Les dioscoreacees en sentíu estrictu (nome científicu Dioscoreaceae sensu stricto, esto ye, circunscriptas escluyendo al xéneru reasitiáu na so propia familia de les taccácees), son una familia de plantes monocotiledónees, como equí circunscriptas son mayoritariamente tropicales, más o menos yerbácea con flores pequeñes y non bien coloridas, l'ovariu ye ínfero y munches vegaes con crestes o ales nel frutu. Munches son trepadores reconocíes polos sos fueyes de disposición espiralada, con pecíolu y pulvino nos dos estremos del peciolu, la base de la fueya ensin arrodiar el tarmu. La llámina tien munches venes fuertemente llonxitudinales y venes secundaries transversas, o venación finamente reticulada. La familia foi reconocida por sistemes de clasificación modernos como'l sistema de clasificación APG III del 2009[3] y l'APWeb (2001 d'equí p'arriba[2]), magar la so circunscripción varia ente los dos sistemes de clasificación, yá que según el APWeb que la circunscribe de forma estricta, los analises moleculares d'ADN definieron que la familia ye monofilética si escluyir d'ella a la familia Taccaceae (col so únicu xéneru Tacca), que nel APWeb,[2] a xineru de 2011, constitúi una familia separada.
Los calteres corresponder cola circunscripción de Judd et al. 2007, y Simpson 2005, los dos inclúin a Tacca (nel APWeb na so propia familia Taccaceae).
Yerbes, munches vegaes enredaderes trepadores, perennes, con rizomas gruesos o bien enchíos como tubérculos, dacuando con crecedera secundaria, tarmu con fexes vasculares que na corte tresversal atópense formando 1 o 2 aniellos, sapogenines esteroideas y alcaloideas comúnmente presentes. Pelos simples a estrellaos, escayos ("prickles") dacuando presentes.
Fueyes usualmente alternes y espirales, opuestes o verticilaes, simples, pero dacuando palmadamente llobaes o compuestes, enteres, estremaes en peciolu y llámina, con venación palmetada, les venes mayores converxendo y conectaes por una rede de venes de mayor orde, el peciolu usualmente con un pulvino cimeru y unu inferior, dacuando con pestañes como estípules, non envainadoras. Bulbitos dacuando presentes na axila de les fueyes.
Inflorescencies determinaes, pero dacuando paeciendo indeterminaes, axilares, pue ser una panícula, o recímanu, o umbela, o espiga d'unidaes monocásicas (amenorgaes a flores solitaries), en Tacca con bráctees involucrales prominentes.
Flores usualmente unisexuales (entós plantes dioicas), o bisexuales, radiales, pedicelaes, bracteaes o non, epíginas.
tépalos 6, en dos verticilos de 3 pieces, toos iguales ente sigo, dixebraos a llixeramente conaos, inxeríos. Hipanto ausente o presente.
Estambres 6 en dos verticilos de 3 pieces, dacuando 3 (namái los del verticilu esternu), diplostémonos (el verticilu esternu del androcéu opuestu al verticilu esternu de los tépalos, y l'internu opuestu al verticilu internu de los tépalos) o antisépalos (el verticilu del androcéu opuestu al verticilu esternu de los tépalos) filamentos separaos a llixeramente conaos (entós "monadelfos"), llibres o adnatos a la base de los tépalos. Les anteres son de dehiscencia llonxitudinal y introrsa o extrorsa, tetrasporangiaes, ditecas.
Polen monosulcáu a variadamente poráu.
carpelos 3, conaos, 3 lóculos, ovariu ínfero, con placentación axilar o parietal, 1 o 3 estilos terminales, 3 estigmes, diminutos a llixeramente bilobaos. Óvulos 1-2 a numberosos en cada lóculo.
Nectarios nos septos de los ovarios o na base de los tépalos.
El frutu ye usualmente una cápsula loculicida triangular y 3-alada y 1-3 locular al maduror, pero dacuando una baga o sámara.
Les granes usualmente esplanaes o alaes, el tegumentu con pigmentos mariellu-marrones a colloraos y cristales, ensin albúmina. Embrión con 1 o dacuando 2 cotiledones.
Ver Huber (1998a,[5] b[6]) pa un tratamientu de la familia.
Como circunscripto por Judd et al. 2007 (con Taccaceae), llargamente distribuyíes nos trópicos y subtrópicos, con unes poques en rexones templaes.
Les inconspicuas flores son polinizadas por inseutos, principalmente mosques.
La dispersión ye usualmente por vientu, como indicáu polos frutos especializaos: cápsules trialaes con granes esplanaes o alaes o sámaras (como nes especies dacuando segregaes como'l xéneru Rajania).
Dioscoreaceae allugar en Dioscoreales, un orde con munches enredaderes de fueyes reticulaes.
Pueden ser estremaes del fenéticamente similar Stemonaceae poles sos flores trímeras (vs. dímeras) y l'ovariu consistentemente ínfero. Tamién son fácilmente estremaes de Burmanniaceae, una familia con yerbes micoparasíticas con fueyes como escames. Les smilacacacees tamién son enredaderes con fueyes reticulaes, pero pueden ser fácilmente estremaes pol so ovariu súperu, les sos bagues de poques granes, y fueyes con bilortos pares axustares. Munchu autores estremen a Dioscoreaceae sensu llato en delles families (por casu en Dioscoreaceae sensu stricto y Taccaceae), según otros unes circunscripciones tan afeches ignoren los sos calteres compartíos (Caddick et al. 2002a,[7]2002b[8]). Sicasí Stevens nel Angiosperm Phylogeny Website[2] caltién separaos a Dioscoreaceae y Taccaceae, porque nun apaecen como families hermanes nel árbol filoxenéticu a la fecha d'edición d'esti artículu (xineru 2011).
El pequeñu xéneru Stenomeris puede ser hermanu del restu, que formen un cláu sosteníu por sinapomorfías putatives de raíz-tubérculo soterrañes, frutos alaos o con crestes, y tegumentu de la grana con munches capes con una capa interna cristalina.
Tacca y Trichopus pueden diverxer dempués, y los dos tienen flores perfectes.
Tacca ye morfolóxicamente distintiva y munches vegaes foi tratada na so propia familia Taccaceae, ye fácilmente estremada del restu de los miembros de la familia pol so vezu acaulescente, la so placentación parietal, y les sos inflorescencies inusuales escaposas y umbelaes con bráctees filamentosas.
El restu de les especies de Dioscoreaceae son dioicas y pertenecen al xéneru grande Dioscorea. Les rellaciones filoxenétiques dientro d'esti cláu dioico fueron investigaes na base de secuencies d'ADN y morfoloxía (Caddick et al. 2000,[9] 20002a,[7] Wilkin et al. 2005[10]). Rescampla que la reconocencia de xéneros como Tamus y Rajania faen a Dioscorea parafiléticu.
La familia foi reconocida pol APG III (2009[3]), el Linear APG III (2009[1]) asignó-y el númberu de familia 46. La familia yá fuera reconocida pol APG II (2003[4]).
Los xéneros más representaos quiciabes sían Dioscorea (400 especies) y Stenomeris (200 especies) (Judd et al. 2002).
Los xéneros (escluyíu Taccaceae), conxuntamente cola so publicación válida y distribución se listan de siguío (según Royal Botanic Gardens, Kew[11]):
Judd et al. 2007, Simpson 2005, inclúin a Tacca, na so propia familia Taccaceae nel APWeb.
Los xéneros, según Watson y Dallwitz 2007:
Watson y Dallwitz 2007 alluguen a Trichopus na so propia familia Trichopodaceae.
Los "tubérculos" con muncho almidón de munches especies de Dioscorea son comestibles, estos "tubérculos" nun tienen de ser confundíos colos raigaños de Ipomoea batates, que tamién ye conocíu col mesmu nome vulgar n'inglés, "yam".
Otres especies de Dioscorea son pervalibles medicinalmente por cuenta de la presencia d'alcaloides o sapogenines esteroideas, estes postreres son utilizaes en melecines antiinflamatorios y n'anticonceutivos orales. Tamién son utilizaes por pueblos indíxenes como venenos o xabón.
Les dioscoreacees en sentíu estrictu (nome científicu Dioscoreaceae sensu stricto, esto ye, circunscriptas escluyendo al xéneru reasitiáu na so propia familia de les taccácees), son una familia de plantes monocotiledónees, como equí circunscriptas son mayoritariamente tropicales, más o menos yerbácea con flores pequeñes y non bien coloridas, l'ovariu ye ínfero y munches vegaes con crestes o ales nel frutu. Munches son trepadores reconocíes polos sos fueyes de disposición espiralada, con pecíolu y pulvino nos dos estremos del peciolu, la base de la fueya ensin arrodiar el tarmu. La llámina tien munches venes fuertemente llonxitudinales y venes secundaries transversas, o venación finamente reticulada. La familia foi reconocida por sistemes de clasificación modernos como'l sistema de clasificación APG III del 2009 y l'APWeb (2001 d'equí p'arriba), magar la so circunscripción varia ente los dos sistemes de clasificación, yá que según el APWeb que la circunscribe de forma estricta, los analises moleculares d'ADN definieron que la familia ye monofilética si escluyir d'ella a la familia Taccaceae (col so únicu xéneru Tacca), que nel APWeb, a xineru de 2011, constitúi una familia separada.
Dioskoreyakimilər (lat. Dioscoreaceae) — birləpəlilər sinfinin dioskoreyaçiçəklilər sırasına aid bitki fəsiləsi.
Dioskoreyakimilər (lat. Dioscoreaceae) — birləpəlilər sinfinin dioskoreyaçiçəklilər sırasına aid bitki fəsiləsi.
Dioscoreàcia, Dioscoreàcies o Dioscoreaceae és una família de plantes amb flors. Compta amb unes 750 espècies en vuit o nou gèneres. La més coneguda de les espècies és el iam (planta comestible). El sistema de classificació APG II ubicà la família dins l'orde Dioscoreales, en el clade monocots. Però en una revisió del sistema canvià a les famílies Taccaceae i Trichopodaceae.
Dioscoreàcia, Dioscoreàcies o Dioscoreaceae és una família de plantes amb flors. Compta amb unes 750 espècies en vuit o nou gèneres. La més coneguda de les espècies és el iam (planta comestible). El sistema de classificació APG II ubicà la família dins l'orde Dioscoreales, en el clade monocots. Però en una revisió del sistema canvià a les famílies Taccaceae i Trichopodaceae.
Smldincovité (Dioscoreaceae) neboli jamovité je čeleď jednoděložných rostlin z řádu smldincotvaré (Dioscoreales). Jsou to byliny i polodřevnaté liány s dlouze řapíkatými, střídavými listy a drobnými květy. Čeleď zahrnuje asi 400 druhů ve 4 rodech a je rozšířena v tropech a subtropech celého světa a místy i v mírném pásu. Největší rody jsou smldinec a taka. Některé druhy smldince jsou pěstovány pro jedlé škrobnaté hlízy, známé jako jamy. Smldince jsou rovněž využívány v lékařství. Některé druhy jsou v tropech pěstovány jako okrasné rostliny.
Zástupci smldincovitých jsou popínavé, plazivé nebo přímé byliny nebo polodřevnaté liány. Rostliny mají podzemní oddenky nebo hlízy. Cévní svazky stonku jsou až na nečetné výjimky uspořádány ve dvou soustředných kruzích. Listy jsou většinou střídavé, dlouze řapíkaté, jednoduché a často se srdčitou, celistvou čepelí, řidčeji dlanitě laločnaté nebo dlanitě složené. Žilnatina je dlanitá až zpeřená, hlavní žilky jsou často prohnuté a pospojované sítí sekundárních žilek. Řapík má na obou koncích pulvinus nebo je (u rodu taka) na bázi slabě pochvatý. Odění je tvořeno jednoduchými nebo hvězdovitými chlupy nebo chlupy ve tvaru T.
Květenství jsou obvykle mnohokvětá a úžlabní, listenatá, nejčastěji hrozny, laty, vrcholíky nebo klasy, u některých zástupců jsou květy jednotlivé. U rodu taka je květenstvím pseudookolík, podepřený nápadnými, barevnými listeny a s dlouhými, niťovitými listenci. Rostliny jsou jednodomé nebo dvoudomé. Květy jsou drobné, nenápadné, trojčetné, pravidelné, jednopohlavné (Dioscorea) nebo oboupohlavné (ostatní rody). U jednopohlavných druhů jsou v samičích květech často přítomna staminodia. Okvětí je nerozlišené, tvořené 6 plátky ve 2 kruzích, bílé, světle žluté, zelené nebo červenohnědé. Okvětní plátky jsou volné nebo na bázi srostlé v krátkou trubičku. Na povrchu jsou často pokryté žláznatými chlupy. Tyčinek je 6 ve 2 kruzích, vnitřní kruh je u některých zástupců sterilní nebo i chybí. Nitky tyčinek jsou volné nebo řidčeji srostlé do trubičky nebo přirostlé k bázi okvětí. Semeník je spodní, srostlý ze 3 plodolistů a se stejným počtem komůrek nebo řidčeji (u rodu taka) jen s jednou komůrkou. Čnělky jsou 3, většinou na bázi srostlé, řidčeji je čnělka jen jedna. V každém plodolistu jsou 2 až mnoho vajíček. Plody jsou dosti různorodé, většinou trojkřídlé tobolky, řidčeji souplodí jednosemenných samar nebo bobule. Semena jsou kulatá nebo plochá, s dobře vyvinutým drobným embryem a tuhým endospermem.[1][2][3][4]
Čeleď smldincovité zahrnuje 4 rody a přibližně 400 druhů.[1] Je rozšířena zejména v tropech, centrum druhové diverzity je v jihovýchodní Asii. Největší rod, obsahující převážnou většinu druhů čeledi, je smldinec (celkem asi 350 až 400 druhů). Vyskytuje se v tropech a subtropech celého světa s přesahy do mírného pásu a dokonce i do alpínských poloh. Rod taka (Tacca) obsahuje 10 druhů. Je zastoupen v tropech všech kontinentů, nejvíce druhů se vyskytuje v jihovýchodní Asii. Rod Trichopus má 2 druhy v tropické Asii a na Madagaskaru, rod Stenomeris v jihovýchodní Asii.[1]
V Evropě je čeleď zastoupena 4 druhy rodu Dioscorea. Tamus obecný (Dioscorea communis, syn. Tamus communis) se vyskytuje v celém Středomoří a atlantické západní Evropě. Smldinec Dioscorea balcanica je balkánský endemit. Další 2 druhy, řazené v minulosti do samostatného rodu Borderea, jsou svým výskytem vázány na Pyreneje: D. pyrenaica a mnohem vzácnější D. chouardii.[5][6] V květeně České republiky není tato čeleď zastoupena.[7]
Zástupci smldincovitých rostou nejčastěji v podrostu suchých i vlhkých tropických a subtropických lesů, na pobřežích, v otevřené sekundární vegetaci i na skalnatých stanovištích.[1]
Nenápadné květy smldincovitých jsou opylovány hmyzem, zejména mouchami. Většina druhů má křídlaté tobolky nebo semena a jejich šíření probíhá větrem. Bobule rozšiřují ptáci nebo savci.[1][8]
V roce 2002 vyšla fylogenetická studie čeledi smldincovité, v níž byla koncepce této čeledi silně upravena. Rody Borderea, Epipetrum, Nanarepenta, Rajania, Tamus a Testudinaria byly vřazeny do rodu Dioscorea, monotypický rod Avetra do rodu Trichopus. Do čeledi Dioscoreaceae byl zařazen rod Tacca, dříve řazený do samostatné čeledi Taccaceae. Tato koncepce se později objevuje v aktualizaci systému APG z roku 2003 (APG II).[1]
Mezi charakteristické obsahové látky čeledi smldincovité náležejí zejména steroidní saponiny. Hlízy a oddenky obsahují škrob. Syrové hlízy smldinců obsahují jedovatý alkaloid dioskorin. V pletivech vegetativních částí rostlin jsou přítomny rafidy šťavelanu vápenatého.[1]
Škrobnaté kořenové hlízy mnohých druhů smldince jsou jedlé a jsou známé jako jamy. V subtropických oblastech se pěstuje zejména smldinec čínský (Dioscorea polystachya, syn. D. batatas), v tropech smldinec křídlatý (D. alata) a mnohé jiné druhy. Mladé listy a výhonky některých smldinců jsou využívány jako zelenina. Africký druh D. macroura je silně toxický a domorodci z hlíz připravují šípový jed. Některé druhy smldinců mají význam v lékařství, farmacii i lidové medicíně. Pro jedlé hlízy a jako zdroj kvalitního škrobu jsou pěstovány též některé druhy rodu taka, zejména taka protisečná'' (Tacca leontopetaloides).[10][11]
Některé druhy rodu taka (Tacca) jsou v tropech pěstovány jako stínomilné okrasné rostliny se zajímavými květenstvími. Ze smldinců je pěstován zejména druh Dioscorea bulbifera, v některých zemích se však stal invazní rostlinou. Jako kuriozity jsou pěstovány některé druhy s velkými hlízami, zejména jihoafrický smldinec D. elephantipes a americký D. mexicana.[12] Různé druhy smldinců a tak lze vidět ve sklenících českých botanických zahrad.[13]
Dioscorea, Stenomeris, Tacca, Trichopus[1]
Smldincovité (Dioscoreaceae) neboli jamovité je čeleď jednoděložných rostlin z řádu smldincotvaré (Dioscoreales). Jsou to byliny i polodřevnaté liány s dlouze řapíkatými, střídavými listy a drobnými květy. Čeleď zahrnuje asi 400 druhů ve 4 rodech a je rozšířena v tropech a subtropech celého světa a místy i v mírném pásu. Největší rody jsou smldinec a taka. Některé druhy smldince jsou pěstovány pro jedlé škrobnaté hlízy, známé jako jamy. Smldince jsou rovněž využívány v lékařství. Některé druhy jsou v tropech pěstovány jako okrasné rostliny.
Die Yamswurzelgewächse (Dioscoreaceae), auch Yamsgewächse, Yamswurzgewächse oder Schmerwurzgewächse genannt, sind eine Familie in der Ordnung der Yamswurzelartigen (Dioscoreales).
Zur Familie gehören 4 Gattungen mit 641 Arten. Ihre Arten sind überwiegend in warmen bis tropischen Klimaten verbreitet. In Mitteleuropa ist nur eine Art der Yamswurzelgewächse heimisch, die Schmerwurz (Dioscorea communis). Einige Arten sind stärkeliefernde Nahrungspflanzen und von einigen Arten sind die Inhaltsstoffe für ihre medizinische Wirkung bekannt.
Diese Pflanzenarten wachsen als ausdauernde krautige Kletterpflanzen oder verholzende Lianen, selten Sträucher. Sie bilden meistens Rhizome oder Knollen als Speicherorgane.
Die Laubblätter sind selten gegenständig, meist wechselständig und schraubig an der Sprossachse verteilt angeordnet. Oft sind die Laubblätter in Blattstiel und Blattspreite gegliedert. Dies ist bei den Einkeimblättrigen Pflanzen nur selten der Fall, findet sich aber z. B. auch bei den Stechwinden. An den vielfach großen Blättern sind oft extraflorale Nektarien vorhanden. Die Blattspreiten sind einfach oder zusammengesetzt; die Blattnervatur ist bogig-palmat und der Blattrand glatt.
Die Blüten stehen in unterschiedlich aufgebauten Blütenständen zusammen. Es sind getrenntgeschlechtige, meistens zweihäusige (diözische), aber es existieren auch einhäusige (monözische) Taxa.
Die meist eingeschlechtigen, bei Stenomeris zwittrigen Blüten sind dreizählig und radiärsymmetrisch. Die Blütenhüllblätter sind gleichgestaltet und haben sechs Tepalen. In den Blüten sind Nektarien vorhanden. In den männlichen Blüten sind meistens zwei Kreise mit je drei Staubblättern vorhanden. Entweder sind alle Staubblätter fertil oder die eines Kreises sind zu Staminodien umgewandelt. Die drei Fruchtblätter sind zu einem unterständigen (synkarpen) Fruchtknoten verwachsen.
Die Blütenformel lautet: ⋆ P 3 + 3 A 3 + 3 G ( 3 ) ¯ {displaystyle star P_{3+3};A_{3+3};G_{overline {(3)}}}
Es werden unterschiedliche Früchte gebildet. Es sind meist dreikantige, lokulizide Kapselfrüchte, seltener fleischige Beeren oder einsamige Samara.
Yamswurzelgewächse enthalten Flavonole und Calciumoxalat. In Pflanzenteilen der Yamswurzelgewächse sind häufig Steroidsaponine (z. B. Diosgenin) zu finden; sie können als Ausgangsstoff zur halbsynthetischen Herstellung einiger Hormone dienen.
Viele Arten werden in den Tropen als Nutzpflanzen angebaut (Yams). Beispielsweise wird in Ostasien Dioscorea batatas angepflanzt. Ihre unterirdischen Knollen sind essbar und in den Tropen ein wichtiger Stärke-Lieferant.
Als „sukkulente“ Zierpflanzen werden einige Arten (Dioscorea elephantipes (L'Hér.) Engl., Dioscorea mexicana Scheidw., Dioscorea sylvatica Eckl., Dioscorea macrostachya Bentham (Syn.: Testudinaria macrostachya (Bentham) Rowley)) verwendet; sie sind allerdings nicht sukkulent, sondern besitzen interessant geformte Knollen.
Die Erstveröffentlichung des Familiennamens erfolgte 1810 durch Robert Brown in Prodromus Florae Novae Hollandiae, 294. Die Typusgattung ist Dioscorea L. Lange Zeit gehörten nur die Arten, die heute in die Gattung Dioscorea eingeordnet sind, zu dieser Familie; die Arten einiger ehemaliger Gattungen sind seit 2000 in die Dioscorea eingegliedert worden. Manche Autoren gliedern auch die Arten der Gattung Tacca, die eine eigene Familie Taccaceae darstellen können, hier ein.[1] Die Gattungen der früher eigenständigen Familien Avetraceae Takht., Stenomeridaceae J.Agardh, Tamaceae Bercht. & J.Presl, Tamnaceae J.Kickx f. und Trichopodaceae Hutch. werden jetzt der Familie der Dioscoreaceae R.Br. zugeordnet.
Hier die drei Gattungen der Yamswurzelgewächse (ohne Tacca):[1]
Dioscorea balcanica, fruchtende Pflanze
Früchte und Laubblätter der Gemeinen Schmerwurz (Dioscorea communis)
Wilde Yams (Dioscorea villosa), Blütenstand
Blüte von Trichopus zeylanicus
Die Yamswurzelgewächse (Dioscoreaceae), auch Yamsgewächse, Yamswurzgewächse oder Schmerwurzgewächse genannt, sind eine Familie in der Ordnung der Yamswurzelartigen (Dioscoreales).
Zur Familie gehören 4 Gattungen mit 641 Arten. Ihre Arten sind überwiegend in warmen bis tropischen Klimaten verbreitet. In Mitteleuropa ist nur eine Art der Yamswurzelgewächse heimisch, die Schmerwurz (Dioscorea communis). Einige Arten sind stärkeliefernde Nahrungspflanzen und von einigen Arten sind die Inhaltsstoffe für ihre medizinische Wirkung bekannt.
Gadhung (Dioxorea hirsuta) iku wit kang uripé ngrambat, thukul ana ing ing alang-alang utawa tinandur ana padésan. Gadhung cina asalé saka nagara Cina, uga bisa ditandur ing Indonésia.
Kandhungan kimia kang ana ing gadhung ya iku ing rimpang ana stéroid saponin, diosgenin, alkaloid fenol, asem amino, smilax saponin A, B, C.[1] Gadhung rasané legi, pait, tawar, lan asipat adhem.
Kasiyaté gadhung bisa kanggo ngresiki getih, tamba lara syphilis lan lara kang mbebayani. Saliyané iku gadhung bisa kanggo antiradhang, antirématik, antitoksin, antibiotik, lan anti kangker. Gadhung uga bisa dienggo nambani lara rématik artritis, lara sendhi, lumbago, sciantica, njarem, diabètès, kangker, lan kaputian. Gadhung mau kena digunakaké yèn wong mau ora vègetarian, ora maem daging, utawa tau migunakaké banyu raksa. Gadhung yèn dicampur ramuan liyané bisa ndadèkaké beciké, jalaran daya kang mendemi dadi kurang.[2]
Gadhung saendhog pitik, cengkèh 7 iji, pala separo, digodhog banyu 2 gelas nuli di ombé.
Gadhung dioncèki diiris-iris(kandelé 2–3 mm) banjur diekum banyu lan uyah sithik sadina sewengi. Sawisé dientas nuli diawoni. Supaya banyu kang mendemi metu, gadhung diwadhahi rinjing lan diidak-idak. Ésuké dikumbah banyu resik, nuli diepé yèn wis garing bisa disimpen. Yèn arep dipangan gadhung mau bisa didang utawa digorèng dadi kripik.
Gadhung (Dioxorea hirsuta) iku wit kang uripé ngrambat, thukul ana ing ing alang-alang utawa tinandur ana padésan. Gadhung cina asalé saka nagara Cina, uga bisa ditandur ing Indonésia.
Kandhungan kimia kang ana ing gadhung ya iku ing rimpang ana stéroid saponin, diosgenin, alkaloid fenol, asem amino, smilax saponin A, B, C. Gadhung rasané legi, pait, tawar, lan asipat adhem.
Gadung; Dioscorea triphylla nyaéta tangkal anu sok diarah [[beutina]] tur mangrupa bahan kadaharan anu can loba dipikawanoh ku masarakat, utamana masarakat kota.[1] Gadung biasana tumuwuh dina rungkun atawa di leuweung.[1] Arang kénéh jalma anu ngamangpaatkeun gadung pikeun bahan kadaharan, sabab ngandung racun dioscorin, diosgenin jeung dioscin anu bisa nyababkeun gangguan syaraf, balukarna bakal ngarasa lieur jeung hayang utah.[1]
[2] Gadung asalna ti India beulah kulon, tuluy sumebar ka Asia Tenggara.[3] Tumuwuh dina taneuh datar nu luhurna nepi ka 850 dpl, tapi bisa ogé kapanggih dina dataran anu luhurna 1.200 m dpl.[3] Tangkal gadung ieu umumna ogé teu acan dibudidayakan sacara teratur.[3] Minangka dipelak cukup teratur téh di wewengkon Jawa Barat, Jawa Timur jeung Lampung.[3] Umumna di wewengkon Sumatera Barat, Jambi, Riau, Kalimantan Selatan, Sulawesi Selatan, Sulawesi Tenggara, Sulawesi Tengah jeung Maluku teu acan aya prosés budidaya gadung.[3]
Beuti gadung anu bisa didahar kira-kira 85%.[1] Upama dibandingkeun jeung sampeu, beuti gadung anu baseuh ngandung leuwih saeutik karbohidrat, tapi ngandung cai jeung protein anu leuwih gede.[1] Gadung ogé ngandung alkaloid dioskorina, diosgenina, saponin, furanoid norditerpena, zat pati, jeung tanin.[4]
Aya sawatara rupa gadung, nyaéta:
Di Indonesia, hususna di pilemburan, loba cara pikeun ngaleungitkeun racun anu aya dina gadung, nyaéta ku cara ngeueum beuti gadung kana larutan uyah atawa lebu, tuluy dipoé, sanggeus dipoé keukeum dina cai nu ngamalir salila sapoé, atawa saupama dikeukeum dina cai anu teu ngamalir, caina kudu diganti unggal 4 jam sakali, tuluy diwasuh ku cai anu ngamalir salila 2 poé.[1]
Salian ti digunakeun sabagé bahan kadaharan poko, gadung ogé bisa dipaké ubar keputihan, kencing manis, kusta, nyeri beuteung, nyeri hamperu, sumilangeun, radang kandung hamperu, reumatik (nyeri sendi), jeung kapalan (obat luar).[4] Salian ti éta gadung ogé bisa dimangpaatkeun pikeun bahan péstisida pikeun nungkulan hama hileud, carana nyaéta 2 siki beuti gadung jeung 1 kg daun mimba ditumbuk nepi ka lemes, ditambahan ku 20 léter cai sabun, kocék nepi ka rata, antepkeun sapeuting, tuluy saring, péstisida nabati siap dipaké.[5]
Gadung; Dioscorea triphylla nyaéta tangkal anu sok diarah [[beutina]] tur mangrupa bahan kadaharan anu can loba dipikawanoh ku masarakat, utamana masarakat kota. Gadung biasana tumuwuh dina rungkun atawa di leuweung. Arang kénéh jalma anu ngamangpaatkeun gadung pikeun bahan kadaharan, sabab ngandung racun dioscorin, diosgenin jeung dioscin anu bisa nyababkeun gangguan syaraf, balukarna bakal ngarasa lieur jeung hayang utah.
Gadung asalna ti India beulah kulon, tuluy sumebar ka Asia Tenggara. Tumuwuh dina taneuh datar nu luhurna nepi ka 850 dpl, tapi bisa ogé kapanggih dina dataran anu luhurna 1.200 m dpl. Tangkal gadung ieu umumna ogé teu acan dibudidayakan sacara teratur. Minangka dipelak cukup teratur téh di wewengkon Jawa Barat, Jawa Timur jeung Lampung. Umumna di wewengkon Sumatera Barat, Jambi, Riau, Kalimantan Selatan, Sulawesi Selatan, Sulawesi Tenggara, Sulawesi Tengah jeung Maluku teu acan aya prosés budidaya gadung.
Dioscoreaceae san Yamsplaanten, en plaantenfamile uun det order faan a Dioscoreales.
Tu det famile hiar trii sköölen mä muar üs 600 slacher. Jo waaks fööraal uun a troopen. Uun Madeleuroopa jaft at man ään slach, at Dioscorea communis. Enkelt slacher haa en grat bedüüdang üs iidj för a minsken of üs medesiin.
Dioscoreaceae san Yamsplaanten, en plaantenfamile uun det order faan a Dioscoreales.
Tu det famile hiar trii sköölen mä muar üs 600 slacher. Jo waaks fööraal uun a troopen. Uun Madeleuroopa jaft at man ään slach, at Dioscorea communis. Enkelt slacher haa en grat bedüüdang üs iidj för a minsken of üs medesiin.
డయోస్కోరియేసి (Dioscoreaceae) పుష్పించే మొక్కలలో ఏకదళబీజాలుకు చెందిన ఒక కుటుంబం. దీనిలోని 8-9 ప్రజాతులలో సుమారు 750 జాతులు మొక్కలు ఉన్నాయి. ఇందులో పెండలము (Dioscorea) బాగా ప్రసిద్ధిచెందినది.
Dioscoreaceae (/ˌdaɪəˌskɔːriˈeɪsii/) is a family of monocotyledonous flowering plants, with about 715 known species in nine genera.[4] The best-known member of the family is the yam (some species of Dioscorea).
The APG system (1998) and APG II system (2003) both place it in the order Dioscoreales, in the clade monocots. However, the circumscription changed in the APG II system, with the 2003 system expanded to include the plants that in the 1998 system were treated in the families Taccaceae and Trichopodaceae.
The Dioscoreaceae were first described by Brown in 1810 as Dioscoreae,[1][5] and alternatively referred to as Dioscorinae.[3]
The circumscription of Dioscoreaceae has expanded over the years. For instance when Stenomeridaceae, as Stenomeris was also included in Dioscoreaceae as subfamily Stenomeridoideae together with Avetra, the remaining four genera were grouped in subfamily Dioscoreoideae, the two being distinguished by the presence of bisexual and unisexual flowers respectively.[6]
As of September 2022, Plants of the World Online accepted four genera in the family:[7]
DioscoreaceaeDioscorea Plum. ex L. (including Epipetrum Phil., Rajania L.)
Stenomeris Planch.
Tacca J.R.Forst. & G.Forst.
Trichopus Gaertn.
Dioscoreaceae (/ˌdaɪəˌskɔːriˈeɪsii/) is a family of monocotyledonous flowering plants, with about 715 known species in nine genera. The best-known member of the family is the yam (some species of Dioscorea).
The APG system (1998) and APG II system (2003) both place it in the order Dioscoreales, in the clade monocots. However, the circumscription changed in the APG II system, with the 2003 system expanded to include the plants that in the 1998 system were treated in the families Taccaceae and Trichopodaceae.
Dioskoreacoj (science: Dioscoreaceae) estas biologia familio de Unukotiledonaj plantoj. Ĝi enhavas sep aŭ ok ĝenroj kun preskaŭ 750 specioj. La plej konata specio estas la ignamo, kun manĝebla tubero.
Tamus communis havas ruĝan beron kaj koloran folion.
Dioskoreacoj (science: Dioscoreaceae) estas biologia familio de Unukotiledonaj plantoj. Ĝi enhavas sep aŭ ok ĝenroj kun preskaŭ 750 specioj. La plej konata specio estas la ignamo, kun manĝebla tubero.
Las dioscoreáceas en sentido estricto (nombre científico Dioscoreaceae sensu stricto, es decir, circunscriptas excluyendo al género reubicado en su propia familia de las taccáceas), son una familia de plantas monocotiledóneas, como aquí circunscriptas son mayoritariamente tropicales, más o menos herbáceas con flores pequeñas y no muy coloridas, el ovario es ínfero y muchas veces con crestas o alas en el fruto. Muchas son trepadoras reconocidas por sus hojas de disposición espiralada, con pecíolo y pulvino en los dos extremos del pecíolo, la base de la hoja sin rodear el tallo. La lámina tiene muchas venas fuertemente longitudinales y venas secundarias transversas, o venación finamente reticulada. La familia fue reconocida por sistemas de clasificación modernos como el sistema de clasificación APG III del 2009[3] y el APWeb (2001 en adelante[2]), si bien su circunscripción varía entre los dos sistemas de clasificación, ya que según el APWeb que la circunscribe de forma estricta, los análisis moleculares de ADN definieron que la familia es monofilética si se excluye de ella a la familia Taccaceae (con su único género Tacca), que en el APWeb,[2] a enero de 2011, constituye una familia separada.
Los caracteres se corresponden con la circunscripción de Judd et al. 2007, y Simpson 2005, los dos incluyen a Tacca (en el APWeb en su propia familia Taccaceae).
Hierbas, muchas veces enredaderas trepadoras, perennes, con rizomas gruesos o muy hinchados como tubérculos, a veces con crecimiento secundario, tallo con haces vasculares que en el corte transversal se encuentran formando 1 o 2 anillos, sapogeninas esteroideas y alcaloideas comúnmente presentes. Pelos simples a estrellados, espinas ("prickles") a veces presentes.
Hojas usualmente alternas y espirales, opuestas o verticiladas, simples, pero a veces palmadamente lobadas o compuestas, enteras, diferenciadas en peciolo y lámina, con venación palmada, las venas mayores convergiendo y conectadas por una red de venas de mayor orden, el peciolo usualmente con un pulvino superior y uno inferior, a veces con pestañas como estípulas, no envainadoras. Bulbitos a veces presentes en la axila de las hojas.
Inflorescencias determinadas, pero a veces pareciendo indeterminadas, axilares, puede ser una panícula, o racimo, o umbela, o espiga de unidades monocásicas (reducidas a flores solitarias), en Tacca con brácteas involucrales prominentes.
Flores usualmente unisexuales (entonces plantas dioicas), o bisexuales, radiales, pediceladas, bracteadas o no, epíginas.
Tépalos 6, en dos verticilos de 3 piezas, todos iguales entre sí, separados a ligeramente conados, imbricados. Hipanto ausente o presente.
Estambres 6 en dos verticilos de 3 piezas, a veces 3 (sólo los del verticilo externo), diplostémonos (el verticilo externo del androceo opuesto al verticilo externo de los tépalos, y el interno opuesto al verticilo interno de los tépalos) o antisépalos (el verticilo del androceo opuesto al verticilo externo de los tépalos) filamentos separados a ligeramente conados (entonces "monadelfos"), libres o adnatos a la base de los tépalos. Las anteras son de dehiscencia longitudinal e introrsa o extrorsa, tetrasporangiadas, ditecas.
Polen monosulcado a variadamente porado.
Carpelos 3, conados, 3 lóculos, ovario ínfero, con placentación axilar o parietal, 1 o 3 estilos terminales, 3 estigmas, diminutos a ligeramente bilobados. Óvulos 1-2 a numerosos en cada lóculo.
Nectarios en los septos de los ovarios o en la base de los tépalos.
El fruto es usualmente una cápsula loculicida triangular y 3-alada y 1-3 locular a la madurez, pero a veces una baya o sámara.
Las semillas usualmente aplanadas o aladas, el tegumento con pigmentos amarillo-marrones a rojos y cristales, sin albúmina. Embrión con 1 u ocasionalmente 2 cotiledones.
Ver Huber (1998a,[5] b[6]) para un tratamiento de la familia.
Como circunscripto por Judd et al. 2007 (con Taccaceae), ampliamente distribuidas en los trópicos y subtrópicos, con unas pocas en regiones templadas.
Las inconspicuas flores son polinizadas por insectos, principalmente moscas.
La dispersión es usualmente por viento, como indicado por los frutos especializados: cápsulas trialadas con semillas aplanadas o aladas o sámaras (como en las especies a veces segregadas como el género Rajania).
Dioscoreaceae se ubica en Dioscoreales, un orden con muchas enredaderas de hojas reticuladas.
Pueden ser distinguidas del fenéticamente similar Stemonaceae por sus flores trímeras (vs. dímeras) y el ovario consistentemente ínfero. También son fácilmente diferenciadas de Burmanniaceae, una familia con hierbas micoparasíticas con hojas como escamas. Las smilacacáceas también son enredaderas con hojas reticuladas, pero pueden ser fácilmente distinguidas por su ovario súpero, sus bayas de pocas semillas, y hojas con zarcillos pares estipulares. Muchos autores dividen a Dioscoreaceae sensu lato en varias familias (por ejemplo en Dioscoreaceae sensu stricto y Taccaceae), según otros unas circunscripciones tan ajustadas ignoran sus caracteres compartidos (Caddick et al. 2002a,[7]2002b[8]). Sin embargo Stevens en el Angiosperm Phylogeny Website[2] mantiene separados a Dioscoreaceae y Taccaceae, porque no aparecen como familias hermanas en el árbol filogenético a la fecha de edición de este artículo (enero de 2011).
El pequeño género Stenomeris puede ser hermano del resto, que forman un clado sostenido por sinapomorfías putativas de raíces-tubérculo subterráneas, frutos alados o con crestas, y tegumento de la semilla con muchas capas con una capa interna cristalina.
Tacca y Trichopus pueden haber divergido después, y los dos tienen flores perfectas.
Tacca es morfológicamente distintiva y muchas veces ha sido tratada en su propia familia Taccaceae, es fácilmente distinguida del resto de los miembros de la familia por su hábito acaulescente, su placentación parietal, y sus inflorescencias inusuales escaposas y umbeladas con brácteas filamentosas.
El resto de las especies de Dioscoreaceae son dioicas y pertenecen al género grande Dioscorea. Las relaciones filogenéticas dentro de este clado dioico han sido investigadas en la base de secuencias de ADN y morfología (Caddick et al. 2000,[9] 20002a,[7] Wilkin et al. 2005[10]). Es evidente que el reconocimiento de géneros como Tamus y Rajania hacen a Dioscorea parafilético.
La familia fue reconocida por el APG III (2009[3]), el Linear APG III (2009[1]) le asignó el número de familia 46. La familia ya había sido reconocida por el APG II (2003[4]).
Los géneros más representados quizás sean Dioscorea (400 especies) y Stenomeris (200 especies) (Judd et al. 2002).
Los géneros (excluido Taccaceae), conjuntamente con su publicación válida y distribución se listan a continuación (según Royal Botanic Gardens, Kew[11]):
Judd et al. 2007, Simpson 2005, incluyen a Tacca, en su propia familia Taccaceae en el APWeb.
Los géneros, según Watson y Dallwitz 2007:
Watson y Dallwitz 2007 ubican a Trichopus en su propia familia Trichopodaceae.
Los "tubérculos" con mucho almidón de muchas especies de Dioscorea son comestibles, estos "tubérculos" no deben ser confundidos con las raíces de Ipomoea batatas, que también es conocido con el mismo nombre vulgar en inglés, "yam".
Otras especies de Dioscorea son valiosas medicinalmente debido a la presencia de alcaloides o sapogeninas esteroideas, estas últimas son utilizadas en medicamentos antiinflamatorios y en anticonceptivos orales. También son utilizadas por pueblos indígenas como venenos o jabón.
|coautores=
(ayuda)
|coautores=
(ayuda); |fechaacceso=
requiere |url=
(ayuda) |coautores=
(ayuda); |fechaacceso=
requiere |url=
(ayuda) |coautores=
(ayuda) |coautores=
(ayuda) Las dioscoreáceas en sentido estricto (nombre científico Dioscoreaceae sensu stricto, es decir, circunscriptas excluyendo al género reubicado en su propia familia de las taccáceas), son una familia de plantas monocotiledóneas, como aquí circunscriptas son mayoritariamente tropicales, más o menos herbáceas con flores pequeñas y no muy coloridas, el ovario es ínfero y muchas veces con crestas o alas en el fruto. Muchas son trepadoras reconocidas por sus hojas de disposición espiralada, con pecíolo y pulvino en los dos extremos del pecíolo, la base de la hoja sin rodear el tallo. La lámina tiene muchas venas fuertemente longitudinales y venas secundarias transversas, o venación finamente reticulada. La familia fue reconocida por sistemas de clasificación modernos como el sistema de clasificación APG III del 2009 y el APWeb (2001 en adelante), si bien su circunscripción varía entre los dos sistemas de clasificación, ya que según el APWeb que la circunscribe de forma estricta, los análisis moleculares de ADN definieron que la familia es monofilética si se excluye de ella a la familia Taccaceae (con su único género Tacca), que en el APWeb, a enero de 2011, constituye una familia separada.
Dioscoreaceae landare monokotiledoneoen familia bat da, barnean 750 espezie dituena.
Belarkarak edo zurezkoak dira eta zurtoin kiribilduak, hosto distiko eta palmatinerbioak, lore txiki eta dioikoak, eta sarritan, erraboila mamitsuak dituzte. Eskualde epel edo beroetan hazten dira eta bere baitan apomahatsa hartzen du.[2]
Dioscoreaceae landare monokotiledoneoen familia bat da, barnean 750 espezie dituena.
Belarkarak edo zurezkoak dira eta zurtoin kiribilduak, hosto distiko eta palmatinerbioak, lore txiki eta dioikoak, eta sarritan, erraboila mamitsuak dituzte. Eskualde epel edo beroetan hazten dira eta bere baitan apomahatsa hartzen du.
Jamssikasvit (Dioscoreaceae) on useita satoja lajeja sisältävä yksisirkkaisiin koppisiemenisiin kuuluva kasviheimo, jonka tunnetuimmat edustajat ovat jamssit (Dioscorea).
Jamssikasvit ovat juurakollisia ruohovartisia köynnöksiä tai liaaneja. Ne kiipeilevät kiertymällä tuen ympärille. Karvat ovat erittäviä. Lehdet ovat erilaistuneet ruodiksi ja lavaksi ja ovat verkkosuonisia. Ruodin molemmissa päissä on paksunnokset eli pulvinukset; lehtikanta ei ole tuppimainen. Kukinnot sijaitsevat lehtihangoissa. Emilehdet ovat erillisiä. Siemenet ovat siivellisiä ja niissä on leveä alkio, jonka sirkkalehti on enemmän tai vähemmän lateraalinen.[1]
Jamssikasveja tavataan enimmäkseen tropiikissa, mutta myös lauhkeilla alueilla, mm. Etelä- ja Länsi-Euroopassa.[2]
Jamssikasvien lajimäärä voi olla jopa 870, joista melkein kaikki ovat jamssien suvun (Dioscorea) jäseniä. Suvuissa Stenomeris ja Trichopus on kummassakin vain kaksi lajia.[3]
Edellinen suku kasvaa Länsi-Malesiassa ja sen kasvit ovat paksutyvisiä. Niiden kukan kehätorvi on hyvin kehittynyt ja laajentunut heteiden kiinnittymiskohdan alapuolelta. Heteenponsien konnektiivi on hyvin pitkä ja liittyy luottiin. Sikiäin on puoleksi kehänalainen, vartalo keilamainen ja luotti pistemäinen.[4]
Trichopus-lajit kasvavat Madagaskarissa, Intian eteläkärjessä, Sri Lankassa ja Malakan niemimaalla. Niiden varret ovat köynneliäitä, ja lehtiruodissa on vain pulvinus tyvellä tai sekin puuttuu. Heteet ovat koveria ja ympäröivät vartaloa; ponnen lokeroside on leveä ja kärjestään pidentynyt. Luotti on kaksiliuskainen. Hedelmä on enemmän tai vähemmän avautumaton ja siivellinen samara tai lähes marjamainen; siemenet ovat siivettömiä.[5]
Jamssikasvit (Dioscoreaceae) on useita satoja lajeja sisältävä yksisirkkaisiin koppisiemenisiin kuuluva kasviheimo, jonka tunnetuimmat edustajat ovat jamssit (Dioscorea).
Les Dioscoréacées (Dioscoreaceae) sont une famille de plantes monocotylédones.
C'est la famille des ignames (certaines espèces du genre Dioscorea) qui sont consommées comme substitut de la pomme de terre dans les régions tropicales et sont souvent confondues avec la patate douce.
En France et en Europe, cette famille est représentée par le tamier ou herbe aux femmes battues et par deux autres espèces plus localisées du genre Dioscorea : Dioscorea pyrenaica Bubani & Bordère ex Gren. et Dioscorea caucasica Lipsky, plantes herbacées de petite taille, endémiques des Pyrénées et du Caucase.
Le nom vient du genre Dioscorea qui a été donné par Carl von Linné en l'honneur de Dioscoride, médecin et botaniste grec du Ier siècle, auteur d'un célèbre traité de « matière médicale » (De Materia Medica).
Ce sont des arbustes, des plantes herbacées ou des lianes, rhizomateuses ou tubéreuses. Ce sont souvent des plantes dioïques, à fleurs petites, trimères, unisexuées. Les fruits sont des samares à trois ailes, rarement des baies (tamier) ; les graines sont souvent ailées. Certaines espèces, notamment de Dioscorea, contiennent des saponosides stéroïdiques.
La classification phylogénétique APG II (2003) étend cette famille pour inclure les plantes précédemment placées dans des familles particulières des Taccaceae et des Trichopodaceae.
Selon Angiosperm Phylogeny Website (19 mai 2010)[1] (870 espèces), World Checklist of Selected Plant Families (WCSP) (20 juillet 2017)[2] et NCBI (20 juillet 2017)[3] :
Selon DELTA Angio (15 avr. 2010)[4], 750 espèces :
Selon ITIS (15 avr. 2010)[5] :
Les Dioscoréacées (Dioscoreaceae) sont une famille de plantes monocotylédones.
C'est la famille des ignames (certaines espèces du genre Dioscorea) qui sont consommées comme substitut de la pomme de terre dans les régions tropicales et sont souvent confondues avec la patate douce.
En France et en Europe, cette famille est représentée par le tamier ou herbe aux femmes battues et par deux autres espèces plus localisées du genre Dioscorea : Dioscorea pyrenaica Bubani & Bordère ex Gren. et Dioscorea caucasica Lipsky, plantes herbacées de petite taille, endémiques des Pyrénées et du Caucase.
Bljuštovke (Bljuštovi; lat. Dioscoreaceae), biljna porodica jednosupnica u redu bljuštolike, po kojima je red dobio ime. Bljuštovke su raširene po tropskim krajevima Afrike, Azije, Amerike, Australije i velikom dijelu Europe. U hrvatskom jeziku naziv bljušt dan je rodu Tamus, koji je danas uklopljen u rod dioskoreja (Dioscorea)[1], i čiji je najpoznatiji predstavnik bio bljušt ili kuka (Tamus communis, sada Dioscorea communis). Ostala tri roda su Tacca, Stenomeris i Trichopus. Rod Rajania L. više nije priznat, a njegove vrste uklopljene su pretežno u dioskoreje[2]
Bljušt ili kuka naraste od 2 do 4 metra visine, to je povijuša i penjačica neuglednog cvijeta, vrlo otrovnih plodova crvene boje oblika bobice koji dozrijeva tijekom ljetnih mjeseci. Svaka bobica ima 3 do 5 sjemenki, a 4 do 6 bobica čini grozd. List je srcolikog oblika. Korijen je ljekovit ali je opasan jer može 'spaliti' kožu, a koristi se za liječenje reumatskih bolesti.
Druge poznate vrste su Dioscorea elephantipes ili slonova noga koja raste u Južnoafričkoj Republici na visinama od 15 do 1200 metara. Ime je dobio po velikom gomolju promjera do 75cm koji je uglavnom izložen iznad zemlje. Epiderma (koža) gomolja je sivkasto-smeđa i tvrda, s brojnim pločama debelog pluta nalik pločama kornjače. Unutarnje tkivo je žućkasto-bijelo, neprozirno i lomljivo. Raste veoma sporo.[3]
Značajna vrsta je i ljubičasti slatki krumpir (Dioscorea alata), porijeklom iz Japana sa otoka Okinawa od kojega se mogu pripremati sva jela koja se rade i od krumpira, a bogat je vitaminima A i C
Tučnokorjenjawkowe rostliny (Dioscoreaceae) su swójba symjencowych rostlinow (Spermatophytina).
Prěnjotne wozjewjenje swójbneho mjena so je w lěće 1810 přez Robert Brown w Prodromus Florae Novae Hollandiae, 294 přewjedował. Typusowy ród je Dioscorea L.. Za dołhi čas su słušeli jenož družiny, kotrež dźensa su do roda Dioscorea zarjadowane, k tutej swójbje; družiny někotrych něhdyšich rodow su z lěta 2000 do Dioscorea zarjadowane. Někotři awtorojo zarjadowachu tež Taccasem, kotrež předstaja swójsku swójbu Taccaceae. Rody něhdy samostatnych swójbow Avetraceae, Stenomeridaceae, Tamaceae, Tamnaceae a Trichopodaceae so nětko swójbje tučnokorjenjawkowych rostlinow přirjaduja.
Tučnokorjenjawkowe rostliny (Dioscoreaceae) su swójba symjencowych rostlinow (Spermatophytina).
Suku gadung-gadungan atau Dioscoreaceae adalah salah satu suku anggota tumbuhan berbunga. Menurut Sistem klasifikasi APG II suku ini dimasukkan ke dalam bangsa Dioscoreales, klad Monokotil.
Ke dalam suku ini tergabung berbagai tumbuhan merambat dengan umbi yang banyak di antaranya dapat dimakan, seperti gadung, gembili, gembolo, dan uwi.
Suku gadung-gadungan atau Dioscoreaceae adalah salah satu suku anggota tumbuhan berbunga. Menurut Sistem klasifikasi APG II suku ini dimasukkan ke dalam bangsa Dioscoreales, klad Monokotil.
Ke dalam suku ini tergabung berbagai tumbuhan merambat dengan umbi yang banyak di antaranya dapat dimakan, seperti gadung, gembili, gembolo, dan uwi.
Genera Dioscoreaceae (sensu stricto) Borderea Dioscorea Epipetrum Rajania Stenomeris Tamus (sering digabungkan ke dalam Dioscorea) (Taccaceae) Tacca (Trichopodaceae) Avetra TrichopusLe Dioscoreacee (Dioscoreaceae R.Br., 1810) sono una famiglia di piante monocotiledoni[1], che comprende oltre 600 specie di piante rampicanti erbacee o arbustive, localizzate principalmente in regioni tropicali; da questi si distinguono pochi rappresentanti della flora europea come Dioscorea communis.
Sono tutte piante con radici rizomatose o tuberose, foglie alterne, spesso cordate o sagittate, e nervature reticolate. I fiori, piccoli e generalmente dioici, sono riuniti in spighe o racemi. Il frutto è una capsula o una bacca.
Il loro aspetto è molto insolito quindi spesso sono coltivate come piante ornamentali. solo alcune hanno dei tuberi commestibili.
La famiglia comprende i seguenti generi:[1]
Il loro nome è legato a Dioscoride Pedanio di Anazarbo, botanico della Cilicia vissuto nell'impero romano ai tempi di Nerone.
Nelle loro radici sono state rintracciate delle sostanze della classe delle saponine. Nel caso della Dioscorea spiculiflora, le saponine sono a base di diosgenina, che è diventata un'importante materia prima per la realizzazione di ormoni sessuali.[2]. I tuberi vengono raccolti dopo due o tre anni dalla semina, quando hanno raggiunto dimensioni sufficienti, in essi la diosgenina è presente in forma eterosidica.
Le Dioscoreacee (Dioscoreaceae R.Br., 1810) sono una famiglia di piante monocotiledoni, che comprende oltre 600 specie di piante rampicanti erbacee o arbustive, localizzate principalmente in regioni tropicali; da questi si distinguono pochi rappresentanti della flora europea come Dioscorea communis.
Dioskorėjiniai (lot. Dioscoreaceae) – magnolijūnų (Magnoliophyta) augalų šeima.
Šeimoje yra 8 gentys.
Dioskorėjiniai (lot. Dioscoreaceae) – magnolijūnų (Magnoliophyta) augalų šeima.
Šeimoje yra 8 gentys.
Dioscoreaceae is een botanische naam, voor een familie van eenzaadlobbige planten. Een familie onder deze naam wordt universeel erkend door systemen van plantentaxonomie, waaronder het APG-systeem (1998),het APG II-systeem (2003) en het APG III-systeem (2009). De familie wordt in het APG III-systeem geplaatst in de orde Dioscoreales.
De familie telt tegen de duizend soorten in een half dozijn genera, maar bestaat voornamelijk uit het geslacht Dioscorea.
Een opmerkelijk verandering in de Dioscoreaceae tussen APG II en APG I is dat het eerdere systeem twee families erkende (Taccaceae en Trichopodaceae) die in APG II niet meer bestaan omdat de betreffende planten bij de hier behandelde familie zijn ingevoegd. Ook in APG III zijn Taccaceae en Trichopodaceae niet erkend als aparte families, maar merken de auteurs op dat de familie Taccaceae in de toekomst terug afgesplitst zou kunnen worden, aangezien ze niet alleen morfologisch afwijken maar ook resultaten van recente fylogenetische studies dit ondersteunen.
Bij Cronquist (1981) is de plaatsing in de orde Liliales.
Dioscoreaceae is een botanische naam, voor een familie van eenzaadlobbige planten. Een familie onder deze naam wordt universeel erkend door systemen van plantentaxonomie, waaronder het APG-systeem (1998),het APG II-systeem (2003) en het APG III-systeem (2009). De familie wordt in het APG III-systeem geplaatst in de orde Dioscoreales.
De familie telt tegen de duizend soorten in een half dozijn genera, maar bestaat voornamelijk uit het geslacht Dioscorea.
Een opmerkelijk verandering in de Dioscoreaceae tussen APG II en APG I is dat het eerdere systeem twee families erkende (Taccaceae en Trichopodaceae) die in APG II niet meer bestaan omdat de betreffende planten bij de hier behandelde familie zijn ingevoegd. Ook in APG III zijn Taccaceae en Trichopodaceae niet erkend als aparte families, maar merken de auteurs op dat de familie Taccaceae in de toekomst terug afgesplitst zou kunnen worden, aangezien ze niet alleen morfologisch afwijken maar ook resultaten van recente fylogenetische studies dit ondersteunen.
Yamsrotfamilien (Dioscoreaceae) er en plantefamilie i ordenen Dioscoreales. Den omfatter ca. 750 arter fordelt på 4 planteslekter. Noen arter i slekten Dioscorea har røtter (yams) som er spiselige etter koking. Med APG II-systemet ble de tidligere familiene Trichopodaceae og Taccaceae overført til yamsrotfamilien i 2003.
Dioscorea villosa, wild yam, brukes mye i kosttilskudd som hevdes å ha effekter på grunn av såkalt naturlige kvinnelige hormoner. DHEA trekkes ofte inn i markedsføringen av yamsrotpreparater. Yamsrot inneholder imidlertid ikke DHEA, men den steroidhormonlignende forbindelsen diosgenin som er et mye brukt billig råstoff for storskala laboratorieproduksjon av DHEA, progesteron og testosteron. Diosgenin markedsføres gjerne som "naturlig" DHEA, men det er liten grunn til å tro at det biokjemiske apparatet hos mennesket er i stand til å omdanne diosgenin til DHEA.
Yamsrotfamilien (Dioscoreaceae) er en plantefamilie i ordenen Dioscoreales. Den omfatter ca. 750 arter fordelt på 4 planteslekter. Noen arter i slekten Dioscorea har røtter (yams) som er spiselige etter koking. Med APG II-systemet ble de tidligere familiene Trichopodaceae og Taccaceae overført til yamsrotfamilien i 2003.
Dioscorea villosa, wild yam, brukes mye i kosttilskudd som hevdes å ha effekter på grunn av såkalt naturlige kvinnelige hormoner. DHEA trekkes ofte inn i markedsføringen av yamsrotpreparater. Yamsrot inneholder imidlertid ikke DHEA, men den steroidhormonlignende forbindelsen diosgenin som er et mye brukt billig råstoff for storskala laboratorieproduksjon av DHEA, progesteron og testosteron. Diosgenin markedsføres gjerne som "naturlig" DHEA, men det er liten grunn til å tro at det biokjemiske apparatet hos mennesket er i stand til å omdanne diosgenin til DHEA.
Pochrzynowate (Dioscoreaceae R. Br.) – rodzina roślin z rzędu pochrzynowców (Dioscoreales). Występują na obszarach podzwrotnikowych.
Pozycja pochrzynowatych w obrębie rzędu pochrzynowców (Dioscoreales) jest następująca[1]:
pochrzynowcełomkowate Nartheciaceae
krąpielowate Taccaceae
trójżeńcowate Burmanniaceae
pochrzynowate Dioscoreaceae
Gromada okrytonasienne (Magnoliophyta Cronquist), podgromada Magnoliophytina Frohne & U. Jensen ex Reveal, klasa jednoliścienne (Liliopsida Brongn.), podklasa komelinowe (Commelinidae Takht.), nadrząd Lilianae Takht., rząd pochrzynowce (Dioscoreales Hook.f.), rodzina pochrzynowate (Dioscoreaceae R. Br.)[2].
W przeszłości był tu także włączany rodzaj krąpiel (Tacca) obecnie wyłączany w monotypową rodzinę krąpielowatych (Taccaceae)[3]
Pochrzynowate (Dioscoreaceae R. Br.) – rodzina roślin z rzędu pochrzynowców (Dioscoreales). Występują na obszarach podzwrotnikowych.
De acordo com o sistema APG IV (2016[1]), Dioscoreaceae é uma família da ordem Dioscoreales pertencente ao clado das monocotiledôneas. Estão agrupadas nessa família, aproximadamente 900 espécies,[2] distribuídas em quatro gêneros: Dioscorea, Stenomeris, Tacca e Trichopus.
Dioscoreaceae é um grupo monofilético, com sinapomorfias morfológicas e moleculares,[3] além de ser grupo irmão das demais famílias de Dioscoreales (Burmanniaceae e Nartheciaceae). Perianto persistente no fruto e sementes com embrião pequeno são algumas das possíveis sinapomorfias morfológias para esse grupo.[3] Dentre os gêneros dessa família, Stenomeres é um grupo monofilético irmão dos demais gêneros.[3]
As espécies dessa família frequentemente são trepadeiras e apresentam especialização de tecidos para reserva (rizomas, bulbos ou tubérculos)[2] como o inhame, um tubérculo obtido da espécie, que é provavelmente a mais conhecida da família devido a sua utilização na culinária de alguns países.
Uma característica interessante dessa família são as folhas com venação reticulada, incomum em monocotiledôneas, que em geral apresentam folhas com venação paralela. Além disso, quase sempre as folhas estão dispostas de forma alterna espiralada e podem ser simples, palmadas-compostas ou compostas.[3]
As flores em geral são unissexuais, com pouca distinção entre pétalas e sépalas. Apresentam cálice e corola trímeros unidos na base, podem apresentar nectários septais ou discos nectaríferos (Souza e Lorenzi, 2008).
Apresentam frutos do tipo cápsula, as vezes alado, alguns apresentam sementes aladas, dessa forma, a dispersão é realizada principalmente pelo vento.
As saponinas e esteroides, produzidas por muitas espécies dessa família, são utilizadas para a prodeução de sabão e venenos, e na indústria farmacêutica para a produção de corticosteróides semi-sintéticos e anticoncepcionais. Além disso, o inhame é utilizado na alimentação em muitos países.[4]
De acordo com dados fornecidos pelo site Flora do Brasil 2020, dois desses gêneros ocorrem no país totalizando 141 espécies, das quais 105 são endêmicas, distribuídas em todos os domínios brasileiros.[5]
Jamsväxter (Dioscoreaceae) är en familj med cirka 870 arter fördelade på fyra släkten. Ibland förs även taccaväxter (Taccaceae) hit.
Jamsväxter (Dioscoreaceae) är en familj med cirka 870 arter fördelade på fyra släkten. Ibland förs även taccaväxter (Taccaceae) hit.
Ці види рослин ростуть як багаторічні трав'янисті рослини або деревні ліани, рідше чагарники; в основному дводомні, але є також однодомні види. Вони, як правило, утворюють кореневища або бульби як органів зберігання. Листя, як правило, розташовані навпроти один одного і по спіралі. На багатьох великих листів часто присутні позаквіткові нектарники. Листові пластинки прості або складні. Квіти знаходяться в по-різному побудованих суцвіттях. Більшість одностатеві. Квіти мають шість пелюсток. Фрукти різні, як правило, капсули, рідко м'ясисті ягоди або крилатки.
Види, в основному, знаходяться в теплому сезонно сухому тропічному кліматі. Кілька видів Dioscorea також поширені в помірних і альпійських регіонах. У Центральній Європі живе тільки один вид, Tamus communis. Мешкає в тіні лісу, відкритій вторинній рослинності, на узбережжях і в скелястих посушливих або гірських районах.
Деякі види це харчові рослини і деякі види лікарські. Деякі рослини можуть слугувати вихідним матеріалом для виробництва деяких напівсинтетичних гормонів.
Họ Củ nâu (danh pháp khoa học: Dioscoreaceae) là một họ thực vật một lá mầm. Các loài được biết đến nhiều nhất tại Việt Nam có lẽ là củ nâu (Dioscorea cirrhosa), khoai mỡ (Dioscorea alata), củ mài (hay hoài sơn: Dioscorea persimilis) và củ từ (Dioscorea esculenta). Hiện nay, người ta đã biết 750-785 loài trong 8-9 chi.
Hệ thống APG năm 1998 và hệ thống APG II năm 2003 đều đặt họ này trong bộ Củ nâu (Dioscoreales) của nhánh monocots. Tuy nhiên, định nghĩa đã thay đổi trong hệ thống APG II, với hệ thống năm 2003 mở rộng ra để gộp cả các loài mà hệ thống năm 1998 đã coi là các họ riêng khác là Taccaceae và Trichopodaceae. Tuy nhiên, trên website của APG, truy cập ngày 29-11-2007 thì họ Taccaceae lại được tách ra.
Dioscoreaceae nghĩa hẹp (sensu stricto): Khoảng 750 loài trong 5-6 chi.
Taccaceae gồm khoảng 12-31 loài trong 1 chi, một số tài liệu, như IPNI, còn liệt kê thêm chi Schizocaspa.
Trichopodaceae có 2 loài đặc hữu (?) của Madagascar trong 1-2 chi.
Cây phát sinh chủng loài dưới đây lấy theo APG II.
Dioscoreales
Hỗ trợ < 50%
Dioscoreaceae
Họ Củ nâu (danh pháp khoa học: Dioscoreaceae) là một họ thực vật một lá mầm. Các loài được biết đến nhiều nhất tại Việt Nam có lẽ là củ nâu (Dioscorea cirrhosa), khoai mỡ (Dioscorea alata), củ mài (hay hoài sơn: Dioscorea persimilis) và củ từ (Dioscorea esculenta). Hiện nay, người ta đã biết 750-785 loài trong 8-9 chi.
Hệ thống APG năm 1998 và hệ thống APG II năm 2003 đều đặt họ này trong bộ Củ nâu (Dioscoreales) của nhánh monocots. Tuy nhiên, định nghĩa đã thay đổi trong hệ thống APG II, với hệ thống năm 2003 mở rộng ra để gộp cả các loài mà hệ thống năm 1998 đã coi là các họ riêng khác là Taccaceae và Trichopodaceae. Tuy nhiên, trên website của APG, truy cập ngày 29-11-2007 thì họ Taccaceae lại được tách ra.
Наиболее ценные растения из этого семейства — пищевые виды диоскореи, известные под собирательным названием ямс. Возделывание ямса в Африке и Азии, независимо друг от друга, возникло, по всей видимости, уже более 5000 лет назад. О значении этой культуры в жизни человечества говорит то, что ямс является основным пищевым продуктом более чем для полумиллиарда людей.
Наиболее известные пищевые виды:
Для научной медицины очень важными являются другие виды диоскореи, в корнях которых содержатся биологически активные вещества.
Самое известное декоративное растение из этого семейства (которое выращивают и как комнатное растение) — Диоскорея слоновая, или «слоновая нога» (Dioscorea elephantipes) с надземным клубнем, похожим из-за покрывающих его многоугольных пробковых бляшек на панцирь черепахи. Разводят также и некоторые виды из рода Такка (Tacca): эти растения привлекательны по причине своего необычного вида.
Некоторые растения семейства содержат стероидные сапонины и алкалоиды[2].
Список родов семейства Диоскорейные
Наиболее ценные растения из этого семейства — пищевые виды диоскореи, известные под собирательным названием ямс. Возделывание ямса в Африке и Азии, независимо друг от друга, возникло, по всей видимости, уже более 5000 лет назад. О значении этой культуры в жизни человечества говорит то, что ямс является основным пищевым продуктом более чем для полумиллиарда людей.
Наиболее известные пищевые виды:
Диоскорея округлая, или «белый ямс» (Dioscorea rotundata) Диоскорея кайенская, или «жёлтый ямс» (Dioscorea cayenensis) Диоскорея супротивная, или «китайский ямс» (Dioscorea opposita)Для научной медицины очень важными являются другие виды диоскореи, в корнях которых содержатся биологически активные вещества.
Самое известное декоративное растение из этого семейства (которое выращивают и как комнатное растение) — Диоскорея слоновая, или «слоновая нога» (Dioscorea elephantipes) с надземным клубнем, похожим из-за покрывающих его многоугольных пробковых бляшек на панцирь черепахи. Разводят также и некоторые виды из рода Такка (Tacca): эти растения привлекательны по причине своего необычного вида.
Некоторые растения семейства содержат стероидные сапонины и алкалоиды.
薯蕷科(学名:Dioscoreaceae)为单子叶植物薯蓣目的一科,包括8-9属约750种。
薯蕷科植物是多年生草质缠绕藤本植物,有块状或根状的地下茎;茎平滑或有刺;叶互生或在上部对生,为单叶或掌状复叶,中脉和侧脉由叶基发出,有掌状脉或网脉,这点同其他单子叶植物有别;花单性,雌雄异株,雌花也带有几枚退化的雄蕊,花被裂片6枚,2列,雄蕊6或3枚,子房下位,3室,每室有2个胚珠;有翅蒴果或浆果,有3个翅状的棱,开裂为3个果瓣,种子一般都有翅。
薯蕷科植物广泛分布在全世界的热带和亚热带地区,中国只有2属约80种,分布在长江以南各地。
克朗奎斯特分类法将本科列入百合目,1998年的APG 分类法根据基因分析将其单独划分为一个目,2003年经过改进的APG II 分类法将蒟蒻薯科和毛柄花科合并到本科中。
ヤマノイモ科(ヤマノイモか、Dioscoreaceae)は単子葉植物の科で、8属、800種ほどからなるが、大多数はヤマノイモ属(Dioscorea)に属する。草本または低木、多くがつる性。地下茎または担根体(いも)をもつ。
花は6枚の花被、6または3本の雄蕊をもち、子房下位。大部分の種で単性花で、雌雄異株のものが多い。果実は3室に分かれ、さく果(ヤマノイモ属の種子は扁平で翼がある)、液果または翼果となる。
世界の熱帯から温帯に分布し、特に熱帯に多い。ヤマノイモ属にはヤマノイモ、ナガイモなどのほかヤムと総称されるいも類が含まれ、熱帯の一部では重要な作物である。
狭義のヤマノイモ科6属(一部をヤマノイモ属にまとめる説もある)と、形態が大きく異なる他の2属(Avetra と Trichopus:Trichopodaceae科として分けることもある)とに分けられる。前者はつる性または低木で、葉腋から花序(総状、穂状または円錐)を出す。後者は地下茎からロゼット状に茎が出て、先に1-3個の両性花がつき、その根元に葉が1枚だけつき、インド洋沿岸に隔離分布する。
ヤマノイモ科(ヤマノイモか、Dioscoreaceae)は単子葉植物の科で、8属、800種ほどからなるが、大多数はヤマノイモ属(Dioscorea)に属する。草本または低木、多くがつる性。地下茎または担根体(いも)をもつ。
花は6枚の花被、6または3本の雄蕊をもち、子房下位。大部分の種で単性花で、雌雄異株のものが多い。果実は3室に分かれ、さく果(ヤマノイモ属の種子は扁平で翼がある)、液果または翼果となる。
世界の熱帯から温帯に分布し、特に熱帯に多い。ヤマノイモ属にはヤマノイモ、ナガイモなどのほかヤムと総称されるいも類が含まれ、熱帯の一部では重要な作物である。
마과(-科, 학명: Dioscoreaceae 디오스코레아케아이[*])는 마목의 과이다.[1]
주로 열대에 많지만, 난대나 온대에도 분포하며, 전 세계에 4속의 648종 가량이 알려져 있다. 한국에는 도꼬로마·단풍마·국화마·마·참마 등의 모두 마속인 12종이 자란다.
뿌리는 육질로서 갈아서 식용하기도 하는데, 마속 이외의 것도 식용이나 약용으로 이용된다.