'O lupo appennineco (Canis lupus italicus) è na suttospecie d'ô lupo ca vive 'int'ê ffureste e vosche 'e ll'Appennine. Ll'aumiento d'â populazzione 'e ll'urteme anne ll'ha purtato a culunizzà pure 'o settore uccidentale 'e ll'Arpe.
'O lupo appennineco è cchiù piccerillo 'e chello comune: 'o peso 'e n'asemprare ommo è 'e circa 20–35kg, pettramente chello 'e n'asemprare femmena è 'e circa 25–30kg. Pe' lluongo mesura attuorno 'e 120cm, tramente ll'autezza media è 'e circa 50–70cm. 'O pilo è grigge-marrone.
'A dieta d'ô lupo se cumpone 'e ungulate 'e grannezza media comm'ê cierve, camozze, capreole e daine ma pure 'e rudeture, lebbre e accussì via. A ll'Italia veneno accise ogne anno tante bbestie 'e allevamiento comm'ê ppecure, crape o jénghe, pure se cacche vota ll'auture 'e cheste accisiune songo 'e ccane furasteche ca viveno 'int'â nicchia eculoggeca d'ô lupo.
Nfino a ll'anne 70 d'ô Noveciento 'o lupo appennineco risecaje ll'astinzione tanto ca se cuntajeno attuorno 'e 100 asemprare pe' tutta ll'Italia. 'Ncapo 'o 1971 'o WWF nzieme c'ô Parco nazziunale 'e ll'Abruzzo, Lazzio e Mulise lanciaje 'a campagna nummenata Operazzione San Francisco p'â sarvauardia 'e ll'anemale.
Ogge chisto è presente 'ncopp'â tutta ll'estenzione 'e ll'Italia, da ll'Arpe â Calavria, cu' na populazzione 'e circa 1000 asemprare. 'O nummero maggiure 'e morre nce stanno 'int'a ll'Abruzzo, prencipalmente 'int'a ll'aria d'ô Parco nazziunale 'e ll'Abruzzo, Lazzio e Mulise e nfra 'o Parco nazziunale d'ô Gran Sasso e Muntagne d'â Laga, 'o Parco nazziunale d'â Majella, alle Marche 'int'ô Parco nazziunale d'ê Muntagne Sibbelline e, 'ncapâ Calavria, 'int'ô Parco nazziunale d''a Sila.
Ll'uneche reggiune 'e ll'Italia arró 'o lupo nun è mai scumparo songo Campania, Basilecata, Calavria e Abruzzo, vivenno 'int'ê ffureste 'e Muntagne Picentine-Muntagne Alburne, e rint'ê pparche d'ô Pullino, d'â Sila e 'e ll' Abruzzo.
'O lupo appennineco (Canis lupus italicus) è na suttospecie d'ô lupo ca vive 'int'ê ffureste e vosche 'e ll'Appennine. Ll'aumiento d'â populazzione 'e ll'urteme anne ll'ha purtato a culunizzà pure 'o settore uccidentale 'e ll'Arpe.
Ο ιταλικός λύκος (Canis lupus italicus), είναι ένα υποείδος του γκρίζου λύκου (Canis lupus) που ζει στην Ιταλική χερσόνησο και στις Γαλλικές Άλπεις. Ανήκει στην μεγάλη οικογένεια των Κυνιδών και στο γένος Κύων. Το είδος αυτό διαφέρει από τους άλλους ευρωπαϊκούς λύκους, γι' αυτό μερικοί το θεωρούν ως διακριτό είδος και όχι υποείδος του Γκρίζου λύκου.
Ο ιταλικός λύκος, ζυγίζει κατά μέσο όρο 25 - 35 κιλά. Έχει μήκος σώματος 110 - 148 εκατοστά και ύψος 50 - 70 εκατοστά. Το τρίχωμα του λύκου έχει χρώμα γκρι - καφέ, το εσωτερικό των ποδιών και της κοιλιάς είναι λευκό και τα μπροστινά πόδια και η πλάτη τους είναι μαύρη. Το μαύρο του χρώμα είναι μοναδικό χαρακτηριστικό του είδους, πράγμα σπάνια για τα άλλα υποείδη του γκρίζου λύκου. Οι ιταλικοί λύκοι ζουν σε ομάδες 2 - 7 λύκων.
Τρέφονται συνήθως με μικρά οπληφόρα. Στην περιοχή της Ιταλίας τρέφεται με ελάφια, κόκκινα ελάφια και αγριογούρουνα και στις Άλπεις με αγριοκάτσικα. Τρέφεται επίσης και με οικόσιτα ζώα όπως τα πρόβατα, οι κατσίκες και σπανιότερα με άλογα και αγελάδες. Λόγω του μικρού του μεγέθους, αποφεύγει να κυνηγήσει μεγάλου μεγέθους θηράματα.
Παλαιότερα, οι Ιταλικοί λύκοι ζούσαν σε ολόκληρη την Ιταλική χερσόνησο και την Σικελία. Σήμερα, οι Ιταλικοί λύκοι ζουν στα Απέννινα όρη, στην Καλαβρία, στην Λιγουρία, στις Δυτικές Άλπεις και στο Πεδεμόντιο. Παλαιότερα ομάδες Ιταλικών λύκων υπήρχαν και στην Ελβετία. Οι πληθυσμοί τους, υπολογίζονται στα 500 - 1000 άτομα. Ο πληθυσμός τους συνεχίζει να επεκτείνεται ειδικά στις Άλπεις.
Οι Ιταλικοί λύκοι, όπως και οι υπόλοιποι λύκοι ανέκαθεν έπεφταν θύματα των ανθρώπων. Παρ’ όλα αυτά, οι λύκοι έπαιζαν σημαντικό ρόλο στην μυθολογία και στον πολιτισμό των Ρωμαίων (βλέπε Ρωμύλος και Ρώμος) και απολάμβαναν την συμπάθεια των ανθρώπων. Λόγω του κυνηγιού, οι λύκοι αυτοί βρέθηκαν κοντά στην εξαφάνιση την δεκαετία του 1970. Το 1976, η Ιταλική κυβέρνηση αποφάσισε την προστασία του είδους. Εκείνη την περίοδο ζούσαν μόλις 100 λύκοι στην Ιταλία. Τα επόμενα χρόνια, οι λύκοι εξαπλώθηκαν σε διάφορα μέρη της Ιταλίας. Σημαντικός κίνδυνος για τους λύκους, αποτελεί και η ανάμειξή τους με οικόσιτους σκύλους, με αποτέλεσμα την δημιουργία υβριδίων.
Ο ιταλικός λύκος (Canis lupus italicus), είναι ένα υποείδος του γκρίζου λύκου (Canis lupus) που ζει στην Ιταλική χερσόνησο και στις Γαλλικές Άλπεις. Ανήκει στην μεγάλη οικογένεια των Κυνιδών και στο γένος Κύων. Το είδος αυτό διαφέρει από τους άλλους ευρωπαϊκούς λύκους, γι' αυτό μερικοί το θεωρούν ως διακριτό είδος και όχι υποείδος του Γκρίζου λύκου.
