Bate's dwarf antelopes are very small antelopes weighing from 2-3 kg. Body length ranges between 500 and 575 mm, with a tail length of 45 to 50 mm. Dwarf antelope males possess horns that extend back over their head on the same plane as the face. These horns are usually brown or fawn in color and are about 38 to 50 mm long. The coat is a shiny dark chestnut on the back becoming lighter toward the flanks. Males are only slightly larger, on average, than females.
(Grizmek 1988; Nowak 1999)
Range mass: 2 to 3 kg.
Other Physical Features: endothermic ; homoiothermic; bilateral symmetry
Neotragus batesi is most often found in moist forest and brush.
Terrestrial Biomes: forest
Neotragus batesi occurs throughout the lowland forest zone from southeastern Nigeria to western Uganda.
Biogeographic Regions: ethiopian (Native )
The diet of N. batesi consists of leaves, buds, shoots, fungus, and limited amounts of grasses and herbs. They also eat human food crops, such as peanuts, in areas where humans have intruded into their natural habitats. They are often caught in snares surrounding agricultural fields.
(Grizmek 1988; Nowak 1999)
The meat of N. batesi is edible, although quite dry. They are not often hunted for meat but, in some cases, farmers will kill and eat limited numbers.
(Grizmek 1988; Nowak 1999)
Bate's dwarf antelopes are known to eat crops such as peanuts. The overall economic damage from this herbivory is minimal.
(Grizmek 1988; Nowak 1999)
The biggest current threat to Bate's dwarf antelopes is human expansion. The loss of habitat due to clearing for farmland could have a very negative effect on their populations in the future.
(Grizmek 1988; Nowak 1999)
US Federal List: no special status
CITES: no special status
IUCN Red List of Threatened Species: least concern
Perception Channels: tactile ; chemical
Mating occurs throughout the year with peaks in the late dry and early wet seasons. The gestation period of N. batesi is thought to be 180 days. One young is born per gestation with a birth weight of between 1.6 and 2.4 kg.
(Grizmek 1988; Nowak 1999)
Range number of offspring: 1 (low) .
Average number of offspring: 1.
Range gestation period: 6 (low) months.
Average gestation period: 6 months.
Average weaning age: 2 months.
Key Reproductive Features: gonochoric/gonochoristic/dioecious (sexes separate); sexual
Parental Investment: altricial
Antilopenn Bates (Neotragus batesi) a zo un antilopenn vihan hag a vev e kreiz ha kornôg Afrika.
L'antílop nan de Bates (Neotragus batesi) és un antílop nan que viu a les selves tropicals de l'Àfrica Central. Aquest tàxon fou anomenat en honor de l'ornitòleg i botànic estatunidenc George Latimer Bates.[1]
És molt semblant a l'antílop reial, però és més gran, amb una alçada a l'espatlla de 30 cm i un pes de tres kg. A més, la part interior de la cua és negra en lloc de blanca. Les banyes mesuren uns 5 cm de llarg i són llises.
Els mascles són solitaris i territorials. Les femelles també tendeixen a ser solitàries, però a vegades també se les pot trobar vivint en petits grups.
L'antílop nan de Bates (Neotragus batesi) és un antílop nan que viu a les selves tropicals de l'Àfrica Central. Aquest tàxon fou anomenat en honor de l'ornitòleg i botànic estatunidenc George Latimer Bates.
És molt semblant a l'antílop reial, però és més gran, amb una alçada a l'espatlla de 30 cm i un pes de tres kg. A més, la part interior de la cua és negra en lloc de blanca. Les banyes mesuren uns 5 cm de llarg i són llises.
Els mascles són solitaris i territorials. Les femelles també tendeixen a ser solitàries, però a vegades també se les pot trobar vivint en petits grups.
Das Batesböckchen (Nesotragus batesi) ist eine Zwergantilope, die in drei geografisch voneinander getrennten Populationen in den Regenwäldern Zentralafrikas verbreitet ist. Eine kommt zwischen dem Nigerdelta und dem Unterlauf des Cross Rivers im Südosten Nigerias vor, die zweite lebt in Kamerun südlich des Sanaga, in Gabun, in Mbini, im Westen der Republik Kongo und in einem kleinen westlich des Sangha gelegenen Gebiet der Zentralafrikanischen Republik und die dritte kommt im Nordosten der Demokratischen Republik Kongo und in einem kleinen Gebiet im Westen von Uganda vor.[1][2] Der Name Batesböckchen ehrt den US-amerikanischen Zoologen George Latimer Bates (1863–1940).
Das Batesböckchen sieht dem Kleinstböckchen (Neotragus pygmaeus) sehr ähnlich, ist mit einer Kopf-Rumpf-Länge von 49 bis 62 cm, einer Schulterhöhe von 28 bis 33 cm und einem Gewicht von 2,2 bis 2,8 kg aber größer. Weibchen sind in der Regel etwas größer und schwerer als Männchen und die Batesböckchen im Osten des Verbreitungsgebietes sind etwas größer als die im Westen. Nur die Männchen tragen kleine, spitze Hörner. Die Hörner sind im Durchschnitt 3,2 cm lang und glatt. Die längsten gemessenen Hörner waren 5,5 cm lang. Die Hornbasen sind geriffelt. Der Schwanz ist etwa 9 cm lang. Über den Hüften sind Batesböckchen etwas häher als an den Schultern. Die Beine sind lang und dünn. Nebenhufe fehlen. Die Ohren sind relativ groß und abgerundet, mit weitgehend haarlosen Innenseiten und dunklen Außenseiten. Das Fell ist glänzend rötlich-braun und auf dem Rücken etwas dunkler als auf den Flanken. Die Kopfoberseite ist dunkelbraun bis schwärzlich. Das Kinn und die Kopfunterseite sind weiß. Der Schwanz ist auf der Ober- und der Unterseite braun.[1] Die Zahnformel lautet: 0.0.3.3 3.1.3.3 {displaystyle {frac {0.0.3.3}{3.1.3.3}}} 
Batesböckchen leben in Sekundärwälder, an Waldrändern und anderen Waldregionen mit dichtem Unterwuchs. Alte Primärwälder mit hohen Bäumen und wenig Unterwuchs meiden sie. Die Zwergantilopen halten sich oft auch in der Nähe menschlicher Siedlungen auf Kakao-, Kaffe-, und Bananenplantagen, sowie auf Erdnuss- und Maniokfeldern auf. Die Verbreitung der Tiere wird durch den jährlichen Regenfall, besonders während der Trockenzeit begrenzt. Im Durchschnitt leben 1,5 bis 2,2 Individuen auf einem Gebiet von einem km², in besonders günstigen Gebieten können es auch 35 bis 75 Individuen pro km² sein.[1]
Batesböckchen sind vor allem dämmerungs- und nachtaktiv und verbringen den Tag verborgen zwischen Vegetation die deutlich höher ist als sie selbst. Sie leben vor allem einzelgängerisch. Bei 76 % von 399 Sichtungen im nördlichen Gabun sah man nur ein einzelnes Tier, Paare wurden bei 23 % der Sichtungen beobachtet und drei Exemplare waren es nur bei 1 % der Sichtungen. Batesböckchen ernähren sich von Blättern und fressen in der Regel das ganze Blatt. Nur von sehr großen Blättern erden Stücke abgebissen. Sie können bis zu einer Höhe von 45 cm äsen und bevorzugen deshalb die Blätter junger Schößlinge von Bäumen und Lianen. Farnblätter werden seltener gefressen. Bei der Nahrungssuche orientieren sie sich wahrscheinlich teilweise nach ihrem Geruchssinn. Batesböckchen vermehren sich das ganze Jahr über, eine Häufung von Geburten gibt es während der Regenzeit, wenn das Nahrungsangebot für die säugenden Muttertiere am günstigsten ist. Die Tragzeit liegt bei ca. 210 Tagen. Die Jungtiere wiegen bei der Geburt etwa 500 g. Ihre ersten Lebenstage verbringen sie verborgen in dichter Vegetation und werden vom Weibchen nur zum säugen aufgesucht. Männchen werden mit einem Alter von 8 bis 18 Monaten geschlechtsreif, Weibchen sind dann etwa 16 Monate alt.[1]
Das Batesböckchen gilt als ungefährdet.[2]
Das Batesböckchen (Nesotragus batesi) ist eine Zwergantilope, die in drei geografisch voneinander getrennten Populationen in den Regenwäldern Zentralafrikas verbreitet ist. Eine kommt zwischen dem Nigerdelta und dem Unterlauf des Cross Rivers im Südosten Nigerias vor, die zweite lebt in Kamerun südlich des Sanaga, in Gabun, in Mbini, im Westen der Republik Kongo und in einem kleinen westlich des Sangha gelegenen Gebiet der Zentralafrikanischen Republik und die dritte kommt im Nordosten der Demokratischen Republik Kongo und in einem kleinen Gebiet im Westen von Uganda vor. Der Name Batesböckchen ehrt den US-amerikanischen Zoologen George Latimer Bates (1863–1940).
Bates's pygmy antelope (Nesotragus batesi), also known as the dwarf antelope, pygmy antelope[2] or Bates' dwarf antelope, is a very small antelope living in the moist forest and brush of Central and West Africa. It is in the same genus as the suni.
Adult antelope weigh about 2 to 3 kg (4.4 to 6.6 lb), and are 50 to 57 cm (20 to 22 in) long, with a tail length of 4.5 to 5.0 cm (1.8 to 2.0 in). Only males have horns, about 3.8 to 5.0 cm (1.5 to 2.0 in) long. Their coat is shiny dark chestnut on the back and lighter toward the flanks. Male antelope are generously bigger than females.[3]
Bates pigmy antelope is native to tropical Central Africa. The range is separated into three distinct areas; southeastern Nigeria; the lower part of the Congo Basin; and northeastern Democratic Republic of Congo extending into western Uganda. Its typical habitat is humid lowland forest where it favours dense undergrowth. It also inhabits plantations, secondary forest, cleared areas and areas round human habitations.[1]
Bates's pygmy antelope eat leaves, buds, shoots, fungus, grass, and herbs. They also eat crops, which makes them unpopular with farmers. They are often caught in snares near agricultural fields. They have a typical territory of 2 to 4 ha (4.9 to 9.9 acres). Males are territorial, marking their territory with scent produced in the preorbital glands. Females are friendlier with each other and sometimes live in small groups. They bark when fleeing. Most pygmy antelope mate at late dry and early wet seasons. Gestation period is 180 days. One young is born per pregnancy. The fawn weighs between 1.6 and 2.4 kg (3.5 and 5.3 lb).[3]
Bates's pygmy antelope are not endangered although they are facing habitat loss; the expansion of human population has a negative effect on future population. In general, they are able to adapt to secondary forest, plantations, roadside verges and village gardens. Although not hunted commercially, this antelope is hunted for bushmeat in limited numbers.[1]
Bates's pygmy antelope (Nesotragus batesi), also known as the dwarf antelope, pygmy antelope or Bates' dwarf antelope, is a very small antelope living in the moist forest and brush of Central and West Africa. It is in the same genus as the suni.
El antílope pigmeo de Bates (Neotragus batesi), también conocido como antílope enano[2] es una especie de mamífero artiodáctilo de la subfamilia Antilopinae propia de África Central y Occidental.[3]
Adulto pesa entre 2 y 3 kg y mide entre 50 y 57 cm de longitud, más la cola de 4,5 a 5 cm. Sólo los machos tienen cuernos, de 3,8 a 5 cm de largo. Su pelaje es castaño obscuro brillante en la parte superior y claro bajo los flancos. Los machos son notoriamente más grandes que las hembras.
Los antílopes enanos comen hojas, brotes, hierbas y hongos. También son impopulares entre los granjeros porque comen de las cosechas y por ello son víctimas de trampas cerca de campos agrícolas.
Los machos son territoriales; el marcado de su territorio con olor produce en las glándulas preorbitales. Tienen un territorio de 2 a 4 hectáreas. Las hembras son más amistosas entre ellas y viven a veces en pequeños grupos. Raspan al huir. La mayoría de los antílopes enanos se acoplan al finalizar la estación húmeda o al comenzar la estación secas. El período de gestación es 180 días. El peso del cervatillo es de 1,6 a 2,4 kg. Su mayor peligro es la pérdida del hábitat debido a la extensión de la población humana. A veces son cazados.
El antílope pigmeo de Bates (Neotragus batesi), también conocido como antílope enano es una especie de mamífero artiodáctilo de la subfamilia Antilopinae propia de África Central y Occidental.
Neotragus batesi Neotragus generoko animalia da. Artiodaktiloen barruko Antilopinae azpifamilia eta Bovidae familian sailkatuta dago
Neotragus batesi Neotragus generoko animalia da. Artiodaktiloen barruko Antilopinae azpifamilia eta Bovidae familian sailkatuta dago
Pikkuantilooppi (Neotragus batesi) on Keski-Afrikan sademetsissä elävä pienikokoinen sorkkaeläin. Laji on saanut tieteellisen nimensä amerikkalaisen maanviljelijän ja luonnontieteilijän George Latimer Batesin mukaan. Pikkuantiloopilla on kaksi alalajia: läntinen N. b. batesi ja itäinen N. b. harrisoni. Lajin elintavat tunnetaan huonosti.[2]
Pikkuantiloopin ruumiinpituus on 50–57,5 senttiä[3] ja säkäkorkeus 25–31 senttiä.[4] Hännän pituus on 4,5–5 senttiä. Paino on 2–3 kiloa. Urokset ovat keskimäärin hieman kookkaampia kuin naaraat.[3] Pikkuantilooppi on kaksi kertaa suurempi kuin samaan sukuun kuuluva kuningasantilooppi, mutta kuitenkin pienempi kuin Neotragus -suvun kolmas laji, suni.[5][2] Sarvet ovat sileät, ruskeat ja kaartuvat hieman taaksepäin. Niiden pituus on 3,8–5,0 senttiä. Sarvet kasvavat vain uroksille.[3][4]
Turkki on melko kiiltävä.[4] Lännempänä elävän alalajin turkki on tumman kastanjanruskea. Väritys on selästä tummempi kuin kyljiltä ja raajoista. Vatsapuoli ja kurkku ovat vaaleat tai kermanväriset. Häntä on tasaisen tummanruskea, lukuun ottamatta valkoista hännänpäätä. Itäisen alalajin väritys on voimakkaampi. Sen tummat kohdat ovat tummempia ja vaaleat kohdat vaaleampia kuin läntisellä alalajilla. Eturaajojen sorkkien yläpuolella on pieni valkoinen täplä. Myös sen vuohisnivelet ovat valkoiset.[2] Pikkuantiloopin korvissa on silmiinpistäviä valkoisia ja mustia laikkuja.[4] Pikkuantiloopille kehittyy joskus hyvin pienet valesorkat, joiden tilalla muutoin on vain paljas iholaikku.[2] Pikkuantiloopin hoikka rakenne, voimakkaat takajalat, kaareva selkä ja lyhyt kaula auttavat sitä liikkumaan nopeasti tiheän kasvillisuuden läpi.[4]
Pikkuantilooppia tavataan kolmella erillisellä alueella Keski- ja Länsi-Afrikassa. Yksi populaatio elää Kaakkois-Nigeriassa ja toinen Etelä-Kamerunissa Sanagajoelta etelään, Keski-Afrikan tasavallan luotoisosissa Sanghajoen länsipuolella, Gabonissa, Päiväntasaajan Guineassa ja Kongon tasavallassa. Kolmas kanta elää Kongon Demokraattisen tasavallan koillisosissa ja Lounais-Ugandassa.[4][1]
Kannan kooksi arvioidaan yli 200 000 yksilöä ja sen uskotaan olevan vakaa laajoilla alueilla, joilla ihmistiheys on alhainen. Pikkuantilooppi luokitellaankin elinvoimaiseksi lajiksi. Määrä on kuitenkin laskussa alueilla, joilla metsästyspaine on korkea. Liha on syötävää, mutta melko kuivaa. Pikkuantilooppia metsästetään bushmeat-kauppaa varten, mutta se on harvinainen kaupunkien markkinoilla. Elinalueiden häviäminen maatalouden tarpeisiin on myös uhka. Pikkuantilooppien tiedetään vierailevan viljelmillä ja syövän ihmisten satoa, kuten maapähkinöitä. Aiheutuvat vahingot ovat kuitenkin pieniä. Toisinaan myös viljelijät metsästävät niitä ruuaksi. Lajia tavataan useilla suojelualueilla ja se saattaakin tulla pitkällä aikavälillä yhä riippuvaisemmaksi niistä.[1][3]
Pikkuantiloopin elinymäristöä ovat kosteat alankometsät. Se suosii tiheitä, matalaa aluskasvillisuutta kasvavia jokivarsia. Se viihtyy myös pioneeriympäristössä, kuten kaatuneiden puiden luona, vanhoilla viljelyksillä ja hakkuumailla. Lisäksi sitä tavataan tienvarsilla, puutarhoissa ja plantaaseilla.[1]
Pikkuantilooppi on yöaktiinen ja elää tyypillisesti 2–4 hehtaarin reviirillä. Urokset elävät erakkoina. Ne ovat reviiritietoisia ja merkitsevät alueensa hajurauhastensa eritteillä. Naaraat eivät ole yhtä reviiritietoisia kuin urokset, vaan saattavat elää joskus jopa pieninä ryhminä.[3][2] Uroksen reviiri menee usein päällekkäin kahden naaraan reviirien kanssa.[4] Paetessaan pikkuantiloopit päästävät usein käheän huudon. Urokset taas päästävät naaraita etsiessään nenän kautta kulkevan äänen.[3]
Pikkuantiloopin ravintoa ovat lehdet, silmut ja sienet. Se syö hieman myös heinäkasveja ja ruokailee toisinaan viljelyksillä.[3] Pikkuantiloopit käyttävät reviiristään yhtä aluetta ruuan hankintaan 1–2 kuukautta kerrallaan ja vaihtavat sitten paikkaa.[4]
Pikkuantiloopit lisääntyvät ympäri vuoden, mutta parittelevat tavallisimmin kuivan kauden lopulla tai sadekauden alussa. Naaras synnyttää noin kuuden kuukauden kantoajan jälkeen yhden, 1,6–2,4 kilon painoisen vasan, jota se imettää keskimäärin kaksi kuukautta.[3] Naaraat tulevat sukukypsiksi noin 16 kuukauden ja urokset 8–18 kuukauden ikäisinä.[4]
Pikkuantilooppi (Neotragus batesi) on Keski-Afrikan sademetsissä elävä pienikokoinen sorkkaeläin. Laji on saanut tieteellisen nimensä amerikkalaisen maanviljelijän ja luonnontieteilijän George Latimer Batesin mukaan. Pikkuantiloopilla on kaksi alalajia: läntinen N. b. batesi ja itäinen N. b. harrisoni. Lajin elintavat tunnetaan huonosti.
Neotragus batesi é unha especie de mamífero artiodáctilo da familia dos bóvidos, subfamilia dos antilopinos,[2][3] cuxa clasificación é discutida na actualidade. É un pequeno antílope que vive nas selvas húmidas da África central e oriental.
A especie foi descrita en 1903 polo zoólogo e coleccionista de animais británico William Edward de Winton, na revista Proc. Zool. Soc. Lond., 1903 (1): 192.[2]
Para a etimoloxía do xénero, véxase Neotragus.
O nome esprecífico, batesi, é en honor do naturalista e explorador británico Henry Walter Bates.[Cómpre referencia]
Na maior parte dos idiomas europeos coñécese cos nomes de antílope anano de Bates ou neotrago de Bates (coas modificacións propias de cada lingua).
A maioría dos autores non recoñecen en Neotragus batesi subespecies.[1][2][3][4][5]
Porén, algúns recoñecen dúas, baseándose en variacións na coloracióin da pelaxe do tronco e das patas:[6]
Pero estas variacións no foron confirmadas por evidencias xenéticas, polo que só poden atribuírse á separación existente entre ambas as subpoboacións (ver más abaixo "distribución").
Segundo Eva V. Bärmann, da Universidade de Cambridge, e o seu colega Tim Schikora, do Centro de Investigación da Biodiversidade e o Clima de Frankfurt, a pesar de que as especies de antílopes ananos se reuniron comunmente na tribo dos neotraguinos debido á súa aparencia morfolóxica xeral, as análises filoxenéticas demostraron que non todos están estreitamente relacionados, polo que suxeriron restrinxir o nome de Neotragini ao xénero tipo Neotragus. No seu estudo utilizaron secuencias do citocromo b mitocondrial e medicións lineais do cranio para investigar máis a fondo a similitude das tres especies de Neotragus. Estas análises apoian a estreita relación de Neotragus moschatus e Neotragus batesi. Porén, Neotragus pygmaeus, a especie tipo —que nunca antes se incluira nas análisis filoxenéticas— non está estreitamente relacionada. Segundo estes autores, podería compartir un antepasado común máis recente con outro "antílope anano", o Oreotragus oreotragus, e cos duiqueros do taxon Cephalophini. Polo tanto, suxeriron resucitar o xénero Nesotragus Von Dueben, 1846 para incluír nel a Neotragus moschatus e Neotragus batesi, deixando a Neotragus pygmaeus como a única especie do xénero.[7]
É un antílope moi pequeno, o segundo máis pequeno detrás do antílope real ou antílope anano (Neotragus pygmaeus), ao que só supera nuns poucos centímetros de longo (de 5 a 10). Moi similar a este, de corpo delicado e compacto, sen cristas no curuto da cabeza, e lombo arredondado. Só os machos presentan cornos, que son rectos, pequenos, con aneis e rematados en punta. As orellas son máis ben curtas. O fociño está espido. Os pezuños interiores son estreitos e apuntados. Presenta glándulas preorbitais e nos pezuños, e carece de glándulas inguinais. As diferenzas, ademais do tamaño, consisten, aparte dalgún pequenos detalles anatómicos, en que a cor da cola é parda escura uniforme, en que presenta de aneis na base dos cornos, que son totalmente lisos no real, e nos pezuños laterais, que non son normalmente visíbeis. Tamén se pode confundir con outros "antílopes ananos", como os duiqueros, que son algo máis grandes, a forma xeral do corpo é diferente, non presentan un perfil recto na cabeza, e si en cambio cristas entre os pequenos cornos.[8]
A coloación xeral da súa pelaxe é parda oscura brillante no lombo e más clara nos flancos. A garganta e e o ventre son brancos, tinxidos ás veces de amarelada apagada. A cola é uniformemente apardazada.[6][8]
Os cornos, presentes só nos machos, como quedou dito, son moi pequenos (de 2,5 a 4 cm), robustos e anelados na base, lisos nas partes superiores, inclinados cara a atrás e rematados en agudas puntas.[8]
A lonxitude da cabeza e tronco oscila entre os 50 e os 55 cm, a cola mide de 5 a 8 cm, a altura na cruz é dus 30 com, e o peso anda entre os 4 a os 5 kg.[8][9] Os machos son bastante máis grandes e pesados que as femias.[6]
O hábitat típico de Neotragus batesi son as densas selvas húmidas das terras baixas da África central,onde encontra agocho nas matogueiras densas. Pero tamén habita en plantacións, bosques secundarios, áreas despexadas e zonas ao redor dos asentamentos humanos.
A súa área de distribución divídese tres poboacións separadas: ao norte, encontrase nunha pequena zona do sueste de Nixeria; en África occidental, na conca baixa do Congo, esténdes por unha ampla área do sur de Camerún, en toda a Guinea Ecuatorial e o Gabón e unha pequena zona do sueste da República Centroafricana e porcións máis amplas do norte e o sur da República do Congo e, na África central ocupa o unha ampla parte do nordeste da República Democrática do Congo e unha pequena do oeste de Uganda.[1]
Os antílopes ananos de Bates comn follas e abrochos dos arbustos, cogomelos, pastan e prados e comen tamén outras plantas herbáceas. E también platas cultivadas, polo que son animais pouco pulares entre os agricultores que, moitas veces, os cazan con trampas cerca dos seus campos agrícolas.[6]
Os machos son territoriais, marcando o seu territorio coa secrecióno das súa glándulas preorbitaís; a extensión típica do seu territorio é de 2 a 4 hectáreas. As femias son mái sociais entre si e, ás veces, viven en grupos pequenos. Cando se asustan, foxen emitindo unha especie de ladrido.[6]
A maioría dos antílopes ananos aparéanse nas estacións secas serodias e nas temperás húmidas. O período de xestación é de 180 días. As femias paren unha soa cria, que pesa ao nacer entre 1,6 e 2,4 kg.[6]
Seguindo a Unión Internacional para a Conservación da Natureza a especie non está en perigo, aínda que se enfronta á perda do seu hábitat, porque, en xeral, é capaz de adaptarse aos bosques secundarios, plantacións, bordos de camiños e xardíns dos poboados. Porén, a expansión da poboación humana ten un efecto negativo na poboación futura deste pequeno antílope. Aínda que non se caza comercialmente, os agricultores cázano en cantidcades limitadas para aproveitar a súa carne, que usan como alimento. Por iso estra entidade cualifica o seu status como LC (pouco preocupante).[1]
Neotragus batesi é unha especie de mamífero artiodáctilo da familia dos bóvidos, subfamilia dos antilopinos, cuxa clasificación é discutida na actualidade. É un pequeno antílope que vive nas selvas húmidas da África central e oriental.
L'antilope pigmea di Bates (Neotragus batesi) — nota anche come antilope nana, antilope pigmea[1] o antilope nana di Bates — è un antilopino molto piccola che vive nelle foreste e nelle boscaglie umide dell'Africa centrale e occidentale. Appartiene allo stesso genere del suni e dell'antilope reale.
Le antilopi adulte pesano circa 2–3 kg e sono lunghe 50–57 cm, con una coda tra i 4,5 e i 5 cm. Solamente i maschi hanno le corna, lunghe 3,8–5 cm. Il loro mantello è castano scuro splendente sul dorso e più chiaro verso i fianchi. Le antilopi maschio sono molto più grandi delle femmine.
Le antilopi pigmee di Bates si nutrono di foglie, boccioli, germogli, funghi, erba e di altri vari vegetali. Si nutrono anche dei raccolti, cosa che li rende impopolari presso i coltivatori. Nei pressi dei campi coltivati vengono spesso catturati con i lacci. Generalmente posseggono un territorio che si aggira tra i 2 e i 4 ettari. I maschi sono territoriali: marcano il loro territorio con le secrezioni prodotte dalle ghiandole preorbitali. Le femmine sono più amichevoli tra di loro e talvolta vivono in piccoli gruppi. Mentre fuggono emettono un suono simile all'abbaiare di un cane. La maggior parte delle antilopi pigmee si accoppiano alla fine della stagione secca e all'inizio di quella umida. Il periodo di gestazione è di 180 giorni, dopo i quali viene messo alla luce un solo piccolo. Il peso dei giovani si aggira tra gli 1,6 e i 2,4 kg.
Le antilopi pigmee di Bates non sono in pericolo e la lista della IUCN le valuta come prossime alla minaccia. Il rischio più importante è dovuto alla perdita dell'habitat: l'espandersi della popolazione umana è stata molto negativa per il futuro delle popolazioni. Non vengono cacciate per la carne, ma i coltivatori talvolta ne uccidono un numero limitato a scopo alimentare.
L'antilope pigmea di Bates (Neotragus batesi) — nota anche come antilope nana, antilope pigmea o antilope nana di Bates — è un antilopino molto piccola che vive nelle foreste e nelle boscaglie umide dell'Africa centrale e occidentale. Appartiene allo stesso genere del suni e dell'antilope reale.
Le antilopi adulte pesano circa 2–3 kg e sono lunghe 50–57 cm, con una coda tra i 4,5 e i 5 cm. Solamente i maschi hanno le corna, lunghe 3,8–5 cm. Il loro mantello è castano scuro splendente sul dorso e più chiaro verso i fianchi. Le antilopi maschio sono molto più grandi delle femmine.
Le antilopi pigmee di Bates si nutrono di foglie, boccioli, germogli, funghi, erba e di altri vari vegetali. Si nutrono anche dei raccolti, cosa che li rende impopolari presso i coltivatori. Nei pressi dei campi coltivati vengono spesso catturati con i lacci. Generalmente posseggono un territorio che si aggira tra i 2 e i 4 ettari. I maschi sono territoriali: marcano il loro territorio con le secrezioni prodotte dalle ghiandole preorbitali. Le femmine sono più amichevoli tra di loro e talvolta vivono in piccoli gruppi. Mentre fuggono emettono un suono simile all'abbaiare di un cane. La maggior parte delle antilopi pigmee si accoppiano alla fine della stagione secca e all'inizio di quella umida. Il periodo di gestazione è di 180 giorni, dopo i quali viene messo alla luce un solo piccolo. Il peso dei giovani si aggira tra gli 1,6 e i 2,4 kg.
Le antilopi pigmee di Bates non sono in pericolo e la lista della IUCN le valuta come prossime alla minaccia. Il rischio più importante è dovuto alla perdita dell'habitat: l'espandersi della popolazione umana è stata molto negativa per il futuro delle popolazioni. Non vengono cacciate per la carne, ma i coltivatori talvolta ne uccidono un numero limitato a scopo alimentare.
Mažoji antilopė (lot. Neotragus batesi) – tikrųjų antilopių (Antilopinae) pošeimio dykaraginių (Bovidae) šeimos žinduolis.
Kiškio dydžio antilopė. Kūno aukštis 25-35 cm, masė 4-5 kg. Tamsiai ruda. Kūno šonai šviesesni, pasmakrė ir papilvė baltos. Patinai su rageliais, kurie vidutiniškai 2,5 cm ilgio, nežymiai palinkę atgal su skersiniais žiedais pamatinėje dalyje.
Gyvenimo būdas mažai žinomas. Laikosi pavieniui arba poromis. Aktyvi naktį. Minta medžių ir krūmų lapais, vaisiais. Sutinkama miškuose, krūmuose, kakavos ir žemės riešutų plantacijose.
Paplitusi Centrinėje Afrikoje, nuo Benino iki Ugandos.
De bates' dwergantilope (Neotragus batesi) is een zoogdier uit de familie van de holhoornigen (Bovidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd door de Winton in 1903.
Bronnen, noten en/of referenties
Bates dvärgantilop (Neotragus batesi) är den näst minsta av världens antiloparter. Den hör hemma främst i regnskogarna i Nigeria, Kamerun, Gabon, Kongo-Brazzaville, Kongo-Kinshasa och Uganda.
Bates dvärgantilop är något större än guinea dvärgantilopen men de påminner väldigt mycket om varandra. De har en kort hals, svans, en krum rygg, smala ben och stora ögon. Färgen är rödbrun och de har en vit mage. Det är endast hanen som har horn som kan bli mellan 2 och 4 centimeter långa. Antilopen har en mankhöjd på mellan 25 och 32 centimeter och den kan väga 3 kilogram.
Bates dvärgantilop är aktiv främst i skymningen och på nätterna. Den söker föda och hävdar revir parvis men ibland om det finns rikligt med föda kan flera par äta tillsammans. Deras diet består främst av löv, skott, knoppar, frön, fallfrukt och svamp.
Mycket om bates dvärgantilop fortplantning är okänt, men man vet att de får en kalv som brukar födas i november. Kalven diar i ungefär två månader. En Bates dvärgantilop har en livslängd på runt 6 år.
Alla stora och medelstora rovdjur kan tänka sig att slå en bates dvärgantilop.
Bates dvärgantilop (Neotragus batesi) är den näst minsta av världens antiloparter. Den hör hemma främst i regnskogarna i Nigeria, Kamerun, Gabon, Kongo-Brazzaville, Kongo-Kinshasa och Uganda.
Вид названий на честь американського натураліста Джорджа Латімера Бейтса.
Вид поширений у Західній і Центральній Африці. Ареал виду розділений на три частини:
Вага становить 2-3 кг, довжина тіла 50-57 см, довжина хвоста 4,5-5 см. Роги є тільки у самців (3,8-5 см завдовжки). Спина насичено-каштанова, темніша, ніж боки. Підчерев'я біле, хвіст темно-коричневий. Самці, як правило, більші за самиць.
Загалом популяція виду стабільна. За оцінками 1999 року чисельність виду становить 219 тис. особин.
Neotragus batesi là một loài động vật có vú trong họ Bovidae, bộ Artiodactyla. Loài này được De Winton mô tả năm 1903.[2] Loài dương rất nhỏ này sinh sống ở khu rừng và cây bụi ẩm ướt của Trung và Tây Phi. Đó là trong các chi giống như Suni và linh dương hoàng gia. Linh dương trưởng thành nặng khoảng 2–3 kg (4,4-6,6 lb), và dài 50–57 cm (20–22 in), với đuôi dài 4,5-5,0 cm (1,8-2,0 in). Chỉ con đực có sừng, dài khoảng 3,8-5,0 cm (1,5-2,0 in). Chúng có lông hạt dẻ sẫm bóng trên lưng và nhẹ về phía hai cánh. Con đực lớn hơn nhiều so với con cái.
Phương tiện liên quan tới Antilopinae tại Wikimedia Commons
.png){kind=small}
Bài viết về chủ đề Bộ Guốc chẵn này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn. Neotragus batesi là một loài động vật có vú trong họ Bovidae, bộ Artiodactyla. Loài này được De Winton mô tả năm 1903. Loài dương rất nhỏ này sinh sống ở khu rừng và cây bụi ẩm ướt của Trung và Tây Phi. Đó là trong các chi giống như Suni và linh dương hoàng gia. Linh dương trưởng thành nặng khoảng 2–3 kg (4,4-6,6 lb), và dài 50–57 cm (20–22 in), với đuôi dài 4,5-5,0 cm (1,8-2,0 in). Chỉ con đực có sừng, dài khoảng 3,8-5,0 cm (1,5-2,0 in). Chúng có lông hạt dẻ sẫm bóng trên lưng và nhẹ về phía hai cánh. Con đực lớn hơn nhiều so với con cái.
Neotragus batesi (de Winton, 1903)[1]
Синонимы Охранный статус
Антилопа-крошка[2][3][4], или антилопа Бейтса[4] (лат. Neotragus batesi) — очень мелкая антилопа из трибы Neotragini. Вид относится к роду Neotragus, так же как суни и карликовая антилопа.[5] Видовой эпитет дан в честь американского натуралиста Джорджа Латимера Бейтса[en] (1863—1940)[6].
Антилопа-крошка — скрытное и малоизученное животное.
Масса взрослых антилоп составляет от 2 до 3 кг, длина тела 50—57 см, длина хвоста 4,5—5 см. Рога имеются только у самцов (3,8—5 см). Спина насыщенно-каштановая, темнее, чем бока. Подбрюшье белое,[7][8] хвост тёмно-коричневый.[9] Самцы, как правило, крупнее самок.
Убегая, антилопы-крошки издают резкие отрывистые звуки.
Антилопы-крошки живут во влажных лесах и кустарниковых зарослях Центральной и Западной Африки. Распространены от Нигерии и Камеруна на восток до Уганды и на юг до границы лесной зоны.[5]
Питаются листьями, почками, побегами, травянистыми растениями и грибами. Могут кормиться на посевах, вызывая недовольство землевладельцев. Часто попадаются в ловушки, расставленные вблизи сельскохозяйственных угодий.
Самцам свойственна территориальность, и они метят свои участки (в типичном случае 2—4 гектара) пахучим секретом предглазничных желёз. Самки уживаются друг с другом лучше и иногда держатся небольшими группами. В основном, гон (биология) приурочен к концу сухого — началу влажного сезонов. Беременность длится 180 дней, завершаясь рождением одного детёныша. Масса детёныша антилопы-крошки составляет 1,6—2,4 кг.
Эта антилопа не находится под угрозой уничтожения и относится к категории видов, вызывающих наименьшие опасения (LC). Самой большой проблемой для вида является недостаток подходящих местообитаний. Это в немалой степени обусловлено экспансией человека и в будущем может негативно отразиться на состоянии популяции. Обычно на этих зверьков не охотятся ради мяса, но всё же некоторое количество особей уничтожается крестьянами и используется для пропитания.
Антилопа-крошка, или антилопа Бейтса (лат. Neotragus batesi) — очень мелкая антилопа из трибы Neotragini. Вид относится к роду Neotragus, так же как суни и карликовая антилопа. Видовой эпитет дан в честь американского натуралиста Джорджа Латимера Бейтса[en] (1863—1940).
Антилопа-крошка — скрытное и малоизученное животное.
베이츠피그미영양 또는 베트영양(Bates's pygmy antelope, Neotragus batesi)는 소과 네소트라구스속에 속하는 영양의 일종이다. 아주 작은 영양으로 중앙아프리카와 서아프리카의 다습한 숲과 덤불숲에서 서식한다.
베이츠피그미영양 또는 베트영양(Bates's pygmy antelope, Neotragus batesi)는 소과 네소트라구스속에 속하는 영양의 일종이다. 아주 작은 영양으로 중앙아프리카와 서아프리카의 다습한 숲과 덤불숲에서 서식한다.
