El Trifolium hybridum L., más conocíu como Alsike, ye una especie perteneciente al xéneru Trifolium, de la familia de les Fabacees. Puede llegar a midir hasta 50 cm (20 pulgaes). Puede reconocese poles siguientes carauterístiques:
Ye orixinariu de la zona continental d'Europa – dende'l norte d'Italia al norte de Suecia, (onde se-y dio'l so nome)- y del centru de Francia a Rusia meridional y central. Podemos atopalo tamién nel suroeste d'Asia y en zones del norte d'África S'introdució y naturalizó en toles rexones templaes de dambos hemisferios.[2]
Por cuenta de la so adaptación a suelos más fríos y húmedos que los esixíos pa otres especies del mesmu xéneru (Trébole blancu, T. breersim, T fragiferum) el so cultivu dase especialmente nes zones fríu y subárticu del hemisferiu Norte. Crez naturalmente a lo llargo de los caminos y regueros, campos abandonaos, nos praos húmedos y en fasteres de los montes.[3]
N'España nun tien utilidá comercial. Ello ye que nun esisten referencies que la indiquen. Podría ser interesante en zones d'altu monte con gran mugor.
La dosis de llantadera bazcuya de 7 a 10 kg/hai como cultivu puru, y de 2 a 5 kg/hai cuando se faen amiestos, bien acompañando a otros tréboles o a gramínees de pradería.
Ye una especie perenne de 3-4 años de duración, de vezu de crecedera similar al trébole violeta. La so llantadera realízase en primavera o finales de branu. La puxanza de les plántulas ye probe de primeres. Ye brengosa en monocultivu o n'amiestos con gramínees , pero relativamente probes como componente menor n'amiestos de granes, sacante nel añu de la primer collecha. La crecedera vese llindáu poles baxes temperatures a finales de seronda.[4]
Ye en septiembre y ochobre cuando se-y da la corte, en flor, pa segáu. La reproducción del trébole híbridu ye por granes, que son bien abondosos. Sicasí, nun tien potencial pa esvalixase a llarga distancia. Les granes granen por abrasión de la cubierta xeneralmente. Puede granar en zones con vexetación.
Al igual qu'otres especies de la familia de les lleguminoses, el Trifolium hybridum L. fai simbiosis coles bacteries del xéneru Rhizobium, principalmente les cepes de Rhizhobium leguminosarium bv. trifolii; les cualos son capaces d'afitar nitróxenu del aire, nos nódulos que formen los raigaños.
Ye fertilizada por inseutos, fundamentalmente pola abeya de del miel común, qu'apuerta al so néctar fácilmente. Ye necesaria la fertilización cruciada.
Presenta una gran capacidá pa competir con maleces.
En comparanza con otres especies del mesmu xéneru, ye más tolerante al fríu y a les xelaes.
Afacer a suelos de testura franca y magriza con niveles de pH que van de 6 a 7.5. Anque polo xeneral puede soportar bien suelos bien acedos y tamién bien alcalinos. Crez bien en tierra con mal drenaxe. Anque ta afechu a zones con baxes tases de fecundidá, la so crecedera respuende de manera favorable a la meyora del pH y la fertilidá del suelu.
Les sos principales llimitaciones son la intolerancia a la seca y a les altes temperatures. Anque en llugares secos con bon regadío ye posible llograr bonos rendimientos. Coles mesmes, la so tolerancia al salín ye baxa y a la solombra ye probe lo cual fai que nun seya posible'l so amiestu con especies herbales d'alta crecedera.[5]
Les partes comestibles d'esta especie son les flores y les fueyes. Apurre un forraxe ensundiosu bien apreciáu pol ganáu, con un altu valor nutritivu. Cultívase entemecíu con trébole coloráu y gramínees como'l Phleum pratense L.(Fleo) y Agrostis stolonifer L. Por cuenta de la so gran capacidá d'espardimientu, tamién puede cultivase solu pero nun ye frecuente.
El so aprovechamientu forrajero pue ser pa segáu o pa camperes:
Esta especie presenta una respuesta de crecedera favorable a la defoliación frecuente. Por cuenta del so altu conteníu de mugor, ye malo d'ensugar nel campu. Produz bonos rendimientos n'amiestos con gramínees como Timoteo. Por cuenta de la so verticalidá, la collecha ye fácil. Xeneralmente, solo dáse-y una corte por temporada.
Ye importante en camperes permanentes por cuenta del so calter perenne. El llendo tien de realizase primero que florie la especie. El sistema rotacional ye'l meyor pa la persistencia de les plantes y una mayor producción.
A pesar de que la vida del trébole híbridu nun ye bien llarga, la so producción resulta bien satisfactoria n'amiestos de camperes. Resulta complicáu determinar la proporción que tien d'haber de trébole híbridu nun amiestu.[6]
Destaquen les variedaes d'orixe canadiense y escandinavu como'l cultivar comercial Canadian, les variedaes sueques Svea y la variedá tetraploide Tetra, que ye altamente granible y persistente.[7]
Aprovéchense les fueyes y cabeces de les flores; tantu crudes como cocíes. Consíguese un fervinchu deliciosu. Polo xeneral entemecer con otros tés. Tamién pueden ser molíes pa faer una farina nutritivo.[8]
Un fervinchu fríu de la planta utilizóse pa la llavadura de los pechos d'una madre que da de mamar col fin d'aumentar el fluxu de lleche.[9]
El Trifolium hybridum provoca una intoxicación nos animales de llendo que recibe'l nome común de Trifoliosis. Nun ye una intoxicación frecuente y xeneralmente nun ye bien grave. Produz irritación intestinal y quemadures por cuenta de que contién un axente desconocíu que causa fotosensibilización.
El trébole coloráu (Trifolium pratense L.), el trigu sarracenu (Fagopyrum esculentum L.) y l'alfalfa (Medicago sativa L.), dacuando pueden causar una intoxicación similar.[10]
Trifolium alpinum describióse por Carlos Linneo y espublizóse en Species Plantarum 2: 766–767. 1753.[11]
Trifolium: nome xenéricu deriváu del latin que significa "con tres fueyes".[12]
alpinum: epítetu llatín que significa "arrexuntáu"[13]
.
Esta páxina forma parte del wikiproyeutu Botánica, un esfuerciu collaborativu col fin d'ameyorar y organizar tolos conteníos rellacionaos con esti tema. Visita la páxina d'alderique del proyeutu pa collaborar y facer entrugues o suxerencies. 
.jpg)
