Iksora szkarłatna (Ixora coccinea L.) – gatunek rośliny z rodziny marzanowatych (Rubiaceae). Pochodzi z Indii, jest uprawiany w wielu krajach świata jako roślina ozdobna[3]. Nazwa polska jest spolszczeniem i tłumaczeniem nazwy łacińskiej[4].
Morfologia
- Pokrój
- W swojej ojczyźnie jest to niewielkie drzewo lub krzew o wzniesionych i rozgałęzionych pędach tworzących szeroką koronę. Zazwyczaj szerokość korony jest większa od wysokości: roślina osiąga wysokość do 1 m i szerokość do 1,5 m[5]
- Liście
-
Ulistnienie naprzeciwległe, liście bezogonkowe lub krótkoogonkowe, eliptyczne, ostro zakończone, błyszczące, o długości do 10 cm[4].
- Kwiaty
- Zebrane w 15–50 kwiatowy baldach o średnicy do 13 cm. Pojedynczy kwiat ma postać długiej rurki zakończonej 4 płatkami. Typowa, dziko rosnąca forma ma kwiaty czerwonopomarańczowe lub czerwone, ale w uprawie istnieją również kultywary o kwiatach koloru żółtego, łososiowego lub różowego[4].
- Owoc
- Czarny, podobny do wiśni pestkowiec o długości 11–12 mm[5].
Zastosowanie
- Roślina ta jest powszechnie uprawiana w krajach azjatyckich o klimacie tropikalnym jako roślina ogrodowa (strefy mrozoodporności 11–12)[5]. Ze względu na klimat w Polsce może być uprawiana tylko w szklarniach lub w pomieszczeniach jako roślina pokojowa i nie osiąga takich rozmiarów, jak w swoich naturalnych warunkach. W naturalnych warunkach kwitnie cały czas, w Polsce uprawiana w pomieszczeniach zakwita tylko w lecie[4].
- Jej kwiatostany przez wyznawców hinduizmu są często ofiarowywane bóstwu Śiwa. Sama nazwa łacińska Ixora pochodzi od sanskryckiego słowa Iśwara, będącym określeniem tego boga[4].
- W medycynie ludowej w Indiach jest wykorzystywana jako roślina lecznicza[4].
Uprawa
Roślina w Polsce trudna do uprawy. Aby dobrze się rozwijała i zakwitała, muszą być spełnione ściśle określone wymagania co do ilości światła, rodzaju, kwasowości i wilgotności podłoża oraz temperatury[4].
- Światło
- Wymaga bardzo dużo słońca, którego w pomieszczeniach jest dla niej zbyt mało. Trzymana cały czas w pomieszczeniach rośnie słabo i nie zakwita. W związku z tym od późnej wiosny przez całe lato należy roślinę trzymać na zewnątrz pomieszczeń, w dobrze oświetlonym miejscu[4].
- Podłoże
- Najlepiej rośnie na próchnicznym, żyznym i lekko kwaśnym podłożu, a przy tym jest bardzo wrażliwa na zmianę pH. Podlewanie wodą wodociągową, która zazwyczaj zawiera wiele soli wapnia, powoduje zmianę odczynu gleby i dlatego należy podlewać wodą lekko zakwaszoną, deszczówką lub przynajmniej wodą dobrze odstaną[4].
- Wilgotność
- Wymaga również stałej wilgotności podłoża, a równocześnie nadmiar wody w glebie powoduje gnicie korzeni. Aby zapewnić jej wymaganą wilgotność doniczka powinna mieć drenaż, a ziemię w doniczce należy zmieszać z korą[4].
- Nawożenie
- Roślina wymaga nawożenia, jednak powinny to być nawozy zawierające jak najmniej wapnia[4].
Przypisy
