Hygrophorus discoideus (Pers.) Fr. 1838

Rudanugarė guotė (lot. Hygrophorus discoideus) – guoteninių (Hygrophoraceae) šeimos, guočių (Hygrophorus) genties grybų rūšis.

• Augimo vieta

Spygliuočių miškai.

• Augimo laikas

Vasara, ruduo.

• Pagrindiniai požymiai

Kepurėlė geltonai ruda su kaštono spalvos skrituliuku viduryje.

Vaisiakūniai smulkūs, vidutinio dydžio. Kepurėlė 3–5 (7) cm skersmens, paplokščia, su gūbreliu, gliti, sausa, blizganti, plonamėsė, rudai gelsva, rudai geltona, centrinėje dalyje kaštono spalvos. Lakšteliai balti, vėliau – gelsvi, priaugtiniai. Kotas 3–6×0,5–1 cm, balsvas, gelsvas, prie lakštelių baltai taškuotas, su nežymia, greitai išnykstančia žiediška liekana. Trama plona, balsva, be ypatingo kvapo ir skonio. Sporos 6–9×3–5 μm.

Būdingi požymiai: kalvotų miškų grybas, kotas su gleivėta žiedo liekana.

Auga pavieniui, grupelėmis, eglynuose, su pušies priemaiša. Reta, valgoma.

Literatūra

Lietuvos grybų atlasas, Vincentas Urbonas, Kaunas, LUTUTĖ, 2007, ISBN 978-9955-692-59-1, 96 psl.

Vos an lenga piemontèisa Për amprende a dovré 'l sistema dle parlà locaj ch'a varda sì.

Capel fin a 5 cm, bombà, bes òcra con ël sentr pì castagn rossastr. Lamele un pòch pian-e, bianche peui crema crèja. Gamba àuta fin a 6 cm e larga fin a 1,5 cm, silìndrica a fus, sech an gavand l'anel, ciàira. Carn bianca.

Ambient

A chërs sota ij sapin (Picea) o ij tajiss mës-cià ëd latifeuje e conìfere.

Comestibilità

A venta mai mangé un bolè trovà se un a l'é nen un bon conossidor dij bolè!
Mangiativ.

Arferiment bibliogràfich për chi a veul fé dj'arserche pì ancreuse

• Hygrophorus discoideus (Pers. : Fr.) Fries

Aiuto per
la lettura Ayuda para
la lectura Help for
Reading Rintré ant
la Piòla Contaté
j'Aministrator Lìber për
Amprende Coression
ortogràfica Tastadura
piemontèisa Portaj
e Proget Agiut pr'ij
Contributor Travajòt
sempi

Wodnicha tarczowata (Hygrophorus discoideus (Pers.) Fr.) – gatunek grzybów z rodziny wodnichowatych (Hygrophoraceae)^[1].

Systematyka i nazewnictwo

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Hygrophorus, Hygrophoraceae, Agaricales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi^[1].

Po raz pierwszy zdiagnozował go w 1801 r. Christiaan Hendrik Persoon nadając mu nazwę Agaricus discoideus. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu Elias Fries w 1838 r.^[1]

Synonimy^[2]:

• Agaricus discoideus Pers. 1801
• Limacium discoideum (Pers.) P. Kumm. 1871

Nazwę polską nadali w 1983 r. Barbara Gumińska i Władysław Wojewoda^[3].

Morfologia

Kapelusz

Średnica 2–6 cm, za młodu łukowaty, później rozpostarty, czasami z niewielkim garbkiem na środku. Jest higrofaniczny; w stanie wilgotnym silnie śluzowaty, błyszczący, w stanie suchym lepki, gładki. Powierzchnia początkowo biała, potem przebarwia się na żółto lub jasnoróżowo^[4].

Blaszki

Lekko zbiegające, białawe^[4].

Trzon

Wysokość 4–7 cm, grubość 0,6–1 cm, walcowaty, zazwyczaj z wrzecionowatą podstawą, początkowo pełny, potem pusty. Powierzchnia biaława z brązowymi włókienkami, pod kapeluszem łuszcząca się^[4].

Miąższ

O barwie od białawej do kremowej^[4].

Cechy mikroskopijne

Zarodniki eliptyczne, gładkie, o rozmiarach 6–8 × 4–5 μm^[4].

Występowanie i siedlisko

Wodnicha tarczowata występuje w Europie i Ameryce Północnej^[5]. W piśmiennictwie naukowym na terenie Polski do 2003 r. notowana tylko na dwóch stanowiskach (Hala Śmietanowa w Beskidzie Żywieckim i w Pienińskim Parku Narodowym)^[3]. Znajduje się na Czerwonej liście roślin i grzybów Polski. Ma status R – gatunek potencjalnie zagrożony z powodu ograniczonego zasięgu geograficznego i małych obszarów siedliskowych^[6]. Wymieniona jest także na liście gatunków zagrożonych w Holandii^[3].

Siedlisko: lasy iglaste (świerkowe), preferuje gleby wapienne. Owocniki od września do listopada^[4].

Przypisy