Kələm mənənəsi (lat. Brevicoryne brassicae) — buğumayaqlılar tipinin bərabərqanadlılar dəstəsinin mənənələr fəsiləsinə aid olan növ.
Yetkin fərdin uzunluğu 2 mm-dək, rəngi yaşılımtıl olur. Erkəkləri qanadlı, dişiləri qanadlı və qanadsızdır. Ziyanverici cücülərdir. Kələmi və şalğamı zədələyir. Yazda və yayda çoxalır. Payıza yaxın yarpağın altına 1—3 yumurta qoyur. Qışı yumurta mərhələsində keçirir. İldə 8—20 nəsil verir.
Kələm bitkisinin azərbaycanda kələm mənənəsi ilə sirayətlənməsi nəticəsində, hər kələm başı öz çəkisini 200 qram itirir. Şərqi və Qərbi Gürcüstanda kələm mənənəsi kələm bitkisini 80 %-dən çox sirayətləndirir ki, bunun nəticəsində məhsuldarlıq kəskin surətdə azalır. Alma-Ata vilayətində kələm mənənəsi əkilən bütün kələm sortlarını kütləvi surətdə yoluxdurur və məhsuldarlığı 36%-dən 100%-ə qədər aşağı salır. Cənub-Şərqi Qazaxıstanda gec əkilən payız sortlarının mənənə ilə sirayətlənməsi nəticəsində məhsuldarlıq 36-48% azalır.Kələm mənənəsi Abşeron şəraitində yumurta, yetkin dişi fərd və sürfə mərhələsində, kələmi yığılmış və toxumluq kələm sahələrində qışlayır. Zaqafqaziya şəraitində yetkin dişi fərd və sürfə mərhələsində qışlayır.
Kələm mənənəsi qışlamadan çıxdıqdan sonraəmələ gələn qanadlı formaları miqrasiya edir, kələm sahələrində yayılır və qidalanıb inkişaf edir. Kələm mənənəsinin qanadsız formaları az fəaldır, uzaq məsafələrə yayılması qeyri-mümkündür. Qışlamadan çıxan dövrdə, yaz kələm əkin sahələrinə və payız əkin sahələrinə yayılmaq üçün qanadlı fərdlər əmələ gəlmədən onların geniş yayılması mümkün deyil. Qanadlı formalar orta hesabla 25-28 gün, qanadsız dişilər isə 29-34 gün yaşayırlar. Mənənələrin nəsilvermə qabiliyyəti yüksək olduğu üçün və ayrı-ayrı nəsillərin inkişafı iqlim şəraitindən asılı olaraq sürətlə getdiyi üçün, onlara kələm bitkisinin üzərində həmişə rast gəlmək olur. Iqlim şəraitindən asılı olaraq bir dişi fərd gündə 5-6, həyat boyu isə 50-yə qədər yumurta qoya bilir, bakirə dişilər ömrünün yarısına qədər yumurta qoya bilirlər, ən çox baladoğma 8-15 gün müddətində baş verir. Embrionun inkişafı 2-4 gün davam edir. Sürfələr yetkin mərhələyə keçmək üçün 4 dəfə qabıq dəyişir. Ayrı-ayrı yaşlar arasında qabıqdəyişmə yay aylarında 2-3 gün, yaz-payızda 4-8 gün davam edir. Kələm bitkisinin qanadlı fərdlərlə sirayətlənməsi, kələm şitilinin açıq sahəyə əkilməsindən baş bağlama dövrünə qədərki vaxta təsadüf edir.
Kələm mənənəsi dünyada ən geniş yayılmış zərərvericilərdən biridir. Peterbrige F., Wrigt W., Strigland A.N. məlumatlarına görə bu növün İngiltərədə, Vene Y.P Amerikada, Sedlang U. Almaniyada, Lepage H.S., Jiannoti O., Orlando A. Portuqaliyada, Herris J. W. Fransada, İtaliyada, Cənubi Afrikada, Elze D.L. Fələstində yayıldığı və kələm bitkisinə böyük zərər verdiyi göstərilmişdir. Rusiyanın Sankt-Peterburq, Moskva, Rostov vilayətlərində, Krasnodar və Stavropol əyalətlərində, Qərbi Sibirdə, Cənubi Ukraynada, Türkmənistanda, Özbəkistanda, Qazaxıstanda yayıldığı, Boqdanov-Katkov N.N., Nevskiy V.P., Xlebnikova M.İ., Sobakina A.İ., Popov N.V.və başqaları tərəfindən qeyd edilmiş və bu növün kələm bitkisinin qorxulu zərərvericisi olduğu göstərilmişdir. Kələm mənənəsinin qonşu Gürcüstan Respublikasında, Tiflis şəhəri ətrafında, Şərqi və Qərbi Gürcüstanda, Qardabanidə, Misxetdə, Qoridə yayıldığı Uvarov B.P. və başqaları tərəfindən qeyd edilmişdir.
Azərbaycanda kələm mənənəsinin Lənkəran-Astara, Quba-Xaçmaz, Gəncə-Qazax, Kür-Araz düzənliyində, Abşeronda yayıldığı Axundova-Tuayeva və başqaları tərəfindən qeyd edilmişdir.
Alağı məhv etmək, yığımdan sonra sahəni şumlamaq, bitkilərə insektisidlər çiləmək və s.
Kələm mənənəsi (lat. Brevicoryne brassicae) — buğumayaqlılar tipinin bərabərqanadlılar dəstəsinin mənənələr fəsiləsinə aid olan növ.
Mšice zelná (Brevicoryne brassicae) je mšice poškozující listy rostlin sáním. Mšice zelná je řazena do čeledě mšicovití (Aphididae) , řádu polokřídlí (Hemiptera).[1]
BRVCBR[2]
Podle EPPO je pro patogena s označením Brevicoryne brassicae používáno více rozdílných názvů, například Aphis raphani nebo Aphis brassicae.[1]
Dospělci jsou tmavě nebo černozelení 2 - 2,5 mm dlouzí. Na těle je bělavý povlak nebo poprašek.[3]
Brukvovité.[3]
Deformace a žloutnutí listů. Mšice na listech.[3]
Snižování listové plochy a kvality plodů.[3] Netvoří se hlávky nebo se tvoří deformované.
Mšice má několik generací během roku. Přezimují černá vajíčka na posklizňových zbytcích.[3]
Lesy, parky, zahrady. Predátoři: slunéčka, střevlíci, dravé ploštice, zlatoočky, larvy pestřenek a bejlomor rodu Aphidoletes, pavouci a další.[4] Během sání mohou mšice přenášet virové infekce.[3]
Obrázky, zvuky či videa k tématu mšice zelná ve Wikimedia Commons
Mšice zelná (Brevicoryne brassicae) je mšice poškozující listy rostlin sáním. Mšice zelná je řazena do čeledě mšicovití (Aphididae) , řádu polokřídlí (Hemiptera).
बन्दाको लाही किरा (Brevicoryne brassicae, साधरण नाम: Cabbage aphid वा cabbage aphis) युरोपबाट उत्पन्न भएका काउली बन्दा परिवारमा लाग्ने लाही किरा हुन् । यस कीरा खरानी-हरियो रङका हुन्छन् ।
बन्दाको लाही किरा (Brevicoryne brassicae, साधरण नाम: Cabbage aphid वा cabbage aphis) युरोपबाट उत्पन्न भएका काउली बन्दा परिवारमा लाग्ने लाही किरा हुन् । यस कीरा खरानी-हरियो रङका हुन्छन् ।
Brevicoryne brassicae, commonly known as the cabbage aphid or cabbage aphis, is a destructive aphid (plant louse) native to Europe that is now found in many other areas of the world.[1] The aphids feed on many varieties of produce, including cabbage, broccoli (especially), Brussels sprouts, cauliflower and many other members of the genus Brassica,[1] but do not feed on plants outside of the family Brassicaceae. The insects entirely avoid plants other than those of Brassicaceae; even though thousands may be eating broccoli near strawberries, the strawberries will be left untouched.[2]
Cabbage aphids, from the genus Brevicoryne of the family Aphididae, are grayish-green, but a waxy covering gives them a grayish-white[2] to powdery blue[3] appearance.
Cabbage aphids produce a myrosinase (beta-thioglucoside glucohydrolase) enzyme in head and thoracic muscles; the aphids also uptake glucosinolates, particularly sinigrin, from the plants on which they feed, storing the glucosinolates in their haemolymph. (Glucosinolates are natural defenses for plants in the order Brassicales against pests and herbivores.) The combination of the glucosinolates and the myrosinase enzyme produces a violent chemical reaction that releases the mustard oil chemical allyl isothiocyanate.[4] The defense mechanism has a dramatic negative effect on the survival of the larval ladybird predator Adalia bipunctata.[5] The chemical defence of the aphids has been likened to a "walking mustard oil bomb".[4][5]
The myrosinase from Brevicoryne brassicae appears to have evolved separately from myrosinases found in plants, possibly a case of convergent evolution.[6][7] Aphid myrosinase appears to have greater similarity to animal beta-O-glucosidases than to plant myrosinases.[7]
Different varieties of cultivars have varying resistance to Brevicoryne brassicae.[8]
Diaeretiella rapae is a common wasp parasitoid of cabbage aphids.[2] Other controlling insects include ladybird beetles, syrphid fly larvae, and lacewing larvae.[1][2] Some insecticidal soaps may be effective in treating aphid infestations.[2]
Brevicoryne brassicae, commonly known as the cabbage aphid or cabbage aphis, is a destructive aphid (plant louse) native to Europe that is now found in many other areas of the world. The aphids feed on many varieties of produce, including cabbage, broccoli (especially), Brussels sprouts, cauliflower and many other members of the genus Brassica, but do not feed on plants outside of the family Brassicaceae. The insects entirely avoid plants other than those of Brassicaceae; even though thousands may be eating broccoli near strawberries, the strawberries will be left untouched.
Cabbage aphids, from the genus Brevicoryne of the family Aphididae, are grayish-green, but a waxy covering gives them a grayish-white to powdery blue appearance.
Kapsa-tuhktäi (Brevicoryne brassicae) on nokaliste seltsi kuuluv putukaliik.
Putukat on ka Eestis.[1]
Kapsa-tuhktäi (Brevicoryne brassicae) on nokaliste seltsi kuuluv putukaliik.
Putukat on ka Eestis.
Kaalikirva (Brevicoryne brassicae) on kirvoihin kuuluva pieni hyönteislaji ja merkittävä viljelyskasvien tuholainen.
Kaalikirvan siivettömät yksilöt ovat soikeita, väriltään likaisen kellanvihreitä ja kauttaaltaan vaalean vahajauheen peittämiä. Takaruumiin selkäpuolella on tummanvihreitä poikkijuovia sekä usein pieniä, tummia kitiinikilpiä, joiden koko kasvaa kohti eläimen peräpäätä. Tuntosarvet ovat ruumista lyhyemmät. Takaruumiin kärjen cauda on lyhyt ja leveän kolmiomainen ja vaharauhasputket ovat hyvin lyhyet, korkeintaan caudan pituiset ja keskiosastaan paksuuntuneet. Raajat ja tuntosarvet ovat vaaleanruskeat, vaharauhasputket ja cauda ovat vaaleat. Siivellisten yksilöiden pää, keskiruumis, raajat ja tuntosarvet ovat tummat ja kellertävässä takaruumiissa on tumma poikkijuova. Ruumiin pituus 1,9–2,7 mm.[1][2][3][4]
Kromosomiluku 2n=16.[1]
Kaalikirva on peräisin Euroopasta, mutta nykyisin sitä tavataan kaikkialla maapallon lämpimillä ja lauhkeilla alueilla.[1][5] Pohjois-Amerikkaan laji levisi 1700-luvun lopulla[6]. Suomessa havaintoja on hajanaisesti Ahvenanmaalta sekä Etelä- ja Keski-Suomesta.[7]
Kaalikirvalla ei tapahdu isäntävaihtoa. Ravintokasveja ovat etenkin kaalit, mutta myös muut ristikukkaiset kuten rypsi, retiisi, sinapit ja näiden luonnonvaraiset sukulaiset kelpaavat. Kaalikirva edellyttää sinappiöljyn esiintymistä kasvissa ja satunnaisesti se elää myös muilla sinappiöljyä tuottavilla kasveilla, kuten resedoilla. Kirvat lisääntyvät neitseellisesti synnyttäen eläviä poikasia, mutta viileämmän ilmaston alueilla lajilla esiintyy syksyisin suvullista lisääntymistä, jolloin muna on talvehtiva elämänvaihe. Lämpimässä ilmastossa neitseellistä lisääntymistä tapahtuu ympäri vuoden. Kirvat muodostavat suuria kolonioita lehtien ylä- ja alapinnoille sekä lehtiruodeille ja ajoittain syntyy siivellisiä yksilöitä, jotka etsiytyvät uusille elinpaikoilla. Yhdysvalloissa lajilla on jopa 15 sukupolvea vuodessa ja se on taloudellisesti merkittävä tuholainen.[1][2][5][4][8]
Yksittäinen neitseellisesti lisääntyvä naaras elää noin 30 vuorokautta ja tuottaa noin 40 poikasta. Muniva naaras tuottaa noin 10 munaa. Lämpötilan nousu lyhentää kirvojen elinikää. Kirvat heikentävät kasvien kasvua ja kukintaa sekä aiheuttavat lehtiin keltaisia laikkuja ja lehtien kuivumista. Esiintyessään runsaana kaalikirva voi pienentää satoa jopa 34–62 %.[3][5]
Kaalikirva levittää ainakin 17 kasvien virustautia.[8]
Suomen lajiston uhanalaisarvioinnissa 2010 kaalikirva on luokiteltu silmälläpidettäväksi (NT), vuoden 2000 arvioinnissa se oli vaarantunut[9].
Kaalikirvan pääravintokasvi on kaali (Brassica oleraceae), mutta se kelpuuttaa myös muut ristikukkaiskasvit (Brassicaceae) sekä muita sinappiöljyä tuottavia kasveja.[1]
Kaalikirva (Brevicoryne brassicae) on kirvoihin kuuluva pieni hyönteislaji ja merkittävä viljelyskasvien tuholainen.
Le puceron cendré du chou (Brevicoryne brassicae) est une espèce d'insectes hémiptères de la famille des Aphididae (pucerons), originaire d'Europe. C'est un ravageur des plantes de la famille des Brassicaceae.
De couleur verte atténuée par une pruine blanche ou grise, il vit en colonies sur diverses plantes de la famille des Brassicacées. Il y a deux types d’adultes, avec ou sans ailes. Les premiers œufs éclosent en février. En début de saison les adultes sans ailes apparaissent en premier; après une phase de prolifération, ils sont relayés par des ailés qui se dispersent. Ils se reproduisent d’abord par parthénogenèse, la pullulation est forte en mai. En automne, des insectes sexué permettent la reproduction binaire. Ils causent des dégâts par piqûres et miellats ; les feuilles se recroquevillent et meurent, les tiges sont entourées de manchons de pucerons[1].
Selon une étude publiée mi-2007[2], il peut utiliser et mimer le système de défense chimique de sa plante-hôte. La larve de ce puceron absorbe et stocke dans son hémolymphe certaines métabolites protéiques (glucosinolates), qui protègent le chou de ses prédateurs, et - comme le fait le chou – le puceron produit une enzyme (myrosinase ; ou glucohydrolase de β-sulfoglucoside) qui catalyse l'hydrolyse des glucosinolates, synthétisant ainsi des produits biologiquement actifs.
Les œufs hivernent sur les restes de récoltes. L’infestation débute peu après l’implantation si le temps est chaud et sec. Les ravageurs sont régulés par des auxiliaires parasites naturels, qu’il est important de prendre en compte pour choisir le traitement. Ils sont favorisés par des prairies et bandes florales à proximité. Les jeunes plants peuvent être protégés par un filet à mailles de moins de 1.4 mm. Irriguer par temps sec. Si un produit est utilisé, il doit être appliqué avant que les feuilles soient enroulées et de façon à atteindre la face inférieure des feuilles[3].
Le puceron cendré du chou (Brevicoryne brassicae) est une espèce d'insectes hémiptères de la famille des Aphididae (pucerons), originaire d'Europe. C'est un ravageur des plantes de la famille des Brassicaceae.
De melige koolluis (Brevicoryne brassicae) is een bladluis, die voorkomt op kruisbloemigen, zoals herderstasje en diverse koolsoorten. In deze planten zit de mosterdolie sinigrine, die ervoor zorgt dat de luizen gaan zuigen. Door afscheiding van honingdauw wordt de plant kleverig.
De luis overwintert als eitje op blad of stengel. In het voorjaar komt hier een luis zonder vleugels uit, de zogenaamde stammoeder. Hieruit ontwikkelt zich een kolonie, waarin ten slotte gevleugelde luizen gevormd worden, die zich vervolgens verspreiden naar andere planten. In de herfst ontstaan er gevleugelde mannetjes en geslachtelijk voortplantende ovipare vrouwtjes. Bij een zachte winter kunnen deze vrouwtjes ook overwinteren en de hieruit komende gevleugelde vrouwtjes kunnen dan al vroeg een aantasting geven.
Ongevleugelde levendbarende vrouwtjes hebben antennen die uit zes leden bestaan en iets langer zijn dan de helft van de lichaamslengte. De sifonen zijn zeer kort, dik en iets gezwollen. De kleur van de melige koolluis is grijsachtig groen of dofgroen, maar lijkt grijs door het wasachtige poeder op het lichaam. Op de rug van het achterlijf van ongevleugelde vrouwtjes zitten meestal donkere vlekken en twee dwarsbalken achter de sifonen. De gevleugelde vrouwtjes hebben de dwarsbalken en vlekken aan de zijkant.
De melige koolluis kan als vector ongeveer 20 verschillende virussen overbrengen, zowel persistente als non-persistente, zoals knollenmozaïekvirus, bloemkoolmozaïekvirus en slavergelingsvirus.
Diaeretiella rapae parasiteert op koolluizen[1]. Verdere vijanden van de melige koolluis zijn lieveheersbeestjes en hun larven, zweefvlieglarven en larven van netvleugeligen[1][2].
Zie de categorie Brevicoryne brassicae van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp. De melige koolluis (Brevicoryne brassicae) is een bladluis, die voorkomt op kruisbloemigen, zoals herderstasje en diverse koolsoorten. In deze planten zit de mosterdolie sinigrine, die ervoor zorgt dat de luizen gaan zuigen. Door afscheiding van honingdauw wordt de plant kleverig.
O piolho-da-couve, pulgão-da-couve, afídio-da-couve ou afídeo-da-couve, cujo nome científico é Brevicoryne brassicae, é um afídio que coloniza apenas brassicáceas (crucíferas), já que apenas estas espécies contêm sinigrina (óleo de mostarda), necessária para que a espécie responda ao estímulo alimentar. As formas ápteras adultas medem de 1,6 a 2,6 mm de comprimento, com corpo verde acinzentado. Têm dois sifúnculos com forma de barril e uma cauda triangular. As formas aladas medem de 1,6 a 2,8 mm de comprimento, com barras transversais curtas na superfície superior do abdómen.
Os ovos, negros, são postos sobre espécies da família Brassicaceae, mantendo-se aí durante o inverno, eclodindo de Fevereiro a Abril (hemisfério norte). As formas aladas aparecem entre maio e Julho e migram para rebentos novos de crucíferas, onde se propagam com grande facilidade. Em meados de Julho e Agosto atingem, geralmente, um pico populacional, seguindo-se uma quebra acentuada devido a factores ambientais. Outra migração, de meados de Setembro a meados de Outubro levam à postura dos ovos neste mês. Tem-se verificado algumas alterações comportamentais na espécie em anos recentes, passando o inverno em formas que estagiam junto de plantas em vez da habitual postura de ovos - o que indica alguma variação ambiental.
São pragas nos brócolos, repolhos, couve-flor, etc. Causam sérios estragos, podendo levar à morte das plantas. A distorção das plantas, devido à sua acção parasitária também tem reflexos importantes na baixa atractividade das colheitas no mercado. A espécie é ainda um importante vector de cerca de 20 espécies de vírus de plantas, como do mosaico da couve-flor ou o mosaico do nabo.
.jpg)
Stare de conservareClasificare științificăSupradomeniu[*]BiotaSupraregn[*]EukaryotaRegnAnimaliaSubregnBilateriaInfraregn[*]ProtostomiaSuperîncrengătură[*]EcdysozoaÎncrengăturăArthropodaSubîncrengăturăHexapodaSubîncrengăturăHexapodaClasăInsectaSubclasă[*]DicondyliaInfraclasă[*]NeopteraSupraordin[*]ParaneopteraOrdinHemipteraSubordin[*]SternorrhynchaSuprafamilieAphidoideaFamilieAphididaeGenBrevicoryneNume binomialBrevicoryne brassicae[1]Modifică date / text 
Brevicoryne brassicae (cunoscută în limbaj popular sub numele de „păduchele cenușiu al verzei”[necesită citare]) este o specie de insecte dăunătoare cu o largă răspândire în lume. Este o afidă care afectează culturile de varză, conopidă, gulie sau ridiche.
Brevicoryne brassicae (cunoscută în limbaj popular sub numele de „păduchele cenușiu al verzei”[necesită citare]) este o specie de insecte dăunătoare cu o largă răspândire în lume. Este o afidă care afectează culturile de varză, conopidă, gulie sau ridiche.
Brevicoryne brassicae (Linnaeus, 1758)
Капу́стная тля[1] (лат. Brevicoryne brassicae) — насекомое семейства настоящих тлей (Aphididae).
Взрослые особи длиной около 2 мм, зеленоватые, покрытые седовато-белым восковым налётом. Усики состоят из 6 сегментов и составляют чуть больше половины длины тела. Насекомые кормятся соком капустных, вызывая обесцвечивание и скручивание листьев.
Тля получает из растения вторичные метаболиты растений (глюкозинолаты) и накапливает их в гемолимфе. В мускулах груди и головы этой тли содержится фермент мирозиназа. Когда на тлю нападает хищник, оба компонента смешиваются в его желудке. Происходит химическая реакция, и получается аллилизотиоцианат, иначе называемый аллилгорчичным маслом. Из божьих коровок, которые питаются крылатой тлёй, погибают 17 %, из питающихся бескрылой тлёй не выживает никто. В результате колония оказывается защищена от этих хищников (пример группового отбора). Тля выделяет тягучую и сладкую на вкус жидкость, которую очень любят муравьи. Поэтому муравьи нередко берут колонии тли под свою защиту и оберегают их от хищников[2].
Весной из перезимовавших яиц выводятся бескрылые самки, которые рождают до 40 личинок. В середине лета появляются крылатые самки, которые перелетают на другие растения. За лето сменяется 8–20 поколений. Осенью выводятся крылатые самцы, которые оплодотворяют самок, и те откладывают зимующие яйца на кочерыжки капусты и сорняки.
Капустная тля разносит около 20 различных вирусов.
Капу́стная тля (лат. Brevicoryne brassicae) — насекомое семейства настоящих тлей (Aphididae).
菜蚜（学名：Brevicoryne brassicae）为常蚜科菜蚜屬下的一个种。
bewerkt.jpg)
|access-date=中的日期值 (帮助) 
这是一篇與动物相關的小作品。你可以通过编辑或修订扩充其内容。 