articles de Euonymus verrucosus Scop. - Encyclopédie de la Vie

Trzmielina brodawkowata ( polonais )

fourni par wikipedia POL

Kwiat

Owoce

Gałązki z brodawkami

Trzmielina brodawkowata (Euonymus verrucosus Scop.) – gatunek krzewu należący do rodziny dławiszowatych (Celastraceae R.Br.), zdecydowanie rzadziej spotykany niż trzmielina pospolita. Występuje w Europie i Azji, w Polsce osiąga północną i zachodnią granicę zasięgu.

Morfologia

Pokrój: Niezbyt gęsty krzew, osiągający wysokość 2,5 m.
Łodyga: Zielone gałązki bez przetchlinek, bardzo cienkie, gęsto pokryte brunatnymi brodawkami, obłe. Rozgałęzia się pod prostym kątem. Pączki szczytowe największe, pączki przyliściowe znacznie mniejsze, wszystkie mają okrywy zielone z brązowym obrzeżeniem, zwłaszcza w górnej części.
Liście: Jasnozielone, naprzeciwległe, eliptyczne, obustronnie zaostrzone, o delikatnie i nierówno piłkowanych brzegach. Nerwów bocznych wyraźnie widocznych mają nie więcej, niż 3-4. Blaszki o długości do 6 cm i szerokości do 3,5 cm o nerwacji pierzastej. Ogonek liściowy krótki do 3 mm. Liście usychające w sposób naturalny stają się jasnożółte, w zielniku zachowują barwę.
Kwiaty: Cztero- lub pięciokrotne, drobne, zielonawe z czerwonobrunatnym nakrapianiem płatków, zebrane do 3 w jednym kwiatostanie.
Owoc: Czterograniasta, zielonawożółta później czerwieniejąca torebka, zawierająca 3 kulistawe, połyskujące, brązowo-czarne nasiona wystające z krwistoczerwonej osnówki i po dojrzeniu zwisające na sznureczkach poniżej torebki.

Biologia i ekologia

Rozwój: Roślina wieloletnia, nanofanerofit. Kwitnie w maju i czerwcu. Owoce dojrzewają w drugiej połowie sierpnia i w różnym czasie opadają.
Siedlisko: Lasy i zarośla na całym niżu i w niższych położeniach górskich, na glebie przewiewnej.
Fitosocjologia: Gatunek charakterystyczny dla klasy (Cl.) Querco-Fagetea ?, Cl. Rhamno-Prunetea ?, gatunek wyróżniający dla Ass. Tilio-Carpinetum^[2].
Czynniki fitochemiczne: Roślina silnie trująca: Wszystkie części rośliny, ale przede wszystkim owoce zawierają glikozydy: ewobiozyd, ewomonozyd i ewonozyd^[3]. Zatrucie trzmieliną zwyczajną powoduje osłabienie, wymioty, biegunkę, dreszcze, konwulsje, zaburzenia w pracy serca, paraliż, a w końcu śmierć^[4] . Za śmiertelną dla dorosłego człowieka dawkę uważa się 35 owoców^[4]. Korzenie rośliny zawierają do 32% gutaperki^[5].

Przypisy

↑ Stevens P.F.: Angiosperm Phylogeny Website (ang.). 2001–. [dostęp 2009-12-19].
↑ Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14439-4.
↑ Jan Mowszowicz: Przewodnik do oznaczania roślin trujących i szkodliwych. Warszawa: PWRiL, 1982. ISBN 83-200-2415-3.
↑ ^a ^b Burkhard Bohne, Peter Dietze: Rośliny trujące: 170 gatunków roślin ozdobnych i dziko rosnących. Warszawa: Bellona, Spółka Akcyjna, 2008. ISBN 978-83-11-11088-5.
↑ Leokadia Witkowska-Żuk: Rośliny leśne. Warszawa: Multico Oficyna Wydawnicza, 2013. ISBN 978-83-7073-359-9.

Bibliografia

W. Kulesza: Klucz do oznaczania drzew i krzewów. Warszawa: PWRiL, 1955.
Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8.

p • d • e

Rodzime drzewa i krzewy Polski na podstawie Krytycznej listy roślin naczyniowych Polski (Mirek i in. 2002)Nagonasienne Drzewa i krzewy

Okrytonasienne Krzewy i pnącza

Drzewa

licence: cc-by-sa-3.0
droit d’auteur: Autorzy i redaktorzy Wikipedii

original: visiter la source
site partenaire: wikipedia POL

Euonymus verrucosus Scop.