Die Tectariaceae sind eine Pflanzenfamilie aus der Ordnung der Tüpfelfarnartigen (Polypodiales) innerhalb der Echten Farne (Polypodiopsida).[1][2][3] Die etwa acht Gattungen sind pantropisch verbreitet.
Es sind ausdauernde krautige Pflanzen. Die Tectariaceae-Arten wachsen terrestrisch. Die Rhizome sind meist kurz kriechend oder aufsteigend. Sie haben eine Dictyostele und tragen Schuppen. Der Blattstiel fällt nicht ab und hat im Querschnitt einen Ring aus Leitbündeln. Die Blattspreiten sind einfach, einfach oder doppelt gefiedert. Achsen und Blattadern, manchmal auch die Spreiten, sind behaart. Die Nerven enden frei oder sind reichlich anastomosierend.
Die Indusien sind nierenförmig oder schildartig, in einigen Arten auch fehlend. Die Sporen sind braun, nierenförmig, monolet (einfache Narbe) und verschieden ornamentiert.
Die Chromosomengrundzahl beträgt x = 40, selten 39 oder 41.
Die Familie ist im hier angegebenen Umfang wahrscheinlich monophyletisch. Sie umfasst 8 bis 15 Gattungen mit insgesamt rund 230 Arten, die meisten davon in Tectaria s. l. Die Gattungsabgrenzungen sind unklar.
Die Familie Tectariaceae ist pantropisch verbreitet. In China gibt es vier Gattungen mit etwa 41 Arten, 7 davon nur dort.[1]
Es gibt etwa acht[4][5][6][7][8] bis früher 15 Gattungen mit etwa 330 Arten (Stand 2022) in der Familie Tectariaceae:[1][2][9]
Die Tectariaceae sind eine Pflanzenfamilie aus der Ordnung der Tüpfelfarnartigen (Polypodiales) innerhalb der Echten Farne (Polypodiopsida). Die etwa acht Gattungen sind pantropisch verbreitet.
Tectariaceae is a family of leptosporangiate ferns in the order Polypodiales. In the Pteridophyte Phylogeny Group classification of 2016 (PPG I), the family is placed in the suborder Polypodiineae.[1] Alternatively, it may be treated as the subfamily Tectarioideae of a very broadly defined family Polypodiaceae sensu lato.[2] The family comprises seven genera, of which Tectaria is by far the largest.[1]
In 1990, Karl U. Kramer and coauthors treated Pleocnemia and 7 of the currently recognized genera as a subfamily of Dryopteridaceae.[3] Two other genera, Arthropteris and Psammiosorus, along with Oleandra, constituted Kramer's Oleandraceae. It is now known that Kramer's version of Dryopteridaceae is polyphyletic. Arthropteris (including Psammiosorus) lies within Tectariaceae and Tectariaceae is sister to a clade consisting of Oleandraceae, Davalliaceae, and Polypodiaceae.[4] In 2006, in a revision of fern classification, Tectariaceae was an accepted family.[5] In 2007, a molecular phylogenetic study of Dryopteridaceae included Pleocnemia and showed that it belongs in Dryopteridaceae.[6] Also in 2007, Dracoglossum was named as a new genus.[7] It has since been removed to Lomariopsidaceae.
In 2016, a cladistic analysis of Tectariaceae separated two new genera, Draconopteris and Malaifilix, from Tectaria sensu stricto.[8]
As of November 2019, the Checklist of Ferns and Lycophytes of the World accepted the following genera. Polydictyum was separated from Tectaria after the publication of PPG I in 2016.[11]
Tectariaceae is a family of leptosporangiate ferns in the order Polypodiales. In the Pteridophyte Phylogeny Group classification of 2016 (PPG I), the family is placed in the suborder Polypodiineae. Alternatively, it may be treated as the subfamily Tectarioideae of a very broadly defined family Polypodiaceae sensu lato. The family comprises seven genera, of which Tectaria is by far the largest.
Las tectariáceas (nombre científico Tectariaceae) son una familia de helechos del orden Polypodiales, en la moderna clasificación de Christenhusz et al. 2011[1][2][3] basada en su predecesor sistema de Smith et al. (2006).[4] La familia todavía está pobremente definida.
Terrestres o rupícolas; con rizoma escamoso; hojas continuas con el tallo (no articuladas), monomorfas o dimorfas; pecíolo con más de 3 haces vasculares, escamoso en la base; pinnas continuas con el raquis (no articuladas) o, en Cyclopeltis, articuladas; raquis, costas y cóstulas redondeados adaxialmente, no sulcados o muy someramente sulcados, pelosos, los tricomas generalmente rojizos, erectos a patentes, con ápices romos, aplanados, las células adyacentes torcidas (i.e., tricomas cateniformes, de tipo Ctenitis) o, en Megalastrum, blanquecinos, antrorsamente estrigosos a patentes, con ápices agudos, teretes o casi teretes; soros redondos, raramente oblongos o con forma de "J" o (en Dictyoxiphium) lineares; indusio presente o raramente ausente; pedículo de los esporangios con 3 hileras de células inmediatamente por debajo de la cápsula; anillo vertical, interrumpido por el pedículo; esporas monoletes, aclorofílicas; tiene un número de cromosomas de x=41.
Esta familia se coloca a menudo en Dryopteridaceae, de la cual se puede distinguir por caracteres de los ejes y por el tipo de pelosidad. En Tectariaceae los ejes no son sulcados o lo son muy someramente. En Dryopteridaceae, los ejes son profundamente sulcados y los surcos son marcadamente decurrentes en los del orden siguiente inferior. Los tricomas adaxiales de los ejes también son diferentes entre las dos familias. Con excepción de Megalastrum, todos los géneros de Tectariaceae tienen ejes pelosos en la superficie adaxial con tricomas de tipo Ctenitis, que son tricomas cortos, multicelulares, generalmente rojizos (con el color concentrado a menudo en las paredes transversas), cuyas células se tuercen en ángulos rectos entre s&iactue; al secar (cateniformes). Este tipo de tricoma está a menudo presente en otras partes de la lámina. En Dryopteridaceae, los surcos son glabros o, si pelosos (en Stigmatopteris), los tricomas miden 0.05-0.2 mm y no son cateniformes. En general, Dryopteridaceae carece de tricomas.
Los dos tipos de ejes se encuentran en la primitiva familia Dennstaedtiaceae y se ha sugerido que Dryopteridaceae y Tectariaceae han tenido orígenes separados a partir de antepasados dennstedtioides con los diferentes tipos de raquis ( Holttum, 1968, 1984). Sin embargo, tanto Dryopteridaceae como Tectariaceae tienen el mismo número cromosómico de x=41 y esporas similares, lo que sugiere que se derivaron de un antepasado común. Esto último parece más probable
La clasificación más actualizada es la de Christenhusz et al. 2011[1][2][3] (basada en Smith et al. 2006,[4] 2008);[5] que también provee una secuencia lineal de las licofitas y monilofitas.
Ubicación taxonómica:
Plantae (clado), Viridiplantae, Streptophyta, Streptophytina, Embryophyta, Tracheophyta, Euphyllophyta, Monilophyta, Clase Polypodiopsida, Orden Polypodiales, Familia Tectariaceae.
Sinónimo: Tectarioides.
Incluyendo Dictyoxiphiaceae, Hypoderriaceae.
8 a 15 géneros, aquí circunscriptos:
Cerca de 230 especies.
La familia parece ser monofilética con la circunscripción aquí dada. Sin embargo hay que tener en cuenta que los límites dentro de los géneros, especialmente en Tectaria sensu lato, aún están muy en duda.
Si se incluyera a Tectariaceae dentro de un Dryopteridaceae expandido, la familia quedaría polifilética. Ctenitis, Lastreopsis y muchos otros géneros incluidos en Dryopteridacaeae han sido muchas veces considerados parientes de los tectaroides (Pichi Sermolli 1977, Holttum 1986, Moran en Davidse et al. 1995).
Con las características de Pteridophyta.
Rizomas usualmente cortamente rastreros a ascendentes. Dictiostélicos. Con escamas.
Pecíolos sin abscisión, con un anillo de haces vasculares en el corte transversal.
Láminas simples, pinnadas o bipinnadas, a veces descompuestas. Indumento de pelos en conjuntos? ("jointed"), usualmente cortos como cabitos ("stubby") en los ejes, las venas, y a veces en el tejido de la lámina, especialmente en los ráquises y la costilla adaxial. Venas libres o bastante comúnmente anastomosadas, a veces con venillas inclusas. Indusio reniforme o peltado (perdido en muchas ramas).
Esporas amarronadas, reniformes, monolete, variadamente ornamentadas.
Número de cromosomas: x = 40 (unos pocos géneros con x = 41, algunos disploides -"dysploids"- con x = 39).
Las tectariáceas (nombre científico Tectariaceae) son una familia de helechos del orden Polypodiales, en la moderna clasificación de Christenhusz et al. 2011 basada en su predecesor sistema de Smith et al. (2006). La familia todavía está pobremente definida.
Tectariaceae merupakan salah satu suku anggota tumbuhan paku (Pteridophyta) yang tergolong sebagai bangsa paku sejati yang terbesar (Polypodiales). Takson ini diakui dalam klasifikasi Smith et al. (2004) sebagai suku, namun oleh Christenhusz & Chase (2014) ditempatkan sebagai anaksuku Tectarioideae dalam suku Polypodiaceae.
Tectariaceae merupakan salah satu suku anggota tumbuhan paku (Pteridophyta) yang tergolong sebagai bangsa paku sejati yang terbesar (Polypodiales). Takson ini diakui dalam klasifikasi Smith et al. (2004) sebagai suku, namun oleh Christenhusz & Chase (2014) ditempatkan sebagai anaksuku Tectarioideae dalam suku Polypodiaceae.
Anggota Tectaria (arti luas, sekarang mencakup marga-marga Amphiblestra, Camptodium, Chlamydogramme, Cionidium, Ctenitopsis, Dictyoxiphium, Fadyenia, Hemigramma, Pleuroderris, Pseudotectaria, Quercifilix, dan beberapa anggota marga lain). Aenigmopteris Arthropteris (masih belum jelas, dulu dimasukkan dalam Nephrolepidaceae ). Heterogonium Hypoderris Pleocnemia Psammiosorus (marga endemik Madagaskar, masih dipermasalahkan pengelompokannya. Penggabungan dalam suku ini bersifat sementara berdasarkan kemiripan penampilan ). Psomiocarpa Pteridrys Triplophyllum (Holttum 1986)
Hellebardbregnefamilien eller Tectariaceaen (latin: Tectariaceae) er en familie av bregner med 8-15 slekter, som hører inn under den store monofyletisk ordenen (kladen) Polypodiales. Til familien inngår også de tidligere klassifiserte familiene Dictyoxiphiaceae og Hypoderriaceae.[1]
Disse bregnene har røtter (rizomer) som er krypende eller opprette, med enkle eller enkelt flikete blader, av og til dobbelt flikete. Hårvekst er kort, og slørene (indusia) på bregnenes sporehushoper (sori) er enten manglende eller svært moderate. Sporene er brunaktige og enkeltstående, i ulikt formete ansamlinger.
Kromosomtallet er (x) enten 39, 40 eller 41.
Av og til anses slektene Ctenitis og Lastreopsis i familien Dryopteridaceae å være nært beslektet med slektene i Tectariaceaefamilien, men molekylære data tilsier at det er et klart fylogenetisk skille.
Slekten Tectaria med minst 216 arter er den klart største, og enkelte forskere velger å plassere samtlige øvrige slekter i familien inn under denne slekten. Slekten Arthropteris med 21 arter er sørlig tropisk og temperert, med mange arter i Ny-Guinea og Madagaskar, men ingen i Amerika. Slekten Pteridrys med sine åtte arter vokser kun i tropisk Asia.
Ingen av artene vokser i Norden eller Norge.
Det er 8 slekter og 7 underslekter eller underordnede slekter i denne familien, og medregnet noen av de ca. 230 artene omfatter disse:
Hellebardbregnefamilien eller Tectariaceaen (latin: Tectariaceae) er en familie av bregner med 8-15 slekter, som hører inn under den store monofyletisk ordenen (kladen) Polypodiales. Til familien inngår også de tidligere klassifiserte familiene Dictyoxiphiaceae og Hypoderriaceae.
Disse bregnene har røtter (rizomer) som er krypende eller opprette, med enkle eller enkelt flikete blader, av og til dobbelt flikete. Hårvekst er kort, og slørene (indusia) på bregnenes sporehushoper (sori) er enten manglende eller svært moderate. Sporene er brunaktige og enkeltstående, i ulikt formete ansamlinger.
Kromosomtallet er (x) enten 39, 40 eller 41.
Av og til anses slektene Ctenitis og Lastreopsis i familien Dryopteridaceae å være nært beslektet med slektene i Tectariaceaefamilien, men molekylære data tilsier at det er et klart fylogenetisk skille.
Slekten Tectaria med minst 216 arter er den klart største, og enkelte forskere velger å plassere samtlige øvrige slekter i familien inn under denne slekten. Slekten Arthropteris med 21 arter er sørlig tropisk og temperert, med mange arter i Ny-Guinea og Madagaskar, men ingen i Amerika. Slekten Pteridrys med sine åtte arter vokser kun i tropisk Asia.
Multimedia w Wikimedia Commons Tectariaceae – rodzina paproci z rzędu paprotkowców (Polypodiales). Obejmuje 7 rodzajów z ok. 250 gatunkami[1]. Są to paprocie naziemne rozprzestrzenione szeroko w strefie tropikalnej[2]. W polskiej florze brak przedstawicieli tej rodziny[3].
Kłącze zwykle krótkie, płożące do podnoszącego się, pokryte łuskami. Liście z blaszką niepodzieloną, podzieloną pierzasto lub podwójnie pierzasto, rzadko wielokrotnie. Zwykle na żyłkach, w ich kątach, czasem na blaszce obecne są włoski. Wiązki przewodzące zwykle otwarte i siateczkowato połączone. Zawijki nerkowate do tarczowatych, rzadko ich brak[2].
W systemie Smitha i in. (2006) rodzina w rzędzie paprotkowców (Polypodiales)[2], tak samo jest w systemie PPG I (2016). Rodzina ma pozycję siostrzaną w stosunku do kladu obejmującego rodziny Oleandraceae, dawaliowatych i paprotkowatych. Znajduje się w podrzędzie Aspleniineae H.Schneid. & C.J.Rothf. 2016 odpowiadającemu kladowi „eupolypods I” w systemie Smitha i in. (2006)[1].
paprotkowcePteridaceae – orliczkowate
Cystopteridaceae – paprotnicowate
Aspleniaceae – zanokcicowate
Thelypteridaceae – zachylnikowate
Woodsiaceae – rozrzutkowate
Onocleaceae – onokleowate
Blechnaceae – podrzeniowate
Athyriaceae – wietlicowate
Dryopteridaceae – nerecznicowate
Nephrolepidaceae – nefrolepisowate
Tectariaceae
Davalliaceae – dawaliowate
Polypodiaceae – paprotkowate
Tectariaceae – rodzina paproci z rzędu paprotkowców (Polypodiales). Obejmuje 7 rodzajów z ok. 250 gatunkami. Są to paprocie naziemne rozprzestrzenione szeroko w strefie tropikalnej. W polskiej florze brak przedstawicieli tej rodziny.
텍타리아과(Tectariaceae)는 고사리목에 속하는 양치식물 과의 하나이다. 텍타리아속(Tectaria)을 포함하여 10개 속으로 이루어져 있다. 1990년 크레이머(Karl U. Kramer)와 그의 공저자들이 플레오크네미아속(Pleocnemia)과 현재 텍타리아과에 속하는 7개 속을 관중과에 속하는 하나의 아과로 취급했다.[1] 나머지 아르트롭테리스속(Arthropteris)과 프삼미오소루스속(Psammiosorus)은 올레안드라속(Oleandra)과 함께 줄고사리과로 분류했다. 크레이머의 관중과 분류는 이제 다계통군임이 밝혀졌다. 아르트롭테리스속과 프삼미오소루스속은 텍타리아과의 나머지 속과 자매군으로써 일종의 분류군을 형성한다. 그리고 텍타리아과는 줄고사리과와 넉줄고사리과 그리고 고란초과로 이루어진 분류군의 자매군이다.[2] 2006년 양치식물 분류가 개정되면서 텍타리아과는 별도의 과로 인정받았다.[3] 2007년 관중과에 대한 분자생물학적 연구를 통해 플레오크네미아속(Pleocnemia)을 관중과에 포함시켰다.[4] 또한 2007년에 드라코글로숨속(Dracoglossum)이 새롭게 등록되었다. 이 속은 히포데리스속(Hypoderris)과 근연 관계에 있는 것으로 추정하고 있다.[5] 텍타리아과가 계통발생학 분석의 주요 대상이 된적은 없으며, 하위 속 사이의 관계에 대한 이해도 아주 낮았다. 최근에는 텍타리아속(Tectaria)을 크테니톱시스속(Ctenitopsis)과 쿠에르키필릭스속(Quercifilix), 헤미그람마속(Hemigramma)을 포함해 넓게 정의하고 있으며, 이는 여러 연구를 통해 입증되고 있다.[6]
아래 분류에서 텍테리아속은 넓은 의미(sensu lato)의 텍테리아속이다.
2016년 고란초아목의 계통 분류는 다음과 같다.[7]
고란초아목텍타리아과(Tectariaceae)는 고사리목에 속하는 양치식물 과의 하나이다. 텍타리아속(Tectaria)을 포함하여 10개 속으로 이루어져 있다. 1990년 크레이머(Karl U. Kramer)와 그의 공저자들이 플레오크네미아속(Pleocnemia)과 현재 텍타리아과에 속하는 7개 속을 관중과에 속하는 하나의 아과로 취급했다. 나머지 아르트롭테리스속(Arthropteris)과 프삼미오소루스속(Psammiosorus)은 올레안드라속(Oleandra)과 함께 줄고사리과로 분류했다. 크레이머의 관중과 분류는 이제 다계통군임이 밝혀졌다. 아르트롭테리스속과 프삼미오소루스속은 텍타리아과의 나머지 속과 자매군으로써 일종의 분류군을 형성한다. 그리고 텍타리아과는 줄고사리과와 넉줄고사리과 그리고 고란초과로 이루어진 분류군의 자매군이다. 2006년 양치식물 분류가 개정되면서 텍타리아과는 별도의 과로 인정받았다. 2007년 관중과에 대한 분자생물학적 연구를 통해 플레오크네미아속(Pleocnemia)을 관중과에 포함시켰다. 또한 2007년에 드라코글로숨속(Dracoglossum)이 새롭게 등록되었다. 이 속은 히포데리스속(Hypoderris)과 근연 관계에 있는 것으로 추정하고 있다. 텍타리아과가 계통발생학 분석의 주요 대상이 된적은 없으며, 하위 속 사이의 관계에 대한 이해도 아주 낮았다. 최근에는 텍타리아속(Tectaria)을 크테니톱시스속(Ctenitopsis)과 쿠에르키필릭스속(Quercifilix), 헤미그람마속(Hemigramma)을 포함해 넓게 정의하고 있으며, 이는 여러 연구를 통해 입증되고 있다.
_(20726031158).jpg)
_J.Prado_%26_R.C.Moran_(8334509280).jpg)
_J.Prado_%26_R.C.Moran_(14728768798).jpg)
