Multimedia w Wikimedia Commons
![src=]()
Czerwone pędy derenia białego
Dereń biały (Cornus alba L.) – gatunek krzewu z rodziny dereniowatych. Zasięg obejmuje tereny od wschodniej części Europy po wschodnie krańce Azji (Korea, Mongolia, Chiny)[2].
Morfologia
- Pokrój
-
Krzew wysokości do 2-3 m. Rozrasta się szeroko dzięki pokładającym się i zakorzeniającym gałęziom. Na wolnych przestrzeniach i na glebach wilgotnych tworzy z biegiem lat szerokie, gęste kępy.
- Pędy
- Pędy i starsze gałęzie jaskrawoczerwone, błyszczące, szczególnie intensywnie zabarwione w zimie. Kolor ten jest tym silniejszy, im krzew ma bardziej słoneczne stanowisko. Jesienią czerwonofioletowe. Młode pędy w lecie pokryte sinym nalotem.
- Liście
- Jajowate lub jajowato-eliptyczne, u nasady zaokrąglone, długości 4-8 cm, od spodu sinozielone. Nerwów bocznych zwykle 6 par.
- Kwiaty
- Żółtawe, w niewielkich, płaskich baldachogronach średnicy 5 cm. Kwitnie od maja do czerwca, a następnie powtarza kwitnienie aż do jesieni.
- Owoce
- Sinobiałe lub niebieskawe, dojrzewają od sierpnia do października.
Zastosowanie
Roślina ozdobna – stosowana na żywopłoty, może też być uprawiana pojedynczo lub w grupach. W dużych parkach należy sadzić pojedynczo lub w grupach na dużych powierzchniach otwartych łąk i trawników. Jest dekoracyjny również po opadnięciu liści ze względu na jaskrawoczerwone gałęzie. Istnieją też kultywary o bardziej ozdobnych od typowej formy liściach.
Kultywary
- `Argenteomarginata` – młode liście są różowawe, a starsze mają kremowobiałe obrzeżenia
- `Gouchaltii` – ma wyjątkowo duże, żółte liście z zielonym środkiem
- `Sibirica` – o intensywnie koralowoczerwonych pędach i liściach zielonych, jesienią przebarwiających się na czerwonobrunatno
- Spaethi` – brzegi liści ma szeroko żółtoobrzeżone, a w pełnym słońcu nawet całkowicie żółte
- `Variegata` – o liściach z białymi plamkami. Niektóre liście są całkowicie białe.
Uprawa
Jest wytrzymały na mrozy i mało wymagający w stosunku do gleby. Najlepiej rośnie na glebach wilgotnych, nawet podmokłych, torfiastych (łąkowych), jednocześnie jest wytrzymały na suszę i mróz. Znosi zanieczyszczenie powietrza i dobrze rośnie w miastach i w okręgach przemysłowych. Najkorzystniej rośnie w pełnym oświetleniu i najefektowniej się przebarwia. W szkółkach rozmnaża się z sadzonek zdrewniałych. Młode rośliny rosną szybko.
Przypisy
Bibliografia
- Maciej Mynett, Magdalena Tomżyńska: Krzewy i drzewa ozdobne. Warszawa: MULTICO Oficyna Wyd., 1999. ISBN 83-7073-188-0.
- zbiorowe: Rośliny ogrodowe. Könemann, 2005. ISBN 978-3-8331-1916-3.
