Planhigyn blodeuol collddail yw Crwynllys y maes sy'n enw gwrywaidd. Mae'n perthyn i'r teulu Gentianaceae. Yr enw gwyddonol (Lladin) yw Gentianella campestris a'r enw Saesneg yw Field gentian.[1] Ceir enwau Cymraeg eraill ar y planhigyn hwn gan gynnwys Crwynllys y Maes.
Cafodd y planhigyn hwn ei enwi ar ôl Gentius, Brenin Illyria. Mae'r blodau'n actinomorffig a deuryw, ac mae'r brigerau'n sownd yn nhu fewn i'r petalau. Mae'r dail gyferbyn a'i gilydd.
Planhigyn blodeuol collddail yw Crwynllys y maes sy'n enw gwrywaidd. Mae'n perthyn i'r teulu Gentianaceae. Yr enw gwyddonol (Lladin) yw Gentianella campestris a'r enw Saesneg yw Field gentian. Ceir enwau Cymraeg eraill ar y planhigyn hwn gan gynnwys Crwynllys y Maes.
Cafodd y planhigyn hwn ei enwi ar ôl Gentius, Brenin Illyria. Mae'r blodau'n actinomorffig a deuryw, ac mae'r brigerau'n sownd yn nhu fewn i'r petalau. Mae'r dail gyferbyn a'i gilydd.
Bredbægret ensian (Gentianella campestris) er en én- eller toårig, 5-30 centimeter høj plante i ensian-familien. Kronen er blåviolet og 15-25 millimeter lang. Bægeret består af to smalle og to ægformede flige. Blomsten er som regel 4-tallig. Arten bredbægret ensian er udbredt i Nord- og Mellemeuropa, sydpå kun i bjergegne.
Der findes to underarter i Danmark:
Nominatformen (subsp. campestris) er rigt grenet fra grunden med spatelformede nedre stængelblade og et kronrør, der er næsten dobbelt så langt som bægeret.
Underarten baltisk ensian (subsp. baltica) er normalt ugrenet med æg-lancetformede nedre stængelblade, der er tydeligt spidse og et kronrør af længde med bægeret.
I Danmark er bredbægret ensian sjælden. Nominatformen campestris findes på lyngbakker, i hedemoser og på overdrev på nogle få lokaliteter i Jylland, mens Baltisk Ensian findes over hele landet på strandenge, overdrev og lyngheder. Den blomstrer i juli til oktober.[1]
Bredbægret ensian (Gentianella campestris) er en én- eller toårig, 5-30 centimeter høj plante i ensian-familien. Kronen er blåviolet og 15-25 millimeter lang. Bægeret består af to smalle og to ægformede flige. Blomsten er som regel 4-tallig. Arten bredbægret ensian er udbredt i Nord- og Mellemeuropa, sydpå kun i bjergegne.
Der Feld-Kranzenzian (Gentianella campestris),[1] auch Feld-Fransenenzian oder einfach Feld-Enzian genannt, ist eine Pflanzenart aus der Gattung der Kranzenziane (Gentianella) innerhalb der Familie der Enziangewächse (Gentianaceae).
Der Feld-Kranzenzian wächst je nach Unterart als ein- oder zweijährige[2] krautige Pflanze, die Wuchshöhen von meist 10 bis 20[1] (5 bis 30) Zentimetern erreicht. Er besitzt meist im oberen Bereich verzweigte Stängel.
Die kahlen Blattspreiten sind 1 bis 3,5 Zentimeter breit. Die Stängelblätter sind zungenförmig bis eilanzettlich mit stumpfem bis etwas spitzem oberem Ende.[2] Die Form der Grundblätter ist bei den Unterarten unterschiedlich (siehe unten bei den Unterarten).[2]
Die Blütezeit reicht je nach Standort von Mai bis Oktober.[3] Die Blüten stehen in einem traubigen oder fast doldentraubigen Blütenstand zusammen.[2]
Die Blüten sind meist vierzählig mit doppelter Blütenhülle. Der Kelch setzt sich aus zwei größeren sowie breiteren und zwei kleineren Kelchblättern zusammen. Die Kelchzähne sind am breitesten unterhalb ihrer Mitte und ihr flacher Rand ist papillös oder bewimpert. Die 1 bis 3 Zentimeter lange Kronröhre ist etwa doppelt so lang wie der Kelch.[2] Die lilafarbene bis bläulich-violette oder weiße Blütenkrone besitzt einen Durchmesser von 12 bis 15, selten bis 30 Millimeter Durchmesser.[2] Die vier Kronzipfel sind 6 bis 10 Millimeter lang.[4] Typisch für die Gattung Gentianella ist der bärtige Kronschlund (er ist fransenartig, daher der ehemalige Trivialname „Fransenenzian“), bei dieser Art ist dieser Bart am Schlundeingang relativ lang.[4]
Die Kapselfrucht ist sitzend oder gestielt.[2]
Die Chromosomengrundzahl beträgt x = 9; es liegt bei beiden Unterarten Tetraploidie mit einer Chromosomenzahl von 2n = 36 vor.[5][6][3]
Der Feld-Kranzenzian ähnelt dem Deutschen Fransenenzian, der jedoch fünfzählige Blüten besitzt.
Die Bestäubung erfolgt durch Falter und Hummeln, aber such Selbstbestäubung findet statt. Die Belohnung ist Nektar. Selbstbefruchtung führt erfolgreich zum Samenansatz, also ist der Feld-Kranzenzian selbstkompatibel.[3]
Die Ausbreitung der leichten Samen erfolgt durch den Wind.[1]
Der Feld-Kranzenzian ist in Mitteleuropa und auch in Nordeuropa verbreitet, beispielsweise auf Island. In Mitteleuropa kommt er im Tiefland nordöstlich der Elbe vereinzelt vor, desgleichen in den Mittelgebirgen mit kalkarmem Gestein und im Schwäbischen Jura; im Alpenvorland, im Schweizer Jura. Im Schweizer Mittelland, in den Zentralalpen und auf den entkalkten Böden der Kalkalpen ist er selten zu finden. In Österreich ist der Feld-Kranzenzian in der Steiermark, Tirol sowie Vorarlberg verbreitet und tritt gebietsweise recht häufig auf.
Er kommt in Höhenlagen ab 600 Metern vor und steigt in den Alpen bis etwa 2700 Meter auf. Der Feld-Enzian gedeiht am besten auf kalkarmen oder kalkfreien, lockeren Lehmböden. Er besiedelt Magerrasen, magere Weiden, Waldlichtungen und Wegränder.[7] Er ist in Mitteleuropa eine Charakterart der Ordnung Nardetalia und kommt besonders in Gesellschaften des Verbands Violion vor.[5]
Die Erstveröffentlichung erfolgte 1753 unter dem Namen (Basionym) Gentiana campestris durch Carl von Linné. Die Neukombination zu Gentianella campestris (L.) Börner wurde 1912 durch Carl Julius Bernhard Börner veröffentlicht.[8] Das Artepitheton campestris bedeutet „auf Feldern wachsend“[9] oder „auf trockenen Grasland wachsend“. Ein weiteres Synonym für Gentianella campestris (L.) Börner ist Gentiana insubrica Kunz.[8]
Bei manchen Autoren gibt es von Gentianella campestris zwei Unterarten:[8]
Der Feld-Kranzenzian (Gentianella campestris), auch Feld-Fransenenzian oder einfach Feld-Enzian genannt, ist eine Pflanzenart aus der Gattung der Kranzenziane (Gentianella) innerhalb der Familie der Enziangewächse (Gentianaceae).
Íslendskt loppugras (frøðiheiti Gentianella campestris) er tveyáraplanta og veksur í turrlendi. Blómar í juli til august. Veksur á ryggjum bæði í bø og haga. Øll plantan er blágrá á liti. Leggurin er steyrrættur við upprættum greinum, 4-strentum. Blómurnar frá blaðgripunum ella á leggendunum. Krúnan blá, 4-flipput við trevsutari hjákrúnu. Bikarbløðini eru 4 í tali, harav 2 stór og breiðvaksin, 2 smá og mjá.
Íslendskt loppugras verður 5-20 cm. Leggurin greindur ella ógreindur; greinarnar upprættar. Bløðini 1,5-3 cm long, snøgg; mjátt eggvaksin leggbløð, stovnbløðini ofta meira spakavaksin. Blómurnar einstakar ella í skúvi. Krúnan við trevsum uttast í krúnupípuni, reyðblá, sjáldan hvít. Veksur á turrlendi, oftast niðan fyri 300 m.
Íslendskt loppugras (frøðiheiti Gentianella campestris) er tveyáraplanta og veksur í turrlendi. Blómar í juli til august. Veksur á ryggjum bæði í bø og haga. Øll plantan er blágrá á liti. Leggurin er steyrrættur við upprættum greinum, 4-strentum. Blómurnar frá blaðgripunum ella á leggendunum. Krúnan blá, 4-flipput við trevsutari hjákrúnu. Bikarbløðini eru 4 í tali, harav 2 stór og breiðvaksin, 2 smá og mjá.
Íslendskt loppugras verður 5-20 cm. Leggurin greindur ella ógreindur; greinarnar upprættar. Bløðini 1,5-3 cm long, snøgg; mjátt eggvaksin leggbløð, stovnbløðini ofta meira spakavaksin. Blómurnar einstakar ella í skúvi. Krúnan við trevsum uttast í krúnupípuni, reyðblá, sjáldan hvít. Veksur á turrlendi, oftast niðan fyri 300 m.
Gentianella campestris, common name field gentian,[2] is a small herbaceous biennial flowering plant in the Gentianaceae (gentian family) native to Europe. Its bluish-purple flowers contain four petals.
Gentianella campestris is a biennial plant of small size, reaching on average 3–30 centimetres (1.2–11.8 in) in height.[3] It has erect stems, simple or branched at the base and the leaves are opposite, ovate-lanceolate and unstalked. The flowers are 15–30 millimetres (0.59–1.18 in) in size.[3] Their color is usually bluish-purple, but may be white, pink or lilac, with petals and sepals fused (gamopetalous and gamosepalous). There are four petals, ciliate at the base. There are also four sepals, which differ in size (two are wide and two narrow). The flowering period extends from June to October.[3] The fruit is a capsule.
Field gentian is widespread in northern, central and southern Europe[2] and its distribution range includes the European Alps and the Jura.[3]
Close-up of flowers
Leaves
This plant prefers moderately moist to rather dry substrates and neutral or acid soils of alpine meadows, lawns, pastures, forest clearings and roadsides, at an altitude of 1,000–2,300 metres (3,300–7,500 ft) above sea level.[3] On the Isle of Man the species is found, and flourishes at sea level on the Ayres National Nature Reserve.[4]
Gentianella campestris, common name field gentian, is a small herbaceous biennial flowering plant in the Gentianaceae (gentian family) native to Europe. Its bluish-purple flowers contain four petals.
La (montar-)kampa genciano (Gentianella campestris), estas plantospecio, apartenante al gencianacoj (Gentianaceae).
La kampa genciano floras ekde junio ĝis oktobro kaj altas 5 – 30 cm. Ĝi havas ofte disbranĉiĝantan tigon. La floroj estas violkoloraj kaj ofte 4-nombraj kaj grandaj ĉ. 15–25 mm. La korolo konsistas el du pli grandaj kaj du pli malgrandaj kolorfolioj.
Tiu ĉi specio similas al la germana genciano, dkiu do havas 5-nombrajn florojn.
La planto preferas la malriĉajn kampojn, enarbaran herbejon kaj vojrandojn en alto de 600 ĝis 2700 m. La disvastiĝa areo etendiĝas de la Alpoj kaj Jura kaj parte ĝis Nord-Eŭropo.
La (montar-)kampa genciano (Gentianella campestris), estas plantospecio, apartenante al gencianacoj (Gentianaceae).
Ketokatkero (Gentianella campestris) on Euroopassa tavattava, suuresti harvinaistunut niittyjen katkerokasvi. Suomessa laji on erittäin harvinainen ja se on luonnonsuojeluasetuksessa määritelty uhanalaiseksi, erityisesti suojeltavaksi lajiksi.[1]
Kaksivuotinen ketokatkero kasvaa 10–30 cm korkeaksi. Varsi on pystyhaarainen ja sen tyvellä on kuihtunut tai tuore lehtiruusuke. Aluslehdet ovat tylppiä, ylemmät lehdet tavallisesti suippoja. Kukka on sinivioletti. Kukan verhiö on syvään neliliuskainen, ja liuskat ovat pareittain hyvin erikokoisia ja osaksi toisiaan peittäviä. Teriö on väljänieluinen ja sen suu on ripsiliuskainen.[2]
Suomessa ketokatkerosta tavataan kahta eri kausimuunnosta, syysketokatkeroa (var. campestris) ja kesäketokatkeroa (var. suecica). Toisinaan muunnokset luokitellaan myös omiksi alalajeikseen. Muunnokset poikkeavat toisistaan varren nivelvälien, lehtien ja kukinta-ajan perusteella. Syysketokatkerolla varren nivelvälejä on 4–7 ja välit ovat hieman varsilehtiä pidempiä. Keskimmäiset varsilehdet ovat suikeita tai puikeita sekä suippoja. Muunnos kukkii elo-syyskuussa. Kesäketokatkerolla nivelvälejä on 3–5 ja välit ovat huomattavasti varsilehtiä pitempiä. Keskimmäiset varsilehdet ovat kapean vastapuikeita, tylppiä ja kielimäisiä. Muunnos kukkii kesä-heinäkuussa.[2] Kesäkatkeron arvellaan syntyneen sopeutumana kasvupaikkojen niittämiseen.[3]
Ketokatkerosta tunnetaan vielä kolmaskin muunnos, vuoriketokatkero (var. islandica). Nivelvälejä tällä muunnoksella on 6–9 ja ne ovat hyvin lyhyet. Kukat ovat useimmiten valkoiset.[4]
Muista Suomessa tavattavista ketokatkerolajeista ketokatkero erottuu parhaiten kukkansa perusteella. Ketokatkeron teriö on neljäliuskainen, kun muilla lajeilla teriö on useimmiten viisiliuskainen. Ketokatkero saattaa risteytyä sitä läheisesti muistuttavan horkkakatkeron (G. amarella) kanssa.[5]
Ketokatkeroa kasvaa kaikissa Pohjoismaissa, Isossa-Britanniassa ja Irlannissa, Ranskassa, Italiassa, Saksassa sekä Alppien alueella.[5] Suomessa ketokatkeron vanha levinneisyysalue painottui Kotka–Kokkola-linjan eteläpuolelle. Pohjoisimmat havainnot lajista ovat Tornion seudulta. Laji on kuitenkin suuresti harvinaistunut koko maassa ja kasvupaikkoja on nykyään vain siellä täältä entisellä levinnäisyysalueella. Muunnoksien levinneisyys on Suomessa huonosti tunnettu, mutta syysketokatkero näyttäisi olevan vallitseva Manner-Suomessa ja kesäketokatkero Ahvenanmaalla.[3]
Ketokatkero kasvaa kedoilla, laitumilla ja rantaniityillä. Kasvupaikat ovat lähes poikkeuksetta karjan laiduntamia alueita. Perinteisen laidunnuksen loppumista seuraava kasvupaikkojen umpeenkasvu on hävittänyt tehokkaasti aikaisemmin menestyneitä ketokatkeropopulaatioita.[2][3]
Ketokatkeron ollessa aikaisemmin yleinen sitä on ainakin Ruotsissa käytetty humalan sijasta oluenpanossa sekä myös rohtona. Kasvista saatua uutetta nautittiin vilustumista vastaan.[5]
Ketokatkero (Gentianella campestris) on Euroopassa tavattava, suuresti harvinaistunut niittyjen katkerokasvi. Suomessa laji on erittäin harvinainen ja se on luonnonsuojeluasetuksessa määritelty uhanalaiseksi, erityisesti suojeltavaksi lajiksi.
Gentianella campestris
La Gentiane des champs (Gentianella campestris), Gentiane champêtre, également appelée Gentianelle des champs, est une plante herbacée bisannuelle de la famille des Gentianacées.
C'est une plante basse mais au port érigé (3 à 30 cm de haut), aux tiges simples ou ramifiées, aux feuilles ovales lancéolées, petites et flétries à la base au moment de la floraison. Les fleurs sont lilas ou roses ou blanches. La corolle en entonnoir, à 4 lobes ciliés à leur base (photo), est entourée par un calice à 4 sépales (2 extérieurs larges recouvrant en partie les 2 intérieurs, plus étroits).
Gentianella campestris est une plante des prés, des pelouses de diverses altitudes, des alpages, sur substrat acide ou neutre. En montagne, on la rencontre rarement en dessous de 1 000 m et jusqu'à 2 700 m.
En France, c'est une espèce protégée en Bretagne et en région Basse-Normandie (Article 1).
Fleurs de Gentianelle des champs, forme blanche
Gentianelle des champs en milieu naturel
Gentianella campestris
La Gentiane des champs (Gentianella campestris), Gentiane champêtre, également appelée Gentianelle des champs, est une plante herbacée bisannuelle de la famille des Gentianacées.
Pólny hórkowc (Gentianella campestris) je rostlina ze swójby hórkowcowych rostlinow (Gentianaceae).
Pólny hórkowc docpěwa wysokosć wot 5 hač do 30 cm. Rostlina je ze spódku rozhałuzowana.
Łopjena su łopatkojte.
Kćěje wot junija hač do septembra. Króna je wioletna, rědko běła, w póžěrku brodata a ma jenož štyri kónčki. Keluškowe łopješka su štyri, při čimž njejsu kónčki samsne: zwonkownej stej šěroko-lencetojtej a znutřkownej stej wusko-lancetojtej.
Rosće na silikatowych suchich trawnikach a na pućnych mjezach.
Rostlina je w Skandinawiskej, srjedźoeuropskich srěnich horinach, we wuchodnych Alpach, w Pyrenejach a Abruzzach rozšěrjena.
Pólny hórkowc (Gentianella campestris) je rostlina ze swójby hórkowcowych rostlinow (Gentianaceae).
La Genzianella campestre (Gentianella campestris L. Borrer) è una pianta erbacea, angiosperma, dicotiledone appartenente alla famiglia della Gentianaceae. Colonizza terreni acidi o neutri in pascoli e alpeggi ed è presente sulle Alpi da 1000 m fino a 2700 m di quota.
È una pianta di piccole dimensioni, a portamento eretto con fusto semplice o ramificato alla base. Le foglie sono di forma ovata-lanceolata. I fiori gamopetali e gamosepali, sono bianchi, rosa o lilla. I petali sono 4, ciliati alla base; i sepali anch'essi 4 sono differenti nella dimensione (di norma 2 larghi e 2 stretti).
Questa specie, in Piemonte, è protetta nella provincia di Alessandria.[1]
La Genzianella campestre (Gentianella campestris L. Borrer) è una pianta erbacea, angiosperma, dicotiledone appartenente alla famiglia della Gentianaceae. Colonizza terreni acidi o neutri in pascoli e alpeggi ed è presente sulle Alpi da 1000 m fino a 2700 m di quota.
De veldgentiaan (Gentianella campestris, synoniem: Gentiana campestris) is een eenjarige overwinterende plant, die behoort tot de gentiaanfamilie (Gentianaceae). De plant komt voor op matig vochtige tot vrij droge, kalrijke grond in grasland en duinvalleien. De soort staat op de Nederlandse Rode lijst van planten als zeer zeldzaam en zeer sterk afgenomen. In Nederland is de plant vanaf 1 januari 2017 niet meer wettelijk beschermd.
De plant wordt 3-30 cm hoog en heeft een gegroefde of gevleugelde stengel. De wortel- en onderste stengelbladeren zijn omgekeerd eirond tot spatelvormig of eirond tot langwerpig. De bovenste bladeren zijn lancetvormig en hebben een brede voet.
Veldgentiaan bloeit van augustus tot de herfst met meestal violette, 2-2,5 cm grote bloemen, soms komen ook witte of geelachtig witte bloemen voor. De kelk en bloemkroon zijn meestal viertallig. De twee buitenste kelkslippen zijn veel breder dan de twee binnenste en de keel van de bloemkroon is van binnen gebaard. Door deze twee eigenschappen onderscheidt de veldgentiaan zich hiermee van de andere soorten.
De vrucht is een doosvrucht.
De veldgentiaan is een kensoort voor het associatie van maanvaren en vleugeltjesbloem (Botrychio-Polygaletum).
De veldgentiaan (Gentianella campestris, synoniem: Gentiana campestris) is een eenjarige overwinterende plant, die behoort tot de gentiaanfamilie (Gentianaceae). De plant komt voor op matig vochtige tot vrij droge, kalrijke grond in grasland en duinvalleien. De soort staat op de Nederlandse Rode lijst van planten als zeer zeldzaam en zeer sterk afgenomen. In Nederland is de plant vanaf 1 januari 2017 niet meer wettelijk beschermd.
De plant wordt 3-30 cm hoog en heeft een gegroefde of gevleugelde stengel. De wortel- en onderste stengelbladeren zijn omgekeerd eirond tot spatelvormig of eirond tot langwerpig. De bovenste bladeren zijn lancetvormig en hebben een brede voet.
Veldgentiaan bloeit van augustus tot de herfst met meestal violette, 2-2,5 cm grote bloemen, soms komen ook witte of geelachtig witte bloemen voor. De kelk en bloemkroon zijn meestal viertallig. De twee buitenste kelkslippen zijn veel breder dan de twee binnenste en de keel van de bloemkroon is van binnen gebaard. Door deze twee eigenschappen onderscheidt de veldgentiaan zich hiermee van de andere soorten.
De vrucht is een doosvrucht.
Multimedia w Wikimedia Commons Goryczuszka polna, goryczka polna (Gentianella campestris (L.) Börner) – gatunek rośliny z rodziny goryczkowatych.
Występuje w Europie. W Polsce jest rzadka, występuje tylko w Sudetach, na przyległym obszarze i na Dolnego Śląska i na Pomorzu Zachodnim. Przez nasz kraj przebiega północno-wschodnia granica jej zasięgu.
Rośliny jednoroczna lub dwuletnia. W Polsce kwitnie od kwietnia do maja do października. Przedprątne kwiaty zapylane są przez motyle i błonkówki[1]. Rośnie na ubogich murawach, suchych łąkach i wrzosowiskach, trawiastych zboczach.
W Polsce pod ścisłą ochroną gatunkową od 1946 roku[2][3]. Umieszczona na polskiej czerwonej liście w kategorii DD (stopień zagrożenia nie może być określony)[4].
W krajach północnej Europy używano korzenia tej rośliny jako namiastki chmielu w piwowarstwie.
Goryczuszka polna, goryczka polna (Gentianella campestris (L.) Börner) – gatunek rośliny z rodziny goryczkowatych.
Fältgentiana (Gentianella campestris) är en växtart i familjen gentianaväxter.
Fältgentiana trivs på ogödslad ängsmark, som blir allt ovanligare i modernt jordbruk. Den är rödlistad i Artdatabanken.[1]
Wikimedia Commons har media som rör Fältgentiana.
Fältgentiana (Gentianella campestris) är en växtart i familjen gentianaväxter.
Fältgentiana trivs på ogödslad ängsmark, som blir allt ovanligare i modernt jordbruk. Den är rödlistad i Artdatabanken.
Дворічні, іноді однорічні трави заввишки 3–30 см. Стебла прямі, голі, в основі або в нижній частині гіллясті. Часто з минулого року розеткове листя залишається. Листки протилежні, овально-ланцетні, безчерешкові. Квіти 4-пелюсткові, переважно світло-фіолетові, 15–30 мм, іноді рожеві, білі або жовтувато-білі. Є також чотири чашолистки, які різняться за розміром (2 широкі й 2 вузькі). Плоди — коробочки з короткими черешками.
Запилюється метеликами і джмелями, але також наявне самозапилення.
Європа (Естонія, Латвія, Литва, Росія, Австрія, Бельгія, Чехія, Німеччина, Нідерланди, Польща, Швейцарія, Данія, Фарерські острови, Фінляндія, Ісландія, Ірландія, Норвегія, Швеція, Велика Британія, Італія, Румунія, Франція, Іспанія). Населяє від злегка кислих до нейтральних ґрунтів у різних відкритих місцях, до яких входять пасовища, трав'янисті пустища, піщані дюни, узбіччя.
Gentianella campestris là một loài thực vật có hoa trong họ Long đởm. Loài này được (L.) Börner mô tả khoa học đầu tiên năm 1912.[1]
Bài viết liên quan Họ Long đởm này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn. Gentianella campestris là một loài thực vật có hoa trong họ Long đởm. Loài này được (L.) Börner mô tả khoa học đầu tiên năm 1912.
Gentianella campestris (L.) Börner, 1912
Гореча́вочка полева́я, или Гореча́вка полева́я[2] (лат. Gentianella campestris) — вид двудольных растений рода Горечавочка (Gentianella) семейства Горечавковые (Gentianaceae). Впервые описана Карлом Линнеем под таксономическим названием Gentiana campestris L.basionym; перенесена в состав рода Gentianella немецким ботаником Карлом Бёрнером в 1912 году[3][4].
Произрастает в Испании, Австрии, Италии, Бельгии, Великобритании (Англия), Дании (включая Фарерские острова), Финляндии, Франции, Германии, Ирландии, Швейцарии, Нидерландах, Норвегии, Исландии, Польше, Швеции[5], Румынии, Чехии, Эстонии, Латвии (сомнительно[6]), Литве и в европейской части России (Вологодская область)[7].
Встречается на лугах, пастбищах, травянистых пустошах, песчаных дюнах и по обочинам дорог[8].
Двулетнее или (иногда) однолетнее[8] растение высотой 3—25 см[6].
Стебель прямостоячий, голый[6].
Нижние листья яйцевидные или лопатчатые, с закруглённые или тупоконечные; верхние — продолговатые или ланцетовидные[6].
Цветки небольшие, собраны в соцветие по 5—15[6].
Плод — коробочка[6].
Цветёт с конца июля по октябрь[6].
Число хромосом — 2n=36[9].
Горечавочка полевая занесена в Красную книгу Эстонии[2].
Подвиды[3]:
Синонимичные названия[3]:
Гореча́вочка полева́я, или Гореча́вка полева́я (лат. Gentianella campestris) — вид двудольных растений рода Горечавочка (Gentianella) семейства Горечавковые (Gentianaceae). Впервые описана Карлом Линнеем под таксономическим названием Gentiana campestris L.basionym; перенесена в состав рода Gentianella немецким ботаником Карлом Бёрнером в 1912 году.
.JPG)
