Aderyn a rhywogaeth o adar yw Titw talcenwyn (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: titwod talcenwyn) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Parus semilarvatus; yr enw Saesneg arno yw White-fronted tit. Mae'n perthyn i deulu'r Titw (Lladin: Paridae) sydd yn urdd y Passeriformes.[1]
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn P. semilarvatus, sef enw'r rhywogaeth.[2] Mae'r rhywogaeth hon i'w chanfod yn Asia.
Mae'r titw talcenwyn yn perthyn i deulu'r Titw (Lladin: Paridae). Dyma rai o aelodau eraill y teulu:
Rhestr Wicidata:
rhywogaeth enw tacson delwedd Cyanistes semilarvatus Cyanistes semilarvatus Titw asur Cyanistes cyanus
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Titw talcenwyn (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: titwod talcenwyn) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Parus semilarvatus; yr enw Saesneg arno yw White-fronted tit. Mae'n perthyn i deulu'r Titw (Lladin: Paridae) sydd yn urdd y Passeriformes.
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn P. semilarvatus, sef enw'r rhywogaeth. Mae'r rhywogaeth hon i'w chanfod yn Asia.
La Blankfrunta paruo (Cyanistes semilarvatus) estas paseroforma birdo de la familio Paruedoj. Ĝi estas malmulte konata kaj disvastigata ĉar estas endemio de Filipinoj kie ili loĝas en Luzono (raso snowi en norda Sierra Madre, nomiga semilarvatus en centra kaj suda Sierra Madre kaj kelkaj aliaj lokoj sude kaj okcidente) kaj Mindanao (raso nehrkorni, konata el nur ok lokoj). Ĝi estas ĝenerale konsiderata rara kaj loka, kvankam ĝi estas iom pli komuna en Sierra Madre.
Ĝi estas ege diferenca laŭ plumaro disde ne nur la aliaj membroj de la genro Cyanistes, sed ankaŭ de aliaj membroj de la familio de Paruedoj, ĉar ĝi estas ege nigra kun foje bluecnuancaj flugilplumoj kaj nur kiel rimarkinda eco diferenciga flanka frunto, kio nomigas la specion en la komuna nomo. La beko estas pli fortika ol ĉe aliaj membroj de la genro kaj la vosto proporcie malpli longa.
Ties natura habitato estas subtropikaj aŭ tropikaj humidaj arbaroj ĉu praarbaroj ĉu bordoj ĉu duarangaj de malaltaj teroj aŭ montetoj de ĝis 1,150 m super marnivelo. La specio estas minacata pro perdo de habitato tio estas senarbarigo. Ili manĝas ĉefe insektojn kaj ĉefe en plej altaj tavoloj de arboj.
La Blankfrunta paruo (Cyanistes semilarvatus) estas paseroforma birdo de la familio Paruedoj. Ĝi estas malmulte konata kaj disvastigata ĉar estas endemio de Filipinoj kie ili loĝas en Luzono (raso snowi en norda Sierra Madre, nomiga semilarvatus en centra kaj suda Sierra Madre kaj kelkaj aliaj lokoj sude kaj okcidente) kaj Mindanao (raso nehrkorni, konata el nur ok lokoj). Ĝi estas ĝenerale konsiderata rara kaj loka, kvankam ĝi estas iom pli komuna en Sierra Madre.
Ĝi estas ege diferenca laŭ plumaro disde ne nur la aliaj membroj de la genro Cyanistes, sed ankaŭ de aliaj membroj de la familio de Paruedoj, ĉar ĝi estas ege nigra kun foje bluecnuancaj flugilplumoj kaj nur kiel rimarkinda eco diferenciga flanka frunto, kio nomigas la specion en la komuna nomo. La beko estas pli fortika ol ĉe aliaj membroj de la genro kaj la vosto proporcie malpli longa.
Ties natura habitato estas subtropikaj aŭ tropikaj humidaj arbaroj ĉu praarbaroj ĉu bordoj ĉu duarangaj de malaltaj teroj aŭ montetoj de ĝis 1,150 m super marnivelo. La specio estas minacata pro perdo de habitato tio estas senarbarigo. Ili manĝas ĉefe insektojn kaj ĉefe en plej altaj tavoloj de arboj.
Lauktihane (Parus semilarvatus, sünonüümid Cyanistes semilarvatus, Sittiparus semilarvatus) on linnuliik tihaslaste sugukonnast.
Lauktihane on Filipiinide endeem, ta on levinud Luzonil ja Mindanaol. Pikkus 13 cm. Liigil on eristatud kolme alamliiki, mille isaslindudel on pruunikasmust sinise läikega sulestik ja valge laup. Mindanao alamliigi P. s. nehrkorni isaslinnu tiival on valge laik. Emaslinnud ja noorlinnud on tuhmimad.
Lauktihane asustab tasandike ja mägede metsi, metsaservi ja džunglit kuni umbes 1150 m kõrguseni. Pesa teeb puuõõnsusse.
Lauktihane on vähe uuritud ja üsna haruldane, teda ohustab sobivate elupaikade kiire ja ulatuslik vähenemine.
Lauktihane (Parus semilarvatus, sünonüümid Cyanistes semilarvatus, Sittiparus semilarvatus) on linnuliik tihaslaste sugukonnast.
De witvoorhoofdmees (Sittiparus semilarvatus; synoniem: Cyanistes semilarvatus) is een zangvogel uit familie van de Echte mezen. Het is een voor uitsterven gevoelige, endemische vogelsoort in de Filipijnen.
Deze soort wordt inclusief staart 13,5 centimeter en heeft een vleugellengte van 7,5 centimeter. De mannetjes en vrouwtjes van deze mees van gemiddelde grootte lijken sterk op elkaar. De verschillende ondersoorten zijn van elkaar te onderscheiden door de aanwezigheid van een witte band over de vleugel (S. s. nehrkorni) of door de afwezigheid daarvan (S. s. snowi en S. s. semilarvatus). De snavel en de poten zijn zwart. De ogen zijn bruin. S. l. semilarvatus is grotendeels zwart. Dat zwart is wat glimmender aan de bovenzijde. Het voorhoofd, de plekken voor de ogen, een plek achter de oren, een plek in de nek zijn wit. Daarnaast heeft de witvoorhoofdmees witte strepen in de langsrichting over de vleugels. Het vrouwtje is iets bruiner dan een mannetje.[2]
Er zijn drie verschillende ondersoorten bekend:
Het leefgebied van deze mees is primair regenwoud, bosranden en secundair bos in laagland en heuvelland tot ongeveer 1150 m boven zeeniveau. In de maand februari is een paartje waargenomen in een nest op zo'n 5 meter boven de grond. Het nest was gemaakt in een rond hol in een dode boom.[2][1]
De witvoorhoofdmees heeft een beperkt verspreidingsgebied en daardoor is de kans op uitsterven aanwezig. De grootte van de populatie is niet gekwantificeerd. Wel is bekend dat de populatie-aantallen afnemen door habitatverlies. Het leefgebied wordt aangetast door grootschalige ontbossingen. Om deze redenen staat deze soort als gevoelig op de Rode Lijst van de IUCN.[1]
Bronnen, noten en/of referentiesDe witvoorhoofdmees (Sittiparus semilarvatus; synoniem: Cyanistes semilarvatus) is een zangvogel uit familie van de Echte mezen. Het is een voor uitsterven gevoelige, endemische vogelsoort in de Filipijnen.
Multimedia w Wikimedia Commons Sikora białoczelna[3] (Sittiparus semilarvatus) – gatunek małego ptaka z rodziny sikor. Występuje na Filipinach. Słabo poznany, bliski zagrożenia.
Po raz pierwszy o sikorze białoczelnej wspomniał włoski zoolog i ornitolog Tommaso Salvadori na łamach Atti della Società italiana di scienze naturali w 1875. Autor nadał mu nazwę Melaniparus semilarvatus[4]. W 1903 Carl Eduard Hellmayr utworzył dla tego ptaka nowy rodzaj, Penthornis, gdzie umieścił go razem z uznanym za osobny gatunek podgatunkiem S. s. nehrkorni[5]. Obecnie (2016) akceptowana przez Międzynarodowy Komitet Ornitologiczny nazwa to Sittiparus semilarvatus[6]; gatunek bywa też umieszczany w rodzaju Parus[7][8] (po raz pierwszy użył tej nazwy Gadow w 1883[9]). Wyróżniono 3 podgatunki[7][6].
IOC wyróżnia następujące podgatunki[6]:
Długość ciała wynosi około 13 cm[7][8] (u holotypu 13,5 cm). Wymiary szczegółowe holotypu: długość skrzydła – 80 mm, długość ogona – 55 mm, długość dzioba – 19 mm (nie podano, jak mierzona), długość skoku: 16 mm[4]. Autor Tits, Nuthatches & Treecreepers (1996) podał następujące wymiary: długość skrzydła – u samca 76 i 79,5 mm, u samicy 44,5 i 45 mm; długość ogona samca: 50 i 51,5 mm, samicy: 44,5 i 45 mm; długość dzioba 13,3–14,1 mm; długość skoku: 16,5–18 mm. O masie ciała brak informacji[8].
Występuje nieznaczny dymorfizm płciowy w upierzeniu. Opis dotyczy podgatunku nominatywnego. Czoło, kantarek i przód policzków są płowobiałe. Wierzch głowy, kark, boki szyi, grzbiet, barkówki i kuper mają barwę czarnobrązową z głębokim połyskiem w kolorze indygo; na piórach występują opalizujące, niebieskie krawędzie. Pióra na karku są w od połowy do dwóch trzecich białe, lecz nie jest to cecha widoczna na samym ptaku. Sterówki czarnobrązowe, na zewnętrznych krawędziach niebieskie. Skrzydła z wierzchu czarnobrązowe, pokrywy skrzydłowe średnie i większe oraz lotki III rzędu wyróżniają się indygowymi krawędziami. Nasady lotek I rzędu są białe, jednak normalnie są one niewidoczne. Pokrywy uszne i spód ciała czarnobrązowe, na pokrywach usznych i piersi połyskujące w kolorze indygo. Zewnętrzne pokrywy podogonowe jasnoszare. Pokrywy podskrzydłowe białe z brązowym nalotem. Tęczówka jasnobrązowa lub brązowa, dziób czarny, nogi, stopy i pazury czarne[8].
Samica z wierzchu ubarwiona jest podobnie, jednak jest nieco mniej połyskująca i ma większą ukrytą białą plamę na karku, rozciągającą się na boki szyi. Spód ciała jaśniejszy, niż u samca, niemal o kolorze czekolady mlecznej. Poza bokami szyi i częścią piersi brak niebieskiej opalizacji[8].
Środowiskiem życia sikor białoczelnych są lasy i ich obrzeża, również zarośla wtórne, czasem zakrzewienia. Stwierdzane do 1150 m n.p.m. Na południowo-wschodnim Mindanao obserwowano te ptaki na wysokości 350 m n.p.m. w wyciętym lasie i przyległych doń sosnach. Sikory białoczelne przebywają pojedynczo lub w parach, rzadziej grupach do 10 osobników, czasami w stadach mieszanych[8]. Skład pożywienia słabo poznany, prawdopodobnie zjada bezkręgowce i ich larwy[7].
Słabo poznane, praktycznie brak danych. W Zamboanga del Sur na Mindanao odłowiono w maju samicę z jajem w jajowodzie. Na Luzonie wczesnym lutym obserwowano parę krzątającą się wokół dziupli około 4 m nad ziemią (na południu pasma Sierra Madre), a w środku marca na północy pasma Sierra Madre obserwowano dorosłego ptaka z młodocianym. Większość filipińskich wróblowych ma swój sezon lęgowy od kwietnia do czerwca[8].
IUCN uznaje sikorę białoczelną za gatunek bliski zagrożenia (NT, Near Threatened) nieprzerwanie od 1988 (stan w 2016). Zagrożeniem dla tych ptaków jest wycinka lasów. BirdLife International uznaje trend populacji za spadkowy[10].
Sikora białoczelna (Sittiparus semilarvatus) – gatunek małego ptaka z rodziny sikor. Występuje na Filipinach. Słabo poznany, bliski zagrożenia.
Vitpannad mes[2] (Sittiparus semilarvatus) är en fågel i familjen mesar inom ordningen tättingar.[3]
Vitpannad mes förekommer i Filippinerna och delas upp i tre underarter med följande utbredning:[3]
IUCN kategoriserar arten som nära hotad.[1]
Wikimedia Commons har media som rör vitpannad mes.
Wikispecies har information om Sittiparus semilarvatus.
Bạc má trán trắng (tên khoa học Sittiparus semilarvatus) là một loài chim trong họ Paridae.[2] Nó là loài đặc hữu của Philippines. Môi trường sống tự nhiên của nó là rừng đất thấp nhiệt đới hoặc cận nhiệt đới.
Bạc má trán trắng (tên khoa học Sittiparus semilarvatus) là một loài chim trong họ Paridae. Nó là loài đặc hữu của Philippines. Môi trường sống tự nhiên của nó là rừng đất thấp nhiệt đới hoặc cận nhiệt đới.
