Die Sandkruipers en Sandhaaie (Rhinobatidae) is 'n kraakbeenvis-familie wat hoort tot die orde Rajiformes. Daar is nege genera met drie en vyftig spesies wat hoort tot dié familie. Die familie word verdeel in twee subfamilies: Rhinobatinae en Rhininae.
Die kop en voorste gedeelte van die lyf is plat en die agterste gedeelte lyk soos die tipiese haai lyf. Die pektorale vinne is baie wyd aan die kante van die kop en lyk soos vlerke. Daar is 5 pare kieusplete aan weerskante onder die kop. Die familie is ovovivipaar. Die grootte wissel van 06 – 3.1 m en die familie leef in vlak water tot by dieptes van 200 m.
Die kop is wigvormig met 'n plat snoet en neus en die twee dorsale vinne is ewe groot. Die stertvinlobbe is nie duidelik gedefinieer nie. Daar is sewe genera in die sub-familie met vyf spesies wat aan die Suid-Afrikaanse kus voorkom.
Die volgende genera en gepaardgaande spesies kom aan die Suid-Afrikaanse kus voor:
Daar is twee genera met vyf spesies wat hoort tot die familie en twee van die spesies kom aan die Suid-Afrikaanse kus voor. Die kop is wig vormig maar die pektorale vinne is deel van die kop soos by die Rhinobtinae nie. Die twee dorsale vinne is ewe groot. Die stertvin het twee duidelik onderskeibare lobbe.
Die volgende genera en gepaardgaande spesies kom aan die Suid-Afrikaanse kus voor:
Die Sandkruipers en Sandhaaie (Rhinobatidae) is 'n kraakbeenvis-familie wat hoort tot die orde Rajiformes. Daar is nege genera met drie en vyftig spesies wat hoort tot dié familie. Die familie word verdeel in twee subfamilies: Rhinobatinae en Rhininae.
Els rinobàtids (Rhinobatidae) constitueixen una família de peixos cartilaginosos de l'ordre dels esqualiformes a mig camí, evolutivament parlant, entre els taurons i les rajades.[2] Són comuns a les costes del Mediterrani Occidental.
Són ovovivípars i les cries neixen completament desenvolupades.[7]
Es nodreixen d'altres peixos i d'invertebrats (mol·luscs i crustacis).[7]
Són costaners bentònics: habiten als fons de sorra i fang. Molt rarament entren als estuaris i als cursos d'aigua dolça[8]
Viuen als oceans i mars tropicals, subtropicals i temperats, com ara l'Atlàntic, l'Índic i el Pacífic.[8]
Els agrada viatjar en moles nombroses.[6]
Els rinobàtids (Rhinobatidae) constitueixen una família de peixos cartilaginosos de l'ordre dels esqualiformes a mig camí, evolutivament parlant, entre els taurons i les rajades. Són comuns a les costes del Mediterrani Occidental.
Teulu o forgathod yw'r crythbysgod[1] (Rhinobatidae). Mae ganddynt gyrff hir a phennau gwastad. Mae eu cynffonau'n debyg i gynffonau morgwn, ac mae gan nifer ohonynt bennau trionglog yn hytrach na'r pennau crwn sydd gan forgathod eraill.[2]
Teulu o forgathod yw'r crythbysgod (Rhinobatidae). Mae ganddynt gyrff hir a phennau gwastad. Mae eu cynffonau'n debyg i gynffonau morgwn, ac mae gan nifer ohonynt bennau trionglog yn hytrach na'r pennau crwn sydd gan forgathod eraill.
Guitarfisk (Rhinobatidae) er en familie af bruskfisk. Guitarfisk kan lettest beskrives som en blanding mellem en haj og en rokke, som den da også er beslægtet med. Ligesom rokken har den vinger som den benytter til fremdrift, mens halen minder om hajen, med trekantede rygfinner.
Die Rhinobatidae sind eine Familie der Rochen (Batoidea). Zu der Familie gehören die meisten Arten der sogenannten Geigen- oder Gitarrenrochen.
Die Arten der Rhinobatidae sind kleine bis mittelgroße Rochen mit einer Maximallänge von 1,7 Metern. Der Rumpf ist stark abgeflacht, die aus Rumpf und Brustflossen bestehende Körperscheibe keil- oder schaufelförmig. Die Bauchflossen stehen deutlich hinter der Körperscheibe. Das Rostrum ist oft verlängert und vorn zugespitzt oder abgerundet. Augen und Spritzlöcher sind mittelgroß bis groß, die Spritzlöcher mit ein oder zwei Hautfalten versehen. Die Nasenöffnungen sind kurz und stehen schräg, die vorderen Nasenklappen sind oft sehr breit und in der Mitte oft zusammengewachsen. Das Maul ist gerade oder leicht gebogen. Die Haut der Fische ist in der Regel mit kleinen Placoidschuppen besetzt, manchmal aber auch unbeschuppt. Eine Reihe kleiner Dornen verläuft entlang der Rückenmittellinie, Felder kleiner Dornen liegen in der Nähe der Augen, auf der Schnauze und auf den „Schultern“. Der Schwanz ist abgeflacht und hat im unteren Bereich beider Seiten je eine längs laufende Hautfalte. Beide Hautfalten treffen an der Basis des nur wenig entwickelten unteren Schwanzflossenlobus zusammen. Die Schwanzflosse ist klein. Die zwei Rückenflossen sind deutlich getrennt und liegen hinter dem Ende der Bauchflossen.[1]
Die Rochen sind auf ihrer Oberseite meist grau oder bräunlich gefärbt, einfarbig oder mit Linien, Balken oder Flecken gemustert. Die Ränder des Schädels und der Knorpel des Rostrums sind normalerweise nicht scharf von der Schnauze abgegrenzt. Die Bauchseite ist hauptsächlich weiß, schwarze Flecken sind manchmal auf der Schnauzenunterseite vorhanden.[1]
Die Familie der Rhinobatidae wurde 1835 durch den französischen Biologen Charles Lucien Bonaparte eingeführt. In den meisten Fällen wurde sie als eine Gruppe urtümlicher Rochen angesehen, die am Beginn des Rochenstammbaums stehen und sie wurden in eine eigenständige Ordnung gestellt, die Rhinobatiformes oder den Rajiformes zugeordnet. Heute ist es sicher, dass die Rhinobatidae in ihrer ursprünglichen Zusammensetzung in der sie fast alle Geigen- oder Gitarrenrochen umfassten, eine paraphyletische Gruppe waren, d. h., sie gehen zwar auf eine gemeinsame Stammform zurück, das Taxon umfasst aber nicht alle von dieser Stammform abstammenden Formen. So stehen die Sägefische (Pristidae) tief innerhalb der Geigenrochen. Für diese Klade, die die Schwestergruppe der Stechrochenartigen (Myliobatiformes) darstellt, wurde 2016 der neue Ordnungsname Rhinopristiformes eingeführt.[1]
In der Familie gibt es drei Gattungen mit fast 40 Arten. Die drei Gattungen können anhand der Morphologie ihrer Nasalfalten und genetisch unterschieden werden.[2]
Die Rhinobatidae sind eine Familie der Rochen (Batoidea). Zu der Familie gehören die meisten Arten der sogenannten Geigen- oder Gitarrenrochen.
உழுவை (guitarfish) என்பவை Rhinobatidae என்ற குடும்பத்தைச் சேர்ந்த திருக்கை ஆகும். இவற்றிற்கு வீணை மீன், படங்கன், பண்டகள் போன்ற பெயர்களும் கடலோரத் தமிழர்களிடையே புழக்கத்தில் உள்ளன.இந்த மீன்கள் நீண்ட உடலும், தட்டையான தலை மற்றும் சிறு உடலும், இறக்கை போன்ற துடுப்பும் கொண்டவை. இவற்றில் பல்வேறு இனங்கள் உள்ளன. இவை உலகம் முழுவதும் வெப்பமண்டல, மற்றும் மிதவெப்ப கடல் பகுதிகளில் காணப்படுகின்றன. இவை கடலடி தரையில் வாழக்கூடியன.
உழுவையின் உடலமைப்பு சுறா மற்றும் திருக்கை ஆகியவற்றுக்கு இடைப்பட்ட உடலமைப்பைக் கொண்டுள்ளது. இதன் வால் சுறாவின் வால்போன்ற வடிவம் கொண்டுள்ளது. ஆனால் இவற்றில் பல இங்களின், தலை முக்கோணம், அல்லது கித்தார் போன்ற வடிவில் உள்ளது, இதன் மூச்சுத் துளைகள் திருக்கைகளுக்கு உள்ளதுபோல இதன் உடலின் அடிப்பாகத்தில் அமைந்திருக்கும். இதன் மார்புத் துடுப்பு தசைகளின் இணைவால் உருவாக்கப்பட்டு திருக்கைமீன் போல இருக்கும்.[2]
இவை தன் உடலுக்குள்ளேயே முட்டையிட்டு அங்கேயே அடைகாத்து குஞ்சு பொரிக்கின்றன.
உழுவைகள் கடலடி தரையில் உள்ள மணல் அல்லது மண் ஆகியவற்றில் புதைந்துள்ள புழுக்கள், நண்டுகள், மட்டிகள் ஆகியவற்றை உண்ணக்கூடியன.[3] இவற்றால் மிக உப்பு, புதிய, மற்றும் உவர் நீரை பொறுத்துக்கொள்ள முடியாது.[4] இவை பொதுவாக கடற்கரை ஓரமான கடற்பரப்பில் அல்லது முகத்துவாரத்தில் 30 மீட்டர் ஆழத்தில் வாழக்கூடியன.[4]
உழுவை (guitarfish) என்பவை Rhinobatidae என்ற குடும்பத்தைச் சேர்ந்த திருக்கை ஆகும். இவற்றிற்கு வீணை மீன், படங்கன், பண்டகள் போன்ற பெயர்களும் கடலோரத் தமிழர்களிடையே புழக்கத்தில் உள்ளன.இந்த மீன்கள் நீண்ட உடலும், தட்டையான தலை மற்றும் சிறு உடலும், இறக்கை போன்ற துடுப்பும் கொண்டவை. இவற்றில் பல்வேறு இனங்கள் உள்ளன. இவை உலகம் முழுவதும் வெப்பமண்டல, மற்றும் மிதவெப்ப கடல் பகுதிகளில் காணப்படுகின்றன. இவை கடலடி தரையில் வாழக்கூடியன.
The guitarfish, also referred to as shovelnose rays, are a family, Rhinobatidae, of rays. The guitarfish are known for an elongated body with a flattened head and trunk and small, ray-like wings. The combined range of the various species is tropical, subtropical, and warm temperate waters worldwide.
In Australia and New Zealand, guitarfish are commonly referred to as shovelnose rays or shovelnose sharks.[2][3]
Guitarfish have a body form intermediate between those of sharks and rays. The tail has a typical shark-like form, but in many species, the head has a triangular, or guitar-like shape, rather than the disc-shape formed by fusion with the pectoral fins found in other rays.[4]
Guitarfish are ovoviviparous; the embryo matures inside an egg within the mother until it is ready to hatch. This is typical of rays.
Guitarfish are bottom feeders that bury themselves in mud or sand and eat worms, crabs, and clams.[5] Some can tolerate salt, fresh, and brackish water.[6] They generally live close to the beach/coastline or in estuaries.[6]
Rays, including guitarfish, belong to the ancient lineage of cartilaginous fishes. Fossil denticles (tooth-like scales in the skin) resembling that of today's chondrichthyans date at least as far back as the Ordovician, with the oldest unambiguous fossils of cartilaginous fish dating from the middle Devonian. A clade within this diverse family, the Neoselachii, emerged by the Triassic, with the best-understood neoselachian fossils dating from the Jurassic. This clade is represented today by sharks, sawfish, rays and skates.[7]
Nelson's 2006 Fishes of the World recognized four genera in this family: Aptychotrema, Rhinobatos, Trygonorrhina, and Zapteryx; other taxa once placed in the Rhinobatidae, such as Platyrhinoidis and Rhina, have since been moved to their own families. Recently, the genus Glaucostegus has again become recognized as distinct from Rhinobatos.
Rhinobatos has been split in three genera based on genetic and morphological considerations: Rhinobatos, Acroteriobatus and Pseudobatos. Tarsistes is dubious and may be a synonym of Pseudobatos, and other genera formerly included in Rhinobatidae have been moved to Glaucostegidae, Rhinidae and Trygonorrhinidae.[8][9][10]
A 2021 re-evaluation of almost complete and articulated material from the Konservat-Lagerstätten of Bolca in Italy suggested that †"Rhinobatos" dezignii and †"Rhinobatos" primaevus should be excluded from Rhinobatos and assigned to the new genera †Pseudorhinobatos and †Eorhinobatos, respectively.[11]
The guitarfish, also referred to as shovelnose rays, are a family, Rhinobatidae, of rays. The guitarfish are known for an elongated body with a flattened head and trunk and small, ray-like wings. The combined range of the various species is tropical, subtropical, and warm temperate waters worldwide.
Los rinobátidos (Rhinobatidae) son una familia de elasmobranquios del orden Rajiformes conocidos vulgarmente como rayas, peces guitarra o peces ángel.
Se caracterizan por una cabeza grande y triangular que incorpora a las aletas pectorales fusionadas, y por su hocico angosto y redondo. Los ojos se localizan en su parte superior, detrás de ellos los espiráculos, y la boca y agallas en su parte inferior.
El resto de su cuerpo es parecido al de un tiburón, con un par de aletas dorsales aproximadamente del mismo tamaño. Los dientes son parecidos a los de los peces sierra.
Las rayas guitarra se alimentan de invertebrados y peces pequeños, y se encuentran generalmente en suelos arenosos o fangosos. Frecuentemente se entierran para descansar. Este tipo de rayas se distribuyen en mares tropicales y templados, desde suelos costeros hasta profundidades de 370 m. Se les considera inofensivos.
Los rinobátidos incluyen 37 especies en 14 géneros:[1][2]
Datos: Q829343
Multimedia:
Especies: Rhinobatidae
Los rinobátidos (Rhinobatidae) son una familia de elasmobranquios del orden Rajiformes conocidos vulgarmente como rayas, peces guitarra o peces ángel.
Rhinobatidae arrain rajiformeen familia da.[1] Sarda handietan ibiltzen dira maiz.
FishBasek familiak 60 espezie dituela dio, 11 generotan banaturik.[2] Hala ere, genero batzuk zalantzazkoak dira. Beraz, hona hemen zerrenda ziurra:
Rhinobatidae arrain rajiformeen familia da. Sarda handietan ibiltzen dira maiz.
Kitararauskut (Rhinobatidae) on rauskukaloihin kuuluva ruskokalaheimo. Heimon lajit ovat pääosin mereisiä. Varhaisimmat tähän heimoon kuuluvien lajien fossiileista on ajoitettu jurakauden loppupuolelle[2].
Kitararauskujen heimon monofyleettisyys ja siihen kuuluvien lajien määrä on epäselvä ja vaihtelee lähteestä riippuen 37–64 lajin välillä. Myös heimon suhteet muihin rauskukaloihin ja erityisesti rauskujen heimoon (Rajidae) ovat epäselviä. Joseph S. Nelsonin kirjassa Fishes of the World vuodelta 2006 kitararauskuihin luetaan kuuluvaksi neljä sukua Aptychotrema, Rhinobatos, Trygonorrhina ja Zapteryx. Aikaisemmin kitararauskuihin luettiin kuuluvaksi myös Rhynchobatus-suvun lajit ja helmilapiorausku (Rhina ancylostoma), jotka ovat erotettu omiksi heimoikseen Rhynchobatidae ja Rhinidae. Eräät luonnontieteilijät sijoittavat ne vielä omaan lahkoonsa Rhiniformes. Myös kitararauskujen lahkosta on erimielisyyttä ja muun muassa ITIS lukee sen omaksi lahkokseen Rhinobatiformes.[2][3][4][1]
Pituudeltaan kitararauskujen heimon lajit ovat yleensä 50–150 cm ja osa kasvaa jopa 3 metriä pitkiksi. Ruumiinrakenteeltaan ne ovat rauskujen ja haiden välimuoto. Ruumis on melko litteä ja kapea pää ja suuret rintaevät antavat sille kolmiomaisen muodon. Vatsaevät ovat melko suuret ja kolmion- tai pyöreänmuotoiset. Kitarahailajeilla on kaksi suurehkoa pyrstöevää ja pyrstöevä on samankaltainen kuin hailla. Hampaat ovat pienet ja pyöreäkärkiset. Lajit ovat ovovivipaarisia eli synnyttävät eläviä poikasia.[2][3][5]
Kitararauskuja tavataan kaikista valtameristä lämpimistä ja lauhkeista vesistä. Ne ovat pääosin suolaisten rannikkovesien kaloja, mutta joitakin lajeja tavataan myös murtovesistä. Lajit viihtyvät mutaisilla ja hiekkaisilla pohjilla. Kitararauskujen ravintoa ovat pohjan selkärangattomat eläimet ja kalat.[2][3][5]
Monet kitararauskut ovat tärkeitä saaliskaloja ja niiden lihaa syödään tuoreena, pakastettuna sekä kuivattuna ja suolattuna.[2][5]
Kitararauskut (Rhinobatidae) on rauskukaloihin kuuluva ruskokalaheimo. Heimon lajit ovat pääosin mereisiä. Varhaisimmat tähän heimoon kuuluvien lajien fossiileista on ajoitettu jurakauden loppupuolelle.
Guitares de mer, Raies-guitares
Les raies-guitares ou guitares de mer (Rhinobatidae) forment une famille de raie allongées, de l'ordre des Rajiformes ou, suivant les classifications, des Rhinobatiformes.
Ce sont des raies de forme allongée, dont la silhouette rappelle un requin. Cependant, la bouche est située sous la tête, et la face ventrale est presque parfaitement plate, contrairement aux requins. Le dos porte deux grandes nageoires dorsales, et la nageoire anale est très développée (sans épine). La ligne médiane dorsale porte une rangée de tubercules épineux[1]. La mâchoire comporte des dents petites et non pointues, en grand nombre : elles ne servent pas à mordre mais à broyer la nourriture. Toutes les espèces sont ovovivipares, et se nourrissent d'organismes benthiques (mollusques, crustacés...) et parfois de petits poissons[2].
Ces raies peuvent atteindre une taille respectable pour certaines espèces, et plusieurs sont exploitées commercialement[2].
On en trouve des espèces dans les trois principaux bassins océaniques, principalement dans les eaux chaudes et sur les fonds sableux ou sédimentaires[2].
Selon FishBase (13 avril 2014)[3] et World Register of Marine Species (13 avril 2014)[4] :
Selon ITIS (13 avril 2014)[5] :
Guitares de mer, Raies-guitares
Les raies-guitares ou guitares de mer (Rhinobatidae) forment une famille de raie allongées, de l'ordre des Rajiformes ou, suivant les classifications, des Rhinobatiformes.
La famiglia dei Rhinobatidae, chiamati anche pesci chitarra o pesci violino comprende circa 50 specie affini agli squali, con i quali condividono la sottoclasse Elasmobranchii.
Vivono nelle acque costiere di mari caldi e temperati; tre specie sono diffuse anche nel Mar Mediterraneo.
I rinobatidi hanno corpo allungato e depresso lungo fino a 2 m con pinne pettorali ben sviluppate.
Predano i pesci e gli invertebrati nascosti nei fondali melmosi e sabbiosi.
Una pratica diffusa almeno dal XVI secolo per realizzare falsi mostri, noti come Jenny Haniver, impiega la carcassa di un pesce chitarra.
La famiglia dei Rhinobatidae, chiamati anche pesci chitarra o pesci violino comprende circa 50 specie affini agli squali, con i quali condividono la sottoclasse Elasmobranchii.
Gitaržuvinės (lot. Rhinobatidae, angl. Guitarfishes, vok. Geigenrochen) – rombinių rajožuvių (Rajiformes) šeima. Paplitusios Atlanto, Indijos ir Ramiajame vandenynuose.
Gitaržuvinių sistematika paini. Vieni autoriai šią šeimą išskiria į savarankišką būrį – rykliauodegės rajožuvės (Rhinobatiformes), o kiti priskiria Myliobatiformes būriui. Be to, kartais pati šeima suskaidoma į atskiras tris šeimas.
Šeimoje yra 10 genčių, apie 50 rūšių.
Gitaržuvinės (lot. Rhinobatidae, angl. Guitarfishes, vok. Geigenrochen) – rombinių rajožuvių (Rajiformes) šeima. Paplitusios Atlanto, Indijos ir Ramiajame vandenynuose.
Gitaržuvinių sistematika paini. Vieni autoriai šią šeimą išskiria į savarankišką būrį – rykliauodegės rajožuvės (Rhinobatiformes), o kiti priskiria Myliobatiformes būriui. Be to, kartais pati šeima suskaidoma į atskiras tris šeimas.
Šeimoje yra 10 genčių, apie 50 rūšių.
De vioolroggen (Rhinobatidae) zijn een familie van roggen die voorkomen in tropische en subtropische wateren.
De familie wordt als volgt onderverdeeld:
De geslachten Platyrhina en Platyrhinoidis worden ook wel samen in de familie Platyrhinidae geplaatst. Het geslacht Zanobatus wordt ook wel in een aparte familie Zanobatidae geplaatst. Beide families vormen dan, samen met de Rhinobatidae, de orde Rhinobatiformes. Rhina en Rhynchobatus worden wel samen geplaatst in de familie Rhinidae, in de aparte orde Rhiniformes. Rhinobatiformes en Rhiniformes zijn dan zusterordes van de Rajiformes.[12]
Bronnen, noten en/of referentiesDe vioolroggen (Rhinobatidae) zijn een familie van roggen die voorkomen in tropische en subtropische wateren.
Multimedia w Wikimedia Commons Rochowate[2] (Rhinobatidae) – rodzina ryb chrzęstnoszkieletowych z rzędu rajokształtnych (Rajiformes).
Ocean Atlantycki, Indyjski i Spokojny. Zasiedlają głównie płytkie wody przybrzeżne, rzadko wpływają do estuariów i wód słodkich.
Rochowate są nietypowymi płaszczkami o cechach zbliżonych do rekinów – dobrze wykształconych ogonach bez kolca, zredukowanym dysku i dwóch płetwach grzbietowych. Żywią się mięczakami, skorupiakami i małymi rybami. Są żyworodne. Młode rodzą się w pełni rozwinięte.
Rodzaje zaliczane do tej rodziny są zgrupowane w podrodzinach Platyrhininae, Rhininae, Rhinobatinae, Rhynchobatinae[3]:
Aptychotrema — Glaucostegus — Platyrhina — Platyrhinoidis — Rhina — Rhinobatos — Rhynchobatus — Tarsistes — Trygonorrhina — Zanobatus — Zapteryx
Rochowate (Rhinobatidae) – rodzina ryb chrzęstnoszkieletowych z rzędu rajokształtnych (Rajiformes).
Rhinobatidae é uma família de raias vulgarmente chamados peixe guitarra, peixes-viola, pela forma do corpo.
Os peixes-viola encontram-se em águas tropicais de todos os oceanos, principalmente em águas costeiras, raramente entrando em estuários. O corpo é intermédio entre o do um tubarão e o de uma raia, com as barbatanas peitorais dando à cabeça a forma de um coração e o resto do corpo alongado, com duas barbatanas dorsais bem desenvolvidas e uma caudal típica da classe, sem espinhos. São peixes demersais, que se alimentam de organismos do fundo; embora possam atingir tamanhos consideráveis (até 3m), não são perigosos para o homem, pois não possuem nenhuma defesa, diferente de espécies proximas que contem um ferrão ao final da cauda. A sua unica tática de defesa é se esconder embaixo da areia como o linguado.[1]
Aptychotrema
Glaucostegus
Platyrhina
Platyrhinoidis
Rhina
Rhinchobatus
Rhinobatos
Tarsistes
Trygonorrhina
Zanobatos
Zapterix
Rhinobatidae é uma família de raias vulgarmente chamados peixe guitarra, peixes-viola, pela forma do corpo.
Os peixes-viola encontram-se em águas tropicais de todos os oceanos, principalmente em águas costeiras, raramente entrando em estuários. O corpo é intermédio entre o do um tubarão e o de uma raia, com as barbatanas peitorais dando à cabeça a forma de um coração e o resto do corpo alongado, com duas barbatanas dorsais bem desenvolvidas e uma caudal típica da classe, sem espinhos. São peixes demersais, que se alimentam de organismos do fundo; embora possam atingir tamanhos consideráveis (até 3m), não são perigosos para o homem, pois não possuem nenhuma defesa, diferente de espécies proximas que contem um ferrão ao final da cauda. A sua unica tática de defesa é se esconder embaixo da areia como o linguado.
Hajrockor (Rhinobatidae) är en familj av broskfisk som är släkt med hajar och rockor. Taxonomiskt är de rockor eftersom gälarna sitter på undersidan, men till skillnad från andra rockor är huvudet trekantigt i stället för runt och de har en tydligt hajliknande stjärt.
Arter i denna familj lever huvudsaklig i tropiska regioner av större hav men ibland påträffas de även i andra områden.
Denna fiskrelaterade artikel saknar väsentlig information. Du kan hjälpa till genom att tillföra sådan.
Hajrockor (Rhinobatidae) är en familj av broskfisk som är släkt med hajar och rockor. Taxonomiskt är de rockor eftersom gälarna sitter på undersidan, men till skillnad från andra rockor är huvudet trekantigt i stället för runt och de har en tydligt hajliknande stjärt.
Arter i denna familj lever huvudsaklig i tropiska regioner av större hav men ibland påträffas de även i andra områden.
Представники цієї родини витягнуті, їхнє тіло ще не таке сплюснуте, як у інших скатів. У них ще не атрофувалися два спинних плавця, що знаходяться далеко позаду, а також анальний плавець без хвостового шипа. Паща пристосована до їжі, що складається з ракоподібних і молюсків з численними дрібними і тупими зубами.
Вони живуть у тропічній зоні узбережь всіх океанів і заходять іноді в опріснені естуарії. Гітарні скати проводять своє життя, повільно плаваючи біля дна або лежачи на піщаному або мулистому ґрунті, у якому вони можуть частково закопуватися. Вони настільки малоактивні, що дозволяють навіть схопити себе за хвіст руками. Під час плавання ці скати використають як рушій хвіст, а не грудні плавці, як це роблять інші скати. Їхня їжа складається із дрібних риб, ракоподібних, молюсків й інших донних тварин, яких вони розгризають своїми закругленими невеликими зубами. Біля берегів Індії гітарні скати попадаються зграями й приносять деяку шкоду устричним банкам. Вони мають невелике значення в місцевому промислі деяких країн, наприклад в Індії, Китаї, Перу й у ряді інших районів.
Біля атлантичних берегів Америки досить звичайний гітарний скат плямистий (Rhinobatos lengitinosus), що досягає довжини близько 75 см. Як й інші гітарні скати, він належить до яйцеживородящих видів і самиця приносить 6 дитинчат за один приплід. Плямистий скат зустрічається на глибині від 0,3 до 18 м. В Індійському й Тихому океанах зустрічається скат Шлегеля (Rhinobatos schlegeli), що іноді попадається й у південній частині Японського моря біля берегів Кореї і Японії. Він досягає 87 см завдовжки й має деяке промислове значення, тому що м'ясо його вважається делікатесним, а плавці дуже цінуються для готування супу. Цей вид населяє й прибережні води. Самиця приносить до десятка дитинчат.
Родина містить 53 види у 11 родах:[1]
Họ Cá giống dài (danh pháp khoa học: Rhinobatidae) là một họ cá đuối trong bộ Rhinopristiformes, gồm những loài cá đuối cỡ vừa và nhỏ. Chúng sống theo đàn. Chúng có hình dáng giống như cái đàn guitar do đó mà có tên gọi là guitarfish trong tiếng Anh[1].
Họ Cá giống dài (danh pháp khoa học: Rhinobatidae) là một họ cá đuối trong bộ Rhinopristiformes, gồm những loài cá đuối cỡ vừa và nhỏ. Chúng sống theo đàn. Chúng có hình dáng giống như cái đàn guitar do đó mà có tên gọi là guitarfish trong tiếng Anh.
見內文。
犁头鳐科（學名Rhinobatidae）又稱琵琶鱝科，為軟骨魚綱鳐目的其中一科。
本科魚類廣泛分布於溫、熱帶水域。
從沿岸淺水至水深110公尺。
犁头鳐科下分為2個亞科7個屬，如下：
犁頭鰩體盤常顯然大於體盤寬，尾部與軀幹部不能顯然區分，外形在鮫類與鰩類之間。吻寬廣而鈍圓，或狹長突出，但絕不為劍狀，或亦無齒狀構造。第一背鰭起點在腹鰭基底中點之上方，或略在腹鰭起前以前。尾其後緣凹入，顯然分為上下兩葉。
本科魚類為底棲性魚類，喜棲於沙泥底質海域，有時會游入河口區。活動力差，僅能利用其強壯的尾部左右擺動，緩慢游泳於底部或將自己埋於沙中，僅露出眼睛及呼吸孔。
食用魚，燻製後，味道佳，各鰭可做成魚翅。經濟價值大。
가래상어과(Rhinobatidae)는 홍어목에 속하는 연골어류 과의 하나이다.[1] 전세계 바다의 열대와 아열대 그리고 온대 기후 지역의 다양한 장소에서 발견된다. 대형으로 떼를 지어 움직이는 것이 발견되기도 한다. 목탁수구리와 점수구리, 동수구리, 가래상어, 지연가래상어 등을 포함하고 있다.
Aptychotrema rostrata
Platyrhina sinensis
Platyrhinoidis triseriata
Rhinobatos rhinobatos
Trygonorrhina fasciata
Zanobatus schoenleinii
Zapteryx xyster
.jpg)
.jpg)
.jpg)
