Το Σαγκουισόρβον το έλασσον (Sanguisorba minor) κοινώς το Μαυρόφυλλο, Σαγκουισόρβη, Αιματόχορτο ή Πιμπρινέλλα και στα Αγγλικά salad burnet, garden burnet, small burnet ή burnet, είναι ένα φυτό στην οικογένεια των Ροδίδων (Rosaceae) το οποίο είναι εγγενές στην δυτική, κεντρική και νότια Ευρώπη· βορειοδυτική Αφρική και νοτιοδυτική Δυτική Ασία· και η οποία έχει εγκλιματιστεί στο μεγαλύτερο τμήμα της Βορείου Αμερικής.[1][2] Είναι πολυετές (perennial)[Σημ. 1] ποώδες φυτό, το οποίο αναπτύσσεται σε ύψος 40–90 cm, που συνήθως συναντάται στα ξηρά χλοώδη λιβάδια, συχνά σε ασβεστολιθικά εδάφη. Είναι ανεκτικό στην ξηρασία και μεγαλώνει καθ' όλη τη διάρκεια του έτους.
Χρησιμοποιείται ως συστατικό τόσο σε σαλάτες όσο και σε σάλτσες, έχοντας μια γεύση που περιγράφεται ως "ελαφρύ αγγούρι" και θεωρείται ανταλλάξιμο σε ορισμένες συνταγές με τα φύλλα μέντας, ανάλογα με το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα. Συνήθως, χρησιμοποιούνται τα νεότερα φύλλα, καθώς τείνουν να πικρίζουν με το πέρασμα του χρόνου.
Το Αιματόχορτο έχει τις ίδιες φαρμακευτικές ιδιότητες με το είδος Σαγκουισόρβον το φαρμακευτικόν(Sanguisorba officinalis). Παλαιότερα χρησιμοποιείτο ως τσάι, για την ανακούφιση από την διάρροια.
Επίσης έχει μια αξιοσέβαστη ιστορία, που ονομάζεται από τον Φράνσις Μπέικον αγαπημένο βότανο και έφτασε στο Νέο Κόσμο, με τους πρώτους Άγγλους αποίκους, ακόμη και να λάβει ειδική μνεία από τον Τόμας Τζέφερσον.
Το Σαγκουισόρβον το έλασσον (Sanguisorba minor) κοινώς το Μαυρόφυλλο, Σαγκουισόρβη, Αιματόχορτο ή Πιμπρινέλλα και στα Αγγλικά salad burnet, garden burnet, small burnet ή burnet, είναι ένα φυτό στην οικογένεια των Ροδίδων (Rosaceae) το οποίο είναι εγγενές στην δυτική, κεντρική και νότια Ευρώπη· βορειοδυτική Αφρική και νοτιοδυτική Δυτική Ασία· και η οποία έχει εγκλιματιστεί στο μεγαλύτερο τμήμα της Βορείου Αμερικής. Είναι πολυετές (perennial) ποώδες φυτό, το οποίο αναπτύσσεται σε ύψος 40–90 cm, που συνήθως συναντάται στα ξηρά χλοώδη λιβάδια, συχνά σε ασβεστολιθικά εδάφη. Είναι ανεκτικό στην ξηρασία και μεγαλώνει καθ' όλη τη διάρκεια του έτους.
Χρησιμοποιείται ως συστατικό τόσο σε σαλάτες όσο και σε σάλτσες, έχοντας μια γεύση που περιγράφεται ως "ελαφρύ αγγούρι" και θεωρείται ανταλλάξιμο σε ορισμένες συνταγές με τα φύλλα μέντας, ανάλογα με το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα. Συνήθως, χρησιμοποιούνται τα νεότερα φύλλα, καθώς τείνουν να πικρίζουν με το πέρασμα του χρόνου.
Το Αιματόχορτο έχει τις ίδιες φαρμακευτικές ιδιότητες με το είδος Σαγκουισόρβον το φαρμακευτικόν(Sanguisorba officinalis). Παλαιότερα χρησιμοποιείτο ως τσάι, για την ανακούφιση από την διάρροια.
Επίσης έχει μια αξιοσέβαστη ιστορία, που ονομάζεται από τον Φράνσις Μπέικον αγαπημένο βότανο και έφτασε στο Νέο Κόσμο, με τους πρώτους Άγγλους αποίκους, ακόμη και να λάβει ειδική μνεία από τον Τόμας Τζέφερσον.
