Euphorbe Exiguë

Euphorbia exigua, ye una especie fanerógama perteneciente a la familia de les euforbiacees.

Distribución

Distribúise per Macaronesia, Europa y dende el Mediterraneu hasta Irán. N'España alcuéntrase en Alicante, Barcelona, Castellón, Girona, Islles Baleares, Lleida, Tarragona y Valencia, onde s'atopa nos praos terofíticos.

Descripción

Esta ye una perpequeña lechetrezna de ciclu añal qu'algama los 25 cm d'altor. Vive en zones abiertes de los carbaes, reconocer poles sos fueyes lliniales y les granes cubiertes de pequeñes verrugas. El so inflorescencia ye un ciato. Puede confundise con munches otres pequeñes yerbes d'estes camperes, pa tar seguros hemos de romper una fueya, comprobar que sale'l típicu látex blancu y reparar les ornamentaciones de les granes.

Taxonomía

Euphorbia exigua describióse por Carlos Linneo y espublizóse en Species Plantarum 1: 456. 1753.^[1]

Etimoloxía

Euphorbia: nome xenéricu que remanez del médicu griegu del rei Juba II de Mauritania (52 a 50 e. C. - 23), Euphorbus, nel so honor – o n'alusión al so gran banduyu – yá que usaba médicamente Euphorbia resinifera. En 1753 Carlos Linneo asignó'l nome a tol xéneru.^[2]

exigua: epítetu llatín que significa "de pequeñu tamañu".^[3]

Citoloxía

Númberu de cromosomes de Euphorbia exigua (Fam. Euphorbiaceae) y táxones infraespecíficos: 2n=24^[4]

Sinonimia

• Tithymalus exiguus (L.) Hill (1768).
• Esula exigua (L.) Haw. (1812).
• Keraselma exigua (L.) Raf. (1838).
• Keraselma exiguum (L.) Raf. (1838).^[5][6]

Nome común

• Castellanu: yerba traidor, lechetrezna romeral, lechetreznilla, lechetreznilla romeral, sonajillas llecheres.^[7]

Ver tamién

• Terminoloxía descriptiva de les plantes
• Cronoloxía de la botánica
• Historia de la Botánica
• Taxonomía de les Euforbiacees
• Inflorescencia en forma de Ciato

Referencies

Bibliografía

1. Fernald, M. 1950. Manual (ed. 8) i–lxiv, 1–1632. American Book Co., New York.
2. Gleason, H. A. 1968. The Choripetalous Dicotyledoneae. vol. 2. 655 pp. In H. A. Gleason Ill. Fl. N. O.S. (ed. 3). New York Botanical Garden, New York.
3. Gleason, H. A. & A. J. Cronquist. 1991. Man. Vasc. Pl. N.Y. O.S. (ed. 2) i–910. New York Botanical Garden, Bronx.
4. Munz, P. A. & D. D. Keck. 1959. Cal. Fl. 1–1681. University of California Press, Berkeley.
5. Scoggan, H. J. 1978. Dicotyledoneae (Saururaceae to Violaceae). 3: 547–1115. In Fl. Canada. National Museums of Canada, Ottawa.

Enllaces esternos

• Wikimedia Commons acueye conteníu multimedia sobre Euphorbia exigua .
• Herbarivirtual

Esta páxina forma parte del wikiproyeutu Botánica, un esfuerciu collaborativu col fin d'ameyorar y organizar tolos conteníos rellacionaos con esti tema. Visita la páxina d'alderique del proyeutu pa collaborar y facer entrugues o suxerencies.

Euphorbia exigua és una espècie fanerògama pertanyent a la família de les euforbiàcies. En català rep els noms d'eufòrbia exigua, lleterola exigua, mal d'ulls o lletera exigua. Aquesta és una petita lleterola de cicle anual que arriba als 25 cm d'alçada. Viu en zones obertes de matollars, es reconeix per les seves fulles linears i les llavors berrugoses. La seva inflorescència és un ciati. Euphorbia exigua fou descrita per Linné i publicat en Species Plantarum 1: 456. 1753.^[3] Euphorbia exigua té un nombre cromosòmic de 2n=24^[4]

Referències

Enllaços externs

En altres projectes de Wikimedia: Commons (Galeria) Commons (Categoria) Viquiespècies

• Euphorbia exigua (en anglès). Encyclopedia of Life.

Liden vortemælk (Euphorbia exigua) er en enårig, 5-20 cm høj plante i vortemælk-familien. Arten har linjeformede blade, der er ustilkede. I Danmark findes liden vortemælk hist og her på Øerne på dyrket jord og affaldspladser. Den er meget sjælden i Jylland.^[1]

Kilder og eksterne henvisninger

1. ^ Signe Frederiksen et al., Dansk flora, 2. udgave, Gyldendal 2012. ISBN 8702112191.

• Arne og Anna-Lena Anderberg: Den virtuella floran, Naturhistoriska riksmuseet (svensk)

Die Kleine Wolfsmilch (Euphorbia exigua) ist eine Pflanzenart aus der Gattung Wolfsmilch (Euphorbia) in der Familie der Wolfsmilchgewächse (Euphorbiaceae).

Beschreibung

Vegetative Merkmale

Die Kleine Wolfsmilch ist eine einjährige krautige Pflanze, die eine Wuchshöhe von 5 bis 20 cm erreicht. Die sitzenden Laubblätter sind bei einer Breite von 1 bis 4 Millimetern linealisch, zugespitzt und blaugrün bereift.

Generative Merkmale

Die Hochblätter besitzen eine breit herzförmige Basis, sie sind deutlich länger als breit. Die Krone ist hellgrün. Die Kapselfrüchte sind glatt und nicht geflügelt. Die Samen sind unregelmäßig warzig-runzelig.

Die Chromosomenzahl beträgt 2n = 16, 24, 28 oder 56.^[1]

Vorkommen

Euphorbia exigua ist in Europa, in Makaronesien, im Mittelmeerraum mit Nordafrika bis zum Iran verbreitet.^[2] Sie wächst auf Äckern, in Gärten und an Ruderalstellen. Sie gedeiht am besten auf frischen bis mäßig trockenen, basen- und nährstoffreichen, auch steinigen Lehm- und Tonböden. Sie ist in Mitteleuropa eine Charakterart des Verbandes Caucalidion, kommt aber auch in Gesellschaften der Verbände Aperion oder Fumario-Euphorbion vor.^[1] In Südeuropa kommt sie vor allem in Gesellschaften der Klasse Thero-Brachypodietea vor.^[1]

Die Kleine Wolfsmilch ist in Mitteleuropa ein Archäophyt und ein in Kalkgebieten verbreitetes Ackerwildkraut, gekennzeichnet durch zusätzliche Wurzelsprosse; derzeit ist Euphorbia exigua im Rückgang begriffen.^[3]

Ökologie

Sie wurzelt bis zu 50 Zentimeter tief.^[1]

Systematik

Die Erstveröffentlichung von Euphorbia exigua erfolgte durch Carl von Linné-

Es können folgende Unterarten unterschieden werden:^[2]

• Euphorbia exigua L. subsp. exigua (Syn.: Euphorbia exigua var. acuta L., Euphorbia exigua var. retusa L., Euphorbia retusa (L.) Forssk. nom. illeg., Euphorbia exigua subsp. acuta (L.) Ehrh., Euphorbia diffusa Jacq., Euphorbia tricuspidata Lapeyr., Euphorbia exigua var. tricuspidata (Lapeyr.) W.D.J.Koch, Euphorbia exigua var. truncata W.D.J.Koch, Euphorbia melillensis Sennen & Mauricio nom. nud., Euphorbia exigua var. melillensis Sennen, Euphorbia exigua var. pycnophylla K.U.Kramer & Westra, Euphorbia pycnophylla (K.U.Kramer & Westra) C.Brullo & Brullo nom. illeg.)^[2]
• Euphorbia exigua subsp. merinoi M.Laínz: Sie kommt von Marokko über Spanien sowie Portugal bis ins westliche Frankreich vor.^[2]

Literatur

• Siegmund Seybold: Flora von Deutschland und angrenzender Länder. Ein Buch zum Bestimmen der wild wachsenden und häufig kultivierten Gefäßpflanzen. Begründet von Otto Schmeil, Jost Fitschen. 93. vollständig überarbeitete und erweiterte Auflage. Quelle & Meyer, Wiebelsheim 2006, ISBN 3-494-01413-2.
• Hans-Joachim Zündorf, Karl-Friedrich Günther, Heiko Korsch, Werner Westhus (Hrsg.): Flora von Thüringen. Die wildwachsenden Farn- und Blütenpflanzen Thüringens. Weissdorn, Jena 2006, ISBN 3-936055-09-2.

Einzelnachweise

1. ↑ ^{a b c d} Erich Oberdorfer: Pflanzensoziologische Exkursionsflora für Deutschland und angrenzende Gebiete. 8. Auflage. Verlag Eugen Ulmer, Stuttgart 2001, ISBN 3-8001-3131-5. Seite 640.
2. ↑ ^{a b c d} Rafaël Govaerts (Hrsg.): Euphorbia exigua. In: World Checklist of Selected Plant Families (WCSP) – The Board of Trustees of the Royal Botanic Gardens, Kew, abgerufen am 3. Dezember 2015.
3. ↑ Ruprecht Düll, Herfried Kutzelnigg: Taschenlexikon der Pflanzen Deutschlands und angrenzender Länder. Die häufigsten mitteleuropäischen Arten im Porträt. 7., korrigierte und erweiterte Auflage. Quelle & Meyer, Wiebelsheim 2011, ISBN 978-3-494-01424-1.

Małe wjelkowe mloko (Euphorbia exigua) jo rostlina ze swójźby wjelkomlokowych rostlinow (Euphorbiaceae).

Wopis

Małe wjelkowe mloko jo jadnolětna rostlina, kótaraž dośěgnjo wusokosć wót 5 až do 20 cm.

Łopjena

Měnjate łopjena su swětłozelene, linealne, ako štapc špicne, sejźece a dośěgnu dłujkosć wót 0,5 až do 3 cm.

Kwiśonki

Kwiśo wót junija až do oktobra. Pózdatne wokołki su tśipromjenjowe až pěśpromjenjowe, pśi comž wše promjenja su ako widlicki źělone. Pśikšywne łopjeńka su swětłozelene a linealne. Wóni su sejźece a njezrosćone. Jich spódk jo wutšobojty. Załzy kwiśonkowego keluška su połmjasecojte-rogate.

Płody

Płody su gładke kapsle.

Stojnišćo

Rosćo na glinjanych trajdowišćach, na lědach a na wótsypkowych městnach.

Rozšyrjenje

Rostlina jo w pśisamem cełej Europje rozšyrjona. Ale póchada z pódpołdnjoweje Europy.

Wužywanje

Nožki

1. ↑ Natur und Text, Rangsdorf 2011, ISBN 978-3-942062-00-8, b. 191 a 192 (ale za družynje Euphorbia cyparissia a Euphorbia helioscopia).

Žrědła

• Schauer - Caspari: Pflanzenführer für unterwegs, ISBN 978-3-8354-0354-3, 2. nakład, 2008, bok 364 (nim.)

Euphorbia exigua, dwarf spurge or small spurge, is a species of Euphorbia in the spurge family (Euphorbiaceae), native to Europe, northern Africa and the Near East, and invasive worldwide.

References

Retrieved from "https://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Euphorbia_exigua&oldid=1076152190"

Euphorbia exigua, es una especie fanerógama perteneciente a la familia de las euforbiáceas.

Distribución

Se distribuye por Macaronesia, Europa y desde el Mediterráneo hasta Irán. En España se encuentra en Alicante, Barcelona, Castellón, Gerona, Islas Baleares, Lérida, Tarragona y Valencia, donde se encuentra en los prados terofíticos.

Descripción

Esta es una pequeñísima lechetrezna de ciclo anual que alcanza los 25 cm de altura. Vive en zonas abiertas de los matorrales, se reconoce por sus hojas lineares y las semillas cubiertas de pequeñas verrugas. Su inflorescencia es un ciato. Se puede confundir con muchas otras pequeñas hierbas de estos pastos, para estar seguros hemos de romper una hoja, comprobar que sale el típico látex blanco y observar las ornamentaciones de las semillas.

Taxonomía

Euphorbia exigua fue descrita por Carlos Linneo y publicado en Species Plantarum 1: 456. 1753.^[1]​

Etimología

Euphorbia: nombre genérico que deriva del médico griego del rey Juba II de Mauritania (52 a 50 a. C. - 23), Euphorbus, en su honor – o en alusión a su gran vientre – ya que usaba médicamente Euphorbia resinifera. En 1753 Carlos Linneo asignó el nombre a todo el género.^[2]​

exigua: epíteto latino que significa "de pequeño tamaño".^[3]​

Citología

Número de cromosomas de Euphorbia exigua (Fam. Euphorbiaceae) y táxones infraespecíficos: 2n=24^[4]​

Sinonimia

• Tithymalus exiguus (L.) Hill (1768).
• Esula exigua (L.) Haw. (1812).
• Keraselma exigua (L.) Raf. (1838).
• Keraselma exiguum (L.) Raf. (1838).^[5]​^[6]​

Nombre común

• Castellano: hierba traidora, lechetrezna romeral, lechetreznilla, lechetreznilla romeral, sonajillas lecheras.^[7]​

Referencias

Pikkutyräkki (Euphorbia exigua) on yksi- tai kaksivuotinen myrkyllinen tyräkkilaji. Sitä esiintyy Euroopassa. Se kasvaa viidestä 20:een senttimetriä korkeaksi. Hento varsi haaroo tyveltä alkaen. Varsilehdet ovat ruodittomia ja lehtilavat tasasoukkia. Latvakukinto on kerrannaissarja, joka koostuu kolmesta viiteen säteestä.

Lähteet

• Hämet-Ahti, Leena, Suominen, Juha, Ulvinen, Tauno & Uotila, Pertti (toim.) 1998: Retkeilykasvio, 4. uudistettu painos, 656 s. Luonnontieteellisen keskusmuseon kasvimuseo. Helsinki.

Aiheesta muualla

• Kasviatlas 2016: Pikkutyräkin (Euphorbia exigua) levinneisyys Suomessa
• Luontoportti: Pikkutyräkki (Euphorbia exigua)
• ITIS: Euphorbia exigua (englanniksi)

Euphorbia exigua

L'euphorbe fluette (Euphorbia exigua), encore appelée petite euphorbe, petite ésule, ou euphorbe exiguë, est une plante de la famille des Euphorbiacées. Elle pousse dans les endroits incultes.

Description

C'est une petite plante herbacée (25 cm maximum), aux feuilles linéaires. Elle se reconnaît notamment grâce à ses bractées longues et effilées.

Caractéristiques

Organes reproducteurs

• Couleur dominante des fleurs : jaune
• Période de floraison : mai-novembre
• Inflorescence : cyathe
• Sexualité : monoïque
• Pollinisation : entomogame

Graine

• Fruit : capsule
• Dissémination : myrmécochore

Habitat et répartition

• Son habitat type ce sont les tonsures annuelles basophiles, aéroxérophiles, thermophiles, méditerranéennes
• Son aire de répartition est européenne méridionale.

Données d'après : Julve, Ph., 1998 ff. - Baseflor. Index botanique, écologique et chorologique de la flore de France. Version : 23 avril 2004.

Mała mlóčeń (Euphorbia exigua) je rostlina ze swójby mlóčenjowych rostlinow (Euphorbiaceae).

Wopis

Mała mlóčeń je jednolětna rostlina, kotraž docpěje wysokosć wot 5 hač do 20 cm.

Łopjena

Měnjate łopjena su jasnozelene, linealne, jako kałač kónčkojte, sedźace a docpěja dołhosć wot 0,5 hač do 3 cm.

Kćenja

Kćěje wot junija hač do oktobra. Pozdatne wokołki su třipromjenjowe hač pjećpromjenjowe, při čimž wšě promjenja su jako widlički dźělene. Přikrywne łopješka su jasnozelene a linealne. Wone su sedźace a njezrosćene. Jich spódk je wutrobojty. Žałzy kćenjoweho keluška su połměsačkojte-rohate.

Płody

Płody su hładke kapsle.

Stejnišćo

Rosće na hlinjanych žitnych polach, na ladach a na drjebiznowych městnach.

Rozšěrjenje

Rostlina je w nimale cyłej Europje rozšěrjena. Ale pochadźa z južneje Europy.

Wužiwanje

Nóžki

1. ↑ W internetowym słowniku: Wolfsmilch

Žórła

• Schauer - Caspari: Pflanzenführer für unterwegs, ISBN 978-3-8354-0354-3, 2. nakład, 2008, strona 364 (němsce)
• Brankačk, Jurij: Wobrazowy słownik hornjoserbskich rostlinskich mjenow na CD ROM. Rěčny centrum WITAJ, wudaće za serbske šule. Budyšin 2005.
• Kubát, K. (Hlavní editor): Klíč ke květeně České republiky. Academia, Praha (2002)
• Lajnert, Jan: Rostlinske mjena. Serbske. Němske. Łaćanske. Rjadowane po přirodnym systemje. Volk und Wissen Volkseigener Verlag Berlin (1954)
• Rězak, Filip: Němsko-serbski wšowědny słownik hornjołužiskeje rěče. Donnerhak, Budyšin (1920)

Eksterne wotkazy

Mała mlóčeń. W: FloraWeb.de. (němsce)

De kleine wolfsmelk (Euphorbia exigua) is een enigszins giftige, eenjarige plant die behoort tot de Wolfsmelkfamilie (Euphorbiaceae). Het is een plant van vochtige, kalkhoudende, kleigrond op bouwland en in bermen. De plant komt van nature voor in Europa. Ze staat op de Nederlandse Rode lijst van planten als zeldzaam en zeer sterk afgenomen. Deze plant is in Nederland wettelijk beschermd sinds 1 januari 2017 door de Wet Natuurbescherming.

De plant wordt 7 tot 25 cm hoog, heeft een penwortel en meestal rechtopstaande stengels. De grijsgroene, lijnvormige bladeren zijn vaak zittend en gaafrandig. Het blad eindigt in een stekelpuntje.

Kleine wolfsmelk bloeit van juni tot de herfst met geel-groenachtige bloempjes. De bloem is een cyathium dat bestaat uit een vrouwelijke bloem met daaronder enkele tot een meeldraad gereduceerde mannelijke bloemen en wordt omgeven door een klokvormig omwindsel met halvemaanvormige randklieren, die 2 hoorntjes hebben. De lijn-lancetvormige schutblaadjes hebben een brede, hartvormige voet. Het scherm bestaat uit 3 tot 5 stralen.

De 2 mm grote vrucht is een kluizige, gladde splitvrucht, die met een explosie openspringt en zo de zaden verspreidt. De bleekgrijze, olierijke zaden zijn rimpelig en hebben een mierenbroodje.

In andere talen

• Duits: Kleine Wolfsmilch
• Engels: Dwarf Spurge
• Frans: Euphorbe fluette, Euphorbe exiguë

Externe link

• Kleine wolfsmelk (Euphorbia exigua) op SoortenBank.nl (gebaseerd op de Heukels²³, dit is de laatste uitgave)

Multimedia w Wikimedia Commons

Wilczomlecz drobny (Euphorbia exigua L.) – gatunek rośliny z rodziny wilczomleczowatych. Występuje w Europie, Afryce i Azji^[2]. W Polsce jest gatunkiem nieczęstym; rośnie głównie w południowej części kraju^[3].

Morfologia

Pokrój

Niewielka, żółtozielona roślina.

Łodyga

Wzniesiona, rozgałęziona, o wysokości 5-20 cm.

Liście

Siedzące, skrętoległe, równowąskie, o szerokości około 2 mm.

Kwiaty

Miodniki jajowate, półksiężycowato wycięte, kropkowane, z odstającymi, krótkimi uszkami (rożkami). Górne podsadki równowąskie, prawie sercowate u nasady.

Owoc

Trzykomorowa, gładka torebka. Nasiona nieregularnie brodawkowane, o długości 1-1,5 mm^[4][5].

Biologia i ekologia

Roślina jednoroczna. Kwitnie od czerwca do września. Rośnie na polach, ugorach i siedliskach ruderalnych. Liczba chromosomów 2n = 16, 24^[4]. Gatunek charakterystyczny upraw zbożowych na glebach wapiennych ze związku Caucalidion lappulae^[6].

Zagrożenia i ochrona

Roślina umieszczona na polskiej czerwonej liście w kategorii NT (bliski zagrożenia)^[7].

Przypisy

Euphorbia exigua é uma espécie de planta com flor pertencente à família Euphorbiaceae.

A autoridade científica da espécie é L., tendo sido publicada em Species Plantarum 1: 456. 1753.^[2]

Portugal

Trata-se de uma espécie presente no território português, nomeadamente os seguintes táxones infraespecíficos:^[3]

• Euphorbia exigua subsp. exigua - presente em Portugal Continental, no Arquipélago dos Açores e no Arquipélago da Madeira. Em termos de naturalidade é nativa de Portugal Continental e do Arquipélago da Madeira e introduzida no Arquipélago dos Açores. Não se encontra protegida por legislação portuguesa ou da Comunidade Europeia.
• Euphorbia exigua subsp. merinoi - presente em Portugal Continental. Em termos de naturalidade é nativa da região atrás referida. Não se encontra protegida por legislação portuguesa ou da Comunidade Europeia.

Referências

Bibliografia

• Checklist da Flora do Arquipélago da Madeira (Madeira, Porto Santo, Desertas e Selvagens) - Grupo de Botânica da Madeira
• Euphorbia exigua - Portal da Biodiversidade dos Açores
• Euphorbia exigua - The Plant List (2010). Version 1. Published on the Internet; http://www.theplantlist.org/ (consultado em 29 de setembro de 2014).
• Euphorbia exigua - International Plant Names Index
• Castroviejo, S. (coord. gen.). 1986-2012. Flora iberica 1-8, 10-15, 17-18, 21. Real Jardín Botánico, CSIC, Madrid.

Småtörel (Euphorbia exigua) är en växtart i familjen törelväxter.

Externa länkar

• Den virtuella floran
• Wikimedia Commons har media som rör Småtörel.
  Bilder & media

• 1 Опис
• 2 Поширення
• 3 Див. також
• 4 Примітки
• 5 Посилання
• 6 Галерея

1. ↑ Довідник назв рослин України
2. ↑ Попович Р. Г. Латинська мова для студентів-екологів.– Рівне: НУВГП, 2013.– 130 с.
3. ↑ A Dictionary of Botanical and Biographical Etymology

Euphorbia exigua là một loài thực vật có hoa trong họ Đại kích. Loài này được L. mô tả khoa học đầu tiên năm 1753.^[1]

Hình ảnh

• 
• 
• 
• 

Chú thích

Liên kết ngoài

Phương tiện liên quan tới Euphorbia exigua tại Wikimedia Commons

Растение 5—20(25) см высотой, голое.

Корень тонко-веретеновидный.

Стебли благодаря ветвящемуся основанию чаще в числе нескольких или многочисленные, прямостоячие, приподнимающиеся или лежачие, тонкие, круглые, жёлто-зелёные, иногда красноватые, густо олиственные, большей частью ветвистые, наверху большей частью с 1—5 пазушными цветоносами (0,3—4 см длиной), а ниже часто с многочисленными, более-менее развитыми олиственными ветвями.

Стеблевые листья торчащие, сидячие, нижние более мелкие, тупые, иногда трёхзубчатые, часто супротивные, верхние постепенно снизу возрастающие, всегда очерёдные, острые, 0,6—2,3 см длиной, 0,5—1,5 мм шириной, жёлто-зелёные, плёнчатые.

Верхушечные цветоносы в числе 3 или 5 (редко 4), 0,4—1,5 см длиной, как и пазушные — на конце раз или чаще многократно вильчтато-двураздельные. Листочки обёртки из расширенного, иногда слегка сердцевидно-ушковидного основания линейно-ланцетовидные, 0,7—2 см длиной, 1—2,5 мм шириной, острые или тупые; листочки обёрточек сидячие, из расширенного, нередко слегка сердцевидного основания широко-линейные или треугольно-ланцетовидные, 5—10 мм длиной, 1,5—2,5 мм шириной, острые или тупые или выемчатые; бокальчик кубарчатый, 0,6—0,8 мм длиной и шириной, в зеве волосистый, с яйцевидными зубчатыми лопастями. Нектарники в числе 4, жёлтые, полулунные, поперёк более широкие, с расходящимися рожками из ткани бокальчика, немного более короткими, чем ширина нектарника. Столбики 0,4—0,6 мм длиной, свободные, глубоко-двунадрезанные. Цветёт со второй половины мая по сентябрь.

Плод — трёхгранный-яйцевидный трёхорешник, 1,8—2 мм длиной и шириной, трёхбороздчатый, гладкий или почти гладкий, голый, с округлёнными лопастями. Семена яйцевидные, четырёхгранные, 1,2—1,4 мм длиной, 0,9—1 мм шириной, мелко-бугорчатые, желтовато-белые, впоследствии буро-чёрные с рассеянными белыми бугорками, с небольшим, сидячим, почковидным придатком.

Вид описан из Западной Европы, из посевов.

Местообитание

Европа: Дания, Финляндия, Ирландия, Норвегия, Швеция, Великобритания, Австрия, Бельгия, Чехословакия, Германия, Венгрия, Нидерланды, Польша, Швейцария, Албания, Болгария, Югославия, Греция (включая Крит), Италия (включая Сардинию и Сицилию), Мальта, Румыния, Франция (включая Корсику), Португалия, Испания (включая Балеарские острова); территория бывшего СССР: Белоруссия, Эстония, Латвия, Литва, Европейская часть России (юг), Украина, Кавказ (Грузия); Азия: Кипр, Иран (север), Израиль, Иордания, Ливан, Сирия, Турция; Северная Африка: Алжир, Египет, Ливия, Марокко, Тунис; Макронезия: Мадейра^[2].

Растёт по глинистым пашням, жнивью, пустошам, обочинам дорог, на щебне, на равнине и в предгорьях.

Таксономия

ещё 36 семейств (согласно Системе APG II), в том числе Маковые ещё ≈2000 видов порядок Мальпигиецветные род Молочай (Euphorbia) отдел Цветковые, или Покрытосеменные семейство Молочайные вид Молочай малый ещё 44 порядка цветковых растений
(согласно Системе APG II) ещё>300 родов

Примечания