Die Kuskpaling-familie (Ophidiidae) is 'n vis-familie wat hoort tot die orde Ophidiiformes. Daar is 46 genera met ongeveer 209 spesies wat hoort tot dié familie. Drie en twintig van die spesies kom aan die Suid-Afrikaanse kus voor.
Die familie se lywe is lank en loop na punt tot by die stert met die dorsale en anale vinne wat hier bymekaar kom. Die bekken vin ontbreek. Die skubbe is klein en die familie is ovipaar. Die grootte wissel van 16 cm tot 1.6 m. Die meeste spesies leef in diep water.
Die volgende genus en gepaardgaande spesies kom aan die Suid-Afrikaanse kus voor:
Die Kuskpaling-familie (Ophidiidae) is 'n vis-familie wat hoort tot die orde Ophidiiformes. Daar is 46 genera met ongeveer 209 spesies wat hoort tot dié familie. Drie en twintig van die spesies kom aan die Suid-Afrikaanse kus voor.
Ophidiidae és una família de peixos actinopterigis de l'ordre dels ofidiformes.
Aquesta família comprèn peixos abissals marins, incloent el peix que s'ha trobat a la més gran profunditat de tots els peixos, el Abyssobrotula galatheae, trobat a 8370 m a la fossa de Puerto Rico.[1]
L'espècie més gran és Lamprogrammus shcherbachevi, arribant a 2 m de llargada. Algunes espècies formen part de la pesca comercial, com Genypterus blacodes.
Aquesta família inclou quatre subfamílies:
N’hi ha 49 gèneres i 238 espècies:
Ophidiidae és una família de peixos actinopterigis de l'ordre dels ofidiformes.
Die Eingeweidefische (Carapidae) leben in tropischen und subtropischen Regionen von Atlantik, Pazifik und des Indischen Ozean in Tiefen bis 2000 Metern. Echiodon drummondii lebt auch in der Nordsee. Ihren deutschen Namen erhielten sie, da sich einige Arten in den Körperhöhlen von Wirbellosen verstecken.
Eingeweidefische sind aalartig, langgestreckt, der Körper ist schuppenlos und oft transparent. Rücken- und Afterflosse bilden Säume entlang der Ober- und Unterseite des am Ende zugespitzten Körpers, wobei die Flossenstrahlen der Afterflosse immer länger als die gegenüberliegenden Flossenstrahlen der Rückenflosse sind. Bauchflossen fehlen stets, die Brustflossen nur bei drei Arten der Gattung Encheliophis. Anus und Geschlechtsöffnung befinden sich sehr weit vorn, direkt hinter dem Kopf, unterhalb der Brustflossen, am Vorderende der Afterflosse. Die Kiemenöffnungen sind groß und reichen weit nach vorn, es gibt sechs bis sieben Kiemenreusen. Außer den Kiefern sind auch das Pflugscharbein und das Gaumenbein bezahnt. Eingeweidefische werden sieben bis 36 Zentimeter lang.
Eingeweidefische können frei (Echiodon, Eurypleuron) oder zusammen mit Seegurken, Seesternen, Muscheln oder Seescheiden als Kommensalen (Carapus, Onuxodon) oder eventuell als Parasiten (Encheliophis) leben.[1] Die Fische dringen mit dem Schwanz oder frontal zuerst in den Wirt ein und können auch paarweise in ihm leben.
Eingeweidefische fressen kleine Wirbellose und Fischbrut. Es ist umstritten, ob einige Arten, wie oft behauptet wird, die inneren Organe ihrer Wirte fressen.
Die Eier der Eingeweidefische sind pelagisch, die ebenfalls pelagischen Larven machen zunächst ein Vexillifer genanntes Stadium durch, bei dem sie einen langen, mit drei bis acht blattähnlichen Anhängen versehenen Fortsatz tragen. Das nächste Larvenstadium wird Tenuis genannt. Diese relativ lange Larvenform schmilzt von hinten nach vorne die Wirbelkörper ein[2] und nutzt die frei gewordenen Nährstoffe u. a. für die Bildung von Otolithen. Tenuislarven leben am Meeresboden, sie ähneln schon den ausgewachsenen Fischen. Der Kopf ist relativ zum Körper noch recht klein und die volle Körperlänge noch nicht erreicht. In diesem Stadium besiedeln Eingeweidefische ihren Wirt.
Die Eingeweidefische wurden 1867 durch den kubanischen Naturforscher Felipe Poey als eigenständiges Taxon eingeführt.[3] Sie werden heute meist als selbständige Familie geführt, ihre phylogenetische Stellung befindet sich aber innerhalb der Familie der Bartmännchen (Ophidiidae), weshalb sie von den Autoren einer von 2013 bis 2017 publizierten umfassenden Revision der Knochenfischsystematik mit dieser Familie synonymisiert wurden.[4] Dies hat sich bis heute aber nicht allgemein durchgesetzt.
Es gibt etwa 35 Arten in acht Gattungen und drei Unterfamilien:
In der Unterfamilie Carapinae sind die Brustflossen kürzer als die Kopflänge und haben 23 oder weniger Flossenstrahlen. Der Oberkiefer ist nicht protraktil (nicht vorstreckbar). Die Anzahl der Präcaudalwirbel (alle Wirbel außer Schwanzwirbel) liegt bei 17 bis 35.
Bei der Unterfamilie Pyramodontinae sind die Brustflossen so lang wie die Kopflänge und werden von 24 bis 30 Flossenstrahlen gestützt. Der Oberkiefer ist protraktil (vorstreckbar). Die Anzahl der Präcaudalwirbel liegt bei 12 bis 15.
Die einzige Art der Unterfamilie Tetragondacninae unterscheidet sich durch zahlreiche Merkmale, z. B. ihre Beschuppung von anderen Eingeweidefischen.
Die Eingeweidefische (Carapidae) leben in tropischen und subtropischen Regionen von Atlantik, Pazifik und des Indischen Ozean in Tiefen bis 2000 Metern. Echiodon drummondii lebt auch in der Nordsee. Ihren deutschen Namen erhielten sie, da sich einige Arten in den Körperhöhlen von Wirbellosen verstecken.
Карапус сымалдуулар (лат. Carapidae) — треска балыктарынын бир тукуму, буларга төмөнкү уруу жана түрлөр кирет: карапустар (уруу) (лат. Carapus), кызыл карапус (С. homei), Жер-Орто деңизинин карапусу (С. acus).
Карапус сымалдуулар (лат. Carapidae) — треска балыктарынын бир тукуму, буларга төмөнкү уруу жана түрлөр кирет: карапустар (уруу) (лат. Carapus), кызыл карапус (С. homei), Жер-Орто деңизинин карапусу (С. acus).
Pearlfish are marine fish in the ray-finned fish family Carapidae. Pearlfishes inhabit the tropical waters of the Atlantic, Indian, and Pacific Oceans at depths to 2,000 m (6,600 ft), along oceanic shelves and slopes. They are slender, elongated fish with no scales, translucent bodies, and dorsal fin rays which are shorter than their anal fin rays. Adults of most species live symbiotically inside various invertebrate hosts, and some live parasitically inside sea cucumbers. The larvae are free living.
Pearlfishes are slender, distinguished by having dorsal fin rays that are shorter than their anal fin rays. They have translucent, scaleless bodies reminiscent of eels. The largest pearlfish are about 50 cm (20 in) in length. They reproduce by laying oval-shaped eggs, about 1 mm in length.[2]
Pearlfishes are unusual in that the adults of most species live inside various types of invertebrates. They typically live inside clams, starfish, or sea squirts, and are simply commensal, not harming their hosts. However, some species are known to be parasitic on sea cucumbers, eating their gonads and living in their anal pores. Pearlfish usually live alone, or in pairs.[3]
Regardless of the habits of the adults, the larvae of pearlfish are free-living among the plankton. Pearlfish larvae can be distinguished by the presence of a long filament in front of their dorsal fins, sometimes with various appendages attached.[2]
The genera are divided into three major groupings based on their level of symbiosis:
Pearlfish are marine fish in the ray-finned fish family Carapidae. Pearlfishes inhabit the tropical waters of the Atlantic, Indian, and Pacific Oceans at depths to 2,000 m (6,600 ft), along oceanic shelves and slopes. They are slender, elongated fish with no scales, translucent bodies, and dorsal fin rays which are shorter than their anal fin rays. Adults of most species live symbiotically inside various invertebrate hosts, and some live parasitically inside sea cucumbers. The larvae are free living.
Los perleros son la familia Carapidae de peces marinos incluida en el orden Ophidiiformes, distribuidos por el océano Atlántico, Índico y Pacífico.[1] Su nombre deriva del griego: kara (cabeza) + apous (sin pies, por tener las aletas pélvicas situadas muy alto).[1]
Las aletas dorsal y anal se prolongan hasta la aleta caudal, como en el resto del orden, pero una característica distintiva de esta familia es que los radios de la aleta dorsal son más cortos que los opuestos radios de la aleta anal; el ano está situado muy cerca de la cabeza, con una amplia abertura de las agallas y sin espina en el opérculo; son peces sin escamas, con el cuerpo anguiliforme y normalmente translúcido.[1]
Existen es esta familia distintas formas de vida: unos son de vida libre -género Echiodon-, otros son comensales -Carapus y Onuxodon-, mientras que otros son parásitos -Encheliophis-, los cuales viven en el interior de hospedadores invertebrados (holoturias, moluscos bivalvos y estrellas de mar), muy extendidos por comunidades coralinas.[1] Esto probablemente les dio su nombre común, pues los buscadores de perlas debían encontrarlos en el interior de los bivalvos que abrían.
Habitan aguas de la plataforma continental y del talud continental desde 0 a 2000 metros de profundidad, en aguas tropicales y subtropicales entre los 65º de latitud norte y los 60 º de latitud sur.[1]
Existen 36 especies agrupadas en los 8 géneros siguientes:[2]
Los perleros son la familia Carapidae de peces marinos incluida en el orden Ophidiiformes, distribuidos por el océano Atlántico, Índico y Pacífico. Su nombre deriva del griego: kara (cabeza) + apous (sin pies, por tener las aletas pélvicas situadas muy alto).
Carapidae arrain ofidiformeen familia da, Atlantikoko, Indiako eta Ozeano Bareko ur tropikaletan bizi dena.[1].
FishBaseren arabera, familiak egun 36 espezie ditu, 8 generotan banaturik:[2]
Carapidae arrain ofidiformeen familia da, Atlantikoko, Indiako eta Ozeano Bareko ur tropikaletan bizi dena..
Ophidiidae arrain ofidiformeen familia da.[1]
Brotulinae azpifamilia
Brotulotaenilinae azpifamilia
Neobythitinae azpifamilia
Ophidiinae azpifamilia
Partanilkat (Ophidiidae) on runsaslajinen partanilkkakaloihin kuuluva kalaheimo. Heimon lajeja tavataan kaikista valtameristä.
Vanhimmat partanilkkoihin kuuluvien lajien fossiilit on ajoitettu tertiäärikauden varhaisvaiheille. Tällaisia sukuja ovat muun muassa Ampheristus ja Hoplobrotula. Nykyään heimossa elää lähteestä riippuen 209–222 lajia, jotka jaetaan 46–48 sukuun. Partanilkkojen heimo jaetaan neljään alaheimoon, jotka ovat Brotulinae, Brotulotaeniinae, Ophidiinae ja runsaslajisin Neobythitinae. Neobythitnae-alaheimo ei kuitenkaan ole monofyleettinen. Lajeja ovat muun muassa kapinpartanilkka (Genypterus capensis), rusopartanilkka (Genypterus blacodes) ja käärmepartanilkka (Ophidion barbatum).[1][2][3]
Partanilkat ovat kooltaan 10–200 cm. Pisimmistä lajeista kapinpartanilkka voi kasvaa 1,6 metriä ja Lamprogrammus shcherbachevi 2 metriä pitkäksi. Ruumiinmuodoltaan ne ovat pitkulaisia ja muistuttavat ankeriaita. Selkä- ja peräevät ovat pitkät ja yhtyneet pyrstöevään. Joillakin lajeilla rintaevät puuttuvat ja eräillä ne ovat kapeat. Brotulinae-alaheimon lajeilla on kuonossa viiksisäikeitä. Toisin kuin monilla muilla partanilkkakalojen heimoilla partanilkoilla on pienet suomut.[1][2][4]
Partanilkat ovat mereisiä kaloja ja lajeja tavataan Atlantin, Intian valtameren ja Tyynenmeren alueilta. Monet niistä elävät lähellä pohjaa melko matalissa vesissä, mutta heimoon kuuluu myös maailman syvimmällä elävä kala Abyssobrotula galatheae, joka on tavattu 8 370 metrin syvyydestä. Monet partanilkkalajit ovat tärkeitä kalastuksen kohteita.[1][2][4]
Partanilkat (Ophidiidae) on runsaslajinen partanilkkakaloihin kuuluva kalaheimo. Heimon lajeja tavataan kaikista valtameristä.
Les Carapidae forment une famille de poissons de l'ordre des Ophidiiformes. Bien qu'en grande partie abyssaux, certaines espèces vivent en symbiose ou bien parasitant des organismes littoraux comme des étoiles de mer ou des holothuries. Ces poissons peuvent rentrer par la bouche ou le cloaque de leurs hôtes pour s'y installer. Les Carapidea ont la particularité, une fois installés, de pouvoir produire des sons parfois audibles jusqu'à 50 m pour signaler leur présence ou simplement pour s'identifier[2].
Selon World Register of Marine Species (15 juin 2011)[3] :
Les Carapidae forment une famille de poissons de l'ordre des Ophidiiformes. Bien qu'en grande partie abyssaux, certaines espèces vivent en symbiose ou bien parasitant des organismes littoraux comme des étoiles de mer ou des holothuries. Ces poissons peuvent rentrer par la bouche ou le cloaque de leurs hôtes pour s'y installer. Les Carapidea ont la particularité, une fois installés, de pouvoir produire des sons parfois audibles jusqu'à 50 m pour signaler leur présence ou simplement pour s'identifier.
Hujke (Ophidiidae), porodica riba, zmijolikog oblika, iz reda Ophidiiformes (Hujovki) sa ukupno 50 rodova i 255 vrsta. Pripadaju isključivo morskim vrstama, a karakterizira ih četiri pipka ispod ustiju, te što su im i leđne i trbušne peraje spojene u jednu.
U hrvatskom jeziku dvije porodice riba nose ovo ime, hujke iz reda hujovki, i hujice ili hujke iz reda grgečki čiji je znanstveni naziv Ammodytidae.
Rasprostranjene su u sva tri oceana, jadranske vrste narastu do 20 centimetara, ali u tropskim područjima i do 200cm. (Lamprogrammus shcherbachevi). [1].
Hujke (Ophidiidae), porodica riba, zmijolikog oblika, iz reda Ophidiiformes (Hujovki) sa ukupno 50 rodova i 255 vrsta. Pripadaju isključivo morskim vrstama, a karakterizira ih četiri pipka ispod ustiju, te što su im i leđne i trbušne peraje spojene u jednu.
U hrvatskom jeziku dvije porodice riba nose ovo ime, hujke iz reda hujovki, i hujice ili hujke iz reda grgečki čiji je znanstveni naziv Ammodytidae.
Rasprostranjene su u sva tri oceana, jadranske vrste narastu do 20 centimetara, ali u tropskim područjima i do 200cm. (Lamprogrammus shcherbachevi). .
Strmorinci (Carapidae), porodica sitnih zmijolikih riba razreda Ophidiiformes. Ove ribice žive slobodno ili u komensalizmu te parazitski u nekim vrstama morskih organizama, kao što su trpovi nadalje u školjkama, koraljima, moruzgvama i morske morskim zvjezdačama. Ova porodica sastoji se od osam rodova[1] sa 35 vrsta[2].
U Jadranu žive dvije vrste Carapus acus ili dugohuljić (strmorinac vitki) i zubati strmorinac ili strmorinac trbušasti (Echiodon dentatus)[3]
Strmorinci (Carapidae), porodica sitnih zmijolikih riba razreda Ophidiiformes. Ove ribice žive slobodno ili u komensalizmu te parazitski u nekim vrstama morskih organizama, kao što su trpovi nadalje u školjkama, koraljima, moruzgvama i morske morskim zvjezdačama. Ova porodica sastoji se od osam rodova sa 35 vrsta.
U Jadranu žive dvije vrste Carapus acus ili dugohuljić (strmorinac vitki) i zubati strmorinac ili strmorinac trbušasti (Echiodon dentatus)
I Carapidae sono una famiglia di pesci ossei appartenenti all'ordine Ophidiiformes.
Questa famiglia è diffusa in tutti i mari e gli oceani tropicali e subtropicali, alcune specie sono diffuse anche in acque temperate fredde.
Nel mar Mediterraneo sono presenti tre specie:
Gran parte delle specie sono costiere ma si possono incontrare fino a 2000 metri di profondità. Comunissimi nelle barriere coralline.
I membri di questa famiglia sono caratterizzati dal corpo allungato e sottile, con estremità caudale molto fine ed appuntita. La bocca è grande e fornita di denti, anche gli occhi sono piuttosto grandi. L'apertura branchiale è ampia. L'ano è situato al termine della pinna anale, ovvero molto anteriormente, al di sotto delle pinne pettorali. La pinna dorsale e la pinna anale sono lunghe e si uniscono alla pinna caudale, che non è distinta. I raggi della pinna anale sono più lunghi di quelli della dorsale. Le pinne ventrali sono assenti, quelle pettorali sono presenti in molte specie. Il corpo è traslucido o trasparente.
Le specie più grandi misurano 30 cm di lunghezza massima.
Molti carapidi sono commensali o parassiti di svariati invertebrati bentonici costieri come echinodermi (oloturie e stelle di mare) o molluschi bivalvi. Ne esistono, come il galiotto dentato, anche a vita libera.
Si nutrono di invertebrati, le specie commensali o parassite anche di parti dell'organismo ospite.
Uova e larve sono pelagiche. Le larve attraversano due stadi prima di assumere l'aspetto definitivo, dapprima vexillifer, che porta sul dorso un'appendice dotata di espansioni laterali, poi tenuis, simile all'adulto ma sottilissima.
In passato attribuiti ai Gadiformes[1].
I Carapidae sono una famiglia di pesci ossei appartenenti all'ordine Ophidiiformes.
Brotulinės gyvatinės menkės (Ophidiidae) – brotulių (Ophidiiformes) būrio žuvų šeima. Kūnas unguriškas, iki 150 cm ilgio. Paplitusios vidutinio ir tropinio klimato vandenyse. Kelios rūšys yra verslinės.
Šeima skirstoma į 4 pošeimius. Iš viso yra 49 gentys ir 238 rūšys.
Brotulinės gyvatinės menkės (Ophidiidae) – brotulių (Ophidiiformes) būrio žuvų šeima. Kūnas unguriškas, iki 150 cm ilgio. Paplitusios vidutinio ir tropinio klimato vandenyse. Kelios rūšys yra verslinės.
Perlažuvinės (Carapidae) – brotulių (Ophidiiformes) būrio žuvų šeima. Paplitusios tropinio ir subtropinio klimato vandenyse. Gyvena net iki 2 km gelmėse. Išskiriamos trys skirtingos ekologinės grupės: laisvai gyvenančios, komensalai ir parazitai.
Šeimoje yra 7 gentys, 31 rūšis.
Perlažuvinės (Carapidae) – brotulių (Ophidiiformes) būrio žuvų šeima. Paplitusios tropinio ir subtropinio klimato vandenyse. Gyvena net iki 2 km gelmėse. Išskiriamos trys skirtingos ekologinės grupės: laisvai gyvenančios, komensalai ir parazitai.
Šeimoje yra 7 gentys, 31 rūšis.
De Ophidiidae (Nederlands: naaldvissen) zijn een familie van zeevissen uit de orde van naaldvisachtigen (Ophidiiformes). De naam komt uit het Oudgrieks, waarin ὄφις, ophis slang betekent en verwijst naar hun slangachtige uiterlijk. Ze worden onderscheiden van de Palingachtigen door hun buikvinnen die zijn ontwikkeld tot een gevorkt baarddraadachtig orgaan onder de bek.[2] De vissen worden aangetroffen in gematigde en tropische oceanen over de gehele wereld. De grootste soort, Lamprogrammus shcherbachevi, wordt twee meter lang, maar de meeste soorten zijn kleiner dan een meter. Op enkele soorten, waaronder de Roze koningsklip (Genypterus blacodes), wordt commercieel gevist.
De Ophidiidae (Nederlands: naaldvissen) zijn een familie van zeevissen uit de orde van naaldvisachtigen (Ophidiiformes). De naam komt uit het Oudgrieks, waarin ὄφις, ophis slang betekent en verwijst naar hun slangachtige uiterlijk. Ze worden onderscheiden van de Palingachtigen door hun buikvinnen die zijn ontwikkeld tot een gevorkt baarddraadachtig orgaan onder de bek. De vissen worden aangetroffen in gematigde en tropische oceanen over de gehele wereld. De grootste soort, Lamprogrammus shcherbachevi, wordt twee meter lang, maar de meeste soorten zijn kleiner dan een meter. Op enkele soorten, waaronder de Roze koningsklip (Genypterus blacodes), wordt commercieel gevist.
Wyślizgowate[2] (Ophidiidae) – rodzina morskich ryb wyślizgokształtnych (Ophidiiformes).
Ocean Atlantycki, Ocean Indyjski i Ocean Spokojny – strefa tropikalna, subtropikalna i umiarkowana.
Płetwy brzuszne przekształcone w wici pełniące funkcję narządu dotyku. Płetwa ogonowa połączona z grzbietową i odbytową. W odróżnieniu od karapowatych, ciało wyślizgowatych jest pokryte łuskami, promienie płetwy grzbietowej są dłuższe lub równe promieniom płetwy odbytowej, a w stadium larwalnym dotychczas nie stwierdzono tzw. vexillum. Maksymalną długość osiągają Genypterus capensis (do 1,6 m) i Lamprogrammus shcherbachevi (do 2 m).
Wyślizgowate prowadzą przydenny tryb życia w strefie litoralu. Mają rozwiniętą zdolność komunikacji akustycznej.
Rodzaje zaliczane do tej rodziny[3] są zgrupowane w podrodzinach Brotulinae (brotulowate[4]), Brotulotaeniinae, Neobythitinae i Ophidiinae:
Abyssobrotula — Acanthonus — Alcockia — Apagesoma — Barathrites — Barathrodemus — Bassogigas — Bassozetus — Bathyonus — Benthocometes — Brotula — Brotulotaenia — Cherublemma — Chilara — Dannevigia — Dicrolene — Enchelybrotula — Epetriodus — Eretmichthys — Genypterus — Glyptophidium — Holcomycteronus — Homostolus — Hoplobrotula — Hypopleuron — Lamprogrammus — Lepophidium — Leptobrotula — Leucicorus — Luciobrotula — Mastigopterus — Menziesichthys — Monomitopus — Neobythites — Neobythitoides — Ophidion — Otophidium — Parophidion — Penopus — Petrotyx — Porogadus — Pycnocraspedum — Raneya — Selachophidium — Sirembo — Spectrunculus — Spottobrotula — Tauredophidium — Thalassobathia — Typhlonus — Ventichthys — Xyelacyba
Wyślizgowate (Ophidiidae) – rodzina morskich ryb wyślizgokształtnych (Ophidiiformes).
Peixe-pérola ou peixe-palito é uma designação popular para peixes da família Carapidae. São peixes exclusivamente marinhos, de clima tropical e subtropical. Raramente são confundidos como enguias.[1]
Os peixes-pérola são alongados e não possuem escamas, com corpos translúcidos e raios da nadadeira dorsal, que são mais curtos do que os raios da nadadeira anal. Os adultos na maioria das espécies, vivem simbioticamente dentro de vários hospedeiros invertebrados, e alguns vivem parasiticamente dentro de pepinos-do-mar . As larvas são pelágicas e fazem parte do plâncton.[1]
São um pouco raros de se encontrar, porque os adultos na maioria das espécies vivem dentro de vários tipos de invertebrados. Eles normalmente vivem dentro de mariscos, estrelas-do-mar ou ascídias, mas comumente são encontrados vivendo dentro de pepinos-do-mar. A maioria das espécies não prejudicam seus hospedeiros. No entanto, algumas espécies são conhecidas por parasitarem pepinos do mar, que comem suas gônadas e vivem em seus poros anais. Os peixes-pérola geralmente vivem sozinhos ou em pares.[2][1]
São conhecidos 8 gêneros que pertencem à família família Carapidae (Peixes-pérola e Peixes-palito):[3]
Peixe-pérola ou peixe-palito é uma designação popular para peixes da família Carapidae. São peixes exclusivamente marinhos, de clima tropical e subtropical. Raramente são confundidos como enguias.
Os peixes-pérola são alongados e não possuem escamas, com corpos translúcidos e raios da nadadeira dorsal, que são mais curtos do que os raios da nadadeira anal. Os adultos na maioria das espécies, vivem simbioticamente dentro de vários hospedeiros invertebrados, e alguns vivem parasiticamente dentro de pepinos-do-mar . As larvas são pelágicas e fazem parte do plâncton.
Підродина Brotulinae
Підродина Brotulotaenilinae
Підродина Neobythitinae
Підродина Ophidiinae
Підродина Brotulinae
Рід BrotulaПідродина Brotulotaenilinae
Рід BrotulotaeniaПідродина Neobythitinae
Рід Abyssobrotula Рід Acanthonus Рід Alcockia Рід Apagesoma Рід Barathrites Рід Barathrodemus Рід Bassogigas Рід Bassozetus Рід Bathyonus Рід Benthocometes Рід Dannevigia Рід Dicrolene Рід Enchelybrotula Рід Epetriodus Рід Eretmichthys Рід Glyptophidium Рід Holcomycteronus Рід Homostolus Рід Hoplobrotula Рід Hypopleuron Рід Lamprogrammus Рід Leptobrotula Рід Leucicorus Рід Luciobrotula Рід Mastigopterus Рід Monomitopus Рід Neobythites Рід Neobythitoides Рід Penopus Рід Petrotyx Рід Porogadus Рід Pycnocraspedum Рід Selachophidium Рід Sirembo Рід Spectrunculus Рід Spottobrotula Рід Tauredophidium Рід Typhlonus Рід Ventichthys Рід XyelacybaПідродина Ophidiinae
Рід Cherublemma Рід Chilara Рід Genypterus Рід Lepophidium Рід Ophidion Рід Otophidium Рід Parophidion Рід RaneyaOphidiidae
Ошибневые[1] (лат. Ophidiidae) — семейство лучепёрых рыб из отряда ошибнеобразных. Имеют голое или покрытое чешуёй, сильно вытянутое тело. Брюшные плавники есть или отсутствуют. Непарные плавники большей частью соединены с хвостовым в одну непрерывную оторочку.
В состав семейства включают 4 подсемейства, 50 родов и 258 видов[2]:
Ошибневые (лат. Ophidiidae) — семейство лучепёрых рыб из отряда ошибнеобразных. Имеют голое или покрытое чешуёй, сильно вытянутое тело. Брюшные плавники есть или отсутствуют. Непарные плавники большей частью соединены с хвостовым в одну непрерывную оторочку.
鼬魚科(Ophidiidae),又名蛇鳚科,為輻鰭魚綱鼬魚目的一科,為海生硬骨魚。其名稱來自希臘語 ophis ,意思是“蛇”,用來指他們鰻魚樣的外表。但是通過腹鰭可以很容易地將它們與鰻形目的魚區分出來,前者的腹鰭發展成了分叉的魚鬚,而真正的鰻魚基本上腹鰭發育都不完善,有些甚至已經消失了。[1]
發現於全世界的溫帶和熱帶海域,基本上生活在2,000米(6,600英尺)深的海底。其中的神女底鼬鳚被報導發現於波多黎各海溝8,370米(27,460英尺)深處。[2]
其下最大的種是希氏软鼬鳚,長度可達2米(6.6英尺),不過大多數中都長不過一米。與其近親深海鼬鱼科的魚不同,鼬魚科的魚是卵生的,生活在海表面的浮游生物之間。[2]
其下的一些種還被用於商業用途,最著名的是羽鼬鳚。
鼬魚科下分50個屬,如下:
鼬魚科(Ophidiidae),又名蛇鳚科,為輻鰭魚綱鼬魚目的一科,為海生硬骨魚。其名稱來自希臘語 ophis ,意思是“蛇”,用來指他們鰻魚樣的外表。但是通過腹鰭可以很容易地將它們與鰻形目的魚區分出來,前者的腹鰭發展成了分叉的魚鬚,而真正的鰻魚基本上腹鰭發育都不完善,有些甚至已經消失了。
發現於全世界的溫帶和熱帶海域,基本上生活在2,000米(6,600英尺)深的海底。其中的神女底鼬鳚被報導發現於波多黎各海溝8,370米(27,460英尺)深處。
其下最大的種是希氏软鼬鳚,長度可達2米(6.6英尺),不過大多數中都長不過一米。與其近親深海鼬鱼科的魚不同,鼬魚科的魚是卵生的,生活在海表面的浮游生物之間。
其下的一些種還被用於商業用途,最著名的是羽鼬鳚。
숨이고기과(Carapidae)는 첨치목에 속하는 조기어류 물고기 과이다.[1] 대서양과 인도양 그리고 태평양의 수심 2000m 깊이의 열대 수역에서 발견된다. 몸은 가늘고 길며, 비늘이 없고 투명하다. 등지느러미가 뒷지느러미보다 짧다. 성체가 되면, 대부분의 종은 다양한 무척추동물 숙주 사이에서 공생하며 살아가며, 일부는 해삼 몸 안에서 기생한다. 유충은 자유 유영을 한다.
숨이고기과는 다음과 같이 분류한다.[1]