Suliformes is 'n orde van voëls. Die orde omvat vier families met in totaal van 55 spesies.[1]
Die orde is deur die Internasionale Ornitologiese Vereniging voorgestel.[2] Dit het onlangs aan die lig gekom dat die tradisionele Pelecaniformes polifileties is (lyk verwant, maar deel nie dieselfde voorouers nie), en dus opgedeel moet word om hul ware evolusionêre verwantskappe te weerspieël.
Christidis & Boles (2008) verwys na die orde as "Phalacrocoraciformes".
Suliformes is 'n orde van voëls. Die orde omvat vier families met in totaal van 55 spesies.
Die orde is deur die Internasionale Ornitologiese Vereniging voorgestel. Dit het onlangs aan die lig gekom dat die tradisionele Pelecaniformes polifileties is (lyk verwant, maar deel nie dieselfde voorouers nie), en dus opgedeel moet word om hul ware evolusionêre verwantskappe te weerspieël.
Christidis & Boles (2008) verwys na die orde as "Phalacrocoraciformes".
Suliformes a zo un urzhiad e rummatadur an evned. E-tro ar bloavezh 2010 eo bet degemeret an urzhiad nevez-se, diouzh e zisrannañ diouzh an urzhiad Pelecaniformes.
Suliformes a zo un urzhiad e rummatadur an evned. E-tro ar bloavezh 2010 eo bet degemeret an urzhiad nevez-se, diouzh e zisrannañ diouzh an urzhiad Pelecaniformes.
Els suliformes (Suliformes) són un ordre d'ocells marins reconegut per diverses autoritats taxonòmiques (incloent el Congrés Ornitològic Internacional) arran la convenció de 2010 de l'American Ornithologists' Union[1] (AOU).
Diferents estudis filogenètics de seqüències de gens mitocondrials i nuclears van mostrar que algunes famílies que tradicionalment eren ubicades a l'ordre dels pelicaniformes, formen en realitat un grup germà del que conté als pelicans i altres famílies tradicionalment classificades als Ciconiiformes (Van tuinen et al. 2001, Ericson et al. 2006, Hackett et al. 2008).[1]
D'acord amb la classificació del Congrés Ornitològic Internacional (versió 2.6, 2010) aquest ordre està format per quatre famílies:
Segons la classificació de la AOU, la família Fregatidae pertany al subordre Fregatae, i totes altres tres al subordre Sulae.[1]
Els suliformes (Suliformes) són un ordre d'ocells marins reconegut per diverses autoritats taxonòmiques (incloent el Congrés Ornitològic Internacional) arran la convenció de 2010 de l'American Ornithologists' Union (AOU).
Diferents estudis filogenètics de seqüències de gens mitocondrials i nuclears van mostrar que algunes famílies que tradicionalment eren ubicades a l'ordre dels pelicaniformes, formen en realitat un grup germà del que conté als pelicans i altres famílies tradicionalment classificades als Ciconiiformes (Van tuinen et al. 2001, Ericson et al. 2006, Hackett et al. 2008).
Urdd o adar yw'r Suliformes a elwir weithiau'n Phalacrocoraciformes (bedyddiwyd gan Christidis & Boles yn 2008).[1]
Tri theulu'n unig sydd wedi goroesi: Pelecanidae, Balaenicipitidae, a'r Scopidae. Symudwyd y teulu trofannol Phaethontidae i'w hurdd eu hunain: Phaethontiformes'. Dengys astudiaeth geneteg fod y teulu Pelecaniformes yn perthyn yn agos iawn i'r Ardeidae a'r Threskiornithidae. Ac mae'r Suliformes yn perthyn o bell i'r Pelecaniformes (Yr Huganod).[2][3]
Yn ôl Hackett et al. (2008), mae'r Gaviformes, y Sphenisciformes (pengwiniaid), y Ciconiaid, y Suliformes a'r Pelecaniformes, wedi esblygu o'r un hynafiad. Mae tacson yr urdd yma a nifer eraill yn y fantol a gallant newid.[4]
SuliformesCladogram a sefydlwyd ar waith Gibb, C.G. et al. (2013)[5]
Mae'r teuluoedd canlynol o fewn urdd y Suliformes:
Rhestr Wicidata:
teulu enw tacson delwedd Gwanwyr Anhingidae
Cladogram a sefydlwyd ar waith Gibb, C.G. et al. (2013)
Suliformes er en orden af fugle, der består af fire familier med i alt cirka 60 arter. Disse familier er traditionelt, på grund af ligheder i deres morfologi, blevet regnet som en del af ordenen Pelicaniformes, men på baggrund af DNA-undersøgelser er der sket en opdeling.[1]
Suliformes er en orden af fugle, der består af fire familier med i alt cirka 60 arter. Disse familier er traditionelt, på grund af ligheder i deres morfologi, blevet regnet som en del af ordenen Pelicaniformes, men på baggrund af DNA-undersøgelser er der sket en opdeling.
Die Suliformes sind eine Ordnung der Vögel, zu der die Tölpel (Sulidae), die Fregattvögel (Fregatidae), die Kormorane (Phalacrocoracidae) und die Schlangenhalsvögel (Anhingidae) zählen. Die verschiedenen Arten der Ordnung sind von der Subarktis über die Tropen bis in die Subantarktis als Brutvögel vertreten. Vier Arten sind auch in den deutschsprachigen Ländern anzutreffen: Der Kormoran überall an Süßgewässern in Deutschland, Österreich und der Schweiz, die Krähenscharbe an der Nordseeküste und bei Helgoland, die Zwergscharbe mit einer kleinen Brutkolonie in Österreich und der Basstölpel brütet auf Helgoland.
Gemeinsam ist allen Familien der Suliformes der Bau der Füße, bei denen alle vier Zehen durch eine Schwimmhaut verbunden sind, einschließlich der nach vorne und innen gerichteten Hinterzehe. Ein weiteres allen Familien gemeinsames Merkmale ist das Fehlen eines Brutflecks und im Kehlbereich unbefiederte Haut, die einen mehr oder weniger großen Kehlsack bildet. Nasenlöcher sind geschlossen oder extrem verkümmert.[1] Das Laufbein (Tarsometatarsus) ist stark verkürzt und nur noch halb so lang wie der Carpometacarpus (Mittelhandknochen) oder noch kürzer (nicht bei den Kormoranen).[2]
Mit Ausnahme der Fregattvögel fangen alle Arten dieser Ordnung ihre Nahrung, die überwiegend aus Fischen besteht, unter Wasser. Fregattvögel fangen ihre Beute im Flug. Während bei Schlangenhalsvögeln und Kormoranen nur die Federn unterhalb des Deckgefieders wasserabweisend sind, ist dies bei den anderen Mitgliedern der Ordnung für das gesamte Gefieder gegeben.[1]
Typisch für die Vogelarten dieser Ordnung ist, dass sie große Nistkolonien gründen. Diese befinden sich häufig auf entlegenen Inseln und Klippen. Die meisten Arten bauen kompakte Nester, die von beiden Partnern gebaut werden. Die Jungen sind beim Schlupf hilflos und werden von den Elternvögeln mit hochgewürgtem Futter ernährt.[1]
Zusammen mit den Tropikvögeln (Phaethontidae) und den Pelikanen (Pelecanidae) bildeten die vier Familien bis vor einigen Jahren die Ordnung der Ruderfüßer (Pelecaniformes). Diese Ordnung erwies sich jedoch als nicht monophyletisch, d. h. sie enthielt nicht alle Untergruppen, die von der jüngsten gemeinsamen Stammform abstammten.[2] Die Tropikvögel sind weder mit den Pelikanen noch mit den anderen Ruderfüßern nah verwandt, sondern die Schwestergruppe der Eurypygiformes.[3][4] Sie bilden jetzt eine eigenständige Ordnung, die Phaethontiformes.[5][6]
Die nächsten Verwandten der Pelikane sind dagegen der Schuhschnabel (Balaeniceps rex) und der Hammerkopf (Scopus umbretta), zwei Vögel, die im tropischen Afrika heimisch sind und in der traditionellen Systematik zu den Schreitvögeln (Ciconiiformes) gerechnet werden.[4][7] Schwestergruppe der von allen drei Taxa gebildeten Klade sind die Reiher (Ardeidae) und die Ibisse und Löffler (Threskiornithidae).[4][3] Schwestergruppe der von allen fünf Taxa gebildeten Klade sind die übrig gebliebenen Ruderfüßer. Um wieder zu monophyletischen Taxa zu kommen, ordnet das International Ornithological Committee alle Familien der Schreitvögel bis auf die Störche (Ciconiidae) den Pelecaniformes zu. Die übrig gebliebenen Ruderfüßer werden in die Ordnung Suliformes gestellt, die schon im Jahr 1891 durch den englischen Ornithologen Richard Bowdler Sharpe eingeführt wurde, aber in späteren Vogelsystematiken nicht mehr verwendet wurde.[6][5]
Die wahrscheinlichen verwandtschaftlichen Verhältnisse gibt folgendes Kladogramm wieder.[4]
Störche (Ciconiidae)
Fregattvögel (Fregatidae)
Tölpel (Sulidae)
Schlangenhalsvögel (Anhingidae)
Kormorane (Phalacrocoracidae)
Reiher (Ardeidae)
Ibisse und Löffler (Threskiornithidae)
Hammerkopf (Scopus)
Pelikane (Pelecanus)
Schuhschnabel (Balaeniceps)
Die Suliformes sind eine Ordnung der Vögel, zu der die Tölpel (Sulidae), die Fregattvögel (Fregatidae), die Kormorane (Phalacrocoracidae) und die Schlangenhalsvögel (Anhingidae) zählen. Die verschiedenen Arten der Ordnung sind von der Subarktis über die Tropen bis in die Subantarktis als Brutvögel vertreten. Vier Arten sind auch in den deutschsprachigen Ländern anzutreffen: Der Kormoran überall an Süßgewässern in Deutschland, Österreich und der Schweiz, die Krähenscharbe an der Nordseeküste und bei Helgoland, die Zwergscharbe mit einer kleinen Brutkolonie in Österreich und der Basstölpel brütet auf Helgoland.
Suliformes is een orde van veugels. D' orde telt 4 families met in totoal 55 sôortn.
Tekst üüb Öömrang Suliformes san en order faan fögler.
Suliformes san en order faan fögler.
The order Suliformes (/ˈsjuːlɪfɔːrmiːz/, dubbed "Phalacrocoraciformes" by Christidis & Boles 2008) is an order recognised by the International Ornithologist's Union.[1] In regard to the recent evidence that the traditional Pelecaniformes is polyphyletic,[2] it has been suggested that the group be divided to reflect the true evolutionary relationships, a 2017 study indicated that they are most closely related to Otidiformes (bustards) and Ciconiiformes (storks).
Of the families in Pelecaniformes, only Pelecanidae, Balaenicipitidae, and Scopidae remain. The tropicbird family Phaethontidae has since been moved to their own order Phaethontiformes. Genetic analysis seems to show that the Pelecaniformes is actually closely related to the Ardeidae and Threskiornithidae. As for the Suliformes, they are distantly related to the current Pelecaniformes.[3] According to Hackett et al. (2008), loons, penguins, storks, and as well as Suliformes and Pelecaniformes, all seem to have evolved from a common ancestor. The proposed waterbird superorder has been suggested.[4]
In their landmark 2008 work Systematics and Taxonomy of Australian Birds, Australian ornithologists Les Christidis and Walter E. Boles coined the name Phalacrocoraciformes for the group due to the much greater number of species of cormorants (Phalacrocoracidae) over boobies and gannets (Sulidae).[5] However, this has not been taken up elsewhere.
In 1994, American ornithologist Walter J. Bock wrote that the name Suloidea had been used consistently as a term for a superfamily containing the two families, so therefore "Sulidae" and not "Phalacrocoracidae" should take priority in any arrangement containing the two genera.[6]
In 2010, the AOU adopted the term Suliformes for the taxon.[7] The IOC followed in 2011.[8]
In 1994, Martyn Kennedy and colleagues constructed a behavioural data set, with the resulting tree showing a high level of congruence with existing phylogenies based on genetics or morphology. It showed the darters as sister group to the cormorants and shags, with the gannets and boobies, then pelicans, then frigatebirds and lastly tropicbirds as progressively earlier offshoots.[9]
SuliformesCladogram based on Gibb, G.C. et al. (2013)[10]
_in_Hyderabad_W_IMG_8389.jpg)
{{cite web}}: CS1 maint: archived copy as title (link) {{cite journal}}: CS1 maint: multiple names: authors list (link) The order Suliformes (/ˈsjuːlɪfɔːrmiːz/, dubbed "Phalacrocoraciformes" by Christidis & Boles 2008) is an order recognised by the International Ornithologist's Union. In regard to the recent evidence that the traditional Pelecaniformes is polyphyletic, it has been suggested that the group be divided to reflect the true evolutionary relationships, a 2017 study indicated that they are most closely related to Otidiformes (bustards) and Ciconiiformes (storks).
Fregatedoj
Suledoj
Falakrokorakedoj
Anhingedoj
La ordo Suloformaj (nome "Falakrokorakoformaj" fare de Christidis & Boles 2008) estas ordo proponita de Internacia Ornitologista Unuiĝo.[1] Rilate al ĵusa pruvaro ke la tradiciaj Pelikanoformaj estas polifiletika,[2] oni sugestis, ke la grupo disiĝu por montri la verajn evoluajn rilatojn.
El la familioj de Pelikanoformaj, nur la Pelikanedoj, Balenocipitedoj, kaj la Skopedoj restas. La tropikbirda familio Faetonedoj estis movita al sia propra ordo Faetonoformaj. Genetikaj analizoj ŝajne montras ke la Pelikanoformaj estas fakte tre proksime rilataj al la Ardeedoj kaj al la Treskiornitedoj. Pri la Suloformaj, ŝajne ili estas nur demalproksime rilataj al la nunaj Pelikanoformaj.[3] Laŭ la Taksonomio Hackett, kolimboj, pingvenoj, cikonioj, same kiel Suloformaj kaj Pelikanoformaj, ĉiuj ŝajne evoluis el komuna praulo. Oni sugestis proponitan superordon Grandaj akvobirdoj.[4]
En sia mejloŝtona verko de 2008 nome Systematics and Taxonomy of Australian Birds, la aŭstraliaj ornitologoj Les Christidis kaj Walter E. Boles stampis la nomon Falakrokorakoformaj por la grupo pro la multe pli granda nombro de specioj de kormoranoj (Falakrokorakedoj) inter naivuloj kaj suloj (Suledoj), post la formovo de pelikanoj al Cikonioformaj.[5] Tamen tio ne estis amplekse akceptita.
En 1994, la usona ornitologo Walter J. Bock verkis ke la nomo Suloidea estis uzata konstante kiel termino por superfamilio enhavanta ambaŭ familiojn, kaj tiele "Suledoj" kaj ne "Falakrokorakedoj" havu prioritaton en ĉiu ajn aranĝo enhavanta ambaŭ genrojn.[6]
En 2010, la AOU adoptis la terminon Suloformaj por la taksono.[7] La IOC sekvis en 2011.[8]
En 1994, Martyn Kennedy kaj kolegoj konstruis laŭkutimaran datumbazon, kun rezultanta arbo montranta altan nivelon de kongruo kun la ekzistanta filogenikon baze sur genetiko aŭ morfologio. Ĝi montris la sagobirdojn kiel frata grupo de la kormoranoj kaj de la tufkormoranoj, kun la suloj kaj la naivuloj, poste pelikanojn, poste fregatedojn kaj laste tropikbirdojn kiel progresive pli fruaj posteuloj.[9]
Suloformaj Fregatedoj
Suledoj
Falakrokorakedoj
Anhingedoj
La ordo Suloformaj (nome "Falakrokorakoformaj" fare de Christidis & Boles 2008) estas ordo proponita de Internacia Ornitologista Unuiĝo. Rilate al ĵusa pruvaro ke la tradiciaj Pelikanoformaj estas polifiletika, oni sugestis, ke la grupo disiĝu por montri la verajn evoluajn rilatojn.
Los suliformes son un orden de aves neognatas reconocido por diversas autoridades taxonómicas, incluyendo el Congreso Ornitológico Internacional, a raíz de la convención de 2010 de la American Ornithologists' Union.[1]
Diferentes estudios filogenéticos de secuencias de genes mitocondriales y nucleares mostraron que algunas familias que tradicionalmente eran ubicadas en el orden de los pelecaniformes, forman en realidad un grupo hermano del que contiene los pelícanos y otras familias tradicionalmente clasificadas en los Ciconiiformes (Van Tuinen et al. 2001,[2] Ericson et al. 2006,[3] Hackett et al. 2008[4]).
El orden suliformes incluye cuatro familias[5][6] que se clasificaban tradicionalmente, junto con la familia Pelecanidae (pelícanos), en el orden Pelecaniformes:
Los suliformes son un orden de aves neognatas reconocido por diversas autoridades taxonómicas, incluyendo el Congreso Ornitológico Internacional, a raíz de la convención de 2010 de la American Ornithologists' Union.
Diferentes estudios filogenéticos de secuencias de genes mitocondriales y nucleares mostraron que algunas familias que tradicionalmente eran ubicadas en el orden de los pelecaniformes, forman en realidad un grupo hermano del que contiene los pelícanos y otras familias tradicionalmente clasificadas en los Ciconiiformes (Van Tuinen et al. 2001, Ericson et al. 2006, Hackett et al. 2008).
Suliformes on uusi lintujen lahko, joka sisältää taksonomisesti kiisteltyyn pelikaanilintuihin (Pelecaniformes) aiemmin luettuja heimoja.[1]
Perinteisesti pelikaanilintuihin luettiin pelikaanit (Pelecanidae), käärmekaulat (Anhingidae), fregattilinnut (Fregatidae), tropiikkilinnut (Phaethontidae), suulat (Sulidae) ja merimetsot (Phalacrocoracidae). Viimeaikaiset tukimukset ovat osoittaneet että monet ryhmän piirteet, joita perinteisesti käytetään lahkon määrittelemiseen, ovat konvergentin evoluution tulosta, ja että ryhmä on parafyleettinen.[2]. Kuvatakseen paremmin näiden lintujen sukulaissuhteita, Clements et al. siirsivät vuoden 2010 uudistetussa maailman lintujen taksonomisessa listassa heimot fregattilinnut (Fregatidae), suulat (Sulidae), käärmekaulat (Anhingidae) ja merimetsot (Phalacrocoracidae) pelikaanilinnuista uuteen lahkoon Suliformes.
Vasarapäähaikaran asema luokittelussa on ollut epävarma, ja se on tavallisesti sijotettu omaan heimoonsa, mutta AOU lukee sen pelikaanien heimoon. HBW Alive sijoittaa sen kuitenkin omaan heimoonsa, mitä kladogrammi alla myös kuvastaa.[3]
Kattohaikarat (Ciconiidae)
Fregattilinnut (Fregatidae)
Suulat (Sulidae)
Käärmekaulat (Anhingidae)
Merimetsot (Phalacrocoracidae)
Haikarat (Ardeidae)
Iibikset (Threskiornithidae)
Varjohaikarat (Scopidae)
Pelikaanit (Pelecanidae)
Kenkänokat (Balaenicipitidae)
Suliformes on uusi lintujen lahko, joka sisältää taksonomisesti kiisteltyyn pelikaanilintuihin (Pelecaniformes) aiemmin luettuja heimoja.
Les Suliformes sont un ordre d'oiseaux reconnu par diverses autorités taxinomiques (notamment le Congrès ornithologique international) après le congrès 2010 de l'American Ornithologists' Union[2] (AOU).
Plusieurs études phylogéniques de séquences de gènes mitochondriaux et nucléaires ont montré que des familles placées traditionnellement dans l'ordre des Pelecaniformes formaient en fait un groupe-frère d'un groupe contenant les Pelecanidae et d'autres familles placées traditionnellement dans les Ciconiiformes (Van Tuinen et al. 2001, Ericson et al. 2006, Hackett et al. 2008).
Selon les sources, ce taxon est attribué à Ludwig Reichenbach en 1849 ou à Richard Sharpe en 1891.
D'après la classification de référence (version 5.1, 2015) du Congrès ornithologique international, cet ordre est constitué des familles suivantes (ordre phylogénique) :
Cladogramme basé sur Gibb, G.C. et al. (2013)[3]
D'après la classification de l'AOU, les Fregatidae forment le sous-ordre des Fregatae, et les trois autres familles le sous-ordre des Sulae[2].
Les Suliformes sont un ordre d'oiseaux reconnu par diverses autorités taxinomiques (notamment le Congrès ornithologique international) après le congrès 2010 de l'American Ornithologists' Union (AOU).
Plusieurs études phylogéniques de séquences de gènes mitochondriaux et nucléaires ont montré que des familles placées traditionnellement dans l'ordre des Pelecaniformes formaient en fait un groupe-frère d'un groupe contenant les Pelecanidae et d'autres familles placées traditionnellement dans les Ciconiiformes (Van Tuinen et al. 2001, Ericson et al. 2006, Hackett et al. 2008).
A orde Suliformes (denominada "Phalacrocoraciformes" por Christidis & Boles 2008) é unha orde proposta polo IOC, que actualmente inclúe os corvos mariños, os mascatos e as Anhinga.[1] Tendo en conta as evidencias recentes de que o grupo tradicional dos Pelecaniformes é polifilético,[2] suxeriuse que o grupo sexa dividido para reflectir as súas verdadeiras relacións evolutivas.
Das familias que formaban antes parte de Pelecaniformes só permanecen nese grupo Pelecanidae, Balaenicipitidae, e Scopidae. A familia Phaethontidae foi separada e clasificada nunha orde propia, Phaethontiformes. As análises xenéticas parecen indicar que Pelecaniformes está en realidade estreitamente emparentado con Ardeidae e Threskiornithidae. En canto aos Suliformes, estes están distantemente relacionados cos actuais Pelecaniformes.[3] Segundo Hackett et al. (2008), as mobellas, pingüíns, cegoñas, e tamén os Suliformes e Pelecaniformes, parece que evolucionaron todos dun antepasado común. Suxeriuse para eles un superorde, o das aves acuáticas superiores.[4]
No traballo fundamental do ano 2008 Systematics and Taxonomy of Australian Birds (Sistemática e Taxonomía das Aves Australianas), os ornitólogos australianos Les Christidis e Walter E. Boles acuñaron o nome Phalacrocoraciformes para o grupo debido a que hai un número moito maior de especies de corvos mariños (Phalacrocoracidae) que de mascatos (Sulidae).[5] Porén, esta denominación non foi adoptada polos demais ornitólogos.
En 1994, o ornitólogo norteamericano Walter J. Bock escribiu que o nome Suloidea fora utilizado de forma consistente como termo para unha superfamilia que contiña as dúas familias, e, por tanto, "Sulidae" e non "Phalacrocoracidae" debería de ter prioridade en calquera clasificación que contivese os dous xéneros.[6]
En 2010, a American Ornithologists' Union (AOU) adoptou o termo Suliformes para o taxon.[7] A esta seguiuna o International Ornithological Congress (IOC) en 2011.[8]
En 1994, Martyn Kennedy e colegas construíron un conxunto de datos de comportamentos, e a árbore resultante que mostrabas un alto nivel de congruencia coas filoxenias existentes baseadas na xenética ou morfoloxía. Mostraba que os Anhinga eran un grupo irmán dos corvos mariños, mascatos, e pelicanos, despois estaban relacionados coas fragatas e finalmente cos faetóntidos como ramificacións temperáns progresivas.[9]
SuliformesCladograma baseado en Gibb, C.G. et al. (2013)[10]
A orde Suliformes (denominada "Phalacrocoraciformes" por Christidis & Boles 2008) é unha orde proposta polo IOC, que actualmente inclúe os corvos mariños, os mascatos e as Anhinga. Tendo en conta as evidencias recentes de que o grupo tradicional dos Pelecaniformes é polifilético, suxeriuse que o grupo sexa dividido para reflectir as súas verdadeiras relacións evolutivas.
I Suliformi (Suliformes Reichenbach, 1849) sono un ordine di uccelli acquatici, comprendente 4 famiglie, in passato attribuite all'ordine Pelecaniformes.[1]
L'ordine dei Suliformi comprende 4 famiglie:
Solo le ultime due famiglie sono presenti in Italia.
Il seguente cladogramma restituisce le probabili relazioni evolutive dei Suliformi con gli ordini affini dei Pelecaniformi e dei Ciconiiformi.[2]
CiconiiformesCiconiidae (cicogne)
SuliformesFregatidae (fregate)
Sulidae (sule)
Anhingidae (aninghe)
Phalacrocoracidae (cormorani)
PelecaniformesArdeidae (aironi)
Threskiornithidae (ibis e spatole)
Scopidae (umbretta)
Pelecanidae (pellicani)
Balaenicipitidae (becco a scarpa)
I Suliformi (Suliformes Reichenbach, 1849) sono un ordine di uccelli acquatici, comprendente 4 famiglie, in passato attribuite all'ordine Pelecaniformes.
Suliformes is een orde van vogels. De orde telt 4 families met in totaal 55 soorten.[1]
Sulefuglar, Suliformes, er ein biologisk orden som samlar fregattfuglar, suler, slangehalsar og skarvar. Som gruppe har dei utbreiing langs kystar av alle verdas hav og inn på alle kontinent inkludert Antarktis.
Sulefuglar er nokså store fuglar, mellom 45 og 114 centimeter. Dvergskarv, Microcarbo pygmaeus, er den minste arten i ordenen med ca. 45-55 centimeter i kroppslengd, praktfregattfugl, Fregata magnificens, er den største. Mange artar er svarte eller mørkt brune i det meste av fjørdrakta, nokre har i tillegg mykje kvite parti i drakta, særleg på undersida. Til dømes vaksne havsuler med fjørdrakt dominert av kvitt. Felles anatomiske trekk inkluderer mangel på ytre naseborer, og kloa på tredje tå har såkalla fjørkam (pectinate) som har nytte ved fjørstell og fjerning av parasittar.[1] Pectinat klo deler dei med hegrar og natteramnar.[2]
Desse fuglane med levesett i og ved vatn har diett hovudsakleg basert på fisk, men nyttar ulike beitemetodar. Suler vil stupdukke, skarvar og slangehalsar dukkar og sym under vatn. Fregattfuglar plukkar flygefisk og blekksprutar frå havoverflata og kan i tillegg vere parasittiske på måsar og terner. Fregattfuglar vil aldri sette seg ned på havoverflata. Kvitvengskarv skil seg ut i denne ordenen ved å beite på botndyr.
Slangehalsar lever i ferskvatn eller i grunt havvatn eller brakkvatn. Ein kan finne skarvar i elvar og innsjøar over heile det søramerikanske kontinentet, og opptil 5000 moh., i Afrika sør for Sahara og langt inn i på dei andre kontinenta. Suler og fregattfuglar er særs maritime, suler er spesielt tilpassa eit liv til havs og kjem på land for å hekke. Fregattfuglar lever tvers over Stillehavet og Indiahavet. Habitata er dominert av tropisk klima, men skarvar har utbreiing inn på nordlegaste Antarktis, representert av antarktisskarv, Phalacrocorax bransfieldensis, som lever på Antarktishalvøya. Havsuler kan treffast så langt nord som nord for kysten av Finnmark.
Dei fleste artar av sulefuglar er kolonihekkarar.[3]
Ordenen sulefuglar vart anerkjent etter at fleire fylogenetiske studiar av mitokondrielt DNA synte at familiar som tradisjonelt var samla i ordenen pelikan- og hegrefuglar, Pelecaniformes, og gjorde gruppa parafyletisk med omsyn på ordenen Ciconiiformes.
Etter at denne gruppa vart splitta ut frå ordenen Pelecaniformes, har ho fått namnet sulefuglar på norsk.[4]
Sulefuglar samlar 58 artar, her lista i rekkjefølgje etter eBird/Clements Checklist v2019[5] med norske namn etter Norske navn på verdens fugler:[6]
Slekt Fregata
Slekt Sula
Slekt Papasula
Slekt Morus
Slekt Anhinga
Sulefuglar, Suliformes, er ein biologisk orden som samlar fregattfuglar, suler, slangehalsar og skarvar. Som gruppe har dei utbreiing langs kystar av alle verdas hav og inn på alle kontinent inkludert Antarktis.
Sulefugler (Suliformes) er en ny foreslått orden i gruppen Aequornithes, som består av store, flygedyktige vannrovfugler som livnærer seg i havet.[1] Gruppen, som inneholder fire familier, kan være søstergruppen til pelikanfugler (Pelecaniformes).
Sulefugler anerkjennes som en egen orden av flere ulike taksonomiske autoriteter, inkludert HBW Alive og BirdLife International,[2] International Ornithologists Union og American Ornithologists Union, med bakgrunn i studier med mitokondrielt DNA.[3]
Skyggefuglens plassering i systematikken har vært usikker, og den har vanligvis hatt sin egen familie, men AOU mente den var en del av pelikanfamilien. HBW Alive plasserer den imidlertid i sin egen familie, noe kladogrammet nedenfor også reflekter.[4]
Aequornithes CiconiiformesStorker (Ciconiidae)
Fregattfugler (Fregatidae)
Suler (Sulidae)
Slangehalsfugler (Anhingidae)
Skarver (Phalacrocoracidae)
Hegrer (Ardeidae)
Ibisfamilien (Threskiornithidae)
Skyggefugler (Scopidae)
Pelikaner (Pelecanidae)
Treskonebber (Balaenicipitidae)
Inndelingen følger HBW Alive og Illustrated Checklist of the Birds of the World, i henhold til del Hoyo & Collar (2014).[2] Norske navn følger Norsk navnekomité for fugl og er i henhold til Syvertsen et al. (2008, 2017).[5][6] Navn i parentes er uoffisielle midlertidige beskrivelser, som endres når nye offisielle navn foreligger.
Sulefugler (Suliformes) er en ny foreslått orden i gruppen Aequornithes, som består av store, flygedyktige vannrovfugler som livnærer seg i havet. Gruppen, som inneholder fire familier, kan være søstergruppen til pelikanfugler (Pelecaniformes).
Sulefugler anerkjennes som en egen orden av flere ulike taksonomiske autoriteter, inkludert HBW Alive og BirdLife International, International Ornithologists Union og American Ornithologists Union, med bakgrunn i studier med mitokondrielt DNA.
Multimedia w Wikimedia Commons Głuptakowe[1] (Suliformes) – rząd ptaków z infragromady ptaków neognatycznych (Nognathae), wyodrębniony z pelikanowych (Pelecaniformes)[2] w stosunku do którego stanowi takson siostrzany[2].
Do rzędu należą dwa podrzędy[1]:
Głuptakowe (Suliformes) – rząd ptaków z infragromady ptaków neognatycznych (Nognathae), wyodrębniony z pelikanowych (Pelecaniformes) w stosunku do którego stanowi takson siostrzany.
Suliformes é uma ordem de aves aquáticas que compreende quatro famílias, e que tradicionalmente pertenciam a ordem Pelecaniformes. Vários estudos filogenéticos de seqüências de genes mitocondriais e nucleares demonstraram que as famílias tradicionalmente colocadas na ordem Pelecaniformes eram parafiléticas em relação a ordem Ciconiiformes.[1][2][3]
Suliformes é uma ordem de aves aquáticas que compreende quatro famílias, e que tradicionalmente pertenciam a ordem Pelecaniformes. Vários estudos filogenéticos de seqüências de genes mitocondriais e nucleares demonstraram que as famílias tradicionalmente colocadas na ordem Pelecaniformes eram parafiléticas em relação a ordem Ciconiiformes.
Sulfåglar[1] (Suliformes) är en ordning bland fåglarna vars arter tidigare förts till den taxonomiskt omdiskuterade ordningen pelikanfåglar (Pelecaniformes).
Traditionellt omfattade ordningen pelikanfåglar pelikaner (Pelecanidae), ormhalsfåglar (Anhingidae), fregattfåglar (Fregatidae), tropikfåglar (Phaethontidae), sulor (Sulidae) och skarvar (Phalacrocoracidae). Sentida studier visar dock att många av likheterna inom denna ordning, som traditionellt använts för att definiera ordningen, är resultaten av konvergent evolution, och att gruppen är parafyletisk.[2]. För att bättre beskriva kunskapen kring dessa familjers släktförhållanden har Clements et al. i den reviderade taxonomiska listan över alla världens fåglar från 2010 flyttat ut familjerna fregattfåglar (Fregatidae), sulor (Sulidae), ormhalsfåglar (Anhingidae) och skarvar (Phalacrocoracidae) från ordningen pelikanfåglar och istället placerat dem i den nya ordningen Sulfåglar (Suliformes).
Enligt Clements et al., 2010[3]
Kladogram, som följer AOU 2009, och som illustrerar hur den nya ordningen Suliformes är besläktad med storkfåglarna och övriga taxa som tidigare placerades i ordningen pelikanfåglar, och de taxa som numera placeras i den ordningen :[4]
Storkar (Ciconiidae)
Fregattfåglar (Fregatidae)
Sulor (Sulidae)
Ormhalsfåglar (Anhingidae)
Skarvar (Phalacrocoracidae)
Hägrar (Ardeidae)
Ibisar (Threskiornithidae)
Skuggstorkar (Scopus)
Pelikaner (Pelecanus)
Träskonäbbar (Balaeniceps)
Sulfåglar (Suliformes) är en ordning bland fåglarna vars arter tidigare förts till den taxonomiskt omdiskuterade ordningen pelikanfåglar (Pelecaniformes).
Traditionellt omfattade ordningen pelikanfåglar pelikaner (Pelecanidae), ormhalsfåglar (Anhingidae), fregattfåglar (Fregatidae), tropikfåglar (Phaethontidae), sulor (Sulidae) och skarvar (Phalacrocoracidae). Sentida studier visar dock att många av likheterna inom denna ordning, som traditionellt använts för att definiera ordningen, är resultaten av konvergent evolution, och att gruppen är parafyletisk.. För att bättre beskriva kunskapen kring dessa familjers släktförhållanden har Clements et al. i den reviderade taxonomiska listan över alla världens fåglar från 2010 flyttat ut familjerna fregattfåglar (Fregatidae), sulor (Sulidae), ormhalsfåglar (Anhingidae) och skarvar (Phalacrocoracidae) från ordningen pelikanfåglar och istället placerat dem i den nya ordningen Sulfåglar (Suliformes).
Suliformes kuşlar sınıfına ait bir takımdır. Geleneksel Pelecaniformes takımının polifiletik olduğuna dair bulunan kanıtlara[1] istinaden bölünerek oluşturulması Uluslararası Ornitoloji Kongresi tarafından önerilmiştir.[2]
Geleneksel olarak sınıflandırılan Pelecaniformes takımında yalnızca Pelecanidae, Balaenicipitidae ve Scopidae familyaları bırakılmaktadır. Tropik kuşu familyası Phaethontidae kendine özgü bir takım olan Phaethontiformes takımına aktarılmıştır. Genetik analizle Pelecaniformes takımının Ardeidae ve Threskiornithidae familyalarıyla yakından bağlantılı olduğunu göstermektedir. Suliformes takımının ise Pelecaniformes ile ancak uzaktan akraba olduğu görülmektedir.[3] Hackett sınıflandırmasına göre Gaviiformes, Sphenisciformes, Ciconiiformes ile birlikte Suliformes ve Pelecaniformes takımlarının hepsinin ortak bir atadan evrimleştiği önerilmektedir. Dolayısıyla tüm su kuşlarını kapsayan Aequornithes üst takımının kurulması önerilmiştir.[4]
Avustralyalı ornitologlar Les Christidis ve Walter E. Boles, pelikanların Ciconiiformes takımından çıkarılmasından sonra Sulidae familyasından çok Phalacrocoracidae familyasından türün mevcut olması nedeniyle 2008 yılındaki Systematics and Taxonomy of Australian Birds adlı çalışmalarında bu takımın adının Phalacrocoraciformes olmasını önermişlerdir.[5] Ancak bu önerilen ad başka bir yerde kullanılmamıştır.
Amerikalı ornitolog Walter J. Bock 1994 yılında bu iki familyayı içeren bir üst familyanın adının Suloidea olmasını önermiş ve dolayısıyla önceliğin "Phalacrocoracidae" familyasından çok "Sulidae" familyasına verilmesi gerektiğini belirtmiştir.[6]
Amerikan Ornitoloji Birliği 2010 yılında bu takson için Suliformes adını kabul etmiştir.[7] Uluslararası Ornitoloji Kongresi de bu kararı 2011 yılında almıştır.[8]
Suliformes kuşlar sınıfına ait bir takımdır. Geleneksel Pelecaniformes takımının polifiletik olduğuna dair bulunan kanıtlara istinaden bölünerek oluşturulması Uluslararası Ornitoloji Kongresi tarafından önerilmiştir.
Bộ Chim điên (danh pháp khoa học: Suliformes, còn gọi là "Phalacrocoraciformes" như theo Christidis & Boles 2008) là một tên gọi do Đại hội Điểu học Quốc tế (IOC) đề xuất[1]. Do chứng cứ gần đây cho thấy bộ Pelecaniformes truyền thống là đa ngành[2] nên người ta đề xuất rằng bộ này nên được chia tách ra để phản ánh đúng các mối quan hệ tiến hóa thật sự.
Trong số các họ của bộ Pelecaniformes truyền thống chỉ có Pelecanidae là còn lại. Họ chim nhiệt đới Phaethontidae được chuyển sang bộ của chính nó là Phaethontiformes. Phân tích di truyền dường như chỉ ra rằng Pelecaniformes nghĩa mới (bao gồm Pelecanidae, Balaenicipitidae và Scopidae) trên thực tế có quan hệ họ hàng gần với Ardeidae và Threskiornithidae. Còn đối với Suliformes, chúng dường như chỉ là các họ hàng xa đối với bộ Pelecaniformes theo nghĩa mới[3][4]. Theo phân loại của Hackett và ctv (2008) thì Gaviiformes (chim lặn gavia), Sphenisciformes (chim cánh cụt), Procellariiformes (hải âu), Ciconiiformes (hạc), cũng như Suliformes và Pelecaniformes, tất cả dường như đều tiến hóa từ cùng một tổ tiên chung. Một siêu bộ chim lội nước cũng đã được đề xuất[5].
Biểu đồ phát sinh chủng loài vẽ theo Gibb G. C. et al. (2013)[6]
Suliformes
Bộ Chim điên (danh pháp khoa học: Suliformes, còn gọi là "Phalacrocoraciformes" như theo Christidis & Boles 2008) là một tên gọi do Đại hội Điểu học Quốc tế (IOC) đề xuất. Do chứng cứ gần đây cho thấy bộ Pelecaniformes truyền thống là đa ngành nên người ta đề xuất rằng bộ này nên được chia tách ra để phản ánh đúng các mối quan hệ tiến hóa thật sự.
На декабрь 2018 года в отряд включают следующие семейства и роды[6]:
Это заготовка статьи по орнитологии. Вы можете помочь проекту, дополнив её. На декабрь 2018 года в отряд включают следующие семейства и роды:
Семейство Anhingidae — Змеешейковые (4 вида) Род Anhinga — Змеешейки Семейство Fregatidae — Фрегатовые (5 видов) Род Fregata — Фрегаты Семейство Phalacrocoracidae — Баклановые (42 вида) Род Leucocarbo Род Microcarbo Род Phalacrocorax — Бакланы Семейство Sulidae — Олушевые (10 видов) Род Morus Род Papasula Род Sula — Олуши
分類 界 : 動物界 Animalia 門 : 脊索動物門 Chordata 亜門 : 脊椎動物亜門 Vertebrata 綱 : 鳥綱 Aves 上目 : 新顎上目 Neognathae 階級なし : Neoaves 目 : カツオドリ目 Suliformes 学名 Suliformes シノニム Phalacrocoraciformes
科カツオドリ目（かつおどりもく、学名: Suliformes）は、鳥類の目の1つである。ウ目 Phalacrocoraciformes とも呼ぶ[1]。
従来はペリカン目に含められていたが、2000年代後半になって分子系統が判明したことにより分離された[2]。伝統的なペリカン目のうちペリカン科とネッタイチョウ科以外の全て、つまり、6科のうち4科、70種のうち59種が、カツオドリ目に属している[3]。
多くは沿岸生の海鳥である（ただしヘビウ科は淡水性）。雛は半晩生性・就巣性である[4]。雌雄は同色（グンカンドリ科とヘビウ科は異色）[4]。
ほとんどは全蹼足である。つまり、4本の趾（足指）全てが蹼（水かき）でつながっている。この特徴から、伝統的なペリカン目（カツオドリ目+ペリカン科）は「全蹼目 Steganopodes」とも呼ばれた。ただし、グンカンドリ科は趾の間に切れ込みがあり第4趾が前後に可動する欠全蹼足である。
カツオドリ目のうちグンカンドリ科と他の3科が姉妹群であり、従来から、別に分類されることがあった。伝統的な分類（これらをペリカン目とする）では、グンカンドリ科はグンカンドリ亜目 Fregatae、他の3科はカツオドリ亜目 Sulae または、ペリカン科と共にペリカン亜目 Pelecani に分類されることがあった[6][7]。Sibley分類（これらをコウノトリ目とする）では、グンカンドリ科はコウノトリ小目、他の3科はカツオドリ小目だった。
Hackett et al. (2008)[8]による。
warer birdsカツオドリ目（かつおどりもく、学名: Suliformes）は、鳥類の目の1つである。ウ目 Phalacrocoraciformes とも呼ぶ。
従来はペリカン目に含められていたが、2000年代後半になって分子系統が判明したことにより分離された。伝統的なペリカン目のうちペリカン科とネッタイチョウ科以外の全て、つまり、6科のうち4科、70種のうち59種が、カツオドリ目に属している。
가다랭이잡이목(Suliformes) 또는 가마우지목(Phalacrocoraciformes[1])은 국제조류학회가 제안하고 있는 조류 목의 하나이다.[2] 전통적으로 사다새목과 다계통군을 형성한다.
다음은 수조류 계통 분류이다.[3]
수조류 사다새목_in_Hyderabad_W_IMG_8389.jpg)
_in_flight_2.jpg)
_in_Hyderabad_W_IMG_8389.jpg)
_drying_wings.jpg)
_in_Hyderabad_W_IMG_8389.jpg)
