nimet breadcrumb-navigoinnissa
Les especies d'aves con nome común en llingua asturiana márquense como NOA. En casu contrariu, conséñase'l nome científicu o de la SEO.
Carduelis tristis) ye una especie de páxaru de la familia Fringillidae que s'atopa en Norteamérica, según nes Bahames y nes islles Turques y Caicos.
De vezos migratorios, mientres la dómina de apareamiento y crianza vive dende'l sur de Canadá hasta Carolina del Norte y mientres el iviernu va escontra'l sur, y llega hasta Florida y el norte y oriente de Méxicu.
Carauterízase por camudar dafechu de plumaxe y por un acentuáu dimorfismu sexual. El machu que tien plumaxe verde olivo a castañal mientres l'iviernu lluz mariellu brillante mientres el branu p'atraer a les femes mientres la temporada de apareamiento, en cuantes que'l plumaxe mate pardu amarellentáu de les femes faise más brillosa mientres el branu.
El xilgueru canariu granívoru ta afechu pal consumu de granes, gracies a la so picu en forma de conu y a les sos pates axiloses que-y dexen garrar los tueros cuando precisa abastecese. De calter social, mover en grupu p'alimentase y pa migrar. Defende un territoriu dientro del cual constrúi'l so nial. Reproducir a finales de xunetu. Tien una niarada al añu y xeneralmente ye monógamu.
El so hábitat preferíu son los praos. Prefier el contautu colos humanos, polo cual alcuéntrase-y cerca de los poblaos y nos suburbios de les ciudaes, atraíos pola comida puesta a la so disposición.
El so cuerpu mide de 11 a 13 cm de llargor y 19 a 22 cm de valumbu. Pesa ente 11 y 20 gramos.[2] El so picu ye pequeñu, cónicu y de color rodáu la mayor parte del añu, pero mientres la primavera tórnase anaranxáu o naranxa en dambos sexos.[3] La forma y el tamañu del picu apúrren-y el so capacidá d'estrayer les granes de los cardos, xirasoles y otres plantes que componen la so réxime alimenticiu.[4]
El so plumaxe camuda dos veces, una vegada en primavera y l'otra en seronda. El dimorfismu sexual qu'afecta'l color del plumaxe ye especialmente vultable tres la muda de primavera, cuando'l machu cubrir de colores vivos p'atraer a la fema.[4] Cada muda ye completa y non progresiva,[5] camuda toles plumes con esceición de les de la cola y les nalas, que son aceitunaes o pardes nes femes y negres nos machos, y con bandes blanques que tamién tán siempres presentes.[3]
Una vegada completa la so muda primaveral, el machu esibe un plumaxe mariellu llimón brillosu, color que toma de los pigmentos carotenoides de les plantes qu'inxer.[6] El so capuchón ye negru y el so banduyu, visible mientres el vuelu, ye blancu.[7] La fema presenta tonos mariellos sobre plumaxe castañu o aceitunáu.[5] Dempués de la muda de seronda les plumes tórnense mate. El páxaru toma un color gamuza sobre'l banduyu y marrón aceitunao nel llombu, cola cabeza mariella pálida. El plumaxe de seronda ye paecíu nos dos sexos, pero'l machu estremar por un baberu mariellu.[8] En delles rexones pierden cualquier rastru de plumaxe mariellu mientres l'iviernu y presenten tonos grises morenures o aceitunaos, perceptibles dende cerca.
Les críes y exemplares nuevos nun son del mesmu color de los adultos. Presenten plumaxe marrón mate na parte inferior y mariellu maciu na cimera; les ales y la cola son negros con marques color gamuza y non blanques, y la coloración ye similar en dambos sexos.[8]
Emite una serie de xiblíos melodiosos que xeneralmente empiecen con una nota llarga: en vuelu, suena como tsii-tsi-tsi-tsit. Mientres guara los güevos, la fema llama al machu con un titititit. Enantes de dexar el nial, los pitucos emiten un gritíu característicu chiki o chikoui.[4] Los adultos emiten dos tipos de berros pa defender el nial: unu ye un llamáu a otros xilgueros por que lu ayudar a distrayer al posible predador y l'otru ye pa prevenir y aselar a los pitucos.[9]
El xilgueru canariu ye una de les numberoses especies descrites pol naturalista suecu Carl von Linné na so obra Systema Naturae.[10] Incluyir dientro del xéneru Spinus, un grupu reserváu pa los xilgueros del Nuevu Mundu. En 1976 Spinus foi reclasificado como subxéneru del xéneru Carduelis.[11]
Los sos parientes más próximu son el xilgueru aliblanco o capina negra (Carduelis psaltria) y el xilgueru gris o lúgano de Lawrence (Carduelis lawrencei). Anque del mesmu xéneru, nun pertenez al mesmu subxéneru del xilgueru européu y el so parentescu ye alloñáu.[12] La pallabra llatina carduelis vien de carduus, que significa cardu. LEl nome de la especie, tristis, quier dicir "murniu", en llatín.[13]
Esti lúgano paez ser la especie esistente más antigua de la radiación evolutivo Meso Americana de los Spinus/Carduelis .[14]
La filoxenia y les sos consecuencies evolutives fuisti tamién estudiaes Antonio Arnaiz-Villena et al.[15][16][17][18][19][20][21]
Pueden estremase cuatro subespecies de Carduelis tristis:[22]
.
Esta páxina forma parte del wikiproyeutu Aves, un esfuerciu collaborativu col fin d'ameyorar y organizar tolos conteníos rellacionaos con esti tema. Visita la páxina d'alderique del proyeutu pa collaborar y facer entrugues o suxerencies. Les especies d'aves con nome común en llingua asturiana márquense como NOA. En casu contrariu, conséñase'l nome científicu o de la SEO. Carduelis tristis) ye una especie de páxaru de la familia Fringillidae que s'atopa en Norteamérica, según nes Bahames y nes islles Turques y Caicos.
