nomes no trilho de navegação
Multimedia w Wikimedia Commons Ryjkonosowe[1], ryjkonosy, długoszki (Macroscelidea) – rząd niewielkich, naziemnych ssaków łożyskowych o wydłużonym nosie i cienkich, krótkich kończynach.
Zamieszkują najbardziej na północ wysunięte obszary Afryki Północnej oraz większość Afryki subsaharyjskiej. Nie występują w Afryce Zachodniej i na Saharze. Zajmują różnorodne siedliska – od obszarów suchych lub kamienistych po zarośla i lasy tropikalne.
Ich cechą charakterystyczną jest długi, elastyczny nos w kształcie ryjka, długie i cienkie kończyny, duże oczy i długi, cienki ogon. Kończyny tylne są dłuższe od przednich, skoczne. Ryjkonosowe osiągają do ok. 30 cm długości ciała (bez ogona). Budową szkieletu przypominają wiewióreczniki. Mają dobrze rozwinięte zmysły słuchu i wzroku.
Wzór zębowy I C P M 36-42 = 1-3 1 4 2 3 1 4 2-3
Długoszki są aktywne głównie za dnia, co – obok większego mózgu – odróżnia je od większości owadożernych (Insectivora). Niektóre gatunki poruszają się skokami podobnie do antylop. Odżywiają się owadami i pokarmem roślinnym.
Ryjkonosowe były do niedawna słabo poznane. Dawniej zaliczano je w randze podrzędu do owadożernych lub tupajów, zajęczaków, a nawet kopytnych[2]. Wyniki badań genetycznych sugerują ich przynależność do kladu afroterów (Afrotheria) – zwierząt wywodzących się z Afryki.
Do rzędu ryjkonosowych zaliczana jest jedna rodzina[1]:
obejmująca kilkanaście gatunków żyjących współcześnie oraz kilka wymarłych, znanych z zapisu kopalnego Afryki od eocenu[3].
Ryjkonosowe, ryjkonosy, długoszki (Macroscelidea) – rząd niewielkich, naziemnych ssaków łożyskowych o wydłużonym nosie i cienkich, krótkich kończynach.
