Qarasol (lat. Vimba vimba) — Şüaüzgəclilər yarımsinfinə, Çəkikimilər fəsiləsinə daxil olan balıq növü.
Növün daxilinə aşağıdakı növlər daxildir[1]:
60 sm uzunluğa, 3 kq çəkiyə sahib olur. Maksimal yaşam müdddəti 17 ildir.
Əti ağ rəngdə olur və olduqca dadlıdır. Bu səbəbdən qiymətli sənaye balığı hesab edilir. Sürüləmə dövrü may-iyun ayları baş tutur. Vətəgələrdə belə yetişdirilir. Rusiyanın Orlov vilayətinin Qırmızı kitabına daxil edilmişdir[2].
|url= value (kömək). М. 2006. səh. 224—225. ISBN 5-85382-229-2. Qarasol (lat. Vimba vimba) — Şüaüzgəclilər yarımsinfinə, Çəkikimilər fəsiləsinə daxil olan balıq növü.
Növün daxilinə aşağıdakı növlər daxildir:
Vimba vimba carinata (Pallas, 1814) — Kiçikqaradəniz qarasolu, Azov və Qara dəniz sularında yaşayır. Vimba vimba persa (Pallas, 1814) — Xəzər qarasolu, Xəzər dənizində yayılmışdır. Vimba vimba tenella (Nordmann, 1840) — Kiçik qarasol, Qara dəniz sularında yaşayır Vimba vimba vimba (Linnaeus, 1758), Şimal və Baltik dənizi sularında yayılmışdır.60 sm uzunluğa, 3 kq çəkiyə sahib olur. Maksimal yaşam müdddəti 17 ildir.
Əti ağ rəngdə olur və olduqca dadlıdır. Bu səbəbdən qiymətli sənaye balığı hesab edilir. Sürüləmə dövrü may-iyun ayları baş tutur. Vətəgələrdə belə yetişdirilir. Rusiyanın Orlov vilayətinin Qırmızı kitabına daxil edilmişdir.
Vimba vimba és una espècie de peix de la família dels ciprínids i de l'ordre dels cipriniformes.
Menja invertebrats i plantes.[6]
A Rússia és depredat per Esox lucius.[7][8]
És un peix bentopelàgic i de clima temperat (10 °C-20 °C).[6][9]
Es troba a Euràsia: conques de la Mar Bàltica, la Mar d'Azov, la Mar Negra i la Mar Càspia, així com l'Europa Occidental (incloent-hi Escandinàvia).[10][6][11][12][13][14][15][16][17][18][19][20][21][22][23][24][25]
Podoustev říční (Vimba vimba; L., 1758) je kaprovitá ryba, která se vyskytuje v Arménii, Ázerbájdžánu, Bělorusku, Bulharsku, Česku, Estonsku, Finsku, Francii, Gruzii, Íránu,Litvě, Lotyšsku, Maďarsku, Moldávii, Německu, Nizozemí, Polsku, Rakousku, Rumunsku, Rusku, Slovensku, Srbsku a Černé Hoře, Švédsku, Švýcarsku, Turecku a Ukrajině. Hřbet je namodrale šedý, boky a břicho jsou stříbřité. Pro nezaměnitelné zakončení rypce bývá také někdy nazývána podoustev nosák. Ryby dorůstají 1 - 3 kg, až 50 cm. Nejčastěji bývá ulovena ve věku 7 - 10 let.
V květnu opouštějí Baltské moře (kam se vrátily z řek za potravou) a plují do Němenu a jeho přítoků, aby se tam vytřely. V Litvě se ryba jmenuje žiobris a je to tam významná ryba. Asi 30 % ulovených podouství pochází z Němenu (nebo jeho přítoků, ale tam je většinou chráněná a je zde časté pytláctví). V Polsku je nejhojnější v povodí řeky Visly. V době tření se vyskytuje v parmovém pásmu. V Čechách je hojná například na Berounce, dále se vyskytuje ve Vltavě, Otavě (pod Pískem) a v Ohři, v některých moravských řekách.
Obrázky, zvuky či videa k tématu podoustev říční ve Wikimedia Commons
Podoustev říční (Vimba vimba; L., 1758) je kaprovitá ryba, která se vyskytuje v Arménii, Ázerbájdžánu, Bělorusku, Bulharsku, Česku, Estonsku, Finsku, Francii, Gruzii, Íránu,Litvě, Lotyšsku, Maďarsku, Moldávii, Německu, Nizozemí, Polsku, Rakousku, Rumunsku, Rusku, Slovensku, Srbsku a Černé Hoře, Švédsku, Švýcarsku, Turecku a Ukrajině. Hřbet je namodrale šedý, boky a břicho jsou stříbřité. Pro nezaměnitelné zakončení rypce bývá také někdy nazývána podoustev nosák. Ryby dorůstají 1 - 3 kg, až 50 cm. Nejčastěji bývá ulovena ve věku 7 - 10 let.
V květnu opouštějí Baltské moře (kam se vrátily z řek za potravou) a plují do Němenu a jeho přítoků, aby se tam vytřely. V Litvě se ryba jmenuje žiobris a je to tam významná ryba. Asi 30 % ulovených podouství pochází z Němenu (nebo jeho přítoků, ale tam je většinou chráněná a je zde časté pytláctví). V Polsku je nejhojnější v povodí řeky Visly. V době tření se vyskytuje v parmovém pásmu. V Čechách je hojná například na Berounce, dále se vyskytuje ve Vltavě, Otavě (pod Pískem) a v Ohři, v některých moravských řekách.
Die Zährte (Vimba vimba), auch Rußnase genannt, ist ein autochthoner Schwarmfisch, der innerhalb der Familie der Karpfenfische (Cyprinidae) zur Gattung Vimba gehört.
Der schlanke, als Speisefisch genutzte Fisch wird etwa 20 bis 35 cm, seltener auch bis 50 cm lang, 5 bis 10 cm hoch und wiegt 700 bis 1.000 g. Er hat einen gestreckten, seitlich schwach abgeflachten Körper. Die Kopfspitze ist nasenartig verlängert und trägt eine schwarze Färbung, was dem Fisch den umgangssprachlichen Namen Rußnase verleiht.
Das Maul der Zährte ist hufeisenförmig gebogen und unterständig, die Unterlippe ist ohne Hornränder ausgebildet und die Schlundzähne stehen einreihig. Die Augen sind relativ groß. Die Rückenflosse ist 11- oder 12-strahlig, wovon 3 Strahlen als Stachel ausgebildet sind, und die Afterflosse 19- bis 25-strahlig inklusive 3 Stacheln. Die stark konkave Schwanzflosse ist 19-strahlig. Charakteristisch für diesen Fisch sind die scharfen Kielschuppen hinter der Rückenflosse. Entlang der Seitenlinie besitzt er etwa 53 bis 61 Schuppen.
Der Rücken der Zährte ist dunkelgrau bis bläulich, während die Flanken heller und meist rötlich getönt sind und silbern glänzen. Der Bauch ist orangefarben bis silberweiß. Brust-, Bauch- und Afterflossen sind gelblich mit rötlich getönter Basis.
Die Zährte lebt gesellig – teils als Stand-, teils als Wanderform – vor allem am Grund langsam fließender Unterläufe der großen Flüsse, die in die Nordsee, die Ostsee, das Schwarze und das Kaspische Meer münden. Im Norden sind sie bis Südfinnland und Südschweden verbreitet, in Dänemark fehlt sie. Gelegentlich kommt sie auch im Brackgewässer vor.
In der stillen Uferzone suchen sie nach Nahrung, diese besteht hauptsächlich aus Insektenlarven und anderen Kleintieren, wie Muscheln, Würmern und Schnecken. Aber auch pflanzliche Nahrung wird genommen.
In der Laichzeit, von Mitte April bis Ende Juli, unternehmen die Zährten eine Laichwanderung flussaufwärts bis in die Barbenregion. Währenddessen verfärben sich die Männchen – sie haben dann einen schwarzen Kopf und eine bis zur Seitenlinie schwarze Körperoberseite. Die Bauchseite ist bis zum Maul hin orangefarben bis rot. Brust-, Bauch und Afterflossen leuchten ebenfalls orangefarben bis rötlich, während Rücken- und Schwanzflossen sich dann schwarz bis blauschwarz verfärben.
In flachen kiesigen oder pflanzenreichen Uferbereichen laichen die Zährten ab. Die Eiablage erfolgt zumeist nachts und von Mal zu Mal, insgesamt werden 80.000 bis 300.000 klebrige Eier von ø 1,4 mm auf sandiges oder kiesiges Substrat abgelegt, wo sie haften bleiben. Nachdem das Männchen den Laich besamt hat, kehren die Zährten wieder in ihre angestammten Heimatgewässer zurück. Die Larven leben ebenfalls am Boden.
Laut IUCN wird die Zährte international als „nicht gefährdet“ geführt.
Die Zährte (Vimba vimba), auch Rußnase genannt, ist ein autochthoner Schwarmfisch, der innerhalb der Familie der Karpfenfische (Cyprinidae) zur Gattung Vimba gehört.
Brzóna (Vimba vimba) - rëba z rodzëznë karpiowatëch. Czedës wiele tich rib żëło w Pùcczi Hôwindze, nôsnôdszi òbéńdze Gduńsczi Hôwindżi w Bôłce.
Vimbu (Vimba vimba) on särgikaloin heimoh kuului kala.
Kalan livvinkieline nimi on muokattu täh artikkelih niškoi kalan suomenkielizes nimespäi vimpa, kudai mustoittau samal sen tiedehellistygi nimie.
Vimbu (Vimba vimba) on särgikaloin heimoh kuului kala.
Vimba vimba, called also the vimba bream,[2] vimba,[2] zanthe,[2] or zarte,[1] is a European fish species in the family Cyprinidae. It largely lives in the sea but makes an annual migration up-river each year to breed.
The vimba bream was at one time classified as a bream as it also has a long anal fin, but has now been placed in a different genus. Its body is not as deep as that of the bream. It also resembles the asp but its mouth is small and behind the snout whereas the asp has a large mouth with the lower jaw protruding. This species grows to about 25 to 45 centimetres (9.8 to 17.7 in) with a weight of up to 2 kilograms (4.4 lb). The scales are small and there are about sixty of them along the lateral line. This fish is a deep bluish-green on the dorsal surface and silvery along the flanks. The eyes are yellow and the pectoral and pelvic fins have reddish-yellow bases. The colouring becomes more vivid in the breeding season and males may have the operculum, base of the fins and the belly turn orange.[3]
Vimba vimba is distributed in fresh waters and in brackish estuaries of rivers draining to the Caspian Sea, Black Sea and Baltic Sea, and in the North Sea basin in the Elbe and Ems drainages. There are records from Armenia, Austria, Azerbaijan, Belarus, Bulgaria, Czech Republic, Estonia, Finland, France, Georgia, Germany, Hungary, Iran, Latvia, Lithuania, Moldova, the Netherlands, Poland, Romania, Russia, Serbia and Montenegro, Slovakia, Sweden, Switzerland, Turkey, North Macedonia, and Ukraine.
The vimba bream is a semi-anadromous fish, which migrates from brackish water to rivers for spawning. Permanently fresh-water populations exist as well. In the Baltic Sea the species is distributed up to 62°-63° N in Sweden and Finland.
Vimba breams move in small shoals along the sea coast, feeding on invertebrates which they pick from the seabed, and the eggs of other fish. They leave the sea in May or June, swimming upriver to spawn in fast-moving tributaries with stony or gravelly bases and little vegetation. The males prepares several areas of riverbed on which the females deposit batches of eggs.[3] In Lithuania, there is a festival each year along the shore of the Neman River to celebrate the arrival of the fish.
Vimba vimba, called also the vimba bream, vimba, zanthe, or zarte, is a European fish species in the family Cyprinidae. It largely lives in the sea but makes an annual migration up-river each year to breed.
Vimba vimba es una especie de peces de la familia Cyprinidae en el orden de los Cypriniformes.
Come invertebrados y plantas.
En Rusia es depredado por Esox lucius .
Es un pez de agua dulce y de clima templado. (10 °C-20 °C).
Se encuentra en Eurasia: cuencas del mar Báltico, mar de Azov, el mar Negro y el mar Caspio, así como en Europa Occidental (incluyendo Escandinavia).
Vimba vimba es una especie de peces de la familia Cyprinidae en el orden de los Cypriniformes.
Vimb (Vimba vimba) on karpkalaliste seltsi kuuluv kala. Eesti keeles on kala nimetatud ka vimmaks.
Vimb meenutab välisehituselt latikat, kuid tema keha on madalam. Vimb kasvab harilikult 20–35 cm pikkuseks, harvem kuni 50 cm. Tal on suhteliselt sihvakas keha, mis on külgedelt lamenenud, suu alaseisune, silmad suhteliselt suured. Värvuselt on küljed hõbedased kuni kollakad, selg mustjaspruun kuni sinakas ja kõhualune valge.
Vimb on levinud Põhja-, Lääne-, Musta- ja Kaspia merega ühenduses olevates jõgedes, samuti riimveelises rannikumeres.
Eestis on vimb levinud rannikumeres ja Peipsi järves, kust kevaditi siirdub massiliselt jõgedesse kudema.
Vimb (Vimba vimba) on karpkalaliste seltsi kuuluv kala. Eesti keeles on kala nimetatud ka vimmaks.
Vimb meenutab välisehituselt latikat, kuid tema keha on madalam. Vimb kasvab harilikult 20–35 cm pikkuseks, harvem kuni 50 cm. Tal on suhteliselt sihvakas keha, mis on külgedelt lamenenud, suu alaseisune, silmad suhteliselt suured. Värvuselt on küljed hõbedased kuni kollakad, selg mustjaspruun kuni sinakas ja kõhualune valge.
Vimb on levinud Põhja-, Lääne-, Musta- ja Kaspia merega ühenduses olevates jõgedes, samuti riimveelises rannikumeres.
Eestis on vimb levinud rannikumeres ja Peipsi järves, kust kevaditi siirdub massiliselt jõgedesse kudema.
Vimba vimba Vimba generoko animalia da. Arrainen barruko Actinopterygii klasean sailkatzen da, Cyprinidae familian.
Vimba vimba Vimba generoko animalia da. Arrainen barruko Actinopterygii klasean sailkatzen da, Cyprinidae familian.
Vimpa (Vimba vimba) on särkikalojen heimoon kuuluva vaelluskala, joka Suomessa elää murtovedessä ja nousee jokiin kutemaan toukokuun alkupuolella.
Vimpa kasvaa korkeintaan 40 senttimetrin pituiseksi ja kilon painoiseksi. Kutuasussa koiraan selkäpuoli on tumman siniharmaa ja vatsa kellertävä. Vimman erottaa lahnasta sen turpeasta nokkamaisesta yläleuasta. Muita vimpaa jonkin verran muistuttavia suomalaisia kalalajeja ovat seipi, siika, sorva, särki, säyne, toutain ja turpa.
Vimpa on eurooppalainen kala, jonka levinneisyys rajoittuu maanosan itäosaan. Esiintymisalue ulottuu Elbestä ja Tonavasta Kaspianmereen lännestä laskeviin jokiin. Itämeren, Kaspianmeren ja Mustanmeren vimpakannat ovat toisistaan erillään, ja Kaspianmeren vimpa luetaankin omaksi alalajikseen. Suomessa vimpa nousee satunnaisesti Perämereenkin laskeviin jokiin, mutta sen vakiintunut levinneisyys ulottuu Isojokeen saakka. Jokien patoaminen rajoittaa sen nousua useisiin jokiin.
Vimpa on aiemmin ollut Suomessa silmälläpidettävä laji, mutta runsastumisen myötä sen luokitus on muutettu vuonna 2010[2]. Kanta romahti 1900-luvun jälkipuolella vesien saastumisen ja jokien patoamisen takia. Esimerkiksi Vantaanjoessa sen elpymiseen ovat vaikuttaneet joen puhdistuminen ja Vanhankaupunginkoskeen tehdyt muutokset. Siellä kutevia vimpoja on useita tuhansia.[3]
Vimman on kerrottu olevan erityisen hanakka karkaamaan liistekatiskasta, kun se on kyennyt päällään "purastamaan" aukkoja pyydyksen seinään.[4]
Vimpa (Vimba vimba) on särkikalojen heimoon kuuluva vaelluskala, joka Suomessa elää murtovedessä ja nousee jokiin kutemaan toukokuun alkupuolella.
Vimba vimba
La vimbe (Vimba vimba) ou brème de la mer Noire est un poisson d'Europe centrale, nordique et orientale, et du nord du Proche-Orient. On le trouve dans des rivières de première et seconde catégories de l'est de la France où elle est très rare. Elle est signalée en Alsace sur des documents anciens jusque dans les années 1950. Le poisson a été repéré en 2005 au barrage du canal de la Bruche au lieu-dit « Le Canal » lors d'un dénombrement de Saumon. Le signalement de ce poisson a été fait par l'association "Saumon Rhin" et les AAPPMA locales.
Son aire naturelle s'étend du bassin de l'Elbe à l'Ouest au bassin du Don à l'Est, et du bassin du Danube au Sud au bassin de la mer Baltique au Nord (jusqu'en Finlande). Elle est également présente naturellement en Anatolie, en Ciscaucasie et Transcaucasie, et autour de la mer Caspienne jusqu'en Iran, mais elle est absente de la majeure partie du bassin de la Volga. Elle est introduite dans le bassin du Rhin.
Vimba vimba, noto in italiano come vimba, abramide russo o con il nome tedesco di zahrte, è un pesce d'acqua dolce e salmastra appartenente alla famiglia dei Cyprinidae.
È diffuso in tutto il bacino del Danubio, compresi tutti i suoi affluenti, nell'Europa orientale ad Ovest fino all'Elba e ad Est fino all'intera Russia europea. È inoltre presente nelle acque salmastre del Mar Baltico, del Mar Nero, del Mar Caspio e del Mar d'Azov e nei loro tributari, comprese Svezia e Finlandia meridionali.
Vive nel corso inferiore dei fiumi (Zona dell'Abramis brama) e, talvolta e per una parte dell'anno, nelle acque salmastre degli estuari. Preferisce fondi fangosi e correnti lente.
Il corpo è fusiforme e leggermente compresso lateralmente, la mascella superiore è sporgente fino ad assumere la forma di un naso, questa sporgenza è morbida, a differenza dei pesci del genere Chondrostoma in cui le labbra sono cornee. Il "naso" può essere più o meno accentuato a seconda delle popolazioni. La bocca è rivolta verso il basso. Il lobo inferiore della pinna caudale è più lungo del superiore. Per il resto è un ciprinide abbastanza tipico.
La livrea è argentea con dorso grigio e fianchi con riflessi rosati o giallastri, il ventre bianco. Le pinne sono grigie. La livrea nuziale è molto vistosa: nera, su fianchi e dorso e rosso sangue sul ventre.
Nel periodo riproduttivo (marzo-luglio) la specie effettua migrazioni risalendo i corsi d'acqua fino a zone con fondi pietrosi e acque basse dove avviene la deposizione. Le uova aderiscono alle piante ed ai ciottoli e si schiudono dopo alcuni giorni. Lo sviluppo delle larve è poco noto.
Si nutre di invertebrati bentonici come insetti, larve, molluschi e crostacei.
La specie è insidiata con lenze di vario tipo e reti, le carni sono considerate buone anche se ricche di spine. È particolarmente apprezzato in Russia.
Vimba melanops (Heckel, 1837 è una specie affine che vive nella zona sudorientale d'Europa (Grecia nordorientale, Turchia europea, Bulgaria, Macedonia) dove frequenta le acque correnti dell'alto corso dei fiumi. Si distingue da V. vimba, oltre che per l'areale totalmente separato, anche per la livrea nuziale del maschio, bianca con una larga striscia nera sui fianchi.
Vimba vimba, noto in italiano come vimba, abramide russo o con il nome tedesco di zahrte, è un pesce d'acqua dolce e salmastra appartenente alla famiglia dei Cyprinidae.
Paprastasis žiobris, žiobris (Vimba vimba) – karpžuvių žuvis, priklausanti karpinių (Cyprinidae) šeimai.
Kūnas 30-50 cm ilgio, vidutinio aukščio, plokščiais šonais. Sveria iki 3 kg. Nugara melsvai pilka, šonai ir pilvas sidabriški. Žvynai stambūs.
Neršia gegužės-birželio mėnesiais upių rėvose, sraunumose ant žvirgždėto ir akmenuoto dugno. Per nerštą žiobrių pelekai tampa raudoni ar oranžiniai, nugara pajuoduoja, pilvo vidurys parausta, patinų kūnas ir galva pasidengia baltomis karpomis.
Žiobriai minta moliuskais, vėžiagyviais, vabzdžių lervomis, kartais ir dumbliais. Jaunikliai maitinasi planktonu.
Lietuvoje dažna verslinė žuvis. Paprastai sugaunama 7-10 metų, 24-30 cm. Nerštui iš Baltijos jūros migruoja į upes, o maitintis iš upių migruoja į jūrą. Dėl Kauno hidroelektrinės žiobriai nebepasiekia savo įprastų nerštaviečių Nemuno aukštupio ir vidurupio baseine, o migruoja tik į žemupio baseino upes[1].
Paprastasis žiobris, žiobris (Vimba vimba) – karpžuvių žuvis, priklausanti karpinių (Cyprinidae) šeimai.
Kūnas 30-50 cm ilgio, vidutinio aukščio, plokščiais šonais. Sveria iki 3 kg. Nugara melsvai pilka, šonai ir pilvas sidabriški. Žvynai stambūs.
Neršia gegužės-birželio mėnesiais upių rėvose, sraunumose ant žvirgždėto ir akmenuoto dugno. Per nerštą žiobrių pelekai tampa raudoni ar oranžiniai, nugara pajuoduoja, pilvo vidurys parausta, patinų kūnas ir galva pasidengia baltomis karpomis.
Žiobriai minta moliuskais, vėžiagyviais, vabzdžių lervomis, kartais ir dumbliais. Jaunikliai maitinasi planktonu.
Lietuvoje dažna verslinė žuvis. Paprastai sugaunama 7-10 metų, 24-30 cm. Nerštui iš Baltijos jūros migruoja į upes, o maitintis iš upių migruoja į jūrą. Dėl Kauno hidroelektrinės žiobriai nebepasiekia savo įprastų nerštaviečių Nemuno aukštupio ir vidurupio baseine, o migruoja tik į žemupio baseino upes.
Vimba (Vimba vimba) ir sapalu dzimtas (Leuciscidae) zivs, kas, lai arī mājo upēs, tomēr galvenokārt uzturas jūrā, upju grīvās un to tuvumā, nārstot dodas upēs, daudzus kilometrus uz augšu pret straumi. Tā sastopama Eiropā un Rietumāzijā.[1]
Vimba mājo Baltijas, Ziemeļu, Marmora, Melnās un Kaspijas jūrās un to upju baseinos. Zviedrijā un Somijā sastopama līdz 63° ziemeļu paralēlei. Marmora jūras baseinā tā mājo uz dienvidiem līdz Menderesai un Egirdira ezeram, bet uz austrumiem līdz Kizilirmakas baseinam.[1] Vimba ir kādreiz dzīvojusi arī Krimā, bet mūsdienās Krimas upēs izmirusi. Introducēta Reinā.[1]
Latvijā vimba sastopama atklātās jūras un Rīgas līča piekrastēs, jūrā tieši ietekošās upēs un to pietekās, kā arī piejūras ezeros. Vismaz kopš 1970. gada tiek mākslīgi pavairota. Vimba ir ielaista arī Pļaviņu un Rīgas ūdenskrātuvēs.[2] Baltijas reģionā nozvejo apmēram 150 t vimbu, Latvijā 50—100 t gadā. Upēs makšķernieku lomos vimba galvenokārt ir pavasarī, pārējos gadalaikos retāk.[2]
Vimba ir vidēji liela zivs, kuras garums var sasniegt 60 cm, svars 3,6 kg, lai gan visbiežāk tās garums ir ap 20 cm.[1][2] Latvijā vimba ir līdz 50 cm garumam un sver ne vairāk par 1,5 kg.[2] Tās ķermenis ir samērā slaids, no sāniem nedaudz saplacināts. Mute vērsta uz leju. Mugura zilganpelēka, sāni un vēders sudrabains. Krūšu spuras, vēdera spuras un anālā spura pie pamatnes dzeltenīga, pirms nārsta kļūst sarkanīga.[2] Pirms nārsta tēviņiem uz galvas izveidojas arī nārsta kārpiņas un vēders reizēm kļūst koši oranžīgs.[2][3] Abiem dzimumiem mugura kļūst gandrīz melna, bet sāni dzeltenīgi.[3] Salīdzinot ar citām karpu dzimtas zivīm, vimbai ir smalkas zvīņas, un gar sāna līniju tās ir apmēram 57—63. Acu varavīksnenes dzeltenas.[3] Rīkles zobi vienā rindā.[2]
Vimbai līdzīgs ir plaudis, ar kuru vimba kādreiz tika klasificēta vienā ģintī. Abām sugām ir gara anālā spura, bet plauža ķermenis ir plakanāks, mugura augstāk izcelta. Vimbai līdzīga ir arī salate jeb meža vimba, bet vimbas mute ir daudz mazāka un atrodas zem samērā izteikta, noapaļota purna. Toties salatei mute ir liela, apakšžoklim izlienot uz priekšu. Purna daļa vimbai ir līdzīga ar sīgu, bet vimbai nav tauku spuras, kas ir sīgai.[3]
Vimbai ir populācijas, kas dzīvo tikai saldūdenī, tomēr lielākā daļa mājo viegli sāļos ūdeņos un saldūdenī tikai nārsto. Tā uzturas nelielos baros gar jūras krastu, lielās un vidēji lielās upēs.[1] Daļa jūrā dzīvojošo vimbu upju lejtecēs ienāk jau rudenī un tur pārziemo, bet citas ienāk upēs tikai pavasarī. Pēc nārsta atgriežas jūrā. Vairums mazuļu uzturas upēs vienu gadu, bet daļa divus gadus. Vimbai ir novērota līdz 865 km tāla migrācija, tās pārvietošanās ātrums ir 25 km diennaktī.[2] Vimba barojas galvenokārt ar dažādiem bezmugurkaulniekiem (moluskiem un kukaiņu kāpuriem) un zooplanktonu, kuru vimba uzlasa no grunts.[1][2]
Dzimumgatavība vimbai iestājas 2—11 gadu vecumā, sasniedzot 12—31 cm garumu. Latvijā tā nobriest 5—7 gadu vecumā.[2] Vimba jūru pamet maijā vai jūnijā, kad ūdens sasniedz 10—30°C, un dodas pa upēm uz augšu, lai nārstotu seklās un ātri plūstošās upēs ar akmeņainu grunti un nedaudz augiem.[1][2] Tēviņš nārsta vajadzībām izveido nelielas iedobes, kurās mātīte iznērš ikrus.[3] Auglība 9—300 tūkst. ikru, raksturīgs porciju nārsts 2—3 piegājienos ar 11—20 dienu starplaiku. Kopējais nārsta ilgums 16—83 dienas. Parasti ar vienu mātīti nārsto 2—5 tēviņi. Ikri sākumā pielīp pie akmeņiem, oļiem, augiem un cita substrāta, bet pēc neilga laika nobirst uz grunts, to attīstība ilgst 2—10 dienas, atkarībā no ūdens siltuma.[2] Vimba var sasniegt 17 gadu vecumu.[2]
Vimba (Vimba vimba) ir sapalu dzimtas (Leuciscidae) zivs, kas, lai arī mājo upēs, tomēr galvenokārt uzturas jūrā, upju grīvās un to tuvumā, nārstot dodas upēs, daudzus kilometrus uz augšu pret straumi. Tā sastopama Eiropā un Rietumāzijā.
De blauwneus (Vimba vimba) is een vis die van oorsprong uit Oost-Europa komt. Deze vis is algemeen in België en een aantal malen in de Nederlandse rivieren gesignaleerd.
De blauwneus wordt tot 50 cm lang. Hij komt voor in rivieren tot in de delta’s waar het water brak kan zijn. Voor de voortplanting trekt de blauwneus de rivier op om in ondiep water tussen de waterplanten of in een kiezelbed in mei tot juli kuit te zetten.
De blauwneus neemt in aantal toe in de Duitse wateren. De verwachting is gerechtvaardigd dat hij vaker in de Benelux gezien zal worden.
De blauwneus (Vimba vimba) is een vis die van oorsprong uit Oost-Europa komt. Deze vis is algemeen in België en een aantal malen in de Nederlandse rivieren gesignaleerd.
Multimedia w Wikimedia Commons 
Hasło w Wikisłowniku Certa[3] (Vimba vimba) – gatunek anadromicznej ryby z rodziny karpiowatych (Cyprinidae).
Zlewiska Morza Północnego na wschód od Renu, Bałtyckiego, Azowskiego, Czarnego i Kaspijskiego oraz jeziora Ładoga i Pejpus. Na północy sięga do południowej Szwecji i Finlandii. Żyje w dolnych partiach wolno płynących rzek oraz w przybrzeżnych wodach morskich. Przebywa w głębokiej wodzie ponad twardym dnem. Na tarło podejmuje dalekie nieraz wędrówki w górę rzek docierając do krainy lipienia.
Długość do 50 cm (zazwyczaj 30–40 cm). Ciało wydłużone, mocno bocznie spłaszczone, na brzuchu pozbawiony łusek kil, na grzbiecie przed płetwą grzbietową również pozbawiony łusek rowek. Otwór gębowy miękki, o grubych wargach, brzuszny położony w dolnej części wystającego pyska. Płetwa ogonowa głęboko wcięta, jej górny płat jest dłuższy niż dolny. Grzbiet szarawoniebieski, boki srebrzyste, brzuch biały, tęczówka szarobrązowa. płetwy parzyste i odbytowa żółtawe lub czerwonawe. W okresie tarła grzbiet i boki stają się prawie czarne, a spód ciała pomarańczowy lub żółty. U samców występuje wysypka tarłowa.
Żywi się zooplanktonem, larwami ochotkowatych, małżoraczkami, gąbkami, ślimakami, małżami, racicznicami, ikrą oraz glonami. W czasie wędrówek tarłowych żeruje bardzo słabo.
Forma wędrowna dojrzałość płciową uzyskuje od 3 roku życia w górskich dopływach Wisły, formy niewędrowne dojrzałość płciową osiągają w wieku 7–8 lat. Do odbycia tarła potrzebuje wody o głębokości około 50 cm, przepływie rzędu 1 m/s i twardym dnie. Tarło jest porcyjne, zaczyna się w maju przy temperaturze około 15 °C, a kończy w lipcu. Samica składa około 100 tys. ziaren ikry. Wylęg po 3–6 dniach, po tygodniu zaczyna swobodnie pływać, ułuszczenie przy długości 2 cm. W wieku 5 lat certa ma około 20 cm i około 300 g, w wieku 10 lat 30 cm i 0,5 kg.
W Polsce certa miała bardzo duże znaczenie gospodarcze, jednak zabudowa rzek i nadmierne połowy spowodowały drastyczny spadek jej pogłowia. Na wschodzie posiada jeszcze dość duże znaczenie. Wędkarze łowią ją na spławik oraz metodą gruntową.
Wędkarski rekord wagowy: 1,74 kg przy 51 cm długości(1979)[4]
Podgatunkiem certy występującym na obszarze zlewiska Morza Czarnego i Morza Azowskiego jest rybiec[3] (Vimba vimba carinata)m, nazywany też certą czarnomorsko-azowską[3].
Na terenie Polski obowiązują[5]:
Certa (Vimba vimba) – gatunek anadromicznej ryby z rodziny karpiowatych (Cyprinidae).
Vimba vimba é uma espécie de peixe actinopterígeo da família Cyprinidae.
Pode ser encontrada nos seguintes países: Arménia, Austrália, Azerbaijão, Bielorrússia, Bulgária, República Checa, Eslováquia, Estónia, Finlândia, França, Geórgia, Alemanha, Hungria, Irão, Letónia, Lituânia, Moldávia, Países Baixos, Polónia, Roménia, Rússia, Sérvia, Suécia, Suíça, Turquia e Ucrânia.
Vimba vimba é uma espécie de peixe actinopterígeo da família Cyprinidae.
Pode ser encontrada nos seguintes países: Arménia, Austrália, Azerbaijão, Bielorrússia, Bulgária, República Checa, Eslováquia, Estónia, Finlândia, França, Geórgia, Alemanha, Hungria, Irão, Letónia, Lituânia, Moldávia, Países Baixos, Polónia, Roménia, Rússia, Sérvia, Suécia, Suíça, Turquia e Ucrânia.
Morunașul (Vimba vimba) este un pește bentopelagic anadrom dulcicol sau salmastricol, cu o lungime de 20–30 cm (maximal 50 cm) și o greutatea de 500-600 g (maximal 1,4 kg), din familia ciprinidelor, din apele mari curgătoare (fluvii) sau stătătoare (lacuri și limanuri) cu suprafață mare, din bazinul hidrografic al Mării Negre (inclusiv în România și Republica Moldova), Mării Azov, Mării Marmara, Mării Caspice, Mării Baltice și Mării Nordului. Poate trăi 15-17 ani. Are corpul alungit, ușor comprimat lateral, cu linia spatelui și abdomenului arcuite și este acoperit cu solzi mărunți. Capul este mic cu gura inferioară (subterminală), semilunară, protractilă, cu buze subțiri. Botul foarte prelungit înainte. Ochiul mijlociu. Înotătoarea dorsală se inseră cu puțin înapoia înotătoarelor ventralelor. Înotătoarea caudală lungă, bifurcată. Coloritul corpului este cenușiu-verzui sau cenușiu-albăstrui, cu o nuanță albăstruie pe spate, iar pe laturi și abdomen alb-argintiu. Înotătoarea anală stropită pe margini cu puncte negre. Se hrănește cu insecte, viermi, crustacee, moluște, mai rar cu plante acvatice. Depune icre cleioase pe funduri tari sau pe alge acvatice, în aprilie-iunie. Are o foarte mare valoare economică. Carnea gustoasă și grasă. Se consumă proaspăt, sărat și afumat.
Morunașul (Vimba vimba) este un pește bentopelagic anadrom dulcicol sau salmastricol, cu o lungime de 20–30 cm (maximal 50 cm) și o greutatea de 500-600 g (maximal 1,4 kg), din familia ciprinidelor, din apele mari curgătoare (fluvii) sau stătătoare (lacuri și limanuri) cu suprafață mare, din bazinul hidrografic al Mării Negre (inclusiv în România și Republica Moldova), Mării Azov, Mării Marmara, Mării Caspice, Mării Baltice și Mării Nordului. Poate trăi 15-17 ani. Are corpul alungit, ușor comprimat lateral, cu linia spatelui și abdomenului arcuite și este acoperit cu solzi mărunți. Capul este mic cu gura inferioară (subterminală), semilunară, protractilă, cu buze subțiri. Botul foarte prelungit înainte. Ochiul mijlociu. Înotătoarea dorsală se inseră cu puțin înapoia înotătoarelor ventralelor. Înotătoarea caudală lungă, bifurcată. Coloritul corpului este cenușiu-verzui sau cenușiu-albăstrui, cu o nuanță albăstruie pe spate, iar pe laturi și abdomen alb-argintiu. Înotătoarea anală stropită pe margini cu puncte negre. Se hrănește cu insecte, viermi, crustacee, moluște, mai rar cu plante acvatice. Depune icre cleioase pe funduri tari sau pe alge acvatice, în aprilie-iunie. Are o foarte mare valoare economică. Carnea gustoasă și grasă. Se consumă proaspăt, sărat și afumat.
Ogrica tudi sivka (znanstveno ime Vimba vimba) je evropska sladkovodna riba iz družine pravih krapovcev (Ciprinidae)-
Ogrica ima visoko, bočno močno stisnjeno telo s podolgovato glavo s podstojnimi usti, ki se zožujejo v značilen »gobček«. Luske so pri ogrici različne velikosti, pri glavi so drobne, ob pobočnici pa velike. Po zgornji strani telesa je ogrica sivo-modre barve, enake barve sta tudi hrbtna in repna plavut, ostale pa so rumenkaste barve, le ob korenu so temnejših odtenkov. Ob drsti postane zgornja stran skoraj povsem črna, plavuti in škržni poklopci pa postanejo živo oranžne barve.
Ogrica spolno dozori v tretjem ali četrtem letu starosti, drsti pa se od marca do aprila v podobnem okolju kot podust, torej v čistih predelih rečne struge, kjer ni mulja ali peska. V času drsti se, sicer samotarska riba, združuje v velike jate. Samica odlaga lepljive ikre (od 80.000 do 300.000) na rečna tla.
Ogrica zraste do 50 cm (običajno le med 20 in 30 cm) in lahko doživi do 15 let. Njena glavna hrana so razni talni nevretenčarji.
Življenjsko okolje ogrice so srednji tokovi rek (mrenski ali ploščičev pas) ali čista jezera. Razširjena je od porečja Elbe na zahodu pa vse do Kaspijskega jezera na vzhodu. Na severu je razširjena do južne Švedske in Finske in na jugu do donavskega in vardarskega porečja, vendar le v rekah, ki se izlivajo v Črno morje. Pri nas naseljuje Savo, Dravo, Muro, Krko, Kolpo ter Sotlo in dele Ljubljanice.
Ogrica tudi sivka (znanstveno ime Vimba vimba) je evropska sladkovodna riba iz družine pravih krapovcev (Ciprinidae)-
Vimma (Abramis vimba) är en art i familjen karpfiskar.
Vimman har mer långsmal kropp än braxen och björknan. Den når vanligtvis en längd mellan 25 och 30 centimeter, i sällsynta fall upp till 50 centimeter. Fisken blir 5 till 10 centimeter hög och väger mellan 700 och 1 000 gram. Munnen är förlängd och liknar en näsa. Ögonen är jämförelsevis stora. Ryggfenan har 11 till 12 strålar och den tredje strålen bildar en tagg. Analfenan har 19 till 25 strålar inklusive 3 taggar. Stjärtfenan har en typisk inbuktning och 19 strålar. Längs sidolinjen finns 53 till 63 fjäll.
Vimman är silverfärgad med röda fenbaser. Under leken byter hanen färg och får svart kropp med orangeröd mage. Bröst, buken och analfenan är gulaktiga.
Arten förekommer i grupper på bottnen av långsamt flytande stora floder som mynnar i Nordsjön, Östersjön, Svarta havet och Kaspiska havet. I norr finns den i södra Finland och södra Sverige men den saknas i Danmark. Vimman stannar antingen alltid i samma flodområde eller utför vandringar. Ibland finns arten i bräckt vatten.
Födan är smådjur som maskar, insektslarver, musslor och snäckor. Bytet hittas i närheten av strandlinjen. Ibland äter vimman vegetariska ämnen.
Under lektiden som ligger mellan april och slutet av juni utför vimman vandringar mot flodens strömning. Rommen och sädesvätskan avsöndras i grunda zoner som kan ha mycket växtlighet. Äggläggningen sker alltid nattetid och i flera faser. En hona lägger sammanlagt 80 000 till 300 000 klibbiga ägg med en diameter av 1,4 millimeter. Efter parningsleken vandrar de vuxna fiskarna tillbaka. Larverna utvecklas på flodbottnen.
I vissa delar av artens levnadsområde blev vimman sällsynt och det infördes därför fångstförbud. Nu har arten återhämtat sig och inskränkningarna för fiske har tagits bort. Enligt IUCN är arten inte hotad.
Vimmans svenska namn (med äldre form vimba), varav även det vetenskapliga namnet, tros vara ett lån från finska vimpa. Dialektalt kallas den även för strävling, särta och ådragare.[3]
Wikimedia Commons har media som rör Vimma.
Eğrez balığı (Vimba vimba), sazangiller (Cyprinidae) familyasına ait bir tatlısu balığı türü.
20 ila 30 cm uzunluğa varabilir ve ırmakların alt kısımlarında (denize akan kısımı) yaşamayı tercih eder. Avrupa'nın atlantik okyanusuna akan, karadenize ve Hazar denizine akan ırmakların alt kısımlarında bulunur. Üst dudağı öne çıkıktır ve bir burunu andırır.
Eğrez balığı büyük ırmakların yavaş akan alt kısımlarında, ve bazen bu ırmakların denize aktığı bölgelerde tuzu az olan deniz suyunda da bulunur. Su böceklerinin kurtlarından ve diğer küçük hayvanlarla beslenir.
Üreme zamanlarında, yani Mayıs ve Ağustos ayı arasında yumurtlamak için ırmakların üst kısımlarına kadar çıkarlar ve hatta bu ırmaklara akan derelerede girerler.
Wikimedia Commons'ta Eğrez balığı ile ilgili çoklu ortam belgeleri bulunur. 
Wikispecies'te Eğrez balığı ile ilgili detaylı taksonomi bilgileri bulunur. Eğrez balığı (Vimba vimba), sazangiller (Cyprinidae) familyasına ait bir tatlısu balığı türü.
20 ila 30 cm uzunluğa varabilir ve ırmakların alt kısımlarında (denize akan kısımı) yaşamayı tercih eder. Avrupa'nın atlantik okyanusuna akan, karadenize ve Hazar denizine akan ırmakların alt kısımlarında bulunur. Üst dudağı öne çıkıktır ve bir burunu andırır.
Eğrez balığı büyük ırmakların yavaş akan alt kısımlarında, ve bazen bu ırmakların denize aktığı bölgelerde tuzu az olan deniz suyunda da bulunur. Su böceklerinin kurtlarından ve diğer küçük hayvanlarla beslenir.
Üreme zamanlarında, yani Mayıs ve Ağustos ayı arasında yumurtlamak için ırmakların üst kısımlarına kadar çıkarlar ve hatta bu ırmaklara akan derelerede girerler.
Тіло цієї риби помірно видовжене, досить високе, стиснуте з боків. Рот маленький, нижній. Рило довге, м'ясисте. За спинним плавцем є вкритий лускою кіль. Спинний бік темно-сірий, попелястий з синюватим або зеленкуватим вилиском, боки сірувато-сріблясті, черево сріблясто-біле або біле. Спинний і хвостовий плавці сірі, всі інші безбарвні, іноді світло-сірі, блідно-жовті. Під час розмноження верхня третина тіла робиться майже чорною, боки темно-сріблястими, черево білим з червоним, оранжевим або яскраво жовтим вилиском, спинний і хвостовий плавці чорними, всі інші плавці червоними або оранжевими, у самців голова, спина і боки вкриваються дрібними конічними білуватими роговими горбками[1]. Рибець є напів-анадромних видом, який мігрує з солонуватої води в річки на нерест. Також існують постійні прісноводні популяції, які переважно живуть на ділянках з помірно швидкою і швидкою течією, чистою водою і піщаним, піщано-гальковим або кам'янистим дном. Найбільша довжина тіла до 50 см, зазвичай 20 — 30 см, маса 800 — 900 г, живе до 10 — 12 років
Живе у прісних водах басейнів Балтійського, Чорного, Північного, Каспійського морів. Як вселенець відзначається в басейні річки Рейн. У басейні Балтійського моря, у таких країнах як Швеція та Фінляндія, вид поширений до 62°-63°N.
У басейнах Чорного й Азовського морів живуть підвиди: Рибець азово-чорноморський (V. vimba carinata), Рибець малий (V. vimba tenella), Рибець дніпровський (V. vimba vimba infranatio borysthenica Velykochatjko), Рибець-лобач (V. vimba vimba natio bergi Velykochatjko). Рибця малого деякі автори[2] виділяють як вид V. tenella (Nordmann, 1840).
У Литві риба покидає Балтійське море в травні, і входить в річку Німан на нерест. Ікра відкладається на мілководді. Кожен рік люди які живуть на березі цієї річки влаштовують фестиваль на честь рибця.
Молодь живиться планктоном, поступово переходячи на бентос. Дорослі споживають преважно бентосну їжу — червів, личинок комах, молюсків, ракоподібних, водорості, вищу водну рослинність, іноді ікру й дрібних риб.
Статевої зрілості досягає у віці 3-4 роки та при довжині тіла 17-20 см. Нерест порційний, з квітня до липня. Ікра клейка, відкладається на каміння у місцях із швидкою течією.
Цінний за смаковими якостями, жирність м'яса до 12 — 27%. В Україні повсюдно скорочується чисельність цього виду. В основному через зарегульований стік річок і знищення реофільних ділянок. В Середньому Дніпрі певний час вважався зниклим. Зараз зрідка трапляється в уловах-рибалок любителів по всій території України, в тому числі у басейні Середнього Дніпра[3]
Vimba vimba (Linnaeus, 1758)
Охранный статус
Рыбе́ц, или сырть[1] (лат. Vimba vimba) — вид лучепёрых рыб из семейства карповых.
В составе вида выделяют подвиды по местам обитания[2]:
Достигает длины 60 см и массы 3 кг, максимальный возраст — 17 лет.
Мясо рыбца белое и вкусное, реализуется в вяленом и копчёном виде.
Ценная промысловая рыба. Промысел ведётся в период нерестового хода в мае—июне. Черноморского рыбца ловят в бассейне реки Дон, реки Кубань и в Азовском море.
Занимаются воспроизводством рыбца на рыбоводных заводах.
Занесён в Красную книгу Орловской области[3].
Рыбе́ц, или сырть (лат. Vimba vimba) — вид лучепёрых рыб из семейства карповых.
В составе вида выделяют подвиды по местам обитания:
Vimba vimba carinata (Pallas, 1814) — малый черноморский рыбец, бассейны Чёрного и Азовского море Vimba vimba persa (Pallas, 1814) — каспийский рыбец, бассейн Каспийского моря Vimba vimba tenella (Nordmann, 1840) — малый рыбец, бассейн Чёрного моря Vimba vimba vimba (Linnaeus, 1758) — сырть, бассейны Северного и Балтийского морейДостигает длины 60 см и массы 3 кг, максимальный возраст — 17 лет.
Мясо рыбца белое и вкусное, реализуется в вяленом и копчёном виде.
Ценная промысловая рыба. Промысел ведётся в период нерестового хода в мае—июне. Черноморского рыбца ловят в бассейне реки Дон, реки Кубань и в Азовском море.
Занимаются воспроизводством рыбца на рыбоводных заводах.
Занесён в Красную книгу Орловской области.
文鯿（学名：Vimba vimba）为輻鰭魚綱鯉形目鲤科的其中一種，分布於歐亞大陸，本魚背鰭硬棘3枚；背鰭軟條8至9枚；臀鰭硬棘3枚；臀鰭軟條16至22枚，體長可達50公分，棲息於河的中下游，屬底层食泥鱼，以泥沙及泥沙里的小鱼为食，可做為食用魚，肉味鲜美。屬鲷类，是一种淡水鲷鱼，虽叫文鳊，但不屬于鳊类。
这是一篇與鯉形目相關的小作品。你可以通过编辑或修订扩充其内容。 
