Les especies d'aves con nome común en llingua asturiana márquense como NOA. En casu contrariu, conséñase'l nome científicu o de la SEO.
El cuervu de Célebes o cuervu flauteru (Corvus typicus) [2] [3] ye una especie d'ave paseriforme de la familia Corvidae. Ye endémica de la islla de Célebes n'Indonesia. El so hábitat natural son les viesques seques de tierres baxes.
.
Esta páxina forma parte del wikiproyeutu Aves, un esfuerciu collaborativu col fin d'ameyorar y organizar tolos conteníos rellacionaos con esti tema. Visita la páxina d'alderique del proyeutu pa collaborar y facer entrugues o suxerencies. Les especies d'aves con nome común en llingua asturiana márquense como NOA. En casu contrariu, conséñase'l nome científicu o de la SEO. El cuervu de Célebes o cuervu flauteru (Corvus typicus) ye una especie d'ave paseriforme de la familia Corvidae. Ye endémica de la islla de Célebes n'Indonesia. El so hábitat natural son les viesques seques de tierres baxes.
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Brân chwibanog (sy'n enw benywaidd; enw lluosog: brain chwibanog) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Corvus typicus; yr enw Saesneg arno yw Piping crow. Mae'n perthyn i deulu'r Brain (Lladin: Corvidae) sydd yn urdd y Passeriformes.[1]
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn C. typicus, sef enw'r rhywogaeth.[2] Mae'r rhywogaeth hon i'w chanfod yn Asia.
Mae'r brân chwibanog yn perthyn i deulu'r Brain (Lladin: Corvidae). Dyma rai o aelodau eraill y teulu:
Rhestr Wicidata:
rhywogaeth enw tacson delwedd Aderyn rhisgl Falcunculus frontatus Aradrbig Eulacestoma nigropectus
.JPG)
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Brân chwibanog (sy'n enw benywaidd; enw lluosog: brain chwibanog) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Corvus typicus; yr enw Saesneg arno yw Piping crow. Mae'n perthyn i deulu'r Brain (Lladin: Corvidae) sydd yn urdd y Passeriformes.
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn C. typicus, sef enw'r rhywogaeth. Mae'r rhywogaeth hon i'w chanfod yn Asia.
The piping crow (Corvus typicus) is a species of bird in the family Corvidae. It is endemic to Sulawesi in Indonesia. Its natural habitat is subtropical or tropical moist lowland forest.
The piping crow (Corvus typicus) is a species of bird in the family Corvidae. It is endemic to Sulawesi in Indonesia. Its natural habitat is subtropical or tropical moist lowland forest.
El cuervo de Célebes o cuervo flautista (Corvus typicus)[2][3] es una especie de ave paseriforme de la familia Corvidae. Es endémica de la isla de Célebes en Indonesia. Su hábitat natural son los bosques secos de tierras bajas.
El cuervo de Célebes o cuervo flautista (Corvus typicus) es una especie de ave paseriforme de la familia Corvidae. Es endémica de la isla de Célebes en Indonesia. Su hábitat natural son los bosques secos de tierras bajas.
Corvus typicus Corvus generoko animalia da. Hegaztien barruko Corvidae familian sailkatua dago.
Celebesinvaris (Corvus typicus) on varisten heimoon kuuluva Indonesian kotoperäinen varpuslintu. Se elää Sulawesin keski- ja eteläosissa sekä läheisillä Munan ja Butonin saarilla. Charles Lucien Bonaparte kuvaili lajin holotyypin Butonilta vuonna 1853.[2]
Celebesinvaris (Corvus typicus) on varisten heimoon kuuluva Indonesian kotoperäinen varpuslintu. Se elää Sulawesin keski- ja eteläosissa sekä läheisillä Munan ja Butonin saarilla. Charles Lucien Bonaparte kuvaili lajin holotyypin Butonilta vuonna 1853.
Corvus typicus
La Corneille des Célèbes (Corvus typicus) est une espèce d'oiseaux de l'ordre des Passeriformes et de la famille des Corvidae qui peuple les îles Célèbes, Muna et Buton, en Indonésie.
Mesurant 35 à 40 cm, c'est un petit corvidé au plumage bicolore : la tête et le corps sont d'un noir brillant, à l'exception de la nuque, la poitrine, le haut du manteau et le ventre qui sont blancs[1]. Il est donc aisément distinguable de l'autre corvidé avec qui il cohabite, la Corneille à bec fin, qui est entièrement noire[2]. L'iris est brun foncé. Le bec et les pattes sont noirs.
Les deux sexes sont similaires. Le jeune est plus terne que l'adulte, avec les parties blanches souillées de brun[1].
Comme son nom l'indique, la Corneille des Célèbes est endémique au centre et au sud de l'île Célèbes, ainsi qu'aux îles voisines Muna et Buton.
Très commune selon la zone, elle se trouve dans les forêts tropicales primaires et secondaires, à la fois en plaine et dans les collines : elle monte jusqu'à 1 600 m dans la Célèbes centrale et jusqu'à 2 150 m dans la Célèbes du sud[1].
Omnivore, elle se nourrit de petits invertébrés et de leurs larves, ainsi que de fruits comme les figues[1]. Elle cherche sa nourriture dans la canopée, en petits groupes souvent bruyants.
Aucune information n'est disponible sur sa reproduction[1].
Très bruyante, elle émet des cris stridents et sifflements variés, atypiques pour un corvidé[2], parfois comparé à ceux des étourneaux[3].
Elle a été décrite par le naturaliste français Charles-Lucien Bonaparte en 1853. Certains auteurs l'ont placée dans un genre à part, Nesocorax, dont elle était le type[4]. L'espèce est monotypique.
Corvus typicus
La Corneille des Célèbes (Corvus typicus) est une espèce d'oiseaux de l'ordre des Passeriformes et de la famille des Corvidae qui peuple les îles Célèbes, Muna et Buton, en Indonésie.
Burung gagak sulawesi atau gagak dada putih yang dalam bahasa Inggris disebut piping crow (Corvus typicus) salah satu spesies dari ordo Corvidae.
Burung ini memiliki tampilan warna bulu yang hampir sama dengan burung Balibong. Namun, yang membedakannya adalah paruhnya, di mana burung ini memiliki paruh agak besar, sedangkan burung Balibong memiliki paruh lebih kecil. Burung ini memiliki panjang sekitar 35-40 cm, berbulu hitam dengan kerah leher dibelakang, bulu di dada dan perut berwarna putih. Burung muda berwarna lebih kusam dengan bagian yang berwarna putih masih berwarna coklat keabu-abuan.
Burung gagak yang habitat aslinya hanya terdapat di Sulawesi. Burung ini merupakan burung endemik atau hanya diketahui hidup di Sulawesi bagian tengah dan selatan, serta pulau-pulau kecil disekitarnya, yaitu Pulau Muna dan Buton.[1]
Burung gagak sulawesi atau gagak dada putih yang dalam bahasa Inggris disebut piping crow (Corvus typicus) salah satu spesies dari ordo Corvidae.
La cornacchia di Celebes o corvo di Celebes, anche nota come cornacchia di Sulawesi, corvo di Sulawesi o corvo fischiatore (Corvus typicus (Bonaparte, 1853)) è un uccello passeriforme della famiglia dei corvidi[2].
Il nome scientifico della specie, typicus, deriva dal latino e rappresenta un riferimento al suo essere la specie di corvo più comune nell'areale di diffusione.
Misura 35-40 cm di lunghezza, per 175 g di peso[3].
i tratta di uccelli dall'aspetto robusto e massiccio, muniti di piccola testa arrotondata con forte collo e becco conico e appuntito, piuttosto sottile (se paragonato a quello di altre specie di corvo) e dalla punta lievemente adunca: le ali sono digitate, le zampe forti e la coda squadrata.
Il piumaggio è inconfondibile: il corvo di Celebes, infatti, rappresenta una delle poche specie del genere Corvus a non essere completamente di colore nero. Di questo colore, infatti, sono la testa e la gola, il dorso, le ali, il codione, i fianchi e la coda, mentre il resto del corpo (nuca, collo, petto, spalle, ventre e sottocoda) è di colore bianco sporco.
Il becco e le zampe sono di colore nero, mentre gli occhi sono di colore bruno scuro.
Il corvo di Celebes è un uccello diurno e gregario, che vive in stormi che passano la maggior parte della giornata nella canopia, dedicando gran parte del proprio tempo alla ricerca di cibo.
I richiami di questi uccelli sono molto caratteristici, in quanto non sono gracchianti come quelli di molti corvidi, ma perlopiù nasali e fischianti (da cui il nome comune di "corvo fischiatore"), piuttosto armonici: similmente alle specie affini, anche il corvo di Celebes è molto vocale e chiassoso, possedendo un repertorio significativamente esteso che comprende, oltre ai suddetti richiami fischianti, anche altri che ricordano vagamente il gracidio delle rane.
Si tratta di uccelli onnivori, la cui dieta è costituita soprattutto da insetti, invertebrati e larve, ma anche da bacche e frutta matura (soprattutto fichi[3]): questi animali, tuttavia, possono nutrirsi pressoché di qualsiasi cosa riescano a reperire durante la ricerca del cibo, dalle granaglie ai piccoli vertebrati.
Mancano informazioni circa la riproduzione di questa specie, la quale, tuttavia, non deve differire significativamente per modalità e tempistica da quanto osservabile nelle specie affini.
Come intuibile dal nome comune, il corvo di Celebes è endemico dell'isola di Sulawesi, della quale popola la porzione centrale e meridionale (comprese le isole di Muna, Buton, Wowoni e Kabaena, ubicate a sud-est dell'isola maggiore).
L'habitat di questi uccelli è rappresentato dalla foresta pluviale fino a 1600 m di quota[3], sia primaria che secondaria, purché con presenza di alti alberi al suo interno.
La cornacchia di Celebes o corvo di Celebes, anche nota come cornacchia di Sulawesi, corvo di Sulawesi o corvo fischiatore (Corvus typicus (Bonaparte, 1853)) è un uccello passeriforme della famiglia dei corvidi.
De Sulawesikraai (Corvus typicus) behoort tot de familie van de kraaiachtigen.
Deze soort is endemisch op Celebes.
De Sulawesikraai (Corvus typicus) behoort tot de familie van de kraaiachtigen.
Multimedia w Wikimedia Commons Wrona białoszyja[7] (Corvus typicus) – gatunek ptaka z rodziny krukowatych (Corvidae). Ptak ten występuje na Indonezji, nie jest zagrożony wyginięciem.
Wrona białoszyja zamieszkuje środkowy i południowy Celebes oraz mniejsze wyspy Muna i Buton[8][9][10].
Gatunek po raz pierwszy opisał w 1853 roku francuski ornitolog Karol Lucjan Bonaparte, nadając mu nazwę Gazzola typica[2]. Jako miejsce typowe Bonaparte podał błędnie Nową Kaledonię (fr. Nouvelle Calédonie)[2]; niemiecki ornitolog Erwin Stresemann w 1953 roku określił lokalizację holotypu na wyspę Buton[11].
C. typicus czasami umieszczony jest w monotypowym rodzaju Nesocorax[5]. Blisko spokrewniony z wroną jednobarwną (C. unicolor), do której jest podobny w budowie; do niedawna uważano, że obydwa gatunki należą do „grupy C. enca”, ale różnią się od tego taksonu swoim zachowaniem i odgłosami[8]. Gatunek monotypowy[9].
Nazwa rodzajowa: łac. corvus – kruk (w legendach kruk był początkowy biały, ale pomimo jego rzekomego daru proroctwa, został zamieniony w czarnego ptaka z powodu jego zdrady)[12]. Epitet gatunkowy: łac. typicus – typowy, typ, od gr. τυπικος tupikos – typowy, zgodny z typem, od τυπος tupos – typ[13].
Długość ciała 35–40 cm; masa ciała około 175 g[8]. Inne wymiary (n = 9) podane przez R. Meinertzhagena: długość skrzydła 199–217 mm, długość grzbietu dzioba 42–45 mm, wysokość 19–20 mm[14]. Charakterystyczna mała wrona o „srokatym” upierzeniu, z krótkim ogonem prawie kwadratowym przy końcu, średniej długości dziobem z delikatnie zakrzywionym grzbietem, szczecinki nosowe widoczne, ale grzbiet dzioba nagi u nasady, pióra u gardła przypominają w swojej strukturze włosy[8]. Głowa i górna część karku są czarne, z niebieskawo-fioletowym połyskiem, gardło matowo brązowo-czarne; dolna część karku, boki szyi, górna część płaszcza i dolne części ciała do brzucha białe, u podstawy szyi pióra koloru ciemnoszarego. Dolne części płaszcza szaro-czarne do brązowo-czarnego, reszta górnych części ciała, w tym pokrywy nadskrzydłowe i ogon czarne z niebieskim i fioletowym połyskiem; dolne partie poniżej brzucha oraz piszczele matowo czarne lub szaro-brązowo-czarne[8]. Tęczówka matowo czerwonawobrązowa, za okiem znajduje się mały skrawek gołej skóry; dziób i nogi czarne. Płci podobne w upierzeniu, ale u samicy pióra na granicy czarniawego gardła i białej piersi są bardziej rozproszone. Młode ptaki mają białe obroże, a spód ciała jest bardziej szarobrązowy[8].
Wrona białoszyja jest bardzo głośna[8]. Odzywa się rosnącymi nosowymi wrzaskami i bełkotliwymi, piskliwymi gwizdami, często w dwa czy trzy razy lub mieszane jako seria od 3 do 5 odgłosów; głośne „wheep”[b] wydają się być rozmowami kontaktowymi odbywanymi podczas lotu[8]. Ponadto odzywa się przedłużającym, precyzyjnym, dwusekundowym gwizdem o średnim tonie[8].
Ptak osiadły, zamieszkujący wtórne i pierwotne wysokie lasy tropikalne, zarówno na nizinach jak i w górach, na wysokości od 1600 n.p.m. w północno-środkowym Celebesie do 2150 m n.p.m. w południowym Celebesie. Często przebywa na skraju lasu i polanach, a lokalnie wśród eukaliptusów z gatunku Eucalyptus deglupta[8].
Spożywa różne niewielkie bezkręgowce i ich larwy; także małe owoce, na przykład figowca (Ficus). Ptak towarzyski; zazwyczaj pokarm zdobywa w głośnych grupach liczących 4–10 osobników, w niższych lub średnich poziomach baldachimu lasu[8]. Ptak o niezwykłej aktywności; nurkuje i fruwa wśród liści, a nawet widywany wiszący do góry nogami[8]. Hałaśliwie przepędza lub prześladuje ptaki drapieżne oraz innych, potencjalnych intruzów[8]. Lata dość szybko, wykonując płytkie ruchy skrzydeł, które wydają gwiżdżące odgłosy[8].
Nie ma żadnych informacji na temat lęgów wrony białoszyjej[8].
W Czerwonej księdze gatunków zagrożonych Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody i Jej Zasobów został zaliczony do kategorii LC (ang. Least Concern – najmniejszej troski)[6]. Globalna wielkość populacji nie jest znana, ale gatunek wydaje się być lokalnie umiarkowanie powszechny[6]. Występuje w wielu obszarach chronionych, w tym rezerwatach leśnych i parkach narodowych[8]. Populacja wydaje się być stabilna ze względu na brak dowodów na jakiekolwiek spadki populacji lub inne istotne zagrożenia[6].
Wrona białoszyja (Corvus typicus) – gatunek ptaka z rodziny krukowatych (Corvidae). Ptak ten występuje na Indonezji, nie jest zagrożony wyginięciem.
Corvus typicus é uma espécie de ave da família Campephagidae.
É endémica da Indonésia.
Os seus habitats naturais são: florestas subtropicais ou tropicais húmidas de baixa altitude.[1]
Corvus typicus é uma espécie de ave da família Campephagidae.
É endémica da Indonésia.
Os seus habitats naturais são: florestas subtropicais ou tropicais húmidas de baixa altitude.
Sulawesikråka[2] (Corvus typicus) är en fågel i familjen kråkfåglar inom ordningen tättingar.[3] Den förekommer på centrala och södra Sulawesi, Pulau Muna och i Butungöarna.[3] IUCN kategoriserar arten som livskraftig.[1]
Wikimedia Commons har media som rör sulawesikråka.
Wikispecies har information om Corvus typicus.
Sulawesikråka (Corvus typicus) är en fågel i familjen kråkfåglar inom ordningen tättingar. Den förekommer på centrala och södra Sulawesi, Pulau Muna och i Butungöarna. IUCN kategoriserar arten som livskraftig.
Привертають увагу білий низ і короткі заокруглені крила.
Харчується фруктами і малими безхребетними. Має характерний трубний свист і носовий вереск.
Країни проживання: Індонезія (Сулавесі). Вид помірно поширений у субтропічних і тропічних первинних і високих вторинних пагорбових лісах. Максимальна висота проживання: 2150 м над рівнем моря. Проживає в Національному Парку Лоре-Лінду.
Це незавершена стаття з орнітології.Corvus typicus là một loài chim trong chi Quạ họ Corvidae.[2] Đây là loài đặc hữu của Indonesia. Môi trường sinh sống tự nhiên của loài này là rừng đất thấp ẩm nhiệt đới hoặc cận nhiệt đới.
Corvus typicus là một loài chim trong chi Quạ họ Corvidae. Đây là loài đặc hữu của Indonesia. Môi trường sinh sống tự nhiên của loài này là rừng đất thấp ẩm nhiệt đới hoặc cận nhiệt đới.
Corvus typicus (Bonaparte, 1853)
Охранный статус
Сулаве́сский во́рон (лат. Corvus typicus) — вид птиц из рода воронов (Corvus).
Вид эндемичен Индонезии, где распространён на острове Сулавеси и двух небольших островах Муна и Бутунг (расположены к юго-востоку от Сулавеси)[1]. Типичный биотоп — субтропические и тропические влажные леса низменностей[2]. По оценкам, публикуемым в Красном списке МСОП с 1988 года, существованию вида ничто не угрожает[3].
Пропорциями тела сулавесские вороны напоминают малых воронов (Corvus enca), отличаясь от них более коротким клювом и контрастным чёрно-белым оперением. Белые перья расположены на затылке, груди и брюхе[4].
Сулавесские вороны обладают необычным для воронов голосом[4], похожим на голоса некоторых певчих птиц. В вокализации велика доля тональных зовов без модуляций, что объясняют большей пригодностью подобных сигналов для коммуникации в лесу, где листья и ветви выступают в качестве рассеивающих поверхностей[5].
Вид был выделен французским зоологом Шарлем Бонапартом в 1853 году под названием Gazolla typica в составе монотипного рода Gazolla[6]. В настоящее время исследователи, несмотря на нехарактерный голос сулавесских воронов и их необычную пегую окраску, относят вид к роду Corvus, включая в группу видов «Corvus enca»[4]. Наиболее близки к сулавесским воронам бангайские воро́ны (Corvus unicolor) — редкий вид, известный с островов Бангайского архипелага (англ.), расположенного к востоку от Сулавеси[1]. Отличия этих двух видов проявляются в окраске оперения, вокализации[4] и пищевых предпочтениях. Некоторые исследователи предлагали рассматривать бангайских ворон в качестве подвида сулавесских воронов — Corvus typicus unicolor[4][7].
苏拉乌鸦（学名：Corvus typicus）是鸦科鸦属的一种，为印度尼西亚的特有种。该物种的保护状况被评为无危。[1]
苏拉乌鸦的栖息地包括亚热带或热带的湿润低地林和亚热带或热带严重退化的前森林。
