Fulgensia fulgens (gelegentlich auch als Gewöhnliche Feuerflechte bezeichnet) ist eine in Deutschland seltene erdbewohnende Blattflechtenart aus der Familie der Teloschistaceae.
Fulgensia fulgens bildet mehr oder weniger rosettige, weißgelb bis gelborange gefärbte Lager, die dicht am Substrat anliegen, jedoch am Rand deutlich und tief gelappt sind. Rhizinen fehlen. Im Inneren kann das Lager zusammenhängend oder rissig sein. Apothecien sind in der Regel vorhanden; diese besitzen eine orangebraune Scheibe mit lagerfarbenem Rand (der später auch verschwinden kann), der Durchmesser erreicht bis 1,5 mm.
Die Art besiedelt Lücken in Kalkmagerrasen oder basenreiche Feinerde, auch offene Stellen auf Löss, und kann auch auf Moose übergehen. Sie ist Charakterart der sogenannten „Bunten Erdflechtengesellschaft“, zu der u. a. auch Toninia sedifolia oder Psora decipiens gehören. Sie kommt auf der gesamten Nordhemisphäre vor, insbesondere in den wärmegetönten Kalkgebieten und den Steppen Eurasiens und Nordamerikas. In Deutschland ist sie insgesamt selten und auf sommerwarme, trockene Standorte beschränkt (v. a. Oberrheingebiet, Main-Tauber-Region, Thüringen). In Europa reicht ihr Areal von England bis in die Steppenregionen Osteuropas und den nördlichen Mittelmeerraum.
Die Bryologisch-lichenologische Arbeitsgemeinschaft für Mitteleuropa benannte Fulgensia fulgens als Flechte des Jahres 2011. Damit soll auf das allmähliche Verschwinden ihres Lebensraumes, Offenbodenstellen in den Trockenrasen, hingewiesen werden. Hohe Nährstoffeinträge aus der Luft begünstigen zudem raschwüchsige Moose und Blütenpflanzen, die die Flechtenrasen überwachsen.
Fulgensia fulgens (gelegentlich auch als Gewöhnliche Feuerflechte bezeichnet) ist eine in Deutschland seltene erdbewohnende Blattflechtenart aus der Familie der Teloschistaceae.
Hõlmik-särasamblik (Fulgensia fulgens, sünonüüm Gyalolechia fulgens) on samblikuliik.
Samblik kasvab ka Eestis.[1]
Hõlmik-särasamblik (Fulgensia fulgens, sünonüüm Gyalolechia fulgens) on samblikuliik.
Samblik kasvab ka Eestis.
Fulgensia fulgens est une espèce de champignons lichénisés de la famille des Teloschistaceae.
Fulgensia fulgens est une espèce de champignons lichénisés de la famille des Teloschistaceae.
Błyskotka jasna (Gyalolechia fulgens (Sw.) Søchting, Frödén & Arup – gatunek grzybów z rodziny złotorostowatych (Teloschistaceae)[1]. Ze względu na współżycie z glonami zaliczany jest do porostów[2].
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Gyalolechia, Teloschistaceae, Teloschistales, Lecanoromycetidae, Lecanoromycetes, Pezizomycotina, Ascomycota, Fungi[1].
Po raz pierwszy takson ten zdiagnozował w 1784 r. Olof Swartz nadając mu nazwę Lichen fulgens. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadali mu w 2013 r. Søchting, Frödén i Arup[1].
Nazwa polska według Krytycznej listy porostów i grzybów naporostowych Polski[2].
Plecha jednolistkowa o średnicy do 3 cm, ściśle przylegająca do podłoża. Ma okrągławy kształt, ale często jest nieregularna. Barwa białożółtawa, siarkowa, cytrynowożółta, do żółtopomarańczowej, w środku czasami biała. Powierzchnia często delikatnie przyprószona. Na obwodzie występują dość wyraźne odcinki o średnicy do 1,5 mm, o końcach zaokrąglonych lub wcinanych. W środku plecha jest jednolita, skorupiasta. Dolna powierzchnia o barwie od białawej do brunatnej. Chwytników brak[4].
Zbudowana z paraplektynchymy górna kora ma grubość 17-50 μm, kora dolna 75-175 μm. Plecha zawiera glony protokokkoidalne. Warstwa glonów ma grubość 50-80 μm[5].
Dość często występują owocniki typu apotecjum lekanorowe. Mają średnicę do 1,5 mm i płaskie lub wypukłe tarczki o barwie od ciemnopomarańczowej przez rdzawobrunatną do czerwonobrunatnej. Posiadają cienki, trwały lub zanikający brzeżek własny ubarwiony jak plecha, lub nieco jaśniejszy. Początkowo jest zasłonięty przez żółtawy brzeżek plechowy[4]. Worki 8-zarodnikowe. Askospory jednokomórkowe, bezbarwne, elipsoidalne, proste, o rozmiarach 10-15 × 4-5 μm. Pyknidia nie występują[5].
Reakcje barwne: plecha K+ purpurowa[4]. Zawiera pigmenty antrachinonowe[5].
Błyskotka jasna na półkuli północnej jest szeroko rozprzestrzeniona, ale bardzo rzadka[5]. W Polsce jest również bardzo rzadka, znana z nielicznych tylko stanowisk na Pobrzeżu Południowobałtyckim, Pojezierzu Południowobałtyckim, Sudetach, Wyżynie Małopolskiej i Centralnych Karpatach Zachodnich. Niektóre z tych stanowisk podane zostały jeszcze w XIX wieku lub pierwszej połowie XX wieku[2].
Rośnie na podłożu wapiennym; na wapnistej glebie i na mchach, w środowisku suchym[4].
W Polsce znajduje się na Czerwonej liście roślin i grzybów Polski. Ma status CR – gatunek krytycznie zagrożony, znajdujący się na granicy wymarcia w stanie dzikim[6]. Podlega ścisłej ochronie gatunkowej[7].
.jpg)
.jpg)
Błyskotka jasna (Gyalolechia fulgens (Sw.) Søchting, Frödén & Arup – gatunek grzybów z rodziny złotorostowatych (Teloschistaceae). Ze względu na współżycie z glonami zaliczany jest do porostów.
