Torreornis inexpectata és una espècie d'ocell endèmica de Cuba i és l'única espècie del seu gènere, que també és endèmic. Pertany a la família Emberizidae de l'ordre Passeriformes.
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Bras Zapata (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: breision Zapata) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Torreornis inexpectata; yr enw Saesneg arno yw Zapata sparrow. Mae'n perthyn i deulu'r Breision (Lladin: Emberizidae) sydd yn urdd y Passeriformes.[1]
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn T. inexpectata, sef enw'r rhywogaeth.[2] Mae'r rhywogaeth hon i'w chanfod yng Ngogledd America.
Mae'r bras Zapata yn perthyn i deulu'r Breision (Lladin: Emberizidae). Dyma rai o aelodau eraill y teulu:
Rhestr Wicidata:
rhywogaeth enw tacson delwedd Bras Brewer Spizella breweri Bras coed Spizella arborea
-front_01.JPG)
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Bras Zapata (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: breision Zapata) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Torreornis inexpectata; yr enw Saesneg arno yw Zapata sparrow. Mae'n perthyn i deulu'r Breision (Lladin: Emberizidae) sydd yn urdd y Passeriformes.
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn T. inexpectata, sef enw'r rhywogaeth. Mae'r rhywogaeth hon i'w chanfod yng Ngogledd America.
Die Zapataammer (Torreornis inexpectata) ist eine monotypische Vogelart aus der Familie der Neuweltammern (Passerellidae). Das Verbreitungsgebiet dieser endemischen Art beschränkt sich auf drei kleine Bereiche auf der Karibikinsel Kuba. Sie wird von der IUCN als stark gefährdet (Endangered) eingestuft.
Die rundliche Zapataammer erreicht eine Körperlänge von etwa 16,5 Zentimetern. Sie hat extrem kurze Flügel. Die Unterseite ist gelb, wobei die weiße Kehle von einem dunklen Bartstreif durchzogen ist. Zwischen dem weiß der Kehle und der gelben Unterseite befindet sich ein verschwommes graues Trennband. Ein Streif oberhalb des Zügels und ein Bartstrich unterhalb der Wangen sind weiß. Die Krone ist dunkelrot bis braun. Der Rest der Oberseite ist olivgrau.[1]
Jungvögel sind generell dunkler und haben keine rotbraune Krone.[2]
Die Nominatform lebt im Buschwerk extensiver Graslandschaften. Die Unterart T. i. varonai kommt in laubabwerfendem Wald, küstennahem xerophytischem Dornengestrüpp und in Mangrovenwäldern vor. Schließlich findet man die Subspezies T. i. sigmani im trockenen Gestrüpp eines von Säulenkakteen dominierten Gebietes.
Man sieht die Zapataammern normalerweise paarweise oder in Dreiergruppen. Gelegentlich kommt es auch vor, dass sie in größeren Gruppen von zehn bis zwölf Tieren unterwegs sind. Zu ihrer Nahrung zählen in erster Linie Samen, Beeren und Blumen. In der Regenzeit ernähren sie sich zusätzlich von Insekten, Spinnen, Schnecken (z. B. Florida Apfelschnecke (Pomacea paludosa)) sowie deren Eiern und sogar von kleineren Echsen, die sie in bis zu zwei Meter großen Büschen und am Boden finden. T. i. sigmani scheint vom Samen der zu den Raublattgewächse gehörenden Tournefortia gnaphalodes abhängig zu sein. Ihr Nest bauen sie aus Grasbüscheln, wie das zu den Schneiden gehörende Cladium jamaicense. Hierin legen sie zwei bis vier blauweiße Eier. Die Brutzeit ist von März bis Juni. Der Gesang der Unterarten T. i. inexpectata und T. i. sigmani unterscheidet sich deutlich, während zum Gesang von T. i. varonai keine gesicherten Daten und Analysen vorliegen.[3] Der Flug wirkt eher bemüht, mit schnellen Stößen und Flügelschlägen. Dabei fliegen sie selten weit.
Es werden drei Unterarten beschrieben, die sich vor allem in ihrer Färbung und in ihren bereits oben genannten Habitatansprüchen unterscheiden. Ihre kleinen Verbreitungsgebiete liegen weit voneinander entfernt[4]:
Die monotypische Gattung Torreornis ist Morphologisch nahe mit der Gattung Aimophila (Swainson, 1837, Dabbene-Ammer (Aimophila strigiceps), Stolzmann-Ammer (Aimophila stolzmanni), Rostscheitelammer (Aimophila ruficeps), Oaxacaammer (Aimophila notosticta)) verwandt. Auch sie haben meist eine rötliche Krone und einen schwarzen Bartstreif.
Der Ornithologe George John Wallace (1907–1986) meinte in einem persönlichen Kommentar, dass ihn das Verhalten und die Kontur der Zapatammer eher an die Gattung Zonotrichia (Swainson, 1832) (Dachsammer (Zonotrichia leucophrys), Weißkehlammer (Zonotrichia albicollis), Morgenammer (Zonotrichia capensis), Kronenammer (Zonotrichia atricapilla), Harris-Ammer (Zonotrichia querula)) erinnert. Auch die Gattung Pipilo (Vieillot, 1816) scheint im Verhalten der Zapataammer zu ähneln.
Die erste der Wissenschaft bekannte Zapataammer wurde im März 1927 von dem spanischen Zoologen Fermín Zanón Cervera (1875–1944) im Zapata-Sumpfgebiet im Süden der Provinz Matanzas gesammelt. Cervera, der Thomas Barbour bei einer Expedition im Nordosten des Sumpfes von Zapata begleitete, wurde von diesem erneut in den Sumpf geschickt, als er Gerüchte über seltsame Vögel in dieser Gegend vernahm. Als Ergebnis brachte er mit dem Kubazaunkönig, der Zapataammer und der Kubaralle gleich drei bisher unbekannte Bälge von seiner Tour mit.[6] Barbour und James Lee Peters beschrieben zusammen in ihrem Artikel Two more remarkable new birds from Cuba in der Zeitschrift Proceedings of the New England Zoölogical Club die Zapataammer und die Kubaralle. Den Kubazaunkönig hatte Barbour bereits ein Jahr zuvor, im Jahre 1926, beschrieben. Im Sommer 1959 wurden Dr. Albert Schwartz und Ronald Francis Klinikowski auf eine Sammlerexkursion nach Kuba geschickt. Schwartz sollte als Herpetologe Studien über Kuba und die Kieferninsel mit Fördermitteln der National Science Foundation erstellen. Zusätzlich sammelte er für das Reading Public Museum in Reading einige kubanische Vögel. Am 20. August 1959 sammelte er zwei Bälge der Zapataammer an der Südküste der Provinz Oriente, die später als neue Unterart sigmani typisiert wurden. Die Erstbeschreibung übernahmen Matthew J. Spence und Barton L. Smith in The Auk in ihrem Artikel A Subspecies of Torreornis inexpectata from Cuba.[5] Erst Mitte der siebziger Jahre wurde eine weitere Unterart T. i. varonai entdeckt und 1981 durch den kubanischen Biologen Pedro Regalado Ruiz beschrieben.[3] Etwas unklar war in welcher Fachzeitschrift bzw. wann genau diese Unterart beschrieben wurde, da James Bond in Twenty-fourth Supplement to a Checklist of the Birds of the West Indies eine andere Quelle zitierte. Neuere Erkenntnisse gehen davon aus, dass Bonds Quelle nicht der ursprünglichen Publikation entspricht.[7]
Die Gattungsname Torreornis wurde von den Erstautoren zu Ehren eines alten Freundes, des kubanischen Naturforschers Carlos de la Torre y de la Huerta (1858–1950), verwendet und wurde mit dem griechischen Wort »ornis« für »Vogel« kombiniert.[8] Das Artepitheton leitet sich vom lateinischen »inexpectatus« ab und bedeutet »unerwartet«.[9] Das »sigmani« ist eine Ehrerbietung an den Naturschützer und Hobbyornithologen Arthur Tucker Sigma aus Elverson, Pennsylvania.[10] Die Verwendung des Namens »varonai« soll den kubanischen Unabhängigkeitskämpfer Enrique José Varona (1849–1933) ehren.
Nach der Entdeckung der beiden neuen Unterarten war die bekannte Verbreitung der Art nicht mehr auf den Zapata-Sumpf beschränkt. Daher gab es Vorschläge, die Art in Kubaammer umzubenennen.
Brände und der Schnitt des Grases, sowie Austrocknung des Zapata-Sumpfes gefährden den Bestand der Nominatform. Der bisher relativ stabile Bestand wird auf ca. 250 Vögel geschätzt.
Das Abbrennen des Ökosystems und ständige Erweitern des Weidelandes für die Schafzucht gefährden den Fortbestand der Unterart T. i. sigmani. Wurde der Bestand früher auf 100 bis 200 Tiere geschätzt, so scheint ihr Verbreitungsgebiet doch etwas größer zu sein. Man schätzt den Bestand dieser Unterart heute auf 600 bis 700 Vögel.
Das Gebiet von Cayo Coco wird zurzeit für den Tourismus erschlossen. Die Auswirkungen auf das Ökosystem durch zusätzliche Störungen durch Menschen sind ungewiss. Im Augenblick lebt hier eine relativ große Anzahl an Zapataammern der Unterart T. i. varonai.
Die Zapataammer (Torreornis inexpectata) ist eine monotypische Vogelart aus der Familie der Neuweltammern (Passerellidae). Das Verbreitungsgebiet dieser endemischen Art beschränkt sich auf drei kleine Bereiche auf der Karibikinsel Kuba. Sie wird von der IUCN als stark gefährdet (Endangered) eingestuft.
The Zapata sparrow (Torreornis inexpectata) is a medium-sized grey and yellow bird that lives in the grasslands of the Zapata Swamp and elsewhere on the island of Cuba. Measuring about 16.5 centimetres (6.5 in) in length, it is grey and yellow overall with a dark reddish-brown crown and olive-grey upperparts.
The Zapata sparrow is endemic to Cuba.
It was discovered by Spanish zoologist, Fermín Zanón Cervera in March 1927 around Santo Tomás in the Zapata Swamp and formally described by American herpetologist Thomas Barbour and his compatriot, ornithologist James Lee Peters in 1927.[2]
Barbour had been accompanied by Cervera on his previous visits to Cuba, and on hearing of the strange birds to be found in the Zapata area, he sent the Spaniard on a series of trips into the region, eventually leading to the finding of the sparrow.[3] Two other populations have since been discovered, on the island of Cayo Coco in Camagüey Province and in a coastal region in Guantánamo Province. As the species is no longer confined to Zapata the alternative name of Cuban sparrow is sometimes suggested.
Each population is assigned to a different race due to differences in plumage and ecology. The nominate race T. i. inexpectana at Zapata is found in extensive sawgrass savannahs, the similarly-plumaged Cayo Coco race T. i. varonai is found in forests and shrubbery and the duller eastern race T. i. sigmani frequents arid areas of thorn-scrub and cacti.
The form varonai was described by in a Cuban publication,[4] and further review is needed to determine its validity. Claims have been put forth relating to the obscurity or presumed non-existence of this original description. Buden and Olson (Smithsonian Contributions to Zoology, 477 (1989)), not reviewing the description, drew attention to Bond,[5] who cited varonai to a different Cuban publication.
"Olson received a reprint of this from Regalado. The only indication of the source on this is printed at the top of page 87: 'Centre [sic] Agricola, No. 2 mayo-agosto/1981.' This is the citation given by Garrido et al. [serial Poeyana] (1986), whereas Bond [Ibid] (1982:12) cites the original description of Torreornis inexpectata varonai Regalado as 'Rev. Minist Educ. Sup. Rep. Cuba, 8, Nov. 2, 1981, pp. 87–106.,' that, apart from the initial page number being the same, would seem to be a different publication."
However, they failed to mention or cite Morton and Gonzalez Alonso (Wilson Bulletin, 1982, vol. 94/4), who make reference to varonai and where Centro Agricola is cited. Dickinson (Howard and Moore Complete Checklist, (2003)) also suggested that there was "an element of doubt" as to whether or not the description was published. However, copies of the serial dating to 1981 and earlier are currently deposited in the Smathers Library of the University of Florida.
The bird's song is described as "metallic high-pitched trill at intervals tziii-tzziii-tzziii ... and quiet tic-tic-tic".
In the dry seasons the Zapata population feeds on seeds and flowers primarily, as well as, insects, spiders, snails and their eggs. In the wet season the Zapata sparrow is known to eat small lizards. It is thought to breed between March and June.
Typical threats are wildfires in the dry season, drainage of wetlands, and destruction of habitat due to agriculture and tourism.
The Zapata sparrow (Torreornis inexpectata) is a medium-sized grey and yellow bird that lives in the grasslands of the Zapata Swamp and elsewhere on the island of Cuba. Measuring about 16.5 centimetres (6.5 in) in length, it is grey and yellow overall with a dark reddish-brown crown and olive-grey upperparts.
La Zapata pasero, Torreornis inexpectata, estas specio de mezgranda birdo de la familio de Emberizedoj. Ĝi estas monotipa en la genro Torreornis. Ĝi estas grizflava birdo kiu loĝas en la herbejoj de la Zapata Marĉo kaj ie pli en la insulo de Kubo. Ĝi estas ĉirkaŭ 16.5 cm longa, ĝi estas ĝenerale griza kaj flava kun malhela ruĝecbruna krono kaj olivecgrizaj supraj partoj.
En la latina scienca nomo Torreornis signifas “birdo de Torre (laŭ Carlos de la Torre)”, inexpectata signifas “ne atendita”, sigmani estas “dediĉita al Sigman” kaj varonai “dediĉita al Varona”.
Ĝi estas ĉirkaŭ 16.5 al 17 cm longa, diketa grizflava pasero. La dorso estas olivecgriza, kun malhela strieco. La krono estas ruĝecbruna. La gorĝo estas blanka. La beko estas malhelgriza kaj el tiu eliras nigraj strioj mustaĉaj super kiuj estas blankaj suprastrioj kiuj limas kun la griza vango. La okulo estas nigra kaj antaŭ ĝi estas blanka makulo suprabrida. La brusto kaj la resto de la subaj partoj estas helflavaj kun grizaj flankoj. La flugiloj estas malgrandaj, rondoformaj kaj olivecgrizaj. La junuloj estas pli malhelaj kaj ne havas la ruĝecbrunan kronon.
La Zapata pasero estas limigita kaj endemia de Kubo. Ĝi estis malkovrita de la hispana zoologo, Fermín Zanón Cervera en marto de 1927 ĉe Santo Tomás en la Zapata Marĉo kaj formale priskribita de usona herpetologo Thomas Barbour kaj sia samlandano, ornitologo James Lee Peters en 1927.[1]
Barbour estis estinta akompanata de Cervera en ties antaŭaj vizitoj al Kubo, kaj post aŭdi pri la raraj birdoj troviĝantaj en la Zapata areo, li sendis la hispanon al serio de vojaĝoj tra la regiono, kio ŝajne permesis la trovon de tiu pasero.[2] El tiam oni trovis du aliajn populaciojn, en la insulo de Cayo Coco en la Provinco Camagüey kaj en la marborda regiono de la Provinco Guantánamo. En 1959 oni trovis la specion en Baitiquirí, Guantánamo kaj en 1976 ankaŭ en Cayo Coco de la provinco de Ciego de Ávila. Ĉiu el la tri areoj havas sian propran subspecion diferencan kaj same la habitatoj diferencas, nome inondeblaj herbejoj en la unua, seka dorna makiso en la dua kaj seka aŭ duonseka marborda arbaro kaj makiso en la tria. Ĉar tiu specio ne estas jam pli limigita al Zapata oni sugestis foje la alternativan nomon de Kuba pasero.
Ĉiu populacio estas atribuata al diferenca raso pro diferencaj plumaroj kaj ekologio. La nomiga raso T. i. inexpectana de Zapata troviĝas en etenda arbustaraj herbejoj de Cladium savanoj, marborda vegetaĵaro kaj mangrovoj, dum la similplumara raso de Cayo Coco nome T. i. varonai troviĝas en duondeciduaj arbaroj, mangrovoj kaj marbordaj dornaj arbustaroj kaj la pli senkolora orienta raso T. i. sigmani loĝas en seka arbustaro de kaktoj.
Torreornis inexpectata loĝas en tri diferencaj populacioj en Kubo: la nomiga raso havas stabilan populacion de pli da 250 birdoj en malgranda areo de la Zapata Marĉo; la raso varonai estas pli nombraj ene de sia tre limigita teritorio en Cayo Coco en la insularo Camagüey; kaj la raso sigmani, limigita al malgranda zono de sudorienta marbordo en Guantánamo, estas supozeble populacio de nur 110-200 individuoj, sed oni ĵus trovis ke ĝi havas iom pli grandan teritorion kaj povas esti de 600-700 individuoj.
Torreornis inexpectata havas kategorion de minaco kiel Endanĝerita specio. La tri subspecioj estas tre malabundaj, kun tre malgrandaj distribuareoj. La totala populacio povas esti de malpli da milo da individuoj.
La formo varonai estis priskribita en kuba publikaĵo,[3] kaj necesas plia studo por determini ties validecon. Oni asertis malhelon aŭ eĉ neekziston de tiu origina priskribo. Buden kaj Olson (Smithsonian Contributions to Zoology, 477 (1989)), ne reviziis la priskribon, kaj atentis al Bond,[4] kiu citis varonai al diferenca kuba publikaĵo.
"Olson ricevis represaĵon de tio el Regalado. La ununura indiko de la fonto en tio estis presita pinte de la paĝo 87: "Centre [tiele] Agricola, No. 2 mayo-agosto/1981." Tio estas la citaĵo fare de Garrido et al. [serio Poeyana] (1986), kie Bond [Ibid] (1982:12) citas la originan priskribon de Torreornis inexpectata varonai Regalado kiel "Rev. Minist Educ. Sup. Rep. Cuba, 8, Nov. 2, 1981, pp. 87-106.," kio, krom la fakto, ke la komenca paĝo havas saman numeron, ŝjanas diferenca publikaĵo."
Tamen ili malsukcesas mencii aŭ citi Morton kaj Gonzalez Alonso (Wilson Bulletin, 1982, vol. 94/4), kiuj mencias varonai kaj kie Centro Agricola estas citata. Dickinson (Howard and Moore Complete Checklist, (2003)) sugestas, ankaŭ ke estis "ioma dubo" ĉu aŭ ne la priskribo estis publikigita. Tamen nun estas kopioj de la seria dataĵo de 1981 kaj pli fruaj en la Smathers Library de la Universitato de Florido.
La kanto estas priskribita kiel "metaleca altatona trilado kun paŭzoj tziii-tzziii-tzziii ... kaj silentecaj tik-tik-tik". En la reprodukta sezono raspa serio de longaj altatonaj notoj tzi, tzi, tziii-tzzii, zu, zu, zu ...fine per pli profunda noto.
En la sekaj sezonoj la Zapata populacio manĝas ĉefe semojn kaj florojn, same kiel insektojn, araneojn, helikojn kaj ties ovojn. En la humida sezono la Zapata pasero manĝas malgrandajn lacertojn. En Cayo Coco ili preferas insektojn, semojn kaj fruktojn surgrunde aŭ sur bromeliaceoj. Tiuj de Guantánamo manĝas krome fruktojn el kaktoj.
Tiu specio estas fidema kaj flugas malmulte, kvankam forte konsiderinte ties malgrandjan flugilojn. Ili grupiĝas en malgrandaj aroj ĉu en paroj aŭ grupoj de tri, sed foje en pli grandaj grupoj de 10-12.
Ili reproduktiĝas inter marto kaj junio. La nesto estas tasforma, malalta super montetoj, kaŝe inter herbotufo (Cyperaceae). La ovaro estas de du ovoj verdecblankaj kun brunaj makuloj.
Tipaj minacoj estas naturaj incendioj en la seka sezono, sekigado de humidejoj kaj habitatodetruo pro agrikulturo kaj turismo.
La Zapata pasero, Torreornis inexpectata, estas specio de mezgranda birdo de la familio de Emberizedoj. Ĝi estas monotipa en la genro Torreornis. Ĝi estas grizflava birdo kiu loĝas en la herbejoj de la Zapata Marĉo kaj ie pli en la insulo de Kubo. Ĝi estas ĉirkaŭ 16.5 cm longa, ĝi estas ĝenerale griza kaj flava kun malhela ruĝecbruna krono kaj olivecgrizaj supraj partoj.
En la latina scienca nomo Torreornis signifas “birdo de Torre (laŭ Carlos de la Torre)”, inexpectata signifas “ne atendita”, sigmani estas “dediĉita al Sigman” kaj varonai “dediĉita al Varona”.
El cabrerito de la ciénaga o chingolo de la ciénaga[2] (Torreornis inexpectata) es una especie de ave paseriforme de la familia Passerellidae,[3] endémica de Cuba. Es la única especie de su género.
En latín Torreornis significa “ave de Torre (por Carlos de la Torre)”, inexpectata significa “inesperada”, sigmani es “dedicado a Sigman” y varonai “dedicado a Varona”. En inglés se la denomina Zapata sparrow.
Torreornis inexpectata fue colectada por primera vez en 1926 por Fermín Zanón Cervera al norte de Santo Tomás, en la Ciénaga de Zapata. En 1959 fue hallada en Baitiquirí, Guantánamo y en 1976 se la halló también en Cayo Coco de la provincia de Ciego de Ávila. Cada una de las tres áreas tiene su subespecie diferenciada y el hábitat es igualmente diferente en ellas. Pastizales de hierba cortadera inundados parte del año en la primera, matorral seco espinoso en la segunda y bosque seco o semiseco costero y matorrales en la tercera.
Se reconocen las siguientes:
Mide cerca de 17 cm de largo. Por el dorso es gris oliváceo, con rayas oscuras. El vértice de la cabeza es color castaño. La garganta es blanca. El pico es gris oscuro y de junto a él parten rayas negras a modo de bigotes bajo el ojo. El ojo es negro y por delante de él tiene una mancha blanca. El pecho y el resto de las partes inferiores son de color amarillo claro. Alas pequeñas gris-oliváceas. Los juveniles son más opacos. El cabrerito de la ciénaga es confiado y vuela poco aunque fuerte para sus alas. Se agrupan en pequeñas bandas. En Zapata, se alimentan de huevos de moluscos y lagartijas en temporada húmeda, en tiempo seco consume semillas e invertebrados. En Cayo Coco prefieren los insectos, semillas y frutos en el suelo o sobre bromeliáceas. Los de Guantánamo comen además frutos de cactus.
Anida de abril a junio. Su nido es en forma cuenco, a baja altura sobre montículos, escondido entre hierba cortadera (ciperácea). La puesta es de dos huevos que son blancos verduzcos con manchas pardas.
Torreornis inexpectata tiene categoría de amenaza de vulnerable. Sus tres subespecies son muy escasas, con muy pequeñas áreas de distribución.
El cabrerito de la ciénaga o chingolo de la ciénaga (Torreornis inexpectata) es una especie de ave paseriforme de la familia Passerellidae, endémica de Cuba. Es la única especie de su género.
Torreornis inexpectata Torreornis generoko animalia da. Hegaztien barruko Emberizidae familian sailkatua dago.
Torreornis inexpectata Torreornis generoko animalia da. Hegaztien barruko Emberizidae familian sailkatua dago.
Il passero di Zapata (Torreornis inexpectata Barbour e J. L. Peters, 1927), unica specie del genere Torreornis Barbour e J. L. Peters, 1927, è un uccello della famiglia dei Passerellidi originario di Cuba[2].
Il passero di Zapata misura circa 16,5 cm di lunghezza. Il piumaggio delle regioni superiori è grigio-oliva, la sommità del capo è di colore marrone-rossastro scuro, la gola, delimitata da due strisce scure a mo' di «baffi», è bianca, mentre il resto delle regioni inferiori è di colore giallo chiaro. Gli esemplari immaturi sono più scuri e sono privi della colorazione marrone-rossastra sul capo. Le ali sono brevi e arrotondate.
Generalmente viene avvistato in coppie o in gruppi di tre esemplari, ma occasionalmente anche in stormi più numerosi, di 10-12 individui.
Il canto è costituito da una serie di brevi e acuti trilli metallici emessi a intervalli, tziii-tzziii-tzziii..., e da una serie di tic-tic-tic meno elevati. Durante la stagione della nidificazione l'uccello emette una serie di lunghe note elevate, tzi, tzi, tziii-tzzii, zu, zu, zu..., terminanti con una nota più profonda. Le coppie cantano in duetti.
Durante la stagione secca sembra nutrirsi preferibilmente di semi e fiori, ma durante la stagione delle piogge cattura anche insetti, ragni, chiocciole e loro uova, e addirittura piccole lucertole.
Il nido viene costruito tra i cespi d'erba e la stagione della nidificazione va da marzo a giugno.
Attualmente vengono riconosciute tre sottospecie di passero di Zapata[2]:
Il passero di Zapata vive in tre distinte regioni dell'isola di Cuba: la sottospecie T. i. inexpectata è presente con una popolazione stabile di oltre 250 esemplari in una piccola area della palude di Zapata; anche la sottospecie T. i. varonai, pur occupando un areale limitato all'isola di Cayo Coco, nell'arcipelago di Camagüey, è abbastanza numerosa; la sottospecie T. i. sigmani, invece, è la più rara: è presente unicamente lungo una breve fascia della costa sud-orientale della Provincia di Guantánamo, dove ne rimangono solo 110-200 esemplari; studi più recenti, tuttavia, sembrano indicare che occupi un areale più vasto e che sia più numerosa di quanto creduto in precedenza (forse 600-700 esemplari).
Il passero di Zapata vive nelle praterie cespugliose, nelle zone di vegetazione costiera xerofita e nelle formazioni di mangrovie.
È stato scoperto dallo zoologo spagnolo Fermín Zanón Cervera nel marzo del 1927 nei pressi del villaggio di Santo Tomás, nella palude di Zapata, ed è stato descritto dall'erpetologo americano Thomas Barbour e da un suo compatriota, l'ornitologo James Lee Peters[3].
Cervera aveva accompagnato Barbour durante alcune precedenti visite a Cuba, e quando quest'ultimo udì voci riguardanti la presenza di strani uccelli nell'area di Zapata inviò lo spagnolo a effettuare una serie di viaggi nella regione; fu proprio nel corso di uno di questi viaggi che venne scoperto il passero[4].
La IUCN Red List classifica Torreornis inexpectata come specie in pericoo di estinzione (Endangered).[1] Le principali minacce per il passero di Zapata sono gli incendi che scoppiano durante la stagione secca, la bonifica delle zone umide, la distruzione dell'habitat dovuta alle pratiche agricole e, per quanto riguarda la sottospecie presente su Cayo Coco, dal turismo. La popolazione totale viene stimata sui 600-1700 esemplari.
Il passero di Zapata (Torreornis inexpectata Barbour e J. L. Peters, 1927), unica specie del genere Torreornis Barbour e J. L. Peters, 1927, è un uccello della famiglia dei Passerellidi originario di Cuba.
De zapatagors (Torreornis inexpectata) is een gors uit de familie gorzen (Emberizidae). Het geslacht is monotypisch. Het is een endemische vogelsoort die alleen voorkomt in Cuba.
De vogel is gemiddeld 16.5 cm lang en weegt 19,7 tot 29,3 gram. Het is een Amerikaanse gors met een relatief grote kop, middellange staart, een typische kegelvormige zaadeterssnavel en ronde vleugels. Kenmerkend is een kastanjebruine kruinstreep, waardoor in het midden een dunne, niet zo duidelijk grijs streepje loopt. Verder heeft de gors een blauwgrijze kop met een iets lichtere wenkbrauwstreep, een smalle bruine oogstreep en een donkere baardstreep, die contrasteert met lichte veren op de keel en boven de baardstreep. De borst is lichtgrijs en wordt naar de buik toe geleidelijk vuilgeel. Van boven is de vogel bruin met zwarte streping.[2]
Op het eiland cuba worden drie ondersoorten onderscheiden:[3]
T. i. inexpectata komt alleen voor in het Zapatamoeras, een savannegebied met bepaalde grassoorten dat tijdens de regentijd onder water staat. T. i. sigmani broedt in droge half open bosgebieden langs de kust met cacteeën en ander doornig struikgewas in de provincie Guantánamo. De ondersoort T. i. varonai broedt in half open bosgebieden op het eilandje Cayo Coco aan de noordkust van Cuba.
De zapatagorst heeft een klein verspreidingsgebied en daardoor is de kans op uitsterven aanwezig. De omvang van de populatie werd in 2005 geschat op 600 tot 1700 volwassen vogels. Het leefgebied voor alle drie de ondersoorten staat onder druk. In het Zapatamoeras worden in de droge tijd branden gesticht om moeras om te zetten in weiland. Op het eiland Cayo Coco breiden voorzieningen voor het toerisme zich uit en in Guantánamo worden leefgebieden met struikgewas geschikt gemaakt voor beweiding met schapen. Om deze redenen staat de zapatagors als bedreigd op de Rode Lijst van de IUCN.[1]
Bronnen, noten en/of referentiesDe zapatagors (Torreornis inexpectata) is een gors uit de familie gorzen (Emberizidae). Het geslacht is monotypisch. Het is een endemische vogelsoort die alleen voorkomt in Cuba.
Zapataspurv (Torreornis inexpectata) er en spurvefugl og den eneste arten i slekten Torreornis i familien buskspurver. Arten er endemisk til Cuba.
Det er beskrevet 3 underarter av zapataspurv:[3]
Denne ornitologirelaterte artikkelen er foreløpig kort eller mangelfull, og du kan hjelpe Wikipedia ved å utvide den. Zapataspurv (Torreornis inexpectata) er en spurvefugl og den eneste arten i slekten Torreornis i familien buskspurver. Arten er endemisk til Cuba.
Multimedia w Wikimedia Commons Zapatak (Torreornis inexpectata) – gatunek małego ptaka z rodziny pasówek. Występuje na Kubie i dwóch przybrzeżnych wyspach. Zagrożony wyginięciem.
Po raz pierwszy gatunek opisali Thomas Barbour i James Lee Peters na łamach Proceedings of the New England Zoological Club w 1927. Holotyp pochodził z Zapata, odłowił go 2 marca 1927 Fermin Z. Cervera. Autorzy nadali nowemu gatunkowi nazwę Torreornis inexpectata[3]. Jest ona obecnie (2016) utrzymywana przez Międzynarodowy Komitet Ornitologiczny, który umieszcza zapataka w monotypowym rodzaju i wyróżnia 3 podgatunki[4]. Pomijając nominatywny, dwa kolejne opisano w 1961 (T. i. sigmani[5]) i 1981 (T. t. varonai)[6]. Pokrewieństwo rodzaju Torreornis względem innych jest niejasne.
Nazwa rodzajowa Torreornis (ornis znaczy z greckiego „ptak”) upamiętnia Carlosa de la Torre y Huerta (1858–1950), kubańskiego zoologa pracującego na Uniwersytecie w Hawanie. Nazwa gatunkowa inexpectata oznacza z łaciny „niespodziewany”[7].
IOC wyróżnia następujące podgatunki[4]:
Długość ciała wynosi około 16,5 cm, masa ciała 1,7–29,3 g[8]. Wymiary dla ptaków podgatunku nominatywnego (autorzy nie podali liczby osobników): długość skrzydła samców 66 i 67 mm, ogona 73 i 75 mm, górnej krawędzi dzioba 17 i 17,5 mm, skoku 22 i 22,5 mm; dla samicy: długość skrzydła 64 mm, ogona 70 mm, górnej krawędzi dzioba 17,5 mm, skoku 22,5 mm. Wymiary dla przedstawicieli T. i. sigmani (po 1 osobniku danej płci): u samca długość skrzydła 64 mm, ogona 73 mm, górnej krawędzi dzioba 15 mm, skoku 21 mm; u dorosłej samicy długość skrzydła 62 mm, ogona 74 mm, górnej krawędzi dzioba 14 mm, skoku 20,4 mm[5].
W upierzeniu nie występuje dymorfizm płciowy. U dorosłego wierzch głowy rdzawy z czarnymi paskami. Obszar nad kantarkiem biały, kantarek czarny. Brew, pokrywy uszne i boki głowy szare. Widoczny jest wąski, czarny wąs. Wierzch ciała oliwkowozielony ze słabo widocznym paskowaniem na grzbiecie i barkówkach. Pokrywy skrzydłowe mniejsze szarooliwkowe. Pozostała część skrzydła czarnobrązowa z szaropłowymi krawędziami piór. Zgięcie skrzydła jasnożółte. Sterówki czarnobrązowe, z wąskim, jasnymi, szaropłowymi krawędziami. Gardło i pasek przyżuchwowy białe, oddzielone wąskim, czarnym paskiem podbródkowym. Przez górną część piersi przebiega wąski szary pas. Pozostała część spodu ciała jasnożółta, po bokach ciała z intensywnie oliwkowym odcieniem. Tęczówka czerwonobrązowa, dziób czarniawy, nogi i stopy różowawe[9].
U ptaków młodocianych ciemię i wierzch ciała są jednolicie szarooliwkowe, lotki II i III rzędu mają rdzawe krawędzie. Spód ciała żółty z bardziej oliwkowym nalotem, niż u dorosłych[9].
Środowiska życia zapataków różnią się w zależności od podgatunku. Przedstawiciele podgatunku nominatywnego zamieszkują wyższe, suchsze obszary bagna Zapata, gdzie dominuje kłoć (Cladium) i występują pojedyncze krzewy. Ptaki podgatunku T. i. sigmani zasiedlają gorące, suche, porośnięte kserofitami wybrzeże. Reprezentanci T. i. varonai występują w lasach z drzewami częściowo zrzucającymi liście i ich obrzeżach, w ciernistych zaroślach na wybrzeżu i w namorzynach. Patrząc na zapis kopalny tego gatunku można wysnuć przypuszczenie, że niegdyś zapataki miały szerszy zasięg i występowały na większości obszarów wschodniej Kuby. Zapataki żywią się bezkręgowcami, nasionami i jagodami. Przedstawiciele podgatunku nominatywnego zdają się w trakcie pory deszczowej (maj–październik) specjalizować się w jedzeniu jaj i młodych ślimaka Pomacea paludosa, ptaki pozostałych podgatunków jedzą wtedy więcej bezkręgowców. Zapataki żerują na ziemi lub nisko w krzewach, zwykle do 2 m nad ziemią. Zazwyczaj widywane są w parach, grupach rodzinnych i małych stadach liczących 10–12 osobników[9].
Dane dotyczą ptaków podgatunku nominatywnego. Okres lęgowy trwa od marca do czerwca. Gniazdo umieszczone jest na lub obok kępy trawy Cladium jamaicense. Ma formę kubeczka utkanego z liści i łodyg traw wyściełanego delikatnym materiałem roślinnym. W zniesieniu 2–4 jaja o jasnoniebieskiej skorupce[9].
IUCN uznaje zapataka za gatunek zagrożony wyginięciem nieprzerwanie od 1994 roku (stan w 2016). Zagrożeniem dla tych ptaków na bagnie Zapata jest osuszanie i wypalanie w porze suchej. Na Cayo Coco zagrożenie stanowi rozwój turystyki. Osobnikom z wybrzeża Guantánamo zagraża wypalanie, następujący po nim nagły zarost trawą i ogradzanie terenu celem wypasu owiec[10].
Zapatak (Torreornis inexpectata) – gatunek małego ptaka z rodziny pasówek. Występuje na Kubie i dwóch przybrzeżnych wyspach. Zagrożony wyginięciem.
Torreornis inexpectata é uma espécie de ave passeriforme endêmica do pântano de Zapata e de outras localidades em Cuba. É o único membro do gênero Torreornis.[1]
Torreornis inexpectata é uma espécie de ave passeriforme endêmica do pântano de Zapata e de outras localidades em Cuba. É o único membro do gênero Torreornis.
Zapatasparv[2] (Torreornis inexpectata) är en grå och gul tätting endemisk för Kuba.[3]
Zapatasparven är en medelstor amerikansk sparv som ungefär mäter 16.5 cm på längden. Den har olivgrå till grå ovansida, gul undersida, vit strupe och grått huvud. Den adulat fågeln har ett vitt submustachstreck, svart strupsidesstreck och rödbrun hjässa. Dess sång beskrivs som en metallisk högfrekvent drill som kan liknas vid tziii-tzziii-tzziii... och dess lockläte är ett tystlåtet tick-tick-tick.
Zapatasparven är endemisk för Kuba där den är en stannfågel. Den upptäcktes av den spanske zoologen Fermín Zanón Cervera i mars 1927 i området kring Santo Tomás vid Zapataträsket. Formellt beskrevs den taxonomiskt senare samma år av den amerikanska herpetologen Thomas Barbour och hans kompanjon, ornitologen James Lee Peters.[4]
Cervera hade tidigare följt med Barbour på hans expeditioner på Kuba men Cervera skickades ensam på ett flertal uppdrag att undersöka fågellivet i området kring zapataträsket eftersom de hört att det fanns ovanliga arter där. Detta ledde bland annat till upptäckten av zapatasparven.[5] Två andra populationer har senare upptäckts, en på ön Cayo Coco norr om Kuba i provinsen Camagüey och en utmed ett litet kustområde i provinsen Guantánamo. Eftersom arten inte enbart förekommer i Zapata föreslås den ibland att få trivialnamnet kubasparv.
Zapatasparven är placeras vanligen i det egna släktet Torreornis men osteologiska studier från 1999 indikerar att släktet, tillsammans med Oriturus, kanske borde slås samman med släktet Aimophila vilket dock inte fått någon större genomslag.[6] DNA-studier från 2013 visar att zapatasparven står närmast busksparvarna i Melozone.[7]
De tre populationerna kategoriseras ofta som var sin underart på grund av skillnader i fjäderdräkt och ekologi.[3]
Det finns diskussioner kring taxonets varonai giltighet som underart men även frågetecken kring vilken publikation den först beskrevs taxonomiskt.
Under torrperioder lever zapatapopulationen främst av frön och blommor men även insekter, spindlar, sniglar och dess ägg. Under regnperioden tar de även små ödlor. Man tror att den häckar mellan mars och juni.
Zapatasparven är utrotningshotad och IUCN kategoriserar den som starkt hotad (EN).[1] Typiska hot är bränder under torrperioder, torrläggning av våtmarker och habitatförstörelse som resultat av jordbruk och turism.[1]
Texten baseras delvis på en översättning av engelskspråkiga wikipedias artikel Zapata Sparrow, läst 2011-0729
Wikimedia Commons har media som rör zapatasparv.
Torreornis inexpectata là một loài chim trong họ Emberizidae.[2] Nó sống ở vùng đồng cỏ của đầm lầy Zapata và các nơi khác trên đảo Cuba. Dài khoảng 16,5 cm, loài chim này có màu xám và màu vàng tổng thể với một màu nâu đỏ sẫm một màu nâu đỏ và phía trên màu xám ô liu.
Torreornis inexpectata là một loài chim trong họ Emberizidae. Nó sống ở vùng đồng cỏ của đầm lầy Zapata và các nơi khác trên đảo Cuba. Dài khoảng 16,5 cm, loài chim này có màu xám và màu vàng tổng thể với một màu nâu đỏ sẫm một màu nâu đỏ và phía trên màu xám ô liu.
