nimet breadcrumb-navigoinnissa
Carpinus betulus, el carpe blancu o carpe européu, tamién conocíu a cencielles como carpe,[1] abedulillo, hojaranzo, charmilla o ojaranzo ye un Carpinus nativu del oeste, centru y sur d'Europa, estendiéndose tan al oriente como l'oeste de Rusia y Ucraína. Rique un clima templáu pa bon crecedera, solo a elevaciones percima de los 600 msnm. Crez entemecíu con quercus, y en delles árees con Fagus, y ye un árbol común en montes degradaos.
Ye un pequeñu a medianu árbol algamando 15-25 m, raramente 30 m, con un tueru tropezosu. La corteza ye gruesa, verdosa abuxada, entá nos vieyos (vease semeya): paecer a la del haya, pero tien de cutiu costielles. Los biltos, a diferencia de Fagus, tienen non más de 1 cm de llargor, y primíos escontra les nales. Les fueyes son alternes, de 4-9 cm long., con prominentes venes dando un corrugáu distintivu, y marxes serraos y paécense a les del llamera, pero son simétriques (vease semeya). Les yemes son alternes y ahusaes (vease semeya), pero menos que les del haya. Los amentos apaecen en mayu dempués de les fueyes. El frutu ye una pequeña y llarga nuez de 7-8 mm llargor, parcialmente envolubrada por trifoliolos, el arreyo de 3-4 cm llargor; maurez en seronda. Les granes frecuentemente nun granen hasta la primavera del segundu añu dempués de la llantadera. Ye un prolíficu pebidal y tien una brengosa rexeneración natural.
La madera ye pesada y dura, ye usada pa ferramientes y material de construcción.
Ama l'avisiegu, y prefier moderada fertilidá de suelu y de mugor. Tien un sistema radicular escasu en profundidad pero bien espandíu superficialmente, y produz munches estaques cuando-y lo balta baxu. Tien trupa xamasca.
Hai un númberu de notables montes onde esta especie ye la dominante:
Principios activos: Tanín, sales, resina.[2]
Indicaciones: Estíptico, astrinxente, vulnerario, pectoral, expectorante, antitusivo. L'agua destilada, preparada a partir de les fueyes, úsase como coliriu.[2]
Úsense sobremanera les fueyes y la corteza. Recoyer n'agostu. Decocción de corteza (expectorante): 10-15 g. por taza.
Na terapia floral de Bach: Cola rutina del día ente día y la fatiga, apaecen les duldes y el cansanciu. Esta planta apurre enerxía ya ilusión pa siguir alantre. Otros usos: Ornamental. La madera, blanca, trupa, usóse pa la fabricación de pasta de papel, pieces de pianos, parqués, tacos de billar, etc.[2]
Carpinus betulus describióse por Carlos Linneo y espublizóse en Species Plantarum 2: 998. 1753.[3]
Carpinus: nome xenéricu que ye'l nome orixinal en llatín pa la especie europea.
betulus: epítetu llatín que significa "abeduriu".[4]
.
Esta páxina forma parte del wikiproyeutu Botánica, un esfuerciu collaborativu col fin d'ameyorar y organizar tolos conteníos rellacionaos con esti tema. Visita la páxina d'alderique del proyeutu pa collaborar y facer entrugues o suxerencies. Carpinus betulus, el carpe blancu o carpe européu, tamién conocíu a cencielles como carpe, abedulillo, hojaranzo, charmilla o ojaranzo ye un Carpinus nativu del oeste, centru y sur d'Europa, estendiéndose tan al oriente como l'oeste de Rusia y Ucraína. Rique un clima templáu pa bon crecedera, solo a elevaciones percima de los 600 msnm. Crez entemecíu con quercus, y en delles árees con Fagus, y ye un árbol común en montes degradaos.
