Apis seladonia Fabricius, 1794
Zieleniczka[1] (Halictus (Seladonia)) – podrodzaj pszczół z rodziny smuklikowatych, podrodziny smuklików właściwych i rodzaju Halictus, niekiedy traktowany jak osobny rodzaj.
Pszczoły małe i średniej wielkości, osiągające od 4,5 do 10 mm długości ciała. Oskórek, przynajmniej na głowie i tułowiu, cechuje się metalicznie zielonkawym, niebieskawym lub spiżowym ubarwieniem. Czułki samców sięgają ku tyłowi zwykle tylko do tarczki, a drugi człon ich biczyka jest 1,2–1,4 raza dłuższy niż szeroki. Żuwaczka samicy zaopatrzona jest w ząbek przedwierzchołkowy. Trójkąt pozatułowiowy jest mniej więcej tak długi jak metasoma, a po jego bokach zwykle brak gęstego owłosienia. Jasne owłosienie tergitów metasomy przybiera formę przepasek wierzchołkowych, przepasek nasadowych i wierzchołkowych lub porasta całe ich odsłonięte powierzchnie. Samce mają czwarty sternit o prostej krawędzi tylnej, a szósty płaski lub z delikatnym, podłużnym wgłębieniem przez środek. Samice mają dobrze rozwinięte skopy na udach i krętarzach oraz zaokrąglone lub spiczaste płytki bazytibialne na tylnych goleniach. Narządy rozrodcze samców charakteryzują się grzbietowym gonostylusem podzielonym głębokim wcięciem i zaopatrzonym na powierzchni wewnętrznej w kępkę skierowanych przednio-dośrodkowo szczecinek, a brzusznym gonostylusem u większości gatunków dobrze wykształconym[2].
Przedstawiciele podrodzaju występują w Starym Świecie, w krainach: palearktycznej, orientalnej, etiopskiej i madagaskarskiej. Na południe sięgają do Afryki Południowej, południowych Indii i Azji Południowo-Wschodniej[2]. W Polsce stwierdzono 3 gatunki (zobacz: smuklikowate Polski)[1].
Takson ten wprowadzony został w 1918 roku przez C. Robertsona jako osobny rodzaj[3]. Taką też klasyfikację stosuje J. Piesienko[1] w publikacji z 2004, włączając doń w randze podrodzajów także Mucoreohalictus, Pachyceble, Paraseladonia, Placidohalictus i Vestitohalictus[3]. Według C.D. Michenera cecha użyta przez Piesienkę, tj. metaliczny oskórek, jest zbyt słaba do wyodrębnienia zielniczek w osobny rodzaj. W swoim Bees of the World z 2010 klasyfikuje Seladonia jako podrodzaj w rodzaju smuklik (Halictus), zaliczając doń jedynie gatunki umieszczone przez Piesienkę w podrodzaju Seladonia s.str.[2].
Do podrodzaju tego zalicza się 36 opisanych gatunków[3]:
Zieleniczka (Halictus (Seladonia)) – podrodzaj pszczół z rodziny smuklikowatych, podrodziny smuklików właściwych i rodzaju Halictus, niekiedy traktowany jak osobny rodzaj.
Латинское название Seladonia Robertson, 1918[1]
Поиск изображений
на Викискладе
Seladonia (лат.) — род пчёл из подсемейства Halictinae семейства Halictidae, иногда рассматриваемый в статусе подрода в составе рода Halictus.
Почти всесветно (кроме Австралии), большинство видов в Палеарктике (более 50). В Афротропике встречается около 15 видов, в Америке — 8, в Ориентальной области — 9[2].
Длина тела от 5 до 8 мм. Окраска, как правило, металлически-тускло-зелёная (у близкого рода Halictus тело чёрное). Брюшко может быть с густым светлым войлочным опушением. Эусоциальные пчёлы. Подрод Paraseladonia является клептопаразитическим. Гнездятся в земле. Полилекты[2].
Около 100 видов в 6 подродах. Систематическое положение таксона дискутируется. Одни авторы рассматривают его в статусе самостоятельного рода (Песенко, 2006, 2007; Pauly, 2008)[2], а другие помещают в качестве подрода в состав рода Halictus (Ebmer, 1987; Janjic & Packer, 2001).
Seladonia (лат.) — род пчёл из подсемейства Halictinae семейства Halictidae, иногда рассматриваемый в статусе подрода в составе рода Halictus.
.jpg)
