Aasianmopsilepakko

Asiya enliqulağı (lat. Barbastella leucomelas) - Hamarburunkimilər fəsiləsinə aid aid növdür. Avropa enliqulağından fərqli olaraq iriliyi və xəzinin tünlüyü ilə seçilir.

Yayılması

Arealı Efiopiyanın şimalını, Kiçik və Orta Asiyanı, Cənubi Qafqaz, Yaxın Şərq, İran, Əfqanistan, Pamir, Pakistanın şimalı, Hindistan və Qərbi Çini əhatə edir. Qlobal areal çərçivəsində müxtəlif landşaftlarda - səhralardan tropik meşələrə qədər, dağətəyi və dağlıq yerlərdə d.s.2500 m hündürlükdə yayılmışdır. Qafqazda Asiya enliqulağı əsasən cənubi-şərq əyalətlərində (440 ş.e. qədər) yayılmışdır. Azərbaycanda 8 nöqtədə qeydə alınmışdır, əsasən cənub yarımkürəsində d.s. 600–1600 m hündürlükdə olan əraziləri əhatə edir.

Yaşayış yeri və həyat tərzi

Adətən bu yarasalar arid landşaftlarda (Qobustanda və Bozdağ silsiləsində mağaralarda, Ordubad Milli Parkının Kilit və digər mağaralarında) rast gəlinir. Oturaq həyat tərzi keçirir. Həm yay, həm də qış fəslində qeydə alınmışdır. Hər yerdə azsaylıdır. Çox güman ki, bunun əsas səbəbi bütün areal daxilində nadir olmasıdır. Sığınacaqları əsasən yeraltı mağaralarda (karst mağaraları), bəzən damlarda rast gəlinir. Balalayan dişilər mağaralarda koloniyalar yaradır. Bizim müşahidələrimizə əsasən, heyvanlar tez-tez sığınacaqlarını dəyişirlər, buna görə də, çoxsaylı quru yeraltı sığınacaqlarının mövcudluğu yaşayış yerlərinin seçilməsi zamanı böyük əhəmiyyət kəsb edir. Erkəklər və balalamayan dişilər tək-tək, nadir hallarda kiçik qruplarla yaşayırlar. Yazdan payız fəslinə qədər müxtəlif cinsli heyvanlar tək-tək, qışda isə, qruplarla (sığınacaqlarda çox vaxt bir-birilərindən aralı yerləşirlər) nəzərə çarpır. Yeraltı yuyulma sığınacaqlarında Asiya enliqulaqları bəzən böyük nalburunlar (Rhinolophus ferrumequinum), nadir hallarda, üçrəng şəbpərələr (Myotis emarginatus), cənub nalburunları (Rh. euryale), itiqulaq şəbpərələr (Myotis blythii) və adi uzunqanad ilə birlikdə rast gəlinir. Qışı bu enliqulaq quru mağaralarda, kahalarda və suni yeraltı sığınacaqlarda keçirir. Bu koloniyalar zəifdirlər və onları narahat etmək olmaz. Biologiyası az öyrənilmişdir. Dişilər iyunun ortasında bir bala dünyaya gətirir. Alatoranda ova çıxır və az hündürlükdə həşəratları ovlayırlar. Enliqulaqlar yumşaqbədənli həşaratlarla (gecə kəpənəkləri, ikiqanadlılar və s.) qidalanırlar.

Sayı

Əsasən tək yaşayan fərdlər qeydə alınmışdır. Bir sığınacaqda, bəzən 10 enliqulaqdan cox rast gəlinir. Son illər nadir hallarda müşahidə olunur.

Məhdudlaşdırıcı amillər

Asiya enliqulağının^[1] koloniyaları yeraltı sığınacaqlardan istifadə hallarının çoxalması nəticəsində zəifdir. Nadir növ olduğundan, hər hansı koloniyanın məhv edilməsinin onun regionda yayılmış populyasiyası üçün ağır nəticələri ola bilər. Sığınacaqlarda narahat edilməsi – bu növün sayının azalmasının əsas səbəbidir. Bu landşaftların antropogen transformasiyası da növə xeyli təsir göstərir.

Qorunması

Azərbaycanda bu növlərin yaşama yerləri Bern Konvesiyasına (Əlavə II) əsasən, eyni zamanda, xüsusi mühafizə olunan təbiət ərazilərində qorunur. Lakin bu yarasaların məskunlaşdığı sığınacaqların qorunması üçün xüsusi tədbirlər həyata keçirilmir. Enliqulaqların sıx yayıldığı ərazilərdə inventarizasiyalar həyata keçirilməli, bu ərazilərdə xüsusi mühafizə olunan təbiət əraziləri yaradılmalıdır. Növün tədqiqi və mühafizəsi üzrə aktiv koordinasiya yaradılmalıdır. Asiya enliqulağının populyasiyasının və onun sığınacaqlarının vəziyyəti, yayılması və sayı üzrə monitorinqlər həyata keçirilməlidir. Onların məlum sığınacaq yerləri (əsasən Naxçıvan MR və Bozdağ silsiləsində) təbiət abidələri elan edilməlidir. Bu heyvanların əsas sığınacaq yerləri olan quru yuyulma mağaralarınının dağıdılmasının qarşısı alınmalıdır. Növün rasionu öyrənilməlidir və qida obyektlərinin sayına təsir edən faktorlar müəyyən edilməlidir.

Mənbə

• 1. Рахматулина И. К. Рукокрылые Азербайджана (Фауна, Экология, Зоогеография) //Баку, 2005, сс. 86 - 88.
• 2. Сатунин К.А. Млекопитающие Кавказского края //Записки Кавказск. Музея, сер. A, 1 (1), с. 26 - 27.

İstinadlar

Barbastella leucomelas és una espècie de ratpenat de la família dels vespertiliònids. Viu a Afganistan, Armènia, Azerbaidjan, Bhutan, la Xina, Egipte, Eritrea, Geòrgia, l'Índia (Himachal Pradesh, Jammu-Kashmir, Meghalaya, Sikkim, Uttar Pradesh, West Bengal), Iran, Israel, Japó, Kirguizistan, Nepal, Pakistan, Rússia, Aràbia Saudita, Taiwan, Tajikistan, Turkmenistan i Uzbekistan. El seu hàbitat natural són àrees de bosc temperat humit i bosc de coníferes seques. No hi ha amenaces significatives per a la supervivència d'aquesta espècie, excepte la desforestació.^[1]

Referències

Жазы кулактуу жарганат (Barbastella leucomelas, Cretzschmar, 1826).

Жалпы жана өлкөдө таралышы

Кавказ сырты жана Орто Азия тоо кыркалары, Түндүк Индия, Непал, Кашкар аркылуу Синай жарым аралынан тартып Индокытай жана Жапанга чейин. Бардык жерлерде сейрек. Кыргызстанда Ош жана Баткен областтарында, Түркстан, Алай жана Фергана кыркаларынын тоо этектеринде (адырларда) гана табылган. Ички Тянңшанда да табылышы белгилүү.

Жашаган аймактары

Кургак келген тоо этектеринде жайгашкан. Таштуу жана токойлуу үңкүрлөрдө жашашат. Ал жерде оазис талаалары (пахталуу талаалар) жана жайыттар (Ош областынын түштүк-чыгыш чети) жанаша болот. Жайында деңиз деңгээлинен 2200-2500 м ге чейинки бийиктикке көтөрүлөт. Кыргызстанда эң эле жогорку кышкы жайланышы 1000 м бийиктикте экени белгилүү. Эң эле жагымдуу кышкы жашыруун жерлери болуп ташталган шахтылар эсептелишет.

Саны

3-7 особдон турган анча чоң эмес топтуу түзүүчү аз сандуу түр. Көпчүлүк учурда бириндеп жашашат. Кыргызстанда саны боюнча маалыматтар жок.

Жашоо тиричилиги (жашоо циклдары)

Кыргызстанда аз изилденген. Адатта үңкүрлөрдүн беттеринде анча чоң эмес чуңкурларды ээлешет, чанда гана бош илинип турат. Тикесинен көчмөндүүлүк кылышат: кышкысын тоо этек алкактагы үңкүрлөрдө жашашат, ал эми жайында жогору тоо тарапка көтөрүлүшөт.Жазы кулактуулардын кышкы чээнге кириши үңкүрдүн температурасына көзкаранды, жана денесинин температурасы андан 1-2°С жогору. Денесинин температурасы 10°С жакын болгондо жарыкты сезишет, себеби кол тийгенде ошол замат чыйпылдап жооп беришет жана 10-15 минуттан кийин активдүү учуп кетүүгө даяр болушат. Мындай абалы температура 6°С жана андан да төмөн болсо байкалбайт. Жазы кулактуулар кыштоосун март-апрелде ташташат. Кыргызстандын шарттарында алардын азыктануусу менен көбөйүшүүсү изилденген эмес.

Чектөөчү факторлор

Кыргызстандын шарттарында табигый душмандары изилденген эмес. Жазы кулактуулардын чогултулган кан соруучу муунактуулар көрсөтүлгөн.

Көбөйтүү (колдо багуу)

Колдо багуусу белгисиз.

Уюштурулган коргоо аракеттери

Жок.

Коргоо үчүн зарыл аракеттер

Жашооочу жана жашынуучу жерлерин коргоо.

Статусу

VI категория, Near Threatened, NT: R.

Колдонулган адабияттар

• Кыргыз Республикасынын Кызыл китеби 2-басылышы – Бишкек: 2006. – 544 б. – ISBN 9967-23-367-2

The Arabian barbastelle (Barbastella leucomelas), also known as the levant barbastelle, is a species of vesper bat. Its habitat is temperate forests and caves. It is threatened by habitat loss. It is found in Egypt (Sinai), Israel, and Eritrea.^[2]

Taxonomy and etymology

It was described as a new species in 1826 by German scientist Philipp Jakob Cretzschmar. Cretzschmar initially placed it in the genus Vespertilio, with the binomial Vespertilio leucomelas.^[3] Its species name "leucomelas" is from Ancient Greek "leukomélās" meaning "black and white."

Previously, it was also thought to have a wider range across much of Asia, and accordingly was named the "eastern barbastelle" or "Asian barbastelle". However, genetic studies indicated that the species was paraphyletic as previously defined, with B. leucomelas from Egypt (B. leucomelas sensu stricto) being the sister species to the Beijing barbastelle (B. beijingensis), with the clade containing both being sister to the western barbastelle (B. barbastellus). Populations of B. leucomelas from much of Asia formed a sister group to this whole clade.^[4] Due to this, the eastern barbastelle (B. darjelingensis) and Caspian barbastelle (B. caspica) were both split as distinct species (with the Japanese barbastelle, B. pacifica, formerly classified within B. leucomelas and later B. darjelingensis, being described as a distinct species in 2019). The American Society of Mammalogists, IUCN Red List, and ITIS all follow the results of this study, although the IUCN Red List erroneously still lumps darjelingensis, caspica, and pacifica on its page for B. leucomelas.^[1][2][5]

Range and habitat

Following taxonomic revisions, it is only known from a few scattered populations in North & East Africa and the Levant, on both sides of the Red Sea. It is known from northern Eritrea, southernmost Israel, and the Sinai Peninsula of Egypt. It has been documented up to 2,500 m (8,200 ft) above sea level.^[2][1]

Description

Its forearm is 38–39 mm (1.5–1.5 in) long and its tail is 19–20 mm (0.75–0.79 in) long. Its ears are large and forward-facing. The tragi are large as well and very hairy. Its fur is blackish on its back but more brown on its ventral side. Its thumb is quite small, at 4 mm (0.16 in) long including the claw.^[6]

Biology and ecology

During the day, it roosts in sheltered places such as old buildings.^[6]

Status

Although classified as Least Concern by the IUCN Red List, this status includes darjelingensis, caspica, and pacifica, which are now thought to be distinct species. According to the IUCN, the population size and trends of the North African population (leucomelas sensu stricto) are currently unknown. Activities associated with war may be a threat to this species, as they can disrupt its habitat as well as damage or disturb the caves and old buildings that this species roosts in.^[1]

References

Barbastella leucomelas es una especie de murciélago de la familia Vespertilionidae.

Distribución geográfica

Se encuentra en Asia, en poblaciones aisladas en Egipto, Eritrea y Israel.

Referencias

• BENDA, P.; AULAGNIER, S.; HUTSON, A.M.; SHARIFI, M.; TSYTSULINA, K. 2008. Barbastella leucomelas. In: IUCN 2008. 2008 IUCN Red List of Threatened Species.

Bibliografía

• SIMMONS, N. B. Order Chiroptera. In: WILSON, D. E.; REEDER, D. M. (Eds.). Mammal Species of the World: A Taxonomic and Geographic Reference. 3. ed. Baltimore: Johns Hopkins University Press, 2005. v. 1, p. 312-529.

Barbastella leucomelas Barbastella generoko animalia da. Chiropteraren barruko Vespertilioninae azpifamilia eta Vespertilionidae familian sailkatuta dago

Erreferentziak

Kanpo estekak

• 'Barbastella leucomelas'ri buruzko informazioa Mammals of The World datubasean

Ikus, gainera

• Vespertilionidae

Barbastella leucomelas

La Barbastelle d'Asie (Barbastella leucomelas) est une espèce de chauve-souris de la famille des Vespertilionidae.

Is ainmhí í an ialtóg bharbastail Oirthearach. Mamach atá ann.

Is síol ainmhí é an t-alt seo. Cuir leis, chun cuidiú leis an Vicipéid.
Má tá alt níos forbartha le fáil i dteanga eile, is féidir leat aistriúchán Gaeilge a dhéanamh.

Il barbastello orientale (Barbastella leucomelas Cretzschmar, 1826) è un pipistrello della famiglia dei Vespertilionidi diffuso in Africa orientale e nell'Ecozona paleartica.^[1][2]

Descrizione

Dimensioni

Pipistrello di piccole dimensioni, con la lunghezza della testa e del corpo tra 48 e 60 mm, la lunghezza dell'avambraccio tra 38 e 45 mm, la lunghezza della coda tra 33 e 51 mm, la lunghezza del piede tra 7 e 8 mm, la lunghezza delle orecchie tra 15 e 18 mm e un peso fino a 13 g.^[3]

Aspetto

La pelliccia è lunga, densa e setosa. Le parti dorsali sono nerastre, con le punte dei peli sulle spalle giallo-brunastre, mentre le parti ventrali sono brunastre tranne la gola che è nerastra e vicino alla coda dove sono biancastre. Il muso è corto, largo, tronco e con due rigonfiamenti ghiandolari densamente ricoperti di peli sui lati. Il labbro superiore è densamente frangiato, mentre le narici si aprono verso l'alto e all'infuori. Le orecchie sono grandi ma non allungate, unite alla base, rivolte in avanti e prive di un lobo sull'antitrago. Il trago è lungo circa la metà del padiglione auricolare, appuntito e ricoperto di peli. Le membrane alari sono bruno-nerastre e attaccate posteriormente alla base dell'alluce. La punta della coda si estende leggermente oltre l'ampio uropatagio. Gli arti inferiori sono allungati. Il cariotipo è 2n=32 FNa=50.

Ecolocazione

Emette ultrasuoni ad alto ciclo di lavoro sotto forma di impulsi di breve durata a frequenza modulata iniziale di 161-180 kHz, finale di 34-66 kHz e massima energia a 102,1-148,1 kHz^[4] .

Biologia

Comportamento

Si rifugia singolarmente all'interno di grotte, gallerie, tunnel minerari, vecchie case e durante l'estate anche sotto le cortecce sollevate di grossi alberi. Forma vivai di diverse femmine, mentre i maschi sono sempre solitari. Il volo è potente e fluttuante, spesso in prossimità del suolo o molto in alto.

Alimentazione

Si nutre di insetti, in particolare piccoli lepidotteri.

Riproduzione

Danno alla luce uno o due piccoli alla volta l'anno.

Distribuzione e habitat

Questa specie è diffusa nel Sinai e in Eritrea, nel Medio oriente, Caucaso, Asia centrale, Subcontinente indiano, Cina, in Giappone e Taiwan.

Vive nelle steppe, in praterie e boscaglie semi-desertiche, in foreste temperate e in boschi di conifere fino a 2.500 metri di altitudine.

Tassonomia

Sono state riconosciute 2 sottospecie:

• B.l.leucomelas: Sinai, Eritrea, Israele meridionale;
• B.l.darjelingensis (Hodgson, 1855): Russia sud-occidentale, Georgia, Azerbaigian, Armenia, Iran settentrionale e nord-occidentale, Turkmenistan, Uzbekistan, Tagikistan, Kirghizistan, Afghanistan settentrionale, Pakistan, stati indiani del Jammu e Kashmir, Himachal Pradesh, Meghalaya, Sikkim, Uttar Pradesh e West Bengal; Nepal, Bhutan, province cinesi dello Yunnan, Sichuan, Gansu, Shanxi, Qinghai, Mongolia Interna, Xinjiang, Taiwan, isole giapponesi di Hokkaidō, Honshū, Shikoku e Vietnam settentrionale. È stato recentemente osservato anche sull'isola di Kunashir, nelle Isole Curili.^[5]

Stato di conservazione

La IUCN Red List, considerata l'ampia diffusione e sebbene sia abbastanza raro, classifica B.leucomelas come specie a rischio minimo (LC).^[1]

Note

Bibliografia

• Charles M.Francis, A Guide to the Mammals of Southeast Asia, Princeton University Press, 2008, ISBN 978-0-691-13551-9.
• Andrew T.Smith & Yan Xie, A guide to the Mammals of China, Princeton University Press, 2008, ISBN 978-0-691-09984-2.
• Stephan Aulagnier & Al., Guide des mammiferes d'Europe, d'Afrique du Nord et du Moyen-Orient, Delachaux & Niestlé SA, Parigi, 2011, ISBN 978-88-89999-70-7.
• Meredith & David C.D.Happold, Mammals of Africa. Volume IV-Hedgehogs, Shrews and Bats, Bloomsbury, 2013. ISBN 9781408122549

Barbastella leucomelas is een zoogdier uit de familie van de gladneuzen (Vespertilionidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd door Cretzschmar in 1826.

Barbastella leucomelas é uma espécie de morcego da família Vespertilionidae. Pode ser encontrada na Ásia, com populações isoladas no Egito, Eritreia e Israel.

Referências

• SIMMONS, N. B. Order Chiroptera. In: WILSON, D. E.; REEDER, D. M. (Eds.). Mammal Species of the World: A Taxonomic and Geographic Reference. 3. ed. Baltimore: Johns Hopkins University Press, 2005. v. 1, p. 312-529.
• BENDA, P.; AULAGNIER, S.; HUTSON, A.M.; SHARIFI, M.; TSYTSULINA, K. 2008. Barbastella leucomelas. In: IUCN 2008. 2008 IUCN Red List of Threatened Species. . Acessado em 27 de dezembro de 2008.

Barbastella leucomelas^[2][3] är en däggdjursart som först beskrevs av Philipp Jakob Cretzschmar 1830. Barbastella leucomelas ingår i släktet Barbastella, och familjen läderlappar.^[4][5] IUCN kategoriserar arten globalt som livskraftig.^[1] Inga underarter finns listade i Catalogue of Life.^[4] Wilson & Reeder (2005) skiljer mellan två underarter.^[6]

Arten blir 47 till 51 mm lång (huvud och bål), har en 40 till 47 mm lång svans och 38 till 45 mm långa underarmar. Pälsen är huvudsakligen grå och några hår har vita spetsar. Vid stjärten förekommer en fläck av vita hår som täcker en körtel. Denna fladdermus kännetecknas av en kort nos och en mustasch på övre läppen. Öronen har ungefär en fyrkantig form.^[7]

Denna fladdermus förekommer i ett brett band från Kaukasus över Iran, Afghanistan och norra Indien till södra Kina. Dessutom finns isolerade populationer på Sinaihalvön (Egypten), i Israel, i Eritrea, i Japan och på Taiwan. I bergstrakter når arten 2500 meter över havet. Habitatet utgörs av fuktiga tempererade skogar och barrskogar.^[1]

Barbastella leucomelas äter främst insekter och vilar i grottor, i redskapsbyggnader, i trädens håligheter, under lös bark eller i liknande gömställen. Hanar och honor träffas bara för parningen. Honor med ungar bildar vanligen mindre flockar med 3 till 8 medlemmar.^[1] Barbastella leucomelas flyger vanligen långsamt och nära marken.^[7]

Källor

1. ^ [a b c d] 2008 Barbastella leucomelas Från: IUCN 2012. IUCN Red List of Threatened Species. Version 2012.2 <www.iucnredlist.org>. Läst 2012-10-24.
2. ^ Wilson, Don E., and DeeAnn M. Reeder, eds. (1992) , Mammal Species of the World: A Taxonomic and Geographic Reference, 2nd ed., 3rd printing
3. ^ Wilson, Don E., and F. Russell Cole (2000) , Common Names of Mammals of the World
4. ^ [a b] Bisby F.A., Roskov Y.R., Orrell T.M., Nicolson D., Paglinawan L.E., Bailly N., Kirk P.M., Bourgoin T., Baillargeon G., Ouvrard D. (red.) (18 april 2011). ”Species 2000 & ITIS Catalogue of Life: 2011 Annual Checklist.”. Species 2000: Reading, UK. http://www.catalogueoflife.org/annual-checklist/2011/search/all/key/barbastella+leucomelas/match/1. Läst 24 september 2012.
5. ^ ITIS: The Integrated Taxonomic Information System. Orrell T. (custodian), 2011-04-26
6. ^ (2005) , website Barbastella leucomelas, Mammal Species of the World
7. ^ [a b] Smith & Xie (2013). ”Eastern Barbastelle”. Mammals of China. Princeton University Press. sid. 244. ISBN 978-0-691-15427-5

Externa länkar

• Wikispecies har information om Barbastella leucomelas.
  Artförteckning

Barbastella leucomelas (Широкову́х азі́йський) — вид кажанів родини лиликові.

Опис

Довжина голови й тіла від 48 до 60 мм, довжина передпліччя від 38 до 45 мм, довжина хвоста від 33 до 51 мм, довжина стопи від 7 до 8 мм, довжина вух 15–18 мм і вага до 13 гр.

Шерсть довга, густа і шовковиста. Спинні частини тіла чорнуваті, але на плечі кінчики волосся жовто-коричневі; черевні частини коричневі, крім горла, яке червонувате і ділянки біля хвоста, яка є білуватою. Морда коротка, широка. Вуха великі, об'єднані при основі. Крилові мембрани червонувато-бурі. Кінчик хвоста злегка виступає за межі широкої хвостової мембрани.

Широковух малорухомий комахоїд. Харчується комахами, особливо маленькими метеликами. У відповідний час 3—8 самиць утворюють материнські колонії окремо від самців.

Ареал

Країни проживання: Афганістан, Вірменія, Азербайджан, Бутан, Китай, Єгипет (Синай), Еритрея, Грузія, Індія, Іран, Ізраїль, Японія, Киргизстан, Непал, Пакистан, Росія, Саудівська Аравія, Тайвань, Таджикистан, Туркменістан, Узбекистан. Зустрічається до 2500 м над рівнем моря. Самотній, нічний вид, що мешкає в гімалайських помірно-вологих лісах і сухих хвойних лісах в Азії. Лаштує сідала в печерах, тунелях, ущелинах, старих будівлях, шахтах, дуплах дерев і може бути знайденим під корою.

Джерела

• Benda, P., Aulagnier, S., Hutson, A.M., Sharifi, M. & Tsytsulina, K. 2008. Barbastella leucomelas. In: IUCN 2012
• Andrew T.Smith & Yan Xie, A guide to the Mammals of China, Princeton University Press, 2008.

Barbastella leucomelas là một loài động vật có vú trong họ Dơi muỗi, bộ Dơi. Loài này được Cretzschmar mô tả năm 1826.^[1]

Chú thích

Tham khảo

Bài viết họ Dơi muỗi này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn.

• x
• t
• s

Систематика
на Викивидах

Поиск изображений
на Викискладе

Азиатская широкоушка (лат. Barbastella leucomelas) — вид летучих мышей из рода широкоушек.

Внешний вид

Отличается от европейской широкоушки более крупными размерами и более светлым мехом, а также отсутствием кожной лопасти на внешнем крае уха. Кондилобазальная длина черепа составляет 14,2—14,9 мм, длина предплечья — 41,5—45 мм.

Ареал

На территории бывшего СССР встречается на Северном Кавказе, в Закавказье и Средней Азии. Очень редка и плохо изучена.

Литература

• Курсков А. Н. Рукокрылые охотники. — М.: Лесная промышленность, 1978. — С. 117.

宽耳蝠（学名：Barbastella leucomelas）为蝙蝠科宽耳蝠属的动物。分布于西亚，东欧，埃及，印度以及中国大陆，陕西、青海、内蒙古、云南、甘肃、四川、新疆等地，常见于树林以及家舍。该物种的模式产地在埃及西奈半岛。^[2]

特征

耳短且宽，两耳在前额处相联。毛长而黑，尖端为白或灰色。体长4-6厘米，尾4-5.5厘米，重6-10克。宽耳蝠是较重的飞兽，单独或成小群活动，栖息在树上或建筑物中。从秋季开始到次年春天，在洞穴中冬眠。

亚种

• 宽耳蝠大吉岭亚种（学名：Barbastella leucomelas darjelingensis），Hodgson于1855年命名。在中国大陆，分布于陕西、青海、云南、甘肃、四川、新疆等地。该物种的模式产地在印度。^[3]

参考文献

宽耳蝠是一個與蝙蝠相關的小作品。你可以通过編輯或修訂擴充其內容。

チチブコウモリ（Barbastella leucomelas）は、コウモリ目（翼手目）・ヒナコウモリ科・チチブコウモリ属に分類されるコウモリの一種。

分布[編集]

イスラエルからコーカサス、インド北部、中国西部、日本に分布する^[1]。コーカサスから中国と日本に分布する個体群を亜種 B. l. darielingensis とする場合もある^[2]。

日本国内では、北海道、岩手県、福島県、埼玉県、東京都、神奈川県、愛知県、岐阜県、静岡県、愛媛県、高知県で確認されている^[3]。

特徴[編集]

前腕長39-44mm、頭胴長50-63mm、尾長43-54mm、体重8-12g^[1]。

樹洞を昼間の隠れる場所に利用する^[1]。洞窟で見つかることもある^[1]。

和名は、日本では1883年に秩父で最初に発見されたことに由来する^[3][4]。

関連項目[編集]

• コウモリ
• 日本の哺乳類一覧

参考文献[編集]

1. ^ ^{a b c d} 阿部永・石井信夫・伊藤徹魯・金子之史・前田喜四雄・三浦慎悟・米田政明 『日本の哺乳類 改訂版』 東海大学出版会、ISBN 4-486-01690-4。
2. ^ S. D. Ohdachi, Y. Ishibashi, M. A. Iwasa, T. Saitoh (2009-07). The Wild Mammals of Japan. Shoukadoh. ISBN 978-4-87974-626-9.
3. ^ ^{a b} 小宮輝之 『フィールドベスト図鑑 日本の哺乳類』 学習研究社、ISBN 4-05-401374-0。
4. ^ 前田喜四雄「シリーズ　日本の哺乳類　種名検討編, 日本産翼手目(コウモリ類)の和名再検討」、『哺乳類科学』第36巻第2号、日本哺乳類学会、NAID 10016303138、 JOI:JST.JSTAGE/mammalianscience/36.237。

外部リンク[編集]

• SEN-PULSE のページ

동부바르바스텔레박쥐 또는 아시아바르바스텔레박쥐(Barbastella leucomelas)는 애기박쥐과에 속하는 박쥐의 일종이다. 서식지는 온대 기후 지역 숲과 동굴이다. 서식지 감소로 멸종 위협을 받고 있다. 이집트(시나이반도)와 이스라엘, 사우디아라비아, 에리트레아, 아프가니스탄, 아르메니아, 조지아, 러시아, 우즈베키스탄, 키르기스스탄, 투르크메니스탄, 이란, 인도, 파키스탄, 부탄, 네팔, 중국(윈난성, 쓰촨성, 간쑤성, 산시 성, 칭하이성, 내몽골 자치구, 신장 위구르 자치구), 중화민국, 일본(홋카이도, 혼슈, 시코쿠)에서 발견된다.

각주