nimet breadcrumb-navigoinnissa
Bandikutlar — Avstraliyada və Yeni Qvineyada yaşayırlar. Onlar da kenqurular kimi kisəli məməlilər qrupuna daxildir. Digər kisəlilərdə olduğu kimi, bandikutların dişilərində də dəri cib olur, onlar öz kiçik balalarını orada saxlayırlar. Bandikutun yunu bozumtul-qonur rəngdədir.Görkəminə və ölçüsünə görə böyük siçovula bənzəyir. O, özü üçün qazdığı yuvada yaşayır, həşərat, qurd və bitki kökləri ilə qidalanır.
Bandikutlar — Avstraliyada və Yeni Qvineyada yaşayırlar. Onlar da kenqurular kimi kisəli məməlilər qrupuna daxildir. Digər kisəlilərdə olduğu kimi, bandikutların dişilərində də dəri cib olur, onlar öz kiçik balalarını orada saxlayırlar. Bandikutun yunu bozumtul-qonur rəngdədir.Görkəminə və ölçüsünə görə böyük siçovula bənzəyir. O, özü üçün qazdığı yuvada yaşayır, həşərat, qurd və bitki kökləri ilə qidalanır.
Les rates bàndicut (Bandicota) són un gènere de rosegadors de la família dels múrids. Les tres espècies d'aquest grup són oriündes del sud i sud-est asiàtic. La rata bàndicut de l'Índia (B. indica) té una llargada de cap a gropa de fins a 36 cm i la cua de fins a 28 cm. El pes mitjà és de 550 g, però n'hi ha exemplars que arriben a pesar 1 kg. El seu hàbitat natural són les selves tropicals. El nom genèric Bandicota és un adaptació del nom telugu పందికొక్కు, que significa 'rata porc'.[1]
Les rates bàndicut (Bandicota) són un gènere de rosegadors de la família dels múrids. Les tres espècies d'aquest grup són oriündes del sud i sud-est asiàtic. La rata bàndicut de l'Índia (B. indica) té una llargada de cap a gropa de fins a 36 cm i la cua de fins a 28 cm. El pes mitjà és de 550 g, però n'hi ha exemplars que arriben a pesar 1 kg. El seu hàbitat natural són les selves tropicals. El nom genèric Bandicota és un adaptació del nom telugu పందికొక్కు, que significa 'rata porc'.
Die Bandikutratten (Bandicota) sind eine Gattung sehr großer, rattenähnlicher Nagetiere des südlichen und östlichen Asiens. Wegen ihrer grabenden Lebensweise sind sie auch als „Maulwurfsratten“ bekannt; dieser Name wird allerdings auf zahlreiche andere Nagetiere auch angewandt.
Bandikutratten dürfen nicht mit Bandikuts (Nasenbeutlern), einer Gruppe von Beuteltieren, verwechselt werden. Ursprünglich wurden allerdings die Bandikutratten als Bandikuts bezeichnet und die heute als Bandikuts bezeichneten Tiere dann später nach jenen benannt.
Es werden drei Arten unterschieden:
Die Kleine Bandikutratte wird gelegentlich in eine eigene Gattung Gunomys gestellt. Die sehr ausgedehnten Verbreitungsgebiete der beiden erstgenannten Arten kamen wohl durch die Bindung der Tiere als Kulturfolger an den Menschen zustande.
Mit einer Kopfrumpflänge von bis zu 36 Zentimetern und 28 Zentimeter Schwanz ist die Große Bandikutratte deutlich größer als eine Wanderratte. Das Gewicht liegt im Durchschnitt bei 550 Gramm, kann aber in Extremfällen eineinhalb Kilogramm erreichen. Die Kleine Bandikutratte ist mit 20 Zentimetern plus 15 Zentimetern Schwanz deutlich kleiner. In Farbe, Haarlänge und Haarbeschaffenheit gibt es bei beiden Arten eine große Variabilität. Es gibt graue, braune und fast schwarze Tiere, ebenso gibt es Bandikutratten mit weichem und solche mit borstigem Fell.
Das ursprüngliche Habitat der Bandikutratten ist tropischer Regenwald. Allerdings sind die Große und die Kleine Bandikutratte als Kulturfolger den Menschen in Dörfer und Städte gefolgt. Sie graben einen Bau mit mehreren Eingängen, die an einer Maulwurfshügel-ähnlichen Erhöhung erkennbar sind. Die Baue reichen bis zu 60 cm tief und umfassen mehrere Kammern, die der Fortpflanzung und der Lagerung von Nahrung dienen. Sie werden gern in Reisfeldern angelegt, wo die Tiere sich dann oft schwimmend fortbewegen. Man findet sie aber auch in indischen Städten entlang von Straßen sowie in Hinterhöfen.
Die Kleine und die Große Bandikutratte sind in den Städten ihres Verbreitungsgebiets als Schädlinge gefürchtet und erlangen ortsweise eine ähnliche Bedeutung wie die Hausratte und die Wanderratte. Laut IUCN ist keine der Arten bedroht. Die Bandikutratten waren oder sind an der Übertragung der Pest und anderer Krankheiten beteiligt.
Systematisch werden die Bandikutratten in die Rattus-Gruppe eingeordnet, sind also nahe mit den Ratten verwandt.
Die Bandikutratten (Bandicota) sind eine Gattung sehr großer, rattenähnlicher Nagetiere des südlichen und östlichen Asiens. Wegen ihrer grabenden Lebensweise sind sie auch als „Maulwurfsratten“ bekannt; dieser Name wird allerdings auf zahlreiche andere Nagetiere auch angewandt.
Bandikutratten dürfen nicht mit Bandikuts (Nasenbeutlern), einer Gruppe von Beuteltieren, verwechselt werden. Ursprünglich wurden allerdings die Bandikutratten als Bandikuts bezeichnet und die heute als Bandikuts bezeichneten Tiere dann später nach jenen benannt.
Es werden drei Arten unterschieden:
Die Große oder Echte Bandikutratte (Bandicota indica) ist in Süd- und Südostasien verbreitet, auf manchen Inseln wie Java oder Taiwan wurde die Art eingeführt. Die Kleine Bandikutratte, auch Indische Maulwurfsratte oder Indische Pestratte genannt, (Bandicota bengalensis) lebt auf dem indischen Subkontinent und Myanmar. Mancherorts in Südostasien wurde die Art eingeführt. Die Savile-Bandikutratte (Bandicota savilei) bewohnt das nördliche Südostasien.Die Kleine Bandikutratte wird gelegentlich in eine eigene Gattung Gunomys gestellt. Die sehr ausgedehnten Verbreitungsgebiete der beiden erstgenannten Arten kamen wohl durch die Bindung der Tiere als Kulturfolger an den Menschen zustande.
Mit einer Kopfrumpflänge von bis zu 36 Zentimetern und 28 Zentimeter Schwanz ist die Große Bandikutratte deutlich größer als eine Wanderratte. Das Gewicht liegt im Durchschnitt bei 550 Gramm, kann aber in Extremfällen eineinhalb Kilogramm erreichen. Die Kleine Bandikutratte ist mit 20 Zentimetern plus 15 Zentimetern Schwanz deutlich kleiner. In Farbe, Haarlänge und Haarbeschaffenheit gibt es bei beiden Arten eine große Variabilität. Es gibt graue, braune und fast schwarze Tiere, ebenso gibt es Bandikutratten mit weichem und solche mit borstigem Fell.
Das ursprüngliche Habitat der Bandikutratten ist tropischer Regenwald. Allerdings sind die Große und die Kleine Bandikutratte als Kulturfolger den Menschen in Dörfer und Städte gefolgt. Sie graben einen Bau mit mehreren Eingängen, die an einer Maulwurfshügel-ähnlichen Erhöhung erkennbar sind. Die Baue reichen bis zu 60 cm tief und umfassen mehrere Kammern, die der Fortpflanzung und der Lagerung von Nahrung dienen. Sie werden gern in Reisfeldern angelegt, wo die Tiere sich dann oft schwimmend fortbewegen. Man findet sie aber auch in indischen Städten entlang von Straßen sowie in Hinterhöfen.
Die Kleine und die Große Bandikutratte sind in den Städten ihres Verbreitungsgebiets als Schädlinge gefürchtet und erlangen ortsweise eine ähnliche Bedeutung wie die Hausratte und die Wanderratte. Laut IUCN ist keine der Arten bedroht. Die Bandikutratten waren oder sind an der Übertragung der Pest und anderer Krankheiten beteiligt.
Systematisch werden die Bandikutratten in die Rattus-Gruppe eingeordnet, sind also nahe mit den Ratten verwandt.
Bandicota es un genre de rosegaires de la sosfamilha dels Murins.
Aqueste genre compren las espècias seguentas :
Bandicota es un genre de rosegaires de la sosfamilha dels Murins.
D'Bandikurate si Raten a Südostasien. Si kënne bis 60 cm laang ginn, a bis 1,5 Kilo schwéier. Um Réck si se hellgro, brong oder schwaarz an ënner dem Bauch knaschtegwäiss.
D'Bandikurate gruewen ënnerierdesch Schlëff, mat hire viischte Patten, déi grouss Krallen hunn. An dëse Bai, déi mateneen duerch Gäng verbonne sinn, sinn eng Schlofkummer an e puer Kummere fir Fudderreserven. De lassene Buedem gëtt aus dem Bau transportéiert an opgekéipt. Als Fudder sammele se Friichten, Kären a Knollen.
Si verloossen hire Bau prakresch nëmmen nuets, a wann se gestéiert ginn da ginn se e schaarfen helle Toun vu sech.
D'Bandikurate gehéieren a Südostasien zu deeene geféierlechsten a schiedlechste Knabberdéieren.
Zwou Aarte sinn Iwwerdréier vu Krankheeten:
D'Bandikurate si Raten a Südostasien. Si kënne bis 60 cm laang ginn, a bis 1,5 Kilo schwéier. Um Réck si se hellgro, brong oder schwaarz an ënner dem Bauch knaschtegwäiss.
D'Bandikurate gruewen ënnerierdesch Schlëff, mat hire viischte Patten, déi grouss Krallen hunn. An dëse Bai, déi mateneen duerch Gäng verbonne sinn, sinn eng Schlofkummer an e puer Kummere fir Fudderreserven. De lassene Buedem gëtt aus dem Bau transportéiert an opgekéipt. Als Fudder sammele se Friichten, Kären a Knollen.
Si verloossen hire Bau prakresch nëmmen nuets, a wann se gestéiert ginn da ginn se e schaarfen helle Toun vu sech.
D'Bandikurate gehéieren a Südostasien zu deeene geféierlechsten a schiedlechste Knabberdéieren.
Zwou Aarte sinn Iwwerdréier vu Krankheeten:
Déi eigentlech Bandikurat (Bandicota indica) iwwerdréit d'Leptospiros. D'Indesch Pescht- oder Maulefsrat (Bandicota bengalensis) ass andauernd vun der Pescht infizéiert.Бандикоталар (лат. Bandicota) — келес сымалдуулардын бир уруусу, буларга Бенгал бандикотасы (лат. B. bengalensis); Индистан бандикотасы (B. indica) ж.б. да кирет.
Bandicota is a genus of rodents from Asia known as the bandicoot rats. Their common name and genus name are derived from the Telugu language word pandikokku (పందికొక్కు). DNA studies have found the group to be a monophyletic clade sister to the radiation of Molucca and Australian Rattus species as part of the paraphyletic Rattus sensu lato.[2]
Bandicota is a genus of rodents from Asia known as the bandicoot rats. Their common name and genus name are derived from the Telugu language word pandikokku (పందికొక్కు). DNA studies have found the group to be a monophyletic clade sister to the radiation of Molucca and Australian Rattus species as part of the paraphyletic Rattus sensu lato.
Bandicota es un género de roedores miomorfos de la familia Muridae conocidos vulgarmente como ratas bandicuts. Están ampliamente distribuidas en India y el Sureste Asiático.
Se reconocen las siguientes especies:[1]
Bandicota es un género de roedores miomorfos de la familia Muridae conocidos vulgarmente como ratas bandicuts. Están ampliamente distribuidas en India y el Sureste Asiático.
Bandicota Muridae animalia familiako generoa da[1], karraskarien barruan sailkatua.
Bandicota Muridae animalia familiako generoa da, karraskarien barruan sailkatua.
Bandicota est un genre de rongeurs de la sous-famille des Murinés.
Ce genre comprend les espèces suivantes :
Bandicota est un genre de rongeurs de la sous-famille des Murinés.
Bandicota (Gray, 1873) è un genere di Roditori della famiglia dei Muridi, comunemente noti come ratti bandicoot.
Al genere Bandicota appartengono roditori di medie e grandi dimensioni, con lunghezza della testa e del corpo tra 150 e 345 mm, la lunghezza della coda tra 125 e 300 mm e un peso fino a 1 kg.[1]
Il cranio ha una bolla timpanica grande, i fori incisivi che si estendono fino alla metà del primo molare. Il palato è lungo. Gli incisivi superiori sono larghi. Lo smalto è generalmente color giallo, talvolta arancione.
Sono caratterizzati dalla seguente formula dentaria:
3 0 0 1 1 0 0 3 3 0 0 1 1 0 0 3 Totale: 16 1.Incisivi; 2.Canini; 3.Premolari; 4.Molari;La pelliccia è lunga e arruffata, cosparsa densamente di lunghi peli, più cospicui sulla schiena posteriore. Il muso è corto e largo. I piedi sono estremamente grandi e larghi. Gli artigli delle mani sono grandi e robusti. I cuscinetti palmari e plantari sono poco sviluppati. La coda è generalmente più corta della testa e del corpo, ed è ricoperta da grosse scaglie. Le femmine hanno generalmente un paio di mammelle pettorali, due paia post-ascellari e due paia inguinali, ma in Bandicota bengalensis il numero totale varia notevolmente, da 5 a 10 paia.
Questo genere è diffuso originariamente nel Subcontinente indiano, in Cina e nell'Ecozona orientale. Esemplari sono stati introdotti successivamente in alcune isole del sud-est asiatico, in Arabia Saudita e in Kenya.
Il genere comprende 3 specie.[2]
Gli individui di questo genere sono divenuti commensali dell'uomo, e sono considerati una seria piaga per gli agricoltori. Irrompono frequentemente nei campi coltivati e contaminano spesso i depositi di cibo. Sono in grado di diffondere la peste ed altre gravi malattie. In compenso, molte popolazioni lo utilizzano come fonte primaria alimentare e ne ricavano grosse quantità di semi depositati nelle loro tane.[1]
Bandicota (Gray, 1873) è un genere di Roditori della famiglia dei Muridi, comunemente noti come ratti bandicoot.
Bandikotos (lot. Bandicota, angl. Bandicoot rats, vok. Bandikutratten) – pelinių (Muridae) šeimos graužikų gentis. Kailis ilgas, minkštas, gana tankus arba būna šiukštus ir retas. Nugara šviesiai pilkos, rudos ar beveik juodos spalvos. Pilvas nešvariai baltos spalvos. Turi 6-9 spenelių poras. Kūnas 16-36 cm, uodega – 14-26 cm ilgio. Masė 685-1132 g. Snukutis trumpas ir platus. Uodega apaugusi retais plaukais. Priekinių galūnių nagai stambūs. Pėda su 6 pagalvėlių mazoliais.
Paplitusios Šri-lankoje, Indijoje, Nepale, Mianmare, pietų Kinijoje, Tailande, Indokinijos pusiasalyje, Sumatros saloje, Taivane.
Gyvena džiunglėse arba tankiuose krūmynuose, o indinė badikota yra žmogaus komensalas. Išsikasa gilius sudėtingus urvus su keliomis saugyklomis, kuriose kaupia grūdus, vaisius, riešutus. Aktyvios prietemoje. Gali gerai plaukti. Vadoje būna 10-12 jauniklių. Dauginasi ištisus metus.
Gentyje yra 3 rūšys:
Wiruk Ekor Pendek (bahasa Inggeris: Lesser Bandicoot Rat), nama saintifiknya (Bandicota bengalensis) ialah tikus gergasi Asia Selatan, tidak bersaudara dengan bandicoot sebenar. Wiruk Ekor Pendek dapat mencapai sehingga 40 cm panjang (termasuk ekornya).
Wiruk Ekor Pendek (bahasa Inggeris: Lesser Bandicoot Rat), nama saintifiknya (Bandicota bengalensis) ialah tikus gergasi Asia Selatan, tidak bersaudara dengan bandicoot sebenar. Wiruk Ekor Pendek dapat mencapai sehingga 40 cm panjang (termasuk ekornya).
Bandicota is een geslacht van knaagdieren uit de muizen en ratten van de Oude Wereld dat voorkomt in Zuid- en Zuidoost-Azië. Het omvat vrij grote ratten, die traditioneel als verwanten van Nesokia worden gezien. Er is zelfs gesuggereerd dat deze twee in hetzelfde geslacht zouden moeten worden geplaatst. Alle soorten van het geslacht zijn cultuurvolgers, en waarschijnlijk hebben ze allemaal door menselijk toedoen hun verspreidingsgebied uitgebreid. Ze komen algemeen voor in hun oorspronkelijke verspreidingsgebied, maar bijvoorbeeld op Java (waar ze geïntroduceerd zijn) zijn ze minder algemeen.
Er zijn drie soorten:
Bandicota is een geslacht van knaagdieren uit de muizen en ratten van de Oude Wereld dat voorkomt in Zuid- en Zuidoost-Azië. Het omvat vrij grote ratten, die traditioneel als verwanten van Nesokia worden gezien. Er is zelfs gesuggereerd dat deze twee in hetzelfde geslacht zouden moeten worden geplaatst. Alle soorten van het geslacht zijn cultuurvolgers, en waarschijnlijk hebben ze allemaal door menselijk toedoen hun verspreidingsgebied uitgebreid. Ze komen algemeen voor in hun oorspronkelijke verspreidingsgebied, maar bijvoorbeeld op Java (waar ze geïntroduceerd zijn) zijn ze minder algemeen.
Er zijn drie soorten:
Indische pestrat (B. bengalensis) Indische borstelrat (B. indica) Bandicota savileiBandikot[4] (Bandicota) – rodzaj ssaka z podrodziny myszy (Murinae) w rodzinie myszowatych (Muridae).
Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Azji[5][4].
Do rodzaju należą następujące gatunki[4][5]:
Bandikot (Bandicota) – rodzaj ssaka z podrodziny myszy (Murinae) w rodzinie myszowatych (Muridae).
Bandicota é um gênero de roedores da família Muridae.
Bandicootråttor (Bandicota) är ett släkte av jämförelsevis stora råttdjur som förekommer i södra och sydöstra Asien.
Till släktet räknas vanligen tre arter.[1][2]
Släktet räknas i underfamiljen Murinae till Rattus-gruppen.[1]
Vuxna individer når en kroppslängd mellan 16 och 36 cm och därtill kommer en 13 till 28 cm lång svans. Vikten varierar vanligen mellan 200 och 545 gram men kan hos vissa individer vara 1500 gram. Pälsens färg på ovansidan kan vara grå, brun eller svart och undersidan är vitaktig. Svansen är bara glest täckt med hår. Framtänderna har en gul till orange färg. I den allmänna kroppsbyggnaden påminner de om vanliga råttor (Rattus).[3]
Deras naturliga habitat är inte bra utredd då de är bra kulturföljare och numera lever i människogjorda miljö. Bandicootråttor gräver komplexa tunnelsystem som vanligen ligger 60 cm under markytan. Arterna är allätare men i människans närhet äter de främst grödor, frukter och potatis.[3]
När beståndet i en begränsad region är lågt har varje individ sin egen bo, annars lever de tillsammans. Beroende på art och utbredningsområde kan honor vara aktiva hela året eller bara kort före den torra perioden. Tiden för dräktigheten är bara känd för B. bengalensis och är 17 till 21 dagar. Vanligen föds mellan 5 och 10 ungar per kull, ibland upp till 14. Ungarna dias ungefär en månad och två månader senare är de könsmogna.[3]
Arternas kött äts i deras utbredningsområde av människor men allmänt betraktas de som skadedjur.[3] Beståndet för alla tre arter är inte hotat och de listas av IUCN som livskraftiga (LC).[2]
Wikimedia Commons har media som rör Bandicootråttor.
Wikispecies har information om Bandicootråttor.
Bandicootråttor (Bandicota) är ett släkte av jämförelsevis stora råttdjur som förekommer i södra och sydöstra Asien.
Bandicota là một chi động vật có vú trong họ Muridae, bộ Gặm nhấm. Chi này được Gray miêu tả năm 1873.[1] Loài điển hình của chi này là Mus giganteus Hardwicke, 1804 (= Mus indicus Bechstein, 1800).
Chi này gồm các loài:
Bandicota là một chi động vật có vú trong họ Muridae, bộ Gặm nhấm. Chi này được Gray miêu tả năm 1873. Loài điển hình của chi này là Mus giganteus Hardwicke, 1804 (= Mus indicus Bechstein, 1800).
Бандико́ты (лат. Bandicota) — род грызунов подсемейства мышиных. Распространены в Южной и Юго-Восточной Азии.
Выделяется три вида[1], хотя до самого последнего времени у исследователей оставалась неясность в отношении степени их родства, а также родства с другими близкими родами мышиных[2][3]:
Ареал бандикот очень широкий. В местах своего распространения каждый из видов, как правило, соседствует как минимум еще с одним видом бандикот[3]. Бандикоты на всём протяжении своего ареала — обычные синантропные грызуны, хотя нередко встречаются и в малозаселённой местности[1].
Все бандикоты — довольно крупные грызуны (самая крупная — индийская). Длина тела достигает до 40 см, вес может превышать 1,5 кг. Хвост длинный, равный по длине телу[1]. Общий облик характерен для семейства мышиных, но морда довольно широкая и сильно закруглённая. Окраска в целом тёмная, с более светлым брюхом[4].
Бандикоты в целом всеядны. Вблизи человека питаются в основном отбросами, также поедают в большом количестве растительный корм (в основном зёрна и семена). Образ жизни всех трёх видов довольно схож. Бандикоты живут в глубоких норах, предпочитая сооружать их в земле, а не в человеческих постройках. В норах делают запасы корма, достигающие нескольких килограммов зерна и фруктов.
На всём протяжении ареала бандикоты многочисленны и находятся вне опасности.[5]. Бандикот часто употребляют в пищу, особенно в странах Юго-Восточной Азии. Эти грызуны (как и другие мышиные) являются переносчиками возбудителей опасных заболеваний. Все бандикоты, особенно бенгальская, — опасные вредители сельского хозяйства, поэтому местное население часто истребляет их.
Ископаемые остатки бандикот известны из верхнего плиоцена Индии[2].
Слово «бандикота» происходит от названия этих грызунов на языке телугу — пандико́кку, что буквально означает «крыса-свинья», «свиная крыса»[6].
Бандико́ты (лат. Bandicota) — род грызунов подсемейства мышиных. Распространены в Южной и Юго-Восточной Азии.
Выделяется три вида, хотя до самого последнего времени у исследователей оставалась неясность в отношении степени их родства, а также родства с другими близкими родами мышиных:
Индийская бандикота (лат. Bandicota indica). Бенгальская бандикота (лат. Bandicota bengalensis). Бирманская бандикота (лат. Bandicota savilei).Ареал бандикот очень широкий. В местах своего распространения каждый из видов, как правило, соседствует как минимум еще с одним видом бандикот. Бандикоты на всём протяжении своего ареала — обычные синантропные грызуны, хотя нередко встречаются и в малозаселённой местности.
Все бандикоты — довольно крупные грызуны (самая крупная — индийская). Длина тела достигает до 40 см, вес может превышать 1,5 кг. Хвост длинный, равный по длине телу. Общий облик характерен для семейства мышиных, но морда довольно широкая и сильно закруглённая. Окраска в целом тёмная, с более светлым брюхом.
Бандикоты в целом всеядны. Вблизи человека питаются в основном отбросами, также поедают в большом количестве растительный корм (в основном зёрна и семена). Образ жизни всех трёх видов довольно схож. Бандикоты живут в глубоких норах, предпочитая сооружать их в земле, а не в человеческих постройках. В норах делают запасы корма, достигающие нескольких килограммов зерна и фруктов.
На всём протяжении ареала бандикоты многочисленны и находятся вне опасности.. Бандикот часто употребляют в пищу, особенно в странах Юго-Восточной Азии. Эти грызуны (как и другие мышиные) являются переносчиками возбудителей опасных заболеваний. Все бандикоты, особенно бенгальская, — опасные вредители сельского хозяйства, поэтому местное население часто истребляет их.
Ископаемые остатки бандикот известны из верхнего плиоцена Индии.
Слово «бандикота» происходит от названия этих грызунов на языке телугу — пандико́кку, что буквально означает «крыса-свинья», «свиная крыса».
板齒鼠屬（Bandicota），哺乳綱、囓齒目、鼠科的一屬，而與板齒鼠屬（大板齒鼠）同科的動物尚有長頸姬鼠屬（長頸姬鼠）、長尾巨鼠屬（長尾巨鼠）、壟鼠屬（埃塞壟鼠）、伊山鼠屬（伊山鼠）等之數種哺乳動物。
板齒鼠屬（Bandicota），哺乳綱、囓齒目、鼠科的一屬，而與板齒鼠屬（大板齒鼠）同科的動物尚有長頸姬鼠屬（長頸姬鼠）、長尾巨鼠屬（長尾巨鼠）、壟鼠屬（埃塞壟鼠）、伊山鼠屬（伊山鼠）等之數種哺乳動物。
반디쿠트쥐속 또는 도깨비쥐속(Bandicota)은 쥐과 쥐아과에 속하는 설치류 속 분류군이다.[1] 아시아에서 발견되는 3종으로 이루어져 있다.
꼬리 길이 125~300mm를 제외한 몸길이가 150~345mm인 중대형 설치류로 몸무게는 최대 1kg이다.[2]
예전에 동양구의 인도아대륙과 중국에 널리 분포했지만 이후 동남아시아 일부 섬과 사우디아라비아, 케냐에도 도입되어 서식한다.
다음은 2008년 레콤프테 등(Lecompte et al.)[3]과 2016년 로우 등(Rowe et al.)[4]의 연구에 기초한 계통 분류이다.
쥐아과 큰구름쥐족털꼬리쥐속, 루손쥐속, 붓꼬리구름쥐속, 바나하우나무쥐속, 큰구름쥐속
시궁쥐족[4] 멧밭쥐군연필꼬리나무쥐속, 라니쥐속, 마모셋쥐속, 멧밭쥐속,
긴꼬리나무타기쥐속, 붉은나무타기쥐속
술라웨시가시쥐속, 가는뿌리쥐속, 술라웨시돼지코쥐속, 작은술라웨시땃쥐쥐속,
돼지코땃쥐쥐속, 서머술라웨시쥐속, 큰술라웨시땃쥐쥐속, 마마사물쥐속
민도로나무타기쥐속, 페아나무쥐속, 밀러드쥐속, 긴꼬리자이언트쥐속,
흰배쥐속, 폴린석회암쥐속, 오히야쥐속, 다오반티엔석회암쥐속
루손넓은이빨쥐속, 반디쿠트쥐속, 흰이빨쥐속, 필리핀쥐속,
언덕쥐속, 류큐긴꼬리자이언트쥐속, 할마헤라쥐속, 소디나무쥐속,
코모도쥐속, 민다나오산악쥐속, 짧은꼬리반디쿠트쥐속, 스람쥐속,
팔라완부드러운털산악쥐속, 플로레스자이언트쥐속, 술라웨시자이언트쥐속,
플로레스긴코쥐속, 시궁쥐속, 자이언트순다쥐속, 셀레베스쥐속,
긴발쥐속, 루손짧은코쥐속
아프리카검은쥐속, 아프리카숲쥐속,
다유방쥐속, 베록스쥐속, 프라오미스속, 에티오피아좁은머리쥐속
아프리카플라이쥐족(아프리카카루쥐속, 아프리카플라이쥐속, 휘파람쥐속)
