Sintrong (Crassocephalum crepidioides) nyaéta jukut tina anggota Asteraceae, kaasup jukut liar bisa kapanggih di buruan, sisi jalan, kebon atawa tegalan. Dina basa Indonésia ieu jukut disebut bagini, jambrong, puyung atawa taplek Jawa [1] hirup subur dina taneuh anu mibanda luhur kurang leuwih 200 m dpl, dina basa Inggris jukut sintrong disebut ebolo, thickhead, redflower ragleaf .
Tangkalna lempeng, jangkung bisa nepika saméter, umpama daunna digesek bakal ngaluarkeun bau anu has, tangkalna hipu tur guguratan gampang potong lamun ditaruk atawa dipetik.[2]
Dauna héjo wujudna lonyod sakapeung rada buleud mencos ka tungtung gedéna kurang leuwih 8–20 × 3–6 cm, sakuriling sisi daun rérégéan, gurat-gurat tulang daun anu aya dina beulah handapeun daun katembong dina daun beulah luhurna. Pucuk daun héjo ngora tur ukuranna leuwih leutik ti batan daun déwasa.
Kembangna loba buleud silindris kurang leuwih 13–16 × 5–6 mm mangrupa kudu/bonggol warna héjo diluhurna beureum anu dijerona dieusi ku entepan siki laleutik anu dilimpudan ku bulu barodas kawas kapas, dina mangsana mangkak ligar dipinuhan ku bulu bodas kawas kapas, sikina anu geus kolot bakal lésot tina pendul kembang hiber kabawa angin atawa murang ku hujanan.[2][3]
Sintrong asalna ti wewengkon Afrika tropis, kiwari geus sumebar ka sabudeureun wilayah tropika di Asia. Di Indonésia, jukut sintrong anu kaasup kana kategori gulma dina catetan anu aya, mimitina kapanggih di deukeut daérah Médan dina taun 1926. Ti dinya dibawa ka daérah Jawa, tuluy hirup liar kalawan gancang ka sakuliah nusantara.
Mindeng kapanggih di taneuh-taneuh subur anu teu kaurus, sisi susukan atawa sisi jalan, pakebonan sakapeung aya ogé dina galengan sawah, siki-sikina nyebar ku alatan katiup angin. Sanajan gancang ngarekahan jeung kembangan sapanjang taun. Tangkal sintrong kaasup gulma anu gampang diperuhkeun.
Sintrong sagigireun dimangpaatkeun pikeun lalab ogé bahan sayureun pikeun sawaréh warga di Jawa Barat, dipaké maraban ingon-ingon utamana kelenci, domba jeung embé. Di Afrika, sagigireun dimangpaatkeun pikeun bahan sayureun [4], sintrong ogé dimangpaatkeun pikeun ubar saperti ubar nyeri beuteung nyeri sirah, raheut, jeung réa-réa deui.
Sintrong mibanda saeutik astringen, ogé mibanda sipat antiradang, hemostatis, tonikum,Téh atawa herba sintrong bisa dimangpaatkeun pikeun ubar galingging, amandel, jeung eksim. Mangpaat séjéna ogé pikeun maraban ingon-ingon.Aya ogé akibat goréng atawa bahayana, nyaéta disangka mibanda alkaloida pirolizidina anu matak ngabalukarkeun ''kangker'', saperti tangkal sambung nyawa anu bisa ngabalukarkeun karuksakan kana organ haté.[5].
Sintrong (Crassocephalum crepidioides) nyaéta jukut tina anggota Asteraceae, kaasup jukut liar bisa kapanggih di buruan, sisi jalan, kebon atawa tegalan. Dina basa Indonésia ieu jukut disebut bagini, jambrong, puyung atawa taplek Jawa hirup subur dina taneuh anu mibanda luhur kurang leuwih 200 m dpl, dina basa Inggris jukut sintrong disebut ebolo, thickhead, redflower ragleaf .
Crassocephalum crepidioides, also called ebolo, thickhead, redflower ragleaf, or fireweed, is an erect annual slightly succulent herb growing up to 180 cm tall. Its use is widespread in many tropical and subtropical regions, but is especially prominent in tropical Africa. Its fleshy, mucilaginous leaves and stems are eaten as a vegetable, and many parts of the plant have medical uses. However, the safety of internal use needs further research due to the presence of plant toxins.[2]
The species is invasive in New Caledonia.[3]
Crassocephalum crepidioides contains the hepatotoxic and tumorigenic pyrrolizidine alkaloid, jacobine.[4][2] However, in another study, it is shown that the antitumor activity and macrophage nitric oxide produce action. [5]
Media related to Crassocephalum crepidioides at Wikimedia Commons
Crassocephalum crepidioides seeds Crassocephalum crepidioides, also called ebolo, thickhead, redflower ragleaf, or fireweed, is an erect annual slightly succulent herb growing up to 180 cm tall. Its use is widespread in many tropical and subtropical regions, but is especially prominent in tropical Africa. Its fleshy, mucilaginous leaves and stems are eaten as a vegetable, and many parts of the plant have medical uses. However, the safety of internal use needs further research due to the presence of plant toxins.
Crassocephalum crepidioides, llamado ebolo, espinaca de okinawa o fireweed, es una especie de planta en la familia Asteraceae.
Es una especie de hierba anual, ligeramente suculenta erecta, que alcanza 180 cm de alto. Es muy utilizada en muchas regiones tropicales y subtropicales pero es especialmente usada en las zonas tropicales de África. Sus hojas y tallos carnosos mucilaginosas son consumidos como verdura, y varias partes de la planta se utilizan para tratamientos medicinales. Sin embargo, la seguridad de su ingestión requiere de estudios más detallados para determinar con precisión los efectos sobre el cuerpo humano de las toxinas que posee la planta. [1]
Crassocephalum crepidioides contiene jacobino un alcaloide pirrolizidínico, hepatotóxico y carcinogénico.[2][1]
Datos: Q1027615
Multimedia:
Especies: Crassocephalum crepidioides
Crassocephalum crepidioides, llamado ebolo, espinaca de okinawa o fireweed, es una especie de planta en la familia Asteraceae.
Es una especie de hierba anual, ligeramente suculenta erecta, que alcanza 180 cm de alto. Es muy utilizada en muchas regiones tropicales y subtropicales pero es especialmente usada en las zonas tropicales de África. Sus hojas y tallos carnosos mucilaginosas son consumidos como verdura, y varias partes de la planta se utilizan para tratamientos medicinales. Sin embargo, la seguridad de su ingestión requiere de estudios más detallados para determinar con precisión los efectos sobre el cuerpo humano de las toxinas que posee la planta.
Sintrong (Crassocephalum crepidioides) adalah sejenis tumbuhan anggota suku Asteraceae. Terna ini umumnya ditemukan liar sebagai gulma di tepi jalan, di kebun-kebun pekarangan, atau pada lahan-lahan telantar; pada ketinggian di atas 200 m dpl. Dalam bahasa Inggris tumbuhan ini dikenal sebagai ebolo, thickhead, redflower ragleaf, atau fireweed. Di Indonesia, biasa tumbuhan ini disebut junggul, bagini, jambrong, tespong (Sunda), jombloh, mandrung-mandrung, puyung dantaplek (Jawa).[1]
Terna tegak, tinggi hingga 1 m, berbau harum aromatis apabila diremas. Batang lunak beralur-alur dangkal. Daun-daun terletak tersebar, dengan tangkai yang sering bertelinga. Helaian daun jorong memanjang atau bundar telur terbalik, 8–20 × 3–6 cm, dengan pangkal menyempit berangsur sepanjang tangkai daun dan ujung runcing, bertepi rata atau berlekuk hingga berbagi menyirip, bergigi bergerigi kasar dan runcing. Daun yang paling atas lebih kecil dan sering duduk.[2]
Bunga majemuk berupa bongkol-bongkol yang tersusun dalam malai rata terminal. Bongkol hijau dengan ujung jingga coklat hingga merah bata, silindris, 13–16 × 5–6 mm, mengangguk; tegak setelah menjadi buah. Mahkota kuning, dengan ujung merah kecoklatan, bertaju-5. Buah keras (achene) ramping memanjang, seperti gelendong berusuk 10, sekitar 2,5 mm panjangnya; dengan banyak rambut sikat (pappus) berwarna putih, 9–12 mm.[2][3]
Sintrong memiliki asal usul dari Afrika tropis, kini telah menyebar ke seluruh wilayah tropika di Asia. Di Indonesia, gulma ini tercatat dijumpai pertama kali di dekat Medan pada tahun 1926. Dari sini dibawa ke Jawa, dan kemudian meliar dan menyebar ke seluruh Nusantara.[3]
Kerap ditemui di tanah-tanah telantar yang subur, tepi sungai, tepi jalan, kebun-kebun teh dan kina, terutama di bagian yang lembap, hingga ketinggian 2.500 m dpl. Juga di sawah-sawah yang mengering. Biji-biji (buah) menyebar dengan bantuan angin. Walaupun berbunga sepanjang tahun, terna ini merupakan tumbuhan pengganggu yang relatif mudah diatasi.[3]
Sintrong merupakan lalap yang digemari di Jawa Barat,[2] dan juga sayuran.[1] Di Afrika, selain dimanfaatkan sebagai sayuran, beberapa bagian tanaman sintrong digunakan sebagai bahan obat tradisional; di antaranya untuk mengatasi gangguan perut, sakit kepala, luka, dan lain-lain.[4] Sintrong ini bersifat sedikit astringen, dan bersifat netral. Ia bersifat antiradang, hemostatis, tonikum, pencahar, dan emetik (perangsang muntah). Herba tumbuhan ini bisa digunakan untuk mengobati demam, radang amandel, dan eksem.[1] Gulma ini juga disukai sebagai pakan ternak.[3]
Meskipun demikian tumbuhan ini ditengarai mengandung alkaloida pirolizidina yang bisa memicu tumor.[5]
Sintrong (Crassocephalum crepidioides) adalah sejenis tumbuhan anggota suku Asteraceae. Terna ini umumnya ditemukan liar sebagai gulma di tepi jalan, di kebun-kebun pekarangan, atau pada lahan-lahan telantar; pada ketinggian di atas 200 m dpl. Dalam bahasa Inggris tumbuhan ini dikenal sebagai ebolo, thickhead, redflower ragleaf, atau fireweed. Di Indonesia, biasa tumbuhan ini disebut junggul, bagini, jambrong, tespong (Sunda), jombloh, mandrung-mandrung, puyung dantaplek (Jawa).
Rau tàu bay hay còn gọi kim thất (danh pháp hai phần: Crassocephalum crepidioides) là một loài thực vật có hoa trong họ Cúc. Loài này được (Benth.) S.Moore mô tả khoa học đầu tiên năm 1912.[1]. Cây thân thảo hàng năm mọc hoang dại ở những nơi thoáng, len lỏi trong các cánh rừng hoặc bìa rừng, ven suối ở các vùng núi rừng nhiệt đới.
Thân thảo mập, có rãnh mọc đứng, cao khoảng 0,4 m đến 0,5 m nhưng cũng có thể tới 1 m. Có rễ cái màu trắng hoặc nâu. Lá to, mỏng, hình trứng dài, mép có răng cưa to hoặc có khía, có mùi thơm. Hoa lưỡng tính, tự hình đầu, hợp thành ngù, màu hồng nhạt đến đỏ và đỏ nâu, có mào lông mịn, trắng, mềm. Quả bé có mào lông.
Ở các vùng có khí hậu nhiệt đới: phần lớn Châu Á, Châu Phi. Cũng tìm thấy ở một số bang của Mỹ [2], các đảo ở đông nam Địa Trung Hải [3], Quần đảo Cook[4]...
Là loài cây một năm, thích hợp với đất ẩm, phân bố rộng. Có thể mọc ở những nơi có độ cao tới 2.500 m, có thể tái tạo bằng hạt nảy mầm hoặc bằng thân cây. Hoa nở từ tháng 9 đến tháng 2, ra quả từ tháng 10 đến tháng 3. Đầu các nhụy hoa lúc khô biến thành các túm bông nhẹ, bay theo gió, đem theo nhụy và hạt cây đi đến những nơi thuận lợi để sinh sôi.
Rau tàu bay còn được biết phổ biến nhờ trong chiến tranh Việt Nam, ở những vùng rừng núi nó là một trong những loài cây rừng chủ lực được chọn để thay rau xanh.
Tuy có tên là rau nhưng thực tế nó chỉ là một loài cỏ dại, có thể ăn được như rau nhưng do có nguồn gốc hoang dại, còn nhiều độc tính nên không được sử dụng nhiều hoặc trồng làm rau. Ở Việt Nam, đôi khi nó được sử dụng làm thực phẩm thay thế rau xanh nhưng rất hạn chế vì có mùi hắc rất khó chịu kể cả khi đã luộc chín.
Đọt non của cây có thể luộc, nấu canh, hoặc làm nộm trộn với hoa chuối... Trong thời gian chiến tranh, đặc biệt là chiến tranh Việt Nam, nó là món ăn thường xuyên của du kích, bộ đội khi hoạt động ở những vùng rừng núi do không có điều kiện để trồng rau xanh thường xuyên để tránh bị lộ nơi đóng quân hoặc những lúc hết lương thực.
Trong y học cổ truyền còn sử dụng rau tàu bay làm dược liệu.
Trong tài liệu phân loại khoa học bằng tiếng Việt thì có nhiều nhóm tài liệu tin cậy cho rằng danh từ Rau tàu bay là chỉ loài thực vật khác có danh pháp khoa học là Gynura divaricata (một loài nằm trong chi Kim thất, lá mọc cụm gần gốc, có củ giả sâm, lá non cũng được dùng như là rau ăn, phân bổ nhiều ở Trung trung bộ và Tây nguyên)[5]
Cây rau tàu bay tại Cư Kuin, Đắk Lắk.
Nụ hoa đang nở
Nụ hoa.
Nhụy hoa được bung ra từ nụ, theo gió bay mang theo hạt nằm dưới cánh.
Rau tàu bay hay còn gọi kim thất (danh pháp hai phần: Crassocephalum crepidioides) là một loài thực vật có hoa trong họ Cúc. Loài này được (Benth.) S.Moore mô tả khoa học đầu tiên năm 1912.. Cây thân thảo hàng năm mọc hoang dại ở những nơi thoáng, len lỏi trong các cánh rừng hoặc bìa rừng, ven suối ở các vùng núi rừng nhiệt đới.
野茼蒿（学名：Crassocephalum crepidioides，俗稱：ebolo、thickhead、redflower ragleaf、fireweed），又稱革命菜、昭和草、飛機草，为菊科昭和草屬一年生植物的植物。分布在非洲、泰国、东南亚以及中国大陆的云南、福建、湖北、四川、江西、贵州、西藏、广东、广西、湖南，及台灣等地，生长于海拔300米至1,800米的地区，常生长在水边、山坡路旁和灌丛中。[2]台灣於日治昭和年間傳入，被稱為饑荒草或救荒草，蘭嶼人因其形狀稱為飛機草，二戰後歸化日本。
野茼蒿含有肝毒性(Hepatotoxicity)，癌变吡咯聯啶生物鹼(Pyrrolizidine alkaloid)，及千里光鹼（jacobine、一種有毒生物鹼、可引起肝壞死），吡咯聯啶生物鹼則具有強烈的肝臟毒性，不可長期大量食用。[3][2]
野茼蒿（学名：Crassocephalum crepidioides，俗稱：ebolo、thickhead、redflower ragleaf、fireweed），又稱革命菜、昭和草、飛機草，为菊科昭和草屬一年生植物的植物。分布在非洲、泰国、东南亚以及中国大陆的云南、福建、湖北、四川、江西、贵州、西藏、广东、广西、湖南，及台灣等地，生长于海拔300米至1,800米的地区，常生长在水边、山坡路旁和灌丛中。台灣於日治昭和年間傳入，被稱為饑荒草或救荒草，蘭嶼人因其形狀稱為飛機草，二戰後歸化日本。
ベニバナボロギク（紅花襤褸菊、学名：Crassocephalum crepidioides）は、キク科ベニバナボロギク属の一年草。柔らかな草で、筒状の先端が赤くなる花をつける。
ひょろりとした柔らかな草である。原産地はアフリカで、南洋方面に帰化している。日本では第二次大戦後の帰化植物として知られるが、意外に山間部に多く、特に森林が伐採された際などに一斉に出現し、パイオニア植物としての姿を見せている。
花は菊のようにならず、筒状の頭状花序は管状花をそろえて束ねたたような形で、先端だけが赤っぽくなる。
日本では家畜や家禽の餌として利用している例もある。日本国外では野菜として利用される例もある。
和名の意味は紅花ぼろ菊で、紅は花の色による。ぼろ菊は、ダンドボロギク、ノボロギクなど似た姿の植物に共通に使われているものである。その意味については、種子の綿毛の様子がぼろ布を散らかしたようだから、とする説も流布されているが、根拠は薄い。牧野はノボロギクについてサワギクの別名がボロギクであり、それに似た野生のものの意味でつけられたことを記しているため、これが元でその後にこの類にも適用された模様である。ちなみにノボロギクの侵入は明治初期、ダンドボロギクが1934年である。
全体に柔らかで水気の多い草。一年生なのでもちろん地下茎はなく、根も貧相。茎はあまり分枝せず、真っ直ぐに立ち、草丈は30-70cm。茎は赤紫に染まることがよくあり、葉の主脈にも赤みを帯びることが多い。
葉は薄くて柔らかく、やや先の広がった楕円形から倒卵形で、先端はややとがる。基部近くは、大きい葉ではまばらに羽状に裂ける。葉の両面には伏した毛がまばらにあり、ややざらつく。葉の縁にはやや細かな鋸歯がまばらにある。
花は夏から秋、茎の先端がまばらに分枝して、その先端に着く。花のすぐ下で柄が大きく曲がり、横からうつむいて咲く。頭花は先が細くなった円筒形で、長さ10mm位。花柄の先端は広がって浅い逆円錐形で、その一番広がったところに小さな外総苞が一列に並んでいる。その内側から出る内総苞は互いに密着して先の細くなった円筒形になり、その内側に花を収めている。
小花はすべて管状花で、舌状花はないので、花が咲いても色が付く程度で、形の上では頭花の先端が若干ふくらんで見える程度。花冠はレンガ色で、鮮やかな赤ではないが結構目を引く。雌蘂の先端は二つに裂け、その先端は長く伸び出し、後に巻くようになる。
種子（そう果）は長さ2mm、先端に長さ12mmにもなる白い綿毛が多数ある。
日本では裸地に生える。やや湿ったところを好む。乾燥した道路沿いなどには少ないが、湿った畑や溝のわきなどではよく見かける。時に集団で生えて、一面に綿毛をつける様子は壮観でもある。
面白いのは、山間部において、森林伐採や山火事の跡地によく出現することである。森林であった場所に空き地が生じると、その翌年からこの種が一面に出ることがあり、そういう場合は数年ほどそれが続いた後に消える。このような出現のパターンを取るものは、いわゆる先駆植物といい、遷移の初期に素早く成長し、他の植物が繁茂し始めると消失、新たな場所を求める、という生活をしているものに見られる。同様な場所では、タケニグサがやはりそのような出現をすることが知られる。しかし、攪乱を受けた後ではあるものの、自然な遷移に外来種がこのように入り込んでいるのは異様である。
原産地はアフリカ。南洋や台湾には第二次世界大戦以前に侵入した。日本での最初の発見は、長田は1950年の福岡県とし、佐竹他は1947年の北九州としており、いずれにせよ、数年で九州から関西まで広まり、現在では関東地方までで普通に見られる。沖縄への侵入も戦後である。
日本では特に利用されていない上に、どこにでも生えてくる植物なので、雑草の範疇に入る。柔らかくて背が高くて根を張らないから、引き抜く困難はない。
他方で柔らかくてアクもなく、食料とすることが可能である。長田は「シュンギクに似た香りがあり、食料野草の優品」と記している[1][2]。同時に南洋春菊、台湾で昭和草との呼称があったことが記されている。清水は中国大陸で革命菜と呼ばれたことが紹介されている[3]。現在の日本でもニワトリの餌などに利用するのを聞くことがある。
ベニバナボロギク属の植物は約30種あり、いずれもアフリカ、マダガスカルを分布地、原産地としている。日本にはこの種のみが知られる。
似た植物としては、別属ではやはり帰化植物のダンドボロギクが全体にやや似ている。ノボロギクは背が低くてやや這うので似ていないが、頭状花が先細りの筒状になっているところはよく似ている。
