Stauroderus is a genus of slant-faced grasshoppers in the family Acrididae. There are three described species in Stauroderus, found in the Palearctic realm.[1][2]
The Orthoptera Species File lists:[2]
Stauroderus is a genus of slant-faced grasshoppers in the family Acrididae. There are three described species in Stauroderus, found in the Palearctic realm.
Stauroderus is een geslacht van rechtvleugeligen uit de familie veldsprinkhanen (Acrididae). De wetenschappelijke naam van dit geslacht is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1897 door Bolívar.
Het geslacht Stauroderus omvat de volgende soorten:
Stauroderus is een geslacht van rechtvleugeligen uit de familie veldsprinkhanen (Acrididae). De wetenschappelijke naam van dit geslacht is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1897 door Bolívar.
Multimedia w Wikimedia Commons Kózka[1] (Stauroderus) – rodzaj owadów prostoskrzydłych z rodziny szarańczowatych.
Głowę tych szarańczaków cechują nitkowate, niezgrubiałe czułki. Przedplecze ma tylko jedną bruzdę na dysku wyraźnie zaznaczoną, a jego bruzda tylna biegnie przed jego środkiem. Narząd bębenkowy nakryty jest fałdem oskórka. Obie płcie mają aparat strydulacyjny, przy czym samce mogą grać również w locie. Pokrywy mają pole marginalne rozszerzone nasadowo i zwężone ku szczytowi, a pole medialne szersze niż kostalne. Tylną parę skrzydeł cechują wygięte w ⅓ od wierzchołka żyłki kostalna i subkostalna oraz zgrubiała środkowa część żyłki radialnej[1].
Przedstawiciele występują głównie w krainie palearktycznej[2]. W Polsce rodzaj ten jest reprezentowany tylko przez kózkę ciemnoskrzydłą[3][4].
Takson ten wprowadzony został w 1897 roku przez I. Bolívara[5]. Należą tu 3 opisane gatunki[2]:
Kózka (Stauroderus) – rodzaj owadów prostoskrzydłych z rodziny szarańczowatych.
Głowę tych szarańczaków cechują nitkowate, niezgrubiałe czułki. Przedplecze ma tylko jedną bruzdę na dysku wyraźnie zaznaczoną, a jego bruzda tylna biegnie przed jego środkiem. Narząd bębenkowy nakryty jest fałdem oskórka. Obie płcie mają aparat strydulacyjny, przy czym samce mogą grać również w locie. Pokrywy mają pole marginalne rozszerzone nasadowo i zwężone ku szczytowi, a pole medialne szersze niż kostalne. Tylną parę skrzydeł cechują wygięte w ⅓ od wierzchołka żyłki kostalna i subkostalna oraz zgrubiała środkowa część żyłki radialnej.
Przedstawiciele występują głównie w krainie palearktycznej. W Polsce rodzaj ten jest reprezentowany tylko przez kózkę ciemnoskrzydłą.
Takson ten wprowadzony został w 1897 roku przez I. Bolívara. Należą tu 3 opisane gatunki:
Stauroderus campestris (Stål, 1861) Stauroderus scalaris (Fischer von Waldheim, 1846) – kózka ciemnoskrzydła Stauroderus yunnaneus (Uvarov, 1925)
