萬桃花水茄

Solanum torvum és una planta solanàcia perenne i arbustiva i que també es fa servir de portaempelt per l'alberginiera.

També rep el nom de baia turca,^[2]

A Malàisia

Descripció

Fa de 2 a 3 m d'alt, normalment amb una única tija. Té les espines curtes i les fulles oposades. Les flors són blanques i fa els fruits en baia comestible que esdevenen grogues en la maturitat i contenen nombroses llavors.

Pla duk phat phet plat tailandès que conté solanum torvum

Referències

Notes

• Solanaceae Source [2008]: Solanum torvum. Retrieved 2008-SEP-25.

Enllaços externs

Der Pokastrauch (Solanum torvum), auch Türkenbeere, (engl. Turkey Berry), gehört zu der über 2000 Arten umfassenden Familie der Nachtschattengewächse (Solanaceae).

Vorkommen

Ursprünglich kam die Pflanze aus Amerika. Es wird vermutet, dass ihr natürlicher Lebensraum im Bereich Florida, Alabama und der Westindischen Inseln gesucht werden muss. Die Pflanze wurde aber schon früh auf dem gesamten amerikanischen Kontinent von Mexiko bis Brasilien in der tropischen Zone verbreitet. Ob sie als Kulturpflanze eingeführt oder als Unkraut eingeschleppt wurde, kann heute nicht mehr mit Sicherheit festgestellt werden. Auch Angaben über ihr ursprüngliches Verbreitungsgebiet gelten als unsicher. Die Pflanze wurde von Amerika aus in fast alle tropischen Regionen als Nutzpflanze eingeführt und ist heute weltweit in ihrer Ökozone verbreitet.

Die Pflanze braucht einen Jahresniederschlag von 1000 bis 4000 mm, gedeiht aber auch in trockeneren Gebieten entlang von Wasserläufen. Auf Puerto Rico wächst sie von Meereshöhe bis 1000 Meter, auf Papua-Neuguinea bis auf eine Höhe 2000 Metern.

Beschreibung

Blüten des Pokastrauches

Blütenstand

Die Pflanze ist mehrjährig, immergrün und bildet einen etwa 3 Meter großen Strauch mit einem Stammdurchmesser am Boden von 2 Zentimeter. Die Pflanze ist schnellwüchsig und erreicht ihre normale Größe schon nach zwei Jahren, wird aber meist auch nicht älter. Es gibt vereinzelt Pflanzen, die älter werden, diese können bis 5 Meter hoch werden und einen Stammdurchmesser bis zu 8 Zentimeter erreichen. Die jüngeren Sprossachsen sind dicht, teils drüsig, feinhaarig, im Alter verkahlen sie dann ein wenig.

Die Pflanze besteht in der Regel aus einem einzelnen aus dem Boden ragenden Stamm, welcher sich schnell aufteilt. Sie besitzt schwach ausgebildete Pfahlwurzeln mit Seitentrieben. Die Pflanze besitzt einige Stacheln, die wechselständig angeordnet sind. Sie besitzt bis 15–20 Zentimeter große, mehr oder weniger herzförmige, mehr oder weniger gelappte bis grob gezähnte oder buchtige, einfache und gestielte Laubblätter. Die Blattspreiten sind fein behaart und teils stachelig. Die jüngeren Blätter sind geteilt. Der bis 5 Zentimeter lange Blattstiel ist drüsenhaarig.

Solanum torvum ist hetero- und distyl, es könnten allerdings auch männliche und zwttirige Blüten sein.^[1][2] Die gestielten Blüten sind in dichten und vielblütigen, drüsig behaarten und rispigen bis schirmrispigen, end- bis überachselständigen Blütenständen angeordnet. Die weißen, fünfzähligen und meist zwittrigen Blüten besitzen eine doppelte Blütenhülle. Der kleine Kelch mit spitzen Zipfeln ist drüsenhaarig und die im unteren Teil verwachsene, sternförmige Krone außen feinhaarig. Sie verwelken nach ihrer Öffnung recht schnell. Die konisch zusammenstehenden Staubblätter besitzen lange Antheren und kurze Staubfäden. Der behaarte Fruchtknoten ist oberständig. Aus den befruchteten Blüten entstehen die zuerst grünen Beeren, deren Farbe sich zu Gelb verändert, wenn sie gereift sind. Die kleinen und vielsamigen (300–400), kahlen Beeren mit beständigem Kelch erreichen einen Durchmesser von rund 1–1,5 Zentimeter. Die kleinen, flachen Samen sind bis 2 Millimeter groß.

Die Chromosomenzahl beträgt 2n = 24, selten 48.^[3]

Nutzung

Da die Beerenfrüchte der Pflanze essbar sind, wird sie zu diesem Zweck in Süd- und Südostasien kultiviert. Die Früchte werden dort roh oder gekocht gegessen. So sind sie beispielsweise ein Bestandteil des thailändischen Grünen Curry (thailändisch: แกงเขียวหวาน). Andere Teile, vor allem die Wurzeln, finden in der Volksmedizin Anwendung.

Der Pokastrauch wird auch zum Veredeln mit verwandten Pflanzen verwendet.^[4] Dort vor allem mit Auberginen-Arten, da der Wurzelstock des Pokastrauches resistenter gegen Krankheiten als jener der aufgepflanzten Arten ist.

• Beerenfrüchte in Malaysia

• Getrocknete Beeren

Einzelnachweise

1. ↑ Solanum torvum bei Electronic Flora of South Australia.
2. ↑ Abraham H. Halevy: Handbook of Flowering. Volume IV, CRC Press, 2018, ISBN 978-1-315-89346-4, S. 50.
3. ↑ Solanum torvum bei Tropicos.org. In: IPCN Chromosome Reports. Missouri Botanical Garden, St. Louis.
4. ↑ Veredelungsvergleich der Gemüsebauversuchsbetrieb Bamberg@1@2Vorlage:Toter Link/www.lwg.bayern.de (Seite nicht mehr abrufbar, Suche in Webarchiven) Info: Der Link wurde automatisch als defekt markiert. Bitte prüfe den Link gemäß Anleitung und entferne dann diesen Hinweis. (PDF), abgerufen am 11. Februar 2010.

Cepokak (Solanum turvum Swartz)^[1] ya iku tuwuhan saka suku térong-térongan (Solanaceae) kang woh lan winihé bisa digunaake kanggo sayuran utawa bumbu.

Rujukan

Rapon se yon zèb.

Takokak atawa térong piit (Solanum rudepannum Dunal) nyaéta tutuwuhan tina suku térong-térongan (Solanaceae) nu buah jeung sikina dipaké salaku sayureun atawa bumbu.^[2] Ngaran lain di daérah-daérah nyaéta rimbang (Batak Toba, Minangkabau).^[2] Buahna bisa didahar, boh nu ngora atawa nu kolot.^[2] Orang Mandailing / Tapanuli biasana maké takokak salaku campuran sayur daun hui tutu (daun sampeu nu ditutu).^[2] Genus Solanum miboga antara 1.700 spésiés.^[3] Ngaran generikna asalna tina basa Yunani jeung Romawi klasik, hartina nu hartina ngahibur jeung réfléksi tina sifat obat.^[3]

Déskripsi

Sintim akarna diwangun ku akar tunggang kai nu nyeceb jero bari kuat nu miboga loba lateral.^[3] Batangna miboga sababaraha cabang lemes nu jadi ka luhur, padet ditutupan ku bulu-bulu lemes stelatta jeung sumebar kana basis nu lega, cucukna béngkok nu panjangna 3–7 mm.^[3] Batang awalna warna héjo jeung bakal jadi coklat minangka waktu nu tangtu.^[3]

Referensi

Ko e tisaipale ko e fuʻu ʻakau siʻi ia. ʻOku toki ʻomi ki Tongá ni, ʻikai fuoloa. ʻOku ʻikai (teʻeki ai) te ne tupu pē ʻi Polinisia hahake. Ko hono ʻuhinga tatau: Solanum hermanii.

Ko e ʻakau talatala mo e vaoa taʻefiemaʻu ʻaupito. ʻOku ui ko e ʻakau kovi ʻoku mafola mo tupu vao ʻe he palemia ʻi 1968 (lao fakalahi 1988, vahe 128) maʻa Tonga kotoa pē.

Hingoa ʻi he ngaahi lea kehe

• lapiti (lea fakahaʻamoa)
• kaisurisuri, kausoni, kauvotovotua, soni (lea fakafisi)

Tataku

• http://www.hear.org/pier/species/solanum_torvum.htm
• Hokohoko ngaahi ʻakau; Vaʻa fekumi ngoue Vainī

சுண்டை அல்லது பேயத்தி, மலைச்சுண்டை, கடுகி, அமரக்காய் (Solanum torvum) என்பது மூலிகை மருத்துவத்திலும் சமையலிலும் பயன்படும் ஒரு செடியாகும். பொதுவாக 2 முதல் 3 மீட்டர் உயரம் வரை வளர்கிறது. மூச்சுக் குழாய் நோய்கள், வயிற்றுப் புழுக்கள், பேதி போன்றவற்றைக் கட்டுப்படுத்தப் பயன்படுகிறது. சமையலிலும் வத்தலாகவும், வத்தல் குழம்பு செய்யவும் பயன்படுத்தப்படுகிறது. இதில் கசப்புத் தன்மை மிகுந்தளவில் உள்ளது. சுண்டைக்காய் சாப்பிடுவதன் மூலம் குடலில் உள்ள புழுக்கள் இறந்து விடும், சர்க்கரைநோய் போன்றவைக் கட்டுப்படும். மேலும் உடலுக்கு தேவையான எதிர்ப்பு சக்தியும் கிடைக்கிறது.

விளக்கம்

சுண்டையானது ஓரளவு வளரும் பெருஞ்செடி வகையான முட்கள் கொண்ட தாவரம் ஆகும். இதன் இலைகள் அகன்று விரிந்தும் சிறிய பிளவுகள் தென்படுவதாகவும் இருக்கும். இது வெள்ளை நிறப் பூக்களைக் கொண்டதாகவும், கொத்துக் கொத்தாகக் காய்க்கும் காய்களைக் கொண்டதாகவும் இருக்கும்.^[1]

சுண்டை வகைகள்

பொதுவாக சுண்டைக்காயில் இருவகை உண்டு.

1. காட்டுச் சுண்டை
2. நாட்டுச் சுண்டை

காட்டுச் சுண்டை மலைக்காடுகளில் தானாக வளர்ந்து மிகுதியாகக் காணப்படுவது. நாட்டுச்சுண்டை வீட்டுத் தோட்டங்களிலும், கொல்லைப் புறங்களிலும் வளர்க்கப்படும். காட்டுச்சுண்டை கசப்பாகவும், நாட்டுச் சுண்டை கசப்பு குறைந்தும் இருக்கும். எனினும் இவை இரண்டும் ஒரே தன்மையான மருத்துவப் பயன்களையே தர வல்லன.

மருத்துவ குணங்கள்

சுண்டையின் இலைகள், வேர், காய் என முழுச்செடியும் மருத்துவ குணம் உடையது. இலைகள் குருதிப்பெருக்குக்கும், காய்கள் கல்லீரல் மற்றும் கணையம் தொடர்பான நோய்களுக்கும் மருந்தாகின்றன.

சுண்டையில் புரதம், கல்சியம், இரும்புச்சத்து ஆகியவை மிகுதியாக உள்ளன. இவை உடல் வளர்ச்சியில் முதன்மைப் பங்கு வகிக்கின்றன. வாரம் இருமுறை சாப்பிடுவதன் மூலம் இரத்தம் சுத்தி அடைகின்றது. அத்தோடு மலச்சிக்கல், அஜீரணம் முதலானவற்றையும் போக்கக் கூடியது. சுண்டைக்காயோடு மிளகும் கறிவேப்பிலையும் சேர்த்து வடிசாறு (கஷாயம்) செய்து சிறுகுழந்தைகளுக்கு கொடுத்துவந்தால் மூலக்கிருமி, மலத்துவாரத்தில் உள்ள பூச்சிக்கடி முதலானவை நீங்கும்.

அகத்தியர் பாடல்

என்று சுண்டைக்காயின் பெருமை பற்றி அகத்தியர் குணப்பாட பாடலில் கூறப்பட்டுள்ளது.

சுண்டைக்காய் வற்றல் (Dried Turkey berries) பற்றி மற்றொரு வெண்பா

மேற்கோள்கள்

(Source: “Mooligai Marmam” by Sirumanavur Munusami Mudaliar, Published: 1899)

ఉస్తికాయలు. కల్లూరు వద్ద తీసిన చిత్రము

కూరగాయల వర్గంలో ఉస్తికాయలు కూడా చేరుతాయి. వీటిని కొన్ని ప్రాంతాలలోనే తింటారు. దీని మొక్క సుమారు ఐదారు అడుగుల ఎత్తు వరకు పెరుగుతుంది. దీని కాండము, ఆకులు అచ్చం వంకాయ మొక్కకు వున్నట్టే వుంటాయి. దీని కాయలు చిన్న గోలీకాయలంత వుండి గుత్తులు గుత్తులుగా కాస్తాయి. దీనిని ప్రత్యేకంగా పెంచరు గాని అక్కడక్కడా తనంతట తానే పొలం గట్లుమీద పెరుగుతుంది.

దీని కాయల నిండా గింజలే వుంటాయి. ఇవి చిరు చేదుగా వుంటాయి. ఈ కాయలను పగలగొట్టి గింజలు తీసి వేసి నీళ్లలో వేసి బాగా కడుగుతారు. ఆ తర్వాత కూరగా చేసుకుంటారు. ఈ కాయల పేరున కొన్ని వూర్ల పేర్లు, ప్రాంతాల పేర్లు కూడా ఉన్నాయి. ఉదాహరణకు ఉస్తికాయలపెంట/ ఉస్తికాయల పల్లె/ ఉస్తికాయల మిట్ట

పూత దశలో ఉస్తికాయలు. కల్లూరు వద్ద తీసిన చిత్రము

మూలాలు

ಸುಂಡೆ ಸಸ್ಯವು (ಕುದನೆ) ತೋಟಗಾರಿಕೆಯಲ್ಲಿ ಬದನೆಗೆ ಮೂಲಕಾಂಡವಾಗಿ ಬಳಸಲಾಗುವ ಒಂದು ಪೊದೆಯಂಥ, ನೆಟ್ಟಗಿರುವ ಮತ್ತು ಮುಳ್ಳುಮುಳ್ಳಾದ ಬಹುವಾರ್ಷಿಕ ಸಸ್ಯ. ಕಸಿ ಮಾಡಲಾದ ಸಸ್ಯಗಳು ಬಹಳ ಗಟ್ಟಿಮುಟ್ಟಾಗಿದ್ದು, ಬೇರು ವ್ಯವಸ್ಥೆಯನ್ನು ಬಾಧಿಸುವ ರೋಗಗಳನ್ನು ಸಹಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತವೆ. ಹಾಗಾಗಿ, ಬೆಳೆಯು ಎರಡನೇ ವರ್ಷಕ್ಕೆ ಮುಂದುವರಿಯಲು ಅವಕಾಶ ನೀಡುತ್ತವೆ.

ಅಡುಗೆಯಲ್ಲಿ

ತಮಿಳುನಾಡಿನಲ್ಲಿ, ಇದರ ಕಾಯಿಯನ್ನು ನೇರವಾಗಿ ಸೇವಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ, ಅಥವಾ ಸಾಂಬಾರ್, ಪೊರಿಯಲ್, ಅವಿಯಲ್ ಮತ್ತು ಪುಳಿಕುಲಂಬುವಿನಂತಹ ಬೇಯಿಸಿದ ಆಹಾರವಾಗಿ ಸೇವಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ. ಮೊಸರಿನಲ್ಲಿ ನೆನೆಸಿ ನಂತರ ಒಣಗಿಸಿ, ಅಂತಿಮ ಉತ್ಪನ್ನವನ್ನು ಎಣ್ಣೆಯಲ್ಲಿ ಕರಿಯಲಾಗುತ್ತದೆ. ಇದನ್ನು ಸುಂಡೆಕಾಯಿ ವಾಟ್ರಲ್ ಎಂದು ಕರೆಯಲಾಗುತ್ತದೆ (ತಮಿಳುನಾಡಿನ ಸೂಪರ್‌ಮಾರ್ಕೆಟ್‌ಗಳಲ್ಲಿ ಲಭ್ಯವಿದೆ). ಇದು ತಮಿಳುನಾಡಿನಾದ್ಯಂತ ಪ್ರಸಿದ್ಧವಾಗಿದೆ. ಭಾರತದ ಸಾಂಪ್ರದಾಯಿಕ ಪದ್ಧತಿಗಳಲ್ಲಿ ಒಂದಾದ ಸಿದ್ಧ ಔಷಧಿಯಲ್ಲಿ ಜೀರ್ಣಕ್ರಿಯೆಯನ್ನು ಸುಧಾರಿಸಲು ಸುಂಡೆವಾಟ್ರಲ್ ಚೂರ್ಣವನ್ನು ಬಳಸಲಾಗುತ್ತದೆ.

ಬಾಹ್ಯ ಸಂಪರ್ಕಗಳು

• Solanum torvum in West African plants – A Photo Guide.

Truëng Caw'ië atawa Truëng Cawiëng (nan Latin: Solanum torvum) nakeuh simacam peunula nyang boh jih lagèë boh truëng tapi bohjih bulat ngon ch'è'. Bohjih jeuët tapajôh ngon kayém geubôh lam gulèë Acèh lagèë pliëk u.

Nè

Solanum torvum, the turkey berry, devil's fig, pea eggplant, platebrush or susumber,^[2] is a bushy, erect and spiny perennial plant used horticulturally as a rootstock for eggplant. Grafted plants are very vigorous and tolerate diseases affecting the root system, thus allowing the crop to continue for a second year.

Sold at morning markets in Malaysia

Description

The plant is usually 2 or 3 m in height and 2 cm in basal diameter, but may reach 5m in height and 8 cm in basal diameter. The shrub usually has a single stem at ground level, but it may branch on the lower stem. The stem bark is gray and nearly smooth with raised lenticels. The inner bark has a green layer over an ivory color (Little and others 1974). The plants examined by the author, growing on firm soil, had weak taproots and well-developed laterals. The roots are white. Foliage is confined to the growing twigs.

The twigs are gray-green and covered with star-shaped hairs. The spines are short and slightly curved and vary from thick throughout the plant, including the leaf midrib, to entirely absent. The leaves are opposite or one per node, broadly ovate with the border entire or deeply lobed. The petioles are 1 to 6 cm long and the blades are 7 to 23 by 5 to 18 cm and covered with short hairs. The flowers are white, tubular with 5 pointed lobes, and grouped in corymbiform cymes. They are shed soon after opening.

The fruits are berries that grow in clusters of tiny green spheres (ca. 1 cm in diameter) that look like green peas. They become yellow when fully ripe. They are thin-fleshed and contain numerous flat, round, brown seeds (Howard 1989, Liogier 1995, Little and others 1974).

dried turkey berry

Reproduction

Flowering and fruiting is continuous after the shrubs reach about 1 to 1.5 m in height. Ripe fruits collected in Puerto Rico averaged 1.308 + 0.052 g. Air dry seeds from these fruits weighed an average of 0.00935 g or 1,070,000 seeds/kg. These seeds were sown on commercial potting mix and 60 percent germinated between 13 and 106 days following sowing. The seedlings are common in recently disturbed ground. Frugivorous birds eat the fruits and spread the seeds (Pacific Island Ecosystems at Risk 2001). Turkey berry can be propagated vegetatively by placing branch cuttings, with or without leaves, in a mist chamber for one month (Badola and others 1993).

Growth and management

Turkey berry grows about 0.75 to 1.5 m in height per year. The species is not long-lived; most plants live about 2 years. Physical control of the shrub may be done by grubbing out the plants; lopping will not kill them. They can be killed by translocated herbicides applied to the leaves or the cut stumps (Pacific Island Ecosystems at Risk 2001).

Taxonomy

Antiquated

Several other Solanum species have at one time been included in S. torvum as subspecies or varieties:^[3]

• Solanum bahamense of Carl Linnaeus (as var.? persicifolium)
• Solanum chrysotrichum of von Schlechtendal (as var. pleiotomum)
• Solanum ferrugineum (as var. ferrugineum, var. hartwegianum)
• Solanum lanceolatum of Cavanilles (as var. schiedeanum)
• Solanum macaonense (as var. lasiostylum)
• Solanum rudepannum (as var. fructipendulum, var. ochraceo-ferrugineum)
• Solanum scuticum (as ssp./var. brasiliense, var. daturifolium, var. genuinum)

History

Etymology

Antiquated synonyms

A number of more or less ambiguous and now-invalid names have been used for S. torvum:

• Solanum acanthifolium Hort. Par. ex Dunal, in DC. (non Mill.: preoccupied)

Solanum acanthifolium of Philip Miller is S. campechiense as described by Carl Linnaeus.

• Solanum campechiense Hort. Par. ex Dunal, in DC. (non L.: preoccupied)
• Solanum crotonoides Michx. ex Dunal, in DC. (non Lam.: preoccupied)

Solanum crotonoides of Sieber from Presl is S. lanceifolium as described by von Jacquin.

• Solanum ficifolium Ortega
• Solanum heterophyllum Balb. ex Dunal, in DC. (non Lam.: preoccupied)

Solanum heterophyllum of Lamarck is S. subinerme

• Solanum largiflorum C.T.White
• Solanum maccai Bertero ex Dunal, in DC. (non Dunal in Poir.: preoccupied)

Solanum maccai of Dunal in Poiret is S. stramoniifolium as described by von Jacquin.

• Solanum mammosum Herb. ex Dunal, in DC. (non L.: preoccupied)

Solanum mammosum of Pavón Jiménez from Dunal in de Candolle is S. circinatum.

• Solanum mannii C.H.Wright

Solanum mannii var. compactum of C.H. Wright is S. anomalum.

• Solanum mayanum Lundell
• Solanum sanctum Jan ex Dunal, in DC. (non L.: preoccupied)

Solanum sanctum of Carl Linnaeus is S. incanum as described by the same author.

• Solanum torvum var. typicum Hochr. (nom. illeg)

Location

Turkey berry apparently is native from Florida and southern Alabama through the West Indies and from Mexico through Central America and South America through Brazil (Little and others 1974). Because of its rapid spread as a weed in disturbed lands, it is difficult to tell which populations are native and which are introduced. Turkey berry has been introduced and naturalized throughout tropical Africa, Asia, Australia, and the Pacific Islands including Hawaii, Guam, and American Samoa (Pacific Island Ecosystems at Risk 2001). In Jamaica this berry is called susumba, or gully beans, and is usually cooked in a dish along with saltfish and ackee. It is believed to be full of iron (it does have a strong iron like taste when eaten) and is consumed when one is low in iron.

Ecology

In Puerto Rico, turkey berry grows in upland sites that receive from about 1000 to 4000 mm of annual precipitation. It also grows in riparian zones in drier areas. Turkey berry grows on all types of moist, fertile soil at elevations from near sea level to almost 1,000 m in Puerto Rico (Little and others 1974) and 2,000 m in Papua New Guinea (Pacific Island Ecosystems at Risk 2001). Given an equal start after disturbance, turkey berry quickly overtops most herbs, grasses, and other shrubs. It grows best in full sunlight and does well in light shade or shade for part of the day, but cannot survive under a closed forest canopy. Turkey berry single plants, groups, and thickets are most frequently seen on roadsides, vacant lots, brushy pastures, recently abandoned farmland, landslides, and river banks.

It is considered invasive in New Caledonia, where it was likely introduced in 1900.^[4]

Solanum torvum is a bushy, erect and spiny perennial plant The plant is usually 2 or 3 m in height and 2 cm in basal diameter, but may reach 5m in height and 8 cm in basal diameter. The shrub usually has a single stem at ground level, but it may branch on the lower stem. The stem bark is gray and nearly smooth with raised lenticels.

Composition

Chemistry

Turkey berry contains a number of potentially pharmacologically active chemicals including the sapogenin steroid chlorogenin.^[5]

Aqueous extracts of turkey berry are lethal to mice by depressing the number of erythrocytes, leukocytes and platelets in their blood (Tapia and others 1996).

Extracts of the plant are reported to be useful in the treatment of hyperactivity,^[6] colds and cough,^[7] pimples, skin diseases, and leprosy.^[8]

Methyl caffeate, extracted from the fruit of S. torvum, shows an antidiabetic effect in streptozotocin-induced diabetic rats.^[9]

Cholinergic poisoning has been reported as a result of the consumption of Solanum torvum berries prepared in Jamaican dishes.^[10][11]

Uses

Culinary

Pla duk phat phet is a fried Thai catfish curry, here containing solanum torvum

The green fresh fruits are edible and used in Thai cuisine, as an ingredient in certain Thai curries or raw in certain Thai chili pastes (nam phrik).^[12][13] They are also used in Lao cuisine (Royal Horticultural Society 2001) and Jamaican cuisine.^[14] The fruits are incorporated into soups and sauces in the Côte d'Ivoire (Herzog and Gautier-Béguin 2001).

In Tamil Nadu, India, the fruit is consumed directly, or as cooked food. In siddha medicine, one of the traditional medicine systems of India, an extract of this berry is used to improve digestion.

Haitian mythology

This fruit is reportedly used in Haitian voodoo rituals.^[15]

Cultivation

Crossbreeding

Turkey berry is being crossed with eggplant in an attempt to incorporate genes for resistance to Verticillium wilt into the vegetable (Bletsos and others 2001).

See also

• Pagit-pagit

References

Wikimedia Commons has media related to Solanum torvum.

• Solanaceae Source [2008]: Solanum torvum. Retrieved 2008-SEP-25.

Torvo (latine Solanum torvum), apartenas al la 2000 specioj de la familio de la Solanacoj (Solanaceae).

Disvastigo

La origina hejmregiono de tiu specio estas Ameriko. Oni supozas, ke la specio estis el la regionoj de Florido, Alabamo kaj Karibio. La planto jam disvastiĝis frue sur la tuta amerika kontinento de Meksikio ĝis Brazilo en la tropikaj zonoj. La planto estis enkondukita en preskaŭ ĉiuj tropikaj regionoj kiel utilplanto kaj estas hodiaŭ divastigita en ĝiaj ekozonoj.

La planto bezonas jaran precipitaĵon de 1000 ĝis 4000 mm. La planto ankaŭ kreskas en pli sekaj regionoj laŭlonge de la riveroj. En Puertoriko ĝi kreskas de la marnivelo ĝis mara alteco de 1000 metroj, en Papua-Novgvineo ĝis alteco de 2000 metroj.

Priskribo

floroj de la torvo

La planto estas multjara kaj kreskas al tri metrojn alta arbusto. La arbusto kreskas rapide. La planto konsistas el unuopaj el la grundo kreskantaj trunkoj kiuj rapide disbranĉiĝas. La planto havas pivotradikon, pikilojn kaj grandajn lobajn foliojn.

La blankaj floroj staras alterne kaj havas kvin florfoliojn. El la polenigitaj floroj kreskas verdaj beroj, kies koloro ŝanĝas al flava, kiam ĝi estas matura. La beroj havas diametron de ĉ. 1 centimetro.

La kromosomnombro estas 2n = 24, malofte al 48.

Uzado

La beroj de la planto estas manĝeblaj kaj krude kaj kuirite. Oni kultivas ĝin tial en suda kaj sudorienta Eŭropo. La fruktoj ekzemple estas ingredienco de la tajlanda verda kareaĵo tajlande: แกงเขียวหวาน).

La hierba sosa o pendejera (Solanum torvum) es una planta perenne perteneciente a la familia de la solanáceas.

Flor

Vista de la planta

Descripción

Es usada en horticultura como porta-injertos para la berenjena. La planta injertada es más vigorosa y es inmune a las enfermedades de la raíz. El arbusto tiene una altura de 2-3 metros y generalmente un solo tallo a nivel del suelo. Las ramas son gris-verde con pelusas. Las hojas están enfrentadas y son lobuladas. Las flores son blancas agrupadas en corimbos. Los frutos son bayas de color amarillo cuando maduran y contienen numerosas semillas.

Propiedades

En algunos lugares lo utilizan para envenenar a los ratones. Los extractos de la planta se utilizan para el tratamiento de la hiperactividad, los resfriados, la tos, las espinillas y la lepra.

Taxonomía

Solanum torvum fue descrita por Peter Olof Swartz y publicado en Nova Genera et Species Plantarum seu Prodromus 47. 1788.^[1]​

Etimología

Solanum: nombre genérico que deriva del vocablo Latíno equivalente al Griego στρνχνος (strychnos) para designar el Solanum nigrum (la "Hierba mora") —y probablemente otras especies del género, incluida la berenjena^[2]​— , ya empleado por Plinio el Viejo en su Historia naturalis (21, 177 y 27, 132) y, antes, por Aulus Cornelius Celsus en De Re Medica (II, 33).^[3]​ Podría ser relacionado con el Latín sol. -is, "el sol", debido a que la planta sería propia de sitios algo soleados.^[4]​

Variedad aceptada

• Solanum torvum var. daturifolium (Dunal) O.E. Schulz

Sinonimia

• Solanum ficifolium Ortega
• Solanum mayanum Lundell^[5]​

Nombres comunes

• berenjena cimarrona, berenjena de gallina, berenjena silvestre, friega-platos, tabacón, pendejera, tomatillo.[1]

Referencias

Solanum torvum, aussi appelée Aubergine sauvage ou Fausse aubergine, est une espèce de plantes de la famille des Solanaceae.

Description

Aspect général

Pied de solanum torvum ou aubergine sauvage en pot, Jardin botanique de la reine Sirikit, Thaïlande

Solanum torvum est une plante arbustive peu ramifiée, pouvant atteindre trois mètres de hauteur. Les tiges pubescentes, étalées ou retombantes sont munies de quelques épines acérées éparses.

Feuilles

Les feuilles longuement pétiolées sont simples, alternes, membraneuses. Le limbe est largement ovale, à marge grossièrement lobée.

Fleurs

Les fleurs sont en groupes latéraux, la corolle blanche est composée de cinq lobes pointus, les étamines sont jaunes. Elles se transforment en baies globuleuses jaunâtres ou grisâtres à maturité.

Fruits

Les fruits en grappes sont des baies sphériques, globuleuses vertes, jaunâtres à maturité. Le fruit contient plusieurs graines.

• Fruits au Cambodge

• Aspect général

• Fruits en Indonésie

• Fleurs en Indonésie

Distribution

Originaire des Antilles, cette espèce est désormais pantropicale.

Caractère envahissant

Cette espèce est envahissante dans certaines zones géographiques. En Nouvelle-Calédonie, où elle aurait été introduite en 1900, elle est une peste importante dans les pâturages négligés et les cultures^[1],[2].

Noms vernaculaires

Mélongène-diable, bellangère bâtarde^[3], bringelle marron^[3], aubergine-pois, gnangnan (Côte d'Ivoire). En Haïti il porte le nom de zanmòrèt.

Utilisation

La bringelle marron est cultivée comme légume à petite échelle dans le sud et l’est de l’Asie et est particulièrement appréciée en Thaïlande où elle sert dans la confection de curry.

En Côte d´Ivoire, où elle est appelée gnangnan, elle est utilisée dans la préparation de certains plats (sauce gnangnan ou gouagouassou) pour ses propriétés gustatives et médicinales.

En Nouvelle-Calédonie, elle est appelée Aubergine sauvage ou Fausse aubergine du fait qu'elle soit utilisée comme porte-greffe pour les aubergines^[1].

Taxinomie

Synonymes

Selon Catalogue of Life (27 mai 2018)^[4]

Liste des variétés

Selon Tropicos (21 mai 2013)^[5] (Attention liste brute contenant possiblement des synonymes) :

Notes et références

Voir aussi

Références taxinomiques

• (en) Référence Catalogue of Life : Solanum torvum Sw. (consulté le 21 décembre 2020)
• (en) Référence Flora of China : Solanum torvum (consulté le 21 mai 2013)
• (en) Référence Madagascar Catalogue : Solanum torvum (consulté le 21 mai 2013)
• (en) Référence Flora of Pakistan : Solanum torvum (consulté le 21 mai 2013)
• (en) Référence GISD : espèce Solanum torvum (consulté le 21 mai 2013)
• (en) Référence GRIN : espèce Solanum torvum Sw. (consulté le 21 mai 2013)
• (fr+en) Référence ITIS : Solanum torvum Sw. (consulté le 21 mai 2013)
• (en) Référence NCBI : Solanum torvum (taxons inclus) (consulté le 21 mai 2013)
• (fr) Référence Tela Botanica (Antilles) : Solanum torvum Sw. (consulté le 21 mai 2013)
• (en) Référence Tropicos : Solanum torvum Sw. (+ liste sous-taxons) (consulté le 21 mai 2013)
• (en) Référence uBio : Solanum torvum Sw. (consulté le 21 mai 2013)

Takokak (Solanum torvum) atau terung pipit adalah tumbuhan dari suku terung-terungan (Solanaceae) yang buah dan bijinya dipakai sebagai sayuran atau bumbu. Nama dalam perdagangan internasional tidak baku, beberapa di antaranya adalah turkey berry ("buni turki") atau mini-eggplant ("terung mini").

Nama lain di daerah-daerah adalah rimbang (Batak Toba, Minangkabau) dan tekokak.

Deskripsi

Takokak adalah tumbuhan semak kecil, yang tingginya dapat mencapai 5 m. Namun biasanya, kurang dari 2 m. Hampir semua bagian tumbuhan ini berduri, kecuali hanya buah yang ditutupi rambut.^[2] Daunnya bulat telur dengan pangkal seperti jantung atau membulat, dengan ujung yang tumpul.^[3] Panjang daun 7–20 cm dan lebarnya 4–18 cm.^[2] Tangkai perbungaannya pendek, sering bercabang-cabang dan banyak bunganya. Bunganya berbentuk bintang berwarna putih, yang di tengahnya kuning. Buahnya berjenis buah buni, kecil, dan banyak.^[3]

Persebaran dan habitat

Spesies ini tersebar di Antilla.^[2] Namun kini tersebar luas di wilayah tropis. Di Indonesia, ia tumbuh liar di hutan-hutan semak dan hutan-hutan terbuka. Hidup dari dataran rendah sampai pada ketinggian 1600 mdpl.^[3]

Kegunaan

Buahnya untuk lalapan

Pohon takokak dikenal tahan penyakit yang menyerang batang dan biasa dijadikan batang bawah untuk terung, meskipun praktik ini hanya dipakai bagi pertanaman di pekarangan^[4] .

Buahnya bisa dimakan, baik yang muda maupun yang tua. Orang Mandailing / Tapanuli biasanya menggunakan rimbang sebagai campuran sayur daun ubi tumbuk (daun singkong tumbuk), penggunaan buah takokak umum di dalam masakan Sunda, dan diperlakukan seperti ranti (leunca), yaitu dijadikan lalap atau dimasak sayur. Di Thailand, buah takokak muda menjadi bagian dari kari sayur (แกงเขียวหวาน) yang populer. Orang Laos dan Kamboja juga memanfaatkan buahnya.

Menurut penelitian (anonim) takokak dapat dijadikan bahan alami untuk menahan kesuburan pria (inaktif-sperma) secara temporer/sementara selama kurang lebih 40 hari apabila dimakan, apabila konsumsi takokak dihentikan akan kembali normal (sebagai kontrasepsi alamiah).^{[butuh rujukan]}

Galeri

• Daun dan bunga takokak

• Buah takokak

• Bunga takokak

• bunga takokak

• buah takokak

Referensi

Daftar pustaka

Il fico del diavolo (Solanum torvum Swartz, 1788 è una pianta perenne della famiglia Solanaceae, particolarmente utilizzata in orticoltura come portainnesto della melanzana. Le piante di quest'ultima, una volta innestate, risultano più vigorose e immuni a malattie della radice.

Descrizione

La pianta può raggiungere un'altezza di 3-4 metri, ha generalmente un solo stelo con spine al suolo, le foglie sono di colore grigio-verdi, i fiori, bianchi, sono raggruppati in corimbi. I frutti sono bacche di colore giallo a maturazione, e all'interno contengono numerosi semi.

Terung pipit, terung rembang (rimbang dalam bahasa Minang) atau terung manggul adalah sejenis ulam yang terdapat di hutan ASEAN. Nama botani terung ini adalah Solanum torvum.

Botani

Batangnya berkayu liat, mempunyai dahan banyak dan berduri. Daunnya berpasangan dan mudah, bergaris bentuk bujur dan terdapat juga duri pada urat daunnya. Bunganya berjambak di hujung atau pangkal ranting yang tampak berwarna putih.

Pengunaan

Buahnya mengandungi banyak khasiat. Antaranya dengan meminum air rebusan buah ini dapat meredakan kesakitan akibat sakit perut yang berterusan. Selain itu akarnya pula dapat mengubati retak kulit pada kaki.

Pokok terung pipit mempunyai potensi bagi membersihkan kawasan tercemar kerana ia mampu menyerap logam berat dari tanah. ^[1] Bagaimanapun, pokok yang ditanam bagi tujuan ini tidak sesuai digunakan sebagai sumber makanan bagi mengelak keracunan kepada manusia yang memakannya.

Sesetengah jenis pokok terung pipit (dari Mexico) mengandungi alkaloid glycosilated yang boleh digunakan bagi menghasilkan hormon steroid (Lewis et al., 1970; Maití et al., 1979), menjadikan spesies ini penting dari segi ekonomi.^[2], ^[3] Selain itu setengah jenis terung pipit yang putik boleh menyebabkan gejala neurologikal dan sakit perut ("gastrointestinal" berpunca dari solanaceous steroidal glycoalkaloids (SGAs). ^[4]

Khasiat

Secara saintifik

Dalam tiap 100 g bahagian yang boleh dimakan mengandungi: air 89 g, protein 2 g, lemak 0.1 g, karbohidrat 8 g, serat 1.0 g, kalsium 50 mg, fosforus 30 mg, ferum 2 mg, vitamin A 750 I.U., vitamin B1 0.08 mg, vitamin C 80 mg.

Galeri

• Terung pipit.

• Pokok terung pipit.

• Bunga terung pipit.

• Buah terung pipit di pokok.

• Terung pipit untuk jualan

Rujukan

Lihat juga

Ärtaubergine (Solanum torvum) är en art i familjen potatisväxter från tropiska Amerika. Numera är arten förvildad på många håll i Tropikerna. Frukterna ingår som ingrediens i sambal.

Ärtaubergine är en buske som kan bli fyra meter hög. Stammarna har taggar. Stipler saknas. Bladen är motsatta, enkla, flikiga, bladundersidan är tätt hårig. Blommorna blir cirka 17 mm i diameter, de är gulvita och sitter i knippen. Frukten är ett bär som blir cirka 11 mm i diameter, grön som mogen.

Synonymer

^[1]

• Solanum ferrugineum Jacq.
• Solanum mayanum Lundell
• Solanum torvum var. compactum C.B. Wright
• Solanum torvum var. inerme Nees
• Solanum torvum var. integerrimum Kuntze
• Solanum verapazense Standl. & Steyerm.

Referenser

Noter

1. ^ Tropicos

Webbkällor

• J.W.F. Slik (2006) Trees of Sungai Wain

• Wikimedia Commons har media som rör Ärtaubergin.
  Bilder & media

Denna växtartikel saknar väsentlig information. Du kan hjälpa till genom att tillföra sådan.

Cà dại hoa trắng, danh pháp khoa học Solanum torvum, là một loài thực vật thuộc họ Cà (Solanaceae).

Mô tả

Cây cà dại hoa trắng ở miền Nam Việt Nam

Cây nhỏ, mọc đứng, cao 2 - 3 m, mang cành có gai. Lá mọc so le, có cuống hình trứng rộng, thường có thuỳ nông (ít khi nguyên), dài 18 - 25 cm và rộng tới 18 cm; cuống lá có gai, dài 3 – 10 cm; phiến lá có lông mềm hình sao, gân giữa có gai. Cụm hoa xim ở kẽ lá. Hoa có cuống mang đài hoa 5 thùy có tuyến, có gai dài 3 - 5 mm; tràng 5 thùy trắng, hình bánh xe; 5 nhị dài 5–6 mm. Quả mọng hình cầu, khi chín màu vàng đường kính 10–15 mm. Mùa hoa quả từ tháng 4 đến tháng 7.

Nơi sống và thu hái

Cây mọc hoang, nhiều nhất là ở vùng núi. Thu hái quanh năm. Rửa sạch, thái nhỏ, phơi khô trong râm. Rễ, lá, hoa và quả đều được dùng.

Tính vị, tác dụng

Lá, hoa và trái cà dại hoa trắng ở miền Nam Việt Nam

Theo y học cổ truyền Việt Nam, cà dại hoa trắng có vị cay, hơi mát, có ít độc; Có tác dụng hoạt huyết, tán ứ, tiêu thủng, giảm đau, trừ ho. Thường được dùng trị đau thắt lưng, đòn ngã tổn thương, đau dạ dày, đau răng, bế kinh, ho mạn tính.

Dưới đây là một số cách chữa bệnh đơn giản từ cà dại hoa trắng:

- 1. Chứng khó đái: Nước hãm lá tươi cà dại hoa trắng, phối hợp với cành lá của cây đơn buốt.

- 2. Đau bụng của trẻ em: Hãm hoa lấy nước cho uống.

- 3. Ong (vò vẽ) đốt, nứt nẻ ở bàn chân, kẽ chân: Quả giã nát với lá lốt, lấy nước bôi.

- 4. Chữa đau răng (do sâu răng): Rễ cà dại hoa trắng, rễ cây chanh, vỏ cây lai, vỏ cây trẩu, mỗi vị 10g, sắc lấy nước đặc ngậm rồi nhổ đi.

- 5. Chữa nước ăn chân: Lá chè xanh và lá phèn đen mỗi thứ 20-30 g, sắc lấy nước đặc, ngâm rửa chân trong 5 - 10 phút. Sau đó lấy quả cà dại hoa trắng và lá lốt, mỗi thứ 20 g, giã nát, thêm ít nước, dùng bông thấm nước thuốc bôi vào những kẽ nứt nẻ.

Chú ý: người bị bệnh tăng nhãn áp và phụ nữ có thai không được dùng. Nếu sử dụng dưới dạng thuốc sắc cần theo đúng chỉ định và hướng dẫn của thầy thuốc Đông y. ^[2]

Danh pháp đồng nghĩa

Một số loài trong chi Cà (Solanum) từng được ghép chung với cà dại hoa trắng như là một phân loài hoặc một biến thể loài như:^[3]

• Solanum bahamense (Carl Linnaeus) (trước là S. torvum var.? persicifolium)
• Solanum chrysotrichum (von Schlechtendal) (trước là S. torvum var. pleiotomum)
• Solanum ferrugineum (trước là S. torvum var. ferrugineum, S. torvum var. hartwegianum)
• Solanum lanceolatum (Cavanilles) (trước là S. torvum var. schiedeanum)
• Solanum macaonense (trước là S. torvum var. lasiostylum)
• Solanum rudepannum (trước là S. torvum var. fructipendulum, S. torvum var. ochraceo-ferrugineum)
• Solanum scuticum (trước là S. torvum ssp./var. brasiliense, S. torvum var. daturifolium, S. torvum var. genuinum)

Hoặc trước một số loài chưa xác định hoặc chưa chắc chắc cũng dùng tên S. torvum:

• Solanum acanthifolium Hort. Par. ex Dunal, in DC. (non Mill.: preoccupied)

Solanum acanthifolium of Philip Miller is S. campechiense as described by Carl Linnaeus.

• Solanum campechiense Hort. Par. ex Dunal, in DC. (non L.: preoccupied)
• Solanum crotonoides Michx. ex Dunal, in DC. (non Lam.: preoccupied)

Solanum crotonoides of Sieber from Presl is S. lanceifolium as described by von Jacquin.

• Solanum ficifolium Ortega
• Solanum heterophyllum Balb. ex Dunal, in DC. (non Lam.: preoccupied)

Solanum heterophyllum of Lamarck is S. subinerme

• Solanum largiflorum C.T.White
• Solanum maccai Bertero ex Dunal, in DC. (non Dunal in Poir.: preoccupied)

Solanum maccai of Dunal in Poiret is S. stramoniifolium as described by von Jacquin.

• Solanum mammosum Herb. ex Dunal, in DC. (non L.: preoccupied)

Solanum mammosum of Pavón Jiménez from Dunal in de Candolle is S. circinatum.

• Solanum mannii C.H.Wright

Solanum mannii var. compactum of C.H. Wright is S. anomalum.

• Solanum mayanum Lundell
• Solanum sanctum Jan ex Dunal, in DC. (non L.: preoccupied)

Solanum sanctum of Carl Linnaeus is S. incanum as described by the same author.

• Solanum torvum var. typicum Hochr. (nom. illeg)

Thông tin thêm

Ngoài cây cà dại hoa trắng, còn có cây cà dại hoa vàng (còn có tên là cà gai, cây gai cua, cây mùi cua, lão thử lực), tên khoa học: Arggemone mexicana L., thuộc Họ Thuốc phiện (Papaveraceae)...

Chú thích

Tham khảo

• Solanaceae Source [2008]: Solanum torvum. Truy cập 2008-SEP-25.

水茄^[2]（学名：Solanum torvum）又名万桃花水茄^[3]，为茄科茄属下的一个种，原生于中美洲加勒比地区，被引入到世界各地的热带地区。

分类

本种被归类于茄亚属水茄组之中。受承认的变种有两个，即：

• 普通水茄 Solanum torvum var. torvum
• 裂叶水茄 Solanum torvum var. daturifolium

分布

本种原生于中美洲加勒比及其周边地区，分布区域包括伯利兹、哥斯达黎加、巴拿马、巴哈马群岛、墨西哥、厄瓜多尔、危地马拉、洪都拉斯、哥伦比亚、圭亚那、法属圭亚那、巴西、秘鲁乃至美国等^[4]。

此外，本种随人类移植而在非洲、亚洲、澳洲乃至大洋洲的热带区域归化，包括马达加斯加、华南等地都有引入种群^[4]。

参考文献

外部链接

• 維基物種中有關水茄的數據