Ar meilh melen, pe meilh lammer, (Liza aurata) a zo ur pesk mor.
La llissa galta-roja, llissaura, llíssera, llisa galta-roig, galti-roig o galta roig (Liza aurata) és un peix teleosti de la família dels mugílids i de l'ordre dels perciformes.[1]
Té lloc durant la tardor.
Es nodreix de petits invertebrats, d'algues i de matèria orgànica.
És litoral de poca fondària principalment a fons fangosos i sorrencs fins als 10 m. També pot aparèixer a aigües salabroses i a l'interior de ports. No aguanta bé les variacions brusques de temperatura, per això prefereix la mar abans que els estuaris i albuferes, ja que en aquests indrets les variacions són brusques.
Es troba a les costes de l'Atlàntic oriental (des d'Escòcia i Noruega fins a Cap Verd) i Senegal, de la Mar Mediterrània i de la Mar Negra.[2]
És gregari i forma bancs que neden per superfície contra corrent. És eurihalí (resisteix variacions de salinitat).
Hi ha altres llisses com la llíssera (Liza ramada) que és molt semblant i té una taca negra a la base de les pectorals, l'espai jugular ample i el preorbitari no tapa el maxil·lar. La llissa agut (Liza saliens) també és molt semblant i es diferencia per tindre l'espai jugular estret.
La llissa galta-roja, llissaura, llíssera, llisa galta-roig, galti-roig o galta roig (Liza aurata) és un peix teleosti de la família dels mugílids i de l'ordre dels perciformes.
Pysgodyn sy'n byw yn y môr ac mewn dŵr croyw ac sy'n perthyn i deulu'r Mugilidae ydy'r hyrddyn aur sy'n enw gwrywaidd; lluosog: hyrddod aur (Lladin: Liza aurata; Saesneg: Golden grey mullet).
Mae ei diriogaeth yn cynnwys Ewrop ac mae i'w ganfod ar adegau yn aberoedd ac arfordir Cymru.
Ar restr yr Undeb Rhyngwladol dros Gadwraeth Natur (UICN), caiff y rhywogaeth hon ei rhoi yn y dosbarth 'Lleiaf o Bryder' o ran niferoedd, bygythiad a chadwraeth.[1]
Pysgodyn sy'n byw yn y môr ac mewn dŵr croyw ac sy'n perthyn i deulu'r Mugilidae ydy'r hyrddyn aur sy'n enw gwrywaidd; lluosog: hyrddod aur (Lladin: Liza aurata; Saesneg: Golden grey mullet).
Mae ei diriogaeth yn cynnwys Ewrop ac mae i'w ganfod ar adegau yn aberoedd ac arfordir Cymru.
Ar restr yr Undeb Rhyngwladol dros Gadwraeth Natur (UICN), caiff y rhywogaeth hon ei rhoi yn y dosbarth 'Lleiaf o Bryder' o ran niferoedd, bygythiad a chadwraeth.
Die Gold-Meeräsche (Liza aurata) ist eine Art der Meeräschen, die im Nordostatlantik, der Nordsee sowie dem Mittelmeer und dem Schwarzen Meer anzutreffen ist.
Die Gold-Meeräsche hat einen für die Meeräschen charakteristischen langgestreckten, spindelförmigen Körper und erreicht eine Körperlänge von durchschnittlich 50[1] und maximal 70 Zentimetern bei einem Gewicht von maximal 2,9 Kilogramm.[2] Der oberseits abgeflachte Kopf besitzt ein endständiges Maul. Wie die Dünnlippige Meeräsche besitzt sie im Gegensatz zur Dicklippigen Meeräsche keine vergrößerte Oberlippe und auch keine Ausstülpungen (Papillen). Der Rücken ist graublau, die Flanken sind silbergrau gefärbt und besitzen mehrere feine dunkle Längslinien. Charakteristisch ist ein markanter goldener Fleck auf den Kiemendeckeln.[1]
Meeräschen besitzen zwei Rückenflossen, die erste hat 4 harte Flossenstrahlen und die zweite einen harten und 7 bis 8 weiche, die Afterflosse 3 harte und 9 weiche Flossenstrahlen. Die Bauchflossen sind brustständig.[1]
Die Gold-Meeräsche ist im nordöstlichen Atlantik von Norwegen und der Nordsee bis nach Westafrika im Bereich des Senegal sowie um die Kapverdischen und Kanarischen Inseln anzutreffen. Außerdem lebt sie im Mittelmeer sowie im Schwarzen Meer.[1][2]
Meeräschen leben als ausgesprochene Schwarmfische im küstennahen Bereich, wobei sie gelegentlich auch in Lagunen und Flussmündungen eindringen. Sie sind dabei im Sommer vor allem im Bereich der Oberfläche anzutreffen und weiden bodennah Aufwuchsalgen und Wirbellose ab.[1][2]
Die Laichzeit fällt in den Juli bis November. Die Eier werden in das Freiwasser abgegeben und schweben aufgrund von eingelagerten Öltröpfchen im Oberflächenwasser.[1]
Meeräschen sind beliebte Speisefische, die im offenen Meer gefangen und auch in Aquakultur gehalten werden.[1]
Die Gold-Meeräsche (Liza aurata) ist eine Art der Meeräschen, die im Nordostatlantik, der Nordsee sowie dem Mittelmeer und dem Schwarzen Meer anzutreffen ist.
The golden grey mullet (Chelon aurata) is a fish in the family Mugilidae.
It has hydrodynamic, very elegant elongated, more or less cylindrical body, with strong tail-fin. It has dark gray back that transit into silver white toward the belly with several grey horizontal stripes.[3] Golden spot is present in gill covers.[4]
Its maximum length is around 60 centimetres (24 in) and weight around 1.5 kilograms (3.3 lb), but commonly it is much smaller fish with average specimen having 30 centimetres (12 in) in length.[5]
Reproduction takes place in the sea, from July to November.[4]
It is present in Eastern Atlantic from Scotland to Cape Verde, in the Mediterranean and Black Sea and in coastal waters from southern Norway and Sweden (but not Baltic) to Morocco. It is rare off coasts of Mauritania. It has been introduced into the Caspian Sea.[1]
Golden grey mullet is a neritic species, usually inshore, entering lagoons, ports and estuaries, but rarely moves into freshwater. It feeds on small benthic organisms, detritus and occasionally insects and plankton.[2]
It ranges from shallows to depths of about 20 metres (66 ft), but it is most common between 1–10 metres (3.3–32.8 ft). It prefers sandy bottoms covered with various vegetation and smaller rocks where it can find its food and protection from predators like larger eels, European sea bass, Common dentex and similar predatory species.
In many countries there is a minimum allowed fish length for golden grey mullet of 20 centimetres (7.9 in). In some estuaries it is main target of both commercial fishery and recreational fishermen.
Commercially it is caught using special nets for mullets that allows catching specimen that jump over first net line.[6] The average annual catch of golden gray mullet in Croatian waters is 50 tonnes (49 long tons; 55 short tons).[7] In sport and recreational fishing, it is often caught on rod and reel, using rigs with floats and hooks baited with paste made out of flour, cheese and fish guts, but sometimes will accept bread, cheese and similar baits.[5]
Meat is white, soft and very tender. Taste depends on fishing location. Golden grey mullet can be pan fried, especially smaller fish. Barbequed with some olive oil, lemon juice and parsley is often considered a delicacy.[3]
Also, it can be used as part of mixed fish stew.
La lisa dorada o galupe es la especie Liza aurata, un pez marino de la familia mugílidos, distribuida por la costa noreste del océano Atlántico, mar del Norte hasta el norte de Noruega, mar Mediterráneo y mar Negro, siendo algo más rara en el mar Báltico.[2] Otros nombres comunes sinónimos usados en algunos lugares son: alise, dabeta, ilisa, lizarda o mule.
Es pescado con frecuencia siendo muy comercializado con un precio mediano, con un tamaño mínimo para la pesca de 20 cm, siendo la calidad de su carne muy variable a lo largo del año.[3] También ha sido cultivado en acuicultura.[2]
Su tamaño máximo normal es de unos 30 cm, aunque se han descrito capturas del doble de tamaño.[4] En la aleta dorsal tiene 5 espinas y unos 7 a 9 radios blandos, con 3 espinas en la aleta anal; las aletas pectorales son más largas que en otras especies del género, con una mancha negra característica en la base de la aleta pectoral, así como una mancha dorada en el lateral de la cabeza sobre la cubierta de las branquias de la que toma su nombre.[5]
Vive en aguas superficiales del mar en ambiente nerítico con un comportamiento catádromo, penetrando en los estuarios de los ríos,[6] aunque rara vez sube por el río hasta aguas dulces.[2]
Se alimenta de pequeños organismos bentónicos, detritus y, ocasionalmente, de insectos y plancton.[7] La reproducción tiene lugar en el mar, entre julio y noviembre, siendo un pez ovíparo cuyos huevos son pelágicos y no adhesivos.[8]
La lisa dorada o galupe es la especie Liza aurata, un pez marino de la familia mugílidos, distribuida por la costa noreste del océano Atlántico, mar del Norte hasta el norte de Noruega, mar Mediterráneo y mar Negro, siendo algo más rara en el mar Báltico. Otros nombres comunes sinónimos usados en algunos lugares son: alise, dabeta, ilisa, lizarda o mule.
Dabeta korrokoia (Liza aurata) Mugilidae familiako ur gaziko arraina da, ipar-ekialdeko Ozeano Atlantikoan, Itsaso Beltzan, Itsaso Baltikoan eta Mediterraneo itsasoan bizi dena[1].
Artikulu hau biologiari buruzko zirriborroa da. Wikipedia lagun dezakezu edukia osatuz. Dabeta korrokoia (Liza aurata) Mugilidae familiako ur gaziko arraina da, ipar-ekialdeko Ozeano Atlantikoan, Itsaso Beltzan, Itsaso Baltikoan eta Mediterraneo itsasoan bizi dena.
Kultakeltti (Chelon auratus) on subtrooppinen kalalaji. Sitä tavataan sekä meri-, murto- että makeassa vedessä.[2]
Kultakeltti elää luonnonvaraisena Välimeressä ja Atlantin itäosassa.[3]
Lajin kanta kasvoi Skandinaviassa voimakkaasti 1960-luvulla. Kultakeltti muistuttaa kovasti ohuthuulikelttiä, mutta kyljen pitkittäisraidat ovat harmaita ja pyrstön tuntumassa on kullankeltainen alue. Kultakelttiä on istutettu vuosien 1931 ja 1934 välillä Kaspianmerelle.[4]
Kultakeltti (Chelon auratus) on subtrooppinen kalalaji. Sitä tavataan sekä meri-, murto- että makeassa vedessä.
Kultakeltti elää luonnonvaraisena Välimeressä ja Atlantin itäosassa.
Lajin kanta kasvoi Skandinaviassa voimakkaasti 1960-luvulla. Kultakeltti muistuttaa kovasti ohuthuulikelttiä, mutta kyljen pitkittäisraidat ovat harmaita ja pyrstön tuntumassa on kullankeltainen alue. Kultakelttiä on istutettu vuosien 1931 ja 1934 välillä Kaspianmerelle.
Le mulet doré ou muge doré, Chelon auratus (anciennement Liza aurata), est une espèce de poissons marins de la famille des Mugilidae.
Chelon auratus est présent sur les côtes est de l'Atlantique, de l'Écosse au Cap-Vert, ainsi qu'en Méditerranée et en mer Noire.
Le mulet doré est aisément identifiable par la tache jaune présente sur les opercules. Les nageoires pectorales sont longues. La taille maximale est de 60 cm.
Chelon auratus peut entrer dans les lagons, les estuaires, mais s'aventure rarement en eau douce. Il vit en banc de plusieurs dizaines d'individus. Proches de la côte en été, le mulet doré peut parfois être vu par le plongeur alors qu'il remonte vers le large. Certains spécimens, les plus imposants en taille, se détachent du groupe et se retrouvent en solitaire.
Cette espèce se nourrit de petits organismes benthiques, de déchets et parfois d'insectes et de plancton.
La reproduction a lieu en mer, de juillet à novembre. Les œufs sont pélagiques.
Le mulet doré ou muge doré, Chelon auratus (anciennement Liza aurata), est une espèce de poissons marins de la famille des Mugilidae.
Il cefalo dorato o lotregano[2] (Liza aurata sinonimo di Chelon auratus[3][4] (Risso, 1810)), è un pesce della famiglia Mugilidae.
Il suo areale comprende tutto il mar Mediterraneo, i mari Nero e d'Azov e le coste europee ed africane atlantiche tra il sud della Norvegia e le isole del Capo Verde.
Il suo habitat è lungo le coste rocciose e nelle lagune e le foci, come gli altri cefali. Evita però le acque a salinità troppo bassa.
Molto simile a Mugil cephalus (cefalo comune) ma ha una testa più piccola e stretta, il labbro superiore sottile e una larga macchia dorata molto evidente sull'opercolo.
È piuttosto difficile da riconoscere le tre specie europee appartenenti al genere Liza. Questa forse è la più facile da identificare a causa della macchia dorata sull'opercolo, sempre ben visibile (e spesso accompagnata da un'altra macchia più piccola più vicino all'occhio). Inoltre, contrariamente ad altre specie del genere, è assente la macchia nera all'ascella delle pinne pettorali.
Si nutre sul fondo aspirando sedimenti e alghe incrostanti dal fondo e dagli scogli. Si nutre di detrito e di piccoli invertebrati bentonici.
Si cattura in buone quantità con le stesse tecniche, sia professionali che sportive destinate al cefalo comune.
Il cefalo dorato o lotregano (Liza aurata sinonimo di Chelon auratus (Risso, 1810)), è un pesce della famiglia Mugilidae.
De goudharder (Liza aurata) is een straalvinnige vis uit de familie van harders (Mugilidae), orde baarsachtigen (Perciformes). De vis komt voor in het noordoosten en het oosten van de Atlantische Oceaan en in de Middellandse Zee.
De soort staat op de Rode Lijst van de IUCN als niet bedreigd, beoordelingsjaar 2008.[1]
De volwassen goudharder is meestal rond de 30 centimeter en kan een lengte bereiken van 59 centimeter. De vis heeft twee rugvinnen en één aarsvin. De eerste rugvin telt 4 stekels, de tweede rugvin heeft één stekel en 7 tot 9 vinstralen, de aarsvin telt 3 stekels. De vis is vaak ook te herkennen aan een oranje/goudkleurige stip op de kieuwdeksel(s).
De goudharder is een zout- en brakwatervis die voorkomt in gematigde wateren. De soort is voornamelijk te vinden in kustwateren op een diepte van maximaal 10 meter. Jonge goudharders voeden zich met zoöplankton. Volwassen vissen foerageren op de bodem waar zij leven van organisch afval, kleine algen en kleine bodemorganismen.
De goudharder komt vooral voor in de Middellandse Zee, meestal in ondiep en brak water, zoals havens, walkanten, lagunes, jachthavens, enz. Vroeger dacht men dat deze vis uiterst zeldzaam was in het kustwater van de Lage Landen. Bij nadere beschouwing van museumexemplaren bleek een als dunlipharder gedetermineerde goudharder al in 1939 in Zeeland gevangen te zijn.[2] Sinds de jaren 1980 wordt duidelijk dat jonge goudharders niet zeldzaam zijn in de Scheldemonding en de Waddenzee.[3]
De vis is oneetbaar, zeer vet, heeft een levertraansmaak, heeft honderden haardunne graten en veroorzaakt maag- en darmziektes. De vis leeft van organisch (riool) afval. Hij is voor de beroepsvisserij van weinig belang. De vis is wel populair bij zeehengelaars, hoewel het in de meeste havens verboden is er op te vissen.
Bronnen, noten en/of referentiesDe goudharder (Liza aurata) is een straalvinnige vis uit de familie van harders (Mugilidae), orde baarsachtigen (Perciformes). De vis komt voor in het noordoosten en het oosten van de Atlantische Oceaan en in de Middellandse Zee.
De soort staat op de Rode Lijst van de IUCN als niet bedreigd, beoordelingsjaar 2008.
Gullmulte (Liza aurata) er en fiskeart.
Den har en spoleformet kropp med en liten munn. De to korte ryggfinnene sitter langt fra hverandre. Overleppa har en rad med små tenner og er mindre enn hos tykkleppet multe. Den har én gyllen flekk på gjellelokket og én bak øyet i motsetning til tynnleppet multe. Dessuten har hele kroppen et gyllent skjær. Arten kan bli 59 cm lang, og vanlig lengde er rundt 30 cm.
Gullmulte er en stimfisk som lever på grunt vann i havet og som ofte vandrer opp i brakkvann og ferskvann. Den eter for det meste alger, men tar også små virvelløse dyr og detritus. Ofte svømmer den med snuten nesten opp i vannskorpa.
Utbredelsen strekker seg fra Norge sørover til Marokko. Den finnes også i Middelhavet og Svartehavet. Den er en sjelden gjest i Sør-Norge. I 1930–31 ble den satt ut i Det kaspiske hav og er nå helt naturalisert der.
Gullmulte (Liza aurata) er en fiskeart.
Den har en spoleformet kropp med en liten munn. De to korte ryggfinnene sitter langt fra hverandre. Overleppa har en rad med små tenner og er mindre enn hos tykkleppet multe. Den har én gyllen flekk på gjellelokket og én bak øyet i motsetning til tynnleppet multe. Dessuten har hele kroppen et gyllent skjær. Arten kan bli 59 cm lang, og vanlig lengde er rundt 30 cm.
Gullmulte er en stimfisk som lever på grunt vann i havet og som ofte vandrer opp i brakkvann og ferskvann. Den eter for det meste alger, men tar også små virvelløse dyr og detritus. Ofte svømmer den med snuten nesten opp i vannskorpa.
Utbredelsen strekker seg fra Norge sørover til Marokko. Den finnes også i Middelhavet og Svartehavet. Den er en sjelden gjest i Sør-Norge. I 1930–31 ble den satt ut i Det kaspiske hav og er nå helt naturalisert der.
Multimedia w Wikimedia Commons Cefal złocisty[3], singil[3], cefal złotogłowy[potrzebny przypis] (Liza aurata) – gatunek ryby z rodziny mugilowatych (Mugilidae). Poławiana gospodarczo.
Wybrzeża zachodniej Europy do Danii i południowej Anglii oraz basen Morza Śródziemnego i Morze Czarne.
Żyje w ławicach. Wchodzi do rzek.
Osiąga 50 cm długości. Otwór gębowy większy niż u innych mugilowatych. Szczęka górna uzębiona. Powieki tłuszczowe szczątkowe.
Grzbiet brązowy, wzdłuż boków 6–7 podłużnych, brązowych smug, brzuch srebrzystobiały. Za oczami i na pokrywach skrzelowych charakterystyczne złote palmy.
Cefal złocisty, singil, cefal złotogłowy[potrzebny przypis] (Liza aurata) – gatunek ryby z rodziny mugilowatych (Mugilidae). Poławiana gospodarczo.
Chefalul sau singhilul (Liza aurata) este un pește teleostean, marin, migrator, din familia Mugilide, răspândit pe litoralul european și african al Oceanului Atlantic, în mările Mediterană, Neagră, Azov, de circa 20-50 cm și 200-800 g, cu corpul fusiform, solzi și pe cap. Are corpul cu străluciri aurii pe laturi, laturile cenușii cu 6-7 dungi înguste longitudinale cenușii-albăstrui sau cafenii-aurii și burta argintie. Pe opercul în mod constant prezintă o pată mare aurie, bine conturată. Se caracterizează prin pleoape adipoase slab dezvoltate (rudimentare), pupila circulară, iar pe ceafă solzii sunt prevăzuți cu o strie mediană. Are o carne foarte gustoasă, care se consumă proaspătă, sărată și mai ales afumată.
Chefalul sau singhilul (Liza aurata) este un pește teleostean, marin, migrator, din familia Mugilide, răspândit pe litoralul european și african al Oceanului Atlantic, în mările Mediterană, Neagră, Azov, de circa 20-50 cm și 200-800 g, cu corpul fusiform, solzi și pe cap. Are corpul cu străluciri aurii pe laturi, laturile cenușii cu 6-7 dungi înguste longitudinale cenușii-albăstrui sau cafenii-aurii și burta argintie. Pe opercul în mod constant prezintă o pată mare aurie, bine conturată. Se caracterizează prin pleoape adipoase slab dezvoltate (rudimentare), pupila circulară, iar pe ceafă solzii sunt prevăzuți cu o strie mediană. Are o carne foarte gustoasă, care se consumă proaspătă, sărată și mai ales afumată.
Guldmulte (Liza aurata) är en egentligen subtropisk fiskart som har ökat kraftigt i Skandinavien sedan 1960-talet.
Guldmulten påminner om den tunnläppade multen med silverfärgade sidor, men längsstrimmorna är gråaktiga och den har en stor, guldfärgad fläck på gällocket.[3] Den saknar dessutom någon svart fläck vid bröstfenornas bas, och dessa är längre än hos den tunnläppade multen.[4] Den blir som mest 60 cm lång; vanlgtvis ligger längden dock kring 30 cm.[5] Den kan bli åtminstone 12 år gammal.[6]
Utbredningsområdet omfattar östra Atlanten från södra Norge över Brittiska öarna, Medelhavet och Svarta havet till Kap Verdeöarna, Senegal och Röda havet.[1] Den utplanterades i Kaspiska havet mellan 1931 och 1934.[6]
Arten lever vanligtvis i pelagiska stim[1] nära kusterna. Den kan även gå upp i flodmynningarnas brackvatten, och sällsynt även i rent sötvatten.[5] Ynglen lever på plankton som kiselalger, blötdjurslarver och små kräftdjur samt detritus som de tar i ytvattnet; de äldre tar även bottendjur som fullbildade blötdjur, märlkräftor, maskar och fjädermygglarver, men även här spelar detritus en stor roll. Dessutom betar de påväxt (perifyton) från stenar och bottenmaterial.[6]
Guldmulten blir könsmogen tidigast vid 3 års ålder, oftare mellan 4 och 6 år.[6] Den leker i havet från juli till november. Äggen är pelagiska.[5]
Ett visst fiske bedrivs, men köttet anses vara av växlande kvalitet.[5]
IUCN har klassificerat guldmulten som livskraftig ("LC"). Arten är vanlig, och något känt hot föreligger inte.[1]
Guldmulte (Liza aurata) är en egentligen subtropisk fiskart som har ökat kraftigt i Skandinavien sedan 1960-talet.
Розповсюджена біля берегів Західної Європи та Північно-Західної Африки (від Англії та Норвегії до Марокко). В Україні зустрічається у Чорному та Азовському морях. Крім того акліматизована у Каспійському морі.
Тіло витягнуте, циліндричне, довжина 20 — 40 см, іноді до 50 см. Голова вкрита лускою майже до передніх ніздрів. Є зачаткові жирові повіки. Забарвлення сріблясте, на зябрових кришках помаранчева пляма.
Пелагічна зграйна риба, надає перевагу прибережній зоні. Теплолюбний вид. Живиться детритом рідше дрібними бентосними організмами. Здійснюють сезонні міграції, мігрують до берегів і у лимани для нагулу та у море для нересту та зимівлі.
Статевої зрілості досягають на 3 — 4 році життя. Самці дозрівають раніше та мають менші розміри. Нерест у кілька етапів, восени, у відкритому морі. Ікра дрібна, діаметром 0,6-0,7 мм, пелагічна. Плодючість 0,45-2,3 млн ікринок. Ікринки мають велику жирову краплю. Першу зиму мальки проводять у відкритому морі, внаслідок чого більша їх частина гине.
