Senecio sylvaticus L.

Starzec leśny (Senecio sylvaticus L.) – gatunek rośliny z rodziny astrowatych (Asteraceae Dumort.). Występuje w Europie i Azji, a także w Ameryce Północnej, gdzie został introdukowany i jest gatunkiem inwazyjnym. W Polsce jest pospolity na obszarze całego kraju, zarówno na niżu jak i w górach.

Morfologia

Łodyga

Prosta o wysokości od 15 do 80 cm, nieznacznie wełniasto owłosiona, bez gruczołków.

Liście

Przerywano pierzaste, o długości do 12 cm, nierówno ząbkowane, dolne na oskrzydlonych ogonkach, a górne siedzące z nasadą. Rozmieszczone w dość równych odstępach wzdłuż łodygi.

Kwiaty

Koszyczki w postaci luźnej, baldachokształtnej wiechy; okrywa koszyczka wąskodzwonokowata. Listki okrywy najczęściej w liczbie 13, o kształcie lancetowatym – zewnętrzne małe, przylegające, nagie, krótko owłosione. W koszyczku najczęściej osiem języczkowatych, zwiniętych kwiatów barwy jasnożółtej.

Owoc

Niełupka owłosiona przylegle.

Biologia i ekologia

Roślina roczna. Kwitnie od czerwca do sierpnia. Gatunek o szerokiej amplitudzie siedliskowej, występuje zarówno na glebach suchych jak i świeżych, średnio żyznych, o odczynie lekko kwaśnym.

Przypisy

Bibliografia

• Leokadia Witkowska-Żuk: Rośliny leśne. Warszawa: Multico Oficyna Wydawnicza, 2013. ISBN 978-83-7073-359-9.