Die Turbanschnecken (Turbinidae) sind eine große Familie meeresbewohnender, pflanzenfressender Schnecken mit mehreren hundert Arten.
Die rechtsgewundenen, meist dickwandigen Gehäuse der Turbanschnecken sind kugelförmig bis kreiselförmig. Die Oberfläche kann glatt oder auch stärker skulpturiert sein. Die Innenseite der Gehäuse weist Perlmutt auf. Von den ähnlichen Kreiselschnecken sind sie gut durch das kalkige Operculum zu unterscheiden, das durch seine Festigkeit einen relativ guten Schutz gegen Fressfeinde bietet.
Die Turbanschnecken sind in allen Meeren von den Polarregionen bis zu den Tropen sowohl in geringen als auch großen Tiefen zu finden, doch leben die meisten Arten in seichten tropischen und subtropischen Gewässern. Sie ernähren sich von Algen und Detritus.
Bouchet und Rocroi (2005) stellen die Turbanschnecken zu den Vetigastropoda, einer Überordnung in der Unterklasse Orthogastropoda. Sie unterteilen die Familie in 8 Unterfamilien:
Die Turbanschnecken (Turbinidae) wurden in dem nicht mehr aktuellen System nach Johannes Thiele zu den Altschnecken (Archaeogastropoda), eine Ordnung der Vorderkiemerschnecken (Prosobranchia) gestellt.
Die Turbanschnecken (Turbinidae) sind eine große Familie meeresbewohnender, pflanzenfressender Schnecken mit mehreren hundert Arten.
Turbenidae, ó caracoles turbante, son ua família de pequeinhos a grandes búzios. Ls nembros de la família Turbenidae apersentan un grosso ouperculun calcairo l que ls permite çtinguir de la família Trochidae.
La família Turbenidae anclui ls seguintes géneros:
Turbeninae[2]
Skeneinae[3]
Studos moleculares recentes sugíren qu'alguns de ls géneros ancluídos an Skeneinae probabelmente pertencen l'outras famílias, pul qu'esta lista debe ser ancarda cumo probisória[6][7]
Margaritinae
Tegulinae[9]
Prisogasterinae
Moelleriinae
Turbenidae, ó caracoles turbante, son ua família de pequeinhos a grandes búzios. Ls nembros de la família Turbenidae apersentan un grosso ouperculun calcairo l que ls permite çtinguir de la família Trochidae.
Turbinidae, the turban snails, are a family of small to large marine gastropod molluscs in the superfamily Trochoidea.[1]
Turbinidae have a strong, thick calcareous operculum readily distinguishing them from the somewhat similar Trochidae or top snails, which have a corneous operculum. This strong operculum serves as a passive defensive structure against predators that try to enter by way of the aperture or that would break the shell at the outer lip. These operculum are rounded ovals that are flat with a swirl design on one side and domed on the other. They are known as Pacific cat's eye or Shiva eye shells or mermaid money, and are used for decorative purposes.
The common name turban snail presumably refers to the shell's similarity in appearance to a turban. However, the scientific name Turbinidae is based on the genus name Turbo, which is Latin for spinning top, a child's toy. The word turbine has a similar derivation.
Previously they were classified in the subclass Prosobranchia, in the order Archaeogastropoda in the superfamily Trochacea. Trochaecea is now a synonym for the superfamily Trochoidea. However, this is a quite ancient group of gastropods, probably originating in the Permian period 298 to 250 million years ago.[2] They have typical primitive characters like the nacreous interior of the shell.
Turbinidae belongs to superfamily Turbinoidea according to the taxonomy of the Gastropoda by Bouchet & Rocroi, 2005).
This family consists of eight following subfamilies (according to the taxonomy of the Gastropoda by Bouchet & Rocroi, 2005):
Turbinidae was redefined and moved to the redefined superfamily Trochoidea according to Williams et al. (2008):[4] Angariidae was elevated to family level, Colloniinae was elevated to family Colloniidae within Phasianelloidea,[4] Margaritinae was moved to Turbinidae from Trochidae.[4]
This family consists of five following subfamilies according to Williams et al. (2008):[4]
The following subfamilies (sensu Bouchet & Rocroi (2005) classification of subfamilies in Turbinidae) were kept in Turbinidae:
Turbinids occur in shallow and deep waters. The family has a large distribution, from the tropics to the polar regions, but most of the species live in tropical and subtropical shallow waters.
Genera in the family Turbinidae include:
Turbinidae, the turban snails, are a family of small to large marine gastropod molluscs in the superfamily Trochoidea.
Les Turbinidae sont une famille de mollusques gastéropodes de l'ordre des Archaeogastropoda. Elle a été créée par Constantine Samuel Rafinesque (1783-1840) en 1815.
Les espèces de cette famille sont célèbres pour leur opercule massif et minéralisé, souvent retrouvé isolé sur les plages (la coquille des individus morts étant le plus souvent appropriée par un pagure) et utilisés en bijouterie ou comme porte-bonheur sous le nom d'Œil de Sainte Lucie.
Selon World Register of Marine Species (25 octobre 2014)[2] :
Guildfordia yoka delicata
Cyclostrema archeri, des cyclostrema, des turbinidae.
Les Turbinidae sont une famille de mollusques gastéropodes de l'ordre des Archaeogastropoda. Elle a été créée par Constantine Samuel Rafinesque (1783-1840) en 1815.
Les espèces de cette famille sont célèbres pour leur opercule massif et minéralisé, souvent retrouvé isolé sur les plages (la coquille des individus morts étant le plus souvent appropriée par un pagure) et utilisés en bijouterie ou comme porte-bonheur sous le nom d'Œil de Sainte Lucie.
Turbinidae Rafinesque, 1815 è una famiglia di molluschi gasteropodi della sottoclasse Vetigastropoda.[1]
Conchiglie di dimensioni variabili da piccole a grandi, spesso di forma piuttosto diversa: da turbiniforme a coniforme, da conchiglie con spire arrotondate, periferia e base a forme con spire rettilinee con angolazione periferica, base piatta. Scultura da liscia a ben espressa, spesso pustolosa, squamosa o con creste e sporgenze assiali o spirali, a volte molto variabili all'interno delle specie. Apertura marcatamente obliqua, interno madreperlaceo. Callo columellare che ricopre l'ombelico, la maggior parte della base presente in alcuni generi; conchiglie giovanili bicarinate, ombelicate. Opercolo calcareo, con vortici posteriori che si espandono rapidamente, cambiando da multispirale a paucispirale,[2] inserendosi perfettamente nell'apertura; superficie esterna convessa, da liscia a variamente scolpita; alcune specie con una colorazione spettacolare picchiettata.[3]
L'opercolo di questi gasteropodi è utilizzato in gioielleria con il nome di "occhio di Santa Lucia" per la produzione di orecchini, pendagli, gemelli ed altri gioielli.[4]
La maggior parte delle specie Turbinidae vive su substrati duri da acque poco profonde a circa 30 metri.[3]
La tassonomia di questa famiglia ha subito nel tempo diverse variazioni. In particolare la precedente separazione delle due famiglie trocoidi Trochidae e Turbinidae sulla base di un opercolo calcificato in Turbinidae e di un opercolo corneo in Trochidae, è stata abolita nella revisione di Hickman & McLean (1990), ma le due famiglie sono state mantenute.[5] Oggi, Turbinidae contiene solo le ex famiglie Turbininae e Prisogasterinae, ora sottofamiglie, mentre le Liotiidae, Angariidae, Tegulidae, Colloniidae e Phasianellidae sono considerate famiglie valide e separate.[3] Attualmente quindi la famiglia conta 2 sottofamiglie e 16 generi, di cui due estinti:[1]
Turbinidae Rafinesque, 1815 è una famiglia di molluschi gasteropodi della sottoclasse Vetigastropoda.
Turbinidae (tulbanden of tulbandschelpen[1]) is een familie van slakken (weekdieren), die voorkomen in alle warme wateren in de Grote Oceaan en de Indische Oceaan voornamelijk op koraalriffen (sublitoraal) (Indo- Pacifische provincie).
Turbinidae (tulbanden of tulbandschelpen) is een familie van slakken (weekdieren), die voorkomen in alle warme wateren in de Grote Oceaan en de Indische Oceaan voornamelijk op koraalriffen (sublitoraal) (Indo- Pacifische provincie).
Turbany (łac. Turbinidae) – rodzina ślimaków morskich.
Do rodziny turbanów należy wiele znanych gatunków zaliczanych do około 50 rodzajów. Główne rodzaje to:
Powierzchnia zewnętrzna muszli może być gładka, często bardzo kolorowa, albo urozmaicona spiralnie biegnącymi powrózkami, kolcami lub guzkami. Ostatni skręt charakteryzuje się nieproporcjonalnie większym rozdęciem niż skręty skrętki, dzięki czemu muszli przybiera wygląd trąbki. Ujście jest okrągłe lub eliptyczne, a jego wnętrze wyłożone warstwą perłową. Wrzeciono gładkie. U niektórych występuje dołek osiowy. Bardzo charakterystycznie wygląda wieczko: jest zwykle masywne, wapienne, kształtu okrągłego lub owalnego, niekiedy bardzo kolorowe i rzeźbione. Przód wieczka zazwyczaj wypukły, a na płaskim tyle widać spiralną strukturę budowy. Budowa wieczek jest jedną z ważniejszych cech pomagającą na pierwszy rzut oka odróżnić rodzinę turbanów od skrępów (Trochidae).
Ślimaki mają charakterystyczną wielką nogę, często prosto ściętą z przodu. Po obu jej bokach, w części grzbietowo-bocznej biegnie podłużny fałd zwany epipodium, od którego odchodzą długie czułki. Para długich czułków osadzona jest również na dobrze rozwiniętej głowie, dwa oczka znajdują się u ich podstawy. Ślimaki żywią się różnymi roślinami, najczęściej algami. Są rozdzielnopłciowe. Samice składają jaja wprost do wody. Z jaj wykluwają się wolno pływające larwy. Turbany zamieszkują płycizny morskie, pod rafami koralowymi lub porośnięte roślinnością łąki morskie.
Japoński członek rodziny Turbinidae - Guilfordia yoka
Ślimak Turbo cornutus
Muszla ślimaka Turbo sarmaticus - muszlę tę poleruje się by uzyskać piękny perłowy kolor
Turbany (łac. Turbinidae) – rodzina ślimaków morskich.
Do rodziny turbanów należy wiele znanych gatunków zaliczanych do około 50 rodzajów. Główne rodzaje to:
Astrea Guildfordia Turbo, najważniejszy, dzielący się na podrodzaje: Batillus Callopoma Lunatica Lunella Marmarostoma Ninella Ocana Sarmaticus Taeniaturbo TurboPowierzchnia zewnętrzna muszli może być gładka, często bardzo kolorowa, albo urozmaicona spiralnie biegnącymi powrózkami, kolcami lub guzkami. Ostatni skręt charakteryzuje się nieproporcjonalnie większym rozdęciem niż skręty skrętki, dzięki czemu muszli przybiera wygląd trąbki. Ujście jest okrągłe lub eliptyczne, a jego wnętrze wyłożone warstwą perłową. Wrzeciono gładkie. U niektórych występuje dołek osiowy. Bardzo charakterystycznie wygląda wieczko: jest zwykle masywne, wapienne, kształtu okrągłego lub owalnego, niekiedy bardzo kolorowe i rzeźbione. Przód wieczka zazwyczaj wypukły, a na płaskim tyle widać spiralną strukturę budowy. Budowa wieczek jest jedną z ważniejszych cech pomagającą na pierwszy rzut oka odróżnić rodzinę turbanów od skrępów (Trochidae).
Ślimaki mają charakterystyczną wielką nogę, często prosto ściętą z przodu. Po obu jej bokach, w części grzbietowo-bocznej biegnie podłużny fałd zwany epipodium, od którego odchodzą długie czułki. Para długich czułków osadzona jest również na dobrze rozwiniętej głowie, dwa oczka znajdują się u ich podstawy. Ślimaki żywią się różnymi roślinami, najczęściej algami. Są rozdzielnopłciowe. Samice składają jaja wprost do wody. Z jaj wykluwają się wolno pływające larwy. Turbany zamieszkują płycizny morskie, pod rafami koralowymi lub porośnięte roślinnością łąki morskie.
Turbinidae, ou caracóis turbante, são uma família de pequenos a grandes búzios. Os membros da família Turbinidae apresentam um grosso operculum calcário o que os permite distinguir da família Trochidae.
A família Turbinidae inclui os seguintes géneros:
Turbininae[1]
Skeneinae[2]
Estudos moleculares recentes sugerem que alguns dos géneros incluídos em Skeneinae provavelmente pertencem a outras famílias, pelo que esta lista deve ser encarda como provisória[5][6]
Margaritinae
Tegulinae[8]
Prisogasterinae
Moelleriinae
Turbinidae, ou caracóis turbante, são uma família de pequenos a grandes búzios. Os membros da família Turbinidae apresentam um grosso operculum calcário o que os permite distinguir da família Trochidae.
Turbovité alebo staršie turbanovky (Turbinidae) sú čeľaď predožiabrých ulitníkov. Sú to stredne veľké až veľké slimáky teplých morí. Ulita pôsobí mohutným dojmom (pri veľkosti 4 – 20 cm), je viac-menej izodiametrická, s prvým a sčasti i druhým závitom turbanovito nadutým. Z pestrých dekoratívnych druhov tropických morí môžeme spomenúť Turbo marmoratus a Turbo petiolatus.
Commons ponúka multimediálne súbory na tému Turbovité
Wikidruhy ponúkajú informácie na tému Turbovité
Turbovité alebo staršie turbanovky (Turbinidae) sú čeľaď predožiabrých ulitníkov. Sú to stredne veľké až veľké slimáky teplých morí. Ulita pôsobí mohutným dojmom (pri veľkosti 4 – 20 cm), je viac-menej izodiametrická, s prvým a sčasti i druhým závitom turbanovito nadutým. Z pestrých dekoratívnych druhov tropických morí môžeme spomenúť Turbo marmoratus a Turbo petiolatus.
Turbinsnäckor (Turbinidae) är en familj skalbärande och havslevande snäckor. Familjen är särskilt artrik i tropiska och varma tempererade grunda vatten. Många arter lever kring korallrev eller klipprev eller i intertidalzonen vid klippiga stränder. Typsläktet för familjen är Turbo.
Turbinsnäckor har ett spiralvridet och ganska tjockt skal, ofta med spetsig topp men det finns också arter som har mindre spetsig och mer knölformig topp. Ytstrukturen på skalet varierar mycket mellan arterna, från relativt slät till knölig och räfflad och en del arter har kortare eller längre tagglika utskott. Skalöppningen är mer eller mindre rundad och sifonkanal saknas. Insidan på skalet är vitaktig och pärlskimrande och innerläppen är slät. Umbilicus finns åtminstone hos unga snäckor. Formen på skalet och vissa arters tilltalande färger och mönster gör att en del turbinsnäckor är eftertraktade för dekorativa ändamål.[1]
Turbinsnäckor kan dra sig in i sitt skal och stänga öppningen till skalet med ett lock, som kallas operculum. Detta lock är jämförelsevis tjock och det är också stark då det har en hård kalkartad utsida. Locket skyddar det mjuka djuret inne i skalet mot predatorer som försöker komma åt det genom skalets öppning.[1]
Turbinsnäckor är herbivorer som livnär sig på att beta alger och på vegetabilisk detritus. Gruppen är skildkönad och har frisimmande planktoniska larver. Äggsamlingarna skyddas av ett geleartat hölje.[1]
Vissa arter av turbinsnäckor samlas i delar av världen in för sina vackra skal, eller för att de är eftersökta i akvariehandeln till saltvattensakvarier. Tomma skal kan också säljas som hus för eremitkräftor som hålls som husdjur.
Lokalt förekommer det att vissa arter turbinsnäckor fiskas för att ätas[1] exempelvis Turbo cornutus som ses som en delikatess i Japan.
Kommersiell exploatering har i en del fall varit förödande för lokala populationer.[1]
Wikimedia Commons har media som rör turbinsnäckor.
Turbinsnäckor (Turbinidae) är en familj skalbärande och havslevande snäckor. Familjen är särskilt artrik i tropiska och varma tempererade grunda vatten. Många arter lever kring korallrev eller klipprev eller i intertidalzonen vid klippiga stränder. Typsläktet för familjen är Turbo.
Ốc xà cừ (danh pháp khoa học: Turbinidae) là một họ ốc biển động vật chân bụng, là loài quý hiếm, được dùng trong kĩ nghệ khảm trai và là loài có giá trị kinh tế nhất trong các loại xà cừ.
Các chi trong họ Turbinidae gồm:
Turbininae[2]
Skeneinae[3]
Các bằng chứng phân tử gần đây cho thấy rắng một số chi trong Skeneinae có lẽ thuộc các họ khác, do đó các xếp loại như thế này phải được xem là tạm thời.[6][7]
Margaritinae
Tegulinae[9]
Prisogasterinae
Moelleriinae
_opened.jpg)
_2013_000.jpg)
_Catlins.JPG)
|month= bị phản đối (trợ giúp); Kiểm tra giá trị ngày tháng trong: |date= (trợ giúp)
Bài viết liên quan đến họ Ốc xà cừ (Turbinidae) này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn. Ốc xà cừ (danh pháp khoa học: Turbinidae) là một họ ốc biển động vật chân bụng, là loài quý hiếm, được dùng trong kĩ nghệ khảm trai và là loài có giá trị kinh tế nhất trong các loại xà cừ.
蝾螺科（學名：Turbinidae）是一個包括有小型到大型海洋腹足纲软体动物的一個科[1]。舊屬原始腹足目，現時蠑螺科是鐘螺目鐘螺總科之下的一個科[2]。
本科在2005年的分類很龐大，包含多個亞科與物種[3]，但這些亞科後來都從蠑螺科獨立出來，組成各自的科與總科，到現在又重聚到鐘螺總科之下[2]。
本科物種的一大特徵，是其鈣質的口蓋（英语：Operculum (gastropod)），使之與非常近似但有着角質口蓋的鐘螺科物種分辨開來。蠑螺科物種堅固的口蓋成為了牠們的一種被動的防禦構造，得以抵擋捕食者嘗試從其殼口（英语：aperture (mollusc)）或殼唇進侵其柔軟的身體。
贝壳多呈陀螺形。分布于热带、亚热带、温带的海洋，以热带水域为多，栖息于潮间带到浅海之岩礁区。
按照Williams et al. (2008)，蠑螺科物種由多個支序組成，而且無論在淺水區或深水區皆有其物種棲息[4]。本科物種有很廣闊的分佈範圍，從熱帶到極帶均有分佈，但絕大多數物種都棲息於熱帶及亞熱帶的淺水區。
蠑螺科原為前鰓亞綱原始腹足目蠑螺總科的成員。現時蠑螺總科成為了鐘螺總科的異名。然而，這一個頗為古老的腹足綱群組很可能源於2.98億到2.50億年前的二疊紀[5]。本科物種的型態仍然保有多種原始（英语：primitive (phylogenetics)）的特徵，例如：牠們的螺殼內的珠母層。
根據布歇特和洛克羅伊的腹足類分類 (2005年)，蠑螺科是蠑螺總科的成員，由下列八個亞科組成[3]：
根據Williams et al. (2008)的研究成果，蠑螺科被重新定義，還被移到鐘螺總科[4]。與此同時，原來蠑螺科之下的海豚螺亞科獲提至科級，成為了鐘螺總科之下的海豚螺科（Angariidae）；而原來蠑螺科的縮口螺亞科在提升至科級成為縮口螺科（Colloniidae）之餘，再與蠑螺總科的雉螺科改為合組新的雉螺總科（Phasianelloidea Swainson, 1840）[4]；Margaritinae was moved to Turbinidae from Trochidae[4]。這個時候的蠑螺科包括下列五個亞科[4]：
下列在2005年分類提及過的亞科都保留了：
亞倫氏螺屬（Yaronia Mienis, 2011）被重新分到縮口螺科去[11]。
以下為本科現時餘下的屬[12]。
現時本科包括以下各屬：
_2013_000.jpg)
_opened.jpg)
_2013_000.jpg)
|accessdate=需要含有|url= (帮助) dzz2002的参考文献提供内容
WoRMS_382202的参考文献提供内容
Thiele, 1924的参考文献提供内容
