Bosanska zvončika ili Hofmanova suprašnica (lat. Symphyandra hofmani, Pantoesek) – sinonimi: Symphyandra hofmannii, Symphyandra hofmanni i Campanula hofmannii – je dvogodišnja, rjeđe trogodišnja zeljasta biljka iz porodice Campanulaceae (zvončići). Rasprostranjena je u srednjoj Bosni i jedan je od karakterističnih bosanskohercegovačkih stenoendema.[1]
Diploidnu hromosomsku garnituru bosanske zvončike karakterizira 2n=34
Glavni korijen bosanske zvončike je repasto zadebljao. Stabljika je uspravna i od samog korijena razgranata. Visoka je oko 20-50 cm, a obrasla kratkim krutim dlačicama.
Listovi ove zvončike su naimjenični, dugi oko 5-10 cm dugi. Donji su jajasto-okruglasti, zašiljni ili tupi i brojniji. Postepeno se sužažavaju u široku, okriljenu i nazubljenu peteljku. Rubovi su im nepravilno i grubo dvostruko nazubljeni ili nešto urezani. Gornji su sjedeći, lancetastastog ili elipsoidnog oblika.
Cvjeta u julu i augustu, rjeđe i septembru. Cvjetište je metličasto, široka iii usko piramidno, a vjetovi su viseći. Krunica je bijela, a kasnije postaje žućkasto-bijela, duga oko 2,5-3,4 mm i široka do 2,5 cm. Cjevasto je zvonasta, sa 5 kratkih šiljatih iii tupih zubaca koji su obrasli dugim trepljama. Antere su medusobno srasle u jednu cijev, po čemu je i imenovana. Sjemenke su crvenkasto-smeđe, sa svijetli rubom, ovalno-pljosnate, duge 1,2 mm, a široke oko 0,6 mm. Lako ispadaju iz trodijelne trookaste čahure.
Bosanska zvončika se javlja na nižim brdskiim područjima, u rasponu od 140-600 (rijetko i do 900) m nadmorske visine. Uspijeva na različitim geološkim podlogama, kao što su krečnjak, gabro, serpentin, melafir i glineni škriljci. Ima je, kako na otvorenim staništima i u pukotinama stijena na kamenitim obalama riječnih klisura, tako i u prorijeđenim termofilnim šumama crnog jasena i crnog graba, u svijetlim šumarcima na kamenitim terenim i rubovima šuma hrasta kitnjaka i graba. Obrasta i rusevine nekih starih gradskih zidina i stijene oko njih (Jajce, Srebrenik i dr.).
Budući da je veoma dekorativna, bosanska zvončika je, tokom austrougarske vladavine u Bosni i Hercegovini, prenesena u mnoge evropske botaničke vrtove, a zatim i kultivirana u više formi (širom svijeta).
Hofmanova zvončika je endem centralne Bosne, oko srednjih tokova rijeka Bosne i Vrbasa.
Bosanska zvončika ili Hofmanova suprašnica (lat. Symphyandra hofmani, Pantoesek) – sinonimi: Symphyandra hofmannii, Symphyandra hofmanni i Campanula hofmannii – je dvogodišnja, rjeđe trogodišnja zeljasta biljka iz porodice Campanulaceae (zvončići). Rasprostranjena je u srednjoj Bosni i jedan je od karakterističnih bosanskohercegovačkih stenoendema.
Diploidnu hromosomsku garnituru bosanske zvončike karakterizira 2n=34
Bosanska zvončika ili hofmanova zvončika (lat. Campanula hofmannii; sin. Symphyandra hofmannii) je bosanskohercegovački biljni (steno)endem[1] iz porodice zvončikovki.
Bosanska zvončika je rasprostranjena u srednjoj Bosni: područje srednjeg toka rijeka Vrbas i Bosne, na planini Vranici i kod Brčkog.[1] Prvi ju je otkrio njemački botaničar Otto Sendtner u proljeće 1847. godine na vapnenastim stijenama kod Srebrenika nedaleko Tuzle. Sendtner ju je zamjenio za sličnu biljku, pa je bosansku zvončiku tek 1881. godine opisao kao novu vrstu mađarski botaničar József Pantocsek.[2]
Bosanska zvončika ili hofmanova zvončika (lat. Campanula hofmannii; sin. Symphyandra hofmannii) je bosanskohercegovački biljni (steno)endem iz porodice zvončikovki.
Bosanska zvončika je rasprostranjena u srednjoj Bosni: područje srednjeg toka rijeka Vrbas i Bosne, na planini Vranici i kod Brčkog. Prvi ju je otkrio njemački botaničar Otto Sendtner u proljeće 1847. godine na vapnenastim stijenama kod Srebrenika nedaleko Tuzle. Sendtner ju je zamjenio za sličnu biljku, pa je bosansku zvončiku tek 1881. godine opisao kao novu vrstu mađarski botaničar József Pantocsek.
