Die Bodenschnecken (Cecilioididae, syn. Ferussaciidae) sind eine Familie aus der Unterordnung der Landlungenschnecken (Stylommatophora). Es sind meist kleine Schnecken, die im Boden leben. Einige Arten dieser Gruppe sind blind, d. h. haben die Augen reduziert.
Die Gehäuse sind hoch, schlank und meist klein (wenige Millimeter bis max. 18 mm). Die Schale ist dünn, glatt und glänzend, häufig sogar durchscheinend bis transparent. Die Öffnung ist oval bis birnenförmig. Die Tiere können sich ganz in das Gehäuse zurückziehen. Die Tiere legen meist wenige, sehr große, kalkschalige Eier, aus den nach wenigen Tagen die fertigen Jungen schlüpfen (ovovivipar).
Die Familie kommt weltweit in den gemäßigten und warmen Breiten vor; der Verbreitungsschwerpunkt ist im Mediterrangebiet. Die Tiere leben meist unterirdisch in den Lückensystemen des Bodens und in Geröllfeldern, Felsspalten und Höhlen. Viele der unterirdisch lebenden Formen sind blind. Sie ernähren sich von verrottendem Pflanzenmaterial.
Die Familie der Bodenschnecken wird zur Überfamilie Achatinoidea gerechnet. Die Familie ist in fast allen älteren Arbeiten als Ferussaciidae Bourguignat, 1883 (oder auch Ferrussaciidae, basierend auf der Falschschreibweise Ferrussacia) zu finden. Der Name Ferussaciidae (oder Ferrussaciidae) ist jedoch ein jüngeres Synonym zum älteren Namen Cecilioididae.
Die Bodenschnecken (Cecilioididae, syn. Ferussaciidae) sind eine Familie aus der Unterordnung der Landlungenschnecken (Stylommatophora). Es sind meist kleine Schnecken, die im Boden leben. Einige Arten dieser Gruppe sind blind, d. h. haben die Augen reduziert.
Ferussaciidae is a family of air-breathing land snails, terrestrial pulmonate gastropod mollusks in the superfamily Achatinoidea.[3][4]
This family has no subfamilies.[3] The family name Ferussaciidae is from 1883 and therefore it is more recent than the family name Cecilioididae Mörch, 1864. However, the latter has been declared as a nomen oblitum because it had not been used for over 100 years. Ferussaciidae has been declared a nomen protectum.[3]
The distribution of Ferussaciidae includes Africa to Europe and the Near East, tropical Americas, Hawaii and tropical Asia.[1]
Cecilioides sommeri is the family's oldest fossil record, dating from the Middle Paleocene of Brazil (Itaboraí Basin).[5]
In this family, the number of haploid chromosomes lies between 26 and 30 (according to the values in this table).[6]
Genera within the family Ferussaciidae include: (The following unreferenced, unchecked genera are probably from Schileyko (1999))
Ferussaciidae is a family of air-breathing land snails, terrestrial pulmonate gastropod mollusks in the superfamily Achatinoidea.
This family has no subfamilies. The family name Ferussaciidae is from 1883 and therefore it is more recent than the family name Cecilioididae Mörch, 1864. However, the latter has been declared as a nomen oblitum because it had not been used for over 100 years. Ferussaciidae has been declared a nomen protectum.
Ferussaciidae zijn een familie van weekdieren uit de klasse van de Gastropoda (slakken).
De volgende geslachten zijn bij de familie ingedeeld:
Ferussaciidae zijn een familie van weekdieren uit de klasse van de Gastropoda (slakken).
Bezoczkowate (Ferussaciidae) – rodzina ślimaków trzonkoocznych (Stylommatophora), obejmująca około 150 gatunków lądowych, często ślepych, o muszli małej, wysokości około 5 mm, wrzecionowatej, błyszczącej i szklistej[2].
Występują w wielu regionach świata (Afryka, Europa, strefa tropikalna Ameryki i Azji). W zapisie kopalnym znane są z górnego eocenu[3]. W Polsce występuje 1 przedstawiciel tej rodziny: bezoczka podziemna (Cecilioides acicula)[2]. Żyją pod ziemią.
W obrębie rodziny Ferussaciidae wyróżniono rodzaje[3]:
Rodzajem typowym rodziny jest Ferussacia.
Bezoczkowate (Ferussaciidae) – rodzina ślimaków trzonkoocznych (Stylommatophora), obejmująca około 150 gatunków lądowych, często ślepych, o muszli małej, wysokości około 5 mm, wrzecionowatej, błyszczącej i szklistej.
Występują w wielu regionach świata (Afryka, Europa, strefa tropikalna Ameryki i Azji). W zapisie kopalnym znane są z górnego eocenu. W Polsce występuje 1 przedstawiciel tej rodziny: bezoczka podziemna (Cecilioides acicula). Żyją pod ziemią.
W obrębie rodziny Ferussaciidae wyróżniono rodzaje:
Calaxis Cecilioides Coilostele Conollya Cryptazeca Ferussacia Hohenwartiana SculptiferussaciaRodzajem typowym rodziny jest Ferussacia.
Bezočkovité (Ferussaciidae) sú čeľaď slimákov, radu pľúcnatých ulitníkov. Ich ulita je šidlovitá, malá (asi 5 mm), obústie je jednoduché ostré, mäkkýš je bez očí. Prvý závit je normálny, alebo tvorí max. 1/2 veľkosti ulity. Slimáky majú takmer vždy dva páry tykadiel.
V teplých oblastiach žije pomerne lokálne bezočka ihlovitá (Cecilioides acicula). Tento malý slepý mäkkýš vedie polosubteránny spôsob života (krtince, nory, zemné dutiny a pod.).
Bezočkovité (Ferussaciidae) sú čeľaď slimákov, radu pľúcnatých ulitníkov. Ich ulita je šidlovitá, malá (asi 5 mm), obústie je jednoduché ostré, mäkkýš je bez očí. Prvý závit je normálny, alebo tvorí max. 1/2 veľkosti ulity. Slimáky majú takmer vždy dva páry tykadiel.
V teplých oblastiach žije pomerne lokálne bezočka ihlovitá (Cecilioides acicula). Tento malý slepý mäkkýš vedie polosubteránny spôsob života (krtince, nory, zemné dutiny a pod.).
Латинское название Ferussaciidae Tryon, 1866 syn.
Cecilioididae Mörch, 1864
Ferussaciidae — семейство небольших или среднего размера лёгочных земляных (англ.)русск. улиток подотряда Стебельчатоглазые (Stylommatophora).
В этом семействе количество гаплоидных хромосом лежит между 26 и 30[1].
Виды семейства встречаются от Африки до Европы и Ближнего Востока, в тропической Америке, на Гавайях и в тропической Азии[2].
В семействе не выделяют подсемейств[3]. Название Ferussaciidae более современное, но было объявлено как nomen protectum (англ.)русск., а Cecilioididae было объявлено как nomen protectum (англ.)русск., поскольку оно не использовалось более 100 лет[3].
Ferussaciidae — семейство небольших или среднего размера лёгочных земляных (англ.)русск. улиток подотряда Стебельчатоглазые (Stylommatophora).