Kalmia latifolia, comúnmente denomada como mountain-lloréu (lloréu de monte),[1] calico-bush,[1] o spoonwood,[1] una especie de planta con flores na familia Ericaceae, que ye nativa del este de los Estaos Xuníos. La so área de distribución estender dende'l sur de Maine al sur hasta'l norte de Florida, y al oeste con Indiana y Luisiana. El lloréu de monte ye la flor del estáu de Connecticut y Pennsylvania. Ye'l mesmu nome de la ciudá de Lloréu Misisipi (fundada en 1882).
Trátase d'un parrotal siempres verde que puede algamar los 3.9 m d'altor. Les hoja son de 3-12 cm de llargu y 1-4 cm d'anchu. Les sos flores son redondes, que van dende'l rosa claru a blancu, y preséntense en recímanos. Anguaño hai dellos cultivares que tienen tonos más escuros de color rosa, cerca de pigmentu coloráu y marrón. Floria en mayu y xunu. Toles partes de la planta son venenoses. raigaños son fibroses y enrevesoses.[2]
La planta alcuéntrase en forma natural nes fasteres predreses del monte o de les árees de monte. Espolleta en suelos ácidos, prefiriendo un pH del suelu nel rangu de 4,5 a 5,5. La planta crez de cutiu en grandes carbaes, que cubren grandes árees de sotobosque. En América del Norte puede convertise n'árbol d'un tamañu considerable nos montes non bien altes de les Carolinas, pero ye un parrotal más al norte.[2] La especie ye un componente frecuente de los montes de carbayos.[3]
Tamién esconocido como Ivybush, Spoonwood (porque los nativos norteamericanos acostumaben a utilizar la so madera pa faer cuyares), Sheep Lloréu, Lambkill y Clamoun.
La planta foi rexistrada per primer vegada n'Estaos Xuníos en 1624, pero foi nomáu dempués de que Pehr Kalm unviara amueses a Linnaeus nel sieglu XVIII.
La planta foi llevada orixinalmente a Europa como una planta ornamental mientres el sieglu XVIII. Inda ye llargamente cultivada pola so curioses flores. Numberosos cultivares fueron escoyíos con distintos colores de la flor. Munchos de los cultivos tienen el so orixe na Connecticut Agricultural Experiment Station (Estación d'Esperimentación Agrícola de Connecticut) n'Hamden y de la meyora vexetal del Dr. Richard Jaynes. Jaynes tien numberoses variedaes con nome que creó y ta consideráu l'autoridá del mundu en Kalmia latifolia.[4][5]
El cultivar 'Pink Charm'[6] ganó'l Award of Garden Merit de la Royal Horticultural Society.
La madera del lloréu de monte ye pesada y fuerte pero fráxil, con un granu gruesu, bultable direutamente.[7] Nunca foi un cultivu comercial vidable, yá que nun crecer lo suficientemente grande,[8] sicasí, ye afechu pa corones, muebles, recipientes y otros artículos pal llar.[7] Foi utilizáu nel sieglu XIX nos relós de madera.[9] Los toconos de la base del tueru utilizar pa les cazoletas en llugar de llixos d'uz importaos.[8] Puede utilizase para pasamanes o barandiella.[10]
El lloréu de monte ye venenosu para dellos animales distintos por cuenta de la grayanotoxina[11] y arbutin,.[12] incluyendo caballos,[13] cabres, ganáu, venaos, monos y humanos.[14] Les partes verdes de la planta, flores, ramines, y polen son toos tóxicos,[14] incluyíos los productos alimenticios derivaos d'ellos, tales como miel tóxico que puede producir neurotoxicidad y efeutos adversos gastrointestinales. Los síntomes nos humanos apaecen cuando comen más d'una cantidá modesta. Afortunadamente, el miel ye abondo amarga pa disuadir a la mayoría de la xente de comela, mientres nun estropien a les abeyes lo suficiente como pa evitar el so usu como forraxe d'iviernu pa les abeyes. Los síntomes de la tosicidá empiecen a apaecer alredor de 6 hores dempués de la ingestión.[14] Los síntomes inclúin respiración irregular o dificultá, anorexa, que se repite pa tragar, profusa salivación, lagrimeo de los güeyos y la ñariz, malestar cardiaco, falta de coordinación, depresión, vultures frecuentes, defecación, debilidá, convulsiones, paralises, coma, y, finalmente, la muerte. L'autopsia va amosar irritación gastrointestinal y hemorraxa.[14]
Les fueyes de Kalmia latifolia contienen arbutina y diterpenos, que la so ingestión puede suponer un riesgu pa la salú.[15]
La arbutina ye glucosilada a hidroquinona,[16] y puede llevar a riesgu de cáncer,[17] L'Institutu Alemán d'Investigación d'Alimentos en Potsdam atopó que les bacteries intestinales pueden tresformar la arbutina en hidroquinona, lo que crea un ambiente favorable pal cáncer intestinal.[18]
Kalmia latifolia describióse por Carlos Linneo y espublizóse en Species Plantarum 1: 391. 1753.[19]
Esta páxina forma parte del wikiproyeutu Botánica, un esfuerciu collaborativu col fin d'ameyorar y organizar tolos conteníos rellacionaos con esti tema. Visita la páxina d'alderique del proyeutu pa collaborar y facer entrugues o suxerencies. Kalmia latifolia, comúnmente denomada como mountain-lloréu (lloréu de monte), calico-bush, o spoonwood, una especie de planta con flores na familia Ericaceae, que ye nativa del este de los Estaos Xuníos. La so área de distribución estender dende'l sur de Maine al sur hasta'l norte de Florida, y al oeste con Indiana y Luisiana. El lloréu de monte ye la flor del estáu de Connecticut y Pennsylvania. Ye'l mesmu nome de la ciudá de Lloréu Misisipi (fundada en 1882).
