nomes no trilho de navegação
De primaten of opperdieren (Primates) vormen een orde van de zoogdieren, waartoe alle halfapen en apen (waaronder de mens) worden gerekend. De wetenschappelijke naam "Primates" betekent "eersten".
De orde van de primaten is ontstaan uit voorouders die leefden in de bomen van tropische bossen. Veel kenmerken van primaten bestaan uit aanpassingen om in deze uitdagende driedimensionale omgeving te kunnen overleven. Op een enkele uitzondering na zijn de meeste soorten gedeeltelijke boombewoners.
Sommige primaten leven primair op de grond in plaats van in bomen, maar alle soorten hebben wel aanpassingen die het mogelijk maken om in bomen te klimmen. Bewegingstechnieken die worden gebruikt zijn onder meer springen van boom tot boom, lopen op twee of vier ledematen, wandelen op knokkels en zwaaien aan takken van bomen. Primaten worden gekenmerkt door grote hersenen ten opzichte van andere zoogdieren, en een toenemend gebruik van stereoscopisch zicht ten koste van geur, het dominante sensorisch systeem van de meeste zoogdieren. Deze eigenschappen zijn meer ontwikkeld bij apen en halfapen, maar minder bij lori's en maki's. De meeste soorten hebben een opponeerbare duim of grijpstaart die hen in staat stelt om voorwerpen beet te pakken. Veel soorten zijn seksueel dimorf. Primaten hebben een langzamere ontwikkeling dan soorten van vergelijkbare grootte en worden later volwassen. Primaten kunnen echter ouder worden.[bron?] Afhankelijk van de soort, leven de volwassenen solitair, in paren of in groepen tot honderden leden.
Halfapen zijn kleine boombewoners die meestal 's nachts actief zijn. De primitiefste soorten lijken sterk op insecteneters. Halfapen zijn een relatief primitieve, niet gespecialiseerde groep zoogdieren, waarvan de primaten zich in een vroeg stadium van zoogdierevolutie vertakten.
De apen zijn dagdieren en hebben over het algemeen vlakkere, expressievere gezichten en betere ontwikkelde hersenen dan halfapen. Net als halfapen lopen ze op vier voeten. De breedneusapen zijn anatomisch verschillend van de apen van de Oude Wereld.
Mensaap is een gemeenschappelijke benaming voor een parafyletische groep dieren uit de orde der primaten. De term wordt gebruikt voor primaten die gekenmerkt worden door een hoge intelligentie en het ontbreken van een staart. Hieronder vallen de gibbons, orang-oetans, gorilla's, bonobo's, chimpansees en ook de mens.
Mensen worden daarnaast gekenmerkt door het gebruik van taal en een hoogontwikkelde capaciteit om het milieu te manipuleren. Tevens hebben zij een bekkenstructuur die aan een rechte houding is aangepast.
Met uitzondering van de mens, die ieder continent bewoont, leven de meeste primaten in de tropische of subtropische regio's van Noord-, Midden- en Zuid-Amerika, Afrika en Azië.[2] In grootte variëren de primaten van de dwergmaki Microcebus berthae, die slechts 50 gram weegt, tot de berggorilla (Gorilla beringei), die 200 kg weegt. Gigantopithecus, uit het Pleistoceen, kon wel 300 kilogram worden. Op basis van fossiel bewijsmateriaal is vastgesteld dat de primitieve voorouders van de primaten mogelijk al bestonden in het Laat-Krijt, ongeveer 65 miljoen jaar geleden. De oudst bekende primaat, Plesiadapis, stamt uit het Laat-Paleoceen, 55 tot 58 miljoen jaar geleden.[3][4][5][6] Op basis van moleculaire klok studies wordt gesuggereerd dat de primatentak wellicht nog ouder is en kan stammen uit het Midden-Krijt rond 85 miljoen jaar geleden.[3][7][8][9]
Primaten hebben naar voren gerichte ogen aan de voorkant van de schedel. Een binoculaire dispariteit maakt nauwkeurige afstandwaarneming mogelijk, wat nuttig was voor de brachiale voorouders van alle mensapen.[10] Een knokige rand boven de oogkassen versterkt de zwakkere botten in het gezicht, die worden belast tijdens het kauwen. De halfapen (Strepsirrhini) hebben een bot rond de oogkas om hun ogen te beschermen, dit in tegenstelling tot de hogere primaten, de Haplorhini, die een volledig afgesloten oogkas hebben ontwikkeld.[11]
Primaten hebben een grote, gewelfde schedel, die in het bijzonder prominent aanwezig is bij de apen (Simiiformes). De schedel beschermt de grote hersenen, een ander onderscheidend kenmerk binnen deze groep.[10] Het schedelvolume is bij mensen drie keer zo groot als bij de grootste niet menselijke primaat als gevolg van grotere hersenen.[12] Het gemiddelde volume is 1201 kubieke centimeters in mensen, 469 cm3 in gorilla's, 400 cm3 in chimpansees en 397 cm3 in orang-oetans.[12] De primaire evolutionaire trend van de primaten is te zien in de ontwikkeling van de hersenen, in het bijzonder in de neocortex, een deel van de hersenschors, dat betrokken is bij het zintuiglijk waarnemen, het genereren van signalen voor de beweging, ruimtelijk inzicht, bewust denken en bij mensen, het spreken.[2] Terwijl andere zoogdieren sterk afhankelijk zijn van hun reukzin, heeft het leven van de primaten in bomen geleid tot een tast en visueel dominant zintuigelijk systeem[2] en een afname van de delen van de hersens die relevant zijn voor de reukzin en een steeds complexere sociaal gedrag.[13]
Primaten hebben over het algemeen vijf vingers of tenen aan elk van de ledematen, met keratine nagels aan het einde van elke vinger en teen. De onderkant van de handen en voeten hebben gevoelige uiteinden aan de vingertoppen. De meeste primaten hebben een opponeerbare duim, een karakteristieke eigenschap van primaten, alhoewel er ook andere zoogdierorden zijn die dat hebben, zoals bijvoorbeeld de opossums.[10] Hiermee kunnen ze voorwerpen vastpakken en vasthouden of gereedschap gebruiken. Bij primaten is de combinatie van een opponeerbare duim, korte nagels (in plaats van klauwen) en lange, naar binnen sluitende vingers een relict uit voorouderlijke praktijk om takken te grijpen en heeft het voor sommige soorten gedeeltelijk mogelijk gemaakt om een techniek te ontwikkelen om zich al slingerend aan de ledematen door de bomen voor te bewegen. Halfapen hebben klauwachtige nagels en een tweede teen aan elke voet, die ze gebruiken voor de verzorging.[10]
Het sleutelbeen van primaten is een prominent onderdeel van de schoudergordel, dit geeft het schoudergewricht een grote bewegelijkheid.[14] Mensapen hebben beter beweegbare schoudergewrichten en armen door de dorsale positie van het schouderblad, de bredere borstkas, die minder diep en korter is en een minder bewegelijke wervelkolom.[bron?] In tegenstelling tot de mensapen hebben apen van de Oude Wereld wel een staart. De enige primatenfamilie met volledige grijpstaart zijn de grijpstaartapen, Atelidae, uit de klade van de breedneusapen, met inbegrip van de brulapen, slingerapen, spinapen en wolapen. De kapucijnapen hebben een gedeeltelijk grijpstaart.
Primaten tonen een evolutionaire trend in de richting van een kortere snuit.[14] Morfologisch worden de apen van de Oude Wereld en de apen van de Nieuwe Wereld onderscheiden door de structuur van de neus en door de opstelling van hun tanden.[13] Bij de apen van de Nieuwe Wereld staan de neusgaten zijwaarts, bij die van de Oude Wereld staan ze naar beneden gericht.[13] De dentitieverschillen bij de primaten zijn aanzienlijk. Alhoewel enkele soorten het grootste deel van hun snijtanden heeft verloren, hebben ze alle ten minste een lagere snijtand behouden.[13] Bij de meeste halfapen vormen de onderste snijtanden en hoektanden een tandkam, die wordt gebruikt bij het verzorgen en soms bij het foerageren[13][15] en de eerste onderste premolaar de vorm van een hoektand.[15] De apen van de Oude Wereld hebben acht premolaren tegenover 12 bij de apen van de Nieuwe Wereld.[13] De soorten apen van de Oude Wereld zijn onderverdeeld afhankelijk van het aantal knobbels op hun molaren; mensapen hebben er vijf, de overige soorten hebben er vier.[13] Bij mensen kan de groei van de vijfde molaar soms uitblijven.
Halfapen worden onderscheiden door hun onbeweeglijke bovenlippen, de vochtige punt van hun neus en hun naar voren gerichte onderste voortanden.
De ontwikkeling van het kunnen zien van kleuren bij primaten is een unicum onder de meeste placentadieren. Met uitzondering van sommige buideldieren ontwikkelden alle andere zoogdieren zich namelijk als dichromatisch of totaal kleurenblind.[15][16] De eerste gewervelde voorouders van de primaten konden reeds drie kleuren zien (trichromatisch zicht). In de loop van het Mesozoïcum hebben de voorouders van nocturnale primaten, zoals nachtaapjes en galago's, een kegeltje in het netvlies verloren. Daardoor kunnen zij nu nog maar twee kleuren waarnemen (monochromatisch zicht).
Smalneusapen, waaronder ook de mens, zijn trichromatisch door een duplicatie van het rood-groen-opsinegen[17]. Deze duplicatie heeft 30 tot 40 miljoen jaar geleden plaatsgevonden.[15] Bij breedneusapen hebben alleen de vrouwtjes trichromatisch zicht.[18] Het vrouwtje moet dan wel heterozygoot zijn voor twee allelen van het opsinegen (rood en groen) op dezelfde locus van het X-chromosoom. Als dit niet het geval is dan is zij dichromatisch; mannetjes zijn dat altijd.[15]
Net als de smalneusapen vertonen brulapen (een familie van de breedneusapen) trichromatisme dat is terug te voeren op een evolutionair recente genduplicatie.[19] Brulapen zijn een van de meest gespecialiseerde bladeters van de apen van de Nieuwe Wereld - vruchten zijn geen groot deel van hun dieet[20] - en het voorkeurstype bladeren dat ze consumeren (jong vanwege de voedingswaarde en verteerbaarheid) wordt slechts gedetecteerd door een rood-groen signaal. Veldonderzoek dat de voedingsgewoonten van de brulapen bestudeert, suggereert dat trichromatisme werd geselecteerd door de omgeving waarin ze leven.[18]
Het zien van kleuren door de halfapen wordt nog niet goed begrepen, maar onderzoek wijst erop dat zij een vergelijkbaar spectrum van kleuren kunnen zien als de breedneusapen.[bron?]
Seksueel dimorfisme is vaak zichtbaar bij apen, zij het in grotere mate bij de apensoorten van de Oude Wereld dan bij de apensoorten van de Nieuwe Wereld. In moderne studies worden DNA-vergelijkingen uitgevoerd om zowel de variatie in dimorfisme als de fundamentele oorzaken te achterhalen. Verschillende factoren zoals het paarsysteem, de grootte, de leefomgeving en het dieet zijn bepalend voor de mate van dimorfisme.[21][22] Primaten kunnen dimorfisme vertonen in lichaamsgewicht, grootte van de hoektand en vacht of huidskleur.[23][24][25][26][27]
Vergelijkende analyses hebben geleid tot een meer volledig begrip van de relatie tussen seksuele selectie, natuurlijke selectie en paringsystemen bij primaten. Dimorfisme blijkt het product te zijn van veranderingen in zowel mannelijke als vrouwelijke eigenschappen.[28]
Richard Wrangham stelt dat de sociale structuur van niet menselijke primaten het best kan worden bepaald door de hoeveelheid uitwisselingen van vrouwtjes die voorkomen tussen groepen.[29] Hij stelde vier categorieën voor:
Andere structuren komen ook echter voor, waarbij bijvoorbeeld zowel de mannen als de vrouwen van groep wisselen.[20]
Primaten maken gebruik van een grote verscheidenheid aan voedingsbronnen. De meeste primaten hebben onder meer vruchten op hun dieet staan voor licht verteerbare koolhydraten en vetten voor energie.[31] Ze hebben echter ander voedsel nodig, zoals bladeren en insecten, voor aminozuren, vitamines en mineralen. Primaten uit de onderorde Strepsirrhini kunnen zelf vitamine C aanmaken, net als de meeste andere zoogdieren, terwijl primaten uit de onderorde Haplorrhini deze mogelijkheid hebben verloren en daarom deze vitamine in hun dieet nodig hebben.[34]
Gewoon penseelaapje (Callithrix jacchus)
Indri (Indri indri)
Mens (Homo sapiens)
Zie ook Primates Deze orde bestaat uit 2 onderordes.[1][35][36]
Tarsiiformes (spookdiertjes en aantal alleen fossiel bekende families)
Cercopithecoidea (apen van de Oude Wereld)
Sumatraanse orang-oetan (Pongo abelii)
Tapanuli-orang-oetan (Pongo tapanuliensis)
Borneose orang-oetan (Pongo pygmaeus), twee of drie ondersoorten
bonobo of dwergchimpansee (Pan paniscus)
De primaten of opperdieren (Primates) vormen een orde van de zoogdieren, waartoe alle halfapen en apen (waaronder de mens) worden gerekend. De wetenschappelijke naam "Primates" betekent "eersten".
De orde van de primaten is ontstaan uit voorouders die leefden in de bomen van tropische bossen. Veel kenmerken van primaten bestaan uit aanpassingen om in deze uitdagende driedimensionale omgeving te kunnen overleven. Op een enkele uitzondering na zijn de meeste soorten gedeeltelijke boombewoners.
Sommige primaten leven primair op de grond in plaats van in bomen, maar alle soorten hebben wel aanpassingen die het mogelijk maken om in bomen te klimmen. Bewegingstechnieken die worden gebruikt zijn onder meer springen van boom tot boom, lopen op twee of vier ledematen, wandelen op knokkels en zwaaien aan takken van bomen. Primaten worden gekenmerkt door grote hersenen ten opzichte van andere zoogdieren, en een toenemend gebruik van stereoscopisch zicht ten koste van geur, het dominante sensorisch systeem van de meeste zoogdieren. Deze eigenschappen zijn meer ontwikkeld bij apen en halfapen, maar minder bij lori's en maki's. De meeste soorten hebben een opponeerbare duim of grijpstaart die hen in staat stelt om voorwerpen beet te pakken. Veel soorten zijn seksueel dimorf. Primaten hebben een langzamere ontwikkeling dan soorten van vergelijkbare grootte en worden later volwassen. Primaten kunnen echter ouder worden.[bron?] Afhankelijk van de soort, leven de volwassenen solitair, in paren of in groepen tot honderden leden.
.jpg)
