El lloret de raquetes de Luzon (Prioniturus luconensis) és un ocell de la família dels psitàcids (Psittacidae) que habita la selva humida de Luzon i Marinduque, a les illes Filipines.
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Parot llwygynffon gwyrdd (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: parotiaid llwygynffon gwyrdd) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Prioniturus luconensis; yr enw Saesneg arno yw Green racket-tailed parrot. Mae'n perthyn i deulu'r Parotiaid (Lladin: Psittacidae) sydd yn urdd y Psittaciformes.[1]
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn P. luconensis, sef enw'r rhywogaeth.[2]
Mae'r parot llwygynffon gwyrdd yn perthyn i deulu'r Parotiaid (Lladin: Psittacidae). Dyma rai o aelodau eraill y teulu:
Rhestr Wicidata:
rhywogaeth enw tacson delwedd Corbarot penfelyn Micropsitta keiensis Loricît cain Charmosyna pulchella
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Parot llwygynffon gwyrdd (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: parotiaid llwygynffon gwyrdd) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Prioniturus luconensis; yr enw Saesneg arno yw Green racket-tailed parrot. Mae'n perthyn i deulu'r Parotiaid (Lladin: Psittacidae) sydd yn urdd y Psittaciformes.
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn P. luconensis, sef enw'r rhywogaeth.
The green racket-tail (Prioniturus luconensis) is an endemic parrot of the Philippines where it is found on Luzon and Marinduque.[2][3] This species was once common,[3] but is rapidly declining and is currently classified as endangered due to lowland deforestation and capture for cage-bird trade.[1] The population is now estimated to be just 1,000 - 2,499 mature individuals and is continuing to decline with many local extinctions in its former range.
Ebird describes this bird as "A rare medium-sized parrot of lowland and foothill forest on Luzon. The two central tail feathers have extended shafts ending in a racket shape. Overall green in color, slightly darker on the back, with paler head and underparts and a pale bill. Male is more yellowish-green in color. Overlaps geographically with the Luzon racket-tail, but Green is found at lower elevations and lacks the brownish back. Also overlaps with Blue-naped parrot, but has a pale rather than red bill. Voice consists of ringing metallic squawks.[4]
They are sexually dimorphic. Males are entirely yellow-green, with paler underparts and head. The two central tail feathers are elongated with bare shafts and terminated with black rackets. Females are generally darker and less yellowish, while the bare tail shafts are shorter. Juveniles do not have rackets at the tail. Total length is about 29 centimeters.[2][3]
Like all other Racket-tails, they are cavity nesters.[5]
Green racket-tails can be found in the canopy of tropical lowland rainforests in elevations of up to 700 meters where it mainly prefers primary forest but is also seen in secondary forest and forest. They have also been recorded visiting cultivations to feed on crops.
It is listed as Endangered with the population being estimated at 1,000 - 2,499 individuals remaining. It has gone locally extinct in many of its former sites and is feared extinct on Marinduque. Its main threat is trapping for the cage-bird trade. Local extinctions as a direct result of forest loss are very likely. In 1988, forest cover was just 3% on Marinduque and 24% on Luzon with the remaining forest continuing to be threatened by both legal and illegal logging. mining, road construction, slash-and-burn or kaingin.
In its stronghold in Subic has experienced increased illegal logging and deforestation continues in Maria Aurora Memorial Natural Park. Interspecific competition is also a threat as they have been replaced by the commoner Blue-crowned racket-tail in Quezon National Forest Park.
It is currently known from two protected areas Bataan National Park and the Northern Sierra Madre Natural Park. It receives nominal protection in the Maria Aurora Memorial Natural Park. However, like most areas in the Philippines protection and enforcement is lax and deforestation and the cage-bird trade continue.
Conservation actions proposed include surveys to identify further sites supporting key populations, with a view to formally establishing them as protected areas. Research its ecology and year-round requirements, to improve understanding of its management needs. Examine trends in Racket-tail species at all sites to monitor the spread of the apparently invasive Blue-crowned racket-tail. Improve protection measures against logging at Subic Bay Forest Reserve. Clamp down on illegal logging within the species's range, and ensure that environmental impact assessments are carried out before any new logging concessions are granted. Establish a captive breeding population to support future reintroduction and supplementation efforts. Lobby against proposed developments that threaten suitable habitat.
.png)
{{cite web}}: CS1 maint: url-status (link) The green racket-tail (Prioniturus luconensis) is an endemic parrot of the Philippines where it is found on Luzon and Marinduque. This species was once common, but is rapidly declining and is currently classified as endangered due to lowland deforestation and capture for cage-bird trade. The population is now estimated to be just 1,000 - 2,499 mature individuals and is continuing to decline with many local extinctions in its former range.
El lorito-momoto de Luzón (Prioniturus luconensis)[2] es una especie de ave psitaciforme de la familia Psittaculidae endémica de Filipinas.
Mide unos 29 centímetros de largo.[3][4] El plumaje de los machos es enteramente verde amarillento, con tonos más claros en las partes inferiores. Las dos plumas centrales de su cola son muy largas, y consisten un filamento pelado terminado en un mechón negro a modo de raquetas, que sobresalen de la cola. Las hembras generalmente son más oscuras y menos amarillentas, y los filamentos de sus colas son más cortos. Los jóvenes no tienen raquetas en la cola.
Se localiza en el norte de Filipinas, en las islas de Luzón y Marinduque.[3][4] Esta especie era común, pero está disminuyendo rápidamente y se clasifica actualmente como vulnerable debido a la deforestación de las tierras bajas y la captura para el comercio de mascotas.
Su hábitat natural es el dosel de la selva primaria.
El lorito-momoto de Luzón (Prioniturus luconensis) es una especie de ave psitaciforme de la familia Psittaculidae endémica de Filipinas.
Prioniturus luconensis Prioniturus generoko animalia da. Hegaztien barruko Psittacidae familian sailkatua dago.
Prioniturus luconensis Prioniturus generoko animalia da. Hegaztien barruko Psittacidae familian sailkatua dago.
Viherviirikaija (Prioniturus luconensis) on Filippiineillä elävä kaijalaji.
Viherviirikaija on noin 29 cm pitkä. Kuten kaikilla viirikaijoilla, on silläkin pidentyneet keskimmäiset pyrstösulat, joiden päässä on ikään kuin lusikka tai lasta. Sen höyhenpuku on vihreä, tummempi selkäpuolelta ja siipien yläpeitinhöyhenistä. Pidentyneet pyrstösulat ovat mustat ja sinikiiltoiset. Sukupuolet ovat muuten samannäköisiä mutta naaras on kauttaltaan tummemman vihreä. Nokka on vaalean siniharmaa, iiris tummanruskea ja jalat siniharmaat. Nuori lintu muistuttaa aikuista mutta siltä puuttuvat pyrstösulkien "lusikat".
Viherviirikaija elää Filippiinien pohjoisella saarella Luzonilla ja mahdollisesti Marinduquella, jossa se aikaisemmin oli yleinen mutta josta se saattaa olla hävinnyt. Sen populaatio on kooltaan 2 500–10 000 yksilöä. Lajin kanta on voimakkaasti taantunut, pääasiassa lemmikiksi pyynnin ja metsien hakkuiden seurauksena.
Laji elää alavien maiden metsissä, usein maissipeltojen tuntumassa 300–1 000 m:n korkeudella merenpinnasta.
Lajin pesintä tunnetaan erittäin puutteellisesti. Pesintää tapahtuu ainakin huhti-toukokuussa.
Viherviirikaija syö hedelmiä (eritoten banaania), siemeniä, viljaa, riisiä sekä maissin kukkia ja siemeniä.
Viherviirikaija (Prioniturus luconensis) on Filippiineillä elävä kaijalaji.
Prioniturus luconensis
La Palette verte (Prioniturus luconensis) est une espèce d'oiseaux de la famille des Psittacidae endémique des Philippines. D'après Alan P. Peterson, c'est une espèce monotypique.
Il codaracchetta verde (Prioniturus luconensis) è un uccello della famiglia degli Psittaculidi, endemico delle Filippine.
Il codaracchetta verde (Prioniturus luconensis) è un uccello della famiglia degli Psittaculidi, endemico delle Filippine.
De groene vlagstaartpapegaai (Prioniturus luconensis) is een papegaaiachtige. Het is een bedreigde, endemische vogelsoort in de Filipijnen.
De Filipijnse naam voor deze vogel is Kaguit.
Deze vogel wordt inclusief staart 30 centimeter lang. Het mannetje van de groene vlagstaartpapegaai is helemaal geel-groen gekleurd. De onderzijde en kop zijn iets valer. De twee middelste staartveren zijn wat langer met aan het einde zwarte rackets. Het vrouwtje is donkerder en minder gelig, terwijl de staart-veren iets korter zijn. Een juveniel heeft geen rackets aan de staart.[2][3][4]
De vogel komt voor op de eilanden Luzon en Marinduque. De groene vlagstaartpapegaai is te vinden in de boomtoppen (en iets daaronder) van laaglandbossen (tot een hoogte van 1000 m, meestal tussen de 300 en 700 m), in zowel ongerept regenwoud als meer aangetast bos.[3][4]
Er zijn jonge exemplaren waargenomen in mei. Over het nest en de eieren in het wild is niets bekend[3].
De groene vlagstaartpapegaai heeft een beperkt verspreidingsgebied en daardoor is de kans op uitsterven aanwezig. De grootte van de populatie werd in 2014 door BirdLife International geschat op minder dan 2500 volwassen individuen en de populatie-aantallen nemen af door habitatverlies. Het leefgebied wordt aangetast door ontbossing waarbij natuurlijk bos wordt omgezet in gebied voor agrarisch gebruik. Daarnaast worden veel vogels (illegaal) gevangen voor de handel. Om deze redenen staat deze soort sinds 2014 als bedreigd op de Rode Lijst van de IUCN.[1]
Er gelden wel beperkingen voor de handel in deze papegaai, want de soort staat in de Bijlage II van het CITES-verdrag.[1]
De groene vlagstaartpapegaai (Prioniturus luconensis) is een papegaaiachtige. Het is een bedreigde, endemische vogelsoort in de Filipijnen.
De Filipijnse naam voor deze vogel is Kaguit.
Multimedia w Wikimedia Commons Listkogonka zielona (Prioniturus luconensis) jest endemiczną papugą z Filipin, którą można znaleźć na wyspie Luzon i Маrinduquе[3][4]. Ten gatunek był kiedyś pospolity[4], ale jego populacja gwałtownie spada i obecnie jest klasyfikowany jako narażony ze względu na wycinanie lasów i łapanie dla handlu[5].
Samce są żółto-zielone, z jaśniejszymi kolorami dolnej części ciała i głowy. Samice są zazwyczaj ciemniejsze i mniej żółtawe, a nagi ogon krótszy. Długość całkowita wynosi około 29 cm[3][4].
Listkogonka zielona może zostać znaleziona w górnych piętrach pierwotnych lasów tropikalnych.
Listkogonka zielona (Prioniturus luconensis) jest endemiczną papugą z Filipin, którą można znaleźć na wyspie Luzon i Маrinduquе. Ten gatunek był kiedyś pospolity, ale jego populacja gwałtownie spada i obecnie jest klasyfikowany jako narażony ze względu na wycinanie lasów i łapanie dla handlu.
Grön flaggpapegoja[2] (Prioniturus luconensis) är en fågel i familjen östpapegojor inom ordningen papegojfåglar.[3]
Fågelns utbredningsområde är i norra Filippinerna (lågländer på Luzon och Marinduque).[3] Den behandlas som monotypisk, det vill säga att den inte delas in i några underarter.
IUCN kategoriserar arten som starkt hotad.[1]
Wikispecies har information om Prioniturus luconensis.
Grön flaggpapegoja (Prioniturus luconensis) är en fågel i familjen östpapegojor inom ordningen papegojfåglar.
Prioniturus luconensis là một loài vẹt trong họ Psittacidae.[2]
Prioniturus luconensis là một loài vẹt trong họ Psittacidae.
Prioniturus luconensis (Steere, 1890)
Охранный статус
Лусонский ракетохвостый попугай[1], или зелёный ракетохвостый попугай[2] (лат. Prioniturus luconensis) — птица семейства попугаевых.
Длина тела около 29 см, а крыла 15-19 см. Основная окраска оперения желтовато-зелёная. Голова и нижняя часть тела светлее, с голубым оттенком. Концы рулевых перьев, а также флажки на средней паре свинцово-серые. Два центральных пера хвоста удлинены с голыми осями и без опахал, на конце у них чёрные «ракетки». Самки темнее, голые оси хвоста у них короче. Впервые описан Стиром в 1890 году.
Обитает на острове Лусон и близлежащем небольшом острове Мариндуке (Филиппинские острова).
Населяют тропические леса.
Численность их популяции сокращается. Занесёны в Международную Красную книгу.
Лусонский ракетохвостый попугай, или зелёный ракетохвостый попугай (лат. Prioniturus luconensis) — птица семейства попугаевых.
