Les especies d'aves con nome común en llingua asturiana márquense como NOA. En casu contrariu, conséñase'l nome científicu o de la SEO.
El turpial de Martinica (Icterus bonana) [2] [3] ye una especie d'ave paseriforme de la familia Icteridae endémica de Martinica.
El so hábitat natural son les viesques seques, manglares y plantaciones. Ta amenazáu debíu al parasitismu de puesta y clasifícase como vulnerable na llista colorada de la IUCN. [1]
Esta páxina forma parte del wikiproyeutu Aves, un esfuerciu collaborativu col fin d'ameyorar y organizar tolos conteníos rellacionaos con esti tema. Visita la páxina d'alderique del proyeutu pa collaborar y facer entrugues o suxerencies. Les especies d'aves con nome común en llingua asturiana márquense como NOA. En casu contrariu, conséñase'l nome científicu o de la SEO. El turpial de Martinica (Icterus bonana) ye una especie d'ave paseriforme de la familia Icteridae endémica de Martinica.
El so hábitat natural son les viesques seques, manglares y plantaciones. Ta amenazáu debíu al parasitismu de puesta y clasifícase como vulnerable na llista colorada de la IUCN.
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Euryn Martinique (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: eurynnod Martinique) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Icterus bonana; yr enw Saesneg arno yw Martinique oriole. Mae'n perthyn i deulu'r Tresglod (Lladin: Icteridae) sydd yn urdd y Passeriformes.[1]
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn I. bonana, sef enw'r rhywogaeth.[2] Mae'r rhywogaeth hon i'w chanfod yng Ngogledd America.
Mae'r euryn Martinique yn perthyn i deulu'r Tresglod (Lladin: Icteridae). Dyma rai o aelodau eraill y teulu:
Rhestr Wicidata:
rhywogaeth enw tacson delwedd Casig Para Psarocolius bifasciatus Gregl y Gorllewin Quiscalus niger
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Euryn Martinique (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: eurynnod Martinique) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Icterus bonana; yr enw Saesneg arno yw Martinique oriole. Mae'n perthyn i deulu'r Tresglod (Lladin: Icteridae) sydd yn urdd y Passeriformes.
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn I. bonana, sef enw'r rhywogaeth. Mae'r rhywogaeth hon i'w chanfod yng Ngogledd America.
The Martinique oriole (Icterus bonana) is a species of bird in the family Icteridae. It is endemic to Martinique, French West Indies. Martinique is a part of the Lesser Antilles, and is located in the Eastern Caribbean.
The orioles' habitats are subtropical or tropical dry forests, subtropical or tropical moist lowland forests, subtropical or tropical mangrove forests, and plantations.
Compared to the other orioles of the Lesser Antilles, this oriole spots the most unusual plumage coloration.[2] The Martinique Oriole has mainly black plumage with a reddish-orange belly, and grows to 18–21 cm.[3] The males of this species are slightly brighter than the females.[2] It makes harsh scolding calls, and whistles. Whether females sing or not is currently being researched. It eats fruit from the canopy, berries and various insects, foraging alone, in pairs or with a group of family members.[4] Breeding is generally observed between February–July, however breeding has been recorded in December.[3] It is closely related to several other orioles found in the Caribbean.[5]
Martinique orioles are found in Martinique, French West Indies. They appear in a density of 2.4 birds/ha in central Martinique. Originally present in many habitat-types below 700 m, the Martinique Oriole is now mainly found in mangroves and dry forests.[3] The Martinique Oriole generally likes to distance itself from heavily urbanized communities. It places its nest on the underside of wide leaves such as that of a banana plant, palm or Heliconia.[2] Once the nests have been formed, they typically lay two, or sometimes three eggs. Its preferred habitat is in moist highland habitats; however, it could also be found in lowland dry forest habitats. Birds of this species do not form flocks, yet still communicate with each other via whistling, uttering harsh, scolding calls and singing a soft, warbling song. It is a territorial bird, however the territory they control is relatively small, as they have not been seen to feed more than 100 meters from their nest.[4] Much more research is needed on this species.
Deforestation has led to recent establishment of the shiny cowbird (Molothrus bonariensis) within the Martinique Oriole habitat. The shiny cowbird parasites 75% of the oriole nests each year. Another possible threat is from the increase in native Carib Grackles (Quiscalus lugubris), the oriole's main predator, which engage in nest-predation of the Martinique Oriole.[3]
The Martinique oriole is protected by domestic legislation.[6] According to the IUCN, the Martinique Oriole is listed as vulnerable and more research is needed on the threats and population status of the bird for conservative purposes.[4]
The Martinique oriole (Icterus bonana) is a species of bird in the family Icteridae. It is endemic to Martinique, French West Indies. Martinique is a part of the Lesser Antilles, and is located in the Eastern Caribbean.
The orioles' habitats are subtropical or tropical dry forests, subtropical or tropical moist lowland forests, subtropical or tropical mangrove forests, and plantations.
La Martinika iktero (Icterus bonana) estas specio de birdo de la familio de Ikteredoj kaj de ties tipa genro nome Ikteroj kiu enhavas speciojn kiuj montras flavajn kaj nigrajn kolorojn. Ĝi troviĝas kiel endemio en Martiniko en Malgrandaj Antiloj. La populacio estas malgranda (10,000-20,000 individuoj) kaj malpliiĝanta, kvankam komuna en la insulo, en malgranda teritorio de nur 1,100 km².
Ties natura habitato estas subtropikaj aŭ tropikaj sekaj arbaroj, humidaj arbaroj de malaltaj teroj, mangrovoj kaj plantejoj. Ĝi estis iam en plej parto de habitatoj sub 700 m, el duonarida arbaro, arbarbordoj kaj arboplantejoj al pluvarbaroj, sed oni sugestis, ke sekaj arbaroj kaj mangrovoj estas la plej gravaj habitatoj.
Ĝi estas 18–21 cm longa. Estas nigra kaj ruĝecbruna ikteredo, anstataŭ flava aŭ oranĝa kiel preskaŭ ĉiuj el la genro. Ĝi estas nigreca kun ruĝecbruna kapuĉo (kapo kaj brusto) kaj ruĝoranĝaj ŝultromakulo, pugo, ventro kaj subvosto. La beko kaj kruoj estas grizaj.
La voĉo estas fajfoj kaj akraj alvokoj.
Ili manĝas ĉefe en kanopeo fruktojn, berojn kaj varion de insektoj, ĉu solaj ĉu en paroj aŭ en malgrandaj familigrupoj. La reprodukta sezono okazas el decembro, sed ĝenerale okazas en februaro-julio.
Senarbarigo faciligis disvastigon de la ĵus setlita Brila molotro, Molothrus bonariensis, kaj tiu specio parazitas 75 % de la nestoj de ikteroj ĉiujare, sed ĵusa malpliiĝo de la nombroj de molotroj permesis ioman rekuperon de la iktera populacio. Eble la indiĝena populacio de la Kariba kviskalo, Quiscalus lugubris, pliiĝis same kiel la nestopredado, sed ne estas klara pruvoj de tiaj okazoj.
La Martinika iktero (Icterus bonana) estas specio de birdo de la familio de Ikteredoj kaj de ties tipa genro nome Ikteroj kiu enhavas speciojn kiuj montras flavajn kaj nigrajn kolorojn. Ĝi troviĝas kiel endemio en Martiniko en Malgrandaj Antiloj. La populacio estas malgranda (10,000-20,000 individuoj) kaj malpliiĝanta, kvankam komuna en la insulo, en malgranda teritorio de nur 1,100 km².
Ties natura habitato estas subtropikaj aŭ tropikaj sekaj arbaroj, humidaj arbaroj de malaltaj teroj, mangrovoj kaj plantejoj. Ĝi estis iam en plej parto de habitatoj sub 700 m, el duonarida arbaro, arbarbordoj kaj arboplantejoj al pluvarbaroj, sed oni sugestis, ke sekaj arbaroj kaj mangrovoj estas la plej gravaj habitatoj.
Ĝi estas 18–21 cm longa. Estas nigra kaj ruĝecbruna ikteredo, anstataŭ flava aŭ oranĝa kiel preskaŭ ĉiuj el la genro. Ĝi estas nigreca kun ruĝecbruna kapuĉo (kapo kaj brusto) kaj ruĝoranĝaj ŝultromakulo, pugo, ventro kaj subvosto. La beko kaj kruoj estas grizaj.
La voĉo estas fajfoj kaj akraj alvokoj.
Ili manĝas ĉefe en kanopeo fruktojn, berojn kaj varion de insektoj, ĉu solaj ĉu en paroj aŭ en malgrandaj familigrupoj. La reprodukta sezono okazas el decembro, sed ĝenerale okazas en februaro-julio.
Senarbarigo faciligis disvastigon de la ĵus setlita Brila molotro, Molothrus bonariensis, kaj tiu specio parazitas 75 % de la nestoj de ikteroj ĉiujare, sed ĵusa malpliiĝo de la nombroj de molotroj permesis ioman rekuperon de la iktera populacio. Eble la indiĝena populacio de la Kariba kviskalo, Quiscalus lugubris, pliiĝis same kiel la nestopredado, sed ne estas klara pruvoj de tiaj okazoj.
El turpial de Martinica (Icterus bonana)[2][3] es una especie de ave paseriforme de la familia Icteridae endémico de Martinica.
Su hábitat natural son los bosques secos, manglares y plantaciones. Está amenazado debido al parasitismo de puesta y se clasifica como vulnerable en la lista roja de la IUCN.[1]
El turpial de Martinica (Icterus bonana) es una especie de ave paseriforme de la familia Icteridae endémico de Martinica.
Su hábitat natural son los bosques secos, manglares y plantaciones. Está amenazado debido al parasitismo de puesta y se clasifica como vulnerable en la lista roja de la IUCN.
Icterus bonana Icterus generoko animalia da. Hegaztien barruko Icteridae familian sailkatua dago.
Icterus bonana
L'Oriole de Martinique (Icterus bonana), également appelé carouge de la Martinique, est une espèce d'oiseaux de la famille des ictéridés, endémique de la Martinique.
Cet oiseau a été décrit scientifiquement pour la première fois en 1766 par Linné (Systema Naturae, 12e édition, p. 162).
La tête, le cou et le haut de la poitrine sont châtain foncé. Le dos, les ailes et la queue sont noirs. Les épaules, le croupion et le ventre sont roux orangé. Cet oiseau mesure 17 à 20 cm de long.
Cet oiseau est endémique de la Martinique.
Cet oiseau peuple divers biotopes de la mangrove littorale aux collines semi-arides et aux forêts humides d'altitude, en dessous de 700 m.
La femelle pond deux œufs tachetés.
Cet oiseau a souffert de l'établissement dans l'île du Molothre ou Vacher luisant (Molothrus bonariensis) qui l'a fait régresser considérablement.
Cette espèce menacée est vulnérable.
Créole martiniquais carouge.
Icterus bonana
L'Oriole de Martinique (Icterus bonana), également appelé carouge de la Martinique, est une espèce d'oiseaux de la famille des ictéridés, endémique de la Martinique.
De Martiniquetroepiaal (Icterus bonana) is een zangvogel uit de familie Icteridae (troepialen).
Deze soort is endemisch op Martinique, een eiland in de Caraïbische Zee ten zuidoosten van de Dominicaanse Republiek.
De Martiniquetroepiaal (Icterus bonana) is een zangvogel uit de familie Icteridae (troepialen).
Martiniquetrupial (latin: Icterus bonana) er en fugl i trupialfamilien.
Denne ornitologirelaterte artikkelen er foreløpig kort eller mangelfull, og du kan hjelpe Wikipedia ved å utvide den. Martiniquetrupial (latin: Icterus bonana) er en fugl i trupialfamilien.
Kacyk kasztanowogłowy[3] (Icterus bonana) – gatunek małego lub średniej wielkości ptaka z rodziny kacykowatych. Występuje endemicznie na Martynice. Narażony na wyginięcie.
Gatunek opisał po raz pierwszy Karol Linneusz w roku 1766 pod nazwą Oriolus bonana[4]. Obecnie gatunek przynależy do rodzaju Icterus. Pokrewieństwo z innymi gatunkami nie jest jasne. Według badań mtDNA nie jest to najbliższy krewny kacyka złotobrzuchego (I. laudabilis), choć dzieli je jedynie 27 km[4]. Nazwa gatunkowa bonana pochodzi od francuskiego słowa banane, ponieważ ten gatunek (i pewna grupa zwana w języku angielskim Banana-bird) pojawia się na plantacjach bananowców[5].
Długość ciała wynosi 19-21 cm, masa ciała dla jednego zbadanego osobnika 29 g[4]. Pozostałe, przybliżone wymiary dla osobników z Muzeum Brytyjskiego: długość skrzydła 9,4 cm, długość ogona 8,9 cm. Długość skoku to około 2 cm[6]. Wierzch ciała czarny. Głowa i szyja ciemnokasztanowe. Niższa część grzbietu brązowopomarańczowa. Gardło i pierś, podobnie jak głowa, kasztanowe. Pokrywy podskrzydłowe i nogawice pomarańczowe. Dziób i nogi czarne[7].
Kacyk kasztanowogłowy występuje endemicznie na Martynice, na obszarze około 1100 km². Wedle danych z 1998 roku zagęszczenie w środkowej części wyspy wynosi 2,4 osobnika na hektar. Gatunek występował początkowo poniżej 700 m, w lasach – od suchych po deszczowe, na ich obrzeżach i plantacjach; także na namorzynach[8] i w miastach[4].
Pieśń, nieczęsto rejestrowana, to miękki szczebiot. Ptak odzywa się ostrym chiiu[4]. Żeruje w roślinności, zjada owoce, w tym jagody, i owady[8], w tym mrówkowate, straszyki i gąsienice[4]. Zazwyczaj przebywa samotnie, w parach lub grupach rodzinnych[8]. Nie obserwowano ptaków żerujących dalej niż 100 m od gniazda, prawdopodobnie więc terytoria są małe[9].
Okres lęgowy trwa od grudnia do lipca, ale zwykle rozpoczyna się w lutym. Gniazdo to płytki[4] koszyczek ze splecionych włókien roślinnych oraz liści, mający kształt ¼ kuli, przytwierdzony pod liściem[10]. Zwykle ptak umieszcza je 2-4 m nad ziemią. Zniesienie liczy 2-3 jaja o kremowobiałej barwie z niebieskim odcieniem, na szerszym końcu pokryte brązowymi plamkami. Brak informacji na temat wysiadywania[9].
Przez IUCN gatunek klasyfikowany jest jako narażony (VU, Vulnerable). W roku 1996 miał jeszcze status zagrożonego (EN, Endangered). Populacja szacowana jest na nie więcej niż 15 000 osobników. Zagrożeniem dla gatunku jest starzyk granatowy (Molothrus bonariensis), który prowadzi do niepowodzenia, w niektórych przypadkach, 3 na 4 lęgów. Ostatni spadek liczebności starzyka doprowadził do wzrostu populacji kacyka kasztanowogłowego[8].
Kacyk kasztanowogłowy (Icterus bonana) – gatunek małego lub średniej wielkości ptaka z rodziny kacykowatych. Występuje endemicznie na Martynice. Narażony na wyginięcie.
Icterus bonana é uma espécie de ave da família Icteridae.
É endémica de Martinica.
Os seus habitats naturais são: florestas secas tropicais ou subtropicais , florestas subtropicais ou tropicais húmidas de baixa altitude, florestas de mangal tropicais ou subtropicais e plantações .[1]
Icterus bonana é uma espécie de ave da família Icteridae.
É endémica de Martinica.
Os seus habitats naturais são: florestas secas tropicais ou subtropicais , florestas subtropicais ou tropicais húmidas de baixa altitude, florestas de mangal tropicais ou subtropicais e plantações .
Martiniquetrupial[2] (Icterus bonana) är en fågel i familjen trupialer inom ordningen tättingar.[3] Den förekommer endast på halvtorra kullar på Martinique (Små Antillerna).[3] IUCN kategoriserar arten som sårbar.[1]
Wikispecies har information om Icterus bonana.
Denna artikel behöver bilder. Har du en passande fri bild får du gärna ladda upp den.
Martiniquetrupial (Icterus bonana) är en fågel i familjen trupialer inom ordningen tättingar. Den förekommer endast på halvtorra kullar på Martinique (Små Antillerna). IUCN kategoriserar arten som sårbar.
Icterus bonana là một loài chim trong họ Icteridae.[1]
