. glabra rất khó phân biệt cho tới tận giữa thập niên 1980 khi các nhà thực vật học coi chúng là các loài hoàn toàn khác biệt. Đầu thế kỷ 19 hai loài này là những loài đầu tiên du nhập vào châu Âu, và rất nhanh sau đó các vườn ươm cây tại Anh và Pháp đã có những giao dịch thương mại tốt để đưa các mẫu cây tới Australia cùng các quốc gia xa xôi khác. Trong khi ấy, vườn thực vật Kew đã phân phối các mẫu cây mà vườn này nhân giống tới các thuộc địa của Anh trên khắp thế giới. Sau đó, một sự kiện quan trọng trong lịch sử hoa giấy diễn ra với phát hiện mẫu cây đỏ thắm ở Cartagena, Colombia, bởi bà R.V. Butt. Ban đầu người ta cho nó là một loài riêng biệt với danh pháp B. buttiana để vinh danh bà. Tuy nhiên, hiện nay một số tác giả cho rằng nó là loài lai ghép tự nhiên của một chủng thuộc loài B. glabra với có lẽ là B. peruviana – một loài "hoa giấy hồng địa phương" ở Peru. Các loài lai ghép tự nhiên sau đó được phát hiện là diễn ra phổ biến trên khắp thế giới. Chẳng hạn, vào khoảng thập niên 1930, khi 3 loài được trồng cùng nhau thì nhiều loài lai ghép chéo đã được tạo ra gần như tự phát tại Đông Phi, Ấn Độ, quần đảo Canary, Australia, Bắc Mỹ và Philippines.
Người ta công nhận từ 4 tới 18 loài thuộc chi này.
Bougainvillea là các dạng cây cảnh phổ biến tại phần lớn các khu vực có khí hậu nóng ấm, bao gồm Indonesia, Ấn Độ, Đài Loan, Zimbabwe, Việt Nam, Malaysia, Philippines, Úc, khu vực ven Địa Trung Hải, Caribe, México, Pakistan, Panama, Nam Phi, miền nam Hoa Kỳ và Hawaii.
Nhiều loại giống cây trồng và cây lai ghép đã được chọn lọc, bao gồm cả các dạng cây bụi gần như không gai. Một vài giống Bougainvillea là vô sinh và chúng được nhân giống bằng cành giâm.
Hoa giấy rất dễ chiết cành, nếu có sử dụng thuốc kích thích ra rễ, sau khi chiết từ 25 - 40 ngày là có thể cắt cành đem đi trồng. Mùa chiết thích hợp với miền Bắc Việt Nam là từ tháng 4- tháng 9 dương lịch. Ngoài ra có thể ghép các màu với nhau để tạo ra 1 cây hoa với nhiều màu. Do sự phát triển nhanh của các gai cứng và các cành mắn đẻ, nên chúng là lý tưởng như là hàng rào tự nhiên cho các ứng dụng an ninh.
Các loài hoa giấy khác nhau là hoa chính thức của các đảo như Grenada, Guam, các huyện Liên Giang và Bình Đông ở Đài Loan; Ipoh, Malaysia[5]; và của các thành phố như Tagbilaran, Philippines; Camarillo, California; Laguna Niguel, California và San Clemente, California.
Bougainvillea × buttiana
Hoa giấy vàng
Hoa giấy tía
Hoa giấy là cảnh tượng phổ biến dọc theo các cầu vượt liên bang tại San Diego, California
Hoa giấy trên đường Hoàng Diệu, Quận 4, TP Hồ Chí Minh
Bougainvillea 3 màu tô điểm cho hàng rào tại Los Angeles
Hoa giấy đỏ, loại bông nhỏ, ở chợ hoa xuân Long Xuyên năm 2013
Một nhánh hoa giấy tím đang khoe sắc
Hoa giấy khoe sắc
Chi Hoa giấy hay chi Bông giấy (danh pháp khoa học: Bougainvillea) là một chi trong thực vật có hoa bản địa khu vực Nam Mỹ, từ Brasil về phía tây tới Peru và về phía nam tới miền nam Argentina (tỉnh Chubut). Các tác giả khác nhau công nhận từ 4 tới 18 loài trong chi. Tên gọi khoa học của chi xuất phát từ Louis Antoine de Bougainville, đô đốc của Hải quân Pháp, một trong số những người đã bắt gặp nó tại Brasil năm 1768.
Các loài trong chi này là các loại dây leo dạng gỗ, cây bụi hay cây thân gỗ có gai. Các loài dây leo mọc cao tới 1–12 m, bò trên các loài cây khác bằng các gai có móc. Các gai có mũi nhọn chứa chất dạng sáp màu đen dễ dàng để lại trong thịt của các nạn nhân không ngờ vực. Chúng là thường xanh khi lượng mưa dồi dào quanh năm, nhưng lại là sớm rụng lá nếu sống trong môi trường có mùa khô. Các lá mọc so le, lá đơn hình trứng nhọn mũi, dài 4–13 cm và rộng 2–6 cm. Hoa thật sự của chúng nhỏ và nói chung có màu trắng, nhưng mỗi cụm 3 hoa được bao quanh bằng 3 hay 6 lá bắc với màu rực rỡ gắn liền với nhóm thực vật này, bao gồm các màu hồng, tím, tía, đỏ, cam, trắng hay vàng. Bougainvillea glabra đôi khi được gọi là "hoa giấy" do các lá bắc của nó mỏng và giống như giấy. Quả là dạng quả bế hẹp, 5 thùy.
Bougainvillea tương đối ít bị sâu bệnh, nhưng có thể bị tổn thương từ các loài giun và rệp. Ấu trùng của một số loài cánh vẩy cũng phá hoại chúng, chẳn hạn như Hypercompe scribonia.
По информации базы данных The Plant List (2013), род включает 18 видов[2]:
Bougainvillea sp.
Bougainvillea sp.
Bougainvillea sp.
По информации базы данных The Plant List (2013), род включает 18 видов:
Bougainvillea berberidifolia Heimerl Bougainvillea buttiana Holttum & Standl. Bougainvillea campanulata Heimerl Bougainvillea glabra Choisy — Бугенвиллея голая Bougainvillea herzogiana Heimerl Bougainvillea infesta Griseb. Bougainvillea lehmanniana Heimerl Bougainvillea lehmannii Heimerl Bougainvillea malmeana Heimerl Bougainvillea modesta Heimerl Bougainvillea pachyphylla Heimerl ex Standl. Bougainvillea peruviana Bonpl. Bougainvillea pomacea Choisy Bougainvillea praecox Griseb. Bougainvillea spectabilis Willd. typus — Бугенвиллея замечательная Bougainvillea spinosa (Cav.) Heimerl Bougainvillea stipitata Griseb. Bougainvillea trollii HeimerlBougainvillea sp.
Bougainvillea sp.
Бугенвиллея голая в Санкт-Петербургском ботаническом саду
Bougainvillea sp.
叶子花属（學名：Bougainvillea）通称叶子花、九重葛、三角梅、簕杜鵑、毛宝巾、南美紫茉莉等，属于石竹目紫茉莉科植物，为常绿木质藤本或灌木，原產於秘魯、阿根廷、巴西、南美等地。茎上具有弯刺，并密生绒毛。葉全緣，互生，呈廣卵形或橢圓狀披針形，长5－10公分，有绒毛品種與無毛品種。花期很长，温暖地区可长年开花，花位於大而且色彩鮮豔的包叶（花苞）之中，花朵较小，白色、黃色或黄绿色，三朵聚生，包叶是它的主要观赏部分。
叶子花是中國大陸廣東省深圳市、珠海市、惠州市，江门市、福建省厦门市、海南省三亚市和广西壮族自治区梧州市的市花，台灣台北市內湖區的區花、屏東縣的縣花，日本那霸市的市花。其中，深圳市在每年秋季都会举办盛大的叶子花花展，名为“深圳市花展”。
叶子花原產於中南美洲，學名是根據法國海軍上將及探險家路易斯·安東尼·布干維爾1768年在巴西的發現而命名。叶子花的花色非常豐富，種類有很多，大致上可分為單瓣、重瓣以及斑葉等品種。花苞大而明顯，多彩而鮮豔，但是花卻很小而不顯著，並且通常是無花瓣居多，三朵花併為一叢聚生，所以亦稱三角梅。一般我們所見到有多彩的顏色並非其花或花瓣，而是花苞。強勁的生命力以及花朵叢生的姿態，博得了「熱情、熱心」的花語。
花苞相當的薄如紙片一般，所以也有「紙花」（Paper Flower）之稱。花的姿態自下由上生長，能有多層花簇，所以又稱「九重葛」。並沒有很明顯的花瓣，小花為小漏斗的形狀，是其花被，是個保護花蕊的組織，這是跟一般比較原始的植物很類似的地方。如果將花被剝開，可見到內有七、八枚雄蕊與一枚雌蕊，雖然有少部份會結種子，不過絕大部份都不會結果，所以繁殖方法還是以扦插繁殖法為主。
台灣部分說台語的民眾稱九重葛為「かずら」（kazura），這是源自九重葛的日語「九重葛」的「葛」的發音。
叶子花引進亞洲已經有很久的歷史，一般大多是使用於綠籬、庭園花木等美化環境的用途。此花性喜高溫環境，在陽光充足排水良好的地方花就能開得很茂盛，如果在蔭溼會造成枝條徒長不易開花。生長快速，易於栽培，枝條也相當有韌性，耐於修剪，時常能看見有人將他剪成動物、雲朵等各種形狀。改良品種也相當多，早期品種都只適合大型庭院的盆栽為主，後來也有小型盆栽的出現。原本品種在嫩莖上有刺，也有改良為無刺的品種。花色更是多彩多姿，紅、粉紅、白、紫、橙、黃等顏色以外，也有一株雙色或一株多色的品種出現市面。
厦门市拍摄的三角梅
两色叶子花
三色叶子花
叶子花属（學名：Bougainvillea）通称叶子花、九重葛、三角梅、簕杜鵑、毛宝巾、南美紫茉莉等，属于石竹目紫茉莉科植物，为常绿木质藤本或灌木，原產於秘魯、阿根廷、巴西、南美等地。茎上具有弯刺，并密生绒毛。葉全緣，互生，呈廣卵形或橢圓狀披針形，长5－10公分，有绒毛品種與無毛品種。花期很长，温暖地区可长年开花，花位於大而且色彩鮮豔的包叶（花苞）之中，花朵较小，白色、黃色或黄绿色，三朵聚生，包叶是它的主要观赏部分。
叶子花是中國大陸廣東省深圳市、珠海市、惠州市，江门市、福建省厦门市、海南省三亚市和广西壮族自治区梧州市的市花，台灣台北市內湖區的區花、屏東縣的縣花，日本那霸市的市花。其中，深圳市在每年秋季都会举办盛大的叶子花花展，名为“深圳市花展”。
楽曲などについては「ブーゲンビリア (曖昧さ回避)」をご覧ください。 
ブーゲンビリア（Bougainvillea）は、オシロイバナ科ブーゲンビリア属に属する熱帯性の低木である。和名はイカダカズラ（筏葛）、ココノエカズラ（九重葛）である。
原産地は、中央アメリカ及び南アメリカの熱帯雨林。ブーゲンビリアという名前は1768年にブラジルで木を見つけたフランス人の探検家ブーガンヴィルに由来する。花の色は赤から白まで変化に富み、ピンクやマゼンタ、紫、橙、黄のものもあるように見える。しかし、実際の花はいわゆる花の中央部にある小さな3つの白い部分である（写真では2つしか見えない）。色づいた花びらに見える部分は花を取り巻く葉（包葉）であり、通常3枚もしくは6枚ある。
俗に魂の花とも呼ばれている。
代表的な種として、Bougainvillea buttianaやBougainvillea glabra、Bougainvillea peruviana、Bougainvillea spectabilis がある。
インドのアーユルヴェーダでは、ブーゲンビリアの葉に含まれるピニトールが糖尿病に効果が有るとされ民間療法に用いられていた。[1]
2015年、宮崎県宮崎市の宮崎空港ビルで栽培されているブーゲンビリアに従来品種よりも一回り大きい新品種が見付かり、同社の初代社長岩切章太郎にちなみ、「エリザベスアンガス章太郎」と名付けられた[2]。
赤いブーゲンビリア
黄色いブーゲンビリア
九重葛
九重葛
九重葛
斑入りのブーゲンビリア
この項目は、植物に関連した書きかけの項目です。この項目を加筆・訂正などしてくださる協力者を求めています（プロジェクト:植物／Portal:植物）。
부겐빌레아(Bougainvillea)는 가시가 있는 장식용 덩굴식물, 관목, 나무의 속으로 분꽃과에 속한다. 남아메리카 동부에서 자생하며 브라질, 서쪽으로 페루, 남쪽으로는 아르헨티나 남부에서 볼 수 있다. 저자마다 이 속에 4~18개 종이 속해있다고 주장한다.
_01.JPG)
_01.JPG)
